గాల్లో స్పీడ్ గా కింద పడుతున్న నేను ఒక్కసారిగా ఆగిపోయినట్టు అనిపించింది…. కళ్ళు తెరిచి చుట్టూ చూసాను దూరంగా ఒక కాంతి…. దాని దెగ్గరికి వెళ్ళాను ఎవరో నిల్చుని ఉన్నారు మొహం కనిపించట్లేదు… మళ్ళీ భూమి వైపు వెళ్ళడానికి ప్రయత్నించాను కానీ నా వల్ల కాలేదు…. అతనెవరో నన్ను కంట్రోల్ చేస్తున్నాడు అది ఒక్క చేత్తో.

రుద్ర : ఎవరు నువ్వు?

❤️ : నీ తండ్రిని.

ఆశ్చర్యంగా చూసాను.

❤️ : అవును కుమారా, నువ్వు నా అంశవే…. నా వల్లే నువ్వు ఈ భూమి మీద జన్మించావు…

రుద్రా : హో భూమ్మీదే కాదు పైలోకం లో వాళ్ళు కుడా నన్ను వదిలించుకున్నారన్నమాట.

ఐతే నన్ను ప్రతి సారి చావకుండా ఆపేది నువ్వేనా?

❤️ : అవును.

రుద్ర : ఈ కష్టాలు కూడా నీవల్లేనా?

❤️ : చెప్పేది విను.

రుద్ర : మా అమ్మ నుంచి నన్ను దూరం చేసింది నువ్వేనా?

❤️ : ముందు విను రుద్ర…

నాకు కోపం ఆగలేదు ఉన్న బలం అంతా నా చేతి లోకి తీసుకుని ఒక్క గుద్దు గుద్దాను….

అయన ఇంచ్ కూడా కథలలేదు…. నా కోపం నా బాధ అన్ని ఇన్ని రోజులు ఎవరి మీద చూపించాలో తెలియలేదు కానీ ఇప్పుడు నాకంటే బలవంతుడు నా ముందు ఉన్నాడు ఇక నా వల్ల కాలేదు…. నా బాలన్నంతా కూడా తీసుకుని మీద పడిపోయాను… ఇష్ట మున్నట్టు కొట్ట సాగాను…….

అంబులెన్సు లో రాధ తన ఇద్దరి పిల్లలతో శివ తో కలిసి ఇంటికి వచ్చింది… దిగుతూనే ఆకాశంలో ఉరుములు మెరుపులు…. ఆ ఉరుముల తాకిడికి రాధకి గతం గుర్తొచ్చింది… శివ చెయ్యి పట్టుకుని లోపలికి లాక్కెళ్ళింది.

శివ : ఇద్దరు బిడ్డలని బెడ్ మీద పడుకోబెడుతూ “రాధా ఏమైంది?” అన్నాడు.

రాధ కి భయం వేసింది…. “ఆ ఉరుములు ” అంది.. దానికి శివ “అవును వర్షం పడేలా ఉంది, నేను అలా బైటకి వెళ్లి కావాల్సినవి తీసుకువస్తాను.” అన్నాడు.

రాధ : అవసరం లేదు ఇంట్లో నుంచి బైటకి వెళ్లొద్దు ప్లీజ్ అని ఏడుస్తూ చెప్పింది…. “అది కాదు రాధ” ఇంకేం మాట్లాడొద్దు నా మాట విను అని ఏడుస్తూ శివ గుండెల మీద ఒదిగిపోయింది.

బైట ఉరుములు పిడుగులు ఎక్కువ అవ్వసగాయి.

ఎంత కొట్టినా ఒక్క దెబ్బ కూడా తగలకపోడం తో నాకు ఇంకా కోపం పెరిగింది….స్పీడ్ గా ఎగురుకుంటూ వెళ్లి ఎత్తిన చెయ్యి కిందకి దించి కాలితో గుండెల మీద తన్నాను.

దానితో అయన కూడా ఉగ్ర రూపం దాల్చి నా మీదకి వచ్చాడు పిచ్చి కొట్టుడు కొట్టించుకున్నాను, కొట్టాను కూడా… నా ఒళ్ళంతా కమిలి పోయింది అయన మొహం మీద చిన్న గాటు మాత్రమే…

భూమ్మీద ఎవరికీ ఏం అర్ధం కావట్లేదు న్యూస్ చానెల్స్ లో గోల రాధా శివ ఇద్దరు టీవీ పెట్టుకుని అస్సలు ఏం జరుగుతుందా అని తెలుసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు… రాధా మాత్రం బిక్కు బిక్కు మంటూ భయంగా కూర్చుంది ఏం జరుగుతుందో అని… శివ కూడా కంగారు పడసాగాడు… నిన్నటి నుంచి ఉరుములు ఆగట్లేదు రుద్ర ఇంటికి రాలేదు ఎక్కడున్నాడో ఏంటో పిల్లాడు ఎంత భాధపడి ఉంటాడు అని.

నాకు కొట్టి కొట్టి చేతుల్లో బలం పోయింది నేను ఎక్కడెక్కడ కోడతానో ఎక్కడ అలిసి పోతానో అన్ని ఆయనకి ముందే తెలిసిపోతున్నాయి… ఇక ఇలా లాభం లేదని స్పీడ్ గా వెనక్కి వెళ్ళాను తను కూడా అలానే వెళ్ళాడు, నాకు నా బలం అయిపోతుందని తెలుస్తుంది, చిన్నగా కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి….ఇద్దరం ఎదురు ఎదురు గా ఎగురుకుంటూ వెళ్లి గుద్దబోతుండగా మధ్యలో ఎవరో వచ్చి ఆగారు… నేను సడన్ గా ఆగిపోయాను…

అటు నుంచి కూడా అదే జరిగింది.

“నాధ నేను చెప్పినాదేమిటి మీరు చేస్తున్నదేమిటి పసి వాడి మీదా మీ ప్రతాపము……..” అని కోపం గా మాట్లాడుతుంది….
తనని చూసాను ఒళ్ళంతా బట్టలు నగలతో ఉంది, ఇంచ్ చర్మం కూడా బైటికి కనిపించలేదు… ఆ చీర కట్టు అది చీరో ఏమో కానీ ఒంటికి చుట్టేసినట్టు ఉంది…పొడవాటి జుట్టు, శిల్పం లా ఉంది, దేవత లా ఉంది కాదు దేవతే…..

మధ్యలో కల్పించుకుని “ఎవరు మీరంతా?”

దేవత వాదన విన్న ❤️ కొంచెం శాంతించాడు…
ఇద్దరు పక్క పక్కనే నిల్చున్నారు.

❤️ : మహేంద్రా నీవు దేవతలకి రాక్షసులకి మధ్య జరిగే యుద్ధం లో ప్రధాన నాయకుడవి… నా కుమారుడవు… పోయిన సారి యుద్ధం లో పరిస్థితుల దృష్ట్యా… వచ్చిన సమస్య పరిష్కారం కొరకు నీ మూడు శాపములు దృష్టిలో పెట్టుకుని నిన్ను భూమి మీదకి విసిరితిని .

అవును నీకు మూడు శాపములు కలవు… జాగ్రత్తగా వినుము…

మొదటి శాపము మీద నీవు భూమి మీద అవతరించినావు… నీ జీవిత రాత పూర్తయ్యేంత వరకు నువ్వు చావలేవు ఈ మనుష్య రూపం అనుభవించాల్సిందే.

ఇక రెండవ శాపము నీకు ఒక రాక్షసి తో పెళ్లి జరుగును, ఇది నీకు ఈ మనుష్య రూపం లో ఉన్నప్పుడే జరుగును ఎందుకంటే దేవతల రూపంలో ఇది అసాధ్యము. ఎందుకు భూమి మీదకి రావాల్సి వచ్చిందో….దీని గురించి నీకు ముందు ముందు తెలుస్తుంది…నీకు ముందు ముందు చాలా కష్టాలు ఎదురైవుతాయి…సిద్ధముగా ఉండుము.

ఇక మూడవధి నీకు కావాల్సింది మీ అమ్మ ప్రేమ ధీంట్లో తన తప్పు లేదు పూర్వ లోకములో నీ వల్ల ఒక తల్లి తన బిడ్డని నిర్ధాక్షణ్యం గా కోల్పోయింది తను ఇచ్చిన శాపమే ఇది… వంద ఏండ్ల వరకు నీకు తల్లి ప్రేమ దొరకదు… ఇంతకు ముందుగానే నీవు ఈ శిక్షని డెబ్భై ఐదు సంవత్సరములు అనుభవించితివి… ఈ లోకం లో ఇప్పటికి నీకు పదునాలుగు సంవత్సరములు కావున ఇంకా పదకొండు సంవత్సరాలు వరకు నీ అమ్మ ప్రేమ కోసం నీవు వేచి యుండవలె.

ఇంకేమైనా సందేహాలు ఉన్నచో అడుగుము వివరించేదము.

నాకు ఏడుపు ఆగలేదు ఇన్ని రోజులు నాకు నా తల్లి ఎందుకు దూరంగా ఉంటుందో తెలీదు, నా పుట్టుకతో తన భర్తని కోల్పోయింది, కష్టాల్లో పడింది అందుకే నేనంటే ద్వేషం అనుకున్నాను, అంత కఠినంగా ఎలా ఉండగలుగుతుంది అనుకునే వాడిని.

నాకు ఎంత బలమున్నా, ఎంత మనో నిబ్బరమున్నా పది ఏండ్ల పిల్లగాడినే కదా, నా ముందే నన్ను ద్వేషిస్తూ, అసహ్యించుకుంటూ ఉంటే అందులోనూ నన్ను కన్న నా తల్లి అది వర్ణాతీతం…నాకు మాత్రమే తెలుసు ఆ బాధ ఏంటో….

నాకు ఇంకేం కనిపించలేదు, వినిపించలేదు నా తల్లి ప్రవర్తనలో తన తప్పు లేదు అదొక్కటే కనిపించింది నాకు, వారి దెగ్గర సెలవు తీసుకుని వారేం చెప్తున్నారో కూడా వినిపించుకోకుండా, అమ్మని చూడాలని వీలైనంత వేగంగా ఇంటికి ఎగిరాను దారిలో ఏతైన కొండ దాని మీద గుహ మనుషులు ఎవ్వరు ఎక్కలేరు మబ్బుల మీద ఉంది ఆ గుహ దాన్ని చూస్తూ ఉన్నాను… దేవత ప్రత్యక్ష మయి తధాస్తు అంది తన అరిచేయి నాకు చూపిస్తూ.. రెండు చేతులతో దణ్ణం పెట్టాను.

ఇంటికి వెళ్ళాను గేట్ తీసే ఉంది లోపలికి వెళ్ళాను అమ్మ పిల్లల్ని పక్కన పెట్టుకుని వాళ్ళని చూసుకుంటుంది… శివ సర్ నన్ను చూడగానే కోపంగా “రుద్రా ఏంటింది మూడు రోజులుగా ఎక్కడికి వెళ్ళావు?” అని కోపంగా అడిగాడు.

లైబ్రరీ కి వెళ్ళాను కానీ ఇంటికి వస్తుంటే దారిలో ఉరుములు, పిడుగులు భయమేసి పక్కనే ఉన్న పాత ఇంట్లో తల దాచుకున్నాను అందుకే రాలేకపోయాను అన్నాను, శివ సర్ ఇంకేం మాట్లాడలేదు….

లోపలికి వెళ్లి అమ్మని చూసాను… అమ్మ లేచి నన్ను కోపంగా చూస్తుంది… నాకు ఏడుపు ఆగలేదు… చిటికె వేసాను అమ్మ తో సహా అక్కడున్న అందరూ నిద్రలోకి జారిపోయారు… రెండు చేతులతో అమ్మని ఎత్తుకున్నాను ఇంత దెగ్గరగా అమ్మని చూడటం ఇదే మొదటి సారి.

ఎగిరి కొండా మీదకి వచ్చాను, గుహ లో బెడ్ కావాల్సిన వస్తువులు అన్ని ఉన్నాయి దేవతకి థాంక్స్ చెప్పుకున్నాను , అమ్మని బెడ్ మీద పడుకోబెట్టి తన పక్కనే కూర్చున్నాను…. ఇంతకముందు ఎప్పుడు చూసిన కోపంలోనో ఇంకేదో ఎమోషన్ తోనే చూసాను…. కానీ అమ్మని ప్రేమగా చూస్తుంటే నాకు కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు…. తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను జీవితానికి ఇది చాలు అనిపించింది ఇంకో ఇరవై ఏళ్ళైనా నీ ప్రేమ కోసం ఎదురు చూస్తానమ్మా అనుకున్నాను.

అమ్మ పక్కన పడుకుంటే ఎలా ఉంటుందో అనిపించింది, తన పక్కన పడుకున్నాను తన నడుమ్మీద చెయ్యి వేసి దెగ్గరికి లాక్కున్నాను, తన గుండెల మీద నా మొహం పెట్టి ఆ మేడ ఓంపులలో నా కళ్ళకి వెలుగు కనపడకుండా లోపలికి దూరిపోయాను ఒక కాలు తన మీద వేస్తూ….. అమ్మ వెచ్చగా ఉంది… తన గుండె చప్పుడు అది నా సొంతంలా అనిపించింది….అంతకు మించి ఎలా చెప్పాలో నాకు తెలియలేదు కానీ నా వల్ల కాలేదు ఏడుస్తూనే ఉన్నాను తనని పట్టుకుని.

కొంసేపు అలానే పడుకుని లేచి తన మొహం చూసాను, బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను, ఆ వెంటనే నుదిటి మీద గడ్డం మీద, అమ్మ నాకు ముద్దు పెడితే ఎలా ఉంటుందా అనిపించింది, తన పెదాలకి నా బుగ్గని అనించాను, మొహం అటు ఇటు జరిపా తన తడి తగులుతుంటే గుండెల్లో నా ఇన్ని రోజుల ఆవేదన, బాదంతా దిగిపోతున్నట్టనిపించింది.

తనని చూస్తూ అలా కూర్చున్నాను అమ్మని ముద్దు పెట్టుకోవాలనిపించింది, తన పెదాలని నాపెదాలతో కలిపేసాను, తన పెదాలు కూడా వెచ్చగా ఉన్నాయి. అలా ఉండిపోయా పెదాలు అనించి అమ్మని నా మీద పడుకోబెట్టుకున్నా…. మీలో చాలా మందికి తెలిసి ఉండదు అమ్మ పక్కలో పడుకున్న వారికి, కానీ అనాధలకి తెలిసే ఉంటుంది కౌగిలించుకోడానికి ఒక తోడు లేకపోతే ఆ ఫీలింగ్ ఎంత గోరంగా ఉంటుందో, ఇన్ని సంవత్సరాలు నేను నా కళ్ళ ముందు పెట్టుకుని అనుభవించలేక పోయాను…..

అమ్మని ఇంటికి తీసుకొచ్చి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టి పక్కనే ఉన్న పసి కందులని చూస్తూ “అమ్మతనం అనుభవించే అదృష్టం నాకు దక్కలేదు మీరైనా సంపూర్ణంగా ఎంజాయ్ చెయ్యండి” అని ఇద్దరి తలల పై చెరొక ముద్దు ఇచ్చాను.. ఇద్దరు నిద్ర లోనే నవ్వుతున్నారు.

ఇంటి నుంచి బైటికి వస్తు మళ్ళీ చిటికె వేసాను అందరు లేచారు… నేను బైటికి వెళ్ళాను….

ఆ తరువాత రోజు నుంచి నుంచి బైట తిరగడం మానేశాను…. రోజులు గడుస్తున్నాయి….పిల్లలకి నామకరణాలు, ఉయ్యాల లో వెయ్యడం లాంటి ప్రోగ్రామ్స్ అన్ని జరిగాయి…..

పిల్లలకి ఒక సంవత్సరం నిండాయి అందరిని చుట్టు పక్కన వాళ్ళని పిలిచి అమ్మ గ్రాండ్ గా చేసింది… నాకేం బాధ లేదు, ఆనందం గానే ఉన్నాను కానీ ఇవన్నీ నేను మిస్ అయిపోయానే అని అప్పుడప్పుడు అనిపిస్తుంటుంది.

కానీ ఎవ్వరిని ద్వేషించలేను, మా అమ్మ ఎప్పటికైనా నా దెగ్గరికి చేరుతుందన్న నమ్మకం దేవతలని కలిసాక వచ్చింది, తన ప్రవర్తనని తప్పు పట్టను… ఒక వేళ అంత కఠినాత్మురాలు అయితే పుట్టిన ఈ పిల్లల్ని కూడా గాలికి వదిలేసేది కదా కానీ అలా కాదు కంటికి రెప్పలా చూసుకుంటుంది…ఇక శివ సర్ అమ్మని పెళ్లి చేసుకున్నాడు ఎప్పుడు వాళ్లిద్దరు గొడవ పడటం నేను చూడలేదు, చూడటానికి ఘంబీరంగా కనిపించినా సౌమ్యుడు…. అన్ని ఆలోచిస్తే నాకు అర్ధమయింది…..ఇందులో ఎవరి తప్పులు లేవు నా పరిస్థితులే కారణం… శని నా దెగ్గర పెట్టుకుని అవతలి వాళ్ళని తప్పుడోళ్ళం చేయడం ఎందుకు అనుకున్నాను.

నా తొమ్మిదవ తరగతి కూడా పర్లేదు రోజులు అలా గడుస్తున్నాయి రాజి ఇంకా నన్ను చూడటం మానలేదు… ఈ టెన్త్ క్లాస్ అయ్యేలోగా తనని ప్రేమిస్తున్నాని చెప్పాలి అనుకున్నాను ఎందుకంటే టెన్త్ క్లాస్ దాటితే ఎవరు ఎక్కడ ఏ కాలేజీ జాయిన్ అవుతారో వాళ్ళకే తెలీదు వాల్ల పేరెంట్స్ ఇష్టం కదా….

అయినా నేను చచ్చి అయినా ఇంకొకడిని చంపి అయినా రాజిని వదిలిపెట్టె సమస్యే లేదు ఇంత వరకు క్లారిటీ అయితే ఉంది.

అమ్మ ఇద్దరు పిల్లల్ని ఎంతో ప్రేమగా చూసుకునేది, నేను తనకి ఎదురు పడేవాడిని కాదు… కానీ అమ్మకి ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తానా నన్ను తలుచుకుంటుందా ఎంత నా మీద శాపం ఉన్నా నేను తనకి పుట్టిన వాడినే కదా? అనుకునే వాడిని.

అప్పుడప్పుడు అమ్మ పిల్లలకి పాలు ఇస్తుంటే అలానే గుడ్లప్పగించి చూసే వాడిని, కానీ అది పిల్లలకి దిష్టి పెట్టడానికో, నాకు అమ్మ పాలు దొరకలేదు మీకు దొరికాయి అన్న అసూయా తోను కాదు, పాలిస్తున్నప్పుడు అమ్మ నాకు నిజంగా ఒక అమ్మ లాగే కనపడేది… ఎప్పుడు అమ్మని అలా చూడలేదు కదా… అలా కనిపించేసరికి తను కొత్తగా ఉండేది…అందుకే అలా చూస్తుండిపోయేవాడ్ని… అప్పుడప్పుడు అమ్మ నన్ను చూసి చీదరించుకునేది నేను వేరే దృష్టి తో చూస్తున్నానని.

అలా చాలా రోజులు అమ్మని దూరంగా చూసేవాడ్ని కానీ అమ్మ నన్ను చూసిందంటే మాత్రం నాకు అమ్మ దృష్టిలో ఇంకా బాడ్ అయిపోతానని చాలా జాగ్రత్తగా ఉండేవాడిని.

తరువాత మళ్ళీ స్కూల్ స్టార్ట్ అయింది ఇప్పుడు నేను పదో తరగతి…. అమ్మ కూడా టీచింగ్ మొదలు పెట్టింది, ఇప్పుడు ఓన్లీ టెన్త్ క్లాస్ లో ఉన్న రెండు సెక్షన్స్ వాళ్ళకి మాత్రమే చెబుతుంది… క్లాస్సేస్ చెప్పేసి ఇంటికి వెళ్లి పిల్లల్ని చూసుకునేది….నేను క్లాస్ లోకి అడుగు పెడుతుండగా… మా క్లాస్ లో ఉన్న మురళి రాజికి ప్రొపోజ్ చెయ్యడం చూసాను…

వెళ్లి నా బెంచ్ లో కూర్చున్నా… రాజి నా వైపే చూస్తుంది… నాకు నవ్వొచ్చింది…మురళి ప్రొపోజ్ చేస్తునట్టు లేదు గర్వాంగా నీకు నేను తప్ప వేరే దారి లేదు అన్నట్టు మాట్లాడుతున్నాడు…

అవును మరి వాడు ఈ ఊరి కలెక్టర్ బిడ్డ ఆ మాత్రం గర్వంగా ఉండకపోతే అందులో పొగరు బట్టిన మురళి ఆ మాత్రం బలుపు లేకపోతే వాడి పేరుకి అర్ధం లేదు.

వాడు ఇంకొంచెం గొంతు పెంచి గట్టిగా గదమగానే రాజి కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. దీనంగా నన్ను చూసింది….

ఎప్పుడు రాజిని దూరం పెడుతూనే వచ్చాను కానీ ఇక దూరం పెట్టదలుచుకోలేదు…. తనని నా కోసం ఇప్పటికే చాలా ఎక్కువగా వెయిట్ చేయించాను…. ఒకప్పుడు అంటే రాజి చిన్న పిల్ల ప్రేమ లేకపోయినా ఫ్రెండ్షిప్ కోసం నన్ను చూసింది అనుకోవచ్చు కానీ ఇప్పుడు రాజి మెచ్యూర్ అయిన పిల్ల, మంచి చెడు తెలుసు, నేను చదివిన సైకాలజీ బుక్స్ ప్రకారం ఈ ఏజ్ లో లవ్ అంటే కొంచెం కష్టమే మైండ్ రోజులను బట్టి పరిస్థితుల బట్టి మనకున్న క్రష్ మారుతుంటారు.. కానీ రాజి అలా కాదు అని నాకు తెలుసు, నన్ను చిన్నప్పుడు ఎంతలా ప్రేమతో చూసేదో ఇప్పుటికీ తన చూపులో అదే ప్రేమ ….

తన కంట్లో నీళ్లు బుగ్గలదాక వచ్చేసాయి తల ఎత్తి రాజినీ చూసాను…నన్నే చూస్తుంది మొదటి సారి మా ఇద్దరి కళ్ళు ఒకేసారి కలుసుకోడం, ఇంతక ముందు కూడా కలిసాయి కానీ ఇంత ఎక్కువ సేపు కాదు.

లేచి తన వైపే నడిచాను రాజి కళ్ళలో ఏదో తెలియని భయం, నేను తన కళ్ళలోకి చూడడమే ఎక్కువ ఇప్పుడు తన వైపు అడుగేస్తున్నాను కదా…. కొంచెం టెన్షన్ పడుతుంది…. రాజి ఎదురుగా ఉన్న మురళి ని వాడి ఫ్రెండ్ ని పక్కకి జరిపి రాజి కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూసాను…. కప్ప లాగ నోరు తెరుచుకుని నన్నే చూస్తుంది…. తన నడుము మీద ఉన్న స్కూల్ బెల్ట్ మీద చేయి వేసి దెగ్గరికి లాగి తన కళ్ళలోకి చూస్తూ ” “రాజి ఐ లవ్ యూ” అని మూతి లో మూతి పెట్టేసాను…..

క్లాస్ లో ఉన్న ప్రతి ఒక్కరు మురళి వాడి ఫ్రెండ్, మిగతా పిల్లలు అబ్బాయిలు అమ్మాయిలు … అప్పుడే క్లాస్ లో అమ్మని వదలడానికి వచ్చిన శివ సర్, ఇక అమ్మ… మా క్లాస్ దాటుకుని పక్క క్లాస్ కి వెళ్లే మాధురి టీచర్… అందరూ షాక్ మొత్తం స్లో మోషన్ లో గమనిస్తూనే ఉన్నాను, నవ్వొస్తుంది నాకు ఇక స్కూల్ అటెన్షన్ మొత్తం నా వైపే ఉంటుందని నాకు తెలుసు, దీని తర్వాత ఏం జరుగుతుందో కూడా నాకు తెలుసు కాబట్టి..

ఇక నా కౌగిలి లో ఉన్న రాజి గుండె అయితే అడవిలో పులిని చూసిన జింక పిల్లలా… పరిగెత్తి పరిగెత్తి ఆగిపోతే కొట్టుకుంటుంది కదా అలా కొట్టుకుంటుంది నాకు ఊర మాస్ బీట్స్ లాగ వినిపిస్తున్నాయి రాజి హార్ట్ బీట్ వల్ల…

అమ్మ లోపలికి వచ్చింది….

లోపల తనకి కనిపించిన దృశ్యం….

నేను రాజినీ ముద్దుపెట్టుకోడం… రాజి కళ్ళ నిండా నీళ్లు….

పక్కకి పడ్డ మురళి జరిగిన దానిని తనకి అనుగుణంగా మార్చుకున్నాడు….

రాజినీ ఏడిపిస్తుంటే అడ్డు వచ్చానని మురళిని కొట్టానని చాలా కాన్ఫిడెంట్ గా అబద్ధం చెప్పాడు…

అమ్మ ఇవన్నీ నమ్మకపోతే ఆశ్చర్య పడాలి, నా దెగ్గరికి వచ్చి ఒక్కటిచ్చింది చెంప మీద… శివ సర్ నా వైపు కోపంగా చూస్తున్నాడు….మాధురి మేడం ఆశ్చర్యంగా నన్నే చూస్తుంది….

మురళిని ఎదిరించి క్లాస్ లో పిల్లలు ఎవ్వరు నోరు మెదపలేదు… నాకు అది అస్సలు అవసరమే లేదు…

ఫస్ట్ పీరియడ్ అయిపోయేలోపు మేటర్ స్కూల్ మొత్తం పాకింది…. ప్రిన్సిపాల్ మేడం ఆఫీస్ నుంచి పిలుపొచ్చింది…. రాజికి గుండె జల్లు జల్లు మంటుంది పాపం తనని చూసి నవ్వుకున్నాను… అందరూ రాజినీ చూస్తుంటే సిగ్గుతో తల వంచుకుంది… దీనికి మాత్రం కొంచెం బాధేసింది… కానీ… నాతో లవ్ అంటే ఆమాత్రం ఉండాలి మరి… ఊరికే దొరుకుతానా….

రాజి, నేను ప్రిన్సిపల్ మేడం ఆఫీస్ దెగ్గర కూర్చున్నాం, రాజి నన్నే చూస్తుంది…. తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను “రాజి భయపడకు నువ్వు నన్ను ఇష్టపడ్డావ్ అది తప్పు కాదు… నువ్వు నన్ను నిజంగా ఇష్టపడితే మాత్రం ఇలా భయంగా ఉంటే కుదరదు…. ముందు ముందు చాలా ఉన్నాయ్….రేపు కాలేజీ అయిపోయాక కూడా క్యాస్ట్ పేరుతో మన ఇద్దరినీ వేరు చేస్తారు, ఇంకా చాలా ప్రాబ్లెమ్స్ వస్తాయ్…సో నువ్వు ఎంత తొందరగా భయం వదిలేస్తే అంత మంచిది ” అన్నాను..

అమ్మ, మాధురి మేడం లోపలికి వస్తూ నేను రాజి చెయ్యి పట్టుకొని ఉండడం చూసి అమ్మ నన్ను ఇంకోటి పీకింది….

అమ్మ రాజినీ తీస్కుని ఆఫీస్ లోపలికి వెళ్ళింది.

మాధురి మేడం : రేయ్ రుద్రా ఏంట్రా ఇంత రౌద్రంగా ఉన్నావ్ ఇవ్వాళా, అస్సలు నువ్వు మా రుద్రావేనా ఏదైనా దెయ్యం పట్టిందా?

నేను చిన్నగా నవ్వాను…

మాధురి : సిగ్గు లేకుండా నవ్వుతున్నావా, ఇక్కడితో వదిలేయ్ ఇక మళ్ళీ లవ్వు కొవ్వు అని దాని వెంట పడితే నా చేతుల్లో కూడా తన్నులు తింటావ్ అని సీరియస్ గా చెప్పింది.

రుద్రా : మేడం మీకొక సీక్రెట్ చెప్పాలి దెగ్గరికి రండి.

చిన్నగా ఒంగి నా నోటి దెగ్గర చెవి పెట్టింది.

రుద్ర : చచ్చినా రాజినీ వదిలే సమస్యే లేదు. అని నవ్వాను.

మాధురి : ఆమ్మో దేవుడా ఈ పిల్లోడు బరితేగించేశాడమ్మా… ఒరేయ్ మీ అమ్మని రాని నీ సంగతి చెపుతా…

అమ్మ బైటికి వచ్చి మమ్మల్ని లోపలికి పిలిచింది.

మాధురి మేడం తో పాటు లోపలికి వెళ్ళాను.

రాజి ఏడుస్తూ తల దించుకుని ఉంది.

ప్రిన్సిపాల్ మేడం నన్ను చూడగానే అంతెత్తు ఎగిరింది… నీకెంత ధైర్యం అది ఇది అని… ఐదు నిమిషాలు రఫ్ ఆడించేసింది.. చివరికి అమ్మాయిని బలవంతం చేసినందుకు నిన్ను జైలు లో వేయించొచ్చు తెలుసా అని భయపెట్టింది.

రాజి వైపు చూసాను ఏడుస్తూనే ఉంది నాకు చికాకు దొబ్బింది ఇక.

“ఓయ్ నువ్వు ఏడవడం ఆపుతావా లేదా” అన్నాను.. ప్రిన్సిపాల్, అమ్మ, మేడం షాక్.

రాజి తల ఎత్తి చూసింది… “నీకు బైటేమని చెప్పాను ఇక్కడికి ఒచ్చి ఏం చేస్తున్నావ్?”

రాజి : అది ఇంట్లో చెప్తారట….

రుద్ర : ఆ చెప్తే?

అమ్మ కి మాధురి మేడం కి ఏం మాట్లాడాలో తెలీలేదు నా ధైర్యం చూసి, ఇన్ని ఏళ్లలో నన్ను వీళ్ళు ఈ యాంగిల్ లో చూడలేదు కదా…..

ప్రిసిపల్ : రాజేశ్వరి అంటే నీకు రుద్ర అంటే ఇష్టమా ఎప్పటినుంచి జరుగుతుంది ఈ యవ్వారం.

రాజి మళ్ళీ తల దించుకుంది… నా వైపు చూసింది మేడం…”ఏంట్రా నువ్వైనా చెప్తావా లేదా” అంది.

రుద్ర : ఓ చిన్నప్పటి నుండి నాకు గుర్తు లేదు, కానీ తనతో మాట్లాడింది మాత్రం ఇవ్వాలె….

ప్రిన్సి : ఇది చాలా దూరం వెళ్ళిపోయింది, రాజేశ్వరి పేరెంట్స్ కి కాల్ చెయ్యండి, వాళ్ళకి ఇన్ఫార్మ్ చేద్దాం మిగతాది వాళ్ళ ఇష్టం.

మీరంతా బైటికి వెళ్ళండి రుద్రా యూ స్టే హియర్ అంది.

అందరు బైటికి వెళ్లారు…

ప్రిన్సి : రుద్ర నువ్వు చాలా మంచి స్టూడెంట్ వి, నువ్వు ఫ్రెండ్స్ తో తిరగడం, హోమ్ వర్క్ చెయ్యకుండా ఉండడం, క్లాస్ లో అల్లరి చెయ్యడం కూడా ఎప్పుడు చూడలేదు, ఇప్పటి వరకు నీ మీద ఒక్క కంప్లైంట్ కూడా లేదు … మీ అమ్మ, నాన్న ఇక్కడ చాలా గౌరవంగా జాబ్స్ చేసుకుంటున్నారు…..ఇలాంటి ఒక కంప్లైంట్ నీ మీద వస్తుందని నేను ఊహించలేదు.

ఏంటి ఇదంతా…?

రుద్ర : మీకొక సీక్రెట్ చెప్తా ఎవ్వరికి చెప్పకూడదు మరి…

ముందు మేడం కి కోపం వచ్చినా ఆ సీక్రెట్ ఏంటో వినాలని “చెప్పు” అంది.

రుద్ర : రాజేశ్వరి బాధ చూడలేక ఐ లవ్ యూ అని చెప్పాను మేడం.

మేడం కి కోపం వచ్చి సీట్ లోనుంచి లేచింది “వాట్” అంటూ…

నేను సీరియస్ గానే “మేడం ఇక నా నుంచి ఇలాంటి కంప్లైట్స్ రాకుండా నేను చూసుకుంటాను, రాజి పేరెంట్స్ ని పిలిచి విషయం చెప్పండి వాళ్ళు యే డెసిషన్ తీసుకున్నా నేను అస్సలు ఇబ్బంది పెట్టను” అన్నాను.

మేడం నన్ను ఎగాదిగా చూస్తూ అంటే ఇక్కడితో వదిలేసినట్టేనా వాళ్ళ పేరెంట్స్ ముందు చెప్తావా?

రుద్ర : అలా అని మీతో చెప్పనా, నేను ఇక్కడ ఉన్నంత వరకు మీకు నానుంచి ప్రాబ్లెమ్ రానివ్వను, స్కూల్ గౌరవం పోకుండా నడుచుకుంటాను, రాజి పేరెంట్స్ తో ఏం మాట్లాడాలో నేను చూసుకుంటాను లెండి.

నా మాటలకి మేడం పుసుక్కున నవ్వింది, “ఏంట్రా రాజి అని పిలుస్తున్నావు దానికేనా నీకు ముద్దు పేరు ఉందా? నీ బాధ ఏంట్రా నీ వల్ల నాకు ఇదొక తలనొప్పి, రాజేశ్వరి పేరెంట్స్ ఎలా రియాక్ట్ అవుతారో….చెప్తే వినేలా లేవే నువ్వు…”

నేను నవ్వాను మేడం కోపం గా చూసింది… “మేడం చెప్పాను కదా ఇక ఇలాంటి కంప్లైంట్ రానివ్వను ఐ ప్రామిస్, ఇప్పటి వరకు జరిగిన దానికి ఐయామ్ సారీ” అన్నాను.

మేడం : నువ్వు క్లాసుకి పో రేపు రాజేశ్వరి పేరెంట్స్ వచ్చాక మాట్లాడుదాం….

నన్ను ఇంటికి పంపించేశారు, వచ్చే ముందు రాజికి రాత్రి ఎనిమిది గంటలకి హాస్టల్ డాబా మీదకి రమ్మన్నాను….ఎలా అన్నట్టు చూసింది…..ఇంటికి వచ్చాక అమ్మ బెల్ట్ తీసుకుంది… బకెల్ దెబ్బలు పడ్డాయి “నన్ను అస్సలు ప్రశాంతంగా ఉండనివ్వవా, మా జీవితాలలో ఇలా దాపరించావ్ ఏంట్రా, నువ్వు ఈ ఇంట్లో ఉంటానికి లేదు, వెళ్ళిపో ” అంది. పనిమనిషి అలా చూస్తూ ఉండిపోయింది.

శివ సర్ మధ్యలో వచ్చి ఏడుస్తున్న అమ్మని లోపలికి తీసుకెళ్లాడు, నన్ను కొట్టడం లోపలనుంచి అటు ఇటు దొగాడుతున్న పిల్లలు చుసినట్టున్నారు, భయంతో ఏడుపు లంకించుకున్నారు.

అమ్మ లోపలికి వెళ్లి పిల్లల ఏడుపు ఆపాలని విశ్వ ప్రయత్నాలు చేస్తుంది…నేను రూంలోకి వెళ్ళాను….శివ సర్ నాదెగ్గరికి వచ్చి “రుద్రా ఏంటి ఇదంతా, అస్సలు నువ్వేనా నాకు ఏం అర్ధం కావట్లేదు, ఇలాంటి బిహేవియర్ నీ దెగ్గరనుంచి వస్తుందని నేను కలలో కూడా ఊహించలేదు” అన్నాడు.

రుద్ర : సర్ జరిగినదానికి ఐయామ్ సారీ, ఇంత దూరం వస్తుందని నేను ఊహించలేదు…. ఇక రాజి విషయానికి వస్తే తను చాలా సున్నిత మనస్కురాలు, అవతలి వాళ్ళ బాధలని చూసి తట్టుకోలేనంత మంచిది, నాకు పుట్టుక తోటే అమ్మ ప్రేమ దొరకలేదు అందుకే ఇప్పటివరకు ఎవ్వరిని నా జీవితానికి దెగ్గరగా రానివ్వలేదు, మొదటి సారి రాజినీ చూసినప్పుడే అనిపించింది…. ఇన్ని ఏళ్లలో నేను తనతో ఇవ్వాలె మొదటి సారి మాట్లాడింది… నేను తప్పు దొవలో లేను, రాజి మీద ఉన్నది కామం మాత్రమే కాదు, ఇక నా నుంచి మీ గౌరవనికి ఎటువంటి ఇబ్బంది రాకుండా చూసుకుంటాను…. ఒక వేళ మీకు ఇష్టం లేకపోతె ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపోతాను.

శివ సర్ కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో నా భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు… “రుద్ర నీ లాంటి ఒక పిల్లవాడ్ని నేను ఇంతవరకు చూడలేదు నా ఇన్ని ఏళ్ల టీచింగ్ ఫీల్డ్ లో… నువ్వు చాలా అరుదైనా రకం… పెద్ద వాళ్ళు కూడా అర్ధం చేసుకోలేనివి నువ్వు తెలీకగా కొట్టి పరిస్తావ్… నీ మాటల్లో ఎంతో పరిణితి…. చాలా చురుకైనా వాడివి…. ఇంకొకసారి ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోతాను అనకు… ఇప్పుడు మనం ఐదుగురం ఒక ఫ్యామిలీ, నువ్వు చూసుకోడానికి నీకు తమ్ముడు చెల్లి ఉన్నారు….పోతే అందరి గౌరవం పోతుంది ఉంటే అందరిది నువ్వలా మా గురించి వేరే గా ఆలోచించకు మనందరం ఒకటే…నీ మీద నాకు అపరమైన నమ్మకము, నా సపోర్ట్ నీకు ఎప్పటికి ఉంటుంది….

ఇక మీ అమ్మ, ఎప్పటికైనా తన తప్పు తెలుసుకోవాలని నిన్ను దెగ్గరికి తీసుకోవాలని నేను మొక్కని రోజు లేదు, ఎప్పటికైనా మీరిద్దరూ కలుస్తారని నా ఆశ”

నా భుజం మీద ఉన్న తన చెయ్యి పై నా చెయ్యి వేసాను… ఈలోగా చిన్నదాన్ని ఏడుపు వినపడడం తో బైటికి వెళ్ళాడు.

అమ్మ శివ గారు వాళ్ళని ఎత్తుకుని ఓదారుస్తున్నారు, శివ సర్ వాళ్ళ ఏడుపు ఆపాలని గట్టిగా, “రాధ నువ్వు పిల్లలకి ముద్దు పేర్లు పెడతా అన్నావ్ కదా, ఇదిగో నా చేతుల్లో ఉన్న చిన్నదానికి ఏం పేరు పెట్టావ్” అన్నాడు.

రాధ : నా మంచి చిన్నదానికి అమ్ము అని పెట్టాను….

శివ : మరి నీ చేతుల్లో ఉన్న బుడ్డోడికి అనగానే

అమ్మ కోపంతో పిల్లాడు పుడితే చిన్నా అని పిలవాలనుకున్నా కానీ ఒక దరిద్రం పుట్టింది, అందుకే ఈ బుడ్డ మారాజుని కన్నా అని పిలుచుకుందాం…..

నాకు ఆ మాటలు వినగానే సంతోషం వేసింది, అంటే ఈ శాపాలు ఇవేమి లేకపోతే అమ్మ నన్ను చిన్నా అని పిలుచుకునేది అనమాట, ఎంత శాపమున్నా నా పేరుని చిన్నోడికి పెట్టకుండా వాడికి కన్నా అని ఇంకో పేరు పెట్టింది…. అమ్మకి తెలీకుండానే నా మీద ఇంకా తన దృష్టి ఉంది అనిపించేసరికి చాలా హాయి గా ఉంది…. ఇక శివ సర్ గురించి బెంగ లేదు….మొత్తానికి రాజి ఇన్సిడెంట్ మంచికే జరిగింది…. రాజి లవ్ యూ బంగారం.

లోపలనుంచి ఎంతకీ పిల్లల ఏడుపు ఆపాకపోయేసరికి, చిన్నదాన్ని ఎత్తుకున్న శివ సర్ కి ఇటివ్వండి అని సైగ చేస్తూ నా చేతిలోకి తీసుకున్నాను, పుట్టినప్పుడు వాళ్ళకి ముద్దు పెట్టడమే కానీ మళ్ళీ ఎత్తుకొలేదు, చిన్నది నా చేతుల్లోకి రాగానే ఏడుపు ఆపేసింది… శివ సర్ షాక్… తీసుకుని నా రూమ్ లోకి వెళ్ళాను… నా గుండెల పై పండేసుకున్నాను… దానికి వచ్చి రాని ములుగులు అన్ని ములుగుతుంది…. తల మీద ముద్దు పెట్టగానే కిల కిలా నవ్వుతుంది…. పిల్లలతో ఆడుకుంటే ఇంత బాగుంటుందా ఇన్ని రోజులు మిస్ అయ్యానే అనుకుని…. మళ్ళీ ముద్దు ఇచ్చాను దాని పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వుతుంది…. దాని నవ్వు నా మనసుకి చాలా హాయి గా ఉంది.

బైట నుంచి తొంగి చూస్తున్న శివ సర్ కి ఆశ్చర్యంతో పాటు ఆనందం కూడా వేసింది వెంటనే ఏడుస్తున్న బుడ్డోడి దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

రాధా : హమ్మయ్యా ఒకటి ఏడుపు ఆపేసిందా ఇక వీడ్ని కూడా చూసుకోండి నా మాట వినట్లేదు….

శివ బుడ్డోడ్ని ఎత్తుకుని రాధ చెయ్యి పట్టుకుని రుద్ర రూమ్కి వచ్చి రాధని చూడమని సైగ చేసాడు….. రాధ బైట నుంచి చూస్తుంది… చిన్నదాన్ని వీపరీతంగా నవ్వడం చూసి తను కూడా నవ్వుకుంది…. శివ బాబుని బెడ్ దెగ్గరికి వచ్చి “రుద్ర వీడు కూడా ఏడుస్తున్నాడు కొంచెం వీడ్ని కూడ పట్టించుకో” అన్నాడు…

మేము ఇద్దరం బుడ్డోడ్ని చూసాము… వాడు ఏడుపు ఆపేసి మమ్మల్నే చూస్తున్నాడు… చేతులు చాపాను చిన్నగా డౌట్ పడుతూ నా దెగ్గరికి వచ్చాడు… అమ్ముకి ముద్దు పెట్టగానే అది నవ్వుతుంది, అమ్ము నవ్వు చూసి కన్నా గాడు కూడా చిన్నగా నవ్వాడు… నేను కన్నా నవ్వుతావా నవ్వవా అని వాడికి హా అంటూ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను వాడు కూడా జాయిన్ అయిపోయాడు… శివ సర్ వెళ్లి మా వైపు తొంగి చూస్తున్నా అమ్మ భుజం మీద చెయ్యి వేసి పిల్లల నవ్వులు చూసి ఆనందిస్తున్నాడు.

కొంచెం సేపటికి ఇద్దరు చెరోక వైపు నా గుండెపై వాలి ఇద్దరు చిన్నగా కళ్ళు మూసుకున్నారు… ఇద్దరికీ రెండు చేతులతో జో కొడుతూ డోర్ వైపు చూసాను… అమ్మ కళ్ళు నా కళ్ళు కలుసుకున్నాయి వెంటనే అమ్మ అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయింది….

రాత్రి ఎనిమిది అవుతుందనగా రాజి గుర్తొచ్చింది పిల్లలిద్దరు ఇంకా లేవలేదు… ఎప్పుడు లేస్తారా అని చూస్తున్నాను నా హార్ట్ బీట్ తేడా కొట్టిందేమో ఇద్దరు చిన్నగా లేచారు ఇద్దర్ని ఎత్తుకుని శివ సర్ కి అప్పగించి రాజి హాస్టల్ కి వెళ్ళాను.

రాజి పైనే ఉంది…. నేను తన వెనక వెళ్లి భుజం తన మీద చెయ్యి వేసాను… వెనక్కి తిరిగింది… “ఎలా వచ్చావ్” అంది… “భయపడుతున్నావా?”అన్నాను.

రాజి : చాలా భయంగా ఉంది… నువ్వు నాకు దూరంగా ఉన్నప్పుడే బాగుంది.. నాకు ఇదంతా నాకు నచ్చలేదు, రేపు నాన్న బాధపడ్తారేమో….

రుద్ర : రాజి భయపడకు, రేపు మీ నాన్న ఇంటికి తీస్కెల్తానన్న స్కూల్ మారుస్తానన్నా ఏ నిర్ణయం తీసుకున్నా వాళ్ళ వెంటే వెళ్ళిపో…..

రాజి : మరి…..నువ్వు…నిన్ను చూ…

రుద్ర : చూడు రాజి, నీకు నా కంటే నీ పేరెంట్స్ అంటేనే ఎక్కువ ఇష్టం అయ్యి ఉండాలి అదే నీలో నేను ఇష్టపడేది…వాళ్ళ మాట విను నా వల్ల మీ అమ్మ నాన్న బాధపడటం నాకు ఇష్టం లేదు…..భయపడకు నేను నిన్ను రోజుకి ఒక్కసారైనా కలుస్తాను…. సప్త సముద్రాలు అవతల దాచినా నిన్ను నన్ను ఎవ్వరు వేరు చెయ్యలేరు….

రాజి : అలాగే, కానీ ఎలా?

రుద్ర : ఇప్పుడు కలవలా? అలానే ఏ భయాలు పెట్టుకోకు…. నిన్ను వదిలి నేను ఎక్కడికి పోను….

రాజి కొంచెం నెమ్మదించింది… “రాజి ఇక నేను వెళ్తాను “….”అలాగే” అంది.

రుద్ర : ఇంకో ముద్దేమైనా ఇస్తావా?

రాజి సిగ్గుపడి “పొద్దున నువ్వు చేసిందానికే ఇంత జరిగింది, ఇప్పుడు మళ్ళీ కావాలా?” అని కిందకి పరిగెత్తింది.

ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేసి పడుకున్నాను, పొద్దున్న లేచి డోర్ తీయగానే కన్నా, అమ్ము ఇద్దరు డోర్ దెగ్గరే దొగాడుతున్నారు, నన్ను చూడగానే ఇద్దరు చేతులు చాపారు…. ఇక నా రూమ్ డోర్ పెట్టకూడదని నిర్ణయించుకున్నాను, వాళ్ళ కేరింతలు చూస్తూనే స్కూల్ కి రెడీ అయ్యాను….

స్కూల్ కి వెళ్ళాను అందరూ నాకు బ్యాండ్ ఎయ్యడానికి రెడీ గా ఉన్నారు అని నాకు అర్ధమైంది….

క్లాస్ లో బ్యాగ్ పెట్టేసి ప్రిన్సిపల్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను, అక్కడ మావాళ్లు, రాజి వాళ్ళ అమ్మ, నాన్న తన అన్నయ్య అనుకుంట నన్ను కోపం గా చూస్తున్నాడు…

నేను అక్కడికి వెళ్లడం తోటే అందరి ముందు నా కాలర్ పట్టుకుని ఎరా నీకు నా చెల్లెలు కావాల్సొచ్చిందా అన్నాడు.

రాజి కోపంగా “అన్నయ్య” అంది.

రాజి వాళ్ళ నాన్న రాజి అన్నయ్య ని ఆపి వెనక్కి పిలిచాడు.

రాజి వాళ్ళ నాన్న ఆఫీస్ లోపలికి వెళ్లి మేడం తో మాట్లాడాడు అందరం లోపలికి వెళ్ళాం…..

రాజి నాన్న : మేడం వాళ్ళు చిన్న పిల్లలు తెలిసి తెలియని వయసు, ఇవన్నీ నేను అంతగా పట్టించుకోను కానీ ఈ అబ్బాయి ఇంకోసారి మా అమ్మాయి జోలికి రాకుండా ఉంటాడు అని మీరు ప్రామిస్ చేస్తే నేను నా కూతురిని ఇక్కడే వదిలి వెళ్తాను అని అందరితో సహా నా వైపు చూసారు….

నేను దీన్ని పెద్దది చెయ్యదలుచుకోలేదు…. ఇప్పటికే నవ్వులాటగా ఉంది..

రుద్ర : నేను ఎటువంటి ఇబ్బంది పెట్టను, నిన్న చెప్పాను ఇప్పుడు మళ్ళీ చెప్తున్నాను.

ప్రిన్సి ఇక నన్ను బైటికి పంపించి అక్కడున్న వాళ్ళకి సర్ది చెప్పింది….

రాజి వాళ్ళ పేరెంట్స్ తో హాస్టల్ కి వెళ్ళింది….రాజి అమ్మ తిట్టింది… మధ్యలో వాళ్ళ నాన్న కలిపించుకుని “అమ్మా రాజి ఏంటి ఇదంతా, ఇంత జరిగినా నిన్ను ఇక్కడ వదిలి వెళ్తున్నానంటే అది నీ మీద ఉన్న నమ్మకమే “….

రాజి : నాన్న రుద్ర ని తప్పుగా అనుకోకండి… తను చాలా మంచివాడు….

రాజి అమ్మ : అంటే నీ ఉద్దేశం?

రాజి సైలెంట్ గా ఉండిపోయింది….. అన్ని మాట్లాడుకుని రాజికి జాగ్రత్తలు చెప్పి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు.

నేను ఇంటికి వచ్చాక అమ్మ నాతో ఇంకేం మాట్లాడలేదు…. శివ సర్ మాత్రం జాగ్రత్త అని చెప్పాడు అంతే…..

పిల్లలని రూమ్ లో నుండి బైటకి రానివ్వలేదు, అది నాకు అర్ధమైంది, ఎందుకైనా మంచిది అని డోర్ తీసే పెట్టాను….

ఆ తరువాత టెన్త్ క్లాస్ అయిపోయింది, రాజినీ నేను ఎక్కువగా డిస్టర్బ్ చెయ్యదలుచుకోలేదు… తనకి కన్ఫర్మ్ చెయ్యడానికి మాత్రమే నా ప్రేమని చెప్పాను కానీ ఆ రోజు నాకేమైందో నాకే తెలియ లేదు ముద్దు పెట్టేసాను…. అందుకే అంత పెంట అయ్యింది….

టెన్త్ అయిపోయాక నేను పక్కనే ఉన్న కాలేజీ లో జాయిన్ అయ్యాను… అమ్మ నన్ను హాస్టల్ లో జాయిన్ చేపించడానికి విపరీతంగా ట్రై చేసింది కానీ శివ సర్ సపోర్ట్ వల్ల ఇంటిదేగ్గరే జాయిన్ అయ్యాను…

రాజినీ విజయవాడ లో ఇంటి దెగ్గర ఉన్న కాలేజీ లోనే జాయిన్ చేసారు… రోజుకోసారి విజయవాడ వెళ్లి రావడం పెద్ద పని అయిపోయింది…. సైలెంట్ గా ఉండే రాజికి నా మీద చనువు ఎక్కువైంది….

ఎప్పుడు పడితే అక్కడ ఎగురుతు తిరుగుతూ ఉంటా కదా అడవిలో అన్నలు షూట్ అవుట్ లో చనిపోతే అక్కడ కట్టాల కొద్ది డబ్బు దొరికింది…. రాజినీ అటు ఇటు తిప్పడానికి ఆ డబ్బుని వాడేవాడిని…. పిల్లలు రోజు రోజుకి నాకు దెగ్గర అవుతున్నారు అది అమ్మకి నచ్చేది కాదు….

రెండేళ్లలో చాలా మార్పులు జరిగాయి రాజి ఇంకా అందంగా తయారు అయ్యింది దానికి నా హెల్ప్ కూడా ఉంది లెండి… అమ్మకి నాకు అప్పుడప్పుడు పడేది కాదు అమ్మ గోల చేసినప్పుడల్లా, అమ్ము కన్నాగాడు ఏడ్చేవారు… అలా గొడవ తగ్గిపోయేది….

అమ్మ పూర్తిగా స్కూల్ మానేసింది…. నేను అప్పుడప్పుడు ఆలోచిస్తుంటాను…. నేను చిన్నప్పటి నుండి స్కూల్లో చదివే వరకు అమ్మ స్కూల్ లోనే పని చేసింది… ఆ తరువాత పిల్లలు పుట్టాక మానేసినా నా తొమ్మిదవ పదోవ తరగతికి కష్టమైన మళ్ళీ స్కూల్ లో జాయిన్ అయింది….. కొంపదీసి అమ్మకి నా మీద ప్రేమ ఉందా లేక అనుకోకుండా అలా కలిసోచ్చాయా అని….

ఇంటర్ అయిపోయాక డిగ్రీ లో జాయిన్ అయ్యాను… అందరూ నా మార్క్స్ చూసి నేను ఇంజనీరింగ్ చేరుతానెమో అనుకున్నారు… కానీ అలా జరగలేదు…..

రాజి కూడా అడిగింది “70% వచ్చిన నేనే ఇంజనీరింగ్ లో జాయిన్ అయ్యాను నువ్వెందుకు డిగ్రీ లో జాయిన్ అయ్యావ్” అని.

రుద్ర : రాజి నాకొక కోరిక ఉంది తీర్చుతావా?

రాజి : చెప్పు రుద్రా?

రుద్ర : ఈ చదువులు, జాబులు, డబ్బులు గోల నా వల్ల కాదు కానీ ఆ జాబ్ ఏదో నువ్వే చెయ్యి నేను ఇల్లు చూసుకుంటా….

రాజి : ఇదేం పిచ్చి కోరిక, మైండ్ దొబ్బిందా??

రుద్ర : ప్లీజ్ యే రాజి, ఇవ్వాలె అగ్రిమెంట్ అయిపోవాలి…. డీల్ ఆ నో డీల్ ఆ….

రాజి : సరే నాకొక నిజం చెప్పు నీకు పవర్స్ ఉన్నాయా??? లేవని చెప్పకు నువ్వు ఎగరడం నేను చూసాను….

రుద్ర : అమ్మ!… దొరికిపోయాను….ఉన్నాయ్ కానీ ఎవ్వరికి చెప్పకు..

రాజి : నిజంగా అబ్బా ప్లీజ్ ఒకటి చుపించవా….

బ్యాగ్ లోనుంచి పువ్వుని తీసాను “నీకు ఇది గుర్తుందా?”

రాజి : ఏంటిది.

రుద్ర : “నువ్వు ఇచ్చిందే”.

రాజి : ఏది ఇలా ఇవ్వు అని చుట్టూ తిప్పి చూసింది “అవును దీని మీద మచ్చ కూడా ఉంది కానీ ఎలా… ఇది నేను నీకు ఎప్పుడో ఫిఫ్త్ క్లాస్ లో ఇచ్చాను కదా?”

రుద్ర : మరి అప్పటి నుంచి నువ్వు నాకు ఇంకో గిఫ్ట్ ఇవ్వలేదు కదా…. అని పువ్వుని నా నోటితో ఊదాను…

పువ్వు ప్రాణం పోసుకోడం చూసి “వావ్ సూపర్…..అని చెప్పట్లు కొట్టి ఇదిగో నీకు గిఫ్ట్ అని నా బుగ్గ పై ముద్దు పెట్టింది… అంతేనా అన్నాను “మనం ఎక్కడున్నామో చూసుకో”

తన చెయ్యి పట్టుకుని “ఎగురుతావా?” అన్నాను.

హ అంది….ఎవ్వరు లేని ప్లేస్ కి తీసుకొచ్చి తన నడుము పట్టుకుని గాల్లోకి ఎగిరాను, కొండ మీదకి ఎగిరెంత వరకు అరుస్తూనే ఉంది….

గుహ లోకి తీసుకొచ్చి నిల్చొ బెట్టాను.. అను రోప్పుతూ “ఇంకెప్పుడు నన్ను ఎగరెయ్యొద్దు ” అంది.

రుద్ర : ఇప్పుడిస్తావా ముద్దు? అని దెగ్గరికి వెళ్ళాను… వెనక్కి నడుస్తూ బెడ్ మీద పడిపోయింది.

7ic