ఆ రోజు రాత్రి నేను సుధారాణి గదిలో ప్రశాంతంగా నిద్రపోయా. ఆ మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే నిద్ర లేచి నా పనులు పూర్తి చేసుకొని హాల్ లోకి వచ్చాను. అప్పటికే హాల్ లో ఉన్న రఘు గారిని పలకరిచగానే ఆయన తన పక్కన కూర్చోమని చెప్పి నాతో మెల్లిగా మాట్లాడుతూ ఉండగా ఉమ గారు కూడా అక్కడకి వచ్చి రఘు గారి పక్కన నిలబడి ఆయన నాతో మాట్లాడే మాటలు వినసాగింది. అప్పుడు రఘు గారు నాతో “నా ఇద్దరు కూతుర్లు నిన్నే కోరుకుంటున్నారు అని నిన్నటి రాత్రి నా భార్య చెప్పింది. మొదట కొంత కోపపడ్డా కానీ నీ లాంటి అబ్బాయి నా కూతుర్లకి భర్తగా దొరుకుతున్నాడు అని సంతోష పడ్డాను”అని చెప్పాడు.

రఘు గారు చెప్పడం మొదలు పెట్టగానే ప్రియ , దివ్య ఇద్దరూ కూడా వారి గది నుంచి బయటకి వచ్చి తమ నాన్న చెప్పే మాటలు వింటూ ఉన్నారు. ఆ తరువాత మరలా రఘు గారు మాట్లాడుతూ “అయితే , మీ పెళ్ళికి నాన్న ఒప్పుకుంటాడో లేదో అనే సందేహం బలంగా ఉనింది రవి. కానీ మా సుశీల అమ్మ స్వయంగా మీ పెళ్ళికి నాన్నని ఒప్పిస్తా అని చెప్పిందంటగా … ఆ మాట విన్నప్పుడు ఆ బయం పోయింది.
అమ్మ మాటిస్తే ఆ మాట కచ్చితంగా తప్పదు … కానీ మీ పెళ్లి గురించి నాన్న వినిన తరువాత కొంత కోపం తెచ్చుకుంటాడు,ఆ కోపంలో నాన్న నిన్ను ఏమైన అంటే అవన్నీ పట్టించుకోకు రవి” అని చెప్పాడు. అప్పుడు నేను ఆయనతో “అలాగే మామయ్య అవన్నీ పట్టించుకోను” అని సమాదానం చెప్పాను.

ఆ వెంటనే మరలా రఘు గారు మాట్లాడుతూ “ఇద్దరు ఆడపిల్లల తండ్రిగా ఒక కోరిక కోరుకుంటున్నా రవి ఏమీ అనుకోకు” అని అంటే నేను “అయ్యో నేను ఏమీ అనుకోను , చెప్పండి మామయ్య”అని అన్నాను. అప్పుడు రఘు గారు నాతో “నా ఇద్దరూ ఆడ పిల్లలు నిన్నే పెళ్లి చేసుకోబోతున్నారు కదా , నువ్వు కూడా మాతో పాటు ఇక్కడే ఇదే ఇంట్లో ఉండిపోవా … ప్రియ , దివ్య ఇద్దరూ నా ఇంట్లో నా కళ్ల ముందే ఉంటే సంతోషంగా ఉంటాను. అందుకే ఇలా అడుగుతున్నాను” అని చెప్పాడు.

అప్పుడు నేను ఆయన చేతులు పట్టుకొని “నాకంటూ ఎవరూ లేరు మామయ్య , ఇప్పటి నుంచి ఎవరయినా ఉన్నారు అంటే అది ఈ ఇంట్లో వాళ్ళే. మిమ్మల్ని వదిలి ఎక్కడికీ వెళ్ళను. మీరు కోరుకున్నట్టు మీ కూతుర్లు ప్రియ , దివ్య మీతోనే ఉంటారు. వాళ్ళతో పాటు నేను కూడా ఇక్కడే ఉంటాను” అని చెప్పాను.

నా మాటలు వినిన రఘు మామయ్య నాతో “చాలా సంతోషం రవి” అని అంటూ సంతోషించాడు. రఘు గారు సంతోషం చూసి ఆయన పక్కన నిలబడి ఉన్న ఉమ రఘు గారితో “ఇంకా రవి అని మాత్రమే అంటున్నారా , ఇక నుంచి అల్లుడు అని కూడా పిలవండి” అని చెప్పింది.

అప్పుడే సుధారాణి తన కూతురు అన్వితతో పాటు అక్కడికి వచ్చి తన అన్నయ్య తో “అవును అన్నయ్య ఇక నుంచి అల్లుడు అని కూడా పిలువు. అప్పుడే మీ బందం ఇంకా బలపడుతుంది” అని చెప్పింది. అప్పుడు రఘు గారు “ఎందుకు పిలవను , తప్పకుండా పిలుస్తా” అని నాతో “ఎం అల్లుడు, ఇక నుంచి నువ్వు నాకు అల్లుడువే కదా”అన్నాడు. అప్పుడు ఉమ “హుం అదీ అలా ‘అల్లుడూ’ అని ప్రేమగా పిలవాలి” అని చెపుతూ సంతోషపడింది.

ఆ తరువాత రఘు గారు , ప్రియ దివ్య ల వైపు చూసి వాళ్ళతో “రవి తో మీ ఇద్దరి పెళ్ళికి నేను ఒప్పుకుంటున్నా సంతోషమేనా పిల్లలు” అని చెప్పగానే ఆ ఇద్దరూ రఘు గారి దగ్గరకి వచ్చి చెరొక బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి ఇద్దరు ఒకే సారి “చాలా థాంక్స్ నాన్న మీరు ఒప్పుకోరేమో అని బయపడ్డాము” అని చెప్పారు. అప్పుడు రఘు గారు తన ఇద్దరి కూతుర్లతో “మీ ఇద్దరి సంతోషమే నాకు ముఖ్యం , మీ సంతోషం కోసం ఏదైన చేస్తా”అని చెప్పాడు.

అప్పుడు సుధారాణి పక్కన ఉన్న అన్విత “వదినల మీద మీరు చూపిస్తున్న ప్రేమ చాలా ముచ్చటగా ఉంది మామ , నీకు కొడుకు ఉండుంటే నేనే పెళ్లి చేసుకునే దాన్ని కానీ నన్ను నీ కోడలు చేసుకునే ఛాన్స్ మిస్ అయ్యావు” అని చెప్పింది. అప్పుడ రఘు “అవునే కోడలు పిల్లా , నీలాంటి అల్లరి పిల్ల నాకు కోడలు అయ్యే రాత లేదు” అని అన్నాడు. అప్పుడు మళ్ళీ అన్విత మాట్లాడుతూ “హుం అవును . సరే సరే ఎలాగో రఘు మామయ్య, రవి అన్నయ్య పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు ఇక మిగిలింది తాతయ్య ఒప్పుకోడమే. అది కూడా జరిగిపోతే ఇంట్లో పెళ్లి సందడే ఇక” అని అనింది.

అప్పుడే సుశీల బయటికి వచ్చి అన్వితతో “అవునే పిల్ల , ఆ సందడి జరగాలని నేను కూడా కోరుకుంటున్నా ఇక మీ మాటలు కాస్త ఆపితే మంచింది , కాసేపట్లో మా ఆయన స్నానం నుంచి వస్తాడు. ఆయన వచ్చి టిఫిన్ తినేశాక రవి , ప్రియ దివ్యల పెళ్లి గురించి మాట్లాడతా” అని చెప్పి ఆమె కొడుకు రఘు గారితో “మొత్తానికి రవితో నీ ఇద్దరు కూతుర్ల పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నావు సంతోషం రా , ఇందులో ఎలాంటి బలవంతం లేదుగా”అని అడిగితే , రఘు గారు అందుకు బదులుగా “లేదు మా … సంతోషంగా ఒప్పుకున్నా ఇక నాన్నని ఒప్పించడమే మిగిలింది” అని సమాదానం చెప్పాడు.

ఆ తరువాత సుశీల మాట్లాడుతూ “మీ నాన్న ఎవరి ద్వారా చెపితే , ఏవిదంగా చెప్పిస్తే ఒప్పుకుంటారో అది అన్నీ ఆలోచించాను. అందుకు కావాల్సినవి అన్నీ సిద్దం చేశాను. నేను చెప్పినట్టు ఆయన టిఫిన్ తినేసిన తరువాత నేను చేయాల్సింది చేస్తాలే” అని అనింది.

ఆ తరువాత కొద్ది సేపటికి రాఘవరావు గారు వచ్చి టిఫిన్ తినడం మొదలు పెట్టారు. ఆ వెంటనే ఇంట్లో అందరూ టిఫిన్ తినేసిన తరువాత రాఘవరావు గారు అక్కడే హాల్ లో ఉన్న నులక మంచం మీద కూర్చుంటూ ఆయన భార్య సుశీల గారితో మాట్లాడుతూ “హా నా టిఫిన్ అయ్యాక ఏదో ముఖ్యమైన విషయం గురించి మాట్లాడుతా అని , నేను కోపం తెచ్చుకోకుండా వినమని చెప్పావుగా సుశీల, నువ్వు చెప్పినట్టు కోపం తెచ్చుకోకుండా వింటాను ఇక చెప్పు” అని అన్నారు. అప్పుడు సుశీల ఆయన దగ్గరకి వెళ్ళి గట్టిగా ఊపిరి తీసుకొని మాట్లాడడం మొదలు పెట్టింది.

అప్పుడు ఆ ఇంట్లో ఉన్న అందరం అంటే నేను , నా పక్కనే సుధారాణి , అన్విత , ప్రియ , దివ్య , ఉమ ఇంకా రఘు గారు కూడా ఆమె ఎలా మొదలుపెడుతుందా అని ఆసక్తితో చూస్తూ వినడానికి సిద్దంగా ఉన్నాము. అప్పుడు సుశీల “నిన్న మన చిన్న మనవరాలు దివ్య, రవిల  పెళ్లి గురించి మాట్లాడుతూ ఉన్నప్పుడు పెద్ద మనవరాలు ప్రియ వచ్చిందిగా … మన మాటలు అన్నీ అయ్యాక మనం మన మన పనులలో ఉన్నాము. కానీ ప్రియ మాత్రం ఒక్కటే ఉమ గదిలో కూర్చొని ఏదో ఆలోచిస్తూ బాద పడుతున్నట్టు నేను , మన కోడలు ఉమ గమనించాము.

అది ఎందుకు బాద పడుతుందో అని మేము ఎంత అడిగినా చెప్పలేదు. చివరికి అతి కష్టం మీద ప్రియని అడిగితే అప్పుడు చెప్పిందండి అసలు విషయం …. దివ్య ఇష్టపడి పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకున్న రవిని, ప్రియ చూసినప్పటి నుంచి రవి మీద ఇష్టం మొదలైందంట. ఎంత ‘వద్దు అలా ఆలోచించకూడదు’ అని అనుకుంటున్నా అంతకు ఎక్కువగా రవి మీద ఇష్టం పెరుగుతూ తను కూడా పెళ్లి చేసుకోవాలని అనిపిస్తూ ఉందని ప్రియ చెప్పింది.
ప్రియ అలా అనుకుంటున్న విషయం దివ్యకి గాని , మనకి గాని తెలిస్తే తనని తప్పుగా అనుకుంటారని బయపడి ఏమి చేయాలో తోచక ఒక్కటే కూర్చొని ఏడుస్తూ ఉంది” అని సుశీల తన భర్త రాఘవరావు గారితో చెప్పింది.

ఎప్పుడైతే ప్రియ కూడా నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకుంటుంది అని వినిన రాఘవరావు గారు మంచం మీద నుంచి పైకి లేచి కొంత కోపంగా “ఎం మాట్లాడుతున్నావో తెలుస్తుందా సుశీల , ప్రియ రవిని పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకోవడం ఏమిటి ? అలా పెళ్లి చేసుకుంటే దివ్య ఎం చేయాలి , అది ఆలోచించిందా”అని అడిగాడు.

అప్పుడు సుశీల “ప్రియ అలా ఆలోచించే రవి అంటే తనకి ఇష్టం అనే విషయం మనకి చెప్పలేదండి , నేను ఉమ బలవంతం చేస్తే అప్పుడు చెప్పింది అది ఆలోచించండి”అని చెప్పింది.
అప్పుడు రాఘవరావు గారు “ఇప్పుడు ఆలోచించి ఎం చేయాలి ? ఒక వైపు చిన్న మనవరాలు దివ్య , రవిని ఇష్టపడింది అని చెప్పావు , సరే పెళ్లి చేద్దాం అని అనుకుంటే । రవి ఇంకా తన అభిప్రాయం చెప్పలేదు . అంతలోనే పెద్ద మనవరాలు ప్రియ కూడా రవినే ఇష్టపడితే ఎం చేయాలి.

ఒకరిని అడ్డు చెప్పి ఇంకొకరికి పెళ్లి చేస్తే మిగిలిన మనవరాలు బాద పడుతుంది … ఇప్పుడు ఎం చేయమంటావు నాకేమీ తోచడం లేదు సుశీల … బహుశా రవి తన అభిప్రాయం చెపితే బాగుంటుందేమో” అని చెప్పిన రాఘవరావు గారు కాస్త సందిగ్ధం లో పడ్డాడు.

అప్పుడు సుశీల మాట్లాడుతూ “మీరు అన్నట్టు రవి అభిప్రాయం చెపితే బాగుంటుంది అని నాకు ఉదయం అనిపించి ఉదయాన్నే రవితో ; ప్రియ కూడా తనని పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకుంటుంది అని చెప్పి తన అభిప్రాయం అడిగాను. ఒక్క సారిగా ఇలా అడిగేసరికి రవి మొదట ఏమీ చెప్పకుండా మౌనంగా ఉన్నాడు. ఆ తరువాత రవి తన అభిప్రాయాన్ని నాకు చెపుతూ నాతో

‘అమమ్మ, ప్రియ నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకుంటుంది అని మీరు చెప్పారు కాబట్టి నా మనసులో ఉన్న మాటలు చెపుతా ; ప్రియని ఉదయమే చూశాను , తను , తన ఆలోచన విదానం నాకు నచ్చాయి. నిజం చెప్పాలంటే ప్రియ లాంటి అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోవడం నా వరం . అయితే అంతకు ముందే దివ్య అంటే ఇష్టం ఉండడంతో ప్రియ గురించి ఆలోచించకూడదు అని అనుకున్నాను. అవును దివ్య అంటే నాకు ఇష్టం అమమ్మ. ఈ విషయం ఉదయం చెప్పకపోడనికి కారణం ఉంది , దివ్య అంటే ఇష్టమే అని చెప్పే లోపల ప్రియని చూశాను. ప్రియని చూడగానే నచ్చేసింది. ఇష్టపడ్డాను. పెళ్లి చేసుకోవాలని కూడా అనిపించింది.
ఇలాగే దివ్యని మొదటి సారి చూసినప్పుడే జరిగింది. దివ్యని కూడా మొదటి సారి చూసినప్పుడు దివ్య మీద ఇష్టం మొదలైంది, ఈ రెండు రోజులలోనే దివ్య ని పెళ్లి చేసుకోవాలని కూడా అనిపించింది.
నా మాటలు విని మీరు ,  ఏంటి వీడు చూసిన ప్రతీ అమ్మాయినీ ఇష్టపడి పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకుంటున్నాడు ఇదేం బుద్ది అని అనుకోవచ్చు కానీ నన్ను నమ్మండి , ఇదివరకు ఎంతో మంది అమ్మాయిలను చూశాను. కానీ ప్రియ , దివ్య లని చూడగానే కలిగిన ఇష్టం , ప్రేమ ఎవ్వరి మీద కలగలేదు. ఇక మీద ఎలాంటి అమ్మాయి మీద కలుగదు అని కచ్చితంగా చెపుతున్నా

చెప్పాలంటే ప్రియని పెళ్లి చేసుకోడవం నాకు ఇష్టమే , అలాగే దివ్యని కూడా పెళ్లి చేసుకోవడం నాకు ఇష్టం . అలా అని ఇద్దరినీ పెళ్లి చేసుకోలేనుగా. ఇద్దరిలో ఎవరిని పెళ్లి చేసుకోవాలో నిర్ణయించుకోలేక నిన్న తాతయ్య అడిగినప్పుడు మౌనంగా ఉన్నాను. ఇప్పుడు మీరు ప్రియ నన్ను పెళ్లిచేసుకోవాలని అనుకుంటుంది నీ అభిప్రాయం చెప్పు రవి అని అడిగితే ; ఇద్దరినీ పెళ్లి చేసుకోలేను కాబట్టి ఇద్దరిలో ఒక్కరినే పెళ్లి చేసుకోవాలి. అందుకనే ప్రియ దివ్య ఇద్దరిలో ఎవరినైనా పెళ్లి చేసుకోవడం ఇష్టమే’ అని చెప్పాడండి ” అని చెప్పింది.

సుశీల మాటలు వినిన రాఘవరావు గారు ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా మౌనంగా ఉన్నాడు. అయితే నేను మాత్రం సుశీల చెప్పిన మాటలు విని చాలా ఆశ్చర్యపోయా , సుశీల చెప్పినట్టు ఉదయం నన్ను అలా ఆడగనే లేదు. నాతో మాట్లాడనే లేదు. నేను చెప్పని మాటలని సుశీల బలే చెప్పింది. సరిగ్గా చెప్పాలంటే జరగని ఒక అబద్దపు సన్నివేశాన్ని సందర్భాన్ని నిజంగా జరిగింది అనేలా చెప్పింది. సుశీల చెప్పింది నిజానికి కల్పిత మాటలే అయిన తాతయ్యకి అవి కల్పితాలు అని తెలియదు కాబట్టి అమమ్మ చెప్పిన మాటలు నిజమే అని నమ్మడంతో రాఘవరావు గారు ఆలోచనలో పడినట్టు ఉన్నారు. అవును అందుకేనా ఆయాన మౌనంగా ఉన్నారు.

ఆ తరువాత కొద్ది సేపటికి సుశీల మాట్లాడుతూ “ఏమండీ .. నాదో ఆలోచన ఇది వినే మీరు కోపం తెచ్చుకుంటారేమో అని బయ పడి మీరు కోపం తెచ్చుకోకండి అని చెప్పాను.

నా ఆలోచన ఏంటంటే – ఇద్దరూ ఒకరినే ఇష్టపడ్డారు. రవికి కూడా ఇద్దరి మీద మంచి అభిప్రాయమే ఉంది , సరిగ్గా చెప్పాలంటే ఇద్దరిలో ఎవరినైనా పెళ్లి చేసుకోవడం ఇష్టమే అని అన్నాడు .. అందుకని మన ప్రియ , దివ్య ఇద్దరూ కలిసి రవిని పెళ్లి చేసుకుంటే ఎవ్వరూ బాద పడాల్సిన అవసరం ఉండదు కదా అని నా ఆలోచన” అని చెప్పింది .

ఎప్పుడైతే సుశీల , ఇద్దరూ కలిసి నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటే అని అన్నదో అప్పుడు ఒక్కసారిగా రాఘవరావు గారు “ప్రియ, దివ్య ఇద్దరూ కలిసి రవిని పెళ్లి చేసుకోడమా … లేదు అలా కుదరదు . అసలు అలా ఎలా ప్రియ దివ్య ఇద్దరూ కలిసి రవిని పెళ్లిచేసుకోవాలనే ఆలోచన చేశావు సుశీల” అని అన్నాడు.

అందుకు బదులుగా సుశీల మాట్లాడబోయే లోపలే ఆ ఇంట్లో లేని ఎవరో ఒక ఆమె ఆ ఇంటి హాల్ గుమ్మం దగ్గర నిలబడి మాట్లాడుతూ “ఎలా ఆలోచన చేశావు అని మా అక్క సుశీలని ఆగడబోయే ముందు మీరు మీ పెళ్లి అయిన మరునాడు చేసిన ఆలోచన గుర్తు తెచ్చుకొని ఉంటే బాగుణ్ణు కదండీ. మర్చిపోయారా , ఆ రోజు మా అక్క సుశీలతో పెళ్లి జరిగి ఆ రాత్రి శోబనం కూడా చేసుకున్న తరువాత , ఉదయాన్నే బయటకి వచ్చి మా నాన్న తో నాగురించి మాట్లాడుతూ , ‘నీ చిన్న కూతురు అంటే కూడా నాకు ఇష్టం , తనని  కూడా పెళ్లి చేసుకుంటాను ఒప్పుకోండి , ఇద్దరితో కాపురం చేస్తాను. ఎవ్వరికీ అన్యాయం చేయను’ అని బతిమాలారు.  మా నాన్న , అమ్మ ఒప్పుకోకపోతే ఇద్దరి కాళ్ళు కూడా పట్టుకున్నారు . చివరికి వాళ్ళని ఒప్పించారు. నేను మిమ్మల్ని పెళ్లి చేసుకోకపోతే మా అక్కతో కాపురం చెయరేమో అని నేను కూడా మీతో పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాను.

ఆ మరుసటి రోజే అప్పటికే మీ భార్యగా ఉన్న మా అక్క , ఇంకా మా అక్క పెళ్లి చూసిన బందువులు కూడా చూస్తుండగా నాతో పీటల మీద కూర్చున్నారు . నన్ను పెళ్లి కూడా చేసుకున్నారు. అప్పటి నుంచి సులోచన అనే నేను , సుశీల అనే నా సొంత అక్క ఇద్దరం మీకు భార్యలగా , మీ ఇంటికి వచ్చాము. ముగ్గురం హాయిగా కాపురం చేస్తూ ఉన్నాము. మా అక్క ఏమో మీకు వారసుడుగా  రఘుని కనింది. ఇక నేను మన ఇంటి మహాలక్ష్మి సుధారాణిని కన్నాను. అన్నీ మర్చిపోయారా” అని మొత్తం చెప్పి అడిగింది.

అప్పడు చూశా అక్కడ నిలబడి మాట్లాడుతున్న ఆమెను , ఆ సమయంలో ఆమె చూడడానికి చాలా ఘంబీరంగా ఉంది. ఆమెకి సుశీల వయసు ఉంటుంది , ఎవరో మొదట నాకు తెలియలేదు కానీ ఆమె మాటలు విన్నాక ఇప్పుడు పూర్తిగా అర్ధం అయింది ఆమె సుశీల చెల్లి అని  , ఇంకా రాఘవరావు గారి రెండో భార్య అని , ఆమె పేరు సులోచన అని.

నేను ఆమెనే చూస్తూ నా పక్కనే ఉన్న సుధారాణి తో “అంటే సుశీల నీ కన్న తల్లి కాదా సుధా, అక్కడ ఉన్న అమేనా నీ కన్న తల్లి” అని అడిగితే అందుకు సుధారాణి“అవును రా తనే నా కన్న తల్లి. మా అమ్మ పేరు విన్నావుగా … సులోచన. ఇప్పటివరకు ఎప్పుడూ నేను , రఘు అన్నయ్య వేరు వేరు అమ్మలకి పుట్టిన వాళ్ళలా ఉండలేదు. సుశీల అమ్మ , మా అమ్మ సులోచన కూడా ఎప్పుడూ అలా పెంచలేదు. అందుకే నేను సుశీల అమ్మని కూడా అమ్మ అని పిలుస్తా . అన్నయ్య కూడా మా అమ్మని అమ్మ అనే పిలుస్తాడు.

నిన్న సుశీల అమ్మ , ఎవరు చెపితే మా నాన్న వింటాడో అని అనిందిగా , అప్పుడు అర్ధం కాలేదు రా రవి … సులోచన అమ్మ చెపితే నాన్న కచ్చితంగా వింటాడు. అమ్మ అంటే అంటే నాన్నకి ప్రేమ” అని చెప్పింది.

ఆ తరువాత సులోచన గారు ఇంటి లోపలకి వచ్చి రాఘవరావుకి ఎదురుగా నిలబడగానే ఆయన ఆమెతో “ఊరి నుంచి ఎప్పుడు వచ్చావు సులోచన” అని అడిగాడు, కానీ ఆమె మాత్రం ఆయనతో “నేను ఎప్పుడు వచ్చానో అనేది తరువాత , ముందు నేను అడిగేదానికి సమాదనం చెప్పండి , మీలాగే రవి కూడా మన ప్రియ, దివ్య లని పెళ్లి చేసుకోవడం ఎందుకు కుదరదు. అది చెప్పండి”అని అడిగింది.

అప్పుడు రాఘవరావు గారు “నిజమే నేను కూడా ఇలాగే అక్కా చెల్లిల్ని పెళ్లి చేసుకున్న సంగతి మర్చిపోయా. అందుకే అలా కుదరదు అని అన్నాను”అని చెప్పాడు. ఆ వెంటనే సులోచన గారు “నేను ఒక నాలుగు రోజులు ఊరికి వెళితే అప్పుడే నన్ను మర్చిపోయారా , మీరు నన్ను పెళ్లి చేసుకున్న సంగతి కూడా మర్చిపోయారా ! ఇదేనా నా మీద మీకు ఉన్న ప్రేమ”అని అంటూ ఉంటే రాఘవరావు గారు “అయ్యో అలా అనకు సులోచన , నీమీద నాకు చాలా ప్రేమ ఉంది. అందుకనే కదా మీ నాన్నని ఒప్పించి పెళ్లి చేసుకున్నాను” అని అన్నాడు.

అప్పుడు సులోచన గారు“హుం,  నా మీద మీకు ప్రేమ ఉంది కదా, సరే. ఇక అలా ప్రేమ ఉందా అని అనను లేండి. ఇక మీరు రవితో మన ఇద్దరు మనవరాళ్ళ పెళ్ళికి ఒప్పుకుంటారుగా”అని అడిగింది. ఆ వెంటనే రాఘవరావు గారు “సుశీల ఇప్పుడు చెపుతున్నా విను , ఈ ఇంట్లో వాళ్ళు కూడా వినండి . ప్రియ దివ్య లు కలిసి రవిని పెళ్లి చేసుకోడానికి నేను మనస్పూర్తిగా అంగీకరిస్తున్నా. అతి త్వరలో మంచి ముహూర్తం పెట్టి మన బందువులు అందరినీ పిలిచి ఘనంగా పెళ్లి చేస్తా అని మాట ఇస్తున్నా”అని చెప్పాడు.

ఆ తరువాత సులోచన గారి వైపు తిరిగి “నీకు సంతోషమే కదా సు..” అని ముద్దుగా సు .. అని పిలుస్తూ అన్నాడు. అందుకు సులోచన గారు“హా చాలా సంతోషం . ఇక మీరు , రఘు క్షేమంగా మిల్లుకు వెళ్ళి తిరిగి రండి”అని చెప్పింది. ఆమె అలా చెప్పగానే రాఘవరావు గారి , తన కొడుకు రఘు గారితో కలిసి వెళ్లారు.

వారు వెళ్ళగానే సుధారాణి నాతో “చూశావా రవి , అప్పటి దాకా కోపంగా ఉండి మీ పెళ్లి జరగదు అని అనిన మా నాన్న ,  మా అమ్మ సులోచన రాగానే ఎలా వెన్నల కరిగిపోయి తన మనసు మార్చుకొని మీ పెళ్లి జరిపిస్తా అని చెప్పాడో. ఇక ఎవ్వరూ మీ పెళ్లి ఆపరు” అని చెప్పింది.

అలా నాతో చెప్పి వెంటనే తన అమ్మ దగరకి వెళ్ళి “అమ్మా” అని ప్రేమగా హత్తుకుంది. అప్పుడు సులోచన గారు సుధారాణితో “ఇప్పుడు సంతోషమే కదా బుజ్జమ్మ , ఈ పెళ్ళితో నీ రవీ ఎప్పటికీ మనతోనే మన ఇంట్లో నీ ముందే ఉంటాడు. ఇక ఎప్పుడూ నీకు దూరంగా వెల్లలేడు నీ రవి. అప్పుడు ఏంచెక్కా మీ అందరూ మీ ఉమ్మడి రంకు మొగుడు అయిన ఈ రవితో కాపురం చేస్తూ హాయిగా ఉండొచ్చు బుజ్జి” అని అనింది.

నేను ఇక్కడ ఉన్న అందరినీ దెంగిన సంగతి ఆమెకు ఎలా తెలుసో అని ఆశ్చర్యపోయాను. నాతో పాటు తన అమ్మ సులోచన గారి మాటలు వినిన సుధారాణి కూడా ఆశ్చర్యంగా “మా , ఇవన్నీ నీకు ఎలా తెలుసు  ? ఇప్పుడు నువ్వు అనిన మాటలు నాన్న అన్నయ్య వింటే ఏమన్నా ఉందా … వాళ్ళు వెళ్లారో లేదో ” అని సందేహంగా గుమ్మం వైపు చూసింది. అప్పుడు సుశలోచన గారు “వాళ్ళు ఎప్పుడో వెళ్లారులే బుజ్జమ్మ , ఇక మీ ఉమ్మడి రంకు మొగుడు సంగతి చూడండి” అని చెప్పింది.

అప్పుడు సుశీల , తన చెల్లి సులోచన గారి దగ్గరకి వచ్చి సుధారాణి తో  “రవి వచ్చినప్పటి నుంచి మన ఇంట్లో ఎం జరిగిందో , రవి ఎలా మన అందరినీ దెంగాడో , ఇంకా ప్రియ , దివ్య కలిసి రవిని పెళ్లి చేసుకోవాలని అని అనుకున్న సంగతి కూడా నిన్న రాత్రి నా చెల్లి సులోచనతో ఫోన్ లో చెప్పాను బుజ్జమ్మ.

అలా చెప్పి మీ నాన్నని ఒప్పించడానికి త్వరగా ఇంటికి రమ్మని చెప్పాను. ఉదయమే నా చెల్లి వచ్చిన కూడా,  సరైన సమయంలో తనని చొరవ తీసుకోమని చెప్పి వెనుక పడమటి గదిలో ఉండమని చెప్పాను. కాబట్టే మీ నాన్న ; ప్రియ , దివ్య , రవిల పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు . ఇక రవితో మన దెంగులాట తనకి తెలిసినప్పటికీ , మన అందరి సంతోషం కోరుకునే నా చెల్లి రవిని ఏమీ అనకుండా ఉండడానికి కారణం . రవిని మనతో ఉండడానికి ఒప్పుకుంది. కాబట్టే రవి ఇక్కడే ఉండేలా ఇదంతా మన కోసం చేసింది. నా చెల్లి చాలా మంచింది” అని చెప్పింది.

అదంతా విని సుధారాణి “చాలా థాంక్స్ మా” అని అంటే “ఓయ్ బుజ్జమ్మ ,అమ్మకి ఎవరైనా థాంక్స్ చెపుతార” అని చెప్పి తనని నా దగ్గరకి తీసుకొచ్చి అక్కడ ఉన్న ప్రియ , దివ్య, అన్విత , ఉమ , సుశీల చూస్తుండగా నా చేతులో సుధారాణి చెయ్యి వేసి నాతో “ఇదిగో రవి , నా కూతురు సుధారాణిని నీకు ఇస్తున్నా , తనని సంతోషంగా చూసుకోవాలి. తనతో పాటు నా కోడలు ఉమని , మా అక్క సుశీల ని కూడా. అలాగే నువ్వు పెళ్లి చేసుకోబోతున్న నా మనవరాళ్ళు ప్రియ , దివ్య లని కూడా . మరి ముఖ్యంగా నా చిట్టి మనవరాలు అన్విత కన్నెపొర తొందరలో చింపాలి.  నా వాళ్ళు అందరినీ సంతోష పెట్టాలి. వాళ్ళ సంతోషమే నా సంతోషం” అని నాతో చెప్పింది.

అప్పుడు నేను సులోచన గారితో “మాటిస్తున్నా … అందరినీ సంతోషంగా చూసుకుంటాను” అని చెప్పాను. అలా మాట ఇస్తూ ఆమెని చాల దగ్గర నుంచి చూశాను. ఆమె అచ్చు గుద్దినట్టుగా సుధారాణి లా ఉంది . లేదు ఆమె సుధారాణి లా కాదు , సుధారాణి అచ్చు , సులోచన గారి లా ఉంది. అదే ఎత్తు ,అదే లావు. మరి ముఖ్యం గా , బొప్పాయి లాంటి సళ్లు కూడా ఒకేలా ఉన్నాయి. 

నేను ఆమెని చూస్తూ ఉండగా ఆమె సుశీల తో “అక్క నేను వెళ్ళి కొద్ది సేపు రెస్ట్ తీసుకుంటా” అని చెప్పి ఆమె నేరుగా సుశీల గారి గదిలోకి వెళ్ళింది. ఆమె వెళ్తున్నప్పుడు ఆమె వెనుక పిరుదులు కూడా చూశాను. అవి కూడా ఇద్దరికీ ఒకేలా ఉన్నాయి. అలా చూస్తూ ఉంటే నా మడ్డలో చలనం మొదలైంది.

కానీ ఆమె వలనే నా పెళ్లి జరగబోతుంది అని గుర్తొచ్చి , ఎలాంటి కామ ఆలోచనలు లేకుండా నా మనస్పూర్తిగా ఆమెకి థాంక్స్ చెప్పాలని నిర్ణయించుకొని సుధారాణితో “మన విషయం తెలిసి కూడా ప్రియ దివ్య లతో నాకు పెళ్లి జరగడానికి ఒప్పుకుంది. తాతయ్యని ఒప్పించింది. ఈ పెళ్లి జరగడానికి కారణమైన మీ సులోచన అమ్మకి థాంక్స్ చెప్పాలని ఉంది సుధా,  వెళ్ళి చెప్పి వస్తాను” చెప్పాను. ఆ విషయం సుధారాణితో పాటు తన పక్కనే ఉన్న అన్విత కూడా వినింది.