ఇంకా అంతకన్నా ఎక్కువ చేస్తే ఆమెకి అనుమానం వస్తుందేమో అనుకున్న ఆచారి గారు లేచి నిలబడి బయటకి వచ్చేసారు. కానీ ఆచారి గారి గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. ఇలాంటి అవకాశం వస్తుంది అని ఎపుడు ఊహించలేదు అయన. ఒక ఆడదాని వాసన లో ఇంత మైకం ఉంటుంది అని మొదటిసారి తెలుసుకున్నాడు. ఆ అనుభూతి ఆయనని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేయసాగింది. వాళ్ళు అంట వేడిగా అనిపిస్తోంది. ఆ అదురుపాటు టోన్ సైకిల్ తీసుకొని బయలుదేరాడు. నిర్మలమ్మ కూడా చేతికి అయినా జాఞడుబామ్ ని కాసుకొని బస్సు టైం కావడం తో వడి వడి గ అడుగులు వేసుకుంటూ బట్ స్టాప్ వైపు వెలింది.
ఇంటికివెళ్ళిన ఆచారి గారు పెరట్లో ఉన్న బావి దగ్గరకి వెళ్లి చల్లటి నీళ్లు కుమ్మరించుకున్నాడు. మడి బట్టలు అక్కడే వదిలివేసాడు. ఆ సమయం లో కులం గుర్తుకి రావడం లేదు ఆయనకి. ఒక ఆడదానితో అనుభవం అంట రుచిగా ఉంటుంది అని అర్ధం అయింది. కులం కన్నా ఆడదాని లో ఉండే వగరు,పొగరు చాల ముఖ్యం అని ఆ రోజు అర్ధం అయింది ఆచారి గారికి. అంట చల్లటి నీళ్లు పోసుకుంటున్న,అయన దండం నిలబడి ఉండడం అతనికే ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
ఆ మరుసటి రోజు నిర్మలమ్మ స్కూల్ దగ్గరకి వచ్చే సమయానికి బయలుదేరి టౌన్ కి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ కోడలి దగ్గర నుండి నరుకొని రావాలన్నది ఆచారి గారి ఆలోచన. లావణ్య కి ఆచారి గారు అంటే చాల గౌరవం అని అతనికి తెలుసు. పైగా పెద్ద కులం కాబట్టి ఏదన్న అవకాశం వస్తుందేమో అన్న ఆశ. సరిగ్గా ఉదయం 10 గంటలకల్లా నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి అందరు వెళ్లిపోయారు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత మెల్లగా వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు. పని మనిషి వచ్చి తలుపు తీసి” ఎవరు కావాలంది” అని అడిగింది. “న పేరు చారి అమ్మా…టీచర్ గారిని కలవడానికి వచ్చాను” అనడు వినయం గ. “అమ్మా గారు బడి కి వెళ్లారు సార్…వాళ్ళ కోడలమ్మ గారు ఉన్నారు..ఉండండి..నేను పిలుస్తా” అని లోపలి వెళ్ళింది పనిపనిషి. కాసేపటికి లావణ్య పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం తో “అయ్యూ..బయటే ఉన్నారేంటి సార్…లోపలి కి రండి” అంది బాబు ని పని మనిషికి ఇస్తూ. ఆచారి సంతో శం గ లోపలి వచ్చాడు. “సార్…కాఫీ ఇస్తాను…ఒక్క నిమిషం “అని లోపలి వెళ్లి ఒక 2 నిమిషాల తరవాత వచ్చి కూర్చుంది. ” ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు…అత్తయ్య గారితో ఏదన్న పని ఉండ” అంది లావణ్య. ” ఎం లేదు అమ్మా..ఉదయాన్నే ఇక్కడ ఒక ముహూర్తం పెట్టె పని ఉంటె వచ్చాను..పని లో పని ఒకసారి కలిసి పోదామని వచ్చాను” అనడు అబద్దం అన్న భావన బయటకి కనబడనీయకుండా. “అయ్యో..మీరు ఎపుడు అయినా రావచ్చు సార్…మీరు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..మీ రాకతో మా ఇల్లు పావనం అయింది”అని లావణ్య వినయం గ. ఈ లోగ పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆమె చేతి లో కాఫీ అందుకోగానే పని మనిషి బయటకి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య వెళ్లి తలుపు వేసి వచ్చి కూర్చుంది. ఆచారి గారు కఫ చప్పరిస్తూ ” అత్తయ్య గారిది ఏ ఊరు” అని అడిగాడు. వెంటనే లావణ్య ” పక్క నే ఉన్న పాలెం…” అంది. అపుడు ఆచారి గారు కొంచం చొరవ తీసుకొని ” నువ్వు ఏమి అనుకోకపోతే ఒక విషయం అడుగుతాను…” అనడు కొంచం ముందుకి వంగి. ” అయో..ఆలా ఎందుకు అనుకుంటాను సార్…అడగండి” అంది నవ్వుతు. ” మీ అత్తయ్యగారు…ఆ రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండటం చాల సార్లు నేను చూసా…నేనే కాదు..ఆ టైలర్ బాషా,వాచ్మాన్ రంగ గాడికి కూడా తెలుసు..వాళ్ళు ఒరలో ఆమె గురించి చులకనగా…వెటకారం గ మాట్లాడుతున్నారు..అత్తయ్య ని కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండమని చూపు ” అనడు మెల్లగా. అయన ఆలా చెప్పడం తో లావణ్య గుండెలో రాయి పడ్డట్టు అయింది. ఎవరికీ తెలియకుండా సరదాగా జరిగిపోతుంది అనుకున్న విషయం ఈ రోజు ఒరలో వేరే వాళ్ళకి కూడా తెలిసింది అన్న ఆలోచన ఆమెకి కొంచం టెన్షన్ కలిగించింది. . వెంటనే సర్దుకొని “మధ్యాన్నం భోజనపు లెక్కలు చూడడానికి వల్లే పిలుస్తారంట సార్..పెద్దవాళ్ళు పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే బాగుండదు అని తాను వెళ్తుంది..అంట కన్నా ఎం లేదు..” అనింది నిర్భయం గ. ” అదేలేమ్మా..ఆమె మంచిదే..కానీ ఉర్లో వాళ్ళు ఎలా ఉంటారో నీకు తెలుసు కదా..అందులోను కులం తక్కువ వాళ్ళు అంటే పల్లె టూర్లలో ఇంకా అదే భావన ఉంది…మన అనుకోని చెప్పను…మనసులో పెట్టుకో “అనడు పెద్ద రికం గ. లావణ్య మొహం లో ఉన్న ఆందోళన ని గమనించాడు ఆచారి గారు. అదే అదునుగా భావించి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి” భయపడకమ్మా..నేను ఉన్నకదా..న మాట కాదనే వాడు ఎవడు లేదు ఉరిలో…కాకపోతే ముందు జాగ్రత్తగా చెప్తున్నా “అనడు అనునయిస్తున్నట్టు. తన భుజం మీద చెయ్యి వేసిన తండ్రి వయసు ఉన్న వాడు కావడం తో లావణ్య కి అది మామూలుగానే అనిపించింది. కానీ లావణ్య జబ్బ నునుపుదనం ఆచారి గారికి స్పష్టం అర్ధం అవుతూ ఉంది. చెయ్యి తీస్తూ..వీపు మీదుగా తగిలించాడు. గట్టిగా పలకలు దేరి ఉంది వీపు. జివ్వు మంది ఆచారి గారికి. ” అయినా ఈ వయసులో కూడా ఆమె ఆలా రెడీ అవడం అవసరమా..చెప్పు..ఆలా రెడీ అయితే ఎవరన్నా సంసారులు అనుకుంటారా…పట్నం లో అయితే ఎవరు పటించుకోరు కానీ…పల్లెటూరిలో అది కరెక్ట్ కాదు కదా” అంటుండగా….లావణ్య అందుకొని..” అత్తయ్య గారు మామూలుగానే ఉంటారు కదా సార్…ఆలా కూడా ఉండకూడదా…” అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. వెంటనే ఆచారి గారు ఆ పక్కనే మడత పెట్టి ఉన్న జాకెట్ అందుకొని ” చూడమ్మా..ఈ జాకెట్ చూడు..ఎంత పల్చగా ఉందొ..వీపు అంత కిందకి కోసి ఉంది…ముందు వైపు చూడు…” అంటుండగా..లావణ్య “ఆయా సార్….అది న జాకెట్..అత్తయ్యది కాదు” అని సిగ్గు పడుతూ అయన చేతి లో ఉన్న ఆ జాకెట్ లాగేసింది.”నీదా…న్నది అయితే సరేలే..ఏ వయసులో నువ్వు వేసుకోవచ్చు కానీ..ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా..” అన్నాడు. “కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు…నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే.”అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. “ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్…..ఆలా నవ్వావ్…సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా..”అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది. వెంటనే తేరుకొని ” మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని..”అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు. దేనికోసమో
వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . “నిజం గణ..”అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా…కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని…బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.

కాసేపటికి ఊహించినట్టుగానే దేవత లాగా లావణ్య ప్రత్యక్షమైనది. ఆ పల్చటి జాకెట్ లో నుండి దాదాపు ఆమె శరీరం పూర్తిగా కనపడసాగింది. కనకాంబరం రంగు రవిక అది. జబ్బలు తెల్లగా మెరుస్తూ కనిపిస్తున్నాయి. పవిట అడ్డం ఉండటం వల్ల ముందు భాగం కనిపించడం లేదు. ఆచారి గారికి స్వర్గలోకం ముందు నిలబడ్డ భావన. కానీ లావణ్య కి కొంచం కూడా ఇబ్బంది గ లేకుండా…అయన దగ్గర ని లబడి చీర సర్దుకుంటూ..”కోరిక తీరిందా..సార్” అంది నవ్వుతు.” తీరడం కాదు..లావణ్యా…స్వర్గ లోకపు సుందరి అంటే ఇలాగె ఉంటుందేమో…”అన్నాడు తన్మయత్వం తో చూస్తూ. ఆ చూపుల్లో కసి ని పసిగట్టడానికి లావణ్య కి ఏంటో సమయం పట్టలేదు. ఆచారి గారు ఇంకా కసి గ చూస్తూ..”పల్లెటూరులో మీ అత్తయ్యగారు…పట్నం లో మీరు…మగవాళ్ళని బతకానిచ్చేలా లేరు..”అన్నాడు కొంటెగా చూస్తూ. అపుడు లావణ్య అందుకొని..”మీ పంతులు గార్లు…చూడ్డానికి నిష్ఠగా కనబడతారు కానీ..మీకు ఆ పిచ్చి బాగా ఎక్కువని విన్నా…మిగతా విషయాల్లో కులపట్టింపులు చేయిస్తారు కానీ..ఇక్కడి దాక వస్తే..అన్ని ఒకటే అని అర్ధం చేకుంటారు..మహానుభావులు..”అంది కొంటెగా కళ్ళు ఎగరేస్తూ. ” మీ వాలకం చూస్తూ ఉంటె..ఎవరికో ముహూర్తం పెట్టడానికి వాచినట్టు లేరు..నాకు..మా అత్త కి పెట్టడానికి వచ్చినట్టున్నారు…ముహూర్తం..”అంది పక పకా నవ్వుతు. ఆ మాటకి ఆచారి గారు సిగ్గు తో తలా దించుకొని అవును నట్టు తలా ఊపాడు. ” ఆబో..ఆచారి గారి చూపు మా అత్త మీద పడ్డట్టు ఉండే…ఏంటి కతా…”అంది ఇంకా రెచ్చగొడుతూ. ” ఎం చెప్పమంటావ్ లావణ్య..మీ అత్త శరీర సుగంధం పీల్చిన ఈ ముక్కు న మాట వినడం లేదు…”అని నిజాయితీ గ వాపుకోవడం తో లావణ్య కి నమ్మకం కుదిరింది. “ఎం సుగంధం..చెమట వాసనా..”అంది నవ్వుతు. ” అది చెమట కాదు…అమృతం…నీకు అభ్యన్తరం లేకపోతె..నిన్న వేసుకొని విప్పి ఉంటుంది కదా…అదికాని ఉతకాకపోతే ఒక్కసారి ఇస్తావా…జాకెట్..మీ అత్త గారిది” అందు బతిమాలినట్టు. వెంటనే అత్త రూమ్ లోకి వెళ్లి ఒక జక్కెట్ తెచ్చింది. అది సిల్క్ జక్కెట్ కావడం తో డ్రై క్లయినింగ్ కి పంపడానికి ఉంది. అది చూడగానే ఆచారి గారు అమాంతం లాక్కుని చంక ద గర ముక్కు పెట్టి గట్టిగ పీల్చి..”మహా ప్రభో….చచ్చిపోతున్నాను తండ్రి…”అని మత్తుగా మూలిగాడు.