” సూరిగాడు కళ్లు పెద్దవి చేసుకొని టీనా కళ్లల్లోకి సూటిగా చూస్తున్నాడు. ఆమె ఎంత సేపటికీ సమాదానం చెప్పడం లేదు. ఎక్కువ సేపు కళ్లు తెరుచుకుని వుండడం అసాద్యంగా అనిపిస్తొంది సూరిగానికి. రాత్రంతా నిద్రలేదు. పైగా నీళ్లల్లో ఎక్కువ సేపు కళ్లు తెరిచి వుండటం మూలాన అవి మండి విశ్రాంతి కోరుకుంటున్నాయి. ఆమె పూకు అంచున వాడి మొడ్డ ఎగిరెగిరి పడుతూ వుంది. ఇంకాసేపు ఎదురుచూశాడు. ఆమె ఎంతసేపటికి సమాదానం యియ్యలేదు. అతనికి ఓపిక నశించింది. ఆమె కళ్లల్లోకి సూటిగా చూశాడు. ఆమె ఏదో ఆలోచిస్తూ వుంది. ఆ ఆలోచనలలో ఆమెకు సమాదానం దొరికినట్టు లేదు. దొరుకుతుందని సూరిగానికి అనిపించలేదు. ఎదురుచూసే ఓపికా వానికి లేదు.
వెంటనే నడుముని వేగంగా కదిలించాడు. సడన్ అండ్ సర్పైజ్ స్ట్రోక్. బలమైన అతని దండము ఆమె భగము లోపలికంటా నిండుగా దూరిపోయింది. ఆ వూహించని తాకిడికి టీనా నోరెల్ల బెట్టి అరిచింది. ఆమె అరుపులని సూరిగాడు ఏమాత్రం పట్టీంచుకోకుండా దెబ్బలు వేస్తూనే వున్నాడు. అతనామె పూకులో వేగంగా కదులుతుంటే ఆ బాతుటబ్బులోని నీరు సునామి వచ్చినప్పుడు ఎగిసిపడే సముద్రపు నీరులా ఎగిరిపడుతున్నాయి. అతని మొడ్డను ఆమె పూకు లోపలలా తోస్తుంటే ఆ తోపుల కామె వెనక్కి జరిగి బాతుటబ్ చివరికి చేరుకుంది. వాడింకా వేగంగా కదులుతూ మామూలు వేగం కాస్త ప్రచండ వేగాన్ని చేరుకుంది. వానిలో అంత బలముందని ఆమెకు ముందు తెలీదు. ఆమె వీపు బాతుటబ్బుకు బలంగా తగులి నొప్పిపెడుతొంది. కానీ వాడి మొడ్డిస్తున్న సుఖం ముందు నొప్పి తెలీడం లేదు. వాడెంత సేపటికి వేగం తగ్గించేలా కనిపించక పోయేసరికి తను కూడా ఎదురు గుద్దడం మొదలెట్టింది. ఇంతకు ముందు ఒకరు దెబ్బ వేస్తే ఒకరు కాచుకునేవారు. ఇప్పుడు ఇద్దరూ పోరుతున్నారు. వారి పోరాటం పలితంగా బాతుటబ్బులోని నీరు కాలీ అవుతొంది. అలాగే ఆమె పూకులో జలం వూరుతొంది. వాడి వట్టల్లో శుక్రం ఎక్కువైపోయి ఆమెలోకి ఒంపే సమయం వచ్చేసరికి వేగాన్ని మరింత పెంచాడు. ఆమెకూడా అతని వేగానికి సహకరిస్తూ ఎదురు పోరుతొంది. యుద్దం అంత్య దశకు చేరుకుంది. ఆమె నేలలో అతను చినుకులు కురిపించాడు.
లోపలికంటా అణిచిపెట్టి శుక్రం వొలకపోశాడు. అది వరదలా ఆమె పూకులోపల పారింది. అది నిండిపోయి కట్టలు తెంచుకుని వెలుపలికి ప్రవహించి బాతుటబ్బులోని నీటిలో కలిసిపోయింది.
“ఎవడి పక్కలో పడుకోవడానికి వెళ్లిన మొదట మందో, గంజాయో చేతిలో పెట్టి మత్తులో ముంచేసి వళ్లు పయ్యి తెలియని పరిస్తితిలో దెంగేవారు. ఆ సెక్స్ ఎంతో వుత్సాహంగా, అద్బుతంగా వుంటుందనే వారు. కానీ ఆ సెక్స్ మతిలేని పరిస్తితిలో చేయడం మూలాన మెలుకువ వచ్చిన తరవాత ఏమి జరిగిందో కూడా గుర్తువుండదు. కానీ మెలుకువగా వున్నప్పుడు చేసే సెక్స్ లో వుండే సంతోషాన్ని ఎప్పుడూ కోల్పోయే దాన్ని. చాలా రోజుల తరవాత ఆ సుఖాన్ని అనుభవించాను . . . . ” అనింది సూరిగాని వైపు చూసి. అప్పటికి ఒక్కసారి బాతుటబ్బులో రెండు సార్లు బెడ్డు మీద పడేసి దంచిపారేశాడు. అయినా వాడికి కావల్సిన సమాదానం రాలేదు. ఆమె ఏదేదో మాట్లాడతావుంది కానీ సూరిగానికి వాటి మీద ఏమాత్రం ఆసక్తి లేదు. అందుకనే సీలింగ్ వైపు చూస్తూ వుండిపోయాడు.
టీనా చాలా సేపు ఎదురు చూసింది వాడేమైనా మాట్లాడుతాడేమోనని కానీ వాడి నోటి వెంట ఒక్క మాట కూడా రాలేదు. అంతా మోనం.
టీనా ఆ మౌనాన్ని ఎంతో సేపు భరించలేకపోయింది. వాడి మొండి తనానికి కోపం వచ్చింది. ముక్కు పుటాలు ఎగబీల్చి వాడి వైపు కోపంగా చూసింది. అది వాడే మాత్రం పట్టించుకోవడం లేదు. మౌన మునిలా గిర్రున తిరుగుతున్న సీలింగ్ ఫ్యాన్ వైపే తీక్షణంగా చూస్తున్నాడు.
ఈసారి టీనాకి తన మీద తనకే కోపం వచ్చింది. సుమారు పది హేనేళ్ల వ్యభిచార వృత్తిలో తన పనేదో తాను చేసుకుని వెళ్లింది కానీ అవతలి వాడి అభిప్రాయాల గురించి గానీ, వారి వ్యక్తిగత విషయాల గురించి పట్టించుకున్నది లేదు. ఎంతో మంది వారి వారి వ్యక్తిగత రహస్యాలను ఆమె చెవిలో వేసినా అప్పటికప్పుడు వాటిని విన్నట్టు నటించి, తనకు తోచిన సలహాలు ఇచ్చింది కానీ ఎవరి వ్యక్తిగత విషయాలను తను సీరియస్ గా తీసుకుంది లేదు.
వీడగినట్టే చాలా మంది చానా రకాలైన సహాయాలు అడిగారు తనను. తనకు ఇబ్బంది కలగనంత వరకు వెళ్లి వాళ్లకు సహాయం చేసింది. ఇబ్బంది కలుగుతుందనిపిస్తే వెంటనే ఆ పనిని ఆపేసేది. ఇప్పుడు వీడూ అలాంటి సహాయాన్నే అడుగుతున్నాడు. ఈ సాయం తన వృత్తికి ఇబ్బంది కలిగించేదే కాక ప్రాణం మీదకు కూడా తెస్తుంది. తెలిసి తెలిసి ప్రాణాలతో ఆటలాడటం ఎందుకని ఆలోచిస్తొంది తను.
అయినా ఎవడు వీడు?. వీడికి నేనెందుకు సాయం చేయాలి?. ఏ అధికారంతో సాయం అడుగుతున్నాడు?. వ్యభిచారినైన నాతో వుచిత సుఖాన్ని పొందడమే కాకుండా నన్నే సాయం చేయమంటున్నాడు. వీడితో ఎందుకు వదిలించుకుందామనుకుంటే వదలలేక పోతొంది తను. తనలో ఏదో ఒక మూల పశ్చాత్తాపం వుంది. ఆ ఇద్దరి ఆడపిల్లల కిడ్నాపులకు తను పరోక్షంగా కారణమయ్యింది. వారి అమాయక మొఖాలను చూసినప్పుడు బాదేసింది. వారికెటువంటి సాయం చేయలేక పోవడమే కాకుండా వారిని మృత్యుకూపంలోనికి రావడానికి తన వంతు సాయం చేసింది. వీడు వాళ్లకి సాయం చేస్తానంటున్నాడు. అదంత సులభం కాదు. పైగా ప్రాణాంతకం. పసివాడు ఈ సాహసోపేతమైన కార్యంలో వీడి ప్రాణాలు గనక పోయాయంటే, అందుకూ పరోక్షంగా తనే కారణమవుతుంది. జీవితంలో మొదటిసారి పక్కవాడి ప్రాణం గురించి ఆలోచిస్తొంది తను. ఒకప్పుడు ఈ ట్రస్టు ఇక్కడ ఏర్పాటు చేయడానికి రైతులు తమ భూములు ఇవ్వడానికి ఒప్పుకోకపోతే వారి మరణకాండకు పథకాన్ని రామలింగా రెడ్డితో కలిసి స్వయంగా గీసింది. సుమారు ముప్పై మంది రైతులు చావు తనకు ఆనందాన్ని కలిగించిందే గానీ పశ్చాత్తాపాన్ని మాత్రం కలిగించలేదు.
అలాంటి తను అమాయక పిల్లల ప్రాణాలగురించి ఆలోచిస్తుందంటేనే నవ్వొచ్చేస్తొంది. చాలా సేపు తర్జన బర్జన తరవాత వానికి సాయం చేయడానికి నిర్చయించుకుంది.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

రాత్రి ఎనిమిది గంటలవుతొంది. ఆరోజు శుక్ల పక్షపు ద్వాదశి. పున్నమి రాడానికి ఇంకా మూడురోజులున్నా వెన్నెల పిండార బోసినట్లుంది. విను వీదుల్లో నిర్మలమైన ఆకాశంలో మెరుస్తున్న చుక్కల నడుమ రేరాజు కనకపు సింహానంపై కూర్చుని వెండి వెన్నెలను వెదజల్లుతున్నాడు. వెచ్చటి ఆ ఎన్నెల కన్నెపిల్లల గుండెల్లో పూలబాణాల్లా గుచ్చుకుంటున్నాయి. ఆ పూల బాణాలు రేపుతున్న కోరికలతో ఆ కన్నెపిల్లలు ప్రియుల ఒడిలో ఒరిగిపోయి కోరికల తాకిడికి పొంగుతున్న యెదలతో వారిని వుడికిస్తున్నారు. అదే అదనుగా తీసుకుంటున్న ప్రియులు వారి యెదలను తడుముతూ వాటి బిగువును కొలుస్తున్నారు. వారి రతికేళికి అదే మొదలు. వారి రహస్య రతికి దోహదపడిన వెన్నెలకి దన్యవాదాలు చెప్పుకుంటున్నాడు ప్రియుడు. ఎలాగంటారా కోరికలతో  రెచ్చిపోయిన ప్రియురాలు తీటతీర్చి.
కిందటి రాత్రిలాగానే హేమావతిని, తన సహచరి వ్యభిచారినిని వెంటబెట్టుకుని పడవలో విహరిస్తున్నాడు సెక్యూరిటీ గార్డు. కునిరాగాలు తీస్తూ వారిని ఆకట్టుకునెందుకు ప్రయత్నిస్తున్నాడు. వారివురు వాడి గాడిద గొంతుని బరిస్తూ ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుతున్నారు. వాడి గాత్రమెటువంటిదైనా ఆకట్టుకోవడానికి వాడుపడుతున్న పాట్లు చూసి ముచ్చటేసింది హేమకు. డబ్బిచ్చేవాడు అంత చేయవలసినవసరం లేదు వేశ్య దగ్గర, కిందపడేసి బలవంతంగా గుద్దలో గునపం దింపేయొచ్చు. కానీ వాడలా చేయడం లేదు. పడవ ఆ దీవి చుట్టూ రెండు రౌండ్లు చుట్టి ఆగింది. ముగ్గురూ కిందకి దిగి నడవడం మొదలెట్టారు. ముందు కాపలా వాడు వాని వెనక వయ్యారులు.
వారిని వీలైనంత వరకు తన కనుచూపుల నుండి తప్పించు కోకుండా గమనిస్తున్నాడు సూరిగాడు. వారితో పాటే మరో ముగ్గురు కూడా వీళ్లని గమనిస్తున్నారు.
మద్యాహ్నం అనంగా వెళ్లింది టీనా. సాయంత్రం అయినా రాకపోయే సరికి ఆమె సాయం లేకుండానే తన పని పూర్తీ చేసుకోవాలనుకున్నాడు. పథకం సిద్దం చేసుకుని బయలుదేరుతుండగా టీనా పర్సనల్ సెక్యూరిటీ గార్డులలో ఒకడు వచ్చి “మేడం దీన్ని మీకిమ్మన్నారని” ఒక కాటన్ బాక్సుని ఇచ్చి వెళ్లాడు. “ఏమిట్రా అవి” అని శ్యాం అడిగితే బాక్సుని ఒపెన్ చేశాడు సూరి. ఒక డైవింగ్ సూట్, గాగుల్స్ వున్నాయందులో. “లంజ గోవాలో వున్నప్పుడు వీటిని యుజ్ చేసేదెక్కువ. గోవాలో వున్నన్ని రోజులూ ఆ హ్యాచ్చుల్లో పడి ఫోటో షూట్ల పేరుతో పది మందిని వెంటేసుకుని గుంపుగా దెంగులాడుకునే వాళ్లు. అప్పుడప్పుడు సీ డైవింగుకి వెళ్లేవాళ్లు. అక్కడ వున్నన్ని రోజులు విచ్చలవిడి దెంగుడు. ఎవడు ఎవతినైనా దెంగొచ్చు. ఎవడు ఎవడినైనా దెంగొచ్చు. ఒట్టి బైసెక్సువల్ నాకొడుకులు. వాళ్లతో వారం గడిపితే సెక్సు మీదే కోరిక సచ్చిపోతుందనుకో ” అన్నాడు డైవింగ్ సూటు చూసిన వెంటనే.
“నిన్నెవడైనా దెంగాడా యెంది?” అన్నాడు సూరి వెటకారంగా.
“అమ్మా, లంజలతో సుఖం దొరక్కపోయినా పర్లేదు గాని, ఆ అడ్డం పుట్టిన నాకొడుకులకు దొరగ్గూడదని ట్రిప్పే కాన్సిల్ చేసుకుంటాను. పైగా వీడియోలు తీసి చస్తారు ముండాకొడుకులు.” అన్నాడు కోపంగా మేకప్పు సామ్రాట్టు శ్యాం.
ఏడు గంటలు అయినా టీనా గదికి రాలేదు. మెయిన్ బిల్డింగులో గోల మొదలైంది. గడిచిన రెండు రోజులూ డబ్బులున్న వారి హడావిడి. కానీ చివరి రోజైన ఈ రోజు మాత్రం అక్కడ పని చేసే వారి హడావిడి. వారికి డిస్కో బీట్లు, బెల్లీ డ్యాన్సులు పనికి రావు. మాస్ డ్యాన్సులు, లోకల్ తీన్ మార్లు కావాలి. అలా ఎగరడానికి ఎంతో శక్తి కావాలి. అందుకనే కాలు కిందపెడితే కందిపోయే సుందరీ మణులు కాకుండా, పట్టు బట్టి పదిగంటలైనా అలుపెరగకుండా గెంతగలిగే గడుగ్గాయలని రంగంలోకి దింపారు.
వేశ్యామణులు కూడా మాంచి హుషారు మీదున్నారు. గడిచిన రెండు రోజులు లేవలేని మడ్డలు వయాగ్రా ట్యాబ్లెట్లు. కానీ ఈ రోజు ఒక్కసారి లేస్తే కనీసం అర్దగంట నాట్యం చేయగలిగే మొరటు మడ్డలు. పూకు దూలాలు కదిలిపోయే రోజు.
వారి కోలాహలాన్ని చూస్తూ చెరువు గట్టుని చేరుకున్నాడు సూరిగాడు. వెన్నెల వెలుగులో చెరువు అంతా కనిపిస్తొంది. దూరంగా కాపలా వాడు హేమావతి, దాని సహచర లంజతో కలిసి పడవ ఎక్కడం గమనించాడు. డైవింగ్ సూటు దరించి నీటిలో చేపలా జారుకున్నాడు. దీవి చుట్టూ వారు మొదటి రౌండు వేసే సమయానికి ఒక చెట్టు కొమ్మెక్కి నక్కాడు.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ఆ సాయంకాలం మారుతం పడమటి దిశగా వీస్తొంది. పచ్చటి వరి మల్లపై నుండి చల్లటి గాలి రెడ్డి గారి మామిడి తోపు మీదుగా వీస్తొంది. మామిడి తోపుకు ఒక మూలన , అడివికి దగ్గరగా వున్న మంచెపై శివుని సముద్రపు బాలిక వైశాలి ఇద్దరి యువకులతో రమిస్తొంది. ఎనకనుండి రత్నగాడు ఆమె బిగువైన యోనిలో దిగబడితే, ముందునుండి శేషుగాడు అప్పుడప్పుడే యెదుగుతున్న ఆమె కఠినమైన వక్షాల నిగ్గు తేలుస్తున్నాడు. వెనకనుండి వీడి బలమైన పోట్లకి, ముందు నుండి వాడి మొరటు చేతి పిసుకుల్లకి ఆమెలో కోరిక వువ్వెత్తున ఎగిసి, నొప్పిని పంటి బిగువున బరిస్తూ అరవకుండగా మూలుగుతూ తన సైగలతోనే వారిని వుత్సాహపరుస్తూ రెచ్చిపోతొంది. కాసేపటికి ఆమెలోని కోరిక సముద్ర కెరటంలా ఎగిరి ఒడ్డుకు చేరింది. పద్మాల్లాంటి తన విశాలమైన కళ్లను మరింత విశాలం చేస్తూ, నోటి నుండి నిట్టూర్పులు విడిచింది. ఆమె లోతుల్లోనుండి నీరు పారి జలపాతంలా మారి రత్నగాడి వుగ్ర లింగాన్ని అభిషేకించింది. పలితంగా వాడుకూడా వుగ్ర రూపాన్ని విడించి స్కలించాడు. ఆ రెండు ద్రవాల మిశ్రమం ఆమె లోతుల గుండా వరదై పారింది.గట్టిగా శేషుగాన్ని హత్తుకుని కాసేపు సేదతీరింది.
మోహము ఒక మాయ. అదొక పిచ్చి. మోహము తాత్కాలికమైనది. అయిననూ అది వున్నంతకాలం మన కళ్లు గప్పి చేయకూడని కర్మలన్నింటిని చేయిస్తుంది. ఆ మోహము కౌమార నుండి యవ్వనములోకి అడుగుపెట్టే యువతీ యువకుల భవిష్యత్త్ వినాశకం. శేషు, రత్నలు పద్దెనిమిదేల్ల యువకులైతే వారి వెంట వచ్చినది మాత్రం శివుని సముద్రపు బాలిక. పదహారున్నాల్ల పడుచు. ఆ బాలిక గత ఐదు దినములుగా ప్రతి పూటా ఇద్దరితోనూ కూడుతొంది. ఆ బాలికకు భవిష్యత్తు మీద ఎటువంటి బెంగ లేదు. కోరిక తీరిన ఆమె కన్నులలో అమాయకత్వం తాండవమాడుతొంది. ఏమ్మాయ చేశాడో ఈ శేషుగాడా బాలికను వాడెలా చెబితే అలా ఆడుతొంది. పూట పూటకీ ఆమెలోని కోరిక మరింత ఎక్కువవుతొంది.
ఇప్పుడు కూడా ‘కాస్త పనుంది బయటికి వెల్లోస్తామంటే. . . .’ ‘సాయంత్రం కోటా అయిన తరవాతే అనింది.’  అందుకే ఇద్దరూ కలిసి ఆమెను శాంత పరిచారు.
“మేము పోయ్యొస్తాం” అన్నారు ఇద్దరూ.
ఆమె వారిద్దరి మద్యా పడుకుని వుంది. ముగ్గురూ నగ్నంగా వున్నారు. వారి లింగాలు ఆకాశాన్ని అంటాలనే వుద్దేశంతో పైకెదిగే తాలవృక్షాల్లా నిటారుగా పైకి చూస్తున్నాయి. వారి వైపు బేలగా చూసి వారివురి లింగాలని తన్న పిడికిట బిగించింది. ఆమె చేతి స్పర్ష చెప్పకనే చెబుతొంది వారెల్లడం ఆమెకు ఇష్టం లేదని. అయినా తప్పదన్నట్టు వారు ఆమె వైపు చూశారు.
“పని చిటెకెలో అయిపేసుకుని వచ్చేత్తాం” అని ఆమె చెంపలని చెరొక వైపు చుంభించారు. తటాలున లేచి బట్టలు కట్టుకుని చెరువుగట్టువైపు సాగిపోతున్నారు. వెళ్తున్న చెలికాల్లని చూస్తూ మంచెపైన ఒక్కత్తే కూర్చుందా బాలిక. మనస్సులో ఎటువంటి బెంగాలేని అంభిక. కానీ ఆమె కూర్చున్న మంచెకింద నెగడు మండుతూనే వుంది. పవనుడు పడమట వైపు నుండి దిశను మార్చుకుని ఈశాన్యం వైపు వీయడం మొదలెట్టాడు.

వారిరువురు చెరువు కట్ట చేరుకునే సమయానికి ఒక ముసలి రైతు వారికోసమని ఎదురు చూస్తున్నాడు. ఆ ముసలోడు రాజుగానికి దూరపు బందువు.పెద రామరాజుకి దగ్గర చుట్టము. ఆయన పేరు చెబితే ఆ చెరువులో దూకి చావడానికైనా సిద్దమా ముసలి. అంటే ఈత రాదని కాదు. వానికా చెరువు పుట్టు పూర్వోత్తరాలన్నీ తెలుసు. ఆ చెరువు మద్యలోని బాబయ్య మర్మం కూడా తెలుసు. ఇప్పుడక్కడ జరుగుతున్నదీ తెలుసు. కానీ ముసలాడు ఏమి చేయలేని వయస్సాయనది. అదృష్టవశాత్తూ వీరికి దొరికాడు.
      “ఎట్లుంది యవ్వారం తాతా?” అని అడిగాడు శేషుగాడు ముసలాడి పక్కన కూర్చుంటూ.
      “ముదిరి పాకాన పడింది. వేటగాడు గుట్టు పట్టేశాడు. కానీ జింకల చుట్టూ నక్కలు కాపలా వున్నాయి. వాటికి ఆపుగా తోడోల్లు, వాటి పైన పులులు వుండాయి. అన్నింటిని తప్పించుకుని వచ్చేసినాడు. ఈ నక్కల దగ్గర అల్లరైపోయేలా వుంది. ఆ బాబయ్య గుట్టు పట్టేస్తే ఏ అల్లరీ వుండదు. అయినా బయట సాయం కొంత అవసరమయ్యేలా వుందిరా అప్పయ్యా” అన్నడా ముసలాడు. 
      ఈ ట్రస్టు కట్టడాలకు మొదటి రాయి మోసిన కూలీల్లో వాడొకడు. ఎక్కడ ఏ రహస్యం దాగుందో కట్టడానికి పథకం వేసిన వాడికంటే కట్టిన వాడికే ఎక్కువ
తెలుసు. రత్నగాన్ని దగ్గరకు పిలిచి చెవిలో ఎదో వూదాడు.

 ఆ రోజు శనివారం. చైత్ర మాసము. ద్వాదశి తిది. బడి పిల్లలకు వేసవి సెలవులు. ఇంకొన్ని రోజులలో పదవ తరగతి పరీక్షా పలితాలు వచ్చేస్తాయి.

        ఆ పలితాలకు బయపడే ఎంతో మంది పిల్లలు, వారి తల్లితండ్రులు ఆ గుడికి యేతెంచినారు. ఒక అందమైన కన్నె పిల్ల గుడికి పోతాందంటే చాలు, అది ఎంతో అందంగా అలంకరించుకుంటుంది. అందమైన గుడ్డలు దరిస్తుంది. దుస్తుల పైన మెరిసేటి నగలు దరిస్తుంది. అన్నింటి కంటే ముఖ్యంగాముద్దుగారే మోమును మరింత ముద్దుగా అలంకరించుకుంటుంది. ఇవన్నీ చేరి కుర్ర హృదయాలను కలత పెట్టి వారి పాలిట గాలెంలా పనిచేసి ఆ కన్నె పిల్లల కులుకులు చూడటానికి ఆత్ర పెడతాయి. అలాంటి కుర్రకారు ఆ గుడికి చేరే దావ పొడుగునా వున్నారు. కొంత మంది మోటారు బైకులలోనూ, మరికొంత మంది సైకెల్లలోనూ వచ్చి దారి తోవ వెంబడి వున్న చెట్ల నీడలలోనూ, చిన్న చిన్న గుండ్ల మీదను కాచుకుని వచ్చిపోయే ఆడవారి వైపు పల్లికలిస్తున్నారు. ఏ జవరాలైనా కనికరించపోతుందా దాని కులుకులు తమ సొంతం కాకపోతాయా అని.
        మామూలుగా వుండే రద్దీ కన్నా ఆనాడు రద్దీ మరింత జాస్తీగానే వుంది. రంగు రంగుల చిలకలతో, వాటి కోసమని వచ్చిన గోరింకల గుసగుసలతో, ఆ గుసగుసలను చూసిన చిలకల సిగ్గుల ముసిముసి నవ్వులతో కళకళ లాడిపోతాంది. ఆ గుడికి అర్చకస్వామి రాఘవాచారి. సద్ బ్రాహ్మణుడు. కొన్ని తరాలుగా వస్తున్న ఆచారాన్ని పాటిస్తూ వంశ ప్రతిష్ట నిలుపుతున్న వ్యక్తి. తన నలుగురి బిడ్డలలో ముగ్గురిని వుద్యోగాల వేటకని గూడు విడవనిచ్చి ఒక్కన్ని మాత్రం తన వంశ వృత్తిని నిలుపుకోవడానికి తన పంచనే వుండనిచ్చాడు. వాడికి వుపనయనం చేసిన కొద్దినాళ్ళకే కర్ణాటక లోని శారదా పీఠం చిన వాసుదేవాచార్యుల వద్ద శిష్యరికానికి వదిలేశాడు. ఈ మద్యనే విద్యాభ్యాసం ముగించుకుని గూటికి వచ్చాడు. గుడిలో తండ్రికి సాయం చేస్తూ వూరి పరిస్తితులను కొద్దికొద్దిగా అలవాటు చేసుకుంటున్నాడు.
        అర్చకత్వం నిస్వార్థంగా చేసేటి మాధవసేవ. అది సాధారణ మానవ జీవనానికి కావలసిన ధనాన్ని సంపాదించి పెట్టదు. ఇంత ముందు అంటే రాజుల కాలంలో రాజు యొక్క కోశాగారం నుండి జీతభత్యాలు అందేటివి. దానికి ప్రతిఫలంగా రాజుల పేరన అర్చనలు, ఆశీర్వాదాలు జరిగేటివి. రాజ్యాలు పోయి పాలేగాల్లు వచ్చారు. స్వార్థం కోసం వారు దేవుల్లనే దోచేశారు. ప్రభుత్వాలు వచ్చాక పేరుపొందిన గుడుల పరిస్తితి మెరుగుపడి దేవాదాయశాఖ వారు ఎంతో కొంత జీతం, దేవుని మాన్యాలు పాలేగాళ్ల చెరనుండి విడిపించి దాని మీద వచ్చే ఆధాయాన్ని గుడి బాగోగుల కోసమని వాడుకునే వెసులు బాటు కలిగింది. కానీ ఇలా మారుమూల పల్లెల్లోనూ, అదీ అడివి గ్రామాల్లో వుండే ఇలాంటి గుళ్ల పరిస్తితి మరింత దారుణంగా తయారైంది. ఎన్నో గుళ్లు ఆధరణకు నోచుకోలేక శిథలమై పోయాయి. కొంతమంది క్షుద్ర మాంత్రీకులు నిధుల వేట పేరుతో వాటిని తవ్వి, నేలమాలిగలలోని దేవుని ఆస్తి పాస్తులతో పాటు విలువైన తాళపత్రాలను మాయం చేశారు.
       సరిగ్గా ఇరవై అయిదు యేళ్లకిందటి వరకు రంగనాథాలయానిది కూడా అదే పరిస్తితి. రాఘవాచారి తండ్రి రామాచారి జీవితం చివరి అంకంలో వుండి కొడిక్కి తన వృత్తి భాద్యతలను పూర్తిగా రాఘవయ్య మీద వొదిలేసి మంచెం పట్టాడు. అనుభవం లేని రాఘవయ్య శిథిలమై పోతున్న గుడిని వీలైనంత వరకు కాపాడుకుంటూ నెట్టుకొస్తున్నాడు. ఎంతో కొంత బయట ప్రపంచం గురించి తెలిసినోడయుండటం వల్ల ప్రభుత్వానికి గుడి విశిష్టతను, దానికి చుట్టు పక్కనున్న పల్లెల్లో గుడికి వుండే పేరు ప్రతిష్టలను ప్రభుత్వానికి తెలియజెప్పాలని చేసిన ప్రయత్నాలన్నీ వృథా అవుతూనే వస్తున్నాయి. కానీ భగీరథ ప్రయత్నాలని మానలేదాయన. మొండి బాపడు. పైగా రంగనాథున్ని నమ్ముకున్న వాడు. దేవుడే తనకు తోడూ నీడ అని నమ్మిన భక్తుడు. ఆయనే ఏదో ఒకటి చేసి ఆయన గూటిని ఆయనే కాచుకుంటాడులే అని సరిపెట్టుకుని నెగ్గుకొస్తున్నాడు.  
       కార్తీకమాసం. శివునికి,శివభక్తులకు ప్రీతి అయిన మాసం. ఆ మాసంలో ఆ ముక్కంటి గుళ్లన్ని భక్తసముదాయాలతో కలకల లాడుతుంటే విష్ణుమూర్తి గుళ్లన్ని వెలవెల బోతుంటాయి. ఆయినా ఆయనకు నిత్య మంగళారతులు అందుతూనే వుంటాయి. ఆ రోజు కార్తీక శనివారం. భక్తుల తాకిడి సాధారణంగానే వుంది. సాయంత్రం ఎనిమిది గంటల వరకు అడపా దడపా భక్తులు వస్తూనే వున్నారు. వచ్చిన ప్రతి భక్తుడు దైవ దర్శనం చేసుకుని వెళ్లాకే రాఘవాచారి గుడికి తాళం వేశాడు. ఆ రాత్రి ఆయన ఇంటికి వెళ్తుండగా ఎందుకో అడుగు తడబడింది. దూరంగా నక్కల కూతలు వినబడ్డాయి. గుడి మెట్లు దిగుతుంటే వెనకనుండి ఎవరో తోసేసినట్టనిపించింది. ఎదో తెలియని ఒక ఆందోళనతో వడివడిగా ఇంటికి చేరుకున్నాడు. స్నానం చేసి రంగనాథుని విగ్రహం ముందు ద్యాన ముద్రలో కూర్చున్నాడు. నాలుగు ఘడియల తరవాత అతనికి నగుమోముతో యమునా నదీ తీరంలో రాధా సమేతుడైన రంగనాథున్నిచూచిన గానీ అతని మనోవ్యాకులత తీరలేదు. అంతా ఆ కృష్ణుని లీలావినోదం అనుకున్నాడు. అప్పటికే అతనికి ముగ్గురు సంతానం ఇద్దరు కొడుకులు, ఒక కూతురు.
      శృంగార రాధామాధవుల దర్శనం తరవాత అతని మోము కాంతివంతమైంది. అవ్యక్తభావనలతో పడకగదిని చేరుకున్నాడు. అప్పటికే భార్య పాన్పు సిద్దం చేసివుంచింది. తాంబూలం సిద్దం చేసి మగని రాకకోసమని ఎదురుచూస్తొంది. రాత్రిల్లు అతను భోజనం మితంగా తింటాడు. ఏవైనా నాలుగు పళ్లు, కాసిన్నితినుబండారాలు మాత్రమే అతని భోజనం. చిరునవ్వుతో పడకెక్కిన అతనికి వరుసగా నాలుగు అరటి పళ్లని అందించింది. ఆ నాలుగింటిని చిరునవ్వుతూనే తినేశాడు. గోరువెచ్చటి స్వచ్చమైన గోక్షీరాన్ని సేవించాడు.తమలపాకు, సున్నం, వక్క, కస్తూరి కలిపిన తాంబూలం అతనికి అందించింది. చిరునవ్వుతూనే నములుతున్నాడు.
    “ఏమిటోయ్ ఇవ్వాళ అంత ఆనందంగా వున్నావు” అని పలకరిచిందా ఇల్లాలు. 
     చిరునవ్వుతో ఆ ఇల్లాలి ముఖంలోకి చూస్తూ “రాధామాధవుల దర్శన భాగ్యం కలిగిందోయ్. ఎప్పుడు ప్రార్థించినా అభయహస్తంతో రాక్షస సంహారియై దర్శనమిచ్చే స్వామి ఇవ్వాళ యమునా నదీ తీరంలో రాధాసమేతుడై కనిపించాడోయ్” అన్నాడు. ఆమాటలంటుంటే అతని ముఖం మరింత కాంతివంతమైంది. ఆ ఇల్లాలు ముఖం సిగ్గుతో చిన్నదై పోయింది. అతనింకా రాధామాధవుల దర్శన భ్రమలోనే వుండి మాట్లాడుతుంటే ఆమె అతని వక్షస్థలంపై వాలి కేశాలను తన వేళ్లకు ముడిపెట్టి గట్టిగా లాగింది. “అబ్బా. . . ” అని అరిచి మాయాలోకం లోనుండి బయటపడ్డాడు.
    “ఏమిటోయ్ ” అన్నాడు. ఆమె చిరునగువులు చిందిస్తూ అతని చాతిపై వాలింది. ఆమె కళ్లలోని సిగ్గు అతనికి స్పష్టంగా కనపడింది. ఆ సిగ్గులోని భావం అతనికి భోదపడింది. సిగ్గుతో చాతిపైన ఆమె మృధువాటి మునివేళ్లతో సున్నాను చుడుతుంటే, ఆమెను అతని బలమైన బాహువుల బిగి కౌగిలిలో బందించేశాడు. ఆ రాత్రి వారికి తొలిరాత్రి తిరిగొచ్చినట్టనిపించింది. వారి కామదాహం ఎంతకీ తీరింది లేదు. ఎన్నో రకాల సమరతులను అనుభవించారు. ఎత్తైన ఆమె గుబ్బలపై, నాజూకైన శరీరంపై అతని గోటిగాట్లు, అమృత ధారలు కురిసే ఆమె అధరాలపై పంటిగాట్లు వారి కామకళా ఖేళికి సాక్ష్యాలు. ఆ రాత్రి నడిజాము వరకు వారి శరీరాలు ఎన్నోసార్లు అలసి సొలసి తిరిగి బలం పుంజుకుని రతికి సిద్దపడి సుఖించాయి. ఆ రాత్రి వారి సుఖానికి ప్రేమకు గుర్తుగా
సంవత్సరం తరవాత వారికి ఒక మగ శిశువు పుట్టాడు. వాడే అతని వృత్తికి వారసుడైన మాధవాచారి.
       
     ఆ రాత్రి రాఘవుడు అతని భార్య రాధామాధవులలా శృంగారంలో మునిగి తేలుతుంటే, రంగనాథుని ఆలయంలోకి చొరబడటానికి ఒక దొంగ ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. కానీ అతను వృత్తి రీత్యా దొంగ కాదే. అందుకే తటపటాయిస్తూ గుడికి యోజనం దూరంలో తీవ్ర మనోవ్యాకులతతో కూర్చుని వున్నాడు. వాడిపేరు నారసింహుడు. ఊరు ఆముదాల గొండి. కోనాపురం అడువులకు నడిబొడ్డున వున్న చిన్న కుగ్రామం. వేట వారి వృత్తి. కలపతో చక్కటి బొమ్మలు అలంకరణ వస్తువులు, కుర్చీలు, బొమ్మలు చేయడం వారి ప్రవృత్తి.