నిర్మలమ్మ ప్రభుత్వ బడి లొ ఉపధ్యాయురాలు. వయసు 55. ఇద్దరు పిల్లలు. చిన్న వయసు లొనె ఉద్యొగము వచిన్ది .ఇప్పటికి 35 ఎల్లు పని చెసి ఉన్ది.చామన చాయ శరీరము. కొంచము పొట్ట ఉంటుమ్ది. జాకెట్ లు చాల బిర్రుగ వెస్తున్ది. ఇంకో 5 ఎల్లలో రిటైర్ అవుతున్ది. ఆమె పని చెసె బడి పక్కనె సుబరెడ్డి ఇల్లు.

సుబ్బారెడ్డి వాళ్ల చిన్న అబ్బాయి ** వ క్లాసు.కాని సుబ్బా రెడ్డి కి చదువు లెదు. మనిషి మంచివాడె కని..కుల పిఛ్హి బాగా ఎకువ. రోజు నిర్మలమ్మ ని చూసి కసి ఎక్కిపొయెవడు. నిర్మలమ్మ బడి కి వచెతటపుడు ఎదురు చుసెవాడు. కారణము.. ఆమె బిర్రు జాకెట్ బాగా చెమట పట్టి ఉండెది.ఆమె వయసు కన్నా అతనిది 20 ఎల్లు తక్కువ. కాని చామన చాయ లొ ఉన్న అమె ని చూసి తట్టుకోలేక పొయెవడు. అతను అడిగితె ఆమె ఈజి గ వప్పుకున్తటున్ది అని అతని నమ్మకము. ఎండుకన్టె ఆ ఊరి లో ఆయన పెద్ద రైతు. ఊరి లొ బాగ పలుకుబడి ఉన్నవాడు. నిర్మలమ్మ ఎపుడు చాల సీరియస్ గ ఉంటున్ది. ఎవరిని లెక్క చెయ్యదు. అన్దరు అమెకి బాగా పొగరు అనుకుంటారు. దానికి తోడు అమె కల్లద్ద్దాలు పెట్టుకోవడము వల్ల ఇంకా పొగరుగ కనిపిస్తూ ఉంటున్ది. యెపుదు కాటన్ చీరలు కడుతున్ది. జాకెట్ మాత్రము పల్చ్గగా ఉంటాయి. 55 లో కూడా బ్రా వెస్తున్ది. అన్దువల్ల జాకెట్ బాగా తడిచి , బ్రా దగర పొడి గ ఉండీ కొంచము కసి గనె అనిపిస్తుంది.

ఎవరితొ మాట్లాడకుండా ఉండడము వల్ల అమె నెచర్ యెవరికి అర్దము అయ్యెది కాదు. ఒక రొజు మిట్ట మధ్యాహ్నం వెళ పిల్లలు అన్దరు భొజనానికి ఇల్లకు వెల్లారు. ఇదె సమయము అనుకున్న సుబ్బరెడ్ద్ది బడి దగరకు బయలు దెరాడు. ఆ సమయములొ నిర్మలమ్మ కుడ భొజనము చెసి ఈజి చెయిరు లొ పదుకొని పెపర్ చూస్తు ఉన్ది. బయట పని వాడు పడుకొని ఉన్నాడు. సుబ్బరెడ్డి గెటు తీసుకొని లొపలికి వస్తున్దగా పని మనిషి శ్రీను మెలుకున్నాడు. సుబ్బరెడ్డ్య్ కని చూసి వెంటనె లెచి “అయ్యగారు..” అంటు ఎదురు వెల్లడు. “ఎరా…సీనుగ…ఎమి చెస్తున్నవు…ఎలా ఉన్ది బడి” అంటూ అక్కడ ఉన్న “ఎరా…సీనుగ…ఎమి చెస్తున్నవు…ఎలా ఉన్ది బడి” అంటూ అక్కడ ఉన్న తోట ను పరిసీలించాడు. కాని అతని చూపు అన్తా కిటికి లొపలె ఉన్ది. సీను అది గమనించి చిన్నగ నవ్వుకున్నడు. అది గమనించినసుబ్బరెడ్ది ” ఎంట్రా…నవ్వుతున్నవ్” అని అడిగాడు. వాడు వెంటనె సర్దుకొని పల్లు ఇకిలిస్తూ టీచర్ గారి కోసము వఛారా అయ్యగారు” అని మళ్లి వెకిలిగ నవ్వాడు.దానికి సుబ్బరెడ్డి “టీచరా….ఎవరికి రా…నీకా….నా కొడకా….లొపల అది ఎమి చుస్తున్దొ చుసిరా” అని గదిమడు. దానికి వాడు భయపడి” ఈ టైము లొ లొపలికి పొతె నన్ను తిడుతున్ది అయ్య” అని ఎడుపు మొహము పెట్తాడు.

“అది ఒక టీచరు…నిన్ను తిట్తదము…లంజా కొడక…ఇద్దరు నాటకాలు దెంగుతున్నరా….ఎవరితొ మాట్లాడుతున్నవో తెలుస్తున్దా” అని పెద్దగ అరిచడు. అదె టైము లొ టైలరు బాషా బడి దగరకి వచాదు. బాషా చెతిలొ పాకెట్ ఉన్ది. బాషా సుబ్బ రెడ్ది ని చూసి “నమస్కారము అయ్య” అన్నాడు. “ఎంటి..ఇలా వచావు…ఏంటి ఆ పాకెట్” అని అదిగాడు. “టీచరమ్మ జాకెట్ కుట్టి తెచాను అయ్యా” అని అనగా…దానికి సుబ్బరెడ్ది “అమె నిద్ర పొతున్ది…నెను ఇస్తాలె..ఇవ్వు” అని తెసుకొన్నాడు. బాషా సరె

అని వెలిపొయడు. వెంటనె సుబ్బరెడ్ది సీను కి ఆ పకెట్ ఇచి “రెయ్..దాట్లొ ఎమున్దొ చుడరా….”అన్నడు. సీను భయపదుతునె పాకెట్ తెరిచాడు. అన్దులొ ఒక ఎర్ర జాకెట్ కొత్తది,ఇంకొ పసుపు జకెట్ పాతది ఉన్నయి. ఆ పసుపు జాకెట్ పట్టు చీర లో నిది. అన్దువల్ల వాష్ లెదు. వెసుకొని విప్పడమ్ వల్ల చెతుల దగర నలిగి పొయి ఉన్ది. చంక భాగము లొ అన్తకుమున్దు వెసుకున్నపుడు పట్టిన చెమట మరకలు లైట్ గ కనిపిస్తూ ఉన్నయి. అది చూసి సీను సిగ్గు పడ్డాడు. “రెయ్..అవి నాకు ఇచి ..బయటకి వెల్లి తాగడనికి నీళ్లు తెసుకురా” అని చెప్పడు సుబ్బరెడ్డి. సీను ఇచి బయటకి వెళాడు. వెంటనె సుబ్బరెడ్డి అ పసుపు జాకెట్ ని ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని వాసన చూసడు. కొంచము చెమట వాసన…కొంచము సెంట్ వాసన కలిపి పెట్టుకొని వాసన చూసడు. కొంచము చెమట వాసన…కొంచము సెంట్ వాసన కలిపివచ్చింది . “దీనికి 55 ఎల్లు వచినా….చెమట వాసనలో పొగరు..పవరు తగ్గలెదు…”అని పంచె లొ లెచిన గునపాన్ని చెతొ సర్దుకునె సమయమ్ లొ సీను నీళ్ళు తీసుకొని వచాడు. వెంటనే సర్దుకొని” రెయ్..ఇదిగొ…దాని జాకెట్ దానికి ఇచెసెయ్…నెను వచాను అని దన్నితొ చెప్పమాఅకు” అని బయటికి వెళ్ళబోగా “శ్రీనూ…” అని లొపలి నుండీ నిర్మలమ్మ పిలిచిన్ది. సీను వెంటనె జాకెట్లు తెసుకొని పరిగెతుతు లొపలికి వెల్లడు.

“టీచర్…బాషా జాకెట్లు ఇఛ్చి వెల్లాడు” అని కవరు ఇచాడు. ఆమె ఆ పాకెట్ అప్పటికె తెరిచి ఉండడము చూసి..”సీనూ…ఇచినపుడు ఇలాగె ఉన్దా అని అడిగిన్ది అనుమానం గా.దానికి వాడు అవును టీచరమా అన్నాడు. “సరె..నువ్వు కాసెపు బయట ఉండు…ఎవరనా వస్తె అకడె ఉండమను”అని చెప్పి ఆ పాకెట్ తీసుకొని పక్కనె ఉన్న స్టొర్ రూము లొకి వెల్లి గడి పెట్టుకున్ది.కొంచము సెపటికి బయటకి వచి”రెయ్ సీను…ఒకసరి బాషా ను పిలువు” అని చెప్పగనె వాడు వెల్లి బాషా ను పిలిచి వచాడు. బాషా రాగానె “ఎంటి బాషా…ఎన్ని సార్లు చెపిన ఎదొ ఒకటి చెడగొడతవు” అన్ది విసుగ్గా. ఎమయిన్ది టీచర్ అన్నడు బాషా అనుమానము గా. “ఈ జాకెట్ కి లైనింగు వెయొద్దని చెప్పాను కదా….వెసావు” అన్నది కొపమ్ గ..”టీచర్.ఽఅ గుడ్డ చాలా పల్చగా ఉన్ది.అన్దుకె వెసాను” అన్నాడు. “వెసుకునెది నెను కదా బాషా” అని అనడము తొ ఇంక ఎమి అనలెక బాషా ఆ జాకెట్ తీసుకొని విసుగ్గా బయటకి వచ్చి సైకిల్ తీసాడు. బడి లొ నుండీ బయతకి రాగనె అకడె గెదె లకి గడ్డి వెస్తున్న సుబ్బరెడ్డ్య్ చూసి “ఎన్ది బాషా..మల్లి వచావు” అనడము తొ , దానికి బాషా “ఎమి చెప్పమంటరు ..చెప్పమంటారు రెడ్డి గారు..టీచరమ్మకి వయసు పెరిగిన సోకు తగ్గలెదు” అన్నాడు వెటకారము గ నవ్వుతూ. టీచరమ్మ అన్న మాట వినగనె సుబ్బరెడ్డి వల్లు మల్లి వెడెక్కిన్ది. వెంటనె” లొపలికి పోదము ర..కొంచము యెండ తగ్గినాక పొదువు గాని” అంటు ఇద్దరు లొపలికి వెల్లారు. సుబ్బరెడ్డి ఈజి చెయిరు లొ కూర్చుని బాషా కి కుర్చి ఇచాడు. పక్కనె మంచమ్ మీద ఉన్న చుట్ట తీసుకొని అంట్ంచుకొని గ ట్టిగ ఒక దమ్ము లాగి వదిలి ” ఎన్ది…సొకు.గీకు అంటున్నావు…ఎన్ది సంగతి” అనాడు చిన్నగా నవ్వుతూ. వెంటనె బాషా కుర్చి దగరకి లాక్కున్నడు. సుబ్బరెడ్డి కి దగ్గరగా వచి చిన్నగా ” దీనికి పెళ్లి అయిన కొడుకు ఉన్నాడు” కాని వంటి మీద మోజు తగ్గలెదు…లెకపొతె చూడండి బాబు…ఈ జాకెట్ కి లైనింగు లెకపొతె ..సంసారము చెసె ఆడది యెవరు అయిన తొడుగుతారా” అన్నాడు జాకెట్ బయటకి తీస్థూ. నిజము గనె అది చాల పల్చగా ఉంది. సుబ్బరెడ్డి ఆ జాకెట్ అందుకొని దాన్ని పరిసీలిస్తు “అమెకి పెళ్ల్లి అయిన కొడుకు ఉన్నాడా” అని ఆరా తీశాడు.

అవును బాబు..రెండు నెలలు అయ్ంది..పది ఊర్లు వెతికి మరీ తెచుకున్ది కొడలు పిల్లని..అది కుడా ఈమెకి తోడు పొయిన పిల్ల.వంటి నిండా విరుపె దానికి..అమె జాకెట్లు కుడా నెను కుడతా…టీచర్ దగర ఉండి మరీ కొడలి కొలతలు తీపిస్తుంది…”అని చెప్పడంతో రెడ్డి ఆశ్చర్యపొయాడు. “ఎటి…నువ్వు చెప్పెది..నిజమా…నమ్మమంటావా..”అనాడు అనుమానము గ. అత్త కోడల్లు బాగనె బరి తెగించారు అంటావ్” అన్నడు కామము నిందిన కళ్లతో.

“సరె బాబు…నెను వెల్లాలి” అని బాషా బయలుదెరాడు. “అబ్బో…ఎంటో…రెడ్ది గారి గాలి పంతులమ్మ మీదకి మల్లిన్దె” అన్న పిలుపు విని నవ్వుతు వెనక్కి తిరిగాడు రెడ్ద్ది. అయన భార్య కొటిరత్నం వాకిట్లొ నిలబడి ఉంది. ఆ ఇంట్లో సుబ్బరెడ్ది ఆయన భార్య కొటిరత్నం ఉంటారు. వాళ్ల పిల్లలకి పెళ్లిల్లు అయిపొయి కాపురాలకి వెల్లిపొయారు. రెడ్ది కొరుకున్న ఆడదాన్ని ఆయన పక్కలొ పదుకునెదాక కొటిరత్నం కి నిద్ర పట్తదు. మొగుడి మీద అమెకి అంత ప్రెమ. “ఎర్ర తొలు మీద మొహం మొత్తిందా అయ్యగారికి….చివరికి కులం ని కూడ కాదని దాబని మీదకి పొయావా” అంది ఉడికిస్తూ. నిజం చెప్పాలంటె కొటిరత్నం కి కులం పట్టింపు బాగఅ ఎక్కువ. “ఇదొక్కసారెనె..మళ్లి వాల్ల జొలికి పోను…దాని రంగు…నడక…పొగరు.ఽన్నితినకన్నా దాని వయసు నాకు నిద్ర రాకుండా చెస్తున్నాయి”అనాడు తల దించుకొని.
మొగుడు అలా ఆశగా అడిగెసరికి కొటిరత్నం కి పాపం అనిపించింది. “సరె అబ్బా..అయినా నువ్వు కొరుకుంటె అది రాకుండా ఉంటదా.. పరిగెత్తుతూ వచి నీ పక్కలొ పడుకొదా” అంది రెచగొడుతు మొగుదిని. “ఒసె నీ యమ్మా..అది అట్టా అనిపించడం లెదు. దానికి వల్లు అంత కొవ్వు…దాని పక్కలొకి తెచుకొవాలంటె నువ్వు రంగం లొకి దిగాల్సిన్దె” అనాడు కసి గ. మొగుడు అలా మెచుకునెసరికి కొటిరత్నం ఆనందనికి హద్దులు లెవు. “నాలుగు రొజుల్లొ నీ పక్కలొ పండెసె పూచి నాది” అని భరొసా ఇచింది. సుబ్బరెడ్డి లుంగి లొ గునపం నిక్కబొడుచుకుంది.

“టీచరమ్మా….ఎలా ఉన్నవు” అంటు బడి లొపలకి వచింది కొటిరత్నం. నిర్మలమ్మ ఆశ్చర్యపొయింది. ఎందుకంటె ఇన్ని రొజుల్లొఆమె ఎపుడు తనని పలకరించలెదు. ఒకటి రెండు సార్లు పిలిచినా “ఎయ్..నిర్మలా” అని లెక్కలెకుండా పిలిచింది.నిజానికి కొటిరత్నం కి వయసు కూడా తక్కువె. ఆమెకి నిర్మల అంటె చాల కొపం మరియు తక్కువ చూపు. కాని ఇపుడు మొగుడి కొరిక తీర్చడనికి తప్పలెదు. “చెప్పండి అమ్మా…నెను బాగనె ఉన్నా..మీరు వస్తారని అనుకొలెదు అస్సలు”అంటు లెచి నిలబడంది నిర్మలమ్మ.

“ఎమి చెయ్యమంటవు టీచరమ్మ…పొలం పనితొ సరిపొతుంది… మిగత టైములొ వద్దమంటె బర్రె గొడ్లతొ సరిపొయిద్ది” అంటు కుర్చి లొ కుర్చుంది. నిర్మలమ్మ నిలబడె ఉంది. “కుర్చొ.నువ్వు కుడా” అని పక్కన ఉన్న బల్ల చూపించింది.
నిర్మలమ్మ బల్ల మీద కుర్చుంది. మధ్యాన్నం అవడం వల్ల పిల్లలు భొజనానికి వెల్లిపొయారు. “నువ్వు అయినా అపుడపుడు అటు రావచుగా..”అంది రాగాలు తీస్థూ. “బడి పనితొనె సరిపొతుందమ్మా”అంది నిర్మలమ్మ నవ్వుతు.
ఆ సమయములో కొటిరత్నం నిర్మలమ్మ బాడి ని పరిసీలించసాగింది. ఇన్ని రొజులు నిర్మలమ్మ ని ఒక మనిషిగ కూడా అమె చూడలెదు. మొదటిసారి మొగుడి కొసం తగ్గింది. నిరమలమ్మ అ రొజు తెల్ల రంగు కాటన్ చీర కట్తుకొని పఛ్హ రంగు జాకెట్ వెసింది. పల్చటి జాకెట్ లొ నుండి నల్ల రంగు బ్రా కనిపిస్థూ ఉంది. కలరు తక్కువ అయినా..మొహము లో మగవాళ్లకి..అన్దులొనుసుబ్బరెడ్ది అంటి కసి గాల్లకి కైపు తెప్పించగల కళ ఉంది. “కొంచము నీళ్ళు ఇస్తావా…” అని అడగగానె గ్లాసు కడగడానికి వంగింది నిర్మల. కొటిరత్నం కి కావలసింది కుడా అదె. నిజానికి అమెకి దాహం లెకపొయిన అడిగింది. నిర్మలమ్మ సీటు చూడదానికి. సీటు చాలా పెద్దగా ఉంది. ఇది చూసె పడిపొయి ఉంటాడు నా మొగుడు అనుకుంది మనసులొ. పవిట ఒక్క పొర వెయడం వల్ల నిర్మలమ్మ స్థనాల షెపు బాగ అర్దం అవుతో ఉంది.
పెద్ద బతాకాయల సైజు లొ ఉండి కొంచము కిందకి జారి ఉనాయి. బ్రా సహకారం తొ లెచి ఉన్నాయి. బ్రా వెయకపొవదడం వల్ల కొతిరథన్మ్ స్థ్ననాలు నిర్మలమ్మ కన్నా ఇంకా జారి ఉన్నాయి. నిర్మలమ్మ కి రెండు చంకల దగ్గర బాగా చెమట పట్టి ఉంది. పల్చటి జాకెట్, బయటకి కనిపిస్తున్న బ్రా,కాటన్ చీర…కళ్ళద్దాలు,చంకలొ చెమట….ఒక మగవాడికి ఇంతకన్న రెచ గొట్టడానికి ఇంక ఎమి కావలి అనుకుంది మనసులొ. “ఓ నిర్మలమ్మొ…ముగ్గురు వాడినా…ఇంకా…పవరు పొలెదులా ఉంది వాటికి..”అంది అదో రకంగ నవ్వుతూ. నిర్మలమ్మ కి అర్ఢం కాక “వెటి గురించి అమ్మ మీరు చెప్పెది”అంటు చుట్టు వెతుకుతూ ఉంది. “హా..హా…పిచి నిర్మలా….నెను చెప్పెది నీ గుండెల మీద ఉన్న తిరపతి లడ్లు గురించి” అంది పెదగా నవ్వుతూ.నిర్మల అసలు ఓహించలెదు. షాక్ కొట్తిన దానిల అలగె ఉంది పొయింది. ఆ రైక చూడు…తడిచి పొయి…పిగిలెలా ఉంది” ఆ మాటలకి ఈ లోకంలొకి వచింది నిర్మల. ఎమి అనాలొ అర్ధం కాక సిగ్గు పడి పవిట తీసి చుటు కప్పుకుంది. ఇంక అమె ఎదురుగ కూర్చొలెక వచి అమె పక్కన కూర్చుంది తల దిన్ంచుకొని. “నువ్వు సిగ్గు పడడానికి నెను సుబ్బారెడ్ది కి కాదు పంతులమ్మ… కొటిరత్నం ని”అని మళ్ల్లి పెద్దగా నవ్వింది. అమె అనె మాటలకి ఎం మాట్లాదలొఅర్డం కావడం లెదు నిర్మలకి. కాని ఒక పెద్దింటావిడ వచినపుడు ఇల సైలెంట్ గ ఉండటం పద్దతి కాదు అనుకొని అందుకలొను పల్లెటూరి వాల్లకి ఇవన్ని మాములె అని సర్ది చెప్పుకుంది. కొటిరత్నం అన్న మాటల్లొ “ముగ్గురు” అన్న పదం నిర్మలమ్మకి అర్దం కలెదు. ధైర్యం చెసి “ముగ్గురు ఎవరమ్మా” అని అడిగింది. దానికి కొటిరత్నం కొంచం ముందుకు జరిగి “ఎవరు అంటావెంటి..మీ ఆయన..మీ ఇద్దరు పిల్లలూ.. కాదా”అంటు నిర్మలమ్మ భుజం మెద తట్టింది. నిర్మాల కి ఇది అంతా చాల కొత్తగా..సరదాగ ఉంది.
అమెతొ కొంచం చనువు కుడా రావడంతొ నిర్మల కి కొంచం గర్వం గా అనిపించింది. “సరె నిర్మల…నెను బయలుదెరుతున్నా..పని ఉంది..ఱెపు పొలం పని లెదు.. ఇంటి దగ్గరె ఉంటా…మద్యానం అన్నానికి రా” అని పిలిచింది. అది కలనొమ,నిజమో అర్దం కాలెదు నిర్మలకి. అమె వచి మరీ వాళ్ళ ఇంటికి పిలవడం కల లాగా ఉంది. ఎందుకంటే అమె గురించి ఊర్లొ అందరు భయపడతారు. అమెకి చాల పొలం ఉంది అని…ఎవరిని అయిన కొట్టి మాట్లాడుతుంది అని పేరు. కాబటి ఈ చాన్సు వదులుకొకూడదు అనుకుంది అమె ఎందుకు పిలిచిందొ తెలియక.

మరుసటి రోజు లంచ్ తెచుకోకుండా వచింది. లేత పసుపు రంగు చీర కి పింక్ రంగు జాకెట్ వెసింది. నల్లటి వంటి మీద పింక్ జాకెట్ చాలా గమ్మత్తుగా ఉంది. ఉదయం బడి కి వచిన దగరనుండి వాళ్ల ఇంటి వైపు చూస్తునె ఉంది . కాని ఎవరు కనిపించడం లేదు. వీళ్ల్లని నమ్మి లంచ్ కుడా తెచుకొలెదు. అనుకుంటు ఉండగా …”నిర్మలా….ఓ..నిర్మలా” అన్న పిలుపు వినబడి బయటకి స్పీడ్ గా వచింది. గోడ అవతలి వైపు నుండి పిలుస్తూ రమ్మని చెయ్యి ఓపింది.
నిర్మలమ్మ సంతోషానికి హద్దులు లేవు. ఎందుకంటే రేపటి నుండి గొప్పగా చెపుకొవచు కదా అని. బడి ఒక గంట ముందుగనే వదిలి,సీను ని చుసుకోమని చెప్పి వాల్ల ఇంటి వైపు వెళ్లింది. ఆమె రావడం దూరం నుండి గమనించిన కోటిరత్నం మొగుడితో “చూసావా బావా…ఎలా తిప్పుకుంటు వస్తుందో….దాని మదం అణగాలి ఈ రొజు” అని “రా నిర్మలా…నీకొసమే ఎదురు చూస్తున్నాము” అని ఎదురు వచి బొట్టు పెట్టబొయింది. దానికి నిర్మలమ్మ “మెము బొట్టు పెట్టుకొము కదమ్మా” అంది నవ్వు తూ. కాని సుబ్బారెడ్ది కి అమెని బొట్టులొ చూడాలని ఇష్తం. వెంటనె కొటిరత్నం చొరవగా”ఈ ఒక్క రోజు కి ఎమీ కాదులే..మీ దేవుడు ఎమి అనడులే’ అంటూ నుదుటిన ఎర్ర బొట్టు పెట్టింది. ఆ ద్రుశ్యాన్ని కిటికి లో నుండి చూసిన రెడ్డి కి జివ్వుమంది. లోపలికి వచాక ఒక ప్లెట్ లొ పూలు,గాజులు,చీర,కుట్టిన జాకెట్ పెట్టి “రావమ్మా…నిర్మలమ్మా..రావమ్మా…”అంటు నవ్వుతు చేతికి ఇచింది. “ఇవన్ని ఎందుకమ్మా….వద్దు…ఎమి అనుకోవద్దు” అని అక్కడ పెట్టబోగా కోటిరత్నం వెంటనే అవి నువ్వు తీసుకోకపొతే నా మీద ఒట్టు… ఎందుకంటే రెడ్ది గారు దగ్గర ఉండి మరీ ఆ బాషా తో కుట్టించాడు” అని చెప్పింది కొంచం కోపం గా.
తన జాకెట్ వేరే మగవాడు అలా కుట్టించడం నిర్మలమ్మ కి ఇబ్బంది గ అనిపించింది. కాని అమె గొంతులో భావం అర్దం అయి తీసుకుంది.

“మా దగ్గర మొహమాటం ఎందుకు నిర్మలా…సొంత వాళ్ల దగ్గరలా ఉండు” అంటూ సుబ్బారెడ్ద్ది బెడ్ రూము లో నుండి బయటకి వచాడు. తల స్నానం చేసినట్టు ఉనాడు. బనియను మీద ఉన్నాడు. తనకన్నా చిన్నవాడు తనని టీచర్ అనె గవురవం లెకుండా అలా పిలవడం చాలా చిన్న తనం గ అని పించింది నిర్మలకు. తరాలు మారినా మనుషులు మారరు అని బాధ ని అణుచుకుంది. ఆమె తల దించుకొని ఉండడంతో నీకోసం పట్నం పొయి సన్నటి జాకెట్ గుడ్ద తెచి కుట్తించాను…సాదా వి నీకు నచ్చవని కోటిరత్నం చెప్పింది” అన్నాడు గొప్పగా. ఈ మాట విని వంట గదిలో నుండి హడావిడి గా బయటకి వచ్చి ” నాకు అలాంటి జాకెట్టు కుట్టించరా మగడా అంటే… ఊర్లో వాళ్లు అందరు నీయి చూడాలా అని తిట్తాడు. నీకు అనేసరికి పట్నం పోయి తెచి…దగ్గర ఉండి మరీ కుట్టించాడు…ఎంతయినా మగ బుద్డి మగ బుద్డే నిర్మలా…”అంది మొగుది తలలొ వేళ్లు పెట్టి నిమురుతూ. సుబ్బారెడ్డి గర్వం గా పక్కనే షెల్ఫు లో ఉన్న చుట్ట తీసి వెలిగించాడు గర్వమ్ గా. ఆ వాసన కి నిర్మల కి కడుపులో తిప్పినట్టు అనిపించి, చీర కొంగు తీసి ముక్కు కి అడ్డం పెటుకుంది. ఆమె అలా చెయ్యడం కొటిరత్నం కి నచలెదు. మొగుడి చెవిలో “చూసావా…లంజదాని కొవ్వు….. వీటికి అన్ని ఉంటే భూమి మీద నిలబడవు…” అని చెప్పి కోపాని అణుచుకోని బలవంతం గా నవ్వు మొహం పెట్టి “ఏంటి నిర్మలా..మీ వాళ్లు ” అని సర్దుకొని “మీ ఇంట్లో వాళ్లు సుట్ట తాగరా” అని….”మనం వంట గదిలోకి పోదాం.రా” అని లోపలికి తీసుకెళ్లింది. లోపలికి వెళ్లాక “చీర కట్టుకో…అన్నం తిందుగాని”అంది కోటిరత్నం లాలనగా. దానికి నిర్మల “అమ్మో…ఇప్పుడా….ఎమి అనుకొవద్దు…రెపే కట్టుకొని నీకు చూపిస్తా..” అంది బతిమాలినట్టుగా. “అది కాదు నిర్మలా…నిన్నటి నుండి మ మావ…నీకు ఈ చీర చాలా బాగుంటది….పంతులమ్మ కి ఈ రంగు బలే ఉంటది” అని తెగ చెప్పాడు. దగ్గర ఉండి మరీ కుట్టించాడు కదా..అయన కూడా చూస్తాడు అని” అంది కొంచం బతిమాలినట్టుగా… కోటిరత్నం అంత మనిషి తనను అలా బతిమాలుతుంటే నిర్మలమ్మ మనసు గర్వం తో పొంగిపోఇంది. ఇంతకన్నా బెట్టు చెస్తె ఆ మర్యాద పోతుంది అనుకొని” సరె..నీకోసం.. బాత్రూం ఎక్కడ”అంది చీర అందుకుంటూ. ఇక్కడె మార్చుకో….నేను బయట ఉంటా…”అని బయటకి వెళ్లి తలుపు వేసింది. అక్కడ నిర్మలకి కొంచం ఇబ్బందిగా ఉంది. చిన్న గది. పైగా ఉక్కగా ఉంది. తప్పదు అనుకోని చీర విప్పి పక్కన పెట్టింది. జాకెట్ హుక్స్ తీసి విప్పబోగా అప్పటికే చెమటకి ముప్పవు వంతు తదిచి ఉన్న తడిచి ఉన్న జాకెట్ చేతులకి అంటుకు పోయి…ఎంత లాగినా రాఏదు. ఇంక తప్పదు అనుకొని “ఒకసారి లోపలికి వస్తారా” అని పిలిచింది చిన్నగా. ఎంది పిలిచావు.. అంటూ లోపలికి వచింది. అప్పటికె జాకెట్ హుక్స్ తీసి చేతులదాకా విప్పుకొని ఉంది. చేతుల దగ్గర తట్టుకొని ఆగి ఉంది. అటు వైపు తిరిగి ఉండడంతో వీపు పలకలు తేలి ఉంది. చామనచాయ వీపు మీద ఎర్ర రంగు బ్రా రెచ్ఛగొట్టేలా ఉంది. దీన్ని ఇలా చూస్తే మావ తట్టుకోగలడా అనుకుంటూ ముందుకు వచ్చి “ఎందుకమ్మా ఇంత బిర్రు రైకలు….పట్టుకుంటేనే పిగిలిపొయేల ఉంది చూడు అంటూ చేతులు తప్పించింది. బాగ చెమట పట్టి ఉన్న జాకెట్ ని చూసి “దీన్ని కాసెపు బయత ఆరేస్తా ఉండు” అని నిర్మల ఎదో చెప్పబోయిన వినిపించుకోకుండా బయటకి వెల్లి గడి పెట్టింది. కొటిరత్నం నేరుగా సుబ్బరెడ్డి దగరకు వెళ్లి “మావా…కళ్ళు మూసుకో…నీకు ఒకటిస్తా” అంది చేతులు వెనక పెట్టుకొని “అబ్బ..నీ యమ్మ…చెప్పవే….దాన్ని పక్కలో పడదెంగమంటే.. అది చెయ్యకుండా “అని కళ్లు మూసుకున్నాడు. మొహం మీద ఎదో తడి గుడ్డ పెట్టినట్టు చల్లగా తగిలింది. చెమట వాసన మరియు సెంటు కలిసిన కమ్మని వాసన. ఆ వాసన ఎక్కడో చుసినట్టు అనిపించింది సుబ్బరెడ్డి కి. వెంటనె స్కూల్ లో నిర్మలమ్మ ఆది జాకెట్ వాసన గుర్తు వచింది. చప్పున కళ్ళు తెరిచి చూడగా అది ఇందకటిదాకా నిర్మలమ్మ వంటిమేద ఉన్న పింక్ జాకెట్. దాన్ని ఆత్రుతగా లాక్కోబోయాడు. కాని కొటిరత్నం ఇవ్వకుండా దూరం గ పెట్టి “ఎల ఉంది మావా….పెనం మీద పెసరట్టు…నిర్మలమ్మ విప్పిన వెడి వెడి జాకెట్టు” అంది రెచగొడుతూ. అప్పటికే కసి ఎక్కివున్న రెడ్డి అమె చెతిలో నుండి బలవంతంగా లాక్కుని జాకెట్ చంకల దగ్గర ఉన్న చెమట ని పెదాల మద్య పెట్టుకొని ఆబగా పీల్చాడు. దానికి ఉన్న చెమట వేడెక్కి ఉన్న రెడ్డి గొంతులొకి జాతరిపొయింది. అది చూసిన కొటిరత్నం కొంచం అసూయ తో జాకెట్ లాక్కుని “మరీ కరువు పట్టి ఉన్నవు…దాని రైక ఎందుకు…నెరుగా దాని సంక నాకుపో” అని కొంచం కోపం తో విసురుగా బయతకి వెల్లి జాకెట్ ఆరెసి లొపలికి వచి “నిర్మలా… అయిపోయిందా…” అంది కొంచం కటువుగా. నిర్మల జాకెట్ ని చేతో పట్టుకొవదం కూడ అమెకి ఇష్టం లెదు. కాని మొగుడి కామం తీర్చడానికి తప్పనిసరి అయి చేస్తోంది. “ఆఅ…వస్తున్నా…” అంటూ నిర్మలమ్మ తలుపు తీసింది.