నీతి మాలిన పని

ఆఫీసు నుండి  ఆ రోజు తొందరగా బయలుదేరాను పనంటే విసుగొచ్చి. అసలే శనివారం. శ్రీమతి వాళ్ళ నాన్న కి బాగా లేకపోతే “ఎలాగూ సెలవలే కదండీ  పిల్లలకి ” అని  అని నన్ను సాధించుకు మరీ వూరెళ్ళింది.

“సరే ఇదీ మన మంచికేలే”  అనుకుంటే అదే సమయానికి ఇందిరకీ ఆటంకం వచ్చింది. సరే కనీసం ఐదు రోజులు చేతికి పని తప్పేట్టు లేదు అనుకుని నిట్టూర్చాను. ఇందిర నాకన్న పదేళ్ళు  చిన్నదైనా నాకు తొందరగానే కాలు ఎత్తేసింది. బహశా దానిక్కారణం నా పురుషాంగం మీద వున్న పుట్టుమచ్చ, నేను

తనకు బాస్ ని కావడం  అనుకుంటాను.   తను కాస్తా బక్కగా వున్నా ఫీచర్స్ బాగుంటాయి. పైగా నా కిష్టమైనట్టు చంకల్లోనీ, దిమ్మ పైనా రోమాలు దట్టంగా వుంటాయి. బక్కగా వుండడం వలన తనతో అన్ని పొజిషన్ లూ నాకు బాగా కుదురుతాయి..ఇందిర కూడా ఈ రోజే డిసప్పాయింటు చెయ్యడం.    అందుకే సాయంత్రం ఐదు గంటలకొచ్చే పనిమనిషి భాగ్యా ని వేసుకోవాలని అనుకున్నాను. ఇది వరలో మా ఆవిడ గారు వూరెళ్ళినప్పుడు భాగ్యాని నాలుగైదు సార్లు వాడుకున్నాను.

ఇల్లు చేరుతుండగా గుర్తొచ్చింది సిగరెట్లు అయిపోయాయని. సరే అని సూరీడు కిళ్ళీ కొట్టు దగ్గర ఆగి సిగరెట్టు పేకెట్టు తీసుకుంటుండగా సుడి గాలిలా దూసుకొచ్చాడు ఆకాశ్  గాడు. వాడికి ఎనిమిదేళ్ళుంటాయి. మా బావ మరిది కొడుకు.

“ఒక టోపాజ్ బ్లేడు కావాలి అంకుల్”  అని సూరీడికి వూపిరి సలపనివ్వకుండా రూపాయి నాణేం ఇచ్చి బ్లేడ్ తీసుకుని వెళ్ళబోతుంటే వాడి చెయ్యి పట్టుకుని ఆపి

“వుండరా నీకు చాక్లెట్ కొని పెడతాను” అని సిగరెట్టు పేకెట్, రెండు చాకోలెట్లు  తీసుకుని వాడి చెయ్యి పట్టుకుని ఇంటి వైపు బయలుదేరాను.

“ఇంతకీ నీకు కొత్త బ్లేడ్ దేనికిరా? పెన్సిలు చెక్కు కోవాలంటే పాత బ్లేడ్ నేనిస్తాగా?” అన్నాను.

“కాదు మామయ్యా అమ్మ తీసుకు రమ్మంది” అని చెప్పి నా చెయ్యి విడిపించుకుని తుర్రు మన్నాడు వాడు.

“పంకజానికి ఇప్పుడు ఇంత అర్జెంట్ గా బ్లేడ్ తొ పనేమిటబ్బా!! రమణ ఎలానూ కేంప్ లో వున్నాడు కదా!! ” అని ఆలోచనలో పడ్డాను.అతనికి ఇంచు మించు నెలలో 20 రోజులు కేంప్ లే. మామూలుగా కొంత అవసరం వున్నా తను డబ్బు కోసం మరిన్ని కేంపులు వేయించుకుంటాడు.

ఆ బ్లేడుతో పంకజం ఏమి చేస్తుందో వూహించుకుంటే వొళ్ళు వేడెక్కి పాంట్ లో నరాలు నిక్క బొడుచుకున్నాయి.కాని అంతలోనే తమాయించుకుని అటువంటి ఆలోచన వచ్చినందుకు  నొచ్చుకున్నాను. పంకజం అందరి విషయంలో ఎలా  అయినా నన్ను బాగా గౌరవించి ఆత్మీయంగా ” అన్నయ్య గారూ” అని నిండుగా పిలుస్తుంది.

పెళ్ళిమూలకంగా కలిసిన సంబంధమే గానీ లేకపోతె పంకజానికీ నాకూ ఏ విధమైన సంబంధం లేదు . అందుకే నాకూ తన మీద మొదట్లో లాగేది .  తర్వాత అన్నయ్య గారూ అని పిలుస్తోంది కదా అని తన మీంచి దృష్టి మరల్చుకున్నాను .

మా బావమరిదికి ఏడాది కింద విజయవాడ ట్రాన్స్ఫర్ అయినప్పుడు మా ఆవిడ గారి ప్రోద్బలం మీద మా డాబా ఇంటిని రెండు వాటాలుగా విడగొట్టి ఒక పోర్షను వాళ్ళకివ్వడం జరిగింది. మా పిల్లలు ఎలానూ హాస్టల్ లో వుండి చదువుకుంటున్నారు కదా అని మా ఆవిడ అర్గ్యుమెంట్.

మా గొడవలు వాళ్ళకీ వాళ్ళ గొడవలు మాకూ వినిపిస్తాయని నా వాదన.ఐతేనేం మా ఆవిడ వీటొ చేసేసింది కాబట్టి నాకు తప్ప లేదు.

సాయత్రం ఐదు నుండీ పనిమనిషి భాగ్య కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. భాగ్యాకి ముప్పై ఏళ్ళు వుంటాయి. మొగుడు తాగుబోతు కావడం తో అతన్ని వదిలించుకుని ఇద్దరు పిల్లలని కష్టపడి చదివించుకుంటోంది. ఆ రోజుల్లోనే 10 వరకు చదివి ఫైల్ అయ్యింది. కానీ ఆ మాత్రం చదువు వలనేమో  మనిషి చాలా నీట్ గా వుంటుంది. పద్దతి గల మనిషి. నాకు నలభై దాటడం వలన తను నన్ను అంకుల్ అని పిలుస్తుంది. దాంతో నాకు భాగ్యాని లొంగదీసుకోడం కొంచం కష్టమైంది. ఎలా ఐతేనేం  కిందటిసారి మా శ్రీమతి గారు వూరెళ్ళినప్పుడు భాగ్యాకి రెండు వేల రూపాయలు అవసరం పడితే  అదే అదునుగా పని కానివ్వడమే కాకుండా నాలుగైదు సార్లు వాడుకున్నాను.

ఆవిడగారు ఐదున్నరకి వూడిపడడమే కాకుండా రావడమే పంకజం ఇంట్లో దూరింది. పోనీ అప్పటికైనా పావుగంట లో పని ముగించుకుని వస్తుందనుకుంటే నలభై నిమిషాలు చేసింది.

భాగ్యా రావడమే వీధి తలుపు వేసేసి దగ్గరకు లాక్కున్నాను. తను సన్నగా పొడుగ్గా వుంటుంది. వీపు చుట్టూ చేతులు వేసి చాతీకి అదుముకుంటూ పెదాలు అందుకున్నాను.

తను విడిపించుకుని “ప్లీజ్ అంకుల్ ఈ రోజు వద్దు. ఇప్పటికే ఆలశ్యం అయింది. రేపు మీ ఇష్టం!” అంది.

“నీ కోసం ఎప్పటి నుండి చూస్తున్నానో తెలుసా? రేపటి వరకూ ఆగలేను త్వరగా కానిచ్చేస్తాలే. చూడు ఎంత వేడెక్కి పోయానో “అని లుంగీ లోకి భాగ్యా చెయ్యిని దూర్చి నా గూటాన్ని అందించాను.

“ఐతే వేగం కానివ్వండి.రేపు బాగా చేసుకుందురుగాని” అని నరాలని గుప్పిటతో నొక్కి వదిలింది.

తనని బెడ్రూం లోకి తీసికెళ్ళి వెల్లికలా పండబెట్టి వంటి మీద మిగిలిన లుంగీ లాగేసుకుని తన మీద పడే టైముకి తను చీరని బొడ్డు వరకూ లాక్కుని తొడలు విశాలం చేసింది.

ఒక చేత్తో దిమ్మని తడుముతూ పెదాలు అనుకున్నాను. కింద రోమాలు బాగా పెరిగి బిరుసుగా తగుల్తున్నాయి. ఒక వేలుని రెమ్మల మధ్యకి పోనిచ్చి క్లిటారిస్ కోసం వెదకబోతుంటే ” అంకుల్! త్వరగా చేయండి” అని తొందర పెట్టేసింది.

” అయితే సర్దుకో ” అని చెయ్యి తీసి సళ్ళ మీద వేసాను. ఆమె రెండు వేళ్ళతో రెమ్మల మధ్య సర్దుకుని ” వూ” అంగానే మెల్ల మెల్లగా వెంట్రుకలు మెలి పడకుండా మొత్తం భాగ్యా పువ్వు లోకి దించేసాను. తను టైటుగా వెచ్చగా నా అంగాన్ని  చుట్టేసింది. నా పొడుగుకీ, బలుపుకీ కానుపుల వలన కాస్తా లూజు అయినా ఫిట్టింగ్ బిగుతుగా వుంటుంది.

మెల్లగా కదులుతూ “ఏం ఇంత ఆలశ్యం పక్కింట్లో?” అని అడిగాను.

తను ముసి ముసి గా నవ్వుతూ ” పంకజం గారు స్నానానికి సాయం అడిగారు. అదంతా అయేసరికీ…అబ్బ అంకుల్ …అలానే…” అని మూలిగింది.

స్పీడ్ మరింత పెంచి “ఒక్క స్నానమేనా? వేరే కార్యక్రమాలు కూడానా?” అని మళ్ళీ రెట్టించాను.

“అబ్బ! మొగ బుద్ది. ఎంతైనా ఆవిడ మీకు చెల్లెలి వరస కదా! ఇలాంటి ఆరాలు ఎవరైనా తీస్తారా? త్వరగా చెయ్యండి అంకుల్!” అంటూ పిర్రల మీద చెయ్యేసి లాక్కుంది.

నాకూ దూల మీద వుండడం వలన దగ్గర పడుతోంది. పంకజానికి దిమ్మ విషయంలో సాయం చేసి వుంటుంది అనుకున్నాను. సరిగ్గా అదే టైముకి వుదృతం గా భాగ్యా లో అవుట్ అయిపోయాను.

తను నా వీర్యం కింద పడకుండా రెమ్మల ఒక చేత్తో మూసుకుని మంచం దిగింది. నేను సిగరెట్టు వెలిగించి వెల్లికలా వాలాను. భాగ్య కడుక్కోడం ముగించి తలుపు చేరేసి వెళ్ళిపోయింది.

సిగరెట్టు అయేసరికి తన బంక అంగం చుట్టూ ఎండి పోయీ తెట్టు కట్టినట్టు అయిపోయింది. కడుక్కోవడమే కాకుండా ఏకం గా స్నానం చేసి డ్రెస్స్ చేసుకుని బైట పడ్డాను.

బైట ఆకాష్  గాడు ఎదురింటి శీను గాడితో బంతాట ఆడుతున్నాడు. కాఫీ తాగాలని అనిపించి పక్క పోర్షను  తలుపు తట్టాను. పంకజం తీసింది.

“రండి అన్నయ్యగారూ” అంటూ సాదరం గా అహ్వానించింది. నేను సోఫాలో కూర్చున్నాను. నేనడక్క ముందే “కాఫీ ఒక్క నిమిషం లొ తీసుకొస్తాను అన్నయ్యగారూ” అంటూ తను వంటింటి వైపు నడిచింది. నేనొచ్చేది సాధారణం గా కాఫీకే నని తనకి తెలుసు.

తను వెనక్కి తిరగ్గానే ఎంత చూడకూడనుకున్నా నా కళ్ళు పంకజాన్ని లిప్త కాలం లో పరికించి చూసాయి. స్నానం చేసి ఫ్రెష్ గా వుంది. తలకి తడి ఆరడానికి టవల్ చుట్టుకుంది. మొహాన పావలా పరిమాణంలో బొట్టు. తనది భారీ శరీరం. చాలా కళ గల మొహం. పన్నేండేళ్ళ కిందట తనని పెళ్ళిలో చూసినప్పుడే రవణ కి మంచి పెళ్ళాం దొరికింది అనుకున్నాను. కానీ ఇప్పుడు ఎక్కడికక్కడ కండ, కొవ్వు పట్టి కుర్రాళ్ళకి ఆంటీ లా కనిపించే  పెర్సనాలిటీ వచ్చేసింది.

నేను ఆలోచనల్లోంచి తేరుకునే సరికి తను కాఫీ తెచ్చింది.

కాఫీ సిప్ చేస్తూ “రమణ ఎప్పుడొస్తున్నాడు? అన్నాను.

“ఏమో అన్నయ్య గారూ. పది రోజులన్నారు. ఇప్పటికి పన్నెండో రోజు.ఇంకో వారం అవుతుందని ఆఫీసు నుండి కబురు పెట్టారు. వదిన గారు ఎప్పుడొస్తున్నారు? అని అడిగింది.

“బాగుంది ఆవిడ గారు వెళ్ళింది ఇప్పుడే కదా? అంత వరకూ నిన్ను కాఫీ కోసం శ్రమ పెట్టక తప్పదేమో?” అన్నాను.

“అయ్యో ఎంత మాట అన్నయ్య గారూ! మీరు చేతులు కాల్చుకోవడం దేనికి.  భోజనానికి ఇక్కడికే వచ్చెయ్యండి. మీరొక్కరికోసం చేతులు కాల్చుకోడం దేనికి?

“వద్దులే నీకు శ్రమ దేనికి.నాకు వంట బాగానే వచ్చు.అవసరం పడితే తప్పకుండా వస్తానులే. బీరకాయ కూర చేస్తే కనక నాకు కాస్తా పంపించు. ఔనట్టు నేను జంక్షను వరుకు వెళ్తున్నాను. నీకేమైనా కావల్ల?  అడిగాను

“అన్నీ వున్నాయి అన్నయ్య గారూ.వీలైనంత వరకూ అఖిల్ గాదు తీసుకొచ్చేస్తున్నాడు. వూరెళ్ళేముందు ఆయన సమస్తం కొని వెళ్ళారు. అవసరముంటే చెప్తాను.” అంది.

“సరే! నేనెళ్ళొస్తాను. కాఫీ చాలా బాగుంది.” అని బైటపడి జంక్షను వైపు నడిచాను. తిరిగి వచ్చేసరికి ఎనిమిదిన్నర అయింది. అప్పటికే కుర్రాళ్ళు వచ్చేసారు. నేను టేచర్ కాకపోయినా కోలనీ లో వున్న కొందరరు స్నేహితుల పిల్లలకి అక్కౌంట్స్ చెప్తుంటాను. మొత్తం ఐదు మంది. ఆడ పిల్లలకి చెప్పనని తెఏసి చెపీసాను. ఈ కుర్రాళ్ళతో వాళ్ళని చేరిస్తే నాకు లేని పోని తలనొప్పి అని.

ఆ రోజు కూడా నలుగురే వచ్చారు.

“ఎక్కడరా రమేష్. నాలుగైదు రోజులనుండి రావడం లేదు. బీకాం మూడు సార్లు డింకీ కొట్టినా వాడికి బుధ్ధి రాలేదా? నాళ్ళ నాన్నకి వీడు రావడం లేదని తెలుసా?” అన్నాను సీరియస్ గా.

“ఏమో తెలియదంకుల్! కాలేజీ నుండి కూడా మాతో కలిసి రావడం లేదు” అన్నాడు కిరణ్.

“సరే వాళ్ళ నాన్నతో మాట్లాడుతాను లెండి. మీరు పుస్తకాలు తియ్యండి ” అన్నాను.

తరువాత ఆది వారం బద్దకం గా నిద్ర లేచేసరికి పొద్దున్న ఎనిమిదైంది. పనులన్నీ ముగించుకుని పెరట్లోకి నడిచాను. ఆవరణంతా అక్కడక్కడ కలుపు మొక్కలు మొలుచుకొచ్చాయి. వాటిని పీకే పనిలో పడ్డాను. ఆ పని చేస్తుండగా పంకజం బాత్ రూం కి ఎదురుగా వున్న నారింజ చెట్టు కింది పిట్ట గోడకి ఆనుకుని కనిపించింది ఈనాడు పేపర్ తో కట్టిన పొట్లం.

బహుశా గోడ అవతలకి విసిరెయ్యబోతే అది గోడకి తగులుకుని లోన పడ్డట్టుంది. ఒక్క క్షణం తటపటాయించి జేబులో వేసుకున్నాను.

మధ్యాహ్నం ఆకాశ్  గాడు  టి ఫ్ఫిన్ కేరియర్ తో వచ్చి ” మావయ్యా! అమ్మ బీర కాయ కూర చేసింది. నీ కివ్వమంది” అని చేతిలో పెట్టి తుర్రుమన్నాడు.

కేరియర్ టీపాయి మీద పెట్టి వంట గదిలోకి నడుస్తుంటే గుర్తొచ్చింది పొట్లం విషయం.

జేబు లోంచి తీసి నొక్కి చూసాను. బహుశా అవే అనుకున్నాను. విప్పి చూదామా లేదా బైటకి విసిరేద్దామా అని కొంత మదన పడ్డాను. ఆఖరికి మగ చాపల్యమే జయించింది.పొట్లం తెరిచాను.

నల్లగా నిగ నిగ లాడుతూ గుత్తులులు గుత్తులుగా , విడి విడి గా రింగులు తిరిగి వున్నాయి.బహశా ఏ ఆరునెలలో ఏడాదో పెరిగి వుంటాయి. అందుకె అంత ఎక్కువగా వున్నాయి. కుడి చేత్తో తాకి చూస్తుంటే వేళ్ళు వొణికినట్టయ్యింది. బిరుసుగా వున్నాయి. చంకల్లోవీ, అక్కడివీ అన్నీ కలిపి పొట్లం కట్టి నట్టుంది.గుత్తులుగా వున్న వెంట్రుకలు చంకల్లోవి అయి వుంటాయి. నాకు తెలీకుండానె పెదవులు వాటిని స్పృశించాయి.ఏదో ఒకరకమైన వాసన వేస్తున్నాయి.

లుంగీ కింద డ్రాయర్ లేదేమో నరాలు అప్పటికప్పుడే నిగిడి లుంగీ గుడారం లా లేచి పోయింది. తమ్మయించుకుని భోజనం కానిచ్చి నిద్రపోయి నాలుగున్నరకి లేచి ఫ్రెష్ అయాను. ఏఐదు గంటలకి భాగ్య వచ్చింది.

తలుపు వేసి “ఈ రోజు ఇంటి పని ఏమి అక్కరలేదు. నా వంటి పని చూడు. ఐనా టైములి రెండు రోజులు నాగా పెట్టేసావు ”  నిష్టూరం గా అనిబలంగా కౌగలించుకున్నాను. ఒక నిముషంలొ తనని వివస్త్రని చేసి నేనూ దిగంబరంగా తయరయ్యాను.

తనవి పల్చటి తొడలు. సన్నటి నడుము. కతి ప్రంతం వద్ద బక్కగా వుండి ఎముకలు కాస్తా పొడుచుకొతున్నట్టు అనిపిస్తాయి.మొత్త కాస్తా వెడల్పుగానే వుంటుంది. దిమ్మ అర చేతికి కాస్తా తక్కువే. అక్కడి వెంట్రుకలని లాలన  నిమిరి “అందరికీ చేస్తావు కదా! నీకు నువ్వు ఎందుకు చేసుకోవు?” అని చిలిపిగా రెండు వేళ్ళతో లాగి వదిలాను.

“నేనెవరికి చేసాను అంకుల్.?”

“కొయ్ కొయ్ నాకు తెలుసులే! అయినా పొట్లం అంత నిర్లక్ష్యం గా పారేస్తారా? భాగ్యా నాకు కూడా చెయ్యరాదూ బాగా పెరిగి వున్నాయికదా? అమ్మ గారొచ్చే టైం కి బాగుంటుంది కదా?” అంటూ కిందకి జరిగి భగ్య దిమ్మ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను. అటువంటి పని ఇదివరకు ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు. ఈ రోజు ఎందుకొ కసి పుట్టింది.

“అలానే అంకుల్ ఎప్పుడైనా చేస్తాను లెండి. మరి తొందరగా కానివ్వండి ” అంది.

“నీకెప్పుడూ తొందరే!” అని వెల్లికలా పండబెట్టి పకెక్కి పువ్వులో దిగేసాను.

“మరి? ఎక్కువ సేపు వుంటే పంకజమ్మకి మన మీద అనుమానం రాద? ఇప్పటికే ఆవిడకి వచ్చినట్లుంది అనిపిస్తోంది.”

పంకజానికి నేను భాగ్యా ని వాయించుకుంటున్నట్టు అనుమానం వచ్చిందా? ఒక వేళ అనుమానం వచ్చినా ఇంత కాలం మా ఆవిడకి చెప్పలేదంటె తను చెప్పదు అనిపించింది.

ఎందుకో పంకజం ఆలోచనల వలన నేమొ ఆరోజు భాగ్యా ని గంటలొ రెండు సారు చిత్త కార్తె కుక్కలా వాయించుకున్నాను.

“వొళ్ళంతా హూనం చేసారు. ఇంక నేను పంకజమ్మ గారింట్లో పనేం చేయను” అంది చీర కట్టుకుంటూ.

“ఈ రోజుకి ఏదోలా అడ్జస్ట్ అవు.” అన్నాను లుంగీ చుట్టుకుంటూ.

తర్వాత 4 రోజుల పాటు మనసంతా పంకజం చుట్టూ తిరగ సాగింది . ఆమె పూవెంట్రుకలు వాసనా చూస్తూ, ముద్దుపెంటుకుంటూ వెడెక్కిపొయేవాడిని .కానీ కోరిక తీరే మార్గం లేదు. పంకజాన్ని పడేయడం అంత  తేలిక కాదు. అసాధ్యం కూడా .ఏం తేడా వచ్చినా ఫ్యామిలీ కే  ప్రమాదం . కానీ ఒక్కోసారి అనుకోనివి జరుగుతుంటాయి .

ఆ శుక్రవారం అదే జరిగింది.