School Days – 17 | స్కూల్ డేస్ | Jabardasth Telugu Sex Stories

banasura1

రంగనాథుని ఆర్థనాదాలు విన్న కాపలా వారు లోపలికి వచ్చి అడ్డుకున్నారు. రంగనాథునికి తేరుకోవడానికి కొద్ది ఘడియలు పట్టింది. వెంటనే కోపంతో మొఖం జేవురించింది. 
     వాడిని కసితీరా కొరడాతో కొట్టి, వంటి నిండా కత్తితో పొడిచాడు. జల్లేడలా అతని శరీరం తూట్లు పడి రక్తం కారి చనిపోయాడు.
     “రేయ్  వీడి శవాన్ని ఆ కోనల్లో పడేసి రండి ” అని అజ్ఞాపించాడు.

      పగతోనూ, తీరని కోరికలతోనూ చచ్చిన వాళ్లు ఆత్మలై పిశాచ రూపంలో తిరుగుతారంటారు. కానీ చంద్రునికి మాత్రం పిశాచ రూపాన్నిచ్చింది సిద్దుని శిష్యుడు ఈరప్ప. తూట్లు పడిన అతని శరీరానికి మూలికా వైద్యం చేసి ఒక రూపానికి తెచ్చాడు. ఎంతో ప్రాయాస పడి చచ్చిన అతన్ని క్షుద్ర పూజలు చేసి బతికించుకున్నాడు. మూడు నెలలు పట్టింది చంద్రునికి కోలుకోవడానికి. చంద్రున్ని ఈరప్ప తన శిష్యునిగా చేసుకున్నాడు. ఎన్నో క్షుద్ర విద్యలు, మాయలు, మంత్రాలు నేర్పాడు. 

      పదిహైదు సంవత్సరాల అకుంటిత ధీక్షతో విధ్యాభ్యాసం చేశాడు. ఈరప్పకి తొంబై ఏళ్లు దాటాయి. ఈరప్ప చనిపోయే ముందుగా అతని జ్ఞాపకాలను గాజు సీసాలో భద్ర పరిచి మంత్ర మందిరంలో రహస్య ప్రాంతంలో దాచారు. తన చివరి కోరికగా గోవిందాచార్యుల వంశ నాశనం, కోనాపుర అటవీ ప్రాంతాన్ని పాలించడం వంటి వాటిని నెరవేర్చడానికి మొదటి సారి జనావాస ప్రాంతానికి వచ్చాడు.
 
     క్షుద్ర శక్తులను కోన దాటి బయటకు రాకుండా గోవిందాచార్యులు వేసిన మంత్ర భంధాన్నిచేధించాడు. కోనకి పక్కనే రంగనాథాలయానికి దిగువన చంద్రమహల్ అనే భవనానికి శ్రీకారం చుట్టాడు.
  
     ఈరప్పకి చంద్రుడే కాక పదహారు మంది శిష్యులున్నారు. అందరూ మానవ మాత్రులే ఒక్క చంద్రుడు తప్ప. చచ్చి పిశాచమైనవాడు అతను. తను మొదటగా చేసిన పని రంగనాథ పురం మీద పడటం. చంద్రుడిని చంపే సమయానికి రంగనాథునికి ఇరవై రెండేళ్లు ఇప్పుడు నలవైకి దగ్గరగా వున్నాడు. పిన తల్లి చచ్చిన తరవాత బంధువులలోనే ఒక అమ్మాయిని పెండ్లి చేసుకున్నాడు. ఆమెకు అతని స్త్రీల బలహీనత బాగా తెలుసు. ఎప్పుడూ అడ్డు చెప్పలేదు గానీ తనతో వుండగా పడక గదిలోకి మూడో మనిషి రావడానికి ఒప్పుకోలేదు. భార్యకు ముప్పది యెండ్లు ఇప్పుడు.పదహైదేళ్ల కూతురు వుంది. పుస్పవతి అయ్యి మూడేళ్లు దాటింది. పెండ్లి చేయడానికి పూనుకుంటుండగా చంద్రుడు దాడి చేశాడు. అతని పిశాచ శక్తులకు ఎదురులేకపోయింది.

     రంగ నాథున్ని అతని కుటుంభాన్ని రంగ మహల్లోనే నిర్బందించాడు. అతని భార్యను, వుంపుడు గత్తెలను, వారి పిల్లలను పట్టి తెచ్చారు. చాలా వరకు సైన్యం అతనికి లొంగిపోయింది. లొంగని వారి తలలు నరికించాడు. రామ భద్రుడు కోనాపురానికి పారిపోయాడు. 

     చంద్రమహల్ నిర్మాణం పూర్తీ కాగానే భవనం మద్యలోని పెద్ద ఖాలీ స్థలంలో పందిరి మంచాన్ని ఏర్పాటు చేయించాడు. దానికి పై భాగాన ఒక అద్దాన్ని అమర్చాడు. రతి సలిపేటప్పుడు ఎదుటి వారి కదలికలను చూస్తే రతి మరింత రంజుగా వుంటుంది. కోరికను పెంచడానికి ఈ ఏర్పాట్ల్లు. 

     మంచం పక్కనే ఒక ఇనప బోనుని ఏర్పాటు చేయించి రంగనాథున్ని అందులో భందించాడు. అతని వుంపుడు గత్తెలతో రతి జరపడం మొదలెట్టాడు. అతనికి పిశాచ కోరిక ఆ ఆడవారికి తట్టుకోవడం కష్టమైపోయింది. వారి అరిచే అరుపులకి రంగనాథుడు క్రుంగిపోయేవాడు. వారు పడే భాదను చూడలేక చెవులు మూసుకునేవాడు. ఆ ఇనప కడ్డీలకు తలను బాదుకునే వాడు. వూపిరి బిగబట్టి చచ్చిపోవాలనుకునే వాడు. కానీ కుదిరేది కాదు. 

    రంగనాథునికి ఇరవైకి పైగా వుంపుడు గత్తెలున్నారు. ఒక్కోక్కరితో ఒక రోజు. రతికి తట్టుకోలేక వారు చచ్చిపోతే వారిని తన పిశాచ శక్తులకు ఆహారంగా వేసేవాడు. చివరగా అతని భార్యను మానభంగం చేసే సమయంలో చూడలేక ఏడ్చి ఏడ్చి చనిపోయాడు.

    ఒక మద పిశాచానికి ఇంకో పిశాచి వేసిన శిక్ష. ఆ శిక్షకు బలైంది మాత్రం అమాయకపు ఆడవాళ్లు. 

    పదిహేనేళ్ల రంగనాథుని కుమార్తెతో మాత్రం చంద్రుడు పిశాచంగా ప్రవర్తించలేదు. ఆమెను బుజ్జగించి లాలించి అతని దారికి తెచ్చుకున్నాడు. ఒక అమావస్య రాత్రి తన గురువులందరిని ఆహ్వానించి వారి అనుమతితో ఆమెకు గర్భాధానం చేశాడు. ఆమెను వారితో పాటు రహస్య ప్రాంతానికి పంపేశాడు. ఆమెను వారెక్కడికి తీసుకెళ్లింది ఎవరికి తెలీదు.

 
    వాసుదేవాచార్యుల రెండవ సంతానంగా ఒక కూతురు కలిగింది. అందమైనదే కాక గుణవతి కూడాను. ఆమెకు పువ్వులన్నా వాటిని పెంచడమన్నా చాలా ఇష్టం. తమ భవంతికి పక్కనే వున్న తోటలో అనేక రకాలైన పూల మొక్కలను పెంచింది. పూల మొక్కల లతలను తోరణాలుగా అల్లుకునేలా కర్రలను నాటించింది. ఆ తోటలోని ప్రవేశ మార్గానికి కూడా పచ్చటి తోరణం వుండేది. ప్రవేశ మార్గాని అడ్డంగా వుండే తడకలకు కూడా పచ్చని లతలు అల్లుకుని వుండేటివి. 

    అటువంటి పూబంతిపై చంద్రుని కన్ను పడింది. ఆమెతో పడక పంచుకోవాలని కోరుకున్నాడు. రంగనాథ పురాన్ని దక్కించుకున్నాక ఒక్కో వూరిని తన ఆధీనంలోకి తెచ్చుకోవడం మొదలెట్టాడు. ఆ అడవి చుట్టూ వున్న యాభై గ్రామాలు అతని ఆదీనంలో వున్నాయి. కోనాపుర రెడ్డి నాయకులు అతనితో సంధి కుదుర్చుకుని అతనికి సన్నిహితులుగా మారారు. వారి ప్రోద్బలం తోనే గోపాల పల్లే మీదకు దండెత్తాలని ప్రయత్నించాడు.

   చంద్రునికి వారితో వైరం ఏమాత్రం ఇష్టం లేదు. దైవ శక్తులు కలిగిన వారంటే అతనికి కొంత బెరుకు. తన గురువులకే గురువైన సిద్దప్ప మరణం అతనికి బాగా గుర్తు. ఆ విషయాన్ని ఈరప్ప చెబుతున్నప్పుడు అతని మాటల్లోని భయాన్ని చంద్రుడు బాగా గమనించాడు.అయినా అతను వారి నాశనాన్ని కోరుకున్నాడు.
 
    వాసుదేవాచార్యుని కూతురిని చూడగానే అతన్ని మదం ఆవహించింది. కోపం, భయం పారిపోయాయి. ఆమెను వెంబడించాడు. అడ్డు పడిన కుటుంబ సభ్యులను కడతేర్చాడు. ఆమె భవనం మొత్తం భయంతో పరిగెత్తింది. ఎక్కడా రక్షణ దొరకలేదు. తండ్రి రహస్య మార్గంలో గోవిందాచార్యుల సమాధి వద్దనున్నాడని తెలుసుకుని లోపలికి పరిగెత్తింది. 

    తన కూతురిని పిశాచి నుండి కాపాడు కోవాలనే ప్రయత్నంలో చంద్రున్ని ఎదుర్కొన్నాడు. ఆ దారుణ పోరాటంలో వాసుదేవాచార్యులు, చంద్రున్ని చంపలేక పోయాడు. తల్లి కడుపున పుట్టిన చంద్రుడు ఎప్పుడో చచ్చి పోయాడు. ఇప్పుడున్నది పిశాచి. మంత్రం భంధమైన శరీరం. దాన్ని చేధించడం వాసుదేవునికి అసాధ్యమైపోయింది. 

   గోవిందాచార్యుని గ్రంథం చదవగా నేర్చుకొన్న సజీవ మంత్ర సమాధి అనే విద్యను చంద్రునిపై ప్రయోగించాడు. ఆ ప్రయోగానికి అతని శక్తినంతటిని వుపయోగించాల్సి వచ్చింది. స్పటిక లవణం లాంటి ఒక పెద్ద రాతిలో చంద్రుడు ఇరుక్కుపోయాడు. అతని శరీరాన్ని బయటినుండి స్పష్టంగా కనిపడుతుంది. ఆ ప్రయోగం తరవాత వాసుదేవునికి కొన్ని ఘడియలే మిగిలున్నాయని అర్థమైపోయింది. చంద్రున్ని సమాధి చేసిన మందిరాన్ని మూసివేసి మంత్ర భంధము వేశాడు. ఎప్పటికి బయటికి రాకుండా. స్వచ్చమైన కన్య పిల్ల రక్తం మాత్రమే దానిని చేధించ గలుగుతుంది. కానీ దానికంటూ ఒక పద్దతిని అనుసరించాలి.

   అప్పటి నుండి ఆ వేణుగోపాల స్వామి పూజారి వంశస్థులకి చంద్రుని శిష్యులకి వైరం ఏర్పడింది. వారి దాడిని తట్టుకోలేక ఆ గుడిని వదిలి వారు వేరే ప్రాంతాలకి వెళ్లిపోయారు. అయినా వదలలేదు. వారి వంశాన్ని కూకటి వేళ్లతో సహా పీకేశాడు. అదృష్టవ శాత్తు ఒక్కడు మాత్రం మిగిలాడు. వాడు ఒక మఠాన్ని ఏర్పాటు చేసి శిష్యులకి శిక్షణ ఇస్తుంటాడు. ఆ శిష్య పరం పరలోని వాడు, గోవిందాచార్యుల వంశం వాడు ఈ ఈశ్వరాచారి. మూలాలని వెతుక్కుంటూ పాతకొటకి వచ్చాడు. 

   చంద్రుడు చనిపోయిన తరవాత కోనాపుర అడవి గ్రామాలన్నింటిని రెడ్డి నాయకులు వశపరుచుకున్నారు. చంద్రుని శిష్యులకి నాయకత్వం లేక తమ ప్రభావాన్ని కోల్పోయాడు. కానీ అతనితో పాటు శిక్షణ తీసుకున్న అంజయ్య అనే వాడికి మాత్రం చంద్రుడో పిశాచని, వాడికి చావులేదని తెలుసు. అతని జాడని కనిపెట్టే ప్రయత్నంలో పాతకోటంతటిని తవ్వించాడు. జనాలకి తెలిస్తే ప్రమాదమని రహస్యంగానే తవ్వించాడు. అతని చివరి రోజులలో ఇద్దరి శిష్యులకు తనకు తెలిసిన విద్యనంతటిని భోదించి శిష్య పరం పరను కొనసాగించే విధంగా మాట తీసుకున్నాడు.

   అది ఇప్పటికీ కొనసాగుతొంది. ఆ శిష్యులకి కన్యల పిచ్చి ప్రతి పదహారు అమావస్యలకి ఒకసారి ఒక కన్యని అనుభవించి గర్బాధానం చేసేవారు. ఎందుకు చేస్తున్నారో ఏమిటో వారికి తెలిసేది కాదు. గురువు చెప్పాడు మేము చేస్తున్నామన్నట్టు వుండేది. ఆ రహస్యాన్ని కొన్ని వందల యేళ్ల తరవాత రామరాజు అనే శిష్యుడు తెలుసుకున్నాడు. అతనే పాతకోటలోని చంద్రుని వునికిని కనుక్కున్నాడు. పాడు పడిపోయిన మంత్రమందిరాన్ని బాగుచేశాడు. 

   అతని శిష్యుడే నాగ చంద్రుడు. ఒడలిపోయిన శరీరంతో ఒక ముసలి వాడు మంత్ర పఠనం చేస్తుంటే, యజ్ఞ గుండం ముందు దిగంభరంగా కూర్చుని ద్యానం చేస్తున్నాడు. పదిహేను నిమిషాల పాటు మంత్ర పఠనం వుచ్చస్థాయిలో జరిగింది. అతడు వూపిరిని గట్టిగా పీల్చి, వూపిరి బిగబట్టాడు.గాలి స్థంభించి పోయింది. చెట్లు కదలడం ఆపేశాయి. అగ్నిగుండం ఆరిపోతుందనగా వూపిరి వదిలాడు.

    “రామ రాజులా నువ్వింకా పకృతిని నీ అధుపులో పెట్టుకోలేక పోయావు” దీనికి ఇంకా సాధన చేయాలి అన్నాడా ముసలి.
    “నా ప్రయత్నం నేను చేస్తున్నాను” అన్నాడు నాగ చంద్రుడు.
    “ప్రయత్నం కాదు సాధన చేయాలి. దానికి మనసుని లగ్నం చేయాలి”అన్నాడాయన.
    “అంటే నేను చేయడం లేదనా నీ వాదన” నాగచంద్రుడు.
    “చేస్తున్నావు పాక్షికంగా మాత్రమే, సంపూర్ణంగా మాత్రం కాదు” అన్నాడు “నీ మనసు నీ బిడ్డల చుట్టూ తిరుగుతొంది, దాన్ని అదుపులో వుంచు” అన్నాడు.

     ఆ ముసలి దగ్గర సెలవు తీసుకుని మందిరం నుండి బయటకి వచ్చాడు. మూడు కొండ గుహలను దాటి చివరి గుహను చేరుకున్నాడు.
     మారుతి అతని స్నేహితులు నాగ చంద్రుని కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు. 
    “ఎమైంది వధువుని సిద్దం చేశారా?” అడిగాడు.
    “మన కనుసన్నలలోనే వుంది. పున్నమి తరవాత మొదటి ప్రయత్నం చేస్తాం” అన్నాడు.
     ముగ్గురు ఆ గుహలోని రహస్య మార్గాన్ని అనుసరించి రంగమహల్ ని చేరుకున్నారు.   

     చంద్రమహల్ రహస్యాన్ని కనిపెట్టాడానికి రాజుకు వారం పట్టింది. 18 వ శతాబ్దం మొదట్లో భూస్థాపితమైన ఆ చంద్రమహల్ వున్న ప్రాంతంలో ఇప్పుడు పంట పొలాలు వెలిశాయి.

టీనా

             ఈశ్వరా చారి ఇచ్చిన తోలు చిత్రపటాన్ని ముందర వుంచుకుని , రంగనాథాలయం గుట్ట మీదున్న ఎత్తైన రాతి మీద కూర్చుని చంద్ర భవంతి ఎక్కడ వుండవచ్చనే వూహ చేస్తున్నాడు రాజు. గుట్టకి తూర్పువైపు రంగ మహల్. గుట్టకి పడమటి వైపు చంద్ర భవనం.
             చిత్రపటంలో చంద్ర భవనానికి, గుట్టకి దూరాన్ని అంచనా వేసి చూస్తే ప్రస్తుతానికి అక్కడ ఒక చిట్ట రాతి గుట్ట మాత్రం కనబడుతొంది. ఆ గుట్ట చుట్టూ వున్న పొలాన్ని రాజు మేన మామే పంట పెడతున్నాడు. ఆ పొలంలో వర్షం మీద అధారపడి వేసే పంటలు మాత్రమే వేస్తారు. వేసవి అయిపోయిన తరవాత వచ్చే తొలి వానకే పొలాన్ని దున్నాలని అనుకుంటున్నాడు రంగడు. నాగప్ప చెల్లెలు యెంగటమ్మని పెండ్లి చేసుకున్నప్పుడు రంగనికి ఎటువంటి ఆస్తి లేదు. 
             రామలింగా రెడ్డి ఆ వూర్లో ఎస్టేట్ ఫార్మ్ చేశాక అతనికా భూమిని కౌలుకి ఇప్పించాడు రంగడు. దాంట్లో పండే పంటలో మూడొంతులు రంగనికి, ఒక వంతు ఎస్టేటుకి. ఆ వూర్లో చానా భూమిలు ఇదే కట్టుపై పండించబడుతున్నాయి. భూమిలేని పేద వారికి ఆ ఎస్టేట్ కింద భూమిని అలా కట్టుపై ఇస్తుంటారు.
             రంగనికి నలవై గొర్రెలు కూడా వున్నాయి. అంతకు ముందు వాళ్లు నరసింహా రావు అనే బాపనయ్య దగ్గర సేద్యగాళ్లగా వుండేవాళ్లు. పెండ్లయిన మరు క్షణమే రంగడు వేరే కుంపటి పెట్టాడు. కొత్త కాపురానికి నాగప్ప ఎంతో సాయం చేశాడు. నాగప్ప  రామలింగా రెడ్డి దగ్గర పని చేసేవాడు. ఆ చనువుతోనే రంగప్పకి ఆ పొలం ఇప్పించాడనేది రంగని అభిప్రాయం.
             పొద్దున గొర్రెల మందని బయలుకి తోలుకు పోతుంటే “మామా, నేనూ వస్తాను” అన్నాడు రాజు.
            “ఎండ రా అప్పిగా తట్టుకుంటావా” అన్నాడాయన.      
            “పిలసకపో మామా, ఇంట్లో ఒక్కడే ఏమ్ చేస్తాడు వాడు”అనింది యెంగటమ్మ.
            “నీ స్నేహం, ఆ సూరిగాడేటికి పోయినాడు” సూరిగాని గురించి అడిగాడు రంగడు.
            “వూరికి పోయినాడు గదా” అని గుర్తుకు చేసినాడు.
            “సరే దా” అని చేతి కర్రని రాజుకి అందించాడు. సద్ది సంకన తగలేసుకుని గొర్రెల అదిలిస్తూ నడిచాడు.
            పగలంతా గొర్రెలను ఎక్కడెక్కడో మేపి మద్యాహ్నానికి సంది బాయి కాడికి తోలారు. అడవి అంచుల్లో వుంటుందా బావి. బాయి గట్టున ఒక పెద్ద రావి చెట్టు, ఆ చెట్టు కిందనే ఆంజనేయ స్వామి గుడి వున్నాయి. గుడిలోని మూర్తికి ఈ మధ్యనే ఎవరో ఆకుపూజ చేసినట్లున్నారు.
            రావి చెట్టు నీడలో సద్ది విప్పి భోజనం చేసారు. బావిలో నీళ్లు తాగారు. గొర్రెలకు కూడా నీళ్లు తాపించారు. సాయంత్రం అయ్యాక “ఇదిగో ఇదే మన చేను” అని రాళ్ల గుట్ట చుట్టూ వున్న పొలాన్ని చూపించి. “అదిగో ఆ చిన్న సిగర చెట్టు కాడి నుంచి ఈ చిన్న కటాని ఆవలున్న పెద్ద నేరేడు చెట్టుకాడి వరకూ వున్న అయిదెకరాలు మనవే.”
           “మనకీ చేనుని కట్టు గుత్తకి ఇచ్చినప్పుడు ఇదంతా రాళ్లే. దీన్ని ఇంగడించడానికి ఒక ఏడు పట్టింది. ఈ రాళ్లన్నీ ఎవరో వడ్డోళ్లు తొలిచినట్టు సక్కగా వుండేవి.”అన్నాడు. “ఇంతకు ముందు ఇది వూరేనని వూర్లో ముసలోళ్లు అంటుండే వాళ్లు. ఏమైనా పాత నిధులు దొరుకుతాయేమోనని గుంతలు తవ్వి వొదిలేశారు” అని ఒక నడుము లోతున వున్న గుంతని చూపించి.
           “మల్ల దొరికినాయా మామ” అన్నాడు రాజు.”వుంటే కదా చిక్కేకి, రాళ్లు బయటికి తీయలేక యిడిసి పెట్టినారు. ఎంతా లావు, బరువు వున్నాయనుకున్నావు అవి” అని ఒక పెద్ద రాతిని చూపించాడు. చేను గట్టు మీదుందా రాయి.
           “కానీ రా అప్పయ్య. . . రాత్రి పూట మాత్రం ఎవరో ఆడ పిల్లో నగినట్టు శబ్దాలు యినపడతాయంటారు. ఒక సారి నేనూ మీయత్త చేను కాపలాగా పనుకున్నా మీడ. చిన్న గుడిసేసుకుని పడుకున్నాము. ఆ రాత్రి గుడెసంతా కదిలి పోయింది. ఎంత పెద్ద గాలి తోలిందో తెలుసా. గుడిసె పైనున్న కాసి అంతా గాలికి లేచిపోయింది. మీయత్త బెదిరిపోయి, మూడు రోజులు జరం తగ్గలా తెలుసా” అని నవ్వాడు. నిజానికి బెదురుకుంది రంగడే.    
 
                                                      * * * * * * * * * * * * * * * * 

             చంద్రుడు మరణించాక అతని శిష్యగణానికి నాయకత్వం కొరవడింది. చాలా మంది వారికి నచ్చిన దారిలో 
పయనించారు. దయాగుణం కలిగిన జాలి హృదయులు చెడు విద్యను మంచికోసం వుపయోగిస్తే, మరికొందరు మాత్రం మంచివాళ్లను హింసించే చెడ్డ వారికి సాయం చేసేవాళ్లు. 
             చంద్రుని శిష్యుడొకడు కొడికొండ అనే వూరికి పోయాడు. అక్కడ నివాసముంటున్న ఒక ముసలాడితో స్నేహం చేశాడు. వారం రోజుల పాటు ఆ ముసలాడిచ్చిన ఆతిథ్యానికి పొంగిపోయిన అతడు. “నీకేమన్నా సాయం కావాలంటే చెప్పు తాత చేస్తాను” అని మాటిచ్చాడు. 
             “ఈ ముసలి వయస్సులో నాకేమి సాయం వద్దులే నాయనా”అన్నాడా ముసలాయన.
             “కనీసం నీకు సంతోషకరమైన పనేమైనా చేయాలనిపిస్తొంది తాతా” అన్నాడు చంద్రుని శిష్యుడు.
             “ఈ వూరు వల్లకాడైపోతే గానీ నేను సంతోషంగా వుండేనయ్యా” అని పడుకున్నాడు ముసలోడు. తెల్లవారు ఆ ముసలోడు లేచే పాటికి చంద్రుని శిష్యుడు కనపడలేదు. వారం తిరిగే లోపు వూరిలో ఒక్కో ప్రాణం రాలిపోవడం మొదలైంది. నెలతిరిగే లోపు వూరు మొత్తం ఖాలీ అయిపోవడం కూడా జరిగిపోయింది. ముసలాడి చివరి రోజుల్లో నొట్లో నీళ్లు పోయడానికి కూడా ఎవరూ మిగల్లేదు. చానా మంది చనిపోతే, మిగిలిన వారు వూరి ఒదిలి వెళ్లిపోయారు. 
              ఇంకో వూరిలో ఒక శిష్యునికి ఒక దుర్మార్గుడు స్నేహితుడయ్యాడు. ఆ దుర్మార్గునికి దాయాదులతో గొడవ. భూమిని దాయాదులతో పంచుకోవడం వానికి ఇష్టం లేదు అందుకనే ఆ శిష్యుని సాయం అడిగాడు. “చూడప్పా ఈ నాకొడుకులు ఒగడూ మిగల రాదు. ఈళ్లు సత్తే ఆ భూమంతా నాదే అయితాది. ఈ పని చేసి పెడితే నీకు నా బిడ్డనిచ్చి పెండ్లి చేత్తాను. కానీ అప్పా ఈ పని మన చేతుల మీదుగా జరిగిందని ఎవళ్లకూ తెలియరాదు. కనీసం అనుమానం కూడా రారాదు.” అన్నాడు. ఆ శిష్యునికి కూడా ఆ దుర్మార్గుని కన్య కూతురి మీద కన్ను వుండేది. 
             “అయితే వెంటనే నాకు నిశ్చితార్థం ఏర్పాటు చేయి” అన్నాడు. ఆ శుభకార్యానికి వచ్చిన అందరి బందువుల తినే అన్నంలో  పెట్టుడు మందు కలిపేశాడు. కొద్ది రోజులకి క్రోదం ఎక్కువై ఒకరిని ధూషించుకునే వాళ్ల్లు. ఎవడైనా కోపం వచ్చి రేయ్ రేపు నిన్ను లేపేస్తా అన్నాడంటే చాలు వాడలాగే లేచిపోయేవాడు వల్లకాటికి. చచ్చిన వాని బందువులు అవతలి వాన్ని లేపేసేవాళ్లు. 
              పెండ్లి చేసుకున్న కన్య పిల్లని చంద్ర భవనానికి తోలుకొచ్చి “ఇదిగో నా వాటా కన్య పిల్ల ఈ వారం దీన్ని బలిచ్చి గురువు గారి ఋణం తీర్చుకుంటానన్నాడు.
             ఇలా ప్రతి శిష్యుడూ ఒక్కో కన్నే పిల్లని తెచ్చి బలిచ్చేవారు. ఈ కన్నెపిల్లల బలి కార్యక్రమానికి ముఖ్య కారకుడు మూర్ఖుల్లో ప్రథముడైన కాలప్ప. వీడి చంద్రుడి మొదటి తరం శిష్యుల్లో ఒకడు. చాలా మంది యుద్దంలో చనిపోతే మిగిలిన ముగ్గురిలో వీడొక్కడు. చంద్రుడు ప్రతి అమావస్యకి ఎంతో ఇష్టంతో కన్య పిల్లతో రతిలో పాల్గొనే వాడు. ఆ పిల్ల వాడికి నచ్చినట్లయితే దాన్నే అంటి పెట్టుకుని వుండేవాడు. దాని మీద ప్రీతి పోయాక వేరొకదాన్ని ఎంపిక చేసుకునే వాడు.
             ఈ ఒక్క కారణం చెప్పి తన శిష్యులను పిలిచి “మన గురువు గారు ప్రతి అమావస్యకి క్రమం తప్పకుండా వాడుకునే వాడు. పర లోకంలో ఆయనకి కన్నె పిల్లలెక్కడ దొరుకుతారు. కాబట్టి ప్రతి అమావస్యకి ఒక కన్నె పిల్లని గురువు గారి కోసమని బలివ్వాలి.” అని తీర్మానించాడు. ఒక్కో శిష్యున్ని ముగ్గురేసి కన్నెపిల్లలని తెచ్చి ఇమ్మని ఆదేశించాడు. ఆ తీర్మానం నచ్చని వాళ్లు ఆ భవనాన్ని వదిలి వెళ్లిపోయారు.
             అలా వెళ్లిన వాళ్లలో చానా మంది మంచిగానే మారారు. మంచి పెంపొందించడానికి వారికి తెలిసిన విద్యలను మంచికి వాడేవాళ్లు. చేతబడికి విరుగుడు మంత్రాలను నేర్పేవారు. మూలికా వైద్యాన్ని రోగాలను మాపడానికి వాడటం నేర్పి శిష్యులను చేరదీసేవారు.
             కాలప్ప శిష్యులలో అత్యుత్సాహ వంతుడైన వాడొకడు రంగనాథపురపు రామస్వామి గుడి అర్చక పూజారి కూతురుని బలవంతంగా చంద్ర భవనానికి చేర్చాడు. పాపమా పూజారికి ఇల్లు గుడి తప్పితే వేరే లోకం తెలీదు. తెలిసినా ఎవరితోనూ అంతగా మాట్లాడడు. ఇంట్లో పెళ్లాం, ఒక్కగానొక్క కూతురు అతని పెన్నిది, గుల్లో వున్న రాముడు అతని స్నేహితుడు. అందరూ అతన్ని రామస్వామి అని పిలిచేవారు.
            రామ స్వామి కూతురు పుష్పవల్లి. 13 యేళ్ల పసిపాప. పుష్పవతి అయి ఏడాది దాటింది. ఇంటి ముందర స్నేహాలతో ఆడుకుంటున్న ఆ పసిదాన్ని బలవంతంగా చేతుల్లో ఇరికించుకుని ఎత్తుకుపోయాడు. అడ్డం వచ్చిన ఆ ఇంటావిడన కాలు పెట్టి తన్నాడు. ఆవిడ కాల్ల వేల్లా పడింది. మద్యం మత్తులో వున్న వానికి కన్నూ మిన్నూ కనపడలేదు. అధికారగర్వం.
            గుల్లో వున్న పూజారికి ఆ విషయం తెలిసి వుగ్రుడైపోయాడు. ఎప్పుడు సౌమ్యంగా, శాంతంగా వుండే ఆయన ముఖం కోపంతో ఎరుపెక్కింది.గర్బగుడిలోకి వెళ్లి తలుపేసుకున్నాడు. కొన్ని క్షణాల తరవాత వనవాసానికి వెళ్తున్న రామునిలా జడలను ముడివేసి చేతిలో కత్తితో బయటికి వచ్చాడు. ఆయనలా కత్తి పట్టుకుని చంద్రభవనం వైపు నడిచివెళ్తుంటే, దండకారణ్యంలో రాక్షసుల మీదకి ఒంటరిగా నందకం అనే కత్తిని చేతబట్టుకుని యుద్దానికి వెళ్తున్న రామున్ని చూసినట్టనిపించింది ఆ వూరి జనాలకి. ఒక్కొక్కరూ ఆయన వెనక నడవడం మొదలు పెట్టారు. ఆయన వూరు దాటేలోపు వూరిలోని జనం మొత్తం ఆయన వెనక వురకారు.
           కోపంతో ఆయన సుడిగాలిలా వెళ్లి భవనం మీద పడ్డారు. రామస్వామి కత్తి దాటికి కాలుని శిష్యులు చల్లా చదురై పోయారు. కోపంతో జనాలు చంద్ర భవనం పునాదులతో సహా పెకలించేయసాగారు. రామ స్వామి కత్తికి కాలప్ప తల తెగి పడటం, భవనం పేక మేడలా కుప్పకూలిపోవడం రెండూ ఒకేసారి జరిగాయి. 
           తండ్రి తన కోసం ఇంత చేస్తాడని వూహించని పుష్పవల్లి చంద్ర భవనానికి తెచ్చిన మరుక్షణం బలవంతంగా ప్రాణాలు తీసుకుంది. కూతురు శవాన్ని చూసిన చూడగానే అంత వరకూ వున్న కోపం పోయి ధుఃఖం ముంచుకు వచ్చింది. గుండెలు బాదుకుని ఏడ్చాడు. కూతురి శరీరానికి అక్కడే అంత్యక్రియలు చేశాడు. 
           నేలకొరిగిన ఆ భవనం రాళ్ల గుట్టలా మారిపోయింది. అక్కడ చెట్లు పుట్టలూ పెరిగి గుట్టలా మారిపోయింది.
           చెడుకు చావే లేదు. అదో మర్రి చెట్టులా పెరిగిన క్షుద్ర వృక్షం. ఎన్నో వూడలు భూమిలోకి దిగిపోయి మొదలేదో వూడేదో తెలుసుకోలేనంత పెద్దదిగా ఎదిగిపోయింది. కాలప్ప పోతే కారప్ప. వాడో కామోద్రోకుడు. చచ్చిన ఆడదాని శవం మీద కూడా పడి సుఖాన్నిఅనుభవించేవాడు.
           వాడు శవాల మీద పరిశోధనలు సాగించేవాడు. చచ్చిన తరవాత ఎంతసేపటి వరకు మనిషి మెదడికి జ్ఞాపకాలను గుర్తుపెట్టుకుట్టుందనే విషయం పై పరిశోధన చేసేవాడు. ఆ పని పదిమందికి తెలిసేలాగా చేయలేమ్ కాబట్టి భవనం లోని రహస్య ప్రదేశంలో పరిశోధన చేసేవాడు. వాళ్లు బలిచ్చిన, వాళ్ల పైశాచికానికి బలైపోయిన ఆడవాళ్ల శవాలన్నీ వాడికే ఇచ్చేవాళ్లు. వాడు వాటిపైన పడి కోరిక తీర్చుకుని ఆ తరవాత పరిశోధించే వాడు. ప్రాణం పోయిన నాలుగు ఘడియల పాటు మనిషి శరీరంలోని కణాలు జ్ఞాపకాలను దాచుకుంటాయని, ప్రత్యేక సాదనం ద్వారా వాటిని వెలికితీసి దాచేవాడు. 
          అందరూ భవనాన్ని నేలమట్టం చేసి, పుష్పవల్లి శవానికి అంత్యక్రియలు చేసి వెళ్లిన తరవాత ఆమె సమాధిని తోడి శవాన్ని బయటికి తీశాడు. అందమైన ఆ శరీరాన్నిచూడగానే అనుభవించాలనిపించింది. కానీ వాడికి భయం వేసింది. తలని మాత్రం తెగనరుక్కొని ఆ రహస్య మార్గం లోపలికి వెళ్లిపోయాడు. ఆమె జ్ఞాపకాలను కూడా వెలికి తీసి ఒక గాజు ఝాడీలో భద్రపరిచి వుంచాడు. 
           వాడు చచ్చేన్త వరకు అదే సొరంగంలో బతికాడు. ఆ సొరంగం నుండి కోనాపురం కోనల్లోకి దారుండేది. ఆ దారి ద్వారా అడవిలోకి వెళ్లి మూలికలు,ఆకలి తీర్చుకోవడానికి జంతువుల వేటసాగించేవాడు. తన పరిశోధన అక్కడే ఆగిపోకూడదని ఒక శిష్యున్ని చేరదీశాడు. వాడికి మూలికా వైద్యం, కొన్ని క్షుద్ర విద్యలు నేర్పి, అడవిలోని మంత్ర మందిర రహస్యాన్ని వివరించి ప్రాణాలు విడిచాడు.
          మంత్ర మందిరంలోని రహస్య తాల పత్రాలను, గొప్ప గొప్ప మాంత్రికుల జ్ఞాపకాలను చదివి, విని తెలుసుకునే వాడు. చంద్రుడు హయాంలో జ్ఞాపకాలను చదివే ఓపికలేని చంద్రుడు వాటిని విడమరిచి చెప్పెందుకని ఒక పిశాచాన్ని నియమించాడు. దానికి ఒక అడవి జంతువు రక్తాన్ని సమర్పించి మంత్రం చదివితే చాలు ఆ మంత్ర మందిరంలోని కోరిన విషయాన్ని విడమరిచి చెబుతుంది.
          ఒకసారి మధువు తాగి ఆ పిశాచిని దుర్బాష లాడాడా శిష్యుడు. ఆ పిశాచికి ఆధీనంలో లేని కోరికలను తోర్చమని కోరాడు. దానికి ఆగ్రహించిన పిశాచి వాన్ని మిస్ లీడ్ చేసింది. సిద్దుని మరణం లేని మూలికా వైద్యం గురించి చెప్పి అతని ఆశ కల్పించింది.
          తలాతోక లేని సాధన. ఆ మూలికా మందుని ఎలా వాడాలో తెలీదు. అయినా మందుని తయారు చేసి మొత్తం ఒకేసారి తాగేశాడు. పలితం మందు వికటించింది. యుక్త వయస్సులోనే ముసలితనం ఏర్పడింది. అలా ఏర్పడిన వృద్ధాప్యం కొన్ని వందల ఏళ్లుగా మరణం లేక వృధ్ధాప్యాన్ని భరించలేక కాలం వెళ్లదీస్తున్న సమయంలో ఇద్దరు యువకుల తోడు లభించింది. 
          వాళ్ల ద్వారా తన గురువుల కోరికలు దీర్చి వారిని మెప్పించి విముక్తి వేడుకుందామని ప్రయత్నించాడు. కానీ మంచి వాడైన రామ చంద్రుడు సహకరించలేదు. సరే నాగ చంద్రుడితో నైనా ప్రయత్నిద్దామని అనుకుంటుంటే వీడో వట్టి మూర్ఖుడు. నాగ చంద్రునిది కూడా గమ్యం లేని సాధనే. మనస్సుని సాధన మీద లగ్నం చేయలేక, సాధన మూలకంగా వచ్చే పలితం మీదే ద్యాస.  

                                                          * * * * * * * * * * * * * * * * 
         సూరిగాడు మంచి చిత్రకారుడు. కుంచె పడితే వాడు అపర రవివర్మ. వాడి కుంచె నుండి అబ్దుతమైన చిత్తరులు చిత్రించగలడు. స్కూల్లో పెన్సిల్ పట్టి సైన్స్ బొమ్మలు గీస్తే చాలు సైన్స్ టీచర్ వానికి 10కి 10 మార్కులు వేసేవాడు. ఎప్పుడూ తక్కవ వచ్చేటివి కాదు.
         అటువంటి వానికి సంద్య ఒక పని అప్పగించింది. అగ్రహారానికి పది కిలోమీటర్ల దూరంలో వున్న టౌనులో ఒక వ్యాభిచర్య గ్రుహ మొకటి వున్నది. అక్కడ వారందరూ నిస్సహాయులు, అస్సహాయులు. వారి ఇష్టమునకు వ్యతిరేఖముగా వారి వ్యభిచరింప జేయుచున్నారు. ఆ గృహానికి యాజమాని టీనా అను నెరజాణే నయినా కేశిరెడ్డి కనుసన్నలలోనే దాని నిర్వాహణ అంతా నడుస్తుంది. కాపలాగా పదిమంది బలాడ్యులను నియమించాడు. వారందరికి జీతభత్యాలు ఆ గృహమీద జరుగు వ్యాపారం పుణ్యమే. ఒకవేల వ్యాపారం సరిగ్గా జరగలేదో వారికి కూడు లేదు.
          ఆ ఇంటిలో వ్యాపారం చేయబట్టి ఇప్పటికి పదిహేను సంవత్నరాలైంది. అయినా వ్యాపారం తగ్గింది లేదు. కారణం ఎప్పటికప్పుడు కొత్త యువతులను అక్కడికి చేర్చడమే. దేశములో వున్న అన్ని రకములైన యువతులను తెప్పించగల శక్తి కేశిరెడ్డిది. ఆయనకు వెన్ను దన్నుగా నిలిచేవారు పెద్ద పెద్దవారు.
          వారి అండతో జరిగే ఆ వ్యాపారానికి ఎవడూ అడ్డు చెప్పడు. అమాయక ఆడపిల్లలు ఆ వేశ్యాగృహంలో పడి నలిగి పోతున్నారని సంద్య బాద. తానెప్పటికైనా విముక్తి పొందగలిగితే ఆ వేశ్యాగృహంలోని వారిని కూడా విడిపించాలనేది ఆమె కోరిక. పోలీసులకి చెప్పి లాభం లేదు. వారు కూడా కేశిరెడ్డికి సాయం చేసేవారు. రాజు ఆమెలో కొత్త ఆశ రేకెత్తించాడు. రాజు వేసే ప్రతి అడుగు కేశిరెడ్డి సామ్రాజ్యాన్ని కూల్చే విధంగానే వున్నాయి. రాజుకి తెలియకుండానే అటువైపు వెళ్తున్నాడు. వాడెలాగూ కేశిరెడ్డిని నాశనం చేస్తాడు. ఈలోపు తను తప్పించు కోవడంతో పాటు వాళ్లని కూడా విడిపించుకు పోవాలని నిశ్చయం చేసుకుంది. 
         “చూడు సూరి, ఆ టీనా వట్టి పెయింటిగుల పిచ్చిది. బొమ్మలను గీసేవారిని చూస్తే చాలు తన బొమ్మ గీయమని అడుగుతుంది. అప్పుడప్పుడు మంచి చిత్రకారులకు సవాలు విసురుతుంది. తన నగ్న శరీరాన్ని రియలిస్టిక్ గా గీస్తే వారితో ఫ్రీ సెక్స్ చేస్తానని. నువ్వు మంచి ఆర్టిస్టువని అనుకుంటావు కదా వెళ్లి పరీక్షించుకోరాదు” అని రెచ్చగొట్టింది.
          “సరే అట్లే చేస్తాను. ఆడికి పోయేదానికి దారెట్ల” అన్నాడు సూరిగాడు.
          “నువ్వు పోతానంటే డైరెక్టుగా ఆమె దగ్గరకే పంపుతాను. ఆడికి పోయినాక నాకో పని చేసి పెట్టాలి.” అనింది సంద్య. 
          “ఎందో”
          “ఒకరిద్దరు అందమైన ఆడ పిల్లలను కిడ్నాప్ చేయల్ల, చేస్తావా”
          “ఎవరా పిల్లోల్లు”
          “ఆ కొంపలోనే వుంటారు. నాలాగే వ్యభిచారులు. అమాయకులు.”
          “మిరు వ్యభిచారేమిటి మేడం”
          “నిజమే కదా పదిమంది కాడ పడుకుని లెక్క తీసుకునేది లంజే కదా”
          “అట్లయితే మా వూర్లో చానా మంది లంజలే, వాళ్లకు లేని పేరు మీకెందుకు మేడం. ముందా పిల్లోల్లు ఎట్లా వుంటారు. ఫొటోలు ఏమన్నా వున్నాయా”
          “ఇదిగో” అని రెండు ఫోటోలు అందించింది.
          “వారం తిరిగే లోపు వాళ్లిద్దరూ మీ ముందు వుంటారు” అన్నాడు.
           టీనా ఒక ప్రౌడ. సుమారు ముప్పైకి పైగా వయస్సుంటుంది. కానీ చూడ్డానికి 22 యేళ్ల పడుచుదానిలా కనబడుతుంది. మోడ్రన్ మహిళ. ఫార్మర్ ఫీమేల్ ఎస్కార్ట్ ఇన్ పుణే. పాతకోట కొండమీద చిక్కిన పాతకాలపు విగ్రహాలను గోవాలో ఇల్లీగల్ గా విక్రయించడానికి వెళ్లినప్పుడు అక్కడ దొరికింది. అప్పుడు దానికి పదహారేళ్లే. అప్పటికే సెక్స్ లో ఆరితేరి పోయింది. వయసుకి మించిన ఎత్తులు వుండేటివి.
           గుండ్రటి ఎత్తైన ఆమె వక్షాలు మగవాడి మతులు పోగొట్టేవి. ఆమె తేనె కళ్లు మగవాడి వూహా సామ్రాజ్యాన్ని ఏలేవి.దాని అందమైన పెదవులను కొరుకొతూ సెడ్యూజ్ చేసిందంటే ప్యాంటు తడిచి పోవాల్సిందే. ఎటువంటి మగాడినైనా మైమరిపించి వాడి మతి పోగొట్టి అదుపులో పెట్టుకుని పని చేయించు కోగలడం ఆమె ప్రత్యేకత.ఆమె జాణ తనానికి మెచ్చి కేశిరెడ్డి ఆమెను రామలింగా రెడ్డి ఎస్టేటుకి తీసుకొచ్చాడు. 
           వాళ్లు చేసే ఇల్లీగల్ పనులకు అడ్డొచ్చే గవర్నమెంట్ వుద్యోగులను, వారు బిజినెస్ డీల్ చేసే కస్టమర్లను సంతోష పరచడానికి, వారి రహస్యాలను తెలుసుకోవడానికి ఆమె ఒక ఎర. కాదు గాలం. కాదు వల. దాని వలలో చిక్కుకున్న వాళ్లు గిలగిలలా కొట్టూకుని చావాల్సిందే గానీ బయట పడే అవకాశం లేదు.
           ఈ పని చేసినందుకు ఆమెకి కేశిరెడ్డి వాళ్లిచ్చిన ప్రతి ఫలం గోవాలోని అంత్యంత ఖరీదైన ప్రాంతంలోని బీచ్ బంగళా. ఆమె రెండు వారాలు టౌనులో వుంటే మిగిలిన రెండు వారాలు గోవాలో వుంటాది. అది లేనప్పుడు ఆ బ్రోథల్ హౌస్ భాద్యత కాపలా వారిదే. 
           బెంగుళూరులోని ఒక ఫాం హౌస్లో ఆడ పిల్లలకి సెక్స్ విషయంలో ట్రైనింగ్ ఇచ్చి వాళ్లని ఇక్కడికి తీసుకుని వస్తారు. ఆ బ్రోథల్ హౌస్ చానా పెద్దది. ఇరవై ఎకరాల విస్తీర్ణంలో పల్లతోట మద్యలో వుంటుందా కొంప. లోపలున్న ఆడపిల్లలకి అన్ని రకాలైన సౌకర్యాలు అందుబాటులో వుంటాయి. కాకపోతే బయటి ప్రపంచంతో పరిచయమే వుండదు.
           బయటి వాళ్లు లోపలకి వెళ్లాలంటే చాలా కష్టం. సామాన్యులు ఆ ఇంటి వైపు చూడటానికి కూడా అవకాశముండదు. ప్రతి వారాంతంలోనూ అక్కడ పార్టి అరెంజ్ చేస్తారు. పెద్ద పెద్ద గవర్నమెంట్ అఫిసియల్స్ ని,బిజినెస్ మ్యాన్లను ఆహ్వానిస్తారు.
           అలాగే ఈవారం కూడా ఒక పార్టీ జరుగుతొంది. సంద్య సూరిగానికి ఆ పార్టీకి ఎంట్రీ లభించేలా చేసింది. టీనా మేకప్ మేన్ సంద్యకి బాగా తెలుసు. వాడికి కూడా ఎప్పటినుండో టీనా నుండి విముక్తి పొందాలని చూస్తున్నాడు. అందుకనే సంద్య సాయం కోరిన వెంటనే ఒప్పుకుని సూరిగాన్ని పార్టీకి తీసుకెళ్లడానికి ఒప్పుకున్నాడు.

Also Read

కలసి వచ్చిన అదృష్టం

నా మాలతీ 

ఉన్నది ఒక్కటే జిందగీ 

School Days – 17, స్కూల్ డేస్,jabardasth telugu sex stories,telugu boothu kathalu,telugu hot stories,boothu kathalu,telugu sex stories,jabbardast sex stories,telugu rasika kathalu,telugu srungara kathalu,dengudukadalu,telugu buthu kathalu,telugu heroines sex stories,telugu actress sex stories,telugu romantic stories,jabbardasth.in,poku modda kathalu in telugu

7days