ఉదయం 8 గం :

నేను అప్పటికే హడావిడిగా వాకింగ్ గాత్ర చేసుకుని కూరగాయలు తీస్కొని వచ్చాను.

“ఏవోయ్ ఇందాక వచ్చింది అసలే కోపదారి మనిషి కాస్త త్వరగా కానివ్వు ” అంటూ హడావిడిగా లోపలి వచ్చాను.

” అబ్బబ్బ ఎప్పుడో సద్ది పెట్టాను మీరే తీసుకెళ్లడమే ఆలస్యం” అని తాను అనగానే కాస్త కంగారు తగ్గి. బ్రేక్ ఫాస్ట్ తీసుకొని ఐదు నిముషాలలో ఫార్మ్ హౌస్ లోని హాల్ లో ఉన్నాను.

ప్లేట్ లో ఇడ్లీలు పెట్టి నెయ్యి ఒక చిట్టి గిన్నెలో పోసి కారం పచ్చడి పెట్టి ప్లేట్ రెడీగా ఉంచాను. 10 నిముషాలలో కార్తీక్ గారు రావడం చూసి అలెర్ట్ ఆయను.

” సర్ బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ ” అంటూ కాంఫిడెంటుగా చెప్పను.

అయన వచ్చి  కూర్చుని ఒక్క ఇడ్లీ తిని ” అబ్బహ్ సూపర్బ్ టేస్ట్.. అద్భుతః. ఎవరు చేసారు? మీ అమ్మ ? ” అని మెచ్చుకునేసరికి నా వొళ్ళు తేలిపోతుంది.

” లేదండి.. మా ఆవిడ చాలా బాగా చేస్తుంది ఇంకొంచం నెయ్యి పోసుకోండి సర్” అంటూ నెయ్యి గిన్నె వొంచాను.

” నిజంగా ఇడ్లీ మా అమ్మ చేస్తే తప్ప తినను అలాంటిది మా అమ్మను మించి చేసారు మీ ఆవిడ. ” అంటూ లొట్టలేసుకుని మొత్తం ఇడ్లీలు తినేసి పాలు తాగేసి ఆలా లేచి హాయిగా హాల్ లో సోఫా లో కూర్చుని సిగరెట్ వెలిగించారు.

నేను వెళ్ళొస్తా సర్ అని చెప్పి కాసేపట్లో ఇంటికి వచ్చి మల్లి స్నానికి వెళ్ళాను. ఇంతలో నా బత్రూమ్ డోర్ కొట్టింది.

“ఏవండీ మీకు ఏదో ఫోన్ వస్తుంది కాంటాక్ట్ నామ SIR అని ఉంది” అని చెప్పగానే.

“లిఫ్ట్ చేయవే అది మా సర్ గారు ఏంటో విషయం కనుక్కో న మొహం నిండా సబ్బు ఉంది.. స్పీకర్ ఆన్ చేసి పెట్టు ” తాను కాస్త కంగారు లిఫ్ట్ చేసి.

” హలో ” అని చిన్నగా మాట్లాడింది నాకు తెలిసి తాను ఫోన్ లో వాళ్ళ నాన్న తరువాత నాతోనే మాట్లాడింది ఇపూడి మా సర్ తో అంతే.

అటు వైపు చాలా రూడ్ గా సమాధానం వస్తుంది అనుకున్న కానీ నా భార్య గొంతు విని అయన కూడా కాస్త తగ్గి

” హలో అండి ప్రసాద రావు వాళ్ళ సర్ ని మాట్లాడుతున్నాను కొంచం తనకి ఫోన్ ఇస్తారా” అని చ్చేప్పడంతో.

” అయన ఇపుడే స్నానానికి వెళ్లారు ఒక్క పది నిముషాల్లో మల్లి ఫోన్ చేయమని చెప్తాను” అనగానే.

” లేదు లేదు ఆయన్ని అర్జెంటుగా ఫార్మ్ హౌసుకి రమ్మనండి చాలా ముఖ్య విషయం మాట్లాడాలి ” అని చెప్పి ఫోన్ కట్ చేసారు.

పది నిముషాల్లో నేను బయటకి రావడంతో స్నేహ చెప్పగానే వెంటనే బట్టలు వేసుకుని ఫార్మ్ హౌసుకి వెళ్ళాను.

” హా ప్రసాద్ రావు గారు అర్జెంటుగా మీరు పోర్టుకి బయలుదేరి అక్కడున్న మన సరుకు అంత పాడవకుండా ఐస్ స్టోరేజీకి  పంపించాలి” అని చెప్పడం అదెలా సాధ్యం అసలే lockdown ఈ టైం లో వెళ్తే పోలీసులు ఊరుకుంటారా అనుకున్న.

” కంగారు పడకండి  ఇక్కడి MLA తో మాట్లాడి ఇదిగోండి ఈ పెరిమిషన్ లెటర్ ఫేస్ చేయించుకున్నాను మీరు సంకోచం లేకుండా వెళ్లి రావొచ్చు” అనగానే హమ్మయ్య అనుకున్నాను.

మా ఇంటి దగర్నుండి షిప్ యార్డ్ కి వెళ్లి అక్కడ సరుకు తీసుకుని అక్కడినుండి ఐస్ స్టోరేజీకి తీసుకెళ్లి సరుకు అంత స్టోర్ చేయించాలి అది నాకు ఇచ్చిన పని.

నేను పర్మిషన్ లెటర్ తీసుకొని బయలుదేరుతూ ఉండగా

” చాలా సరుకు ఉంది ప్రసాద్ గారు దాదాపు కోటి రూపాయలు జాగ్రత్తగా చేర్చండి గోడౌనుకి” అని అయన మాట్లాడ్డంతో.

అలాగే సర్ అని ఇంటికి వెళ్లి స్నేహకి విషయం చెప్పి అటునుండి బయలుదేరి రెండు గంటల్లో పోర్టుకి చేరుకున్నాను.

పోర్టుకి వెళ్ళాక తెలిసింది ఏంటి అంటే తుఫాన్ వచ్చే అవకాశం ఉండడం వల్లనా సాయంత్రం వరకు పోర్టు ఓపెన్ చేయరు అని సర్ కి ఫోన్ చేస్తే దగ్గరుండి సరుకు రవాణా చేసి రమ్మన్నారు ఇది చూస్తే ఒక రోజు పట్టేలా ఉంది.

ఒక్క రోజు పడుతుంది అని తెలిసి వెనక్కి బయలుదేరాను కాకపోతే అప్పటికే టైం ఒంటి గంట అవడంతో వెంటనే స్నేహకి ఫోన్ చేశాను.

 
“హలో స్నేహ సారీ రా ఇక్కడ టైం పట్టేలా ఉంది ఇంకో మనిషి కూడా లేదు కొంచం ఇబ్బంది అనుకోకుండా నువ్వు వెళ్లి సర్ కి భోజనం అది పెట్టిరా ” అని కాస్త నసుగుతుంటే అడిగాను ఎందుకంటే తనకి బయటకి వెళ్లడం అంత ఇష్టంగా ఉండదు.
 
” నేనా మీ సార్ కి బోజనమా బాగోదేమోనండి అసలే ఇక్కడ కుండపోత వర్షం గొడుగు ఉంది కానీ తడుస్తానేమో” అని తాను బుజ్జిగా చెప్పడంతో కొంచం బతిమాలి పొమ్మని చెప్పను.
 
ఎలాగూ నేను ఒక గంటలో బయలుదేరతాను కంగారేం లేదు అని సద్ది చెప్పి పంపించాను.
 
…
 

 
ఈ వర్షంలో వెళ్లడం కష్టమే అనిపించింది నాకు కానీ ఆయన అడిగారు కాబట్టి ఇంకా తప్పడం లేదు వెళ్లడం.
 
సరే అనుకుంటూ పెద్ద క్యారేజీ అన్నం కూర మరియు అయన తినేవి అన్ని సద్దుకుని తలుపుకి తాళం పెట్టి గొడుగు చాటున తడవకుండా మెల్లిగా అడుగులు వేస్తూ పది నిముషాలలో ఫార్మ్ హౌసు గేట్ దగ్గెరికి చేరుకున్నాను.
 
ఆమ్మో ఇంత పెద్ద ఇళ్ల అనుకుంటూనే లోపలి నడుస్తూ చుట్టూ మామిడి చేతులు అక్కడక్కడా మామిడి పళ్ళు చాలా పెద్ద తోటల ఉంది. ఆలా కాసేపు నడిచి ప్రధాన గుమ్మం దగ్గెర ఆగాను. తలుపు దగ్గెర నుంచుని గొడుగు కిందకి దించి పక్కన పెట్టి కాస్త గాబరాగానే డోర్ బెల్ నొక్కాను.
 
కుహూ కుహూ అని పిట్టా కూస్తున్నట్లుగా శబ్దం వినిపించింది పక్కన ఉన్న అద్దంలో మసకగా అటువైపు నుండి వచ్చి తలుపు గడియ తీస్తున్నట్లు తెలుసుతుంది.
 
ప్రసాద రావు భోజనం పంపించాడేమో అనుకుంటూ కార్తీక్ తలుపు తెరవగానే అక్కడున్న ఒక అమ్మాయిని చూసి ఏంటిది ఎవరు తాను అన్న సందేహం కలిగింది కానీ ఆమె చేతిలో ఉన్న క్యారేజీ చూసి
 
” ఓహ్ ప్రసాద రావు గారు పంపించారా క్యారేజీ అక్కడ టేబుల్ మీద పెట్టి వాదించండి రెండు నిముషాల్లో వస్తాను” అని మొహం కూడా సరిగ్గా చూడకుండా మాములుగా చేతిలో ఉన్న సిగరెట్ పడేసి చేతులు కడుక్కోడానికి వెళ్ళాడు.
 
స్నేహ కూడా అవేం పాటించుకోకుండా త్వరగా వడ్డించేసి వెళ్ళిపోదాం అన్న ఆతృతలో ఉంది. మెల్లగా లోపలి నడిచింది కానీ కార్తీక్ ఆవిడా నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన ఆమె పెట్టీల చప్పుడు చాలా క్షుణ్ణంగా వినిపించింది. చేతులు కడుక్కొని వచ్చి టేబుల్ చైర్లో కూర్చుని.
 
“ఈ రోజు ఎం పంపించారు ప్రసాద రావు గారి వైఫ్” అంటూ గిన్నెలు వంక చూస్తూ అడిగాడు.
 
“చాలా చాలా బాగా చేసారండి ఆవిడా పొద్దున్న తిన్న ఇడ్లీ  అమోఘం 5 స్టార్ హోటల్లో కూడా అంట టేస్ట్ రాదు తెలుసా. ఇంతకీ మీరు ఎం అవుతారు వాళ్ళకి తెలిసిన వాళ్ళ లేక వాళ్ళింట్లో పని చేస్తారా” అంటూ ప్లేట్ వడ్డించిన అన్నని కలుపుతూ అడిగాడు.
 
స్నేహకి కొంచం సిగ్గేసింది తాను ఎవరో తెలుసుకోకుండా తన ముందు తననే పొగుడుతున్నందుకు. కానీ తాను ఇంట్రావర్ట్ ఎక్కువ లోపల ఆలోచించడం తప్పితే ఏది అంత హుషారుగా బయటకు చెప్పదు బహుశా తాను పెరిగిన ఇల్లు వాతావరణం తండ్రి పెంపకం పెళ్ళయాక కూడా భర్త అంత స్వేచ్ఛ ఇవ్వకపోవడం అయి ఉంటుంది.
 
స్నేహ ఏమి మాట్లాడకపోవడంతో కార్తీక్ కూడా ఎం ఆలోచించకుండా ముందు భోజనం చేస్తున్నాడు. స్నేహ మాత్రం తల వంచుకుని సాఫీగా వడ్డిస్తూ ఉంది. కార్తీక్ కూడా చాలా రుచిగా ఉండడం వల్లనా ఆవురావురుమంటూ తినడం మొదలు పెట్టాడు. రాహుల్ తినడం చూస్తే స్నేహకి నవ్వొచ్చింది ఎందుకంటే చాలా మంది మంచి వంటకం తినదికి దొరికితే అంతకుముందు తిన్నదానితోనో లేదా వాళ్లకు తెలిసిన వాళ్ళు వండినదాన్ని బట్టి పోలుస్తూ ఉంటారు నచ్చితే పొగడ్డం మాత్రం ఆపరు ఇపుడు కార్తీక్ అదే ధోరణిలో ఉన్నాడు.
 
పూర్తిగా తినేసి చాలా బాగా చేసారండి అంటూ లేచి చెయ్ కడుక్కుని వచ్చి స్నేహ టేబుల్ మొత్తం సద్దుతూ ఉంటె తాను మంచి నీళ్లు తాగేసి మల్లి అదే హాల్ లో కూర్చుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. స్నేహ కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఓ పావు గంటలో క్యారేజీ ఇంకా కార్తీక్ తిన్న ప్లేట్ శుభ్రంగా కడిగి అన్ని సద్దుకుని ఇంటికి బయలుదేరనుంది.
 
కార్తీక్ అంతలో తన రెండవ సిగరెట్ కూడా కాల్చేసి
 
” ఏమిటీ వర్షం ఎపుడు తగ్గుతుంది ” అంటూ స్నేహ నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన పట్టీల చప్పుడు విని.
 
” ఇదిగో నేను అడిగినదానికి సమాధానం చెప్పకుండా వెళ్తున్న ఇంతకీ నువ్వు ఎవరు? ఏదైనా హోటల్ నుంచి పంపించారా ? ” అని అడగ్గానే.
 
నడుస్తున్న స్నేహ వెనక్కి తిరిగి ” నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి నా పేరు స్నేహ” అని తల దించుకుని చెప్పింది.

ఒకింత ఆశ్చర్యంకి లోనైనా కార్తీక్ వెంటనే ఆవిడా మొహం చూసాడు చందమామలాంటి ముఖము, నల్లటి జుట్టు పెద్ద కళ్ళు, సన్నటి ముక్కు కాస్త వణుకుతున్న మాట నిజమే కానీ ఆ పేదలు రెండు అంటి అంటనట్లుగా ఒక దాని ఒకటి తాకుతూ లిప్ స్టిక్ లేకుండానే ఎర్రగా

ఉన్నాయి .  ఆ రెండు లేత ఎరుపు రంగు పెదవుల మధ్యలో తెల్లటి పళ్ళు. తను ” నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి” అన్నపుడు ఆ పెదవుల కదలిక. ఆవిడా ఆలా మాట్లాడుతూ తన జుట్టు సరిచేసుకునపుడు శంఖం లాంటి చెవి కమ్మలు ఊగడం అన్ని గమనిస్తున్నాడు కార్తీక్.
 
ఇంత అందగత్తేనా ప్రసాద్ గారి భార్య.. ఆయనేమో అప్పుడే సగం ముసలాడిలా ఉంటాడు ఈవిడేమో ఈ మధ్యే పైట  వేసినట్లుగా అందంగా బలం గ ఉన్నారు అని అనుకున్నాడు.
 
ముఖ్యంగా స్నేహ కట్టుకున్న చీరకట్టు. బ్లౌజ్ ఎంత బాగా సరిపోయిందో ఆవిడ సల్లకి. చాలా మంది అమ్మాయిలకు చాలా వరకు బ్లౌజ్ అయితే లూసుగా ఉంటుంది లేదంటే ఊపిరి ఆడకుండా టైటుగా ఉంటుంది. కానీ స్నేహకి ఆలా కాదు సల్లకి గాలి ఆడేలా.  వెనక భాగం ఎంత చూపించాలో అంత చూపిస్తూ. మరీ ముందు బాగా low  కట్ కాకుండా.   ఇదిగో ఇప్పుడే లోయ ప్రారంభం అవుతుంది అన్నట్లుగా రెండు సళ్ళు కలవడం మొదలయ్యే ప్రదేశం దగ్గెర దాచేస్తూ. తన ఎద ఆకారం స్పష్టంగా తెలిసేలా ఉంది.
 
బ్లౌజ్ దాటి కిందకు వస్తే అప్పుడే వర్షంలో రావడం వాళ్ళ చిన్నగా నడుం మీద చినుకులు పడడం అవి స్నేహ అంత పట్టించుకోకపోవడం.  కాకపోతే ఆ ప్రదేశం అంత తడి అయి మెరుస్తుంది. ఇంకాస్త కిందకి వస్తే తన చీర కట్టు వల్ల స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది బొడ్డు. లోతుగా ఉన్నా కిందకి సాగుతుంది అచ్చం మన టాటా కారు సింబల్ లా.
 
ఒక మగాడు ఆడదాన్ని లొంగదీసుకున్నాక కసి తీరా సెక్స్ చేసాక వచ్చే మొదటి కోరిక ఆడదాన్ని వెనక పిరుదుల మధ్యలో ఉన్న గుహని ఛేదించాలి అనుకోవడం. ఆలా ఛేదించాలి అంటే ఆ ఆడదాని పిరుదులు చాలా ఆకర్శణీయంగా ఉండాలి. స్నేహని చూస్తే తన పువ్వుకంటే ముందర పిరుదులని ముద్దాడి కసి తీరా వెనకాల ఉన్న గుహని దున్ని దున్ని పడేయాలి అన్నంతగా ఉంది స్నేహ  పిరుదుల భాగం.
 
ముఖ్యంగా ఎంత ఉన్నత శిఖరాలకు ఎదిగిన ఆడదానికి ఉన్న అందం ఏమిటి అంటే సున్నితత్వం. మగాడి అంగ స్పర్శ తగలగానే  తాను మెల్లిగా కంటి పాపతో పైకి చూస్తూ వణుకుతున్న పెదాలతో ఆహ్ మ్మ్ అంటూ సన్నటి మూలుగు ఇస్తేనే మగాడికి ఇష్టం. తన కాల్లు రెండు తెరిచి తన పొలాన్ని పచ్చిగా దున్నమని పెదవి కొరుక్కుంటూ కసిగా నవ్వి తనకు తాను లొంగిపోయే ఆడది దొరకడం అదృష్టమే కదా.
 
” ఓహ్ మీరు ప్రసాద్ గారి భార్యా?  చెప్పనేలేదు రండి రండి కూర్చోండి ” అంటూ తన ముందు సోఫా మీద దిండు అస్తవ్యస్తంగా పది ఉండడంతో అది తీసి కూర్చోమని చెప్పాడు.
 
స్నేహకి ఇంటికి వెళ్లాలని ఉంది ఎందుకు లేని పోనీ పరిచయాలు అని కాదు కానీ తనకు అంత పెద్ద వాళ్ళతో మాట్లాడ్డం చేతకాదు అని ముందే ఒక ఆలోచన సృష్టించి స్నేహ మైండులో బలంగా నాటాడు ప్రసాద్.
 
” పరవాలేదు రండి మీ ఇల్లే అనుకోండి ” అంటూ కొంచం ఆప్యాయంగా పిలిచాడు కార్తీక్.
 
ఇంకా మరీ అంతగా అడిగించుకుంటే బాగోదు అనుకుని చిన్నగా అడుగులు వేస్తూ వచ్చి కూర్చుంది. అయినా నాతో మాట్లాడనికి ఎం ఉంటుంది. ఎందుకు కూర్చోమన్నాడు అని ఒకటే దడగా ఉంది.
 
” మీ వల్ల ఈ రాజు మా అమ్మతో గొడవ… అయ్యాయో ఉండండి” అంటూ స్నేహ కాస్త తడవడం చూసి తన రూమ్ లో ఉన్న టర్కీ టవల్ తీసుకొచ్చి ఇచ్చాడు.
 
” అదే మీ వల్ల ఈ రోజు మా అమ్మతో చిన్నగా గొడవ పడ్డాను. మీ వల్ల  అంటే మీ వల్ల కాదు అనుకోండి కానీ ఒక రకంగా మీ వల్లే” అంటూ ఎం మాట్లాడుతున్నాడో తెలియడం లేదు కార్తీక్ కి.
 
అయితే తను కంగారు పడుతున్నాడా లేదా స్నేహ చేసిన వంటని ఎలా పొగడలో తెలియక ఆరాటపడుతున్నాడో అన్నది స్నేహకి అర్ధం కావడం లేదు. టవల్ పట్టుకుని అలాగే కిందకు చూస్తూ కాలి బొటన వేలు అటు ఇటు కదుపుతూ భయం కంగారు కలగలిపిన భావనతో కూర్చుంది.
 
ఆలా ఒక రెండు నిముషాలు కార్తీక్ మాట్లాడుతూ మధ్యలో ఆపి . ఆమె వైపు చూసాడు పెళ్లి అయినా మొదటి రాత్రి శోభనం గదిలో భయంగా కూర్చున్న పెళ్లి కూతురిలా అనిపించింది తనకు.
 
కార్తీక్ కావాలంటే ముంబై నుంచి మంచి అందగత్తెలు తెప్పించుకుని రోజుకు ఒకదానితో స్వర్గం చూడొచ్చు అంత డబ్బు పలుకుబడి ఉన్నాయి కానీ ఒక సాని దగ్గెర తెగింపు బరితెగింపు తత్త్వం, ఎందరినో చూసాను నువ్వు ఒక లెక్క అన్న వైఖరి ఉంటాయి తప్పితే. స్నేహలా అమాయకత్వం, సున్నితత్వం ఉండవు. అందుకే మొదటి చూపులోనే నచ్చిందా లేదా అన్న విషయం పక్కన పెడితే.స్నేహని చూడగానే నమస్కారం పెట్టాలి అన్నంతగా నచ్చింది. తనతో మాట్లాడాలి అన్న కుతూహలం కలిగింది.
 
 అంత మాట్లాడుతున్న వదిలితే వెళ్లిపోతాను అన్న ఆలోచన ఆమె మొహంలో కనిపించడం చూసి.
 
” సరే సరే మీకు ఇబ్బందిగా ఉంటె మీరు వెళ్లొచ్చు” అని చెప్పాడు.
 
హమ్మయ్య అంటూ లేడి  పిల్లలా సోఫా పైనుండి ఒక్క పరుగున ఇంట్లో చేరాలి అన్నట్లుగా లేచింది.
 
” కాకపోతే ఒక్క షరతు” అన్న మాటలు విని మల్లి ఆగి వెనక్కి చూసింది.
 
మంచి మీసా కట్టు సన్నటి గడ్డం, గుడ్డు ఆకారంలో ఉన్న తెల్లటి ముఖము. బహుశా AC తప్ప ఎండా తెలియదేమో మంచు ప్రదేశంలో ఉంటారేమో ఇలాంటి వాళ్ళు అనంట్లుగా ఉంది కార్తీక్ ముఖము. సరిగ్గా పక్కన నిలబడితే తను కార్తీక్ కి బుజాల దగ్గెరికి వస్తుందేమో అంత పొడుగ్గా ఉన్నాడు. కచ్చితంగా ఆరు అడుగుల పైనే ఉంటాడు. సరిగ్గా లొంగితే ఒక్క రాతిరిలో ఆడదానికి వాంతి చేయించగల సమర్ధుడు.
 
స్నేహ ఆలా ఒక్కసారి మొహం చూసి మల్లి కిందకి మొహం పెట్టింది. కార్తీక్ వేసుకున్న బాక్సర్స్ ( చిట్టి చెడ్డి) వల్ల స్నేహకి అతని తొడలు తెల్లగా స్పష్టంగా మంచి జుట్టుతో కనిపించాయి. చూపు తిప్పుకుంది పరాయి మగడు అన్నట్లుగా.
 
” ఏంటో చెప్పండి ” అన్న మాటలు వినిపించి వినిపించనట్లుగా వచ్చాయి స్నేహ పెదవుల మధ్యనుండి.
 
” మరేం లేదు మీరు చేసిన ఇడ్లీ మరియు కొబ్బరి చట్నీ రెసిపీ కొంచం రాసి ఇస్తారా మా అమ్మకి పంపిస్తాను ఇక నుండి ఇడ్లీలు అలానే చేయమంటాను ” అని కార్తీక్ కూడా నాసిగాడు.
 
క్యారేజీ రెండు చేతులతో పట్టుకుని ” సరే పంపిస్తాను” అని చెప్పి మల్లి వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వేగంగా నడిచి వెళ్ళిపోయింది.
 
తను వెళ్లడం చూసి ఎదో దొరికింది అన్నట్లుగానో  లేక ఏదో కోల్పోయినట్లుగానో చిన్నగా నవ్వుతూ అలాగే టీపోయ్ మీద ఉన్న 555 సిగరెట్ ప్యాకెట్ తీసి అందులోంచి తీసిన సిగరెట్ వెలిగించి గట్టిగ పీల్చి గుప్పుమని ఊదాడు.

వర్షం తగ్గడంతో కాస్త తొందరగానే ఇంటికి చేరుకుంది స్నేహ. వచ్చి రాగానే కాసేపు అలాగే కూర్చుంది అక్కడ వాళ్ళ మధ్య జరిగిన సంభాషణ అంత ఒకసారి నెమరు వేసుకుంది. మల్లి ఎదావిదిగా ఇంటి పనుల్లో నిమగ్నం అయింది.

సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు ప్రసాద్ ఇంటికి చేరుకొని సరిగా భోజనం పెట్టిందో లేదో అని పెళ్ళని ప్రశ్నించాడు. 

” ఇష్టంగానీ తిన్నారండి తినే వరకు వెయిట్ చేసి తిన్నాక అన్ని సద్దుకుని వచ్చేసాను” అని మాములుగా చెప్పింది. అక్కడ కార్తీక్ తనని కూర్చోమనట్లు అదే పనిగా తనతో ఆపకుండా మాట్లాడినట్లుగా ఏమి చెప్పలేదు. అసలే అనుమానపు మనిషి ఎం చెప్తే ఎం అర్ధం చేసుకుంటాడో అనుకుంది. 

రోజులాగానే ఆ రోజు కూడా రాత్రి భోజనం పట్టుకెళ్ళాడు ప్రసాద్. 

” సర్ అది రేపు మధ్యాహ్నం ఒంటి గంటకి వెళితే సరిపోతుంది పోర్ట్ సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు తెరుస్తారు రాత్రి అక్కడే ఉండి సరుకు అంత షిప్పులోకి ఎక్కించి ప్రొద్దునకళ్ల వచ్చేస్తాను” అని కార్తీక్ భోజనం చేసాక ఇంటికి వచేసాడు ప్రసాద్. 

టైం తొమిదిన్నర అవడంతో అప్పడికే స్నేహ పక్క ఎక్కి పడుకుఅంట్లుగా కన్నులు మూసింది. కానీ ఇంతకు గాని నిద్ర పట్టడం లేదు. ఎందుకు ఆ అబ్బాయి అంత ఉద్రేకంతో మాట్లాడాడు. ఇడ్లీ బాగుంటే బాగుంది అని చెప్పాలి కానీ అంత సేపు కూర్చోబెట్టి ఎందుకు మాట్లాడాడు. ఒకింత కుతూహలం మరొకింత ఆశ్చర్యం వాళ్ళ అమ్మతో నా ఇడ్లీలు బాగున్నాయ్ అని చెప్పడం ఎందుకు అనుకుంటూ  కోపం తెచ్చుకుంది. 

ముఖ్యంగా ఎందుకలా నన్ను తినేసేలా చూసాడు అని కాస్త సిగ్గు. అయినా పరాయి మగాడి భార్యని ఆలా చూడ్డం మహా పాపం అంటూ మల్లి చీరకు. ఇలా  ఆలోచనలు రావడం  ఒకసారి నవ్వు మరోసారి కోపం ఇంకోసారి సిగ్గు ఇలా జరగడం ఏంటా అని తన  అదుపు తప్పి రకరకాలుగా ఆలోచించడం స్నేహకి ఆశ్చర్యం వేసింది. 

ఇలా ఆలోచిస్తూ ఉండగా  వంట గదిలో చప్పుడు కావడం బహుశా ప్రసాద్ ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేస్తునందేమో అనుకుని రాని నిద్రని నటిస్తూ కళ్ళు మూసుకుంది స్నేహ. 

ఒక పావు గంటలో భోజనం ముగించి పెరట్లోకి వెళ్లి గట్టిగ ఒక దమ్ము లాగి పడక గదిలోకి వచ్చి బెడ్ లైట్ వేసి వచ్చి స్నేహ పక్కన పడుకున్నాడు. స్నేహ కళ్ళు మూసుకుందే కానీ నిద్ర పోలేదు. 

ప్రసాద్ యధావిధిగా తను రోజు వచ్చి స్నేహ పక్కనే పడుకుని స్నేహ పడుకుందా లేదా అన్నది నిర్ధారించుకుని మెల్లిగా స్నేహ ఫోన్ చెక్ చేయడం ప్రారంభించాడు. అప్పుడు స్నేహ కళ్ళు తెరచి చూసి ఒక్కసారిగా షాక్ తిన్నది. తన వాట్సాప్ కాల్ లిస్ట్ మరియు వాట్సాప్ మెసేజెస్ అన్ని చెక్ చేసి మెల్లిగా ఫోన్ ఎక్కడ ఉందొ అక్కడ పెట్టి పడుకున్నాడు. స్నేహకి ఇపుడు ప్రసాద్ చేసిన పని చూస్తే కంపరం వేసింది. ఇలాంటి మనిషి అనుకోలేదు తను. కాకపోతే ఇపుడు కోప్పడి గొడవ పెట్టి అనుమానం ఎందుకు అని అడగడం వల్ల వచ్చే లాభం కంటే కూడా నష్టమే ఎక్కువ అని కళ్ళు మూసుకుంది. 

రోజులాగే ప్రొద్దున్నే లేచి ముందుగా తలారా స్నానం చేసింది స్నేహ.  గదిలో పూజ కానిచ్చి కార్తీక్ కోసం చేయాల్సిన బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేసింది గంటలో టిఫిన్ రెడీ చేసి క్యారేజీలో సద్దుతుండగా  ఎందుకో ఒక ఆలోచన వచ్చింది. వచ్చిందే తడవుగా బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి పెన్ను పేపర్ తీసుకుని మంచం మీద బోర్లా పడుకుని రాయసాగింది. ఆలా ఒక పది నిముషాలు రాసి హడావిడిగా వంట గదిలోకి వచ్చి క్యారేజిలో అన్నింటికంటే కింద బోక్సులో ఆ రాసిన లెటర్ పెట్టి క్యారేజీ రెడీ చేసింది. 

 ప్రసాద్ కూడా తన వాకింగ్ ముగించుకుని కూరగాయల సంచితో వచ్చి 

“ఏమోయ్ ఎంతసేపు టిఫిన్ రెడీ చేసావా? ” అని చిన్నగా అరిచాడు. 

స్నేహ క్యారేజీతో రావడం చూసి  “శ్రమ కలుగుతుందా”  అంటూ ప్రేమగా అడిగి ” ఇంకెన్ని రోజులు ఇంకో 5 రోజుల్లో వెళ్ళిపోతారు ” అని ప్రేమగా తల నిమిరి ఫార్మ్ హౌస్ కి బయలేదుదేరాడు. 

ప్రొద్దున్న అంత ఇంత ప్రేమగా ఉండే మనిషి రాత్రి అయేసరికి ఆ అనుమానపు బుద్ధి ఏంటో అర్ధం కాలేదు స్నేహకి