తెల్లారగానే సూరిగానికి మెలుకవ వచ్చినాది. తూర్పు దిక్కున వుందయించిన సూర్యకాంతి భవనం వెలుపల వున్న ఒక వృక్షపు ఆకుల సందుల గుండా పయనించి కిటికీలకున్న అద్దముల గుండా పయనించి పరావర్తనము చెంది ఆ గదినంతయు పరిచికొని వుంది. అతను కన్నులు తెరిచినంతనే కాంతిపుంజమొకటి అతని కనుపాపలను తాకింది. రాతిరి పొద్దుబోయినంక నిద్రపోయిన కారణంగా అసలే కన్నులు అగ్నిగోలాల్లా మండుతుంటే ఈ కాంతి పుంజము సరాసరి కనుపాపల మీదే తాకి మహా భాద కలిగించింది. ఆ భాదకు కన్నులు పులుముకుంటూ నిద్ర లేచినాడు. ఒల్లు విరుచుకుని ఒకే భంగిమన ఎక్కువసేపు నిద్రపోవడం మూలకంగా పట్టేసిన ఎముకలను విదిలించాడు.శయ్యను వీడి కిటికీ కడకు వచ్చినాడు. ఉదయ భానుడు కోనాపురం కొండల మీదుగా గగన యాత్ర ప్రారంభించాడు. ఆ కాంతుల వేడికి ఆ భవనం వెలుపల నున్న పూల తోటలో కొన్ని పూలు విచ్చుకున్నాయి. చూడగానే వాటి సొగసు సూరిని ఆకట్టుకున్నాయి. అవి విరజల్లే పరిమలాన్ని తన ముందరున్న గాజు కిటికీ ఆపేస్తొందన్న వూహ రాగానే దానిని పక్కకు జరిపాడు. నీరెండ అతని ముఖం మీద పడటమే గాక అప్పుడే విరబూసిన పువ్వుల పరిమలం అతని నాశికకు తాకింది. కన్నులు మూసుకుని ఆ సువాసనను ముక్కుతోనే అనుభవించాడు. మట్టిలో జనించే యీ మొక్కలకు యీ పూవులు పూయడమెంది, వాటికా పరిమలం ఏమిటి. అన్ని మొక్కలు పృథ్వి నుండే జనిస్తాయి కదా అన్నింటికో ఒకే విధమైన పరిమలం ఎందుకు వుండదు. అలాగే కొన్ని పూవులు కాయలవుతాయి కొన్ని పూలుగానే రాలిపోతాయి. కొన్ని దేవతార్చనకు పనికి వస్తే కొన్ని రసికులైన వారు వారి పాలిట రతీదేవతార్చనకు వాడతారు. కొన్ని పూవులు విషమై మనిషి ప్రాణాలను తీస్తే, కొన్ని అమృతమై ప్రాణాలు పోస్తాయి. కొన్ని పూవులకు ఎటువంటి రక్షణా వుండదు, కొన్ని పూవులుకు వాటి తొనల కాడ ముల్లులు రక్షణగా వుంటాయి. కొన్ని పూవులు వాటి పరిమలంతో రసిక హృదయులనే కాదు విషహృదయాలను కూడా ఆకర్షిస్తాయి. అటువంటి పూల లాంటి వనితలు కొందరు వారి యవ్వన పరిమలంతో ఈ విషమనుషులను ఆకర్షించారు. వారి అవసరాలకు తగ్గట్టు వాటి పరిమలాన్ని వాడుకుంటున్నారు. ఒకసారి శోభన గదిలో పరుపుగాను, ఒకసారి నాట్యగత్తెలు గానూ. కొన్నిసార్లు వాటిని అద్దెకు ఇచ్చి సొమ్ముచేసుకుంటున్నారు.
        ఈ తోటలో పూసిన పువ్వులు వాటి యవ్వన పరిమలాన్ని ఇక్కడే వదిలించుకుని వాడి పోతాయి. అవి బయటి ప్రపంచం లోకి అడుగు పెట్టే సమయానికి రోగపూరితమైన శరీరంతో ఏమిచేయాలో తెలీక మల్లీ ఇదే దారిన పడి లోక బహిష్కుతులై, సమాజానికి చీడపురుగులన్న పేరుతో అనామకులుగా చావాల్సిందే వారిలో కొందరినైనా కాపాడాలనే వుద్దేశంతో సంద్య ఒక బరువైన కార్యాన్ని నెత్తిన వేసుకుంది. ఆ కార్యం సాదించడానికి యుద్దం చేయక తప్పడం లేదు. ఆ యుద్దంలో 
వుపయోగించడానికి తన అంబులపొదిలో ఎన్నో అస్త్ర శస్త్రాలను సాదించుకుంది. వాటిని సమయానుకూలంగా అవసరమైన
చోట విడిచి వచ్చింది. కొన్ని అస్త్రాలను యుద్దం ప్రారంభం కాకముందే సంధించి వదిలింది. నిజానికి ఆమె యుద్దం ప్రారంభించిందో ఆమెకే తెలీదు. కానీ ఆమెకు బ్రహ్మాస్త్రం లాంటి చిచ్చరపిడుగు రాజు దొరికాక యుద్ద సన్నాహాలు మొదలెట్టింది. ఇది ఒక రకమైన చాప కింద నీరులాంటి యుద్దం శత్రువుకి తెలియకుండా వారిలో చొరబడి యుక్తులతో వారి కుత్తుకలు కోసే యుద్దం. దానికి కోనాపురం గుడి పూజారి కూడా తన వంతుసాయంగా హేమావతిని నియమించాడు. శత్రు సమూహంలోకి యేడాది క్రితమే సంద్య వదిలిన అస్త్రం టీనా రక్షణ వలయంలోని ఒకడు హేమంత్. ఆమె గుట్టు మట్టు తెలుసుకుని ఒకవేళ తన భర్త చావుకి టీనాకూడా కారణం అని తెలిస్తే గుట్టు చప్పుడు కాకుండా ఆమెను అంతమొందించడానికి వదిలిన అస్త్రం. అయితే ఆమె అమాయకత్వానికీ శారీరక సుఖాలకు అలవాటు పడి, అది తప్పితే వేరేలోకం తెలియకుండా బతికే టీనా మీద అతను మనస్సు పారేసుకున్నాడు.
ఆమె అంటే ఒక విధమైన ఆరాధనా భావనను పెంచుకున్నాడు. ఆమె రక్షణే లోకంగా బతుకుతూ సంద్య తనకప్పజెప్పిన కర్తవ్యాన్ని విధిగా పాటిస్తున్నాడు. నిన్న రాత్రి ఆరాద్య దేవతైన టీనాను ఫణి మరియు డాక్టరు మూకుమ్మడిగా అనుభవించాలనుకుంటున్నారని తెలిసినప్పటి నుండి అతని ప్రాణానికి సుఖం లేదు. ఎలాగైనా ఆ రాక్షసుల భారినుండి ఆమెను కాపాడుకోవాలనే పట్టుదల ఎక్కువైంది.
        అతనిక్కడికి రాకముందే సంద్య దగ్గరినుండి ఒక వార్త అందింది. తనొక పిల్లవాన్ని అక్కడికి పంపిస్తున్నానని అతనికి కావలసిన సహాయం చేయమని దాని సమాచారం. వచ్చి ఒక రాత్రి గడిచిపోయింది. ఆపిల్లవాడెవడో తెలీకుండా వుంది. ఆ పిల్లవానికి నేను చేసే సాయం ఏమిటో, వాడెలా వస్తాడో, వాడిక్కడ ఏమి గలాభా చేస్తాడో, దాని వల్ల తన కేమి ఆపద గలుగుతుందో , తనకేమైనా బరవాలేదు తన దేవత టీనాకి ఏమౌతుందో అనే ఆలోచనా సుడిగుండం అతని మస్తిష్కంలో చెలరేగుతుంటే తల బారమెక్కింది. ఆ తలబారం దించుకోవడానికి వేడి వేడి ఛాయ్ ని కప్పులో వంచుకుని పక్కనే వున్న పూల తోటలోకెల్లి పూల
మొక్కల మద్యనున్న ఆసనం మీద కూర్చున్నాడు.
        సూరి కిటికీ లోనుండి పూలమొక్కల మద్యనున్న హేమంతుని గమనించాడు. వచ్చిన కాడినుండి అతన్ని కలుసుకుని మాట్లాడి తను వచ్చిన పనిని గురించి చర్చించి అతని సలహా పొందాలనేది సూరి ఆలోచన. కానీ ఏకాంతం కుదరడం లేదు. ఇప్పుడు వొంటరిగా దొరికిన హేమంతుని చూడగానే తొందర పడ్డాడు. నిముషంలో భవనం లోనుండి బయటపడి పూలతోటను చేరుకున్నాడు. అతన్ని సమీపించి పరిచయం చేసుకున్నాడు.
        సూరిగాడు తన పేరు చెప్పి పరిచయం చేసుకోగానే హేమంత్ లేచి అతన్ని బెంచీ మీద కూర్చోమని చెప్పాడు. 
        సూరిగాడు బెంచీ మీద కూర్చోని “మీరూ కూర్చొండి “అన్నాడు. హేమంత్ తన కళ్లను తానే నమ్మలేకుండా వున్నాడు. సూరిగాడు పదహారేళ్ల పిల్లగాడు చూడటానికి పద్దెమిది యెండ్ల వాడిలాగ అగుపిస్తాడు. అయినా ఇంకా పసితనము ఛాయలు అతని మోముమీద గోచరిస్తున్నాయి. ఇంత చిన్న పిల్లగాన్ని సంద్య తన పనికి వాడుకుంటుందా! ఆమె చెప్పేటప్పుడు ఇది చానా ముఖ్యమైన పని అని చెప్పింది. ఈ విషయాన్ని ఎంతో రహస్యంగా వుంచమని చెప్పింది. అంత రహస్య కార్యానికి ఇంత చిన్న పిల్లవాన్ని వాడుకోవాల్సిన అవసరమేమొచ్చింది. ఆమె యే ఆలోచన చేసినా భవిష్యత్తుని మనస్సులో వుంచుకొని ఆలోచిస్తుంది. ఎదైనా తేడా జరిగితే ఈ పిల్లగాని ప్రాణాలకే ప్రమాదం అని ఆలోచిస్తుండగానే “నాకేమి కాదు. వచ్చిన పని పూర్తీ అవ్వగానే నేను ఈజీగా తప్పించుకుని పోగలను.” అని హేమంత్ కళ్లలోకి సూటిగా చూసి అన్నాడు.
       ఒక్క క్షణం పాటు హేమంత్ బిగుసుకు పోయాడు. నా మనస్సులో మాట యీనికెట్లా తెలిసిందబ్బా అని. వెంటనే సర్దుకుని “అయితే నీకే విషయంలో సాయం కావాలి” అన్నాడు. “నీకు తెలిసింది చెప్పు ముఖ్యంగా నిన్న రాత్రి నువ్వు టీనాని ఫాలో అవుతూ వెళ్లినప్పుడు నువ్వేమి తెలుసుకున్నావో చెప్పు. అర్దరాత్రనగా ఆమెను వెంబడించావు మూడు గంటలప్పుడు ఆమెను చేతుల మీద మోసుకుంటూ వచ్చావు. ఆ టైంలో అక్కడ నువ్వేమి తెలుసు కున్నావో చెప్పు” అన్నాడు.
       హేమంత్ కి ఈసారి నిజంగానే మైండ్ బ్లాకయిపోయింది. పని మింద వాడికున్న అంకితబావానికి ఆశ్చ్యర్య పోయాడు. వాడి నిశిత బుద్దిని, ఎదుటి వాడి ఆలోచనలు పసిగట్టగల వాడి మేదస్సుని లోలోపలే మెచ్చుకున్నాడు. కానీ బయట పడలేదు వాడిని ఇంకొంత పరీక్షించాలను కున్నాడు. 
        “ఇన్ని చెబుతున్నావ్ అక్కడ ఏమి జరిగుంటుందో వూహించలేవా?” అన్నాడు.
        “వూహించడం వేరు, ప్రత్యక్షంగా చూడటం వేరు. నేను వూహించిన దాన్ని బట్టి టీనా డాక్టరుని రహస్యంగా ఫాలో అయింది. ఆమే ఆ ఇద్దరు పాపలని బెంగళూరు నుండి ఇక్కడికి తీసుకుని వచ్చినా వారిని ఎక్కడ వుంచారో ఆమెకు తెలీదు. వారి గురించి తెలుసుకోవడానికే ఆమె అతన్ని ఫాలో అయింది. నా వూహ ప్రకారం వారిద్దరూ ఎదురు పడలేదు. అతను వేరెవరినో కలిశాడు. నాకున్న సమాచారం ప్రకారం అతను పాతకోట కేశిరెడ్డిని కానీ, కోనాపురం ఫణిని కానీ కలిసుండాలి.” అని సూటిగా చూసి చెప్పాడు.
         ఈసారి వాడిని వూహా శక్తిని ప్రత్యక్షంగానే మెచ్చుకున్నాడు. “నువ్వు వూహించింది కరెక్టే, డాక్టరు గాడు ఫణి అనే అతన్ని కలిశాడు. వాళ్లిద్దరూ చానా సేపు మాట్లాడుకున్నారు. చివరికి గురు శిశ్యులు అయిపోయారు. విచిత్రంగా గురుదక్షణకి బదులు గురువు శిశ్యునికి వరం ఇచ్చాడు. శిశ్యుడు టీనా పొందు గోరాడు. నా రక్తం మరిగిపోయింది. ఆ పంది నా కొడుకుని అక్కడే చంపేద్దామన్నంత కోపం వచ్చింది. ఆ దుబ్బ నాకొడుకు, నిలబడితే నిగిడిన మడ్డని వంగ కుండా చూడలేని నాకొడుకు, సుగరు అల్సరు బీపి నరాల వీక్నెస్ ఇలా వాని వంటిలో లేని జబ్బేలేదు. అట్లాంటి నాకొడుక్కి టీనా కావల్లంట” అని వాని కోపాన్నంత వెళ్లగక్కాడు.
         సూరిగానికి వాడలా పిచ్చెక్కిన వాడిలా అరుస్తూ తిడుతుంటే నవ్వొచ్చింది. “సరే ఆ తరవాత ఏమైంది” అని అడిగాడు.
        “ఆ ఫణి ఈ ట్రస్ట్ మొత్తాన్ని తనే మింగేయాలని చూస్తున్నాడు. దానికి తొలిమెట్టుగా ఈ అమావస్య రోజు ఏదో పూజ చేస్తారంట. ఆ పూజలో ఈ అమ్మాయిలని బలివ్వాలని అనుకున్నారు. దానికి అడ్డంగా వున్న వాళ్లందరిని చంపేయాలని ప్లాన్ చేస్తున్నారు. రామలింగారెడ్డి కుటుంబం, ఎవరో నాగ చంద్రుడట అతని కుటుంబం వీరందరిని చంపేసి ఈ ట్రస్టుకి తనే వోనరవ్వాలను కుంటున్నాడు. . . ”    
        ఆమాటలు పూర్తీ కాకముందే అతనికి అంతరాయం కలిగిస్తూ” నాగచంద్రుడంటే ఎవరు?” అని అడిగాడు.
        “నాకు తెలీదు. . . అతని పేరు కూడ నేనెప్పుడు వినలేదు. హా. . . .ఆ ఆడపిల్లలని చెరువు దగ్గరున్న మారెమ్మ గుళ్లో భద్రంగా దాచానని అతను చెప్పాడు” అన్నాడు.
        “ఆ గుడెక్కడుందో తెలుసా?”
        “ఇలా తూర్పు వైపు వెళితే చెరువు గట్టున. . . అదో చిన్న గుడి దాన్ని తెలుసుకోవడం అంత కష్టమేమి కాదు.”
        “మరి వాళ్లని ఎలా కాపడామని అనుకుంటున్నావు” 
        “నా పని నీకు ఇన్ ఫర్మేషన్ ఇవ్వడం మాత్రమే ఎలా తప్పించాలి అనేది నీ తలనొప్పి . . . ఇప్పుడు టీనా మేడంని వాళ్లనుండి ఎట్లా కాపాడుకోవాలనేది నా తలనొప్పి . . . బాయ్ నేనొస్తా” నని లేచి వెళ్లిపోయాడు.
        “ఒక్క నిమిషం థాంక్స్ ఫర్ హెల్ప్” అని కరచాలనం చేసినాడు.
        “థాంక్స్ చెప్పాల్సిన పని లేదు. ఇది నా కర్తవ్యం.” అని చెప్పి యెళ్లిపోయినాడు.
         అతను వెళ్లిపోయిన కొంత సేపటికి సూరి ఆ బెంచి మీద కూలబడినాడు. ఇదేదో తమాషా సాహసంగా మొదలై విషమంగా మారిపోతొంది. చూస్తుంటే ఇదేదో వ్యక్తిగత విషయంగా మారే పరిస్తితి వచ్చేలాగా వుంది. ఆ ఇద్దరి అనామక బాలికల సంగతి అలా వుంచితే ఈ నాగచంద్రుడెవరు?. అతని కుటుంబానికి ఈ కోనాపురం ఫణికి ఏమిటి సంబందం?. వారు అతని పూజకి వారెందుకు అడ్డపడతారు. వున్నట్టుండి అతని మనస్సులో ఎదో ఆందోళన పుట్టి గుండె దడ ఎక్కువైంది. ఆ గుండె దడలోనే అతనో నిర్ణయం తీసుకున్నాడు. వెంటనే తన గదిలోకి పరిగెత్తాడు. రాజు తనకిచ్చిన ఫోన్ తీసుకుని నెంబర్ డయల్ చేశాడు.
         “హల్లో”
         అవతలి నుండి “చెప్పు” అనే సమాదానం వచ్చింది.
        “నీకు నాగ చంద్రుడు ఎవరో తెలుసా?”
        అవతలి నుండి”తెలుసు”అన్న సమాదానం.
        “ఆయన కుంటుంబానికి ప్రమాదం”
        అవతలి నుండి “అది కూడా తెలుసు, నీకు చెప్పిన పని పూర్తీ చేసుకుని రా మిగిలిన విషయాలు మిగిలిన వారు చూసుకుంటారు” అనే సమాదానం.
        “అది కాదు. . .  . . . హల్లో. . ” ఫోన్ కట్టయిపోయింది.
        “థూ దీనెమ్మ చెప్పే మాటే యినదు ” అని ఫోన్ ప్యాంటు జొబులో తోశాడు. అప్పటి వరకు అతను లుంగీ బనియన్లో వున్నాడు. వెంటనే బాత్ రూంలో దూరి దంతదావనం చేసుకున్నాడు. వొళ్లు తోముకున్నాడు. బట్టలేసుకో బోతుండగా అల్లంత దూరంలోనున్న భవన సముదాయం అతని కంటికి కనిపించింది. అది వెశ్యా భవన సముదాయం. వచ్చే ముందు పూజారి తనకో హింట్ ఇచ్చాడు. అన్ని సక్రమంగా కుదిరితే తన శిష్యురాండ్రలో ఒకామె తనకు సాయంగా పంపుతానన్నాడు. ఎవరా లంజ. వేశ్య అంటే లంజనే కదా. దాన్నెలా కనుక్కోవడం. దాని కంటే ముందు ఈ మారెమ్మ గుడి సంగతెంటో కనుక్కోవాలి. అక్కడా బాలికలు వున్నారో లేదో కనుక్కోవాలి. వుంటే వాళ్లని తప్పించడమెలాగో ఆలోచించాలి. తలలో ఇన్ని ఆలోచనలు తిరుగుతుండగానే
డ్రస్సింగ్ పూర్తయ్యింది. ‘ఈ కెమరామ్యాన్ గాడు ఎక్కడున్నాడో’ అని వెతుకుతూ బయటికి వచ్చాడు. బయటికి వస్తుంటే అతనికో మరో ఆలోచన వచ్చింది.ఈ టీనా లంజ మన పెయింటింగ్ చూసిందా? లేదా? అని వెంటనే ఆమె రూములోకి తొంగి చూశాడు. ఆమె కనబడలేదు. డ్రాయింగ్ రూములో చూశాడు. పెయింటింగ్ అక్కడ లేదు. పిచ్చి పెయింటింగ్ అని ఎవరైనా పారేశారా? అనే అనుమానం వచ్చింది సూరిగానికి. ఇప్పుడీ లంజ పెయింటింగ్ చూడకపోతే వచ్చే నష్టం ఏమిటీ?. ఆ అమ్మాయిలు ఎక్కడున్నారో తెలిసింది. వెళ్లి ఆ గుడిని ఒక సారి సందర్సించి వస్తే సరి అనుకుని బయలుదేరాడు.      
       రూము డోరు దాటబోతుండగా “గుడ్ మార్నింగ్ ” అని ఆడగొంతు పలకరించింది.
       వెనక్కి తిరిగి చూస్తే టీనా బెడ్ రూములో నుండి వుత్త బిత్తల నడుచు కుంటూ వచ్చింది. ఏమియా సొగసు. దాని శరీరం పసిడి ఛాయలో మెరిసిపోతొంది. అప్పుడే స్నానం చేసినట్టుంది. కురులు ఇంకా సరిగా ఆరలేదు. అవి దాని భుజాల మీద పడి అతుక్కుని పోయి వుంటే వాటిని వెనక్కి తోస్తూ రూమంతా దేనికోసమో వెతుకుతూ వుంది. సోఫా దగ్గరకి వచ్చి “దేర్ ఇట్ ఈజ్” అని సోఫా మీది నుండి ఒక వస్త్రాన్ని తీసింది. టీ షర్ట్ అది. 
      “నిన్న వస్త్తూ వస్తూ కొనుక్కొని వచ్చాను . . . .ఎలా వుంది” అని వంటి మీదకు తొడుక్కొని వగలుపొయింది. 
       బాగుందన్నట్టు మందహాసం చేశాడు. ఆమె వంటి మీద ఎటువంటి వస్త్రమైన అబ్దుతంగా వుంటుంది. అదామెకు చెబితే పొంగిపోతుంది. లేదా అందరూ అనే మాటే ఇది అని అనవచ్చు. అందుకనే మోనాన్ని పాటించాడు.
       “నువ్వేసిన పెయింటింగ్ చూశాను. రంగులు అద్దడం రాదనుకుంటా నీకు” అనింది. అంటే ఆమెకు అది నచ్చలేదా? నచ్చకపోతే పోయింది అనుకున్నాడు. అనుభవం లేనితనం స్పష్టంగా కనపడింది. బట్ ఇ లైక్ యువర్ ఇమ్యాజినేషన్. వుమన్ న్ని నేచర్ తో కంపేర్ చేయాలనే నీ ఆలోచన అబ్దుతం. హవ్ డు యు గెట్ దట్ ఐడియా” అనింది.
        “అప్పటికలా తోచింది గీసేశాను. అందులో గొప్పేముంది. మనం ఒక్కొక్కరిని ఒక్కోలా వూహించుకుంటాము. అమ్మను దేవతలా, నాయన్ను దయ్యమ్లా, లవర్ను రంభలా. నిన్ను చూడగానే పకృతి గుర్తుకు వచ్చింది. అది అందరిని ఆహ్వానిస్తుంది. ఎవరికి తోచింది వారు తీసుకుని వెళ్లవచ్చు. ఎవరికి అడ్డు చెప్పదు. నీ దగ్గరకు వచ్చిన వారిని ఎప్పుడూ నిరాశపరచవని విన్నాను. అందుకనే ఆ బొమ్మని గీశాను” అని నోటికి వచ్చింది వాగేశాడు.
         “ఎవరు చెప్పారు నీకిది. అంతా చెత్త. . . “అని ఎగా దిగా సూరి వంక చూసి “ఎక్కడికో వెళ్తున్నట్టు వున్నావు” అని ప్రశ్నించింది.
         “యస్ . . . ఈ పక్కనే చెరువు వుందికదా . . . . అక్కడికి వెళ్తున్నాను, తోడు కోసమని శ్యాంని వెత్తుకుతుంటే మీరు కనిపించారు” అని నసిగాడు.
         “అవునా . . . రెండు నిమిషాలు వెయిట్ చెయ్యి తోడుగా నేనొస్తాను ఆ శ్యాం గాడెందుకు” అని బెడ్ రూం లోకి దూరింది. అయిదు నిమిషాల తరవాత బయటికి వచ్చింది.
                                    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 
          ఏప్రిల్ నెల మొదటి వారాలు. చానా వరకు చెట్లు మీద పూత కాస్త పిందులుగా మారుతొంది. వాడిన పూత చెట్ల మీద నుండి వీచే గాలికి రాలి కిందపడుతొంది. ఆ రోడ్లను వూడ్చే వాళ్లు పొద్దున్నే ఎవరూ నిద్రలేవకనే రాలిన పూతను శుభ్రంగా వూడ్చేసినా మళ్లీ రాలింది. ఆ వాడిపోయి రాలిన పూతమీద నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నారు టీనా, సూరీలు. ఆమె తలుచుకుంటే కారులో వెళ్లుండేది. కానీ ఎందుకో నడవాలనిపించింది. హేమంత్ వారి వెనక రాబోతే వారించింది.
         “సో నేను మీ గురించి విన్నదంతా చెత్తేనా” అన్నాడు.
         “ఏమ్ విన్నావ్”
         “అదే మీరు మీ కాడికి ఎవరొచ్చినా కాదనరని. . . “
         “ఎందుకు కాదనను కాదంటాను. . . మనం చేసే ప్రతి పనికి చాయిస్ వుంటుంది. తప్పా? ఒప్పా? చెయ్యాలా? వద్దా?. నేను చేసే పనికి తప్పొప్పులతో పని లేదు కాబట్టి చెయ్యాలా? వద్దా? అనే చాయిస్ లో ఒకదాన్ని ఎంచుకోవాల్సి వస్తుంది. ఇష్టమైతే చేస్తాను లేకపోతే లేదు.”
         “ఎవరైనా బలవంత పెడితే”
         “చెప్పానుకదా అది నా చాయిస్ అని ఈ కంపెనీలో చేరిన తరవాత నేను చెయ్యను అన్న పనిని చెయ్యి అని ఎవరూ బలవంత పెట్టలేదు”
         “ఒక వేళ పెడితే”
         “నేను ఈ పనైనా మానేస్తాను కానీ ఒకరి బలవంతం మీద మాత్రం పని చేయను”
         “అదంత సులువా”
         “అవును . . ఎందుకంటే అది కూడా నా చాయిసే. . నాకిష్టం వచ్చినప్పుడు ఈ పని మానేసి వెళ్లిపోవచ్చు. నేను జాయిన్ అయినప్పుడు రాసిన అగ్రిమెంట్ ఇది”అనింది.
         “సో ఒక డబ్బున్న ముసలాడు . . . ఒక వయసులో వున్న కుర్రాడు ఎదురైతే ఎవరిని ఎంచుకుంటావు”
         “ముసలాడైలా దృడంగా వుంటే డబ్బున్న వాన్నే ఎంచుకుంటాను. ఎందుకంటే మాలాంటి వారికి సుఖం కంటే డబ్బే ముఖ్యం. ఎందుకంటే ఎక్కువ మంది ఈ వృత్తికి ధనం కోసమే వస్తారు. అలాంటి వారు మనిషి ఎవరైనా డబ్బునే చూస్తారు. ప్రస్తుతం నా పొజిషన్ వేరు నేను కుర్రాడినే ఎంచుకుంటాను” అని సూరిగాడి పిర్రల మీద చేతులు వేసింది. పదహారేళ్ల పడుచువాడు. పైగా పల్లెటూరి మొరటోడు. కనీసం వారంలో ఒకసారైనా వాళ్లూరికి దగ్గరలో వుండే కోనాపురం కొండలలో ఒకదాన్ని ఎక్కి దిగుతూ వుంటాడు. అందువల్లనేమో వాడి పిక్క, పిర్రలు కండలు కొండల్లా తేలి వుంటాయి. ఆమె వాటి దృడత్వాన్ని
పరీక్షించింది. సూరి కొంచెం సిగ్గు పడ్డాడు.
         “అంటే మీరు ఈ వృత్తిలోకి డబ్బు కోసమని బలవంతంగా దించబడ్డారా? ఇప్పుడు బాగా సంపాదించి నట్టున్నారు.” అడిగాడు.
         “లేదు నన్నెవరూ బలవంత పెట్టలేదు నా అంతకు నేనే ఈ వృత్తిలోకి వచ్చాను.” అని తన కథ చెప్పడం ప్రారంభించింది. తను చెప్పడం ముగించే పాటికి చెరువును చేరుకున్నారు. ఆ చెరువు మరవ ఉత్తరం వైపు ప్రయానిస్తూ వుంటుంది. ఆ మరవ అడ్డంగా పెద్ద కట్ట కట్టబడి వుంది. ఆ కట్ట కింద పచ్చటి వరి మళ్లు, రాగి మళ్లు. ఆ వరిమళ్లకు దూరంగా జొన్న, సజ్జ చేనులు. ఆ చెరువు చూడటానికి చిన్న సరస్సులాగా కనిపిస్తొంది. వైశాల్యంలో బుక్కపట్టణం
చెరువంత వుంటుంది. ట్రస్టు భవన సముదాయాలకి సుమారు అర్దకిలోమీటరు దూరంలో వుంటుందా చెరువు. ఆ చెరువుకి పడమర వైపున వున్నచిన్న గుట్టమీద వుంది ఒక మారెమ్మ గుడి. చిన్న రాతి కట్టడం. అయినా పురాతనమైనది. ఒక గర్బగుడి మాత్రమే వున్నది. ముందర కానగాకుల పందిరి వేసి వున్నది. ఆ పందికి కింద ఒక త్రిశూలం. దానికి కొంచెం దూరంలో ఒక పంగల గుంజ పాతబడి వుంది. అది బలి పీఠం. ముందు రోజే ఎదో యేటని నరికి నట్టున్నారు. ఆ యాట రక్తం ఇంకా పచ్చబడలేదు. ఆ గుడికి ఎటువంటి రక్షణా లేదు. ఎక్కడ చూసినా రాతి గుట్టలు. దాని బాగోగులు చూడటానికి 
మాత్రం ఒక పూజారి వున్నాడు.
         సూరి ఆ గుడిని నలువైపులా తిరిగి జాగ్రత్తగా పరిశీలించాడు. అది దృడమైన రాతి కట్టడం. ఒక ఎత్తైన రాతి పీఠం మిద నిర్మించబడిన కట్టడం. గర్బగుడికి పైన ఒక గోపురం వుంది. దాని మీద అనేకమైన అందమైన శిల్పాలు చెక్కబడి వున్నాయి. మామూలుగా మారెమ్మ గుడికి ఎటువంటి శిల్పాలు వుండవు. వుంటే గింటే శివపార్వతుల శిల్పాలకు వివిధ రకాలైన పేర్లు పెట్టి వుంటారు. ఇంక పాత అమ్మవారి గుడులకైతే దగ్గరలో ఎక్కడో ఒక చోట వీరభద్రుని గుడి వుండే తీరాలి. చుట్టూ చూశాడు. ఎక్కడా కనబడలేదు గానీ దూరంగా చెరువు మద్యలో చిన్న మట్టి గుట్టలాంటిది కనపడింది.
       పూజారిని ఆ మట్టి గుట్ట గురించి అడిగాడు. ఆయన “ఆడ కూడ ఒగప్పుడు గుడే వుండేది నాయనా. . . అప్పుడు ఈ చెరువు అంత పెద్దగా వుండేది కాదు. రామలింగా రెడ్డిగారు ఈ స్థలాన్ని కొన్నాక చెరువుని పెద్దగా తవ్వించాడు. ఆ గుడి మునిగిపోతుందని కాస్త మట్టిని వేయించి ఎత్తు చేశాడు. కానీ నీళ్లలో వుండిపోయింది కదా ఎవరూ పట్టించుకోక అలా పాడుబడిపోయింది.” అన్నాడాయన.
       “ఇది అమ్మవారి గుడేనా తాత” 
       “అవును నాయనా”
       “మరి పైన విష్ణుమూర్తి శిల్పాలు వున్నాయి”
       “ఆయప్ప చెల్లేలే కదా యీయమ్మ”
       “మల్ల ఈ గుట్ట మిందున్న రాళ్ల కుప్పల్లో చానా వరకు రాళ్లు ఎవరో మలిచినట్టున్నారు. ఎక్కడ చూసినా బొమ్మలు చెక్కబడి వున్నాయి.. . .” అని ఎదో అడగబోతుంటే పూజారి అతని మద్యలోనే ఆపి “చూడు బాబు యీడకు వచ్చిన వాళ్లు అమ్మవారికి మొక్కొని వెళ్లిపోతారు నీ మాదిరి ప్రశ్నలు వేయరు. నువ్వు కూడా మొక్కొని యెళ్లిపో” అన్నాడు.
        అంతవరకు దూరంగా వున్న టీనా అక్కడకి వచ్చింది.
        “రా చెరువులోనికి పోవడానికి బోటింగ్ వుంది పోదాం” అని లాక్కుని పోయింది.
         సూరిగానికి కూడా చానా ఆత్రంగా వుంది. ఆ మట్టి గుట్టమీదికి పోవడానికి. హేమంతు గాడి మారెమ్మ గుళ్లో ఆడపిల్లలని దాచారన్నాడు. ఇక్కడ దాయడానికి ఎటువంటి అవకాశమూ లేదు. మరి వాళ్లని ఎక్కడ దాచి వుంచినట్టు. చెరువు మద్యలో నున్న ఆ ద్వీపం లాంటి గుట్టలో ఏమైనా దాచారా?