.తన క్యాబిన్ కి వస్తూనే డోర్ వేసి బోల్ట్ పెట్టేసింది సంజన…
చైర్ లో కూలబడి టేబుల్ మీద ఉన్న బాటిల్ అందుకుని గడగడా సగం బాటిల్ నీళ్లు తాగేసింది… కళ్ళు మూసుకుని తనను తాను శాంత పరుచుకునే ప్రయత్నం చేస్తుంది… కానీ ఆమె వల్ల కావడంలేదు…

“ఇదంతా పీడకలా??…”

” దేవుడా… నన్నీ పీడకల నుండి బయటకు లాగవా… ప్లీజ్ ” బేలగా ప్రార్థించింది…

కాళ్ళ మధ్య తగ్గని దురద… పెదవులపై అతని పెదవుల తడి… పిరుదుల మీద కలుగుతున్న నొప్పి … జరిగింది నిజమనీ, కల కాదని ఆమెకు గుర్తు చేస్తున్నాయి…

తొడల మధ్య అంతా చిత్తడిగా ఉన్నట్టు అనిపించింది ఆమెకు… వెంటనే క్లీన్ చేయడం అవసరమనిపించింది…

వాష్ రూమ్లో కి వెళ్లి చీరను, లంగాను పిరుదుల వరకు పైకి లాక్కుంది… లోతొడలని తడిమి చూసింది… అవి ఆమె రసాలు కారి పూర్తిగా జిగటగా ఉన్నాయి… టిష్యూ అందుకుని క్లీన్ చేయాలని చూసింది… చీర ఇబ్బంది పెడుతుంటే విప్పి hanger మీద వేసింది… బ్రా, పాంటీలు కూడా లేకుండా కేవలం లంగా, బ్లౌజ్ లతో నిలబడి… అద్దంలో చూసుకుంది… చెదిరి పోయిన జుట్టు, చెమటతో తడిసిపోయిన ముఖం, ఎర్రగా కందిపోయిన పెదాలు… అదో మాదిరిగా ఉంది సంజన… భుజాలు కూడా చెమటతో తడిసి ముద్దయి జిడ్డు తేలినట్టు ఉన్నాయి… శరీరంలో ఉద్రేకం మాత్రం ఇంకా అలాగే ఉంది… అంతలోనే మళ్లీ తొడల మధ్య జిగట గుర్తొచ్చి టిష్యూ లు అందుకుంది…

లంగాను పైకి జరిపి తొడల్ని క్లీన్ చేసింది… తర్వాత లంగాను మరింత పైకి నడుము వరకు లాగి కాళ్ళు వెడల్పు చేసింది… తన ఆడతనం పరిస్థితి ఎలా ఉందో చూడాలనుకుంది సంజన…

దానికి మగతనపు స్పర్శ కావాలనే దురద ఇంకా ఉంది… పూర్తిగా జిగటగా ఉంది… తొందరగా క్లీన్ చేసుకొని పాంటీ వేసుకోవాలని అనుకుంది సంజన… కుడి చేతి చివరి వేళ్ళని నెమ్మదిగా కాళ్ళ మధ్యకి తీసుకెళ్ళి ఆడతనపు నిలువు పెదాల మీద ఆనించింది… కామోద్రేకపు కరెంటు ఆమె ఒంటి నిండా ప్రవహించింది… కళ్ళు మూసుకుని… Aaaaaaaaahhhh… అంటూ మూలిగింది…. తన ఆడతనం లోపల ఆనకట్టేదో నిండుగా నిండి ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగింది ఆమెకు… నిలువు పెదాల మధ్య రేగుతున్న దురదను కంట్రోల్ చేయడం కష్టంగా ఉంది… తన బుజ్జిదాన్ని సముదాయించకుండా అక్కణ్ణుంచి అలాగే ఇంటికి వెళ్ళడం అసాధ్యంగా తోచింది సంజనకు…

కళ్ళు మూసుకుని చేతి వేళ్ళని కదిలించింది…. నెమ్మదిగా నిలువు పెదాలను రుద్దసాగింది….
“Aaaaaahhhh mmmmmm ” అంటూ మూలిగింది…

తల వెనక్కి వాల్చి, కళ్ళు మూసుకుని, కొద్దిగా నోరు తెరిచి… ఒక చేత్తో లంగాను ఎత్తి పట్టుకొని నిలబడి, మరో చెయ్యిని ఆడతనం మీద ఉంచిన అందమైన ప్రౌడని చూడడానికి ఏ మగవాడికైనా అదృష్టం ఉండాలి… దురదృష్టవశాత్తూ ఆ అదృష్టం నోచుకోవడానికి అక్కడ ఏ మగాడూ లేడు….

ఆమె చేతి వేళ్ళు రానురాను వేగంగా రుద్దసాగాయి… రాపిడితో పుట్టే వేడికి ఆమె లోపలి ఆనకట్ట కరిగి పోసాగింది…. ఎక్కువ ఇబ్బంది పెట్టకుండానే ఆ ఆనకట్ట తెగిపోయింది….
“Hmmmmmmm aaaahhhhhhh” అంటూ గట్టిగా మూలుగుతూ భావప్రాప్తి పొందింది సంజన… ఆవేశంలో ఒళ్లంతా వణికింది….. తన చేతిలో ఉన్న లంగా అంచుని వదిలేసి పడిపోకుండా ఉండటానికి.. ముందర ఉన్న వాష్ బేసిన్ ను సపోర్ట్ గా పట్టుకుంది… కళ్ళు మూసుకుని గట్టిగా మూలుగుతూ ఉంది… ఆమె మరో చెయ్యి ఇంకా తొడల మధ్యే ఉంది… ఒక నిమిషం పాటు కలిగిన భావ ప్రాప్తి తో తడవలు తడవలుగా రసాలు కారాయి… ఒళ్లంతా విపరీతంగా వణుకుతోంది… ఆమె తన రెండుచేతులతో సింక్ ను గట్టిగా పట్టుకుంది… ఒక అయిదు నిమిషాల తర్వాత ఆమె శరీరం శాంతించింది…. ఆ తర్వాత ఆమె తన తొడల మధ్య క్లీన్ చేసుకుంది…

చేతికున్న వాచీ చూసుకుంది సంజన… 7.30 కావస్తుంది…
” oh… God” అనుకుంది మనసులో… వెంటనే బయటకు పరిగెత్తి ప్యాంటీ, బ్రా తెచ్చుకుంది… ముందే క్యాబిన్ డోర్ పెట్టుకోవడం మంచిదయింది…
తొందర తొందరగా వాటిని వేసుకుంది… చీర కూడా కట్టుకుని జుట్టు సరి చేసుకుంది… ఎదురుగా ఉన్న అద్దంలో తనను తాను చూసుకుంది… ఉదయం ఇంటి నుంచి బయటకు వచ్చిన అమాయక ఇల్లాలు అద్దంలో కనిపించింది సంజనకు… ఒక నిమిషం పాటు తదేకంగా అటే చూసింది.. అనుకోకుండా ఆమెకు దుఖం పొంగుకొచ్చింది… కళ్ళనుండి ధారగా నీళ్లు కారసాగాయి… ఆపుకోలేనంతగా ఏడుపు తన్నుకొచ్చింది… చేతుల మధ్య తలను ఉంచుకుని నిశ్శబ్దంగా ఏడుస్తూ కూర్చుంది…

అనేక ఆలోచనలు ఆమెలో కలుగుతున్నాయి…
“ఏం చేస్తున్నాను నేను… ఎక్కడికి నుండి ఎక్కడికి వెళ్తున్నాను…. దేనికి ఒప్పుకున్నాను… అతడి ఉంపుడుగత్తెగా ఉండడానికా?… ” తనను తాను ప్రశ్నించకుంది…

“నా మొహం చూస్తే నాకే అసహ్యం వేస్తుంది… దేవుడా ఎందుకు నాకీ పరీక్ష… ఎందుకు నేనలా బజారు దానిలాగా ప్రవర్తించాను… అతడు నా గురించి ఏమనుకుంటాడు… ఉంపుడుగత్తెగా ఉండడం నాకు ఇష్టమే అనుకోడా… ఎంత తెలివి తక్కువగా ప్రవర్తించాను… తనను తాను తిట్టుకుంది…

“వివేక్ కి ఏమని చెప్పాలి… పిల్లల్ని ఏం చెయ్యాలి…తన ఇల్లు, తన బెడ్డు… దేవుడా… ఆ దరిద్రపు ఇంటిని కొనకుండా ఉంటే ఎంత బాగుండేది… ఇప్పుడు దాని కోసం నా సర్వస్వాన్ని అర్పించవలసి వస్తుంది… ” బాధ పడింది సంజన… రేపటి రోజును ఎలా ఎదుర్కోవాలో అర్థం కావట్లేదు ఆమెకు… ఏడ్చి ఏడ్చి అలసి పోయింది… ఎంత టైం అయిందో కూడా ఆమె పట్టించుకోలేదు…

బయటకు వచ్చి టైమ్ చూసి షాక్ అయింది… 9 దాటి పోయిందని గబగబా కంప్యూటర్ షట్ డౌన్ చేసి తన వస్తువులన్నీ బ్యాగ్ లో వేసుకుని బయట పడింది. వెళ్లేప్పుడు ఛార్జింగ్ పెట్టిన ఫోన్ తీసుకుంది. ఆనంద్ గదిలోకి వెళ్లేప్పుడు ఛార్జింగ్ పెట్టి వెళ్ళింది… అప్పటినుండి ఫోన్ చూడనే లేదు…

బయటకు వచ్చి నడుస్తూ ఫోన్ చూసింది… 12 మిస్డ్ కాల్స్, 15 మెసేజెస్ ఉన్నాయి… అన్నీ వివేక్ నుండే…

“సంజూ ఎక్కడున్నావ్… కాల్ లిఫ్ట్ చేయట్లేదేంటి…”

“అంతా ఓకేనా… కాల్ చెయ్”

“ఏమైంది సంజూ… ఏదైనా ప్రాబ్లామా…”

“ఒకసారి కాల్ చెయ్… లేదా నా కాల్ లిఫ్ట్ చెయ్…”

“ఏమైంది చెప్పూ….”

“వస్తున్నావా… ఎక్కడున్నావ్ అసలు”

“ఆఫీస్ లోనే ఉన్నావా… లేక మీ బాస్ తో ఇంకెక్కడైనా….”

చివరి మెసేజ్ చూడగానే సంజనకు విపరీతమైన కోపం వచ్చింది… తాను రిప్లై ఇవ్వకపోయేసరికి వివేక్ కి క్రమంగా సహనం చచ్చిపోయింది అని తెలుస్తూనే ఉంది… కానీ అతని మెసేజ్ లను చదువుతుంటే వాటిల్లో అతనికి తన గురించి ఆతృత కన్నా… ఇంకేదో తెల్సుకోవాలని ఉన్నట్టు తెలిసిపోతుంది… చివరి మెసేజ్ 15 నిమిషాల క్రితం వచ్చింది… సంజన తల విదిలించి ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసి బ్యాగ్ లో పడేసింది…
ఒక వైపు తాను చేస్తున్నది తప్పని గిల్టీ ఫీలింగ్… ఇంకో వైపు ఆనంద్ ఆర్డర్ ను ఎలా పాటించాలి అనే టెన్షన్…. మరో వైపు వివేక్ అసహజ ప్రవర్తన … సంజనను పిచ్చిదాన్ని చేస్తున్నాయి… ఏం చేయాలో అని ఆలోచిస్తూనే ఇంటి వైపు నడుస్తుంది…

ఆమె ఇల్లు చేరేసరికి పదిన్నర అవుతోంది… తన దగ్గర ఉన్న కీ తో తలుపు తీసుకొని లోపలికి వెళ్ళింది. ఆమె చాలా దూరం కాలినడకనే వచ్చింది… టెన్షన్ తగ్గి రిలాక్స్ అవడానికి ఆమెకి నడక సహాయం చేసింది… . మనసు కుదుట పడేవరకు నడిచి… ఆ తర్వాత ఆటో ఎక్కి ఇల్లు చేరింది…

“ఏంటి సంజనా… ఏమైంది… అంతా ఓకేనా…” మృదువుగా అడిగాడు వివేక్… నిజానికి ఆమె రిప్లై ఇవ్వనందుకు అతనికి కోపం రావాలి… కానీ ఆమెను చూసాక అతను కోపం ప్రదర్శించలేదు… దానికి కారణం అతను ఆమెని అమితంగా ప్రేమించడం కావచ్చు… లేదా… అతని మానసిక బలహీనత కావచ్చు …. నిజమేమిటి అనేది కేవలం అతనికి మాత్రమే తెలియాలి…

సంజన వివేక్ ను చురుగ్గా చూసింది ….
” ముందు నువు నన్ను క్వేశ్చన్ చేయడం మానెయ్ వివేక్… రెండో విషయం… నా గురించేం టెన్షన్ పడనవసరం లేదు… నా సేఫ్టీ నేను చూసుకోగలను… అర్థమైందా…” కచ్చగా చెప్పింది…

వివేక్ వెంటనే వెనక్కి తగ్గాడు…
“Sorry సంజనా… నా ఉద్దేశ్యం నిన్ను ప్రశ్నించడం కాదు… ” సంజాయిషీ ఇస్తున్నట్లుగా చెప్పాడు…

సంజన కు ఇంకా కోపంగానే ఉంది…
“మొగుడివై ఉండి…. ఆఫీస్ కి వెళ్లి నన్ను బాస్ తో దెంగించుకోమని పంపావు… దానికే సిద్ధమయ్యాక ఇంకా దేనికి టెన్షన్ పడుతున్నావు… అంతకన్నా ఎక్కువ ఇంకేం జరుగుతుంది… నీ హిపోక్రసీ కాకపోతే ” మనసులోనే అనుకుంది సంజన… వివేక్ వైపు అలాగే కోపంగా చూస్తుంది…

” ఓకే… ఓకే సంజనా…. నిన్ను నేనేమీ అడగను…. వెళ్ళు.. వెళ్లి ఫ్రెష్ అయి రా…. డిన్నర్ చేద్దువు గానీ.. ” అన్నాడు వివేక్

” నాకు ఆకలిగా లేదు… ” అంది సంజన

” సంజనా… కొద్దిగా అయినా ఏదైనా తిను… అలా ఖాళీ కడుపుతో పడుకోవడం మంచిది కాదు ” అన్నాడు.. నిజాయితీ ధ్వనిస్తుంది వివేక్ గొంతులో…

” నాకిప్పుడు తినాలని లేదు వివేక్…. నేను బాగా అలిసి పోయాను…. నాకిప్పుడు కాస్త రెస్ట్ కావాలి…” అంటూ ఇంకోమాటకి తావు లేకుండా బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది సంజన…

వాష్ రూం కి వెళ్లి 15నిమిషాల తర్వాత రోజులాగే నైటీ వేసుకొని బయటకు వచ్చింది… వివేక్ బెడ్ మీద ఒక వైపు మౌనంగా కూర్చున్నాడు.. సంజన మరో వైపు కూర్చుని
“వివేక్ రేపు పిల్లల్ని రమ వాళ్ళింట్లో దింపి రా… నేను తనతో మాట్లాడాను… అది సరేనంది… చెప్పింది సంజన…

అర్థం కానట్టు చూసాడు వివేక్…

“నువ్వు కూడా రేపు ఇంట్లో ఉండొద్దు… ఎవరైనా ఫ్రెండ్ ఇంటికి గానీ లేదా ఎక్కడైనా హోటల్ లో ఉండు…” అంది సంజన.. చెప్తున్నప్పుడు ఆమె వివేక్ వైపు సూటిగా చూడలేక పోయింది… విపరీతమైన సిగ్గు దాన్ని మించిన గిల్టీ ఫీలింగ్ కలిగింది ఆమెకు… కానీ ఇంటికి వచ్చేప్పుడు నడుస్తూనే దానికి ఆమె ప్రిపేర్ అయి వచ్చింది… వస్తూనే తన ఫ్రెండ్ రమతో మాట్లాడింది… వివేక్ గురించి కూడా ఆలోచించింది… వివేక్ పంపిన మెసేజ్లు, అతని నిస్సహాయత మీద ఆమెకున్న కోపం … చెప్పేటప్పుడు కొంత వరకు ఆమె పరిస్థితిని తేలిక చేశాయి…

“కానీ… ఎ… ఎందుకు ” భయపడుతూనే అడిగాడు వివేక్… జవాబు ఏం వస్తుందో తెలిసినా అడగకుండా ఉండలేకపోయాడు…

“వివేక్ నన్ను ఊరికే ప్రశ్నలు అడిగి విసిగించకు… నేను ఇప్పటికే అలిసిపోయాను… ఇక ముందు కూడా చాలా చెయ్యాల్సి ఉంది…. దయచేసి అర్థం చేసుకో….” అంది సంజన సాప్ట్ గానే…

” సంజూ…. నేనేమైనా హెల్ప్ చెయ్యగలనేమో అని… “

వివేక్ మాటలు పూర్తికాకుండానే మధ్యలో అడ్డుపడింది సంజన…
“నువ్వేం హెల్ప్ చేయలేవు వివేక్… ఆ విషయం నీక్కూడా తెలుసు… నా సంగతి నేను చూసుకోగలను…. అంటే ఇదంతా నాకు ఇష్టమనో, ఈజీ అనో కాదు… కానీ ఏదోలా నేనే చూసుకుంటా…. నీ హెల్ప్ ఏమీ అవసరం లేదు… నేను చెప్పిందల్లా ఎదురు చెప్పకుండా చెయ్యడమే నువ్ నాకు చేయగలిగే అతిపెద్ద హెల్ప్….” కచ్చితంగా చెప్పింది సంజన… ఆ మాటలు చెప్తుంటే ఆమెలో చాలా బాధ కలిగింది… కానీ అన్నిటికీ ఆమె సిద్ధమయింది…

“ఓకే సంజనా…” బేలగా అంటూ తల కిందికి దించాడు వివేక్…

సంజన కు అతన్ని అలా చూస్తే చాలా చిరాకేస్తుంది…

“వివేక్… ఓడిపోయిన వాడిలా నటించడం ఇంక ఆపు… మనం జీవితంలో కఠిన పరిస్తితుల్లోకి నెట్టేయబడ్డాం… వాటిని ఎదుర్కోవడానికి సిద్ధ పడ్డాం… ఇప్పుడు నువ్వు మాటిమాటికీ… ముఖం మాడ్చుకుని కూర్చోకు… నాకు చిరాకు దొబ్బుతుంది… ” కాస్త గట్టిగానే అంది సంజన…

వివేక్ అలాగే కూర్చుని తలాడించాడు…

“ఓకే నీకేం కావాలి… రేపు మా బాస్ మనింటింకి డిన్నర్ కి వస్తున్నాడు… రాత్రి పూట ఇక్కడే ఉండొచ్చు కూడా… సరేనా…” గబగబా చెప్పి తల తిప్పేసుకుంది సంజన… చెప్తుంటే ఆమె గొంతు సన్నగా వణుకుతుంది… వస్తున్న ఏడుపును ఆపుకోడానికి పెదాలు బిగించి పట్టుకుంది…. కానీ ఆమె ఆపేలోపే ఒక కన్నీటి చుక్క కళ్ళనుండి బయటపడింది.. ఆఫీస్ లో ఆనంద్ సమక్షంలో ఆమెలో ఉద్రేకం కల్గినమాట నిజమే కానీ… భర్త ఒకడికే తన సర్వస్వం అర్పించాలనుకునే ఒక సంప్రదాయక గృహిణికి ఇది చాలా పెద్ద విషయం… అందులోనూ తన బాస్ వస్తాడని, రాత్రంతా ఉంటాడని భర్తతో చెప్పాల్సి రావడం ఆమెకు చాలా కష్టం కలిగించింది… వివేక్ చూడకముందే కళ్ళు తుడుచుకుంది సంజన…

వివేక్ చాలా షాక్ అయ్యాడు ఆమె మాటలు విని…. తనను బయట ఉండుమన్నప్పుడే ఇలాంటిదేదో ఉండి ఉంటుందని అనుకున్నాడు … కానీ తన భార్య నోటినుండి సూటిగా ఆ మాటలు వినడం అతనికి మరింత షాక్ కి గురిచేసింది…

“కానీ సంజనా… నేను ఇక్కడే ఉంటే ప్రాబ్లెమ్ ఏంటి.. ” అన్నాడు … అతని గొంతు బలహీనంగా వినబడుతోంది…

సంజన అతనికి బదులు ఇవ్వలేదు…ఆమె ఇందాక ఎమోషనల్ అయింది… అందులోంచి ఇంకా బయటకు రాలేదు…

“సంజూ… నేను మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేయను…. ఏ రకంగానూ ఇబ్బంది పెట్టను…” తడబడుతూ చెప్పాడు వివేక్…

సంజన తన చెవులను తానే నమ్మలేక పోయింది… వివేక్ మరీ ఇలా ప్రవర్తిస్తాడని ఆమె ఊహించలేదు… అతను పూర్తిగా అలా లొంగిపోవడం… అతనిలోని కకొల్డ్ భావాలు చూసి అసహ్యం వేసింది సంజనకు… తల అడ్డంగా ఊపి…

“వివేక్… ఇందాక నీకు చెప్పినట్టు… నేను చెప్పినట్టు విని నాకు హెల్ప్ చెయ్… దయచేసి రేపు ఎక్కడైనా బయట ఉండు… ఇక్కడ నేను చూసుకుంటాను….” అంది…

” ఓకే సంజనా… ” అన్నాడు వివేక్.. అనక తప్పలేదు అతనికి…

“సరే వివేక్ … నేను పడుకోవాలి… గుడ్ నైట్ ” అంటూ అటు తిరిగి పడుకుంది సంజన..

” గుడ్ నైట్ సంజనా…” అని చెప్పి వివేక్ కూడా కళ్ళు మూసుకున్నాడు…..

కానీ నిద్రాదేవి వాళ్ళిద్దరినీ కరుణించలేదు…
మరుసటి రోజు వాళ్ళ జీవితాలు, వాళ్ళ ప్రేమ, వాళ్ళ మధ్య ఉండే రిలేషన్ షిప్…. అన్నీ మారబోతున్నాయి… ఆ విషయం వాళ్ళిద్దరికీ తెలుసు…

బయట కిటికీలోంచి కనబడుతున్న చంద్రుణ్ణి చూస్తూ పడుకుంది సంజన…. ఆమె మనసులో వేల ఆలోచనలు ముసురుకున్నాయి…..

(మిత్రులారా….
” మీరు సంజన స్థానంలో ఉండి ఒకసారి ఆలోచించి చెప్పండి…. రేపు ఏం జరగవచ్చు…??.”) ఉదయం ఆరింటికి అలారం మోగింది…

సంజన దాదాపు ఆరాత్రి నిద్రే పోలేదు… వివేక్ కూడా అంతే…. వాళ్ళ మనసుల్లో వేల ఆలోచనలు తిరుగుతున్నాయి.

ఎన్నాళ్లుగానో భయపడుతున్నది ఇప్పుడు వాస్తవంలోకి వచ్చేసరికి సంజనలో మరింత భయం పెరిగింది.

“ఇంట్లో ఎవరూ లేకుండా… ఒక పరాయి మగాడు రాత్రంతా తనతో ఉంటే…!!? పక్కవాల్లు ఏమనుకుంటారు” అనుకుంది సంజన..
వాళ్ళు ఉండేది పెద్ద City, ఎవరి గోల వారిదే అన్నట్టు ఉండే సొసైటీ అయినా…. సంజన ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళతో మంచి సంబంధాలు పెట్టుకుంది… తన వైపు నుంచి గానీ, వివేక్ వైపు నుంచి గానీ బంధువుల సపోర్ట్ లేకపోవడంతో పక్కవాల్లతో ఎక్కువ సన్నిహితంగా మెలుగుతూ ఉండేది… పిల్లల పెంపకం విషయంలో, ఇతర విషయాల్లో వాళ్ళ సలహాలు సూచనలు తీసుకుంటూ ఉండేది… అపార్ట్మెంట్ కార్యక్రమాల్లో చురుగ్గా పాల్గొంటు ఉండడం వల్ల కూడా ఆమె చాలా మందికి తెలుసు…
ఇప్పుడు భర్త ఇంట్లో లేని సమయంలో ఎవరో ఉంటే వెంటనే ఎందుకు అని తనని డైరెక్ట్ గానే అడుగుతారు.  ఆలోచించిన కొద్దీ వివేక్ ఇంట్లోనే ఉంటే నయమనిపిస్తుంది… ఎవరైనా అడిగితే వివేక్ వాళ్ళ ఫ్రెండ్ అని చెప్పవచ్చు అనుకుంది… అయితే వివేక్ ఉంటే ఆనంద్ ఏమంటాడో అనే సందేహం కూడా కలిగిందామెకి… ఒకవేళ ఆనంద్ పట్టించుకోకపోయినా వివేక్ ఉండగా ఆనంద్ తో ఉండడం అంటే  సంజనకు ఏదోలా ఉంది… ఎంతసేపు ఆలోచించినా సరైన పరిష్కారం ఏంటో ఆమెకు తోచలేదు….

ఇది కాకుండా ఆమెకు ఇంకో దిగులు కూడా పట్టుకుంది…
” ఉంపుడుగత్తె గా ఉండడం అంటే అర్థం ఏమిటి?”..  అప్పుడు ఆనంద్ ఏది చెప్పినా తలూపినందుకు తనని తాను తిట్టుకుంది సంజన…
“అంటే వివేక్ నూ, పిల్లల్నీ వదిలేయాలా…” ఆ ఆలోచన రాగానే ఆమె వెన్నులో సన్నగా వణుకు పుట్టింది… ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ ఆమె అందుకు ఒప్పుకోదు… ఆలోచించినకొద్దీ ఆమెలో కన్ఫ్యూజన్ పెరగసాగింది…

“వీటన్నింటికీ సరైన పరిష్కారం దొరకాలంటే ఈరోజు నేను జాగ్రత్తగా వ్యవహరించాలి…ఆనంద్ ను అతని ఉద్దేశ్యాలను స్పష్టంగా తెలుసుకోవాలి….   అప్పుడే నేను మనశ్శాంతిగా ఉండగలను…” మనసులో అనుకుంది సంజన… అలా అనుకున్నాక బెడ్ మీదనుంచి లేచింది…

వివేక్ కూడా బాధ పడుతున్నాడు… అతని బాధ మరో రకం… ‘తన భార్యతో  అనుబంధం ఇంతటితో ముగిసిందా… ఆమె తనను విడిచి వెళ్ళి పోతుందా… ‘ అనేది అతని బాధల్లో మొదటిది…  సంజనను ఇంట్లో ఆనంద్ తో ఒంటరిగా వదిలేయడం కూడా అతనికి ఇష్టం లేదు… అతను సంజనను సరిగ్గా ట్రీట్ చేస్తాడా… అని దిగులు పట్టుకుంది వివేక్ కి… కానీ తాను ఏమీ చేసే స్థితిలో లేడు…  లక్ష ప్రశ్నలతోనే బెడ్ మీద నుంచి లేచాడు వివేక్….

అలారం మోగడంతో  భారమైన కళ్ళతో పైకి లేచిన వాళ్లు… దినచర్య లోకి దిగారు… ముందుగా లేచిన సంజన వాష్ రూమ్ కి వెళ్ళింది

ఆమె బయటికి వచ్చాక వివేక్ తన దినచర్యను ప్రారంభించాడు… వాళ్లు ఎక్కువగా ఏమీ మాట్లాడుకోలేదు… వివేక్ పిల్లల్ని లేపి వాళ్ళకు స్నానం అదీ చేయించాడు.. వాళ్ళతో కాసేపు సరదాగా గడిపాడు… సంజన లైట్ గా బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేసింది… పిల్లలకు బ్రేక్ ఫాస్ట్ తినిపించి, లంచ్ కూడా ప్రిపేర్ చేసేసింది… తరువాత బజార్ నుండి తేవలసిన లిస్ట్ ఒకటి తయారు చేసి వివేక్ ఇచ్చి తీసుకు రమ్మని చెప్పింది… లిస్టు తీసుకుని వివేక్ బయటకు వెళ్ళాక ఆమె స్నానాల గది లో దూరింది… కొద్దిసేపు పూర్తి బాడీకి వ్యాక్సింగ్ చేసుకుంది… తల స్నానం చేసుకుని వచ్చి ముఖానికి బేసిక్ ప్యాక్ వేసుకుంది…

వివేక్ షాపింగ్ నుంచి తిరిగి వచ్చాడు… వెళ్ళేటప్పుడు ఏ అతడు లిస్టులో ఉన్న వస్తువుల్ని పరిశీలనగా చూశాడు… కొన్ని ప్రత్యేకమైన సబ్బులు, పర్ఫ్యూమ్లు, రూమ్ ఫ్రేషనర్ లు … కాస్త ఎక్కువగానే మల్లెపూలు లిస్టులో ఉన్నాయి… అవి కాకుండా రెగ్యులర్ గా ఇంట్లోకి వాడుకునే కొన్ని సామాన్లు ఉన్నాయి… ప్రత్యేక వస్తువులన్నీ ఆనంద్ కోసమే అని అతనికి అర్థమైంది… కారులో వెళ్తూ లిస్టు చూసినప్పుడు అతని కడుపు మండిపోయింది… అయినప్పటికీ అతను  లిస్టులో ఉన్న ప్రతి వస్తువు కొనుక్కుని వచ్చాడు…

1:00 అవుతుండగా అతను ఇంటికి తిరిగి వచ్చాడు… తలుపు తీసిన సంజనను చూసి అతను స్టన్ అయిపోయాడు…   లూజ్ హెయిర్… తేటగా ఉన్న ముఖం… గుప్పు మంటున్న ఆమె ఒంటి సువాసన…చూసి … ఆమె తల స్నానం చేసిందని… ఒంటికి వ్యాక్సింగ్ చేసుకుందని అర్థం అయింది వివేక్ కి… దాంతో అతనికి కడుపుమంట మరింత పెరిగింది… సంజన ఏమీ మాట్లాడకుండా అతను తెచ్చిన వస్తువులను తీసుకుని కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది… వస్తువులన్నీ ఉన్నాయా లేదా అని చెక్ చేసి… ఎక్కడ వస్తువుల్ని అక్కడ సర్దేసింది… డైనింగ్ టేబుల్ మీద లంచ్ ఏర్పాట్లు చేసి  వివేక్ ని, పిల్లల్ని భోజనానికి పిలిచింది… తినేటప్పుడు వాళ్ళు ఎక్కువగా ఏమీ మాట్లాడుకోలేదు… చివర్లో సంజన పిల్లలతో చెప్పింది…

“పిల్లలూ మీరు ఈ రోజు రమ ఆంటీ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తున్నారు… అక్కడ ఈ రోజు మీరు చరణ్, దివ్య లతో ఆడుకోండి… రాత్రికి కూడా అక్కడే ఉండాలి సరేనా…” నవ్వుతూ చెప్పింది…

పిల్లలు ఇద్దరూ హుషారుగా కేరింతలు కొట్టారు… గబగబా తినేసి అక్కడ్నుంచి వాళ్ళ వస్తువులు ప్యాక్ చేసుకోడానికి వెళ్లారు…

“వివేక్… వీళ్ళని మధ్యాహ్నం మూడు గంటలకు తీసుకెళ్ళి రమ వాళ్ళింట్లో దింపిరా…” చెప్పింది సంజన…

” అలాగే సంజనా… ” ముభావంగా చెప్పాడు వివేక్…

“ఇంకో విషయం… ” ప్లేట్ లోకి చూస్తూ తటపటాయిస్తూ అంది సంజన … ఎలా చెప్పాలో తెలియట్లేదు ఆమెకు…

” చెప్పు సంజనా…” అన్నాడు వివేక్…

” నువు… నువు బయటకు ఎక్కడికీ వెళ్లకు… రాత్రికి ఇక్కడే ఉండు ” అంది అలాగే తల దించుకుని కిందికి చూస్తూ…

వివేక్ చాలా రిలీఫ్ గా ఫీల్ అయ్యాడు… అతనికి సంజనను ఒంటరిగా ఆ ఇంట్లో వదిలి వెళ్ళడం ఇష్టం లేదు…

” నువ్వీ రాత్రి మన గెస్ట్ బెడ్ రూం లో ఉండు… ఒకవేళ… ” తపటాయించింది సంజన…

” ఒకవేళ నేనేదైనా సైగ చేస్తే బయటకు వెళ్ళు ” అంది…

“O.. O.. ok సంజనా… నువ్వెలా చెప్తే అలా… ” అన్నాడు వివేక్…

వాళ్ళ గెస్ట్ బెడ్ రూం ఒక మూలకి ఉంటుంది… అటాచ్డ్ బాత్రూం ఉంటుంది… బాల్కనీ లోకి ఉన్న డోర్ నుండి హల్ లోకి రాకుండానే బయటకు వెళ్ళ వచ్చు… అందుకే సంజన ఆలోచించి వివేక్ ను అందులో ఉండమంది…

బయటకు వెళ్లిపోవాల్సి ఉంటుందని సంజన అన్నందుకు బాధగా ఉన్నా… “ఒకవేళ” అనే పదం అతనికి రిలీఫ్ ఇచ్చింది…

పక్కవాళ్ళతో ఇబ్బంది తప్పుతుందని సంజన కూడా రిలీఫ్ ఫీల్ అయింది… అయితే వివేక్ ఉండడానికి ఆనంద్ ఒప్పుకుంటాడా… అనేది ఆమెకి సందేహంగా ఉంది… ఒకవేళ ఆనంద్, వివేక్ ఉండొద్దు అంటే ఏం చేయాలి… లేదా ఆనంద్ వివేక్ ని చూసి తన ప్లాన్ మార్చుకుంటే… ఈ ఇంట్లో కాకుండా ఇంకెక్కడికైనా వెళ్దామంటే… నిజంగా అలా అంటే బాగుండు అనిపించింది సంజన కు..  ఇక్కడ కాకుండా అతనింటికో, మరెక్కడికైనా తీసుకెళ్ళి తనను వాడుకుంటే ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళ ఇబ్బందీ, వివేక్ ఇబ్బందీ తీరిపోతుంది… అవసరమైతే తానే ఆనంద్ తో ఈ విషయం మాట్లాడాలని అనుకుంది… ఆనంద్ ను తాను ఒప్పించగలను అని కూడా అనుకుంది…
ఒక వేళ ఆనంద్ ఇక్కడే ఉంటానంటే తాను చిన్న సైగ ద్వారా గంటా రెండు గంటలపాటు వివేక్ ను బయటకు పంపించ గలదు…  లేదా రాత్రంతా గెస్ట్ బెడ్ రూం లోనే ఉండి పొమ్మనవచ్చు అనుకుంది… ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో అదే బెస్ట్ అని అనుకుంది సంజన… ఇవన్నీ ఆలోచించి బెడ్ రూం లోకి వెళ్ళింది… సాయంత్రం లోపు కాస్త రెస్ట్ అవసరమనిపించి బెడ్ మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకుంది

సంజన బెడ్ రూం లోకి వెళ్ళాక వివేక్ పిల్లల్ని రెడీ చేసి బ్యాగ్ లు తీసుకుని బయలుదేరాడు…

అతను నాలుగింటికి తిరిగి లొపలికి వచ్చేసరికి కిచెన్ లో శబ్ధం వినిపించింది… సంజన వంట చేసే పనిలో ఉంది…
వివేక్ రావడం చూసి
“వివేక్… ఆనంద్ వచ్చేలోపు డిన్నర్ కోసం బిర్యానీ చేస్తున్నాను… దాంట్లోకి సూప్ ఒకటి చేసి… రైతా కూడా చేస్తాను…  స్నాక్స్ కూడా ఏమైనా చేయనా…  ” అడిగింది సంజన…

“Ok సంజనా…. నేనూ హెల్ప్ చేస్తాను…” అంటూ ఆమెతో కలిశాడు వివేక్…

ఇద్దరు కలిసి వంట చేస్తుంటే వివేక్ కు పొద్దున్నించి ఉన్నట్టుగా కాకుండా  పరిస్తితి కాస్త తేలిగ్గా అనిపించింది… రాత్రి తాను అక్కడే ఉండబోతున్నాను అని తెలియడంతో ముందురోజు నుండి పడిన టెన్షన్ నుండి అతనికి కాస్త ఊరట లభించింది… కొద్దిసేపు తీసిన కునుకు కారణంగా సంజన కూడా కాస్త రిలీఫ్ గా ఉంది…

అయిదు గంటల సమయం లో వాళ్ళ పని దాదాపుగా పూర్తవుతుండగా సంజన సెల్ కి మెసేజ్ వచ్చింది…
సంజన cell తీసుకుని మెసేజ్ చూసింది…
“ఆరింటి కల్లా వచ్చేస్తాను… రెడీగా ఉండు”  అని ఉంది…
మెసేజ్ చదవగానే సంజన కు సన్నగా చెమట్లు పట్టాయి… భయపడుతున్న క్షణం దగ్గర పడిందని  మనసులో ఏదో దిగులు ప్రవేశించింది… అదే సమయంలో తొడల మధ్య చిన్న జలదరింపు కలిగింది… బుగ్గలు ఎరుపెక్కగా అలాగే నిలబడి పోయింది…

” ఏమైంది సంజనా… ఏమైనా ప్రొబ్లామా…” అడిగాడు వివేక్…

“ఏం లేదు వివేక్… నువ్వీ సూప్ సంగతి చూడు …. అతను ఆరింటికల్లా వచ్చేస్తాడట… నేనెళ్ళి రెడీ అవుతాను….”   అంది సంజన అతని వైపు చూడకుండా ఎటో చూస్తూ…

” o.. ok సంజనా” అన్నాడు… సమయం దగ్గర పడినకొద్ది నెర్వస్ గా ఉంది అతనికి…

సంజన వెంటనే కిచెన్ నుండి తమ రూం లోకి వెళ్ళింది… వివేక్ సూప్ చేస్తుంటే పక్క రూం నుండి షవర్ శబ్ధం వినబడుతోంది అతనికి… సూప్ మీద దృష్టి నిలిపి దాన్ని పూర్తి చేశాడు… అన్నిటినీ కిచెన్ నుండి డైనింగ్ టేబిల్ వద్దకు మోసుకొచ్చాడు….

5.30 ప్రాంతంలో అన్నీ డైనింగ్ టేబుల్ మీద సర్డుతుండగా సంజన బయటకు వచ్చింది…

పసుపు రంగు చీరను చాలా అందంగా కట్టుకుంది… ఒంటిపొర పైట వేసుకోవడంతో ఆమె ఛాతీ భాగం కొట్టొచ్చినట్టు కనపడుతుంది…. చిన్న స్లీవ్స్ ఉన్న బ్లౌజ్ తోడుక్కుంది… వెనక వైపు మూడు దారాలతో బిగించి కట్టిన బ్లౌస్ నుండి వీపు భాగం దాదాపు నగ్నంగా ఉంది… జుట్టు ఫ్రీ గా వదిలేసింది… లైట్ గా మేకప్ వేసుకుంది…

ఆ చీరలో ముందురోజు బ్రా పాంటీ లు వేసుకోకుండా ఆఫీస్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఉన్నట్లు మరీ సెక్సీ గా…. రెచ్చగొట్టేలా లేదు కానీ.. ఆమె డ్రెస్సింగ్ చూస్తుంటే గొప్ప అందంగా కనబడుతోంది…

బాస్ కోసం సంజన అంతలా రెడీ అయిందని తలచుకోగానే వివేక్  గుండె గిలగిలా కొట్టుకుంది… అదే సమయంలో అతని అంగం కొద్దిగా గట్టిపడింది… సంజన నడుస్తుంటే ఆమె పాదాల పట్టీలు చేస్తున్న శబ్ధం అతనికి మరింత  సెక్సీ గా అనిపించింది.

సంజన ఫ్రిజ్ లోనుంచి కొన్ని మల్లెపూలు తీసుకొని తల్లో పెట్టుకుని… మిగతా వాటిని రూం లోకి తీసుకు వెళ్ళింది…
ఆమె ఏదో కొత్తరకం పెర్ఫ్యూమ్ వేసుకున్నట్టు పసిగట్టాడు వివేక్…

“తన భార్య ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసింది… తన బాస్ కోసం భోజనం తయారు చేసింది… తనూ తయారు అయ్యింది… అతడు తనింటికి వస్తాడు… తన బెడ్ మీద… తన పెళ్ళాన్ని అనుభవిస్తాడు…” ఆ ఆలోచన వస్తేనే వివేక్ కడుపు రగిలిపోతుంది… కానీ అదే సమయంలో తన అంగం గట్టి పడుతుంది…. రెండింటి కలయిక అతనికి భరింపరానిదిగా ఉంది…

సమయం ‘ఆరు’కు చేరువవుతున్న కొద్దీ అతనిలో టెన్షన్ పెరిగి పోసాగింది…

” సంజూ… నేను ఇక్కడే హాల్ లో ఉండనా… లేక… గెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్ళిపోనా” సంశయంగా అడిగాడు …

“కాసేపు ఇక్కడే ఉండు ప్లీస్…. నిన్ను పరిచయం చేస్తాను ” అంది సంజన దిగులుగా …

ఇంతలో  డోర్ బెల్ మోగింది.