రాజు, సూరీలు ఆరు గంటల నుండి ఏదున్నర వరకు వేచి చూసినా రాకపోయే సరికి వెనక్కి తిరగబోయారు. అదే సమయానికి రవికాంత్ గాడు జునైద్ మరియి ఇంకో అతన్ని వెంట బెట్టుకుని వచ్చాడు. 

               “అన్నా ఇందులో నా తప్పేమి లేదు. నువ్వు ఒకమ్మాయిని నీ కప్ప గిస్తే చాలన్నావు. నా పని నేను చేశాను. మీ తప్పుకు నన్ను తిట్టడం ఏమి బాగలేదు. నాకిస్తానన్న డబ్బులు నాకిస్తే నేను వెళ్లిపోతాను.” అన్నాడు. రుక్సానా సొరంగం లోనుండి తప్పించుకొని పోవడంతో కేశి రెడ్డి కోపంతో ఎగిరాడు. సుమారు 14 యేళ్లుగా పడిన కష్టం వృధా అయ్యే పరిస్తితి వస్తే తన పాటు అందరిని ఈ సొరంగంలోనే భూ సమాది చేస్తానని హెచ్చరించడంతో రవికాంత్ బెదిరిపోయాడు. 

                  అమావస్య నాడు కన్య పిల్లలని పూజకి తెచ్చే పని రవికాంత్ దే కాబట్టి వాడికి ఎక్స్ ట్రా డోస్ పడింది. అదే కోపమ్లో వచ్చి తనకి అమ్మాయిలని అందించే పది మంది అనుచరులను పిలిచి గట్టి వార్నింగ్ ఇచ్చాడు ముందురోజు. రుక్సానా మూలంగానే తనకి తిట్లు పడ్డాయి కాబట్టి జునైద్ మీద కోప్పడ్డాడు. అలాగే రుక్సానాని తప్పించింది ఎవరో తెలుసుకోమని జునైదుకి చెప్పాడు. వాడు ఇలా తిరగబడ్డాడు.తనకిస్తానన్న డబ్బులు ఇస్తే వెళ్లిపోతానన్నాడు.

              ఒక్కసారి ముఠాలో జేరినాక పోతే పైకే గానీ బయటికి పోలేరు. ఎవరినైనా బయటికి పోనిస్తే రహస్యాలు బయటికి పొక్కుతాయని కేశిరెడ్డి భయం. అదే పద్దతినే రవికాంత్ గూడా అనుసరిస్తాడు. జునైదుని బయటికి పంపే ఆలోచన వాడికి లేదు. అందుకనే “ఇదుగో నీకిస్తానన్న డబ్బులు ” అని రెండు లక్షల రూపాయలని వాడి ముందుంచాడు. జునైద్ ముఖం ఆనందంతో వెలిగి పోయింది. డబ్బు మీద చేతులు వేయబోతే రవికాంత్ ఆపేశాడు.

             “నీకు చెప్పిన పని ఇంకా పూర్తీ కాలేదు. ఆ అమ్మాయి సొరంగం నుండీ ఎలా బయటపడిందీ కనుక్కోమన్నాను ” అని జునైద్ వైపు చూశాడు. రవికాంత్ అడిగిన ప్రశ్నకు జునైద్ ముఖంలో రంగులు మారాయి.”ప్రయత్నించాను కానీ తనకు తెలీదంది. నేను ఎక్కడికీ పోలేదు ఇంట్లోనే వున్నానంది” అన్నాడు. వాడి గొంతులో రవికాంత్ కి ఎదురు తిరిగి నప్పుడు వున్నంత హెచ్చు సమాదానం చెప్పేటప్పుడు లేదు. అదే రవికాంత్ అతన్ని డామినేట్ చేయడానికి వుపయోగించు కున్నాడు.

              “సరే అయితే నీకింకో పని చెప్తాను. దాన్ని విజయవంతంగా ముగించి ఈ డబ్బు తీసుకెళ్లు ” అన్నాడు. జునైద్ కొంత సేపు ఆలోచించి “సరే” అన్నాడు. వాడికి వేరే ఛాయిస్ లేకపోయింది. ఈ పనికి ఒప్పుకోక పోతే డబ్బులు చిక్కవు. ఈ సమ్మర్ అయిపోయే లోగా డబ్బుతో బెంగుళూరు వెళ్ళి పోవాలని వాడి ఆలోచన. 

              జునైదు ఈ ఆలోచనలలో వుండగానే ఎనిమిది మంది రవికాంత్ అనుచరులు ఆ గదిలోకి వచ్చారు. వాళ్ళు రావడంతో గదంతా గందరగోళంగా తయారయ్యింది. పెద్దగా అరుస్తూ ఒకరిని ఒకరు పలకరించుకున్నారు. ఒకరి క్షేమ సమాచారం మరొకరు పంచుకున్నారు. అమావస్య రాత్రి వాళ్లు చేసుకున్న పార్టీ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు.

              కిటికీ లోనుంచి రహస్యంగా చూస్తున్న రాజు కొత్తగా వచ్చిన వాళ్లలో కొంతమందిని సొరంగంలో చూసినట్టు గుర్తుపట్టాడు. అక్కడ వాళ్లని చూసినప్పుడు నగ్న స్వరూపులై యువతులతో రతి క్రీడ జరుపుతున్నప్పుడు చూశాడు. మిగతా వాళ్లలో శివాపురం రవి గాడు ఒకడు. రాజు వాడు ఎన్నోసార్లు సొంత చెల్లితో రతి చేస్తుండగా చూశాడు. శివాపురం రవిగాన్ని అక్కడ చూడ్డం రాజుకి ఆశ్చ్యర్యంగా అనిపించింది. సూరీ కూడా రవిని గుర్తుపట్టి మాట్లాడ బోతే సూరిగాడి నొరు నొక్కేశాడు.

               వాళ్లందరూ ఎవరి స్థానాల్లో వాళ్లు కూర్చున్నాక రవికాంత్ వుపన్యాసం మొదలెట్టాడు.

           “మీలో చాలా మంది ఐదేళ్లుగా నాతో కలిసి పని చేస్తున్నారు. ఈ ఐదేళ్ల కాలంలో చేసిన ప్రతి కార్యంలోనూ విజయం సాదించి, మనకు పని కల్పించిన వారికి సంతోషం కలిగించి మనం ధనం గడించాం. మొన్న చేసిన పనిలో ఎక్కడో జరిగిన చిన్న పొరపాటు మూలంగా విజయం అందుకోలేక పోయాం తప్పితే మన విజయ శాతం నూటికి నూరు పాల్లు. జరిగింది చిన్న పొరపాటే నని అలసత్వం ప్రదర్శించ కూడదు. దాని మూలంగా జరిగిన నష్టం, పై వారితో మాట పడటమే కాకుండా మన పనితనం మీద వారికున్న నమ్మకం కోల్పోయే పరిస్తితి వచ్చింది. మరోసారి అదే పొరపాటు తిరిగి జరిగిందో దాని వల్ల వచ్చే పలితాన్ని మనం వూహించనటు వంటిది. కాబట్టి మనం యీ క్షణం నుండే జాగ్రత్త వహించాలి. ఇది మనం చేసిన మిగతా పనుల్లా నాటు సారా కాయడమో, మత్తు మందులు దొంగగా తేవడమో కాదు ” అని క్షణ కాలం పాటు వుపన్యాసాన్ని ఆపాడు.

          గదిలో వున్న వాళ్లందరూ వూపిరి బిగ బట్టి ఆలకిస్తున్నారు. వారితో బాటు రాజు, సూరిలు కూడా అంతే శ్రద్దగా వింటున్నారు.
    
          “సొరంగంలో నుండి ఒక పిట్ట మాయలా మాయమవడాన్ని పెద్దలు తీవ్రంగా పరిగణిస్తున్నారు. ప్రత్యర్థుల పనిగా అనుమానిస్తున్నారు. అందువలన మనం మరింత జాగ్రత్తగా వుండాలి. మనం మాయ చేసిన పిట్టలని వచ్చే అమావస్య వరకు కంటికి రెప్పలా కాపాడుకోవాలి. తొమ్మిది పిట్టలలో ఒక పిట్ట తగ్గింది కనక ఎనిమిది పిట్టలను కాపాడుకోవాలి. తగ్గిన కొత్త పిట్ట గురించి నాకొదిలేయండి. మిగిలిన పిట్టలను కన్య పిట్టలుగా కాపాడు కోవలసిన భాద్యత మీ అందరిది. మరొక్క సారి హెచ్చరిస్తున్నాను ఏమాత్రం పొరపాటు జరిగినా దాని పలితం తీవ్రంగా వుంటుంది. ఒల్లు దగ్గర పెట్టుకుని మసులుకొండి.  వచ్చే అమావస్య నాడు జరిగే పూజ మన ఐదేళ్ళ కష్టానికి పలితం. పూజ దిగ్విజయంగా ముగిస్తే మీరు జీవతంలో చూడని ధనం మీ సొంతం అవుతుందని పెద్దలు చెప్పమన్నారు. ఈ పూటకింతే ఇక సెలవు మీరు వెళ్లి రావచ్చు” అని వుపన్యాసాన్ని ముగించాడు. ఉపన్యాసం జరిగినంత సేపు అతను ఒక విధమైన ధర్పాన్ని ఠీవిని ప్రదర్శించాడు. రవికాంత్ చదువు సంద్య లేని ఒక పాలేరు. అతనిలో ఇటువంటి మార్పుని రాజు పసిగట్టాడు. ఆ మార్పు అతన్ని మరింత ఆకర్షించింది. 
              
             వచ్చిన వాళ్లు వచ్చినట్టే అల్లరి చేస్తూ వెనుదిరిగారు. సూరి గానికి ఆ వుపన్యాస సారం ఏమి అర్థం కాలేదు. రాజుకు మాత్రం చూ ఛాయగా అవగతం అయ్యింది. అసలక్కడ ఏమి జరుతుందో తెలుసుకోవాలన్న కోరిక మరింత ఎక్కువైంది. జునైద్ అతనితో కలిసి వచ్చిన కొత్త మనిషి మాత్రం మిగిలారు. వారిరువురు అతని ఆజ్ఞ కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు.

            “చూడు మారుతి ” అన్నాడు కొత్త మనిషితో. ” నువ్వు తెచ్చిన పిట్టనే గురువు గారు వధువుగా ఎంచుకున్నారు. నువ్వు ఆ పిట్టను అమావస్య వరకు జాగ్రత్తగా కాపాడాలి. చేయవలసిన పనిని అమావస్య రెండు రోజులు వుందనగా గురువు గారి వద్దనుండి కబురు వస్తుంది. అప్పుడు నీకు ఎరిక పరుస్తాను. నీకు తోడుగా యీ జునైద్ వుంటాడు ” అని జునైద్ ని పరిచయం చేశాడు. 

             “ఈ పనిని మీరిరువురు విజయవంతం చేస్తే నీకు నీ సొమ్ము ముట్టుతుంది” అని జునైదుకి, “మరి నీ కోరికని తీరుస్తానని గురువు గారు చెప్పమన్నారు. యీ కార్య భారాన్ని నేనే మోద్దా మనుకున్నాను. కానీ మరో కొత్త పిట్ట వేటలో పడవలసి వున్నందున యీ పనిని నీమీదున్న నమ్మకంతో నీ కప్పగిస్తున్నాను” అన్నాడు మారుతిని వుద్దేశించి. అతనికి తన మీద అంత నమ్మకం వున్నందుకు మారుతి పొంగిపోయాడు. యీ పనిని చక్కగా నిర్వర్తిస్తే తన కోరిక తప్పకుండా తీరుతుందనే నమ్మకం అతనికి కలిగింది.

              జునైద్ ని వుద్దేశించి “జరిగిన దాంట్లో నీ పొరపాటు వున్నా లేకపోయినా నువ్వు తెచ్చిన పిట్ట పారిపోవడం వల్లే కొత్త పిట్టను పట్టే అవసరం వచ్చింది. ఆ పనిని మేమే చేస్తాం నువ్వు వధువుగా ఎంచుకున్న పిట్టను కాయడంలో మారుతికి సాయం చెయ్యి. అమావస్య నాడు పూజ ఎటువంటి ఆటంకం కలగకుండా జరిగితే ఈ ధనమే కాకుండా చెప్పిన దానికి రెండు రెట్లు అధికంగా చెల్లిస్తాం” అన్నాడు. 

              ఇద్దరూ ఆ గది బయటికి నడిచారు.  సూరిగానికి ఇదంతా అయోమయంగా తోచింది. రవికాంత్ మాటి మాటికి అమావస్య నాడు జరిగే పూజ గురించి మాట్లాడటాన్ని బట్టి మంత్రాలతో కూడుకున్న యవ్వారమని పసిగట్టి
  
               “ఎందన్నా ఒక అమ్మాయి కోసం ఇంత అద్వెంచర్ అవసరమా!, తురక పూకులు దెంగడానికి ఎంత బాగా వుంటే మాత్రం ఇంత అడ్వెంచర్ అవసరం లేదన్నా. ఈ నాకొడుకులు మంత్రగాళ్లలా వున్నారన్నా” అన్నాడు సూరిగాడు.
  
               “మంత్రగాళ్లయితే మాత్రం వదిలేస్తామా, ఇది రుక్సానాని కాపాడే ప్రయత్నం మాత్రమే కాదురా ఇందులో నా స్వార్థం కూడా వుంది” అన్నాడు మారితి నడుస్తున్న వైపే చూస్తూ.

             మారుతి కొండ గుట్ట దిగి అడవి మార్గంలో పయనించడానికి దారి తీశాడు. అతను కనుచూపుకి దూరం అవుతుండటంతో
“మన కర్తవ్యం ఎంటి” సూరిగాడు రాజుని అడిగాడు. “ఏముంది వాన్ని అనుసరించడమే” అన్నాడు.
“వాని వెనక పడటమెందుకు యీ రవికాంత్ గాన్ని పట్టుకుని నాలుగు తగిలిస్తే నిజాలు బయట పడతాయి కదా” అన్నాడు. అనవసరమైన శ్రమ ఎందుకన్నట్టు. 
“ఇక్కడేదైనా గలాభా చేసినా మంటే అది కేశిరెడ్డికి తెలిసిపోతుంది. అప్పుడది నిజంగానే అడ్వెంచర్ అయిపోతుంది. అనవసరమైన అటెంషన్. వాన్ని ఫాలో అయ్యి వాడు తెచ్చిన అమ్మాయెవరో కనుక్కోవాలి. పద వాడు కనపడకుండ మాయం కాక ముందే అనుసరిద్దాం” వేగంగా గుట్టదిగారు.

           అమావస్య పోయి మూడు రోజులే అయ్యింది.శుక్ల పక్ష త్రుతీయ నాటి చంద్రుడు ఆకాశంలో చిన్న వెలుగు రేఖలా అగుపిస్తూ వెన్నెలను కురిపిస్తున్నాడు. ఆ మాత్రం వెన్నెల చాలు కళ్లు కనిపించడానికి. రాజు, సూరిలు వేగంగా నడుస్తూ మారుతుని సమీపించారు. అతన్ని పట్టించుకోనట్టు పరుగు పందెంలా నడకలో పందెం వేసుకున్నట్టు వేగంగా నడుస్తూ అతన్ని అధిగమించారు. అంతే వేగంతో ముందుకి వెళ్లిపోతుంటే “ఎవరు బాబు మీరు ఎందుకంత తొందర” అనడిగాడు మారుతి. 

            మారుతి ముప్పై యేళ్ల వయసున్న యువకుడు. అతని గొంతు వయసుకు మించి ద్వనిస్తుంది. అందువలన అతని మాటల్లో ధర్పం కనిపిస్తుంది. పెద్ద మనిషిలా, జీవితంలో ఆరితేరిన వానిలా కనిపిస్తాడు. 

            ఆ మాటకు సూరిగాడు వెనక్కి తిరిగి ” ఎవరు ముందుగా గమ్యం చేరుకుంటారో నని పందెం వేసుకున్నాం అన్నా” అన్నాడు. 

             “ఓహో యాడ దంకా పందెం” అన్నాడు.
         
             “అగ్రహారం దంకా” అన్నాడు. ఆ అడవి దారిలో చివరన వచ్చే వూరు అగ్రహారం. అందుకనే ఆ వూరి పేరు చెప్పాడు.మద్యలో నాలుగు అడవి పల్లేలు అడ్డొస్తాయి. ఆ నాలుగు అడవి పల్లెలు అగ్రహారం పంచాయితి కిందకే వస్తాయి. అతనే పల్లేలో ఆగినా తాము కూడా అక్కడ ఆగొచ్చనేది అతని ఆలోచన.

           “ఓరి మీ పాసుగోలా, అంత దూరం పోవడానికి ఇప్పటినుండే పరిగెత్తి నట్టు నడుస్తుండారే ” అన్నాడు.

           “అవును చానా దూరం పోవాలి కదన్నా, పందెంలో చిన్న మార్పు అగ్రహారం దగ్గరకు వెళ్లినంక వేగంగా నడుద్దాం” అన్నాడు రాజు వంక తిరిగి. రాజు ఆ మార్పుని అంగీకరించినట్టు తలూపాడు.
“అవును నువ్యాడికి పోతాన్నావు” మారుతిని అడిగాడు. 
“మా వూరికే” 
“అబ్బా. . ఏ వూరో మీది”
“అగ్రహారం”
“అయితే ఆ వూరికి పోయేదంకా అన్న తోడుంటాడు మనకి”
“మీకేమ్ పని అగ్రహారంలో”
“ఇదిగో మా యన్న మేనత్తని ఇచ్చింది మీ వూరికే కద” రాజు వాళ్ల మేనత్త గురించి చెప్పాడు సూరి.
“ఎవురు మీ మేనత్త” అని మారుతి అడిగాడు రాజుని.
“కట్టి పని రంగప్ప పెండ్లాం” అన్నాడు రాజు.
“ఓ యెంగటమ్మ, అంటే నువ్వు నాగప్ప కొడుకువా” అని అడిగాడు.
“మా నాయన తెలుసా నీకు!”
“నాకు మీ నాయన మంచి దోస్తు” అన్నాడు.
ఇలా చాలా కొద్ది సమయంలోనే స్నేహం చేశారు.

            మాటలతోనే అగ్రహారాన్ని సమీపించేదాకా కాలక్షేపం చేశారు. మూడు గంటల పాటు ఏకదాటిగా నడిచాక  ఆగ్రహారపు పొలి మేరలు సమీపించారు.“అన్నా పందెం మొదలు, గుర్తుందిగా పరిగెత్త కూడదు, వేగంగా నడచల్ల అంతే” అని నడక ప్రారంభించారు. ఒక మలుపు దాటి మాయం అయిపోయారు.దాన్ని చూసి మారుతి నవ్వుకుని “పిల్లకుంకలు” అని అనుకున్నాడు. వాని దుంప తెంచడానికే వచ్చారని తెలీక.  
  

              మారుతి ఇల్లు చేరే పాటికి 11 గంటలయ్యింది. అతని ఇంటి వెనకాలున్న పెద్ద వేప చెట్టు మీద పిల్లుల్లా నక్కి అతన్ని గమనించసాగారు రాజు,సూరీలు. ఆ చెట్టు పక్కనే పెద్ద జొన్న చేను. అది పశుగ్రాసం కోసం పెంచుకున్న జొన్న చేను. దాని పక్కనే మారుతి ఇల్లు.ఇంటికి చేరిన తరవాత పెరట్లో మంచం వేసుకుని పడుకున్నాడు మారుతి. అతను నిద్రపోతున్నాడని నిర్దారించుకున్నాక చెట్టు దిగ బోయారు వాళ్లు.

             ఇంతలో అలికిడి ఒక నలవై యేళ్లున్న ప్రౌడ చెంబెత్తుకుని చెట్టు చాటుకు వచ్చింది. 

            ఆమె ఎందుకు వచ్చిందో వూహించి ముసి ముసిగా నవ్వుకున్నాడు సూరి. అతనలా అలికిడి చేయడంతో రాజు కోప్పడ్డాడు. ఆమె చెట్టు కిందకి వచ్చి చీర పైకెత్తి కూర్చుంది. “సుర్రు” మని శబ్దం చేసింది. వెంటనే ఆ జొన్న చేలోనుండి ఒకతను బయటికి వచ్చాడు. 
“ఎంత సేపయ్యింది వచ్చి” అడిగింది ఆమె అతన్ని.
“ఇప్పుడే నువ్వింట్లో నుండి బయటికి రావడం చూసి” అని ఆమె ఎత్తుల మీద చేతులు వేసి నలిపేశాడు. 

           ఆమె పేరు పద్మావతి. ఇంతకు ముందు భాగంలో సూరిగాడు రతి సాగించిన ప్రౌడ యీమే. ఇంతకు ముందు చెప్పినట్టు ఆమె ఎత్తులు కొబ్బరి బొండాలు. మాగిన పరింగి కాయలు. వాటిని పిసికి ఆమె వెనకలని అందుకున్నాడు. గట్టిగా పిసికి గుండెలకు హత్తుకున్నాడు. 

             “వెనక్కి వంగో” అని ఆమెను వెనక్కి తిప్పి చీరను నడుము దాకా పైకి లేపాడు. చీకట్లో కింద ఏమ్ జరుగుతుందీ పైనున్న వాళ్లకు సరిగా కనపడలేదు. వారి కదలికలను బట్టి వారు చేస్తున్న పనిని వూహించారు.

             బారుగా వున్న మొడ్డను లుంగీ లోనుండి బయటకు లాగి ఆమె రెండు తొడల మద్యలో తోశాడు. అది ఎటువంటి ఘర్షణ లేకుండా లోపల దూరిపోయింది. “ఓ. . . . ” అని అరిచినంత పని చేశాడు.
“ఏమైంది?” అని అడిగింది పద్మావతి.
“ఇంత లూజుగా వుందే ” అన్నాడు నిరాశగా.
“సర్లే వూపు” అని ఆమె ముందుకి వెనక్కి వూగుతొంది. అతనికి ఇష్టం లేనట్టు నిల్చున్నాడు వూరికే. పద్మావతే తన ముడ్డిని ముందుకి వెనక్కి వూపుతొంది. అతని లావు నెమ్మదిగా చిన్నదై పోవడం మొదలైంది. పూర్తీగా చిన్నదై పోగానే ఆమె నిరాశగా అతన్ని వెనక్కి తోసేసింది. ఆమెలో వేడిని రగిల్చి ఆ వేడిని దింపలేకపోవడంతో ఆమెలో కోపం తారాస్థాయికి చేరింది.
“చ. . . ఒప్పుకునెంత వరకు ప్రాణాలు తీసి, ఒప్పుకున్నాక ఇలా తేలిపోతావెంది” అని ఎగిరింది వాడిమీద.
“నాకెం తెలుసు నువ్వుంత లూజుగా వుంటావని కనీసం కొంతైనా బిర్రుగా వుంటేకదా” అన్నాడు లవడాని లుంగీలోకి సర్దుకుని.
“అవకాశం ఇవ్వనంత వరకు అందరూ మగాళ్లే, అవకాశం ఇవ్వగానే కొజ్జాగాళ్లలా మారిపోతారు” అని అరిచి గబా గబా నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయింది.

              ఆమె వెళ్లిన వైపే సూరిగాడు చూశాడు. ఆమె ఏ ఇంటిలోకి వెళ్తుందో చూడటానికి చెట్టు కొమ్మమీద నిలబడి నిక్కి చూశాడు. మారుతి గాడి ఇంటి నుండి మూడో ఇంటిలోకి వెళ్లింది. ఆ ఇంటిని గుర్తు పెట్టుకుని చెట్టుమీద నుండి దిగాడు. రాజు ఎప్పుడో చెట్టు దిగేసి వూర్లోకి నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాడు. క్షణ కాలమ్లో రాజుని సమీపించాడు.

            “ఆ యమ్మ ఏ ఇంట్లోకి పోయిందో చూశావా?” అనడిగాడు.
            “అవును” అన్నాడు సూరి.
            “ఏ ఇల్లు?”
            “మారుతి గాడి కొంప కాడి నుండి మూడో కొంప”  
            “జాగ్రత్త బావిలోనే సరిగ్గా ఈదలేని వాడివి చెరువులో ఈదుతావో లేదో” అన్నాడు రాజు. ఆమెను భరించడం కష్టం అన్నట్టు.
            “లోతైన నీళ్లలో ఈదడం చేత గానప్పుడు నీళ్ళు తోడైడమే” అని నవ్వాడు. రాజు కూడా ఆ మాటకు అతని నవ్వులో నవ్వు కలిపాడు.

            రాజు పొద్దున లేవగానే మారుతి గాడి గురించి సమాచారం సేకరిస్తుంటే, సూరిగాడు పద్మావతిని ఫాలో అయ్యాడు. పద్మావతి మొగుడు మొరటోడని,ఆమెనంతగా పట్టించుకోడని, పద్మావతి మాత్రం ప్రతీవ్రతని, మొగుడు తప్ప మరో మగాణ్ని ఎరగదని బయట ప్రచారం. కొంచెం లోతుగా విచారిస్తే మొగుడు ముండల మోజులో పడి పెళ్లాం పిల్లలని పట్టించుకోవడం లేదని తెలిసింది. ఎన్ని రోజులని ఒంటరిగా పడుకుంటుంది అందుకనే తను కూడా బయటి రుచులను రుచి చూడటానికి ప్రయత్నిస్తొంది. కాక పోతే మొగుడు ఇరవై యేళ్లగా పొడిచిన పోట్లకి పూకు చెరువై పోయింది. దానిలో దిగడానికి మగవాళ్లు బయపడుతున్నారు. రాత్రి వాడు చూసింది మచ్చుకు ఒక వుదాహరణ మాత్రమేనని తెలుసుకున్నాడు.

            ఒక రోజంతా ఆమె దిన చర్య గమనించాక ప్రతిరోజు సాయంత్రం ఆమె స్నానం చేస్తుందని,  స్నానమాడే సమయంలో చేతితో సంతృప్తి పడటం ఆమెకు అలవాటని పట్టేశాడు. మరుసటి రోజు ఆమె స్నానం చేసే సమయానికి స్నానాల గది దగ్గర మకాం వేశాడు. 

             పద్మావతి ఇంట్లో వున్న స్నానాల గది వాడదు. తన చేతి పనికి కూతుళ్లు అడ్డమని పెరట్లో వుండే పాత స్నానాల గదిని వాడుతుంది. ఆ గదికి పై కప్పు లేదు. 
             సాయంత్రం చీకటి పడింది. వెనక గుమ్మం దగ్గరున్న బల్బు వెలిగించి స్నానాల గదిలోకి అడుగు పెట్టింది. తెచ్చుకున్న బట్టలని గోడల మీద వేసి, వంటి మీది బట్టలిప్పి పీఠ మీద కూర్చుంది. 
            సూరిగాడు ఆ గది గోడల వెనకాల నక్కి కూర్చున్నాడు. వంటి మీద బట్టలు విప్పి గోడ మీద వేయగానే గోడ పైకి ఎక్కి తల నిక్క బెట్టి చూశాడు. పీఠ మీద కూర్చున్న పద్మావతి రెండు తొడలని విడదీసింది. ఆమె వెడల్పైన దిమ్మ చుట్టూ నల్లగా, దట్టంగా అడవిలా ఆతులు పెరిగినాయి. ఆమె చేతులతో ఆతులు నిమిరింది. వాటిని పక్కకు జరిపి క్లిట్ ని టచ్ చేసింది. నదిలా పొడువుగా వున్న చీలికని విడదీసింది. 

           ఆ పొడువుని చూడగానే నిన్నటి రాత్రి పద్మావతిని దెంగలేక ఆ వ్యక్తి ఎందుకు వెళ్లిపోయాడో అర్థం చేసుకున్నాడు సూరిగాడు. వేళ్లే ఖర్మ తన చేయి మొత్తం లోపల దూర్చొచ్చు అని అనుకున్నాడు.

           చీలిక పైనున్న కామఖీలని కదిలించడం వలన కలిగే ఆనందానికి తల పైకెత్తి చూసింది. స్నానాల గది గోడ మీద తలని నిక్క బెట్టి చూస్తున్న సూరిని చూడగానే అదిరిపోయింది. కాళ్లని దగ్గరకు జరిపి తన రహస్యాంగాన్ని వాడికి కనిపించకుండా చేసింది.
“ఏయ్ ఎవరు నువ్వు” అరిచింది. తలని అలాగే నిక్క బెట్టి వుంచి వెకిలి నవ్వు నవ్వాడు.
“అరిస్తే నీ పరువే పోతుంది. నాదీ వూరు కాదు కాబట్టి నాకేమ్ పరవాలేదు ” అన్నాడు.
ఆమె శబ్దం చేయలేదు.
“అయినా నీ చేతితో  నీకెం సుఖం దొరుకుంతుంది. ఎవరైనా మగాడి చేతిని వుపయోగించు కోలేక పోయావా” అన్నాడు. నేను మగాడినే నన్ను వుపయోగించుకో అన్నట్టు.
“అది నీకెందుకు ముందు కిందకి దిగు. . . ఇక్కడినుంచి పో” అని అదిలించింది.
సూరికి వెళ్లే వుద్దేశం లేదు. వెళ్లడం అటుంచి గదిలోకి దూకాడు. పద్మావతి వాని ధైర్యానికి ఆశ్చ్యర్య పోయింది. తన మొగుడికి బయపడి ఆమె వైపు చూడటానికి కూడా బయపడతారు. ఈ పిల్లగాడు ఎంటి ఇంత ధైర్యం చేస్తున్నాడని అనుకొంది.

         వాడు గదిలోకి దూకగానే లేచి నించుని సల్లని, పూకుని చేతులతో కప్పేసింది. వాడు మీదకు రాబోతుంటే గోడకి ఆనుకుని భయంగా నిల్చుంది.
“చూడాల్సిన దంతా చూసేశాను. ఇంకెందుకు సిగ్గు” అని ఆమె చేతులని తొలగించాడు. సల్ల మీద చేయి వేయబోతే అతన్ని వెనక్కి తోసి “ఎవరు నువ్వు, ఏమిటోళ్ళు మీరు” అని అడిగింది.
“రసికులకి కులంతో పనేమి కావాల్సింది సుఖం ” అని మరింత దగ్గరకు జరిగాడు.
“నీ బండ మొగుడు ఏనుబోతుకి ఎక్కువ ఏనుక్కి తక్కవ అయినా నిన్ను సుఖ పెట్టలేదు. నాకో అవకాశమీ నిన్ను స్వర్గపు అంచుల్లో తేలాడేలా చేస్తా” అని సల్ల మీద చేయి వేసి సున్నితంగా అదిమాడు. అంత మెత్తగా కాదు అంత గట్టిగా కాదు. ఏ సల్లు ఎలా పిసకాలో బాగా తెలిసిన నేర్పరిలా పిసికాడు.

         ‘ఏ ఆడదానికి ఎటువంటి సుఖం కావాలో తెలుసుకో గలిగి నప్పుడే దాన్ని సుఖ పెట్టి మనం సుఖపడగలం’ అని రాజు సూరిగానికి ఎప్పుడూ చెబుతుండే వాడు. పద్మావతి ఇరవై యేళ్లుగా మొరటు శృంగారాన్ని అనుభవించి, ఆ విధమైన రతిపై ఆమెకు మొఖం మొత్తింది. ఆమెకు ఇప్పుడు కావాల్సింది రెచ్చ గొట్టే సుఖం. శారీరకంగా కంటే మానసికంగా రెచ్చిపోయి సుఖం అనుభవించాలని ఆమె కోరిక. పద్మావతి మొగుడు యెంకటయ్య ఎప్పుడూ ఆమెను రెచ్చగొట్టి సుఖపెట్టలేదు. తన ఆంబోతు మొడ్డనేసుకుని ఆమె పూకులో దోపి కలబెటి కలబెట్టి వెడెల్పు చేసేశాడు. ఆమె ఇష్టంతో పనిలేదతనికి వాడికి లేస్తే చాలు లోపల పెట్టి దరువేసి కార్చేసేవాడు. మొదట్లో వాడి మొరటు దనానికి ఏడుపొచ్చేది. ఆ తరవాత అలవాటు చేసుకుంది. ఈ మద్య మొగునికి ఆమె మీద ఇష్టం తగ్గినట్టుంది. అంతగా దెంగడం లేదు. 

            ఆమె శరీరం కూడా వెరైటీ కోరుకుంటొంది. అందుకనే వూర్లో రసికులుగా పేరు పొందిన ఇద్దరితో పడుకోవాలని నిర్ణయించుకుని అవకాశం ఇచ్చింది. పూకులో మొడ్డ దూర్చి నీది మహాలూజు అని పారిపోయారు. రసికులంటే వారి సుఖం మాత్రమే చూసుకుంటారా మరి అవతలి వారి సుఖం.
 
             ఆమెను దెంగాలని నిర్ణయించుకున్నాక సూరి ఆమెను అర్థం చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. ఆమెకు ఎటువంటి సుఖం కావాలో అర్థం చేసుకున్నాడు. ఆ తరవాతే స్నానాల గదికాడ కాపుకాశాడు.

           ఆమె బలమైన సల్ల మీద చేతులు వేసి పిసికాడు. ఆమె ముదురు పెదాలపై ఘాడమైన చుంభనం కావించి “మిమ్మల్ని బలవంతంగా దెంగడం నాకిష్టం లేదు. మీకు ఎప్పుడు వీలుగా వుంటే అప్పుడు పిలవండి. మిమ్మల్ని సుఖపెట్టే భాద్యత నాది” అని గోడదూకి వెళ్లిపోయాడు.

             వేగంగా కొట్టుకుంటున్న గుండెలను చిక్కబట్టుకుని పీఠమీదికి కూలబడింది పద్మావతి. ఎవడు వీడు? ఎంత ధైర్యం చేశాడు? నన్ను సుఖ పెడతాడంట వీడి మొఖం. పైగా రసికుడినని ఫోజు కొడుతున్నాడు. లంజకొడుకు నా మొగునికి చెప్పి తోలు వొలిపించేయాలి అనుకుంది. పూకులో చెమ్మ దేరినట్టనిపిస్తే వేలు పెట్టి చూసుకుంది. వెచ్చగా బంకసాగింది. అబ్బా! మొదటి స్పర్షలోనే తేమ దేరిందే. ఒక అవకాశం ఇస్తే పోలా అనుకుంది.

            అనుకుందే తడవుగా మరుసటి రోజు రాత్రి అందరూ పడుకున్నాక సూరిని పిలిపించుకుంది. {అక్కడ జరిగిన రంకుని కిందటి భాగంలో చదువుకొండి.}
             రెండు గంటలకు పైగా ఆమె కొంపలో దూరి, దశాబ్దకాలంగా ఆమె నిలవ వుంచిన బంకను ఏరులు పారించాడు.