విహన్ : సారీ  అత్తయ్య, బాగా మొద్దు నిద్దర  పట్టేసింది, ఫేస్ వాష్ చేసుకుని వస్తా

బాత్రూం  లొ ఫేస్ వాష్ చేస్కుని, టవల్ తో చూడుచుకుని, కొంచం పౌడర్ ఆదుకుని, తల  దువ్వుకుని, అద్దం లొ మరో  సారి చూసుకుని బానే ఉన్న అని కన్ఫర్మ్ చేస్కుని బయటకి వస్తాడు విహన్

రారా, వీళ్ళు ఎవరో గుర్తున్నారా నీకు అని ఇద్దరు ఆడవాళ్ళని చూస్పిస్తుంది సునీత

ఒక ఆవిడ 50 లొ, ఇంకో అమ్మాయి 27 నుండి 32 లోపు ఉండొచ్చు అనుకున్నాడు

ఆహ్ అమ్మాయి కుందనపు బొమ్మ లా ఉంది, ఏముంది రా బాబు అనుకున్నాడు, కళ్ళు రెండు కలవు పూవుల లా ఉన్నాయ్, ముక్కు సన్నగా బ్రహ్మ ఎంతో స్రధాగా చెక్కినట్టు ఉంది, పెదాలు దొండపండు లా ఉన్నాయ్, తెల్లని శరీర ఛాయా, అబ్బా అందగాత్తలు అందరు కాకినాడలోనే ఉన్నారా అనిపించింది విహన్ కి

సుజాత : విహన్ ఈవిడ కాత్యాయనీ, తాను మాధురి, కాత్యాయనీ వాళ్ళ అయినా మీ అమ్మ కి ,మీ మావయ్యకి మావయ్య కొడుకు వీళ్ళు ఇక్కడే ఉంటారు రెండు విధుల అవతల

విహన్ : నమస్కారం  అండి

కాత్యాయనీ, మాధురి హలో అని చెప్పి చిన్న నవ్వు నవ్వుతారు

కాత్యాయనీ : బలే ఎదిగిపోయాడే వీడు, బాగా అందంగా కూడా ఉన్నాడు

సుజాత : అ మంచి  ప్లేబోయ్ లే కాలేజీ లొ ( నవ్వుతు )

విహన్ : అదేమీ లేదండి, అత్తయ్య ఆలా అతప్పటిస్తూ ఉంటుంది, నేను చాలా గుడ్ బాయ్ ( నవ్వుతు )

విహన్ మాట్లాడుతున్న విహన్ కళ్ళు మాత్రం ఎదో ఐసకాంత శక్తి లాగుతున్నటు మాధురిని చూస్తున్నాయి, మాధురికి కూడా ఒక సారి తనని చూపులతోనే ఎవరో తకుతున్నారు అన్నట్టు అనిపించింది, తాను  ఒక  సారి విహన్ కేసి చూసి మళ్ళీ కళ్ళు తిపెసుకుంది

విహన్ ఇది గమనించాడు

ఈలోగా కిట్టు, బన్ను వచ్చి బావ  బావ  రా ఆడుకుందాం, మా బొమ్మలు చూపిస్తాం రా అని పిలుస్తుంటే, సరే అండి అని చెప్పి, అత్త నేను వీళ్ళతో ఆహ్ బెడఁరూమ్ లొ ఆడుకుంటూ ఉంటా ఏమైనా అవసరమైతేయ్ పిలువు అని పిల్లల్ని తీస్కుని వెళతాడు

పిల్లలు విహన్ చుట్టూనే  తిరుగుతారు,అసలు తనకు మించింది ఇ లోకం లొ ఇది లేదనట్టు, అతుకుని మరి తీసుకెళ్లడం మిగతా వారందరు చూస్తారు

సుజాత  కాత్యాయనీ తో : బావ అంటే బలే ఇష్టం పిల్లలకి, రెండోది బాగా ఆడిస్తాడు, అస్సలు వదలరు  వాడిని, వేసవి సెలవల్లో వాళ్ళ అత్తయ్య ఇంటి దెగ్గర గడిపి వచ్చిన  దగ్గర నుంచి ఒకటే కలవరింత బావ బావ అని

కాత్యాయనీ : వాడు కూడా బావున్నాడు, ప్రవర్తన కూడా బావుంది, ఎక్కడ ఫోజు కొట్టట్లేదు

సుజాత సర్లే ఇంకేంటి విశేషాలు అని పిచపాటి మాట్లాడుకోవటం మొదలుపెట్టారు

లోపలకి వెళ్లిన విహన్ పిల్లల్తో ఆడుతున్నాడు, కానీ మనసులో ఎదో సందేహం, మాధురి, ఇ పేరు నేను విన్నాను, కానీ ఎక్కడ విన్నాను అని ఆడిస్తూనే ఒక పక్కన ఆలోచిస్తున్నాడు

ఈలోగా తలపు తెరుచుకుని మాధురి లోపలకి వచ్చింది

మాధురి : నాకు అక్కడ ఏమి తోచలేదు , వాళ్ళు ఎదో మాట్లాడుకుంటున్నారు, అందుకే నేను వచ్చేసా

విహన్ : రండి, కిట్టు బన్ను మీకు ఇ అక్క తెలుసా

కిట్టు : జోకా, అక్క రోజు మా ఇంటికి వస్తుంది

విహన్ : అవునా, మరి మీ అక్కతో  మీరు ఎం ఆడుకుంటారు

బన్ను : అక్క వస్తుందని  చెప్పమని కానీ మాతో  ఆడుతుందని  చెప్పామ

ఒరేయ్ మిమల్ని అని ఇద్దరిని కిత్తకితలు పెట్టి పట్టుకుంటాడు

ఇది చుసిన మాధురి నవ్వుకుంటుంది

మాధురి : లేదు, నేను రోజు వస్తా, పిన్ని తో కబుర్లు చెప్తా బట్ పిల్లల్ని ఆడించడం లాంటి విషయంలో ని అంత  సీన్ లేదు

విహన్ : సీన్  ఆహ్ నాకా

మాధురి : పిన్ని చెప్పింది లే, నువ్వు పిల్లల్తో బాగా ఉంటావని

మాధురి : ఎహ్ నువ్వే కదా చిన్నపుడు పెళ్ళిలో పిన్ని మినా లా ఉంటుందని చెప్పావ్ ( నవ్వుతు )

విహన్ చిన్నగా సీరియస్ అయినట్టు మొఖం పెట్టి, అవును అయినా నన్ను అందరూ ఏడిపించారు గా అప్పుడు

మాధురి : మరి  ఇప్పుడు ఎలా ఉంది మీ అత్త

విహన్ : నా కంటికి మా అత్త ఎప్పుడు హీరోయిన్ లనే కనపడుతుంది, కాకపోతే ఇప్పుడు అ హీరోయిన్ చుట్టూ కూడా హెరొఇనెలే ఉన్నారు

మాధురి చెంపలు ఒక్కసారి చిన్నగా ఎరుపేక్కాయ్, అర్ధం కానట్టు ఏమి అన్నావ్ అన్నది మళ్ళీ

విహన్ : నువ్వు విన్నది కరక్ట్ , నువ్వు హీరోయిన్ లా ఉన్నావ్ అన్న, పొగిడించుకోవాలి  అనిపిస్తే అడుగు పర్లేదు, బట్ అర్ధం కానట్టు మొఖం పెట్టకు

విహన్ ఆలా అనేసరికి మాధురికి ఒక్కసారి, జివ్వు మంది

మాధురి : ని గురించి మీ అత్త చెప్పింది నిజమే
విహన్ : ఎం చెప్పింది
మాధురి : నిజం చెప్పింది
విహన్ : ఏంటా నిజం
మాధురి : నిజమైన నిజం
విహన్ : ఎయ్, నా పాటికి నేను మడిపోయిన మసాలా దోస తింటుంటే, జ్యోతిలక్ష్మి డాన్స్ లా వినిపించ్చి వినిపించినట్టుగా, కనిపించి కనిపించినట్టుగా చేస్తే ఎలా, అసలు  ఎం జరిగింది, నాకు తెలియాలి, తెలిసి తీరాలి

మాధురి ఫక్కున నవ్వి, ని దగ్గర ఇ టాలెంట్ కూడా ఉందా, మంచి ప్లేబోయ్ అంటాగా నువ్వు, అదే చెప్పింది పిన్ని అంటుంది

విహన్ : దేముడా

ఇ లోగ కాత్యాయనీ గొంతు వినిపిస్తుంది, మాధురి వెళ్దాం అమ్మ టైం అవుతుంది అని, మాధురి లేచి  బయల్దేరుతుంది, వెళ్లే ముందు వెనక్కి తిరిగి
మాధురి : ఇట్ వస్ నైస్ మీటింగ్ యు, అని చెప్పి వెళ్ళిపోతుంది

మాధురి కళ్ళలో ఆహ్ మెరుపు చూసి  విహన్, తన లొ తాను గిలిగింత గా ఫీల్ అవుతాడు

వాళ్ళు వెళ్లిన తరవాత సుజాత వస్తుంది రూమ్ లోకి, కిట్టు బన్ను పడండి భోజనం చేసి ఇంక పడుకోవాలి అంటుంది

పిల్లలు వెళ్లిన తరవాత విహన్ ని అపి
సుజాత : ఒరేయ్ అది ఎందుకురా ఆలా మెలికెలు తిరిగిపోతోంది, ఎం చేసావ్
విహన్ : ఇది మరి బావుంది అత్త , నేనేమి చెయ్యలేదు, అయినా నాకేమి అన్ని మెలికెలు కనపడలేదే
సుజాత : నీకు కనపడవు రా, కనపడితే ఇలా ఎందుకు ఉంటావ్,ఆలా కనపడితే పోదున్నే కనపడేవి అని గోనుగుతుంది
విహన్ : ఏమన్నవ్ అత్త వినపడలేదు
సుజాత : సరే అన్నం తినేస్తావ పిల్లల్తో పాటు
విహన్ : లేదత, మావయ్య వచ్చిన తరవాత తింటా
సుజాత : ఆయనేప్పుడో 10:30 కి వస్తారు, నీకెందుకు ఆహ్ అవస్థ, నేను ఎలాగో రోజు ఉంటాగా నువ్వు తినెయ్

విహన్ కి సుజాతలో ఎదో నిరాశ, నిస్పృహ కనిపిస్తాయి

విహన్ : పర్లేదు లే అత్త నేను ఉంటా
సుజాత : సరే ని ఇష్టం, పిల్లలకి పెట్టి వాళ్ళను పడుకోబెట్టి వస్తా నువ్వు టీవీ చుస్తే చూడు
విహన్ : నేను ఇ ఫోన్ ఎదో కెలుకుంటా అత్త ( నవ్వుతు ), మరి అమ్మమ్మ
సుజాత : అత్తయ్య తినేశారు, పడుకున్నారు, పెద్దవాళ్ళు కదా, త్వరగా తిని పడుకుంటారు లేకపోతే వాళ్ళకి అరగదు, అందుకే అత్తయ్యకి ముందే పెట్టేసాను

విహన్ మనసులో అనుకుంటాడు, అత్తయ్య అమ్మమ్మ ని ఎంత బాగా చూసుకుంటుంది, చాలా మంచిది అత్తయ్య, కానీ మావయ్య అనగానే ఎదో బాధ ఉంది కనుకోవాలి ఉన్న రోజుల్లో అనుకుంటాడు