Vaasu Gaadi Veera Gaadha – 7 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Vaasu Gaadi Veera Gaadha - 7 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Vaasu Gaadi Veera Gaadha – 7 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Takulsajal
బస్సు ఊరి పొలిమేరలోకి ఎంటర్ అవ్వగానే అన్నీ గుర్తొచ్చాయి ఇంతకముందు ఒక్క కోపం మాత్రమే ఉండేది ఎప్పుడెప్పుడు అందరిని చంపేద్దామా అని కానీ ఏ ముహుర్తానా నా శృతిని కలిసానో మళ్ళీ నా మెదడు పనిచెయ్యడం మొదలెట్టింది అలా అని సున్నితంగా మారలేదు కానీ నాలోని అల్లరి పిల్లోడు నాకు మళ్ళీ పరిచయం అయ్యాడు, అందరిని ఒక ఆట అడేసుకోవాలని అనిపించింది.
బస్సు ఊర్లో ఆగింది దిగాను… దిగి ఊర్లోకి నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాను చుట్టూ పొలాలు ఉండేవి కానీ ఇప్పుడు వాటి స్థానంలో మట్టి దుమ్ము వాటి మీద లారీ టైర్ల గుర్తులు ఉన్నాయి, ఊర్లోకి వెళ్లాను అస్సలు అది ఊరే కాదు మట్టి దిబ్బ ఎటు చూసినా దుమ్మె… కొంచెం ముందుకు వెళ్ళగా వేప చెట్టు కనిపించింది అదొక్కటి మాత్రం అలానే ఉంది.
ఇల్లు చూద్దామని ఇంటికి వెళ్ళాను, నా ఇల్లు కళకళలాడుతుంది అంతా హడావిడిగా పనులు చేస్తున్నారు ఇంటి చుట్టూ లైటింగ్ వేసి ఉంది…ఇంటి ముందు పెద్ద బ్యానర్ కూడా కట్టించారు కవితా వెడ్స్ కళ్యాణ్ అని డేట్ వేసి ఉంది అంటే రేపే పెళ్లి గట్టిగా నవ్వాను…
రాత్రికి చెట్టు దెగ్గరే పడుకుని ఉన్నాను, ఎవరో మాటలు వినపడితే లేచాను, నలుగురు కుర్రోళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్నారు చూడగానే గుర్తుపట్టేసా ఎవరో కాదు నా ఫ్రెండ్స్ సునీల్, మదన్, బాలు, రమేష్…. కానీ నేనే గుర్తు పట్టకుండా ఐపోయా… వాళ్లు సీరియస్ గా మాట్లాడుకుంటుంటే సైలెంట్ గా విన్నాను.
మదన్ : అరే… కవిత వదినని ఎలా రా కాపాడేది?
సునీల్ : అవునురా నాకు భయంగా ఉంది, తను ఏమైనా చేసుకుంటే?
బాలు : చుడండి ముందే చెప్పాను మళ్ళీ చెప్తున్నాను మనం వదినని ఇక్కడనుంచి తప్పించి మన ప్రాణాల మీదకి తెచ్చుకోవద్దు ఒక వేళ మనం తప్పించినా వదిన ఎక్కడికి వెళుతుంది వాసు ఏమైపోయాడో తెలీదు అర్జున్ అన్న అస్సలు బతికున్నాడో లేదో తెలీదు ఒక్కసారి కూడా వాళ్ళు ఇక్కడ అడుగు పెట్టలేదు… వదినని ఇప్పుడు తప్పించినా ఒంటరి ఆడపిల్ల బైటికి వెళ్లి ఎలా బతుకుతుంది.. తనకి అంత వరకే రాసిపెట్టి ఉందని వదిలెయ్యండి కోరి మరీ కష్టాలు తెచ్చుకోవద్దు ఆల్రెడీ మనం పడుతున్న కష్టాలు చాలు.
నేను లేచి చెప్పట్లు కొట్టాను గట్టిగా…. అందరూ నావైపు చూసారు.
వాసు : మీ నలుగురిలో బుర్ర ఎవడికైనా ఉంది అంటే అది తనకే అని బాలుని చూపించాను.
రమేష్ : ఎవరు నువ్వు? అస్సలు నీకేం తెలుసని మాట్లాడుతున్నావ్?
వాసు : హాయ్ నా పేరు ప్రభాస్, ఈ ఊరికి పనికోసం వచ్చాను.
సునీల్ : బాహుబలి ప్రభాస్ ఆ??
వాసు : కాదు బుజ్జిగాడు ప్రభాస్..
దానికి మదన్ బాలు నవ్వారు… చుట్టూ చూసాను ఎవ్వరు లేరు మేము మాత్రమే ఉన్నాము, నా గురించి చెప్పినా ఏం కాదులే కానీ ఆగాను చూద్దాం అని.
వాసు : ఇంతకీ ఏంటి మ్యాటర్ చెప్పండి ఏమైనా సహాయం కావాలంటే చేస్తాను అమ్మాయిని లేపుకుపోవాలా చెప్పండి సహాయం చేస్తాను.
బాలు కోపంగా “ఏం అవసరం లేదు నువ్వు వెళ్లి వచ్చిన పని చుస్కో… మా గురించి ఎవ్వరి దెగ్గరా వాగకపోతే అదే చాలు” అన్నాడు.
వాసు : నన్నే దబాయిస్తావా? అయితే మీ గురించి పెళ్లి దెగ్గరికి వెళ్లి చెప్తాను.
రమేష్ , మదన్ నిన్ను అంటూ ముందుకి దూకారు బాలు మాత్రం కోపంగా చూస్తున్నాడు తప్పితే ముందుకు రాలేదు వెనకే ఉన్న సునీల్ మాత్రం “రేయ్ వాడి కండలు చూడండ్రా ముగ్గురిని ఎగరేసి మరీ తన్నెలా ఉన్నాడు అవసరమా?” అన్నాడు.
వాసు : ఏంట్రా కొట్లాట అంటే ముందుకి దూకే బాలు గాడు వెనక ఉన్నాడు, పారిపోయే మీరేమో ముందుకు వస్తున్నారు బాగా మారిపోయారు ఒక్క సునీల్ గాడు తప్ప కామెడీ పీస్ అని నవ్వాను.
అందరూ ఆశ్చర్యపోయి… ఒక్కసారే “ఎవరు నువ్వు?” అన్నారు.
రెండు చేతులు నడుము మీద పెట్టుకుని ఇంకా గుర్తుపట్టలేదా అన్నట్టు చూసాను, ఇంకో రెండు నిమిషాలు చూసి “నేనేరా వాసు ని” అన్నాను.
అందరూ స్టన్ అయ్యారు నా మాటలకి,
సునీల్ గాడు ముందుకి వచ్చి “వాసు… నువ్వు మా వాసువా?”
వాసు : లేదు రా పక్కూరి వాసుని.
సునీల్ : అదే టైమింగ్ వాసు… అంటూ ముందుకి వచ్చాడు వారితో పాటే బాలు మధన రమేష్..అందరం కౌగిలించుకున్నాం..
వాసు : ఇంతకీ కమల్ గాడు ఎక్కడ రా?
కమల్ పేరు ఎత్తగానే అందరూ డల్ అయ్యారు…
బాలు : వాడు ఇంట్లోనేరా పదా చూపిస్తా…
వాసు : ఇంకోటి మీ మనసులో చాలా ప్రశ్నలు ఉన్నాయని తెలుసు ఏవి అడగకండి జస్ట్ జరిగేది చూస్తూ ఉండండి చాలు… సరేనా…
అందరూ సరే అన్నారు.
వాసు : సునీల్ ని చూసి “రేయ్ నా పేరేంటి?”
సునీల్ : వాసు… అనగానే డిప్ప మీద కొట్టాను.
మదన్ గాడు తెరుకొని “ప్రభాస్” అన్నాడు…
వాసు : హ్మ్మ్… అదే మైంటైన్ చెయ్యండి.
అందరం కమల్ గాడి ఇంటికి వెళ్ళాం, లోపల మమ్మల్ని చూడగానే మంచం మీద నుంచి లేచి వాకింగ్ స్టిక్ తొ నడుస్తూ ఎదురు వచ్చాడు.
వెంటనే వెళ్లి వాడిని పట్టుకుని “రేయ్ కమల్ ఏమైంది రా?” అన్నాను అందరిని చూస్తూ.. వాడు అయోమయంగా మిగతా వాళ్ళని చూసాడు… సునీల్ “మన వాసు రా అన్నాడు” కమల్ “అవునా రే వాసు ఎంతలా మారిపోయావు అని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు.
అందరం కూర్చున్నాం… సునీల్ జరిగింది చెప్పాడు కలుసుకున్న దెగ్గరనుంచి నా పేరు వరకు.
కమల్ : అయితే ఇప్పుడు తమరు ప్రభాస్ అన్న మాట.
వాసు : ఇంతకీ ఎలా జరిగిందిరా అని కాలుని చూసాను.
బాలు : మామ ఆ సర్పంచ్ వరదరాజులు పనిరా ఇది, మా పొలాలు అన్నీ లాక్కున్నారు కమల్ ఎదురు తిరిగాడని వాడి కాలు తీసేసార్రా.
వాడిని ఏం చెయ్యాలా అని కోపంగా ఆలోచిస్తున్నా ఇంతలోపే బాలు నా మొహంలో కోపం చూసి “వాసు అంతా ఓకే గా?”
వాసు : హా అంతా ఓకే…. ఇక నేను వెళ్తాను కొంచెం పని ఉంది అని లేచాను.
కమల్ : ఎక్కడికిరా?
వాసు : ఇంకెక్కడికి వదినని అన్నయ్య దెగ్గరికి తీసుకెళ్లద్దు?
బాలు : మేము వస్తాము రా నువ్వుండగా మాకు భయమెంటి, ఏం జరిగినా అందరం కలిసే ఉందాం.. అప్పుడు చిన్నపిల్లలం అయ్యి భయపడి నీకోసం రాలేకపోయాంరా… కానీ ఇప్పుడు అలా కాదు చావైనా బతుకైనా నీతోనే… ఏరా అని అందరిని చూసాడు.
సునీల్, మదన్, రమేష్ ముగ్గురు “అవును రా ” అన్నారు.
కమల్ : వాడికి నేను నా తరపున సాయం చెయ్యలేకపోతున్నా అని బాధగా ఉంది రా…
వాసు : ఎవ్వరు అవసరం లేదు మామ నేను చూసుకుంటా..
మదన్ : మేము వస్తాం రా బావా…
వాసు : నేను చూసుకుంటా రా… నాకొదిలేయ్.
సునీల్ : ఏంట్రా కండలు చూసుకునా ఇంత ధైర్యం, మేం వస్తా అన్నాంగా మూసుకుని పదా…
వాసు : అలాగే అయితే భయపడకూడదు మరీ..
సునీల్ : అబ్బో వచ్చాడండి ధీరుడు… బిల్డప్ ఇచ్చుకుంది చాలు పదా…
వాసు : మీ ఇష్టం, పదండి…. మళ్ళీ కలుస్తానురా కమల్….
లేచి బైటకి వచ్చి…. నా ఇంటికి బైలుదేరాను… వెనక నా ఫ్రెండ్స్ కాలర్ ఎగరేస్తూ…. షర్టు హాండ్స్ మణికట్టు మీదకి మడుస్తూ సీరియస్ గా వస్తున్నారు… నవ్వుకుంటూ వాళ్ళని చూస్తూ ఉన్నాను…
నా ఇంటి ముందుకి వెళ్లాను, పక్కనే ఉన్న ఫ్రెండ్స్ ని చూసాను…తరువాత చుట్టూ చూసాను ఒకపక్క లారీలో మిరపకాయ బస్తాలు దించుతున్నారు… ఇంకో పక్క వంట సామాను లోపలికి తీసుకెళ్తున్నారు….పెళ్లి కదా ఇంటి ముందు ఐస్ క్రీం అమ్మేవాడు కూడా ఉన్నాడు.
వాసు : రేయ్ చిన్నప్పుడు జాతరలో బజ్జీలు, చెరుకు గడలు నేనే కొనిచ్చా, ఇప్పుడు నాకు కుల్ఫీ కావాలి ఎవరు కొనిస్తున్నారు?
సునీల్ : మనం పొయ్యే పనేంటి వీడు అడిగేదేంటి ఇక్కడ ఉచ్చ పడుతుందిరా నాకు, అస్సలే ఆ సుబ్బరాజు గాడు ఉన్నాడేమో అని భయపడి చస్తుంటే…
వాసు : సరే నీకొక పని చెప్తాను చేస్తావా?
సునీల్ : చెప్పారా బాబు, ఏదో ఊపు మీద వస్తా అన్నాను కానీ ఇల్లు చూస్తుంటేనే ఉచ్చ పడుతుంది.
వాసు : రోడ్ మీదకి పొయ్యి, బస్సులో నా ఫ్రెండ్ ఒకడు వస్తున్నాడు పేరు రాంబాబు రెండు బ్యాగుల నిండా పెన్నులు తీసుకొస్తున్నాడు వాడిని ఇక్కడికి తీసుకురాపో…
సునీల్ : అన్ని పెన్నులు దేనికి రా?
వాసు : స్కెచ్ గీయడానికిరా కుల్ఫీ … నువ్వు పోయిరా…. వాడితో ప్రభాస్ అంటావేమో పెన్ను నీ గొంతులో దించుతాడు వాసు ఫ్రెండ్ అని చెప్పి పరిచయం చేసుకునిరా.
సునీల్ : అలాగే..
వాసు : మరీ కుల్ఫీ ఎవడు కొనిస్తాడు రా…
నలుగురం కుల్ఫీ తింటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాం, మదన్ రమేష్ కొంచెం భయంగానే ఉన్నారు, బాలు మాత్రం ధైర్యంగానే ఉన్నాడు ఏదైతే అది అయిందన్నట్టు… లోపలికి వెళ్ళాం.
గేట్ దెగ్గర ఇద్దరు ఉన్నారు అందరిని చూసి “రేయ్ కాయిన్ ఉందా?”..
మదన్ : ఇదిగో…
వాసు : బొమ్మా బోలుసా?
రమేష్ : ఇప్పుడు దేనికిరా…?
వాసు : ఎహె చెప్పండ్రా…
బాలు : బొమ్మ…
గాల్లోకి ఎగరేసాను… బొమ్మ పడింది… “అబ్బా ఛా..” అన్నాను.
బాలు : ఏమైంది రా?
వాసు : కొట్టుకుంటూ వెళదాం అనుకున్నా, దేవుడు మీ వైపే ఉన్నాడు పదండి ఆ మిరపకాయల బస్తాలు అందుకోండి లోపలికి పోదాం….అని అటువైపు కదిలాను… అందరం తలా బస్తా అందుకుని పని వాళ్ళ ఎమ్మటే వెళ్తున్నాం.
వాసు : ఏం మిరపకాయలురా ఇవి ఇంత ఘాటుగా ఉన్నాయి?
మదన్ : తేజా మిరపకాయలు, ఇవి కొంచెం మంట ఎక్కువే…
బస్తాలన్ని స్టోర్ రూమ్ లో సర్దిస్తున్నారు… లోపలికి వెళ్లి బస్తాలు అక్కడ పడేసి వెనక్కి తిరిగాను…మదన్ గాడికి కాళ్ళు చేతులు వణుకుతున్నాయి… రమేష్ గాడైతే గోడకి బల్లిలా పిల్లర్ని కరుచుకున్నాడు.
బాలు : వాసు… SI సుబ్బరాజు రా…
వాడిని చూసాను సోఫాలో కూర్చుని ఉన్నాడు…ఒకప్పుడు నన్ను పిచ్చి కొట్టుడు కొట్టాడు, కొట్టించాడు వాడినెలా మర్చిపోతాను, ఇంతలో ఒక అమ్మాయి లంగా ఓణి వేసుకుని చెంబులో మజ్జిగ పట్టుకుని వచ్చింది, చెవులకి కమ్మలు లేవు, బోసి మెడ అయితేనేం కంటికింపుగా ఉంది… దాని కళ్ళలోకి చూసాను ఎవరో కాదు పద్మ… నా పద్మ.
బాలు : రేయ్ పద్మ… వాసు మన పద్మ…
సుబ్బరాజుకి మజ్జిగ చెంబు అందించింది, వాడు పద్మ చెయ్యి పట్టుకుని వాడి ఒళ్ళోకి లాక్కుని, పద్మ భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు పద్మ కళ్ళలో నీళ్లు తిరుగుతున్నాయి కంట్లో నుంచి చుక్క కారకముందే వెళ్లి వాడి ఎదురుగా నిల్చున్నాను.
సుబ్బరాజు నా కళ్ళలోకి చూస్తూ “ఏంట్రా… కావాలా?” అన్నాడు… పద్మ చెయ్యి పట్టుకుని గట్టిగా లాగాను, నాకు హత్తుకుపోయింది.. సుబ్బరాజు లేచాడు పద్మని వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకునే సుబ్బరాజు గాడి డొక్కలో ఒక్కటి గుద్దాను, వాడు కిందపడ్డాడు…
రూమ్ లో ఉన్న బాలు వెంటనే డోర్ గొళ్ళెం పెట్టేసాడు ఎవ్వరు రాకుండా… పద్మని అలానే పట్టుకొని సోఫాలో కూర్చుని కుడి కాలితో సుబ్బరాజు గుండె మీద కాలితో తన్ని అనగపట్టాను.. వాడు గింజకుంటున్నాడు నాకు అన్నీ తెలుస్తున్నాయి కానీ కళ్ళు తెరవలేదు, తెరిస్తే నా కంట్లో కూడా నీళ్లు వస్తాయని భయం ఎందుకంటే నేను ఇప్పటివరకు ఏడవలేదు కాబట్టి.
రాంబాబు అప్పుడప్పుడు ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్ అని కదిలించినా….. నేను ముభవంగా బాధగా కూర్చున్నా అది మా అమ్మ కోసమో అన్న కోసమో శృతి కోసమో కాదు నా పద్మ కోసం ఈ పిచ్చి పిల్ల ఇంత మంది రాక్షసుల దెగ్గర ఎలా ఉంటుందో అన్న భయం.
ఇంతవరకు పద్మ నన్ను వదలలేదు, తన కన్నీరు నాకు తెలుస్తుంది నా మెడ మీద నుంచి చొక్కాలోకి కారుతున్నాయి…
వెంటనే వాడి మనుషులు తేరుకొని కొట్టడానికి ముందుకు వచ్చారు ఒక చేత్తో పద్మ నడుము పట్టుకుని నాలోపలికి వత్తేసుకుంటూనే ఇంకో చేతిలోకి గన్ తీసుకుని నాకోసం వస్తున్న ఇద్దరినీ కాల్చాను…
నా ఫ్రెండ్స్ అంతా ఇదంతా జరుగుతుందా అస్సలు నిజమేనా అన్నట్టు చూస్తున్నారు, బాలు గాడు మాత్రం ఆనందం మరియు సుబ్బరాజుని కోపంగా చూస్తున్నాడు, తన అన్నయ్య కాలు తీసినవాడి మీద ఆ మాత్రం కోపం సహజమే…
పద్మని చూసాను ఇంకా నన్ను హత్తుకునే ఉంది, నా మెడ మీద వాసన చూస్తుంది..
వాసు : ఏవండీ లేవండి… బల్లిలా అతుక్కుపోయారు ఇలా అయితే నేను బలవంతం చేసేస్తా మరీ…
పద్మ : నా మెడ కొరికి… “చెయ్యి రా చెయ్యి… ఇన్ని రోజులు ఎటు పొయ్యవ్ నన్ను ఇక్కడ ఈ రాక్షసుల మధ్య వదిలేసి… పో బావా నీతొ అస్సలు మాట్లాడను” అని ఎక్కిళ్ళు వస్తున్నా ఆగకుండా ఏడుస్తుంది..
అందరినీ ఏడిపించే నన్ను ఇది ఏడిపిస్తుంది ఇక దాని దెగ్గర దాయలేను.
వాసు : తన తల నిమురుతూ “పద్మా నేనే అని ఎలా తెలిసిందే?”
పద్మ : నువ్వు పెద్ద షేర్లోక్ హోమ్స్ మరీ… నీ స్పర్శ నాకు తెలీదా చూడు నీ చేతుల మీద వెంట్రుకలు ఎలా నిక్కబోడుచుకున్నాయో…
వాసు : పైనే కాదు కింద కూడా నిక్కబోడుచుకుందే నిన్ను చూసి…
పద్మ : ఛీ… నోరు తెరిస్తే బూతే.. నువ్వేం మారలేదు బావా…
వాసు : నువ్వు కూడా అవే పాత డైలాగులు, మరి నేను పాత వాసుని కాదు… ఈ రాక్షసుల దెగ్గర నుంచి రావణుడి దెగ్గరికి వస్తున్నావ్ జాగ్రత్త మరి.
పద్మ : హహ.. నా బావ గురించి నాకు తెలీదా?
వాసు : సర్లే మనం తరువాత మాట్లాడుకుందాం…పో పొయ్యి మీ కవితక్కని తోలుకురాపో… నేను అంతలోపు వీడి సంగతి చూస్తా… అని సుబ్బరాజుని చూసాను.. నా చేతిలో గన్ చూసి వాడి నోరు గుద్దా ఎప్పుడో మూసుకుపోయాయి.
పద్మ : ఆమ్మో నాకు భయం, ఇంటి చుట్టూ మనుషులే…
వాసు : నీ మొగుడొచ్చాక కూడా ఇంకా ఏం భయమే… ఇది నీ ఇల్లు మర్చిపోయావా?… నాన్న నీకు ఈ ఇంటి చిన్నకోడలిగా ఎప్పుడో తాళాలు ఇచ్చేసాడు..
పద్మ నా కాళ్ళ కిందున్న సుబ్బరాజుని చూసి లేచి వెళ్ళబోయింది.
వాసు : పెళ్ళామా… ఇటు రా ఒకసారి..
పద్మ నా మాటలకి సిగ్గుపడుతూ… వాడిని చూస్తూ భయంగా నా దెగ్గరికి వచ్చింది…
వాసు : వదినకి నేను వచ్చానని చెప్పకుండా ఎవరో ప్రభాస్ వచ్చాడని చెప్పు.
పద్మ : మొదలెట్టేసావా నీ ఆటలు?
వాసు : చెప్పవే కొంచెం సేపు ఆడుకుందాం..
పద్మ : అలాగే లే.. అని వెళ్ళిపోతుండగా
వాసు : వీడ్ని ఏమైనా కొట్టాలని ఉందా…?
పద్మ : లేదు కానీ నువ్వు కొడితే చూడాలని ఉంది.
వాసు : వద్దులే నువ్వెళ్ళి కవితకి తోడుగా ఉండుపో వస్తున్నా…
పద్మ వెళ్ళిపోయిన వెంటనే బాలు మళ్ళీ తలుపు పెట్టేసాడు, సుబ్బరాజు మీద నుండి కాలు తీసాను వాడు లేచి నన్ను చూస్తూ “ఎవడ్రా నువ్వు?” అన్నాడు.
వాసు : ఏంటి మర్చిపోయావా నన్ను, నేను గుర్తు చేస్తాలే…. రేయ్ ఆ తాళ్లు అందుకోండి.
మదన్ తాడు తీసుకొస్తుంటే సుబ్బరాజు నన్ను కొట్టడానికి ముందుకి వచ్చాడు ఇప్పుడు వీడ్ని కొట్టే మూడ్ లో లేను అందుకే గన్ తీసి వాడి తొడ మీద కాల్చాను, కింద పడ్డాడు.. “రమేష్ ఆ బల్ల ఇటు వెయ్” అన్నాను… నేను సుబ్బరాజుని కాల్చగానే ముగ్గురికి నోట మాట రాలేదు… “రేయ్ రమేష్ నిన్నే ఆ బల్ల ఇటు వెయ్ తరువాత షాక్ అవుదు కానీ”…
రమేష్ : ఆ!… అలాగే…
సుబ్బరాజు తొడ పట్టుకుని వాళ్ళ మనుషులని పిలవడానికి అరుస్తున్నాడు, గన్ సౌండ్ విన్న వాడి మనుషులు కూడా బైట తలుపులు బాదుతున్నారు అందరికి గన్ సౌండ్ వినపడి ఉంటుంది , వాడు తొడ గట్టిగా ఆదిమి పట్టుకుని గాలి ఊదుతు నన్నే కోపంగా చూస్తున్నాడు వెళ్లి వాడి పక్కనే కూర్చుని… “పద్మని ఏ తొడ మీద కూర్చోబెట్టుకున్నావు మామ… బావ.. ఛీ… రేయ్ వదినకి వీడు మామ అయితే నాకేం అవుతాడు హా… బాబాయ్… చెప్పు బాబాయ్ ఏ తొడ” అని గన్ ఇంకో తొడ మీద పెట్టాను.
సుబ్బరాజు : ఇదే ఇదే… అని కాల్చిన కాలు చూపించాడు…
ఇంకో రెండు బుల్లెట్లు దించాను… గట్టిగా అరిచాడు ఒక్క తన్ను తన్నాను ఎగిరి బల్ల మీద పడ్డాడు రమేష్ గాడి చేతిలో ఉన్న తాళ్ళు తీసుకుని కట్టేసాను.
డోర్లు ఇంకా బాదుతూనే ఉన్నారు, చిరాకు పుట్టి డోర్ ఓపెన్ చేసాను… ఎదురుగా ఇరవై మంది మనుషులు వాళ్ళ వెనుకే వరదరాజులు వాడి పక్కనే నా దొంగ అత్త రవళి నిల్చుని చూస్తున్నారు.
వాసు : నవ్వుతూ…ఏయ్ అందరూ వచ్చేసారు రండి రండి లోపలికి రండి…. అందరూ లోపలికి వచ్చి సుబ్బరాజుని చూసి..
వరదరాజులు : రేయ్ సుబ్బు… ఎవర్రా నిన్ను ఇలా కట్టేసింది…
వాసు : నేనే మావయ్య…
వరదరాజులు : ఎవడ్రా నువ్వు..
వాసు : అది గుర్తు చెయ్యడానికే వచ్చా… పదే పది నిమిషాలు చెప్తా… కొంచెం ఓపిక పట్టండి…. అదిగో వచ్చేసారు… రూమ్ లోకి వస్తున్న రాంబాబుని చూసి ఏరా సునీల్ ఇంత సేపా.. అన్నాను.
సునీల్ : ఈ బ్యాగ్ ఏంట్రా బాబు ఇంత బరువుంది….
వాసు : నువ్వు రీఫిల్స్ తెచ్చినట్టున్నావ్… పెన్నులు ఆ బ్యాగ్ లో ఉన్నాయా? రేయ్ రాంబాబు.. నాకిష్టమైన పెన్ను తెచ్చావా?
రాంబాబు : ఇదిగో… అని బ్యాగ్ జిప్ తీసి లోపలనుంచి షాట్ గన్ తీసాడు.
సునీల్ గాడికి అక్కడున్న అందరికి అస్సలు ఏం జరుగుతుందొ కూడా అర్ధం కావట్లేదు, అందరూ నిర్ఘాంతపోయి చూస్తున్నారు.
సునీల్ : పెన్నులంటే గన్నులా ??…మరీ ఈ బ్యాగ్ లో రీఫిల్స్ అంటే….?
వాసు : తీసి చూడు..
సునీల్ బ్యాగ్ ఓపెన్ చేసాడు…
సునీల్ : వామ్మో… ఇన్ని బుల్లెట్లా…
హలో ఫ్రెండ్స్ ఇన్ని రోజులుగా అనగా గత రెండు సంవత్సరాల నుండి మన వెబ్ సైట్ మీ సపోర్ట్ వల్ల ఎలాంటి ఆటంకాలు లేకుండా సాగింది .ఇపుడు వెబ్ సైట్ కి రీడర్స్ ఎక్కువ అయ్యారు సైట్ స్లో అవుతుంది ఇప్పుడు స్లో మరియు హ్యాంగ్ అవ్వకూడదు అంటే హోస్టింగ్ ప్యాకేజీ పెంచాలి మాములు దానికంటే కొంచెం ఎక్కువ అవుతుంది . అందుకు సైట్ ముందుకు సాగాలంటే మీ వంతు సహాయంగా ఎంతో కొంత తల ఒక చెయ్ వేస్తె సరిపోతుంది .ఇక్కడ కింద నా UPI ID పెడుతున్న మీకు తోచినంత వెబ్సైటు కోసం డొనేట్ చేయండి ధన్యవాదాలు.మరియు ప్రకటనల వాళ్ళ కూడా రీడర్స్ కి చాల ఇబ్బంది ఐతుంది అని నాకు తెలుసు కానీ వాటి నుండి వచ్చే ఆదాయం ద్వారానే ఈ మాత్రం ముందుకు తీసుకెళుతున్న మీరు కొంచెం సపోర్ట్ చేస్తే యాడ్స్ (ప్రకటనలు ) కూడా తొలగిస్తా .