అపురూప అనుబంధాలు
II-07
అటు తర్వాత మరో నెల మన కొత్త కాముకుల జంట, అవకాశాలు దొరికినప్పుడల్లా, కడుపులు నిండా దెంగుకున్నారు..
మూడు దెంగుడులు.. ఆరు చీకుళ్లన్నట్లు వారి లైంగికానంద నావ ధాటి గా సాగిపోసాగింది..
దీపకి ప్రసవ సమయం దగ్గిర బడుతూండటంతో.. సుధ దీపకి నైతిక..మానసిక.. బలం నింపాలన్న ఉద్దేశ్యం తో దీప పుట్టింటికి వెళ్ళింది..
ఆమె రాకకు దీప చాలా సంతోషించింది..
రోజుల త్వరితగతి లో సాగిపోతూంటే.. దీప ప్రసవం రోజు రానే వచ్చింది..
ఆ దేముడి దయ వలన, సుఖ ప్రసవం ఐయి.. దీప కు పండంటి మొగ బిడ్డ పుట్టాడు..
వార్త తెలిసిన అరుణ్, మూడు రోజుల ఎమర్జెన్సీ సెలవు పెట్టుకొని, ముంబై నుంచి వచ్చి.. కొడుకుని పెళ్ళాన్ని చూసుకొని మురిసిపోయాడు.. గర్వపడ్డాడు..
అతగాడి ఉబ్బు తబ్బిబ్బుకు సుధ, దీప తృప్తి గా నవ్వుకొన్నారు..
ఆ మూడురోజుల్లో, అతని మనస్సు లో పెళ్ళాన్ని దెంగాలి.. బాయి తాగాలన్న కోర్కె ఎంత బలంగా వున్నా, కుదరలేదు..
అడపాదడపా.. ఎవ్వరూ చూడనప్పుడు, భార్య పమిట లో చేయి పోనిచ్చి, ఆ నిండు కుండల ను తడమటం తప్పిస్తే, ఇతరత్రా ఎలాంటి అవకాశాలు కలగలేదు..
ముఖ్య కారణం దీపా వాళ్ళ పుట్టినిల్లు చిన్నపాటిది కావటమే..
అదే కారణం వలన, అరుణ్ కి అక్క సుధ తో కూడా, ఎలాంటి లైంగిక సంపర్కం పెట్టుకొనేందుకు పడలేదు..
నిజాని కి దీపే ఒకటి రెండు సార్లు సుధ తో అంది.. “అక్కా బావ చాలా రోజుల తర్వాత ఆకలి ఆకలిగా వచ్చాడు .. నాకెటూ వీలుపడదు.. నువ్వైనా ఆయన ఆబ తీర్చు..” అని ..
కానీ ఇంటి నిండా మనుష్యులుండటం తో అదీ కుదరలేదు..
అదీ కాక సుధ కి ఇప్పుడు ఆలోచనలన్నీ విజయ్ ‘తిరగిలి పిడి’ మీద ఉండటం తో.. అరుణ్ మగతనం గురించి అంతగా వెంపరలాడ లేదు..
 
అరుణ్ చేసేది లేక, సెలవు కాగానే తిరిగి వెళ్లి పోయాడు..
సుధ కూడా ప్రసవం అయిపోయింది కాబట్టి, పదిరోజుల తర్వాత తాను తిరిగి హైదరాబాద్ వెళ్లి పోయింది..
పుట్టింటికి రాకూడదా అంటున్న తన తల్లి తండ్రుల కు హైదరాబాద్ లో విజయ్ చదువు ఏర్పాట్లకూ.. బాలింతపు సమయం అవుతుండగానే దీప అక్కడికే వస్తుంది కాబట్టి  దానికి ఏర్పాట్లకు  తాను హైదరాబాద్ వెళ్లే తీరాలని ఒప్పించింది..
“అంతే కాదు మీరు వూరికెళ్ళాక వీలైనంత తొందరగా వాడి (విజయ్) మూట ముల్లె సర్దేసి వాడిని హైద్రాబాద్ రవాణా చేసెయ్యండి.. వాడు ఇక ముందు చదువుకునేది.. ఉండేది కూడా అక్కడే గా..” అని కూడా చెప్పింది తన తల్లి తండ్రులకు..
అయితే సుధ ఆశించినట్లు విజయ్ త్వరగా హైద్రాబాద్ రాలేకపోయాడు.. తండ్రి కి కొంచం నలత చేయటం తో..
సుధ కి ఆశాభంగం అయ్యింది..
తను అనుకున్నది విజయ్ త్వరగా వచ్చేస్తే, దీప రాక ముందు, రెండు మూడు నెలలైనా, విజయ్ తో పప్ప కరువు తీరా దెంగించుకోవచ్చునని..
అటు తర్వాత ఎలాగైనా అరుణ్ కూడా ట్రైనింగ్ ని ముగించుకొని రావటం.. దీప కూడా బిడ్డను తీసుకొని రావటం జరగొచ్చు..
పరిస్థితి అందరూ అర్ధం చేసుకొని, కలిసిపోయి, గుంపు దెంగుడులు సాగించేందుకు ఆ పైన రెండు మూడు వారాలైనా పట్టచ్చు..
అలా జరిగేందుకు అరుణ్ ని దీప ని ఒప్పించగలనన్న ధైర్యం సుధ కి చాలా వుంది..
అలా, తిరిగి ఆమె, తన పాపను చూసుకుంటూ, ఆవురావురుమంటున్న ఆడతనాన్ని భరాయిస్తూ ఒక్కత్తే ఉండి పోవాల్సి వచ్చింది..కొంత కాలం ..
 
దాదాపు ఒక నెల జరిగాక ..
అరుణ్, ఆ రోజు సాయంకాలం, పూనా లో కాన్ఫరెన్స్ ముగించుకొని, అక్కడ కలెక్టు ఐన డబ్బులు దాదాపు ఓ లక్ష వరకూ వున్నది, సూట్ కేసు లో సర్దుకొని, కారు లో వేసుకొని, ఆ ప్రోగ్రాం విజయవంతం గా ముగించినందుకు. .. సంతోషం గా ముంబై బయలుదేరాడు..
పూనా ముంబై హైవే లో, రాత్రివేళ వంటి గా ప్రయాణించటం, అదీ 10 గంటల తర్వాత, ఎంత ప్రమాదకరమో అతడి కి తెలియదు అప్పటి లో..
అరుణ్ కార్ ని హైవే robbers అడ్డగించారు..
క్షణాల్లో, అతడిని కార్ లోంచి బయటకు లాగి, ప్రతిఘటించే తనని, బలం గా తలమీద కొట్టి, నేల మీద స్పృహ లేకుండా పడేలా చేసాక, అతని పాకెట్ లో వున్న పర్సు మొబైల్ తీసేసుకున్నారు..
కారు లో వున్న డబ్బు సూట్ కేసు తో సహా, కార్ ని డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్లిపోయారు..
అరుణ్ రోడ్ సైడ్,న చావు బతుకుల మధ్య పడి వుంది,  ఆ రాత్రి వేళ ఎవ్వరికీ తెలియలేదు..
ఒక ఐదారు గంటలైనా తర్వాత,  తెల్లవారు ఝాము 4 ఘంటల ప్రాంతం లో, ఆమె ముంబై లో పది గంటల మీటింగ్ కి వెళ్ళుతూ, అటుపక్క గా రావటం జరిగింది..
లఘుశంక తీర్చుకోవాల్సి వచ్చి, డ్రైవరు కారుని ఆపాడు..
కాకతాళీయంగా, కారుని అరుణ్ స్పృహ లేక మూల్గుతూ పడివున్న చోటు పక్కనే ఆపాడు డ్రైవర్..
డ్రైవర్, దిగిన కొద్ది సేపటిలోనే, స్పృహ కోల్పోయి రక్తపు మడుగు లో పడి వున్న అరుణ్ మూల్గులు చెవిన పడగా, చేతి లోని  టార్చ్ ఆ మూల్గుడు వినిపించిన వైపు కదిలించగా, గాయ పడి వున్న అతగాడి ని చూసాడు..
డ్రైవర్ కేకను విన్న ఆమె, కారు దిగి అటు పక్కకు వెళ్లి,  అరుణ్ రక్తపు మడుగు లో పడి వున్నది చూసి విచలితురాలైంది..
ఆమె ఆడ మనస్సు స్పందించింది..
 
పైగా, ఆమె వృత్తి రీత్యా డాక్టర్  కావటం తో.. వృత్తి ధర్మం ఆమెను అలా పడివున్న అతడిని వదిలి వెళ్లనివ్వ లేదు..
ఆ టెన్షన్ లో ఆమె.. డ్రైవర్ సహాయం తో అరుణ్ ని కార్ బ్యాక్ సీట్ కి చేర్చి, పూనా నే దగ్గిరగా ఉండటం వలన, ముంబై వెళ్లే ప్రయత్నం విరమించుకుంటూ, వెను దిరిగి పూనా కి బయలుదేరింది….
ఆమె పేరు జీనత్ అమన్ ..
35 ఏళ్ళ ప్రౌఢ..
తను, చేయిదిరిగిన నిపుణురాలైన సర్జన్..
ముంబై లో మెడికల్ కాన్ఫరెన్స్ కని బయలుదేరింది.. ఆ ఉదయం ఝామున..
తాను టెన్షన్ లోంచి కొంచం తేరుకున్నాక..తన ఒడిలోనే వున్న అరుణ్ ముఖం కొంచం పరిశీలన గా చూసింది..
ముఖం మీది కి కారుతున్న రక్తం ని తుడిచి చూసింది..
ఆమె గుండె ఓ క్షణం ఆగినట్లైంది..
అతడి ముఖ రేఖలు, నాలుగేళ్ల క్రితం టెర్రర్ ఎటాక్ లో మరణించిన తన భర్తవి లా వుండటం, ఆమెకు ఆశ్చర్యం తో పాటు ఉద్వేగాన్ని కలిగించింది..
ఆ మనిషి ని చూస్తే, బలం గా పుష్టి గా మొగతనం వుట్టిపడుతున్నట్లు తోస్తూంటే, తన భర్త గుర్తుకు రాసాగాడు..
నాలుగేళ్ల పాటు, తాను లైంగిక సుఖాలు కరువై అనుభవించిన హింస కి జాలి పడ్డ ఆ దేముడు, తనకీ నిముషం లో పరిహారం ప్రసాదిస్తున్నాడా అనిపించింది..
ఆమె మెదడు పాదరసం లా పనిచేసింది..
తనకనే వున్న హాస్పిటల్లో.. అతగాడిని ట్రీట్ చేసి.. తలకి దెబ్బ తగిలి వుంది కాబట్టి అతడి బ్రెయిన్ పరిస్థితి ఎలా ఉందొ తెలుసుకున్నాక.. తన ముందు పధకాన్ని నిర్దిష్ట పరచ దల్చుకుంది..
అతడి ప్రాణానికి వచ్చే ముప్పేమీ వుండదని ఆమె వూహించింది అతడి నాడి, గుండెల కదలికలను బట్టి..
 
మరునాడు అరుణ్ కంపెనీ వాళ్ళు, అతడు తిరిగి రాకపోవటం తో, పూనా కి ఫోన్ చేయగా.. అతడు వసూలైన డబ్బు తో ముంబై కి గతరాత్రే బయలుదేరినట్లు తెలిసింది..
దారిలో ఎక్కడన్నా కార్ ట్రబుల్ ఇచ్చిఉండచ్చని కంపెనీ వాళ్ళు మొదట్లో అనుకోని, రోజు చివరి వరకూ వేచి చూసారు..
అప్పటికీ అతడి ఆచూకీ తేలికపోవటం తో.. ఆ హైవేలో ప్రమాదాలేమన్న అయ్యాయా అని విచారించి చూసారు రెండో రోజు..
ఐన రెండు మూడు ప్రమాదాల సంఘటనలలో అరుణ్ ఉండకపోవటంతో, కంపెనీ వారు మిస్సింగ్ కంప్లైంట్ ఇచ్చారు.. పోలీసుల కి..
అలా నాలుగు రోజులైనాక, అప్పటికీ అరుణ్ గురించి ఎలాంటి సమాచారం దొరకకపోవటం తో, తమ రికార్డ్స్ లో వున్న సుధ మొబైల్ నెంబర్ కి ఫోన్ చేసి తెలియజేసారు పరిస్థితిని..
సుధ కి ఆ వార్త గొడ్డలి పెట్టులా, దిగ్భ్రాంతి కలగ జేసింది..
ఆ షాకింగ్ వార్త మిగతా వాళ్లకు చెప్పాలా వద్దా..? ఎప్పుడు చెప్పాలి..? అన్న ప్రశ్నల తో సతమతమౌతూ ఆమె ఆ వార్తను తనలోనే అట్టేపెట్టేసుకుంది..
చిత్రం ఏమిటంటే సంవత్సర క్రితం భర్త పోయిన వార్త ఆమె లో పెద్ద సంచలనం ని కలిగించనట్లే, ఈ వార్త కూడా ఆమె లో పెద్ద అలజడినేమీ పుట్టించలేదు..
అప్పటికే, చిన్న తమ్ముడు విజయ్ మొడ్డ కి తన పూకు అలవాటు పడిపోయి.. ఆ దేవి ఆలయం లో అరుణ్ ని విజయ్ తో రీప్లేస్ చెయ్యొచ్చన్న ఆమెలో ఆలోచన కలిగి వుండి ఉండటం, ఆమె ఈ నిర్లిప్తత కు కారణం అయివుండాలి..
ఏది ఏమైనా ఇతర కుటుంబ సభ్యులు ఈ వార్తకు ఎలా స్పందిస్తారో అన్న ఆలోచన రాగానే, ఆమె మనస్సు కూడా కొంచం బరువైంది..
ముఖ్యం గా దీప ఎలా తట్టుకుంటుందా అని ఆమె వ్యధ చెందసాగింది..
అరుణ్ మిస్సింగే కానీ మరణించాడన్నది ఇంకా నిర్ధారణ కాకపోవటం.. ఆ అనిశ్చిత ‘గుడ్డిలో మెల్ల లా’ కొంచం వూరటను కలిగించినా.. పరిస్థితి గంభీరంగానే అనిపించింది..
ఆ రాత్రి ఆమె ఆ వార్త తల్లి తండ్రుల కి.. విజయ్ కి చెప్పింది.. మరి చేయగలిగింది లేక..
వారందరూ హతాశులైనారు..
“ఇది మిస్సింగ్ రిపోర్ట్ మాత్రమే.. నాకేమో అరుణ్ కి ఏమీ అయివుండదు దొరుకుతాడనిపిస్తోంది.. వేచి చూద్దాం ..” అని వారందరికీ ధైర్యం చెప్పింది ..
 
దీప దైహిక స్థితిని దృష్టిలో పెట్టుకొని ఆ వార్తను వీలైనంత ఆలస్యంగా తనకి తెలియజేయొచ్చని అందరూ భావించారు..
అందరూ కలసి ఆలోచించి, చివరకు సుధ నేరు గా వెళ్లి, దీపను చూసి, ఆమె కీ వార్త సముచిత సమయం లో చెప్పి తను నిలదొక్కుకునేలా సహాయ పడాలని నిర్ణయించారు..
సుధ కూడా దీపను తాను తప్పితే మరెవ్వరూ సముదాయించలేరన్న భావన తో ఉండటం తో ఆ ప్రతిపాదన కు తలనూపింది..
“చూడక్కా.. యీయనెంత కఠినులో.. ఫోన్ చేయటం లేదు.. నేను చేస్తే లైన్ దొరకటం లేదు.. ” అంది దీప సుధ ను చూడగానే..
“నాకూ కాంటాక్ట్ దొరకటం లేదే తల్లీ.. కంగారు పడమాక చాలా అర్జెంటు పనిలో మునిగి వుండాలి చూద్దాం.. ” అంది సుధ సమాధానం గా..
మధ్య మధ్యలో దీప కి అనుమానం రాకూడదన్న ఉద్దేశ్యం తో.. తమ్ముడు విజయ్ కి చెప్పి తననే అరుణ్ గొంతుక తో చిన్న చిన్న ఫోన్ కాల్స్ చేయించింది దీప కి..
రోజులు గడుస్తున్నాయి..
అరుణ్ ఆచూకీ తెలియకపోవటం వొక పక్క టెన్షన్ గా ఉంటూ వచ్చినా, క్రమేణా అలవాటైపోయింది.. అందరికీ.. (దీపకు తప్ప.. తనకి ఆ విషయం ఇంకా తెలియదు కాబట్టి)..
అతని గురించి మంచి వార్త, నేడొస్తుంది.. రేపొస్తుందని, యెదురు చూస్తూనే వున్నారు..
బాడీ దొరకలేదు కాబట్టి పోలీసులు అది మరణం కాదన్న సిద్ధాంతం తో తమ కేసు క్లోజ్ చేయకుండా కొనసాగించారు..
అలా పది రోజులు గడిచాక, ఇక దాచి లాభం లేదనుకున్న సుధ, విజయ్ తో అరుణ్ వాళ్ళ ఆఫీస్ వాళ్ళ మాదిరి ఫోన్ చేయించి దీప కి వార్త అందేలా చేసింది..
అనుకున్నట్లే దీప చాలా డీప్ గా షాక్ తిన్నది..
విన్న రోజంతా, భోజనమే చేయకుండా, మొహం వేళ్ళాడేసుకొని, మాటా మంతి లేకుండా, తన కొడుకు కి మాత్రం అవసరాలను గమనిస్తూ, గంభీరం గా ఉండిపోయింది..
దీప తల్లి తండ్రులు.. సుధ ఆమెను కొద్ది  సేపు వదిలివేసే వుండటమే మంచిదనుకొన్నారు..
ఆ వార్త ఆమె జీర్ణించుకోవటాని కి అదే సరైన దారి అనుకొన్నారు..
 
మరునాడు, సుధ దీప ను ఓదార్చింది ..
దీప వెక్కి వెక్కి ఏడవ సాగింది.. సుధ ను కట్టేసుకుని..
ఆమె బాధను అర్ధం చేసుకున్న సుధ, వోపిక గా ఆమె తోనే వుండి, సముదాయించింది..
“ఎందుకక్కా మనకే ఇలా అవుతోంది.. అన్నయ్య పోయిందే ఇంకా మరవలేకున్నాం.. ఇంతలో ఇదా.. ?”
“ఊరుకో దీపా.. ఇప్పటి వరకూ పోలీస్ అనేది ఇది మిస్సింగ్ కేసు అని.. నాకేమో అరుణ్ కి ఏమీ అయివుండదని అనిపిస్తోంది.. వూరుకో మనస్సుని స్థిరం చేసుకో.. నువ్విలా అయిపోతే నీ ఆరోగ్యమే కాదు.. నీ మీదే తన పసి జీవితాన్ని పెంచుకోవాల్సిన అరుణ్ కొడుకు యేమి కావాలి.. ? వాడి లాలన పాలనకైనా నువ్వు ఆరోగ్యం గా ఉండాలి.. నన్ను చూడు ఆయన పోయినా గుండ్రాయి లా మనస్సు ని చేసుకొని బతకటం లేదూ..?”
దీప కళ్ళు తుడుచుకొంటూ.. “నీ విషయం కొంచం పర్వాలేదు.. అదృష్టం బాగుంది.. బావే నిన్నూ చూసుకు నేందుకు తయ్యారైయ్యాడు .. ఇప్పుడెలా.. మనిద్దరికీ యెవరుంటారు మోగ దిక్కు..?” అని మళ్ళీ బోరు మంది..
“అలా కృంగిపోమాకమ్మా.. ఆ దేముడే వున్నాడు.. ఒక తలుపు మూసుకుపోతే మరో వాకిలి తెరువ బడు తుందంటారు.. చూద్దాం.. మనకీ ఏదో ఒక దారి దొరక్క పోదు..” అంది సుధ మనస్సు లో విజయ్ కదలాడు తుంటే..
ఒక వారం గడిచాక దీప కొంచం కుదుట పడిందనిపించాక, సుధ “నాతో హైదరాబాద్ వస్తావా..?” అని ఆమె ను అడిగింది తాను బయలుదేరబోతూ..
“ఇప్పుడు కాదులే అక్కా.. ఆ ఇంట్లో ఆయన జ్ఞాపకాలే వస్తాయి.. తర్వాత ఆలోచిస్తా.. నువ్వేమో విజయ్ కి అక్కడ పై చదువని ప్లాన్ చేస్తున్నావ్.. నువ్వు వెళ్ళు .. ఆయన గురించి ఏ వార్త తెలిసినా నాకు వెంటనే తెలియజేయటం మరవొద్దు.. ” అంది గంభీరం గా..
సుధ, దీప తల్లి తండ్రుల కు, ఆమె జాగ్రత్త గా చూసుకోమని చెబుతూ, తాను హైదరాబాద్ తిరిగి వెళ్ళి పోయింది..
“మీరు తన అమ్మ నాన్నలు.. నేను పెద్ద గా చెప్పాల్సింది ఏమీ ఉండదు.. తనని, ఆ అఘాతం నుంచి మరలించేందుకు ఎలాంటి ప్రయత్నమైనా, వెనుకాడొద్దు.. దీప..ఆ బిడ్డ, మనకి ముఖ్యం ” అని కూడా చెప్పింది.. ట్రైన్ ఎక్కే ముందు..
 
దీప అంతరంగాలు :
నాకు కడుపైనప్పుడు చాలా థ్రిల్లింగ్ గా అనిపించింది..
అక్క బావల సహవాసం లో, నాలోని కామాతురుతలు.. వసంత కాలం లో పుష్పాలు విప్పారినట్లు అనుకోని అంచులకు పెరిగాయి..
వారిద్దరి ప్రోత్సాహం తో, నేను చాలా దట్టమైన కామావేశాలను నా మనస్సు నిండా నింపుకొన్నాను..
బిడ్డ పుట్టాక, కొత్త కొత్త రుచులు తనివితీరా చవి చూడచ్చన్న ఆశలను, వారిద్దరూ, నాలో పెంపొందించారు..
అక్క ఎప్పుడూ వర్ణిస్తూ వుండే.. మగాడికి చన్ను కుడుపుతూ పూకుని దున్నించు కోవటంలో వుండే మజా.. నాలో అలాంటి రుచులను మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనే వాంచ్ఛలను విపరీతం గా రేపింది..
ఆ మైకపూరిత మనస్సుతోనే.. బావ నాకు కడుపు చెయ్యాలని ఉబలాట పడిన రాత్రులు.. అక్క ప్రోద్బలం తో దెంగించుకున్నాను..
తాను వీర్యాన్ని నా పూకు నిండా నింపిన తర్వాత, అక్కే పక్కనుండి, ఆ వీర్యం తొడల మీదు గా జారి పోకుండా, నన్ను ఐదారు నిముషాల పాటు కాపు కాసింది..
“నేనెందుకు ఇంత ప్రియం గా నీకు కడుపు చేయుస్తున్నానో తెలుసా.. బిడ్డ పుట్టాక నాకూ నీ బాయి లో నా వంతు పాలు ఇవ్వాలి పిల్లా.. మరువ మాకా.. ” అని రెచ్చగొడుతూ నా పక్కలో సర్దుకొంటూ తన లావాటి చళ్లను నా నోటిలోకి చొప్పిస్తూ.. “వూ ఇప్పటికి నా పాలు కుడుచుకో.. అరుణ్ రెండో రౌండు లేకుండా వదలడు .. దానికి నీకు బలం కావాలి.. హూ.. చీపు.. ” అంటూ తన పాలు చేపింది ..
తాను అన్నట్లే, బావ బాత్ రూమ్ నుంచి వచ్చి, అక్క నాకు బాయి కుడపటం చూస్తూ.. తానూ పక్క మీదికి చేరి, నా రొమ్ములను నిమురుతూ.. “బాగా చీక్కో.. నాకు ఇంకో సారి దెంగాలనిపిస్తుంది.. ” అన్నాడు..
ఇలా కామేచ్ఛ తో కడుపు చేయిచుకున్న నేను, ఇలా బావ అర్ధాంతరం గా మరుగైపోతాడని, ఎదురు చూడలేదు..
కరువు లో అధికమాసం.. అన్నట్లు, నాకున్న ఈ మానసిక సమస్యకి తోడైనట్లు.. మూడు  నెలలు నిండు తుండగా, బాబు వున్నట్లుండి, నా రొమ్ము పాలు తాగినప్పుడల్లా వాంతి చేసుకోవటం మొదలెట్టాడు..
అమ్మ యేవో మందులు చేసి వాడి చూసింది..
ప్రయోజనం లేకపోయింది..
అనుభవస్తురాలు కాబట్టి అమ్మ అంది.. “వీడికి అజీర్ణం అవుతున్నట్లుంది.. కొంత మంది పిల్లల కి తల్లి పాలు సరిపడవు.. మనం వాడి హితాసక్తి తో, తనకి, ఆవు పాలు బాటిల్ లో ఇవ్వటం మంచిది… ” అని..
నేనేమీ అనలేక పోయాను..
 
నాకు పాల ఊట మస్తుగా వుండాలన్న ఆతృత తో.. బావ అక్క పాడిని కొనసాగేందుకని ఆమెకు ఇస్తూ వచ్చిన మందులు టానిక్ లు నాకూ కావాలని చెప్పి తెప్పించి వాడాను..
బావకు నా ఉద్దేశ్యం సబబుగా అనిపించటం తో.. అక్కకు తెలియ కుండా, నాకు వేరేగా, అవి తెచ్చి ఇవ్వటం తో వాటిని వాడుతూ వచ్చాను.. ప్రసవానికి రెండు వారాల ముందు నుంచి..
దాంతో నా స్తనాలు పాల వూటతో జెర్సీ ఆవు పొదుగుల్లా బరువెక్కి పోసాగాయి..
వాటిని ఖాళీ చేసేందుకు పిల్లడు వున్నాడు అన్న ధీమా తో, నేను నా బాయల్లో పెరుగుతున్న పాల వూట గురించి అంత ఆలోచించలేదు..
మరి మూడు నాల్గు నెలల్లో బావ తిరిగివస్తాడు కాబట్టి, నా చనుబాలు వూట, బాబు కి.. వాడి బాబు కి సరిగ్గా వుంటాయన్న ధీమా తో ఉంటూ వచ్చాను..
తీరా ఇప్పుడు, ఈ బాబు రొమ్ము పాలు తాగటం లేదంటే.. నాలో పొంగుకొచ్చే పాల వూటను ఎలా వుపయో గించాలన్నది సమస్య అవుతుందని అనిపిస్తోంది..
బాయలు భారం గా, కొంచం కష్టం గా తోచటం మొదలైంది..
పోను పోను, అదే నొప్పి అని కూడా అన్పించటం తో చేతిని వుపయోగించి పాలను పిండాల్సి వస్తుంద నిపించింది..
తప్పదు మరి.. ఎవరూ చూడని సమయం లో ప్రదేశం లో అది చెయ్యాలని నిర్ణయించుకున్నా..
అయితే ఆ పని మొదటి సారి చేసినప్పుడే, అనుకున్నంత సులభం కాదు.. పాలు ఎక్కువ ప్రమాణం లో బయటకు పిండేందుకు చాలా సమయం పెట్టటమే కాకుండా.. అది కూడా నొప్పి తో కూడిన పనే అని తెలిసొచ్చింది..
పోనీ, రొమ్ముని అరా చేతుల తో పైకి లేపుకుని చను మూతిని నా నోటిలోకి చేర్చుకొని.. నా పాలు నేనే చీకేయ్యాలని ప్రయత్నించాను..
అది కూడా అంత సౌఖ్యంగా అమర లేదు..
మనస్సు లో ఒక పక్క, ఇలా చళ్లను పిసుక్కోవటం.. చీక్కోటం చేస్తూంటే.. వాటి బిగువులు జారిపోతాయేమో అన్న సందేహం కూడా కలగటం మొదలైంది..
ఏమైనా, బాబో.. లేక ఆ బాబు తండ్రో.. అదీ కాకపోతే అక్క లాంటి అర్ధం చేసుకొని సహాయ పడగల మరో వ్యక్తి తో పదిలంగా కుడిపించుకోవటం ఒక్కటే సరైన మార్గం అనిపించింది..
ఎలా..? అక్క అందుబాటు లో లేదు..
తనుంటే ఏ బాధా వుండేది కాదు..
నిజానికి ఇద్దరం, ఒకరి బాయి మరొకరం చీపుకుంటూ, కసి పెరిగితే కలయబడిపోతూ పరస్పరం కార్పించు కొనేవారం..
ఆయన లేని లోటు ఇద్దరికీ వుంది మరి..
ఈ విధంగా అయినా వేడులు చల్లార్చికోగలిగే వారం..
అక్క పిలిచినప్పుడు తన తో వెళ్ళివుండాలని, యిప్పుడనిపిస్తోంది ..
‘ప్చ్..’ అని నిట్టూర్చటమే మిగిలింది నాకు.