Naa Autograph Sweet Memories – 11 | ఆటోగ్రాఫ్ స్వీట్ మొమరీస్

దాంతో రేణుక, సునీత ప్రశాంతంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.
పోలీసుల దృష్టిలో అప్పటికి కేసు పూర్తయిపోయింది….కాని రేణుక దృష్టిలో మాత్రం కధ అప్పడే మొదలయింది.
ఆ రోజు రేణుక, సునీత కలిసి ఆ గదిలో ఉన్న కార్పెట్ మార్చి కొత్తది వేసేసారు.
దాంతో రేణుక బెడ్ మీద పడుకున్న వెంటనే నిద్ర పోయింది.
అలా నిద్ర పోతున్న రేణుక అర్ధరాత్రి అయ్యే సరికి తన మీద ఎవరో పాకుతున్నట్టుగా అనిపించి కళ్ళు తెరిచింది.
నిద్రలో కళ్ళు తెరిచిన రేణుక కళ్ళ ముందు చనిపోయిన సుందర్ దెయ్యమై వికృతమైన మొహంతో ఆమె వైపు చూసి, “హలో….రేణుక,” అన్నాడు.
దాంతో రేణుక ఒక్కసారిగా భయపడుతూ పైకి లేచి కూర్చున్నది.
కాని కళ్ళ ముందు ఏమీ కనిపించలేదు….రేణుక తనకు కల వచ్చిందని అర్ధమయ్యి అప్పటి దాకా స్పీడుగా కొట్టుకున్న ఆమె గుండె మళ్ళీ నార్మల్ గా కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది.
భయంతో నైటీలో ఉన్న రేణుక సళ్ళు ఆమె ఊపిరికి అనుగుణంగా పైకి కిందకు ఊగుతున్నాయి.
మళ్ళి రేణుక బెడ్ మీద పడుకున్నది….కాని ఆమె పక్కనుండి సుందర్ లేచి ఆమె వైపు చూసాడు.
ఈసారి రేణుక నిజంగానే బాగా భయపడిపోయింది…..అతని మొహం చాలా వికృతంగా ఉన్నది.
రేణుక అతని వైపు చూడటానికి భయపడి కళ్ళు మూసుకున్నది….ఆ సమయంలో పరిగెత్తుదామన్న ఆలోచన కూడా రాక అతని వైపు కళ్ళు తెరిచి భయంతో చూస్తున్నది.
తన వైపు భయంతో అదిరిపోయి చూస్తున్న రేణుక వైపు చూసి…….
సుందర్ : ఇప్పుడు నేను ఇక్కడకు ఒక విషయం చెప్పడానికి వచ్చాను…..అదేంటంటే….నేను బ్రతికుండగా నిన్ను అనుభవించలేక పోయాను….అది చనిపోయాక….ఇప్పుడు తప్పకుండా పూర్తి చేస్తాను…..(అంటూ మాయమైపోయాడు)
సుందర్ చెప్పిన మాటలు విన్న రేణుక పెద్దగా కేకలు పెడుతూ బెడ్ మీద కూర్చున్నది.
అలా భయంతో రేణుకకు నిద్ర పట్టలేదు.
పొద్దున్నే సునీత కు రాత్రి జరిగింది మొత్తం చెప్పి…..
రేణుక : నాకు చాలా భయంగా ఉన్నది సునీత….ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావడం లేదు….
సునీత : నువ్వేం భయపడకు….నేను మీ అమ్మా, నాన్నను తిరిగి రమ్మని టెలిగ్రామ్ ఇస్తాను…..
అంటూ సునీత కిచెన్ లోకి వెళ్ళి అక్కడ పని చేసుకుంటున్న కిషన్ దగ్గరకు వెళ్లి రేణుక వాళ్ల నాన్నకు టెలిగ్రామ్ ఇవ్వమని చెప్పి పోస్టాఫీస్ కి పంపించింది.
అలా కిషన్ వెళ్ళిన కొద్దిసేపటికి రేణుక హాల్లో కూర్చుని ఉంటే సునీత ఆమెకు టీ తీసుకుని వచ్చింది.
కాని అప్పుడే డ్రైవర్ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి హాల్లో కూర్చున్న రేణుక వైపు, సునీత వైపు ఏదో చెబుదామని ట్రై చేస్తున్నా టెన్షన్ తో నోట మాట రాక సైగ చేస్తూ బయటకు పరిగెత్తాడు.
అతను అలా పరిగెత్తడం చూసి ఏదో జరగరానికి జరిగింది అనుకుంటూ మనసు కీడుని శంకిస్తుండగా సునీత చేతిలో ఉన్న టీ కప్పుని అక్కడ ఉన్న టేబుల్ మీద పెట్టి డ్రైవర్ వెనకాలే పరిగెత్తింది.
సునీత అలా పరిగెత్తడం చూసి రేణుక కూడా ఆమె వెనకాలే పరిగెత్తింది.
అలా పరిగెత్తుకుంటూ బయటకు వెళ్ళిన వాళ్లకు ఒబెరాయ్ విల్లా నుండి అరకిలో మీటరు దూరంలో ఉన్న గేటు దగ్గర ఆగారు.
గేటుని చూసిన వాళ్ళు ఒక్కసారిగా బిత్తరపోయి భయంతో సునీత, రేణుక గట్టిగా అరిచారు.
టెలిగ్రామ్ ఇద్దామని వెళ్ళిన కిషన్ తల గేటుకి వేలాడదీసి భయంకరంగా కనిపిస్తున్నది.
ఆ దృశ్యం చూసి డ్రైవర్, సునీత, రేణుక ముగ్గురూ భయంతో వణికిపోయారు.
ఇక ముగ్గురూ ఇంట్లోకి వచ్చి గబగబ బట్టలు సర్దేసుకుని అక్కడ నుండి వీలైనంత తొందరగా బయట పడదామని సునీత, రేణుక ఇద్దరూ తమ సూట్ కేస్ లు తీసుకుని బయట కారు దగ్గరకు వచ్చారు.
కాని కారులో వెనకసీట్లో డ్రైవర్ తల కనిపించేసరికి సునీత పెద్దగా అరుస్తూ లోపలికి వచ్చింది.
అప్పుడే రేణుక తన గదిలో నుండి సూట్ కేస్ తో బయటకు వచ్చి సునీత ఎందుకు అరుస్తుందో అర్ధంకాక….
రేణుక : సునీత….ఏమయింది….ఎందుకలా అరుస్తున్నావు….
దాంతో సునీత రేణుకను తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళి కారులో డ్రైవర్ తల ఉన్న విషయం చెప్పింది.
ఇద్దరూ భయపడుతూ ఎటెళ్ళాలో తెలియక ఒకరిని ఒకరు పట్టుకుని అలాగే బిక్కుబిక్కుమంటూ చుట్టూ చూస్తూ కూర్చున్నారు.
ఇప్పుడు వాళ్ళిద్దరి పరిస్థితి ఎవరికీ టెలిగ్రామ్ ఇవ్వడానికి వీల్లేదు….అలాగని అక్కడ నుండి బయటపడే దారి కనిపించడం లేదు.
వాళ్ళిద్దరూ చాలా భయపడి పోయారు….వాళ్ళీద్దరికి చనిపోయిన ప్రొఫెసర్ సుందర్ అక్కడే ఉండి తమను చూస్తున్నట్టుగా ఊహించుకుని భయపడిపోతున్నారు.
కొద్దిసేపటికి రేణుక సునీత ఒళ్ళొ తలపెట్టి పడుకుని నిద్రపోయింది.
సునీత ఒళ్ళొ నిద్ర పోయిన రేణుకకు సడన్ గా మెలుకువ వచ్చి కళ్ళు తెరిచి చూసింది.
పక్కనే సునీత కనిపించకపోయే సరికి రేణుక భయపడుతూ ఆమెని పిలుస్తూ లోపలికి వెళ్ళింది.
అలా వెళ్ళిన రేణుక సునీత బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లగానే తనని బాత్ రూమ్ లోనుండి పిలిచినట్టు అనిపించి చిన్నగా అదురుతున్న గుండెలతో బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది.
అక్కడ బాత్ రూమ్ లో మూలగా విడిచిన బట్టలు వేసే పెద్ద బుట్టలో నుండి ఏదో శబ్దం వస్తుంటే రేణుక దాని దగ్గరకు వెళ్ళి ఆ బుట్ట మీద ఉన్న పై మూత తీసింది.
లోపల రేణుకకి సునీత తల తెగి కనిపించేసరికి భయంతో అరుస్తూ బయటకు వచ్చింది.
అలా భయపడుతూ బయటకు వచ్చిన రేణుక తన ఎదురుగా ఉన్న బెడ్ రూమ్ తలుపు తెరుచుకోవడం చూసింది.
రేణుక భయంతో ఏడుస్తూ ఆటువైపే చూస్తు….చిన్నగా ఆ బెడ్ రూం వైపు అడుగులు వేస్తూ ఎవరైనా ఉన్నారా అన్నట్టు ఆ చీకట్లో వెదుకుతున్నది.
ఇప్పుడు అంత పెద్ద ఒబెరాయ్ విల్లాలో రేణుక ఒక్కతే ఉన్నది…..అది కూడా విపరీతమైన భయంతో ఉన్నది.
బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిన రేణుక కళ్ళ ముందు సడన్ గా సుందర్ మొహం కనిపించింది.
దాంతో రేణుక భయంతో గట్టిగా అరుస్తూ వెనక్కు పరిగెత్తబోయింది….కాని అంతలో రేణుక చెయ్యి ఎవరో పట్టుకుని లాక్కెళుతున్నట్టు ఆమె బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది.
రేణుక బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లగానే తలుపులు వాటంతట అవే మూసుకుపోయాయి.
బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిన రేణుక తనను ఎవరో లాగుతున్నట్టు తెలుస్తున్నది కాని…..వాళ్ళు ఎవరో ఆమె కళ్ళకు కనబడకపోతుండే సరికి రేణుక భయంతో కేకలు పెడుతున్నది.
కనిపించని అదృశ్య శక్తి రేణుకను పట్టుకుని అక్కడ ఉన్న టేబులు మీద బోర్లా పడుకోబెట్టింది.
రేణుక అక్కడ నుండి పారిపోదామని ట్రై చేస్తున్నది….కాని ఆమె వల్ల కావడం లేదు….తనని ఎవరో బలంగా పట్టుకుని టేబుల్ మీద కదలకుండా పడుకోబెట్టడం తెలుస్తున్నది.
రేణుకని టేబుల్ మీద బోర్లా పడుకోబెట్టి ఆమె ఒంటి మీద ఉన్న నైటీ ముడి విప్పేసింది.
వెంటనే రేణుక ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా తన కాలితో తన మీద కనిపించకుండా ఉన్నతన్ని గట్టిగా తన్నింది.
దాంతో అతను తన మీద నుండి పక్కకు దొర్లినట్టు అనిపించి వెంటనే వెల్లకిలా తిరిగింది.
కాని అంతలోనే సుందర్ రేణుక మీదకు వచ్చి ఆమెను టేబుల్ మీద మళ్ళీ పడుకోబెట్టి ఆమె చేతులు రెండిటినీ గట్టిగా పట్టుకుని తల పైన టేబుల్ కి అదిమిపెట్టి కదలకుండా పట్టుకున్నాడు.
కాని రేణుక మాత్రం తన రఘు వంచన లేకుండా చనిపోయిన తరువాత కూడా సుందర్ దెయ్యమై కనిపించకుండా తన మీద అత్యాచారం చేస్తున్న అతని చేతుల నుండి తన చేతులను విడిపించుకుని అతని ఛాతీ మీద తన చేతులతో గట్టిగా తన మీద నుండి తోసేయడానికి విపరీతంగా ట్రై చేస్తున్నది.
కాని ఆమె వల్ల కావడం లేదు…రేణుక గట్టిగా అరుస్తూ, ఏడుస్తూ, “ప్లీజ్…నన్ను వదిలేయ్,” అంటూ అతన్ని బ్రతిమలాడుతున్నది.
అలా రేణుక పెనుగులాడుతూ అక్కడ డ్రస్సింగ్ టేబుల్ లో ఉన్న అద్దంలో చూసి ఒక్కసారిగా బిత్తర పోయింది.
అద్దంలో తన మీద సుందర్ ఆత్మ పడుకుని తన చేతులను పట్టుకుని తన మెడ ఒంపులో ఎక్కడ పడితే అక్కడ ముద్దులు పెట్టడం చూసింది.
రేణుక అద్దంలో సుందర్ ఆత్మను చూస్తూ అతని భుజాలను పట్టుకుని బలం మొత్తం కూడగట్టుకుని తన మీద నుండి తోసేసింది.
సుందర్ ని తన మీద నుండి తోసేసిన తరువాత టేబుల్ మీద నుండి దిగి పరిగెత్తుదామని ట్రై చేసింది….కాని సుందర్ ఆత్మ ఆమెని వెళ్ళనీయకుండా రేణుక కాళ్లను పట్టుకుని ఎత్తి టేబుల్ మీద వేసి బోర్లా పడుకోబెట్టింది.
రేణుక లేవడానికి వీల్లేకుండా ఆమెను అలాగే బోర్లా పడుకోబెట్టి రెండు చేతులని ఒక దాని తరువాత ఇంకో చేతిని వెనక్కు మడిచి వీపు మీదకు తీసుకొచ్చి కదలకుండా గట్టిగా పట్టుకుని ఆమె వేసుకున్న టూ పీస్ నైటిలో పైన ఉన్న నైటీని చించేసి కిందకు విసిరేసింది.
రేణుకను టేబుల్ చివరకు లాగి ఆమె ఒంటి మీద మిగిలిఉన్న లోపల నైటిని పైకి లేపి ఆమె కాళ్ళను ఎడం చేసింది.
జరుగుతున్నదేంటో అర్ధం అయిన రేణుక ఇంకా గట్టిగా ఏడుస్తూ, “ప్లీజ్….వ…దిలే…య్….నా…మీద….దయ చూపించు,” అంటూ సుందర్ ఆత్మను బ్రతిమలాడుతున్నది.
కాని సుందర్ ఆత్మ రేణుక ఏడుపులను ఏమాత్రం పట్టించుకోకుండా ఆమె కాళ్ళను బాగా ఎడం చేసి తన మడ్డని ఆమె కన్నె పూకులోకి దూరుస్తున్నాడు.
తన పూకులోకి సుందర్ మడ్డ దూరుతుండంటం తెలుస్తుండటంతో….బలవంతంగా తన పూకులోకి సుందర్ మడ్డ దిగుతుంటే….ఒక కాల్చిన ఇనుప చువ్వ తన పూకులోకి దిగుతున్నంతగా నొప్పితో రేణుక బాధపడుతూ కేకలు పెడుతున్నది.
కాని సుందర్ ఆమె కేకలను, బాధను ఏమాత్రం పట్టించుకోకుండా తన దడ్దుని పూర్తిగా రేణుక పూకులోకి దింపేసాడు.
సుందర్ దడ్దు తన పూకులోకి దిగిపోయిందన్న బాధతో రేణుక ఇక ఏమీ చేయలేక అలాగే ఏడుస్తూ అతను ఇచ్చే నరకాన్ని చవి చూస్తు….సుందర్ ని అద్దంలో నుండి తనను ఎలా అనుభవిస్తున్నాడో చూస్తున్నది.
ఆమె కళ్ళ వెంబడి నీళ్ళు కారిపోతున్నాయి….అప్పటికే చాలా సేపటి నుండి ఏడుస్తుండటంతో గొంతు ఎండిపోయి ఏడుపు కూడా ఆగిపోయింది.
అలా కొద్దిసేపు సుందర్ ఆత్మ తన మడ్డని రేణుక పూకులో ఆడించిన తరువాత వేడి చల్లారిన తరువాత ప్రశాంతంగా ఆమె మీదకు వాలిపోయింది.
ఆ తరువాత రేణుకని ఆ గదిలోనే సుందర్ ఆత్మ బంధించేసింది….ఆమెకు తనకు జరిగిన అన్యాయాన్ని, బాధను చెప్పుకోవడానికి ఎవరు ఆ ఒబెరాయ్ విల్లాలో మిగల్లేదు.
అందరిని సుందర్ ఆత్మ చంపేసింది….ఆమె కేకలు అరణ్యరోదనే అయిపోతున్నాయి.
తరువాత సుందర్ ఆత్మ తన కోరికను తీర్చుకుని తన మీద నుండి లేవడం గమనించింది….కాని ఎక్కడికి వెళ్ళిందో మాత్రం తెలియలేదు.
దాంతో రేణుక లేని ఓపికను కూడదీసుకుని బెడ్ రూమ్ డోర్ దగ్గరకు వెళ్ళి తలుపు తీయడానికి ట్రై చేసింది.
కాని ఆ తలుపు ఎంత ట్రై చేసినా ఓపెన్ కాలేదు…..దాంతో రేణుకకి తాను ఆ గదిలో బందీ అయినట్టు అర్ధం అయింది.
ఇక ఏమీ చేయలేక….ధైర్యం, బలం, నమ్మకం అంతా కోల్పోయి అక్కడే నేల మీద పడిపోయింది.
సుందర్ ఆత్మ ఆ రోజు నుండి తనకు కోరిక కలిగినప్పుడల్లా రేణుకను ఆమె ఇష్టంతో సంబంధం లేకుండా అనుభవిస్తున్నది.
అలా రాత్రి పగలు తేడా లేకుండా రేణుకకి నరకం చూపిస్తూ ఆమెను తనను నచ్చినట్టు, ఇష్టం వచ్చినట్టు ఆమె అందాలతో ఆడుకుంటూ అనుభవిస్తున్నాడు సుందర్.
సుందర్ తనను అనుభవిస్తున్నప్పుడల్లా రేణుకకి నరకం అంటే ఏమిటో కళ్ల ముందు కనిపిస్తున్నట్టు ఉన్నది.
రేణుక తల్లితండ్రులు రావడానికి ఇంకా వారం రోజులు పడుతుంది….అప్పటికి సుందర్ ఆత్మ మూడు రోజుల నుండి రేణుకకి నరకం చూపిస్తూ కనికరం లేకుండా అనుభవిస్తూనే ఉన్నది.
సుందర్ పెట్టే హింసను తట్టుకోలేక రేణుక తరువాత రోజు ఒక లెటర్ లో జరిగిందంతా రాసి ఒక బుక్ లో పెట్టి ఉరేసుకుని చనిపోయింది.
(లెటర్ లో ప్లాష్ బ్యాక్ అయిపోయింది)
అదంతా చదివిన రాముకి రేణుక ఎంత బాధ అనుభవించిందో గుర్తు కొచ్చి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి.
ఒక్క క్షణం రాముకి ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు….రాము ఆ లెటర్ ని అక్కడ టేబుల్ మీద పెట్టి ఇంతకు ముందు రేణుక ఫోటో ఉన్న బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి ఆమె వైపు బాధగా, జాలిగా చూస్తూ ఆ ఫోటోని అక్కడ ఉన్న గోడకు తగిలించాడు.
అంత అందమైన అమ్మాయికి అంత కష్టం వచ్చినందుకు….అంత నరకం అనుభవించినందుకు చాలా బాధ పడ్డాడు.
దాంతో రాము ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టు వెంటనే ఫోన్ చేసి రంగను, అనసూయను పిలిచాడు.
వాళ్ళు రాము ఫోన్ చేసిన పది నిముషాలకు రంగ, అనసూయ ఇద్దరూ ఒబెరాయ్ విల్లాకు వచ్చారు.
వచ్చిన వెంటనే రంగ కంగారుగా లోపలికి వస్తూ, “అయ్యా….రాము గారు,” అంటూ పిలుస్తూ వచ్చాడు.
రంగ మాట విని బెడ్ రూమ్ లో ఉన్న రాము బయటకు వచ్చాడు.
రాము బాగానే ఉండటం చూసి రంగ ప్రశాంతంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.
రంగ : ఏంటయ్యా…అర్జంట్ గా రమ్మని పిలిచారు…మీరు అలా పిలిచేసరికి మీకు ఏం జరిగిందో అని కంగారు పడుతూ వచ్చాము.
రాము : అంత కంగారు పడాల్సిన విషయం ఏం లేదు రంగ….కూర్చో నీతో మాట్లాడాలి….
రంగ : కంగారు లేకుండా ఎలా ఉంటుందయ్యా….నిన్న జరిగింది అనసూయ చెప్పగానే నాకు కాళ్ళూ చేతులు ఆడలేదు. అందుకనే అయ్యగారు….మీరు ఈ విల్లాలో నుండి వెళ్లిపోండి….మీ ఊరికి వెళ్ళిపోండి….
రాము : రంగా….కంగారు పడాల్సింది ఏమీ లేదని చెప్పానా…..
అంటూ లెటర్ దొరికిన విషయం, అందులో రేణుక రాసిన విషయాలు మొత్తం వివరంగా రంగకు, అనసూయకు చెప్పి….
రాము : ఇప్పుడు మీరంతా అనుకున్నట్టు ఈ ఇంట్లో ఒక దెయ్యం కాదు….మూడు దెయ్యాలు ఉన్నాయి….ఒకటి లెటర్ రాసిన రేణుక ఆత్మ, ఇంకొకటి ప్రొఫెసర్ సుందర్ ఆత్మ, ఇక మూడోది పేరు తెలియదు….సుందర్ ప్రేతాత్మకి హెల్ప్ చేస్తున్నది.….ఇంకో విషయం ఏంటంటే ఇప్పుడు మనం మాట్లాడుకునేది కూడా సుందర్ ఆత్మ వింటూ ఉండొచ్చు…..
రాము చెప్పిన విషయాలు విన్న రంగకి, అనసూయకు వెన్నులొ చలి పుట్టుకొచ్చింది.
వాళ్ళిద్దరి కళ్ళల్లో భయం స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నది.
కొద్దిసేపటికి రంగ తేరుకుని చుట్టూ భయంగా చూస్తూ….
రంగ : అయ్యా…ఇప్పటిదాకా ఒక దెయ్యమే అంటేనే హడలి చస్తున్నాము….ఇప్పుడు మీరు చెప్పిన దాని ప్రకారం రెండో దెయ్యం కూడా ఉన్నదంటున్నారు….పైగా మనతో పాటే మన మాటలు కూడా వింటుందంటున్నారు….ఏంటయ్యా మీరు చెప్పేది….
రాము : అవును రంగ….నేను చెప్పేది నిజం…..అందుకని మీరు భయపడకుండా ఉండాలి అంటే…..మనం ఇక్కడ కాదు….మీ ఇంటికి వెళ్ళి మాట్లాడుకుందాం….పదండి…
రాము అలా అనడంతో రంగ, అనసూయ అదురుతున్న గుండెలతో విల్లా నుండి బయటకు వచ్చి కారులో కూర్చున్నారు.
వాళ్ళిద్దరూ కూర్చున్న తరువాత రాము నేరుగా కారుని డ్రైవ్ చేస్తూ అనసూయ వాళ్ళింటి ముందు ఆపాడు.
మూడు గదుల చిన్న ఇల్లు వాళ్ళది.
లోపలికి వెళ్ళిన తరువాత రంగ ఒక కుర్చీ తీసుకొచ్చి వేసి రాముని కూర్చోమని…..వాళ్ళిద్దరూ అతనికి ఎదురుగా గోడకు ఆనుకుని రాము ఏం చెబుతాడాని అని ఆత్రంగా ఎదురుచూస్తున్నారు.
రంగ : సార్….ఇప్పుడేం చేద్దాం….
అనసూయ : ఏంటయ్యా చేసేది….ఆ బాబుని అలా ఆ విల్లాలో ఒంటరిగా వదిలేస్తామా….(అంటూ రాము వైపు తిరిగి) బాబూ మీరు ఆ బంగ్లా నుండి మీ ఊరికి వెళ్ళిపోండి….
అనసూయ రాముతో అలా గట్టిగా ఆర్డర్ వేస్తున్నట్టు మాట్లాడుతుండే సరికి రాము ఎక్కడ కోప్పడతాడేమో అని రంగ భయపడుతూ అతని వైపు చూస్తున్నాడు.
కాని రాము మాత్రం రంగ చూపులను పట్టించుకోకుండా అనసూయ వైపు చూస్తూ….
రాము : రాత్రి రేణుక రాసిన లెటర్ చదివిన తరువాత చాలా భాధేసింది అనసూయా….రాత్రిళ్ళు ఆమె కేకలు కూడా వినిపిస్తున్నాయి ఆ కేకల్లో చాలా బాధ ఉన్నది….ఏం చేయాలో నాకేమీ అర్ధం కావడం లేదు…..
అనసూయ : అందుకని…..ఏం చెయ్యాలనుకుంటున్నారు….
రాము : నాకు ఏదైనా హెల్ప్ చేయాలని ఉన్నది…..(అంటూ రంగ, అనసూయ కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు)
రాము ఏం అన్నాడో ఒక్క క్షణం వాళ్ళిద్దరికీ అర్ధం కాలేదు….కాని రంగ వెంటనే తేరుకుని….
రంగ : ఏం మాట్లాడుతున్నారయ్యా మీరు…..పోయి పోయి దెయ్యానికి హెల్ప్ చేస్తానంటవేంటి….
రాము : అవును రంగ….నాకు ఇక్కడకు రాక ముందు ఈ ఒబెరాయ్ విల్లా గురించి కొంచెం కూడా తెలియదు….కాని ఇప్పుడు నాకు విషయం తెలిసింది….ఏదో జరుగుతుంది….అది నాకు తెలుస్తుంది….కాని రేణుక ఆత్మ నాతో ఏం చెప్పాలనుకుంటుందో నాకు అర్ధం కావడం లేదు….
రంగ : తెలిస్తే మాత్రం…..మనం ఏం చెయ్యగలుగుతాం సార్….మీరు చాలా ఎక్కువగా ఆలోచిస్తున్నారు….ఈ రోజుల్లో అయిన వాళ్ళే పక్కన వాళ్ళకు సాయం చేయడం లేదు…..అలాంటిది మీరు దెయ్యానికి సాయం చేస్తానంటున్నారు…..మీకు ఏదైనా అయితే మీ నాన్నగారు, అమ్మగారు ఏమవుతారో ఆలోచించండి