earthman

“మహారాజా!”

మళ్ళీ పిలుపు వినిపించింది.

పొద్దున్నే తయారు ముండాకొడుకులు మహారాజా అంటూ, అని తిట్టుకుంటూ బయటకి నడిచాడు రాజుగారు.

“పొద్దున్నే ఏంటి నీ పొలికేకలు, ఏ వరదొచ్చింది, ఏ కొంపలు మునిగాయి?” అని కోపగించుకున్నాడు వేగంగా వస్తున్న భటుడి మీద.

“మహారాజా, మన పొరుగు రాజుగారైన ఆనంద భూపతి రాజుగారు ఈ రోజు తమ రాజ్యానికి విచ్చేస్తారట, వారి దూత ఒకరు వచ్చారు ప్రభూ” అన్నాడు.

“అట్లయిన మంత్రిగారికి విషయం చెప్పి, ఏర్పాట్లు ఘనంగా చేయమని చెప్పు, మంత్రిగారిని వేగిరం రమ్మని చెప్పు” అని భటుడ్ని మంత్రి పని మీద పురమాయించి, ఆలోచనలో పడ్డాడు రాజుగారు.

ఈ ఆనంద భూపతి నా కన్నా తింగరివాడు, ఏం కొంప ముంచుతాడో, ఏం పెంట చేస్తాడో ముండాకొడుకు, మన కన్నా పెద్ద రాజ్యం కాబట్టి ఎదురుతిరగలేము అనుకుంటూ, కాలకృత్యాలు తీర్చుకోవడానికి తయారయ్యాడు రాజుగారు.

Related Articles

• 
  Vadina tho Anukokunda Jarigina Naa Anubhavam – 47

  2 weeks ago
• 
  Vadina tho Anukokunda Jarigina Naa Anubhavam – 46

  2 weeks ago
• 
  Vadina tho Anukokunda Jarigina Naa Anubhavam – 45

  2 weeks ago
• 
  Vadina tho Anukokunda Jarigina Naa Anubhavam – 44

  2 weeks ago

రాజుగారు శుభ్రంగా తయారయ్యి, అల్పాహారం చెయ్యకుండా ఆనంద భూపతి కోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు.

ఇంతలో రాణి వచ్చింది, ఎందుకో వస్తునే చిర్రుబుర్రులాడుతూ ఉంది.

“ఏమైంది దేవీ, ప్రాత:కాలానే ఎందుకా కోపతాపాలు, అంతా కుశలమేనా?”

“ఆ కుశలమే. నా మొగుడు ఏకపత్నీవ్రతుడు కదా, నా కొంగు తప్ప ఇంకో ఆడదాని పొంగు పట్టుకోడు కదా, అందుకే అంతా కుశలం, పట్టలేని సంతోషం. మాకు ఎగిరి గంతులెయ్యాలనుంది”

కొంగు, పొంగు అంటోందంటే, సుమతితో తోటలో జరిగిన పాలిండ్ల పని రాణికి తెలిసిందన్న మాట. రాణికెలా తెలిసిందబ్బా? సుమతి చెప్పదే!, ఇంకెవరైనా చూసి వార్త మోసుంటారా అనుకుంటూ..

“ఎంత మాట దేవీ, నా మనసులో ఉన్నది నువ్వొక్కదానివే, నీకు తెలుసు కదా ఇది, మహారాజునైనా నీ సేవకుడిని కదా” అన్నాడు.

“ఈ మాటలకేం తక్కువ. మాటలు కోటలు దాటతాయి, చేతలు అవే ఉంటాయి, ఎవరికి తెలియదు మీ వరస. నాకు ఆకలిగా ఉంది, తిననివ్వండి” అని పొంగలి, గారెలు పెట్టుకుని తినసాగింది.

“రాణీ, అనంద భూపతి వస్తున్నాడు. రాగానే అల్పాహార ఆహ్వానం ఉంటుంది కదా, ఇప్పుడు భుజించిన మళ్ళీ ఆయనతో భుజించవలని వచ్చును. అందుకే ఇప్పుడు భుజించవలదు”

“రేపు మనం రతికేళిలో మునుగుదాం, ఈ రోజుకి విరామమివ్వండి అంటే, మీరేనాడన్నా ఆగారా? రేపటి దాకా ఆగాలా అని ఏదో బొక్కలోకి దూరేవాళ్ళు కదా! మీ ఆకలి మీదైతే, నా ఆకలి నాది. నేను తినాలి, అడ్డు రావద్దు”

“సరే దేవీ, తృప్తిగా భుజించు. కానీ అనంద భూపతికి వనవిహారం అంటే మక్కువని నీకు తెలుసు కదా. మధ్యాహ్నపు విందు, నిద్ర అయిన పిదప, వనవిహారానికి రా, చాలు”

“విహారం సంగతి భగవంతుడెరుగు, విందు హామీ కూడా నేనివ్వలేను”

“అదేమిటి దేవీ, ఫిరంగి గుండ్లు పేలుస్తున్నావు, ఎందుకని?”

“ప్రకృతిని జవదాటలేను కదా. నా ఋతుక్రమ ఆగమనం అయింది ఉదయాన. నాకు బాగా అలసటగా ఉంది, నాలుగు ముద్దలు తిని విశ్రమిస్తాను, మీరు కానివ్వండి”

“అంత పని చెయ్యకు దేవీ. ఆ అనంద భూపతి మహాతింగరి వాడు కదా, కోపం రప్పించిన ఎడల తదుపరి ఏమి చేయినో మనమూహించలేము. ఆయనని ఎదుర్కొను శక్తి మనకి లేదని నీకు తెలుసు కదా. విందుకి లేకపోయినా ఏదో చెప్పి ఏమార్చగలను, వనవిహారానికి వచ్చి మన రాజ్యన్ని కాపాడు దేవీ”

“ఏ విషయం తెలియజేసెదను. సెలవు” అని సుబ్బరంగా మింగి రాణీ అక్కడ నించీ నిష్క్రమించింది.

వెధవ గోల. నా పాటికి నేను లిజ్జీ ఊహల్లో ఉంటే, ఈ అనంద భూపతి ముండాకొడుకు మెరుపులేని ఉరుము లాగా వస్తాననడం, పట్టపురాణి ఈరోజే నెలసరి అనడం. ఛీఛీ, పేరుకి రాజుని, ఏం మనశ్శాంతుంది నాకు” అనుకుంటూ కళ్ళెదురుగా పదిరకాల వంటాకాలున్నా, వాసన చూస్తే తినేస్తానేమో అనే అనుమానంతో వంటకాలకి దూరంగా కూర్చుని, అనంద భూపతి రాక కోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు మన రాజుగారు.

మహారాజా” అంటూ ఒక సేవకుడు పరుగుపరుగున వచ్చాడు. “ఆనంద భూపతి రాజుగారు వస్తున్నారు మహారాజా” అన్నాడు.

రాజుగారు లేచి స్వాగతం పలకడానికి రాజమహల్ బయటకి వెళ్ళాడు. ఆనంద భూపతి, పట్టమహిషి, మందీమార్బలంతో వచ్చాడు.

రాజుగారు చేతులు జోడించి “ఆనందపురాధీశులు ఆనంద భూపతి వారికివే మా స్వాగత సుమాంజలులు” అన్నాడు.

ఆనంద భూపతి కూడా నమస్కరిస్తూ, “మిత్రులు విజయసింహుల వారికి మా సుమాంజలులు” అన్నాడు.

ఒకరి కుశలాలు మరొకరు అడిగి తెలుసుకున్నారు.

రాజుగారు ఆనంద భూపతి రాణి వైపు చూస్తూ, “వయసు మీరుతున్నా ఇంకా నునుపుగా ఉంది, ఏవీ జారిపోలేదు. ఆనంద భూపతికి ప్రతిరాత్రీ అలసిపోయేంత దున్నుడు ఉంది, అదృష్టవంతుడు, దున్నే అవకాశం నాకెప్పుడు కలుగుతుందో” అనుకున్నాడు.

రాజుగారు ఆనంద భూపతిని పలహారం భుజించడం కోసం తోడ్కొని వెళ్ళాడు.

ఆనంద భూపతి ఆసీనుడౌతూ, “మిత్రమా విజయసింహా సువానసలు ముక్కుపుటాలదరగొడుతున్నవి, ఒక పట్టు పట్టెదము అందరం” అంటూ, “మీ పట్టపురాణెక్కడ, ప్రతిసారీ తన అమృతహస్తాలతో మాకు వడ్దన చేయునది ఆమే కదా!” అన్నాడు.

“ఋతుక్రమ రాక వలన రాణి విశ్రమించుచున్నది ఆనంద భూపతి వారు, తప్పుగా అనుకొనవలదు” అన్నాడు రాజుగారు.

“ప్రకృతి నిర్ణయముని శిరసావహించవలసినదే కదా. సంధ్య నాటికి, మన ఇరువురం మన రాణులతో కలిసి వనవిహారానికి వెళ్ళెదము, కొద్ది సమయం విశ్రమించనీయండి” అన్నాడు ఆనంద భూపతి.

“నేను అనుకున్నట్టే అన్నాడు ఆనంద భూపతి. ఈ ముండాకొడుక్కి ఈ వనవిహార పిచ్చి ఏంటో, అందులోనూ పక్కన రాణులుండాలనటం ఏంటో, ముండాకొడుకు. రాణేమో రానంది, ఇప్పుడిక ఏం చెయ్యాలి” అని ఆలోచించసాగాడు రాజుగారు.

రాజుగారి ఆలోచనని భగ్నం చేస్తూ, “బ్రేవ్”మని త్రేన్చాడు ఆనంద భూపతి.

“కడుపారా ఆరగించితిరా ఆనంద భూపతి వారూ” అన్నాడు రాజుగారు.

“భుజించితిని విజయసింహుల వారూ, రండి రాజ్యాల సంగతులు మాట్లాడుకొనెదము” అని ఒక ఊయల మీద కూర్చున్నాడు ఆనంద భూపతి.

రాజులిద్దరూ రాజ్యాల సంగతులు మాట్లాడుకున్నారు.

తరువాత భోజనాల వేళయింది. రాజుగారు ఆనంద భూపతిని భోజనానికి ఆహ్వానించాడు.

“మీ పట్టమహిషి ఇంకా శయనించుచున్నదా” అన్నాడు ఆనంద భూపతి.

“అవును రాజా” అన్నాడు రాజుగారు.

“ప్రకృతీ, కాంతా, ఎట్లు చేసిన, మనమట్లే అనక తప్పదు కదా, సరే మనం భుజించుదాం” అని కూర్చున్నాడు ఆనంద భూపతి.

ఆనంద భూపతి పంచభక్ష్య పరమాన్నాలతో సుష్టుగా లాగించి “బ్రేవ్” మని త్రేన్చాడు.

తాంబూలం కూడా అయింది.

“విజయసింహా, మేమిక పవళించెదము. సంధ్యకి ముందే మెలకువ వచ్చిన మేమే లేచెదము, అట్లు కాని ఎడల మమ్ము మేల్కొలుపుము. అటులనే నిద్రకి ముందు మామిడిరసం సేవించెదము, పవళింపు ముందు ఈ సేవనం మా నూతన దినచర్య” అన్నాడు ఆనంద భూపతి.

“అటులనే” అన్నాడు మన రాజుగారు.

రాజుగారు తోడ్కొని పోతుండగా, మీసం మేలేసుకుంటూ ఆనంద భూపతి, తన రాణితో కబుర్లు చెప్తూ తమకి విడిదయిన అంత:పురానికి చేరుకున్నాడు.

రాజుగారు బయటకి వచ్చాడు. మామిడిరసం కోసం సుమతిని పురమాయించి, రాణి సంగతేంటో కూడా చూడమని చెప్పి, ఒక్కడే ఊయలలో కూర్చున్నాడు.

నిద్ర ముంచుకొస్తోంది. కానీ ఇంకో రెండు గంటల్లో వనవిహారముంది. తల ముక్కలౌతోంది.

“ఛీఛీ ఏంటీ వెధవ గోల, నేను రాజునా, సేవకుడినా” అనుకున్నాడు.

ఇంతలో సుమతి వచ్చింది. “రాణిగారు ఇంకా లేవలేదు మహారాజా, హాయిగా పడుకుని ఉన్నారు. నిజంగా నీరసంగా ఉందేమో మరి” అంది.

“సరే” అన్నట్టు తలూపాడు రాజుగారు.

ఈ వనవిహారం గురించి తెలిసినదైన సుమతికి, ఒక చిన్న ఉపాయం తట్టింది. ఇలాంటివి రాజుగారికి చెప్పే చనువు ఉండటంతో, రాజుగారి చెయ్యిపట్టుకుని లోపలి గదిలోకి తీసుకెళ్ళింది.

“ఇప్పుడొద్దు సుమతీ. ఇప్పుడు నీ పువ్వు ఎంత నునుపుగా ఉన్నా, మావాడు లోపలెక్కడో ఉన్నాడు, నువ్వు ఎంత లేపినా లేవలేని స్థితిలో ఉన్నాడు. రాణికి నీరసం, ఈ ఆనంద భూపతికి మామిడిరసం, నాలో చుక్క కూడా లేదు రసం. ఈ తలపోటులో ఇంకెలాంటి పోట్లూ నేను వెయ్యలేను” అన్నాడు.

“అందుకు కాదు” అన్నట్టు నిట్టూర్చి, చుట్టూ ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకుని, రాజుగారి చెవిలో చిన్నగా తన ఆలోచన చెప్పింది సుమతి.

సుమతి ఆలోచన వింటుండగానే, అది అద్భుతంగా ఉన్నట్టుగా అర్ధమయ్యి, అప్పటికప్పుడు రాజుగారి ముఖంలో అప్పటిదాకా ఉన్న విచారం, సందిగ్ధత స్ధానంలో మహదానందం, చెప్పలేని హాయి కలిగాయి.

“నీ ఉపాయం నీ పాలిండ్ల లాగా తిరుగులేకుండా ఉంది, క్షణమాలస్యం చేయక వెంటనే అమలుపరచు” అన్నాడు.

సుమతి పరుగెత్తుతుండగా… “సుమతీ ఒక్క క్షణం” అన్నాడు.

వెనక్కి తిరిగిన సుమతి దగ్గరికి వచ్చి, కృతజ్ఞతగా సుమతి చెక్కిలిపై ఒక ముద్దు పెట్టాడు.

అది కామం కాదు, అది కోరిక కాదు, అది ఆగలేనప్పుడు రాజుగారు చేసే తుంటరి పని కాదు, అది అభిమానం అని తెలిసిన సుమతి, నవ్వి, అక్కడి నించి వాయువేగంతో తన ఉపాయాన్ని అమలుచేయడానికి నిష్క్రమించింది.

ఏం జరగబోతోందో. పరిస్థితి పెనం మీద నించి పొయ్యులో పడుతుందా ఏంటి అని ఆదుర్దాగా ఉన్నాడు రాజుగారు.

ఇంతలో సుమతి రానే వచ్చింది. రాజుగారికి ప్రశ్న అడిగే పని లేకుండా, వచ్చి రాజుగారి చెంప మీద ముద్దు పెట్టింది.

సుమతి పాచిక పారినట్టు అర్ధమయింది రాజుగారికి, మహదానందం వేసింది.

వెంటనే సుమతిని ముద్దుల్తో ముంచెత్తాడు, తన వేలికున్న విలువైన ఉంగరాని ఆమె వేలికి తొడిగాడు. సుమతికి కూడా ఆనందంగా ఉంది.

“మీరిక ఆందోళన చెందే పని లేదు, హాయుగా విశ్రమించండి” అంది.

సుమతికి చేసిన సహాయానికి ఇంకో ముద్దిచ్చి, అక్కడే ఉన్న ఒక పట్టెమంచం మీద నిద్రకుపక్రమించాడు రాజుగారు.

పడుకోగానే నిద్ర పట్టేసింది.

కాలం కొంత ముందుకి నడిచింది.

రాజుగారికి మెలకువ వచ్చింది, సూర్యుడు అస్తమించబోతున్నట్టుగా వెలుగు తగ్గుతున్నట్టు అనిపించింది. వనవిహారం గుర్తొచ్చి, పరుగున తన అంత:పురంలో నిద్రిస్తున్న ఆనంద భూపతిని చూడటానికి వెళ్ళాడు.

బయట ఆనంద భూపతిని పట్టపురాణి రత్న ప్రభ ఒక్కతే బయటకి చూస్తూ నిలబడి ఉంది.

మన పాచిక పారింది అని మనసులో నవ్వుకుంటూ, మన రాజుగారు… “రాణిగారు, ఒక్కరే ఉన్నారేమిటి, భూపతి రాజావారెక్కడ? వనవిహారానికి ఏర్పాట్లు జరుగుతున్నవి” అన్నాడు.

“ఇంకెక్కడి వనవిహారం విజయ సింహుల వారు, ఇక లేనట్టే” అంది.

“అదేమిటి రాణీవారు, ఏమైనది ఇప్పుడు?” అని ఆశ్చర్యాన్ని నటించాడు రాజుగారు.

“మా శ్రీవారు లేస్తే కదా, కడుపునిండా భుజించింది చాలక, భోజనం పిదప, రెండుసార్లు మామిడిరసం తాగితిరి. ఎంత లేపినా లేవక, గుర్రు పెట్టి నిద్రపోతున్నారు. లేపి లేపి విసుగు చెంది, ఇప్పుడే ఇక్కడికొచ్చి ప్రకృతిని చూస్తూ సేదతీరుచున్నాను” అంది.

సుమతి ఉపాయం ఫలించింది, మామిడిరసంలో కలిపిన మత్తుమందు పనిచేసింది. ఎక్కువ తాగాడు కాబట్టి, ఇంకా ఎక్కువ నిద్రపోతాడు. ఇక వనవిహారం లేదు, వంకాయ లేదు” అని మనసులో నవ్వుకుంటూ.. “అటులనే రాణీవారు, రాజావారి నిద్రని భగ్నం చేయుట వలదు, వనవిహారానికి మరోమారు వెళ్ళెదము” అన్నాడు.

“మాకు అసలు వెళ్ళే ఆలోచన లేదు విజయ సింహుల వారు, ఏదో మా ఏలికని తృప్తి పరచటం కోసం ఆయనకి తోడుగా వెళ్ళడం, అంతే” అంది.

రత్న ప్రభ వయసు మన రాజుగారి కన్నా పెద్దదే. కానీ మనిషి పుష్టిగా, నిండుగా ఉంటుంది. అందుకే మన రాజుగారి దృష్టి ప్రభ మీద పడింది. ఆనంద భూపతి మన రాజుగారి లాగా శృంగార పురుషుడు కాదు, రాజ్యకాంక్ష కలిగిన వాడు, ఎప్పుడూ రాజ్యం గురించే ఆలోచన. అందుకే పెద్ద సైన్యం ఉంటుంది. ఇందుకే ఆనంద భూపతంటే మన రాజుగారికి భయం.

“ప్రభ ఒంటరిగా ఉంది. భూపతి ఇప్పుడే లేవడు. వయసు మీరినా, మనిషి కసిగా ఉంది. చిలక్కొట్టుడు అవకాశం దొరుకుతుందేమో” అనుకుంటూ ప్రభని మాటల్లో పెట్టాలనుకున్నాడు రాజుగారు.

మీరు రాజావారికి తగ్గ రాణివారు” అన్నాడు మన రాజుగారు ప్రభతో.

“రాణులయినా భార్యలే కదా, భార్యలు భర్తలు చెప్పినట్టు వినవలసినదే కదా, అది పొరుగు దేశ సందర్శనయినా, వనవిహారమయినా” అంది ప్రభ.

“రాణివారికి మా రాజ్యం నచ్చినట్టు లేదు, ఎందుకుని?”

“అటులని కాదు విజయ సింహా, ఏ రాజ్యమునకా రాజ్యము ప్రత్యేకము”

“అవును రాణీవారు, ఏ స్ధలముకా స్ధలము ప్రత్యేకమే. కొన్నిటి విలువ కాలంతో పాటు పెరుగును. ప్రకృతిని పరిహసించునట్టు ఉండును”

“అర్ధమవ్వలేదన్నట్టు” చూసింది.

“ప్రకృతిలో కొన్ని వయసు పెరిగిననూ, తమ తేజస్సులు కోల్పోవు కదా అనుచుంటిని”

“ఉదాహరణకొకటి చెప్పుము”

“మీరే రాణీవారు, మీ తేజస్సు దినదినప్రవర్ధమానమగుచున్నది. భూపతి రాజావారి పరాక్రమానికి ధీటుగా పెరుగుచున్నది”

“ఆడువారిని పొగుడటలో మీకు మీరే సాటి విజయ సింహా”

“ఇది పొగడ్త కాదు రాణీవారు, సూర్యుడు తూర్పున ఉదయించునంత సత్యము. అసలు మీ తేజస్సే భూపతి వారి విజయాలకు కారణమనిన అతిశయోక్తి కాదు”

“భార్య తేజస్సు, భర్త విజయానికెట్లు కారణమగును విజయ సింహా?”

“దివ్య తేజస్సు కలిగిన సహచరి లభించిన, ఆమె సాంగత్యమిచ్చు సంతోషము, గర్వము, మగవాని శౌర్య, పరాక్రమములను ద్విగుణీకృతము చేయును”

“అటులనా, ఇది మేమేక్కడా చదివి ఉండలేదే!”

“గ్రంధములలో అన్నీ ఉండునా రాణీవారూ? ఇట్టి విషయము గురించి రాయవలెనన్న, అనుభవముండవలెను, లేదా అట్టి స్త్రీతో పరిచయమైన ఉండవలెను. భూపతి వారికి అనుభవము, నా లాంటి వారికి పరిచయము ఉన్నవి”

ప్రభకి మహదానందం కలిగినది. తన వయసు పదేళ్ళు తగ్గినట్టు అనిపించింది. రాజుగారు ఈ సంగతి పసిగట్టాడు.

“భూపతి ఇప్పట్లో లేవడు. కుదిరితే ఇప్పుడే చిలక్కొట్టుడు కొట్టేద్దాం. పిట్ట వలలో పడుతున్నట్టుగా ఉంది” అనుకుంటూ సంభాషణని పొడిగించాడు.

రాజుగారు ప్రభతో మాటలు కొనసాగించాడు.

“ఆనంద భూపతి వారి శౌర్య, పరాక్రమముల వలన, మీ రాణీవాసము వలె, మా వంటి సామంతరాజులు కూడా సంతోషముగా ఉంటిరి రాణీవారు”

“రాజులకి కావల్సినది రాజ్యము, మీ రాజ్యములు మీకున్న, మీ రాజులందరూ సంతోషముగ ఉండుటలో ఆశ్చర్యమేమున్నది విజయ సింహా”

“అటులయిన, చుట్టుపక్కలనున్న రాజ్యములలో తమ రాజ్యమే కదా పెద్దది రాణీవారు, మీరు కూడా మిక్కిలి సంతోషముగ ఉంటిరి కదా”

“దూరపు కొండలు నునుపు విజయ సింహా, దగ్గరిగా చూచినపుడు మాత్రమే సత్యము అవగతమగును”

“మీ స్వరంలో మాకు కించిత్ అసంతృప్తి వ్యక్తమగుచున్నది, ఆనంద భూపతి వారి పట్టమహిషికి అసంతృప్తియా, అసంభవము”

ఆనంద భూపతికి రాజ్యం పట్ల కాంక్ష ఎక్కువని, తన లాగా దున్నడని, ఆ దున్నుడు లేకపోబట్టే ప్రభ ఇలా మాట్లాడుతోందని, బహుశ అదే ప్రభకున్న అసంతృప్తని రాజుగారికి అనిపించి ఈ మాట అన్నాడు.

“ఏది దొరకకున్న, దాని చుట్టూనే మనసు పరిభ్రమించడం సహజమే కదా విజయ సింహా, సామాన్యులకుండు భావోద్వేగములు మాకు కూడా ఉండును కదా, మా లోటుపాట్లు మాకున్నవి”

“ఎంతమాట రాణీవారు, ఆనందభూపతి వారి పట్టమహిషికి ఒక లోటు ఉన్నదని తెలిసి కూడా, ఏమీ చెయ్యలేకపోయితిననే బాధ నన్ను దహించివేయకూడదన్న, నేనా లోటుని తొలగించవలె, అదేమిటో సెలవీయండి రాణీవారు. ఆనందభూపతి వారి స్థాయి పరాక్రమము మాకు లేకున్నా, మా శక్తి మేరకు మేము ప్రయత్నించెదము”

ప్రభ మౌనంగా ఉంది.

“సెలవీయండి రాణీవారు, మా ఏలిక పట్టమహిషిని తృప్తిపరచకున్న మా శక్తి నిరర్ధకము”

విజయసింహుడి శృంగారగాధల గురించి విన్నదైన ప్రభ, తన లోటు దాని గురించే అనీ, విజయసింహుడి శక్తి కూడా అదేననీ అనుకుని, మాటల్లో చెప్పకుండా, అప్పటికే ఊపిరిపోసుకుంటున్న రాజుగారి అంగం వైపు చూసి, తల పైకెత్తి రాజుగారిని చూసింది.

ఇలాంటి వ్యవహారాలు వెన్నతో పెట్టిన విద్య అయిన మన రాజుగారు, ఒక్కసారి చుట్టూ చూసి, ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకుని, ప్రభ చెయ్యి పట్టుకుని ఎదురుగా ఉన్న గదిలోకి తీసుకెళ్ళాడు.

రాజుగారు ప్రభని లోపలికి తీసుకువెళ్ళాడు.

లోపల పెద్ద తల్పం.

“ఇదేమీ మన తొలిరాత్రి కాదు, రాత్రంతా మంచం మీద గడపడానికి. భూపతివారు లేస్తే ఇక అంతే సంగతులు. లేచిన నీ అంగాన్ని ఖండఖండాలుగా నరికి, ఈ గదిలోనే పాతిపెడతారు. తొందరగా కానివ్వాలి” అంది ప్రభ.

“మీకు ఎలా కావాలంటే అలా రాణీవారు, నా కత్తికి ఎన్నోవైపుల పదునున్నది” అంటూ, తన అంగవస్త్రాన్ని తీసి విసిరేసాడు.

రాజుగారి అంగం నిండుగా ఊపిరి పోసుకొని నిటారుగా నిలుచుంది.

లేచిన అంగాన్ని చూసి కొన్ని రోజులవుతున్న ప్రభ, రాజుగారి స్తంభాన్ని అలా చూస్తుండిపోయింది.

“ఉత్త చూపులేనా, మా నాగలికి మీ భూమిని దున్నే అవకాశమిచ్చురా” అన్నాడు.

సైనికుడిలా నిటారుగా నిలబడ్డ రాజుగారి అంగాన్ని చూస్తున్న ప్రభకి, కోరికగా ఉన్నా, ఎవరైనా చూస్తే అన్న సందేహం, భయం పోక, అడుగు ముందుకు వేయక అలానే ఉంది.

“ఇక లాభం లేదు, ఆలస్యం చేస్తే దున్నుడు ఉండదు” అనుకుని రాజుగారే ముందుకు వచ్చి ప్రభని పట్టుకుని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు.

ఆ కౌగిలికి హాయిగా అనిపించి, భయం మెల్లగా పోసాగింది ప్రభకి.

నెమ్మదిగా చేతులు కిందికి తెచ్చి, ప్రభ కట్టుకున్న పట్టుచీర లోపలికి తీసుకువెళ్ళాడు. తల నించి కింది దాకా ఉన్న పరదా లాంటి సిల్కు వస్త్రం అడ్డంగా వచ్చింది.

“సుందరీమణులకు ఇన్నిన్ని వస్త్రములు, ఆభరణములు ఎందుకు రాణీవారు, మాకు పనికి అడ్డుగా ఉన్నవి” అని విసుక్కుంటూ, చేతులు లోపలికి పెట్టి, కుడి చేత్తో ప్రభ పువ్వుని తడిమాడు.

పువ్వు పెద్దదిగా, తడిగా, చేతికి తగిలింది. ప్రభకి జిల్లుమంది.

“ప్రభ ఊరుతోంది, ఇక ఆలస్యం కూడదు” అనుకుని, వెంటనే ప్రభని ఆ పెద్ద మంచం మీద పడుకోబెట్టాడు.

కొన్ని రోజుల నించి సంభోగం లేని ప్రభ, తన వస్త్రాలని పైకెత్తి పట్టుకుని, “కానీ” అన్నట్టు చూసింది.

రోజుకు ఎన్నిసార్లు వేసినా, తదుపరి సారికి ఎప్పుడూ సిద్ధంగా ఉండే రాజుగారు, ఎప్పుడూ వెయ్యని ప్రభ కానీమంటే ఎందుకు ఆగుతాడు. ఒకే పోటుతో తన అంగం మొత్తాన్ని ప్రభ పువ్వులోకి దించేసాడు.

రాజుగారి సంభోగ చరిత్రలో నిజమెంతో ఆ పోటుతో ప్రభకి అర్ధమైంది.

ఫిరంగి గుండు లాగా బలమైన రాజుగారి అంగం ఆమె పూరెమ్మలని చీలుస్తూ లోపలికి చొచ్చుకుపోతుండగా, అది కలిగిస్తున్న నెప్పి, సుఖం రెండూ అనుభవిస్తూ, కళ్ళు మూసుకుని తనని తను మర్చిపోసాగింది ప్రభ.

తన చేతులతో ప్రభ కాళ్ళని మధ్యలో పట్టుకుని బలంగా పోట్లు వేయసాగాడు రాజుగారు.

రాజుగారు ఇస్తున్న ఆ బలమైన పోట్ల నెప్పిని, తన లోలోపలికి వస్తున్న రాజుగారి అంగం కలిగిస్తున్న సుఖాన్ని, రెండిటినీ కళ్ళు మూసుకుని ఆస్వాదించసాగింది ప్రభ.

కదనరంగంలో శత్రువుల పట్ల తన ప్రతాపాన్ని చూపే గొప్ప ఖడ్గవీరుడి లాగా, రాజుగారు తన నాగలితో ప్రభ భూమిని పోటు మీద పోటుతో దున్నసాగాడు.

ఏం జరుగుతోందో తెలియని మత్తులోకి వెళ్ళిపోయిన ప్రభకి, ఆ పోట్లు నెప్పిని ఇవ్వకుండా, సుఖాన్ని మాత్రమే ఇవ్వసాగాయి.

పోట్ల వేగం పెంచాడు రాజుగారు. ప్రభకి ఇక మత్తు వదిలి మళ్ళీ నెప్పి అనిపించసాగింది. అంత పెద్ద తల్పం కూడా రాజుగారి ఊపులకి చిన్నగా మూలగసాగింది.

ఊపుల వేగం పెంచాడు రాజుగారు. ప్రభ కూడా అంచుకి చేరుతోంది. చిట్టచివరిగా ఊపాడు రాజుగారు, భళ్ళున కక్కింది రాజుగారి అంగం.

ఒక్కసారిగా రాజుగారు తన మదనరసాలతో ప్రభ భూమిని తడపడం, ఆనందపు అంచుల నించి దిగిన ప్రభ కళ్ళు తెరవడం, రాజుగారు అలసినట్టుగా, గర్వంగా ప్రభని చూడటం, అదే క్షణంలో ధడేల్మని ఆ గది ద్వారం తెరుచుకోవడం, అన్నీ ఒకేసారి జరిగాయి.

ఆ చప్పుడికి, అలౌకికమయిన భావతృప్తి నించి, ఒక్క క్షణంలో, వణికిపోయే స్ధితికి చేరుకున్న రాజుగారు, ప్రభ ద్వారం వైపు చూసారు.

ఆ వచ్చింది…

7ic