జ్యోతి: థాంక్స్ మేడం!
రవళి ఆలా వెళ్ళగానే కుమార్ని మళ్ళీ గిల్లింది జ్యోతి ఇంకొంచెం గట్టిగా. కానీ వాడి అరుపు బయటకి రాకుండా తన నోటితో వాడి నోటిని మూసేసింది. కుమార్ కూడా నొప్పిని దిగమింగేసి ముద్దుని ఆస్వాదించాడు కాసేపు. కుమార్ చెయ్యి జ్యోతి సళ్ళమీద పడ్డాకగానీ జ్యోతికి లోకం గుర్తు రాలేదు. నెమ్మదిగా వాడి చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని వాడి చెవిలో గుసగుసగా ఇక్కడ కాదు అని చెప్పి కౌగిలినుంచి వేరుపడింది.
ఇద్దరు కలిసి ఆఫీసునుంచి బయటపడి జ్యోతి ఇంటివైపు బయలుదేరారు. ప్రయాణం చేస్తున్నారేగానీ మనుషుల్లో లేరు ఇద్దరు… ఇద్దరికీ విరహవేదన మొదలైపోయింది. ఏంతో కష్టపడి కంట్రోల్ చేసుకుంటున్నారు వారి వారి మోహావేశాన్ని. ఎప్పుడు నాచారం చేరారో కూడా తెలియలేదు ఇద్దరికీ. జ్యోతికి బస్టాప్ లోనే బాయ్ చెప్పేసి తిరుగుప్రయాణం మొదలుపెట్టాడు కుమార్.
అప్పటివరకు బాగా వేడెక్కిన శరీరం స్త్రీ సాంగత్యాన్ని కోరుకుంటుంటే మనసు రూప వైపు మళ్లింది. ఆలస్యం చెయ్యకుండా రూపకి ఫోన్ చేసేసాడు కుమార్.
రూప: ఏంటిరా కుమార్ ఈ టైంలో? నీ మోహిని లేదా పక్కన?
కుమార్: ఎందుకు లేదు… కానీ నువ్వు గుర్తొచ్చావు రూప… రేపు కలుస్తున్నాం అన్న ఊహే ఊపేస్తోంది నన్ను.
రూప: చాలా బాగుంది నీ పని. ఇక్కడ నా మనసు అసలు బాగోలేదు.
కుమార్: నాకు తెలుసు రూపా… అందుకే నీ మూడ్ మార్చాలనుకునేది. పోనీ ఆ పని మీ ఆయనకి వదిలేద్దాం. ఎంతలా చూసుకుంటాడో చూద్దాం.
రూపా: చాలా చులకన అయ్యాను కదా నీకు. నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు మాట్లాడుతున్నావు కదరా…
కుమార్: అయ్యో రూపా… ఎదో సరదాకి అన్నాను అంతే. నువ్వు ఇలా హర్ట్ అవుతావు అనుకోలేదు.
రూపా: సరదా ఏంటి అసలు. నీతో సరదాలు ఆడటానికి నీ అత్త కూతురుని అనుకున్నావా? ఏదో చొరవ ఇచ్చాననుకో… ఇంత లోకువ చేస్తావా? ఇంకెప్పుడు నాకు ఫోన్ చెయ్యకు నువ్వు.
ఇలా గట్టిగా తిట్టేసి వెంటనే రూపా ఫోన్ కట్ చేసేసింది. ఏమి జరిగిందో అర్ధం కాక కొయ్యబారిపోవటం కుమార్ వంతు అయ్యింది. /27

శారద: నాదేముంది నాయన… ఏదయినా ఉంటే మీ అమ్మని అనుకో. నీ పెళ్లికోసం తానే ఎక్కువగా ఆలోచిస్తోంది. ఇంతకీ దేనికి ఫోన్ చేసావో చెప్పు.
కుమార్: అదీ అదీ…
శారద: ఓయబ్బో!! మొదటిసారి గుద్ద నాకమని నన్ను అడిగినప్పుడు కూడా ఇంత సిగ్గుపడలేదురా నువ్వు. ఇప్పుడు దేనికో?
కుమార్: ఊరుకో అక్కా నువ్వు మరీను. అన్నీ అడిగి మరీ చేయించుకున్నది నువ్వే కదా. సరేలేగాని నిన్ను కొన్ని విషయాలు అడుగుదామని కాల్ చేశా.
శారద: ఏమిటో అవి.
కుమార్: మరి తిట్టకూడదు.
శారద: ఎవత్తినైనా తగులుకున్నావా నాయనా?
కుమార్: ఇంకా లేదు అక్కా… అసలు పని అవ్వలేదు ఇంకా. అప్పుడే పిట్ట ఎగిరిపోయేలా ఉంది.
శారద: మోటుసరసంతో బెదరగొట్టేసి ఉంటావు సచ్చినోడా!
కుమార్: అదొక్కటే తక్కువ. ఇప్పటిదాకా ఫోన్లోనే మాటలు. రేపు ఇంటికి వెళ్లి గృహప్రవేశం చేద్దాం అనుకున్నా. తానే రమ్మంది కూడా. కానీ ఈరోజు బండబూతులు తిట్టేసింది.
శారద: అంతదాకా వచ్చాక ఇలా ప్లేట్ తిప్పిందంటే నువ్వే ఏదో తింగరిపని చేసి ఉంటావు.
కుమార్: హ్మ్మ్… వాళ్ళ ఆయనని రెండు మాటలు అన్నా… చేతగానివాడు అని.
శారద: ఇలా కాదుగానీ మొత్తం చెప్పు మీ పరిచయం దగ్గరనుంచి.
కుమారిగాడు మొత్తం చెప్పాడు రూప గురించి. కానీ జ్యోతి ఊసెత్తలేదు. ఎంతైనా అన్నీ విషయాలు చెప్పాలనిపించలేదు శారదకు కూడా. కానీ స్టోరీలో జ్యోతిని తీసేస్తే ఎక్కడ లింకులు కుదరటం లేదు. అందుకే శారద మళ్ళీ అడిగింది అదే మాట చెప్పి. కుమార్ కి మొత్తం చెప్పక తప్పలేదు. ఈసారి నోరెళ్లబెట్టటం శారదవంతయ్యింది.
శారద: తస్సాదియ్యా… తల్లీకూతుళ్లని ఒకేసారి పడేశావా? అదీ ఒకరికి తెలియకుండా ఇంకొకరిని. నువ్వు సామాన్యుడివి కాదురా. ఒకే కుటుంబంలో వాళ్ళతో తొడసంబంధం. వదిలేస్తే నీ సొంత కుటుంబంలో మొదలెట్టేసే రకానివిరా నువ్వు.

శారద: ఆ…మీ అమ్మ లేదా ఏంటి? ఉన్నాక, అది ఆడది కాకుండా పోతుందా ఏంటి? నువ్వెంత మాయగాడివో ఇప్పుడిప్పుడే కదా నాకూ తెలుస్తోంది.
కుమార్: వార్నాయనో! ఏ టాపిక్ నుంచి ఎక్కడికి వెళ్తోంది ఈ డిస్కషన్? అసలు ఏమంటున్నావో అర్ధం అవుతుందా నీకు శారదా!!
కుమార్ శారదని ఏరోజు ఇలా పేరు పెట్టి పిలిచింది లేదు. అక్కా అనే పిలుపు ఎప్పుడు వదలలేదు కుమార్. శారద గుద్ద దెంగినా అక్కా అక్కా అనేవాడు తప్పితే ఇలా ఏకవచనంలో పిలిచింది లేదు. శారదకు కూడా పిలుపులో తేడా గమనించటానికి ఎక్కువ టైం పట్టలేదు.
శారద: సరేలే… నువ్వు ఎవరితో ఉంటే నాకెందుకు? దేనిని దెంగితే నాకెందుకు? నాకెందుకు ఫోన్ చేసావో చెప్పు.
కుమార్: రూప కోపాన్ని తగ్గించే ఉపాయం ఏమైనా ఉంటే చెప్పు అక్కా…
శారద: ఉపాయమా… ఉల్లిపాయా!!! అసలు ఏమీ అవ్వలేదు. కూతుర్ని ఊరు పంపే బాధలో ఉంది తాను అంతే… నిన్ను కాస్త దగ్గరివాడివి అనుకుంది కాబట్టి ఆ బాధ వెళ్లగక్కింది. తనని నవ్విస్తావు అనుకుంటే నువ్వేమో మొగుడిని ఆటపట్టిస్తున్నావు. మరేమి పర్లేదు. రేపు మామూలుగా తన ఇంటికి వెళ్ళు. ఖచ్చితంగా బెట్టు చేస్తుంది. రెండు దెబ్బలు వేసినా భరించు. తర్వాతే అదే పక్కెక్కుతుంది.
కుమార్: అంతే అంటావా…
శారద: ఆడాళ్లకి తమ బాధ వినే మగాడు కావాలిరా… మరేం పర్లేదు.
కుమార్: థాంక్స్ అక్కా… మళ్ళీ ధైర్యం వచ్చేసింది నీతో మాట్లాడాకా…
శారద: రేపు ఆ రూపాని దెంగేస్తావ్ అన్నమాట అయితే… జ్యోతిని కూడా బాగానే చూసుకుంటావ్. మరి నా సంగతి ఏంటి?
కుమార్: వచ్చే సండే, నేను కాకినాడ వచ్చి నీ ఋణం తీర్చుకుంటా. సరేనా…
శారద: అదీ చూస్తా… ఆ కన్నెపిల్లని వదిలేసి నా దగ్గరికి వస్తావో రావో… రాకపోతే పెళ్లి చేయిస్తా మీ అమ్మకి చెప్పి. దెబ్బకి అన్నీ మూసుకుని ఇంట్లో పెళ్ళాం చుట్టూ తిరగాలి ఇంక.
కుమార్: బాబోయ్ అక్కా… ఎంతైనా నీ శిష్యుణ్ణి. ఇలా భయపెట్టొద్దు.
శారద: ఐతే గురుదక్షిణగా వచ్చి గుద్ద దెంగిపెట్టు. నేను ఉంటాను. మీ బావ వచ్చే టైం అయ్యింది. bye.

తల్లీకూతుళ్లు నవ్వుకుంటూ చాలా ఆనందంగా కనపడ్డారు కుమార్ కంటికి. ఇద్దరు మంచి స్నేహితురాళ్ళలా బెహవె చేస్తున్నారు. ఏదో చిన్న జోక్ వేసుకోవటం, మనస్పహూర్తిగా నవ్వటం. ఆ నవ్వులో ఒకరిమీద ఒకరికి ఉన్న స్వచ్ఛమైన ప్రేమ కనపడింది. రూప అందమైతే నాలుగింతలు అయ్యింది ఆ నవ్వుతో… B3 భోగీ లో తన సీట్ దగ్గర లగేజ్ మొత్తం సర్దేసి ప్లాట్ఫారం మీదకి దిగి తల్లితో కబుర్లు చెప్తోంది జ్యోతి. కుమార్ B1 భోగీ లో ఎక్కి B3 వరకు trainలోంచే వెళ్లి జ్యోతి సీట్ లో కూర్చుని ఇద్దరినీ చూస్తున్నాడు. AC భోగీ అవ్వటం వల్ల వాళ్లకి తాను కనపడడు.
రైలు విజిల్ వేసాక ఒక్కసారిగా తల్లీకూతుళ్ల ముఖాల్లో ఆనందం ఎగిరిపోయింది. అందరు చూస్తారు అని జ్యోతి అయినా కొంచెం కంట్రోల్ చేసుకుందేమో గానీ రూప మాత్రం కళ్ళలో నీళ్లు పెట్టేసుకుంది. పుట్టినప్పటి నుండీ ఇదే మొదటిసారి జ్యోతిని వదిలి ఉండటం. రూపకి ధైర్యం చెప్పి రైలు ఎక్కింది జ్యోతి. ఇద్దరి గుండెల్లో దిగులుని మోస్తున్నట్టు భారంగా కదిలింది రైలు కూడా… ప్లాట్ఫారం మీద ఉన్న రూప కనపడుతున్నంత వరకు తనకి చేయి ఊపుతూనే ఉంది జ్యోతి. స్టేషన్ లోనుంచి రైలు బయటకు వచ్చాక గానీ లోపల సీట్ వద్దకు రాలేదు. అక్కడకి వస్తే అక్కడ కుమార్ని చూసి షాక్ అయ్యింది పాపం.
జ్యోతి: కుమార్… ఏంటి ఇక్కడ.
కుమార్: నీకు bye చెప్పాను మీ బస్టాప్ లో… నువ్వు వినిపించుకోలేదు. అందుకే మళ్ళీ చెపుదామని వచ్చా…
జ్యోతి: థాంక్ యు. ఐ లవ్ యు.
కుమార్: మీ టూ…
ఇద్దరు చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్ని మర్చిపోయి కౌగిలిని ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు.
తి: వీకెండ్ కి నువ్వు కూడా పూణే వస్తున్నందుకు చాలా హ్యాపీగా ఉంది. ఈ సర్ప్రైస్ ఇంకా బాగుంది.