కౌంటర్ లో ఉన్న నేను, ఆమెని ఒకసారి పరిశీలనగా చూసాను. దాదాపు ఇరవై నాలుగూ, ఇరవై ఐదేళ్ళు ఉంటాయేమో. అంటే, నా వయసులో సగం కంటే తక్కువ. ఈ కాలనీకి  కొత్తగా వచ్చినట్టు ఉంది, ఎప్పుడూ చూడలేదు తనని. ఆ మాటే అడిగాను ఆమెని.

“అవునంకుల్.. ఎదురుగా ఉన్న మేడపై పోర్షన్ లో దిగాం.”

“ఎవరెవరుంటారూ?”

“నేనూ, నా ఫ్రెండ్.. ఇద్దరమే..”

“పెళ్ళయిందా?”

ఆమె కాస్త సిగ్గుపడి “లేదంకుల్..” అంది. కొద్దిసేపు కబుర్లు చెప్పాక, ఆమె వివరాలు తెలిసాయి. ఆమె పేరు దీప్తి. ఆమె ఫ్రెండ్ కీర్తి. ఇద్దరూ ఆ దగ్గరలో ఉన్న ఒక ఆఫీస్ లో పనిచేస్తున్నారు. ఈ ఊరిలో వాళ్ళకు బందువులు అంటూ ఎవరూ లేరు.

కబుర్లు అయ్యాక నేను ఆమెకి కావలిసినవి ఇచ్చి, “ఏం కావాలన్నా అడుగు పాపా, మొహమాట పడకు.” అన్నాను. “అలాగే అంకుల్.” అంటూ వెళ్ళిపోయింది.

ఆమె వెళ్తూ ఉంటే, వెనకనుండి చూస్తున్నాను. ఆమె జడ చాలా పొడవుగా, పిరుదులను తాకుతూ ఉంది. నడుస్తూ ఉంటే, అటూ ఇటూ ఊగుతూ, పిర్రల మీద మద్దెల వాయిస్తుంది. ఆమె పిర్రలయితే, మరీ ఎత్తుగా లేవు గానీ, వెడల్పుగా ఉన్నాయి. అలా ఉండడంతో నడుము సన్నగా కనిపిస్తుంది. నడుము నుండి పైకి వెళ్ళేకొలదీ మళ్ళీ వెడల్పుగా అయిపోయింది. షాప్ దగ్గర ఉన్నప్పుడే ఆమె ముందెత్తులు చూసేసాను. మరీ పెద్దవి కావు గానీ, సరిగ్గా అరచేతికి సరిపోయే సైజులో ముచ్చటగా ఉన్నాయి. నేను అలా చూస్తూ ఉండగానే, ఆమె ఎదురింటికి చేరిపోయింది. మెట్లు ఎక్కుతూ, నన్ను ఒకసారి చూసి, చిన్నగా నవ్వి వెళ్ళిపోయింది. ఎందుకో తెలీదు గానీ, ఆమె అలా నవ్వగానే నాకు జివ్వున లాగినట్టు అనిపించింది. ఎప్పుడూ లేనిది, ఇప్పుడేంటీ ఇలా అనిపిస్తుందీ! అనుకుంటూ నా పనిలో మునిగిపోయాను.

నా పేరు మూర్తి. నా వయసు ఏభై దాటింది. పెళ్ళాం ఎప్పుడో పోయింది. ఉన్న ఒక్క కొడుకూ ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకున్నాడు. ఆ అమ్మాయి పేరు వందన.  అయితే ఆ అమ్మాయి తల్లితండ్రులకి ఆ పెళ్ళి ఇష్టం లేదు. దాదాపు వాళ్ళతో మా కోడలికి సంబంధం తెగిపోయినట్టే. వాడు బెంగుళూర్ లో జాబ్ చేస్తున్నాడు. ఇవాళో రేపో విదేశాలకి వెళ్ళాల్సి ఉంది. పెళ్ళానికి వీసా దొరికేవరకూ ఇక్కడే ఉంచేస్తాడు.  ప్రస్తుతం మాత్రం నేను ఒక్కడినే ఉంటున్నాను. నాకు హోల్ సేల్ వ్యాపారం ఉంది. అయినా కాలక్షేపం కోసం ఈ షాప్ పెట్టుకున్నాను. షాప్ పైనే, ఉండడానికి రెండు గదుల పోర్షన్ ఒకటి కట్టుకున్నాను. ఎప్పుడైనా కొడుకూ, కోడలు వస్తే ఉండడానికి వీలుగా ఉంటుంది.  ముందు టెర్రస్ అంతా ఖాళీగా వదిలేసాను. అక్కడ అప్పుడప్పుడు కూర్చోడానికి వీలుగా నాపరాయితో బెంచ్, దాని ముందు టేబుల్ కట్టించాను. ఇవి గాక కొన్ని డ్రమ్ములు, అట్ట పెట్టెల్లాంటివి ఉంటాయి.  ప్రతీ రోజూ రాత్రి షాప్ కట్టేసాక, రెండు మూడు పెగ్గులు వేసుకొని పడుకోవడం అలవాటు. ఇంతకంటే, నా గురించి చెప్పుకోడానికి ఏం లేదు.

రాత్రి షాప్ క్లోజ్ చేసి, పైకి చేరుకున్నాను. వాళ్ళు రెండో గదిలో తమ సామానులు సర్దుకున్నారు. నేను మొదటి గదిలో సర్దుకున్నాను. నేను గదిలోకి రాగానే, దీప్తి వచ్చి “థేంక్స్ అంకుల్. మీరు లేకపోతే చాలా ఇబ్బంది పడేవాళ్ళం.” అంది. నేను నవ్వి, “సరే, తినేసి పడుకోండి.” అన్నాను. “మీరూ తినండి.” అంది కీర్తి. దీప్తి కిసుక్కున నవ్వి, “అంకుల్ అప్పుడే తినరు. ముందు ఇది అవ్వాలి.” అంది, మందు కొట్టడం అన్నట్టుగా సైగ చేస్తూ.  కీర్తి కూడా నవ్వేసి, “అయితే కానివ్వండి, మా దీప్తి మీకు కంపెనీ ఇస్తుంది.” అంటూ తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. 

నేను అయోమయంగా “నువ్వు కంపెనీ ఇవ్వడం ఏంటీ!?” అన్నాను. ఆమె సిగ్గుగా నవ్వేస్తూ, “అదేం లేదంకుల్ ! అప్పుడప్పుడు హాస్టల్ లో వోడ్కా తాగేదాన్ని ఫ్రెండ్స్ తో. అదే చెప్తుంది.” అంది. “అయ్యో.. మరి నా దగ్గర విస్కీనే ఉందే, పరవాలేదా?” అన్నాను బాటిల్ చూపించి టీజ్ చేస్తూ. 

“పొండి అంకుల్.. అది ఎప్పుడో సరదాగా చేసాను. ఇప్పుడేం తాగను. మీరు కానివ్వండి.” 

“పరవాలేదు, కావాలంటే వోడ్కా తీసుకొని వస్తా..”

“అయ్యో.. వద్దు అంకుల్.”

“అదేం కుదరదు. అలవాటు లేకపోతే వేరే సంగతి. పైగా, ఈ రోజే దిగారుగా, సెలెబ్రేట్ చేసుకోవద్దా! లేక ఈ ముసలాడితో తాగడం ఎందుకూ అనుకుంటున్నావా?”

“మీరేం ముసలాడు కాదు అంకుల్..”

“సరేలే, కుర్రాడినేలే.. ఉండు, వోడ్కా తెస్తాను.” అంటూ లేవబోతుంటే, “అబ్బా.. వద్దు అంకుల్.. మీరు కూర్చోండి, నేను గ్లాసులు తెస్తాను.” అంది.

“గ్లాసులూ అంటున్నావ్, మరి నువ్వు కూడా..”

“మ్మ్.. కూల్ డ్రింక్ తాగుతా, జస్ట్ ఫర్ కంపెనీ..” అంటూ లోపలకి వెళ్ళింది. ఆమె వెళ్తూ ఉంటే, చూస్తూ ఉన్నా. నైట్ ఫేంటు టైటుగా, పైన షర్ట్ కాస్త లూజ్ గా ఉన్నాయి. నడక కాస్త వయ్యారంగానే ఉంది. దానికి తోడు అటూ ఇటూ ఊగుతున్న జడ, అది వాయిస్తున్న మద్దెల. వెళ్తూ వెళ్తూ ఒకసారి తల వెనక్కి తిప్పి నన్ను చూసింది. మళ్ళీ నా మనసు జివ్వున లాగింది. ఆమె చిన్నగా నవ్వి, వంటగదిలోకి పోయింది. కొంత సేపటి తరవాత మూడు గ్లాసులూ, కాస్త చికెనూ పట్టుకొచ్చింది. “మూడో గ్లాసు ఎవరికీ!?” అంటూ ఉండగా, “నాకూ..” అంటూ కీర్తి వచ్చింది కోక్ బాటిల్ తో. 

నా గ్లాస్ లో కాస్త విస్కీ వేసుకొని, నీళ్ళు కలుపుకున్నా. వాళ్ళు తమ గ్లాసులను కోక్ తో నింపుకొని “చియర్స్..” అన్నారు. నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ వాళ్ళని చూడసాగాను. దీప్తి గురించి ముందే చెప్పానుగా. ఇక కీర్తి గురించి ఒక్క మాటలో  చెప్పాలంటే, బాగా వెన్న పూసిన కేకు ముక్కలా ఉంటుంది. అన్నీ కాస్త పెద్దగా, మెత్తగా, చూస్తేనే కరిగిపోతుందేమో అన్నట్టుగా ఉంటుంది. అయినా సరే, దీప్తిలో ఉన్నంత ఆకర్షణ ఆమెలో లేదు. ఎందుకంటే, దీప్తి హుషారుగా ఉంటుంది. ఆమెలో బాగా ఆకర్షించేవి, మరోలా చెప్పాలంటే, బాగా రెచ్చగొట్టేవి ఆమె చూపులు. కత్తుల్లా దిగుతూ, ఆహ్వానం పలుకుతున్నట్టుగా ఉంటాయి.

వాళ్ళని అలా చూస్తూ ఉంటేనే, నా లుంగీలో తొడల మధ్య కలవరం మొదలయ్యింది. “అమ్మో..డేంజర్..” అనుకుంటూ, కాలు పైన కాలు వేసి కూర్చున్నా. దీప్తి ఒకసారి విచిత్రంగా చూసి, మళ్ళీ కబుర్లలో పడిపోయింది. కొద్దిసేపటి తరవాత ఖాళీ అయిన ప్లేట్ తీసుకొని లోపలకి వెళ్ళింది నింపుకు రావడానికి. ఆమె అలా వెళ్ళగానే, కీర్తి ఆమె గ్లాసులో ఉన్న కోక్ లో విస్కీని కలిపేసింది. “ఏయ్ కీర్తీ! వద్దు..” అంటుంటే, “పరవాలేదు అంకుల్.. అది ఎంజాయ్ చేస్తుందిగా, చూడండి.” అంది. అంతలో దీప్తి వచ్చేయడంతో నేను నిశ్శబ్ధంగా ఉండిపోయాను.

దీప్తి రెండు సిప్ లు వేయగానే కనిపెట్టేసి, “ఏయ్.. నువ్వేనా వేసిందీ!” అంది కీర్తి భుజం మీద కొడుతూ. ఆమె పకపకా నవ్వుతుంది. “నీకు ఇబ్బంది అయితే నాకిచ్చేయ్..” అన్నాను నేను. “పరవాలేదులే అంకుల్. ఎలాగూ మొదలెట్టాను కదా..” అంటూ ఒక్కసారిగా అంతా తాగేసి, “ఇది ఓడ్కా కంటే బావుందే.” అంది. 

“ఇంకో పెగ్గు వేస్తావా?” అడిగాను.

“మీకు చాలదేమో..”

“ఇక్కడ ఫుల్ బాటిల్ ఉందిలే, పరవాలేదు.”

“మ్మ్.. అయితే ఒక్కటంటే ఒక్కటి..” అంటూ గ్లాస్ ముందుకు పెట్టింది. దానిలో ఒక పెగ్గు పోయగానే, నిండా కోక్ నింపుకుంది. తరవాత తను నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ ఉంటే, ఆమెనే చూస్తూ ఉన్నాను. పక్కనే ఉన్న కీర్తి నన్నే చూస్తుంది. అది గమనించి, కాస్త సర్దుకుంటూ, ఆమెని చూసి నవ్వాను. ఆమె మాత్రం నవ్వకుండా అలానే చూస్తూ, “ఇది మీ సొంత బిల్డింగా అంకుల్?” అని అడిగింది.

“అవును. లేకపోతే మీకెలా ఇస్తానూ!?”

“అవును కదా! ఇంతకీ అద్దె ఎంతో చెప్పలేదు మీరు.”

“ఎంత ఇస్తారో మీరే చెప్పండి.” అన్నాను నవ్వుతూ.

“ఎంత కావాలంటే అంత తీసుకోండి అంకుల్!”

కీర్తి అంటూ ఉంటే, మధ్యలో దీప్తి కల్పించుకొని, “ఏయ్! ఆయన ప్రశాంతంగా మందు కొడుతుంటే, అద్దె గొడవ ఇప్పుడెందుకే? పొద్దున్న మాట్లాడ వచ్చుగా..” అంటూ కసిరింది. కీర్తి అదోలా చూస్తూ, “ఏం? అడిగితే తప్పా..” అంది. వాళ్ళు అలా వాదించుకుంటూ ఉంటే, మధ్యలో ఎందుకులే అని, బయటకు వచ్చి సిగరెట్ ముట్టించాను. అంతలో కీర్తి వచ్చి, ఎదురుగా ఉన్న టేబుల్ కు ఆనుకొని నిలబడింది. “తనెక్కడా?” అడిగాను. “కొంచెం ఎక్కినట్టుంది, పోయి పక్క ఎక్కేసింది.” అంటూ ఆ టేబుల్ పైన కూర్చొని, “ అంకుల్! మీకు పెళ్ళయిందా?” అంది కళ్ళెగరేస్తూ. ఒక దమ్ము కొట్టి, “ఇప్పుడు నా పెళ్ళి గొడవ ఎందుకూ!?” అన్నాను.

“అబ్బా.. చెప్పొచ్చుగా..”

“అయ్యింది. ఒక అబ్బాయి కూడా ఉన్నాడు. తనకు పెళ్ళయిపోయింది.”

“మరి మీ ఆవిడ ఎక్కడ?”

బదులుగా ఆకాశంలోకి చూపించాను.

“ఓ.. సారీ, సారీ.. ఎన్నాళ్ళయిందీ?”

“ఒక పదేళ్ళవుతుంది.”

“అయ్యో.. అప్పటినుండి ఇలాగే వంటరిగా ఉంటున్నారా?”

“అవును..”

“ఎవరినైనా చూసుకోవచ్చుగా..”

“నచ్చిన వాళ్ళు దొరకలేదులే, సరేనా!” అన్నాను నవ్వేస్తూ. తను కాస్త ముందుకు వంగి, “దీప్తి నచ్చినట్టుందిగా..” అంది. ఆమె అలా అనగానే ఒక్కసారిగా పొలమారినట్టు అయింది. కాస్త సర్దుకొని, 

“ఏయ్.. ఏం మాట్లాడుతున్నావ్?” అన్నాను.

“అంతా చూసానులే అంకుల్. పదే పదే దాన్ని చూడడం, అంతలోనే చూపులు తిప్పేసుకోవడం..”

“అదేం లేదు కీర్తీ! ఏదో కేజువల్ గా..”

“ఓ.. అలా కేజువల్ గా నన్నెందుకు చూడలేదు!? నేను నచ్చలేదా!” అంది కాస్త హస్కీగా.

“చూసాను, నువ్వే గమనించలేదేమో..” సిగరెట్ పక్కన పడేస్తూ.

“అబ్బో.. బాగానే కవర్ చేస్తున్నారే! సరే.. దానిలో ఏం బావుంటుందో చెప్పండి..”

నేను కాస్త తటపటాయించి, “కళ్ళు బావుంటాయి..” అన్నాను. తను కాస్త ముందుకు వంగి “మరి నాలో?” అంది. 

“అబ్బా.. కీర్తీ.. వెళ్ళి పడుకో..”

“ప్చ్.. మీరు చెప్పండి అంకుల్.. దాని కళ్ళు బావుంటాయ్, మరి నాకు ఏం బావుంటాయ్..” అంటూ ఇంకా ముందుకు వంగింది. అలా వంగడంతో, లూజ్ షర్ట్ లోంచి ఆమె బంతులు బయటకి తన్నుకు వస్తూ కనిపిస్తున్నాయి. అబ్బా.. ఏం సైజులూ! అనుకుంటూ ఉండగా, నా చూపులు గమనించి “ఓ.. అవి బావుంటాయా!” అంది చిలిపిగా. నేను కంగారుగా “ఏ..ఏంటవీ!?” అన్నాను. ఈసారి నిలబడి, నా దగ్గరకి వచ్చి, నా చెవిలో రహస్యంగా “మీరు చూసారుగా నా షర్ట్ లో, పెద్దగా గుండ్రంగా.. అవేనా!” అంది గుసగుసలాడుతూ. ఆమె అలా అంత దగ్గరకి వచ్చి అంటూ ఉంటే, ఒక్కసారిగా నా వొళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. ఆమె ఇంకాస్త దగ్గరకి వచ్చి “పరవాలేదు, చెప్పండంకుల్.. ఏం అనుకోను..” అంది కాస్త హస్కీగా. నేను నా వేడిని బలవంతంగా అణుచుకుంటూ, “కీర్తీ! పోయి పడుకో..” అన్నాను పళ్ళ బిగువున. “మీరు చెప్తే పోయి పడుకుంటా.. చెప్పండి..” అంది మరింత హస్కీగా. వామ్మో..ఇలా తినేస్తుండేంటీ ఈ పిల్లా! అనుకున్నాను. అంతలో ఆమె దగ్గరగా వచ్చి, ఒక పక్కగా నిలబడి, తన కుడి సన్నును నా కుడి భుజానికి నొక్కుతూ, “దొంగతనంగా చూడడం ఎందుకూ! కావాలంటే డైరెక్ట్ గా చూపిస్తాగా..” అంది గుసగుసలాడుతున్నట్టుగా. నాకు దాదాపు మాట పడి పోయినట్టు, గొంతు ఎండిపోయినట్టూ అనిపిస్తూ ఉంది. అంతలో తనే చొరవ తీసుకొని, నా నడుము చుట్టూ చెయ్యి వేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, తన సన్నును మరింత మెత్తగా అదుముతూ, “ఇక్కడ మా వాళ్ళు ఎవరూ లేరు. మీకూ ఎవరూ లేరు. అవసరాలు మాత్రం అందరికీ ఉంటాయిగా, చెప్పండి అంకుల్..” అంటూ, నా చెవి తమ్మెని చిన్నగా నాలుకతో తడిమింది. ఒక్కసారిగా నా నరాలన్నీ జివ్వున లాగినట్టు అయ్యింది. కాళ్ళూ చేతులూ పని చేయడం లేదు. బలవంతంగా గొంతు పెగుల్చుకొని, “నువ్వేం చేస్తున్నావో అర్ధమవుతుందా!?” అన్నాను. “ఊఁ..” అంటూ, ఆమె కొద్దిగా దూరం జరిగి, తన షర్ట్ బటన్స్ ఒక్కొక్కదాన్నే తీయసాగింది. మొత్తం తీయకుండా, మొదటి మూడు బటన్స్ తీసి, అంచులని పక్కకి లాగింది. అలా లాగగానే గులాబీ రంగు లేసీ బ్రాలో ఆమె బంతులు దర్శనం ఇచ్చేసాయి. ఆమె నా కుడి చేతిని అందుకొని, తన ఎడమ సన్నుకీ, చంకకీ మధ్యలో పెట్టుకొని, భారంగా ఊపిరి తీస్తూ “ఊఁ..” అంది. ఎన్నో సంవత్సరాల తరవాత నా చేతికి ఒక ఆడదాని స్పర్శ తగులుతూ ఉంటే, తమకంతో నా కాళ్ళూ చేతులూ వణికిపోతున్నాయి. ఆమె మాత్రం ఆలోచించుకొనే అవకాశం ఇవ్వకుండా, దగ్గరకి జరిగి, “అంకుల్..ఆల్ రెడీ పాతికేళ్ళు వచ్చేసాయ్. పెళ్ళయ్యే వరకూ ఆగలేనుగా. ఎక్కడో ఒకచోట కమిట్ అవ్వాలి. అదే మీరయితే సేఫ్.” అని, “ఇంతకీ మీకు ఆపరేషన్ అయ్యిందిగా! అదే పిల్లలు పుట్టకుండా..” అంది. నేను అయ్యిందీ అన్నట్టుగా తల ఊపాను. “అయితే ఇక ఆలోచించకండి, ప్లీజ్..” అంది మత్తుగా. అంతే, ఇక నేను ఆలోచనలని వదిలేసాను. పండు లాంటి పిల్ల వచ్చి పిసకమంటుంటే, ఎలా ఆగేదీ! 

నేను ఆమె సన్నుని నెమ్మదిగా పిసికాను. ఆమె “అహ్హ్..” అంటు నా మీదకి వాలిపోయి, నా ఎడమ చేతిని తీసుకొని తన పిర్రలపై పెట్టుకొని, “వీటి సంగతి కూడా చూడండి.” అంది మత్తుగా. వాటిని నెమ్మదిగా వేళ్ళతో నొక్కసాగాను. ఆమె “ఉఫ్ఫ్..” అంటూ నా మెడ మీద పెదాలతో నొక్కుతూ, “గట్టిగా నొక్కండి అంకుల్.. ఏం కందిపోనులే..” అంది. ఇక అప్పటివరకూ ఉన్న వణుకు తగ్గిపోగా, ఆమె ముందు వెనకలను కసిగా పిసకడం మొదలెట్టాను. ఆమె “ఇస్స్.. అంకుల్..” అంటూ, నన్ను వాటేసుకొని, నా మెడ నుండి పెదాల వరకూ చిన్నగా కొరుకుతూ, మెలికలు తిరిగిపోతూ ఉంది. ఇక అంతవరకూ వస్తే నేనెందుకు ఆగుతానూ? ఆమెని అలానే ఎత్తి టేబుల్ మీద పడేసాను. “అంకుల్..” అంటుంది తమకంగా. అలా పడుకోబెట్టే, ఆమె షర్ట్ బటన్స్ మొత్తం విప్పేసాను. ఆమె “మ్మ్..” అంటూ వీపును పైకి లేపింది. తన ఉద్దేశ్యం అర్ధమై, షర్ట్ లోపలకు వెనక నుండి చేతులు దూర్చి, బ్రా హుక్స్ ను ఫట్ మని తీసేసాసాను. ఆమె “అహ్హ్..” అని మళ్ళీ పడుకుంటూ, నన్ను “రా..” అన్నట్టు చూసింది. నా రెండు చేతులతో ఆమె సళ్ళను ఒకసారి నిమిరాను. “ఇస్స్.. అంకుల్..” అంటూ సన్నగా సణిగింది. అలా నిమురుతూ, బ్రా స్ట్రేప్స్ ను భుజం మీద నుండి పక్కకి లాగేసాను. తను చిన్నగా ఆయాసపడుతూ చూస్తుంది. ఇప్పుడు బ్రా నుండి బయటపడ్డ ఆమె సళ్ళను అరచేతులతో నొక్కాను. “ఉఫ్ఫ్..” నిజంగానే వెన్న ముద్దల్లా ఉన్నాయవి, నోట్లో పెట్టుకుంటే కరిగిపోతాయేమో అన్నట్టు. వాటిని సుతారంగా నొక్కుతూ, అదే మాట అన్నాను ఆమెతో. ఆమె “ఉఫ్ఫ్..ఇస్స్..” అని మూలుగుతూ, “తినేయండి అంకుల్, అస్సలు ఆలోచించొద్దు..ప్లీజ్..” అంది మెలికలు తిరుగుతూ. అంతే, ఆమె మీదకి వంగి, ఒక సన్నుని నోటిలోకి తీసుకొని చప్పరించాను. అబ్బా..ఎంత మృదువుగా ఉన్నాయో అనుకుంటూ, చిన్నగా కొరికాను. ఆమె “ఇస్స్..” అంటూ చిన్నగా ఎగిరి,  నా తల వెనక చెయ్యి వేసి, గట్టిగా నొక్కుకుంటూ, “ఇస్స్.. అలాగే చేయండి..తినేయండి.. ఉఫ్ఫ్..” అంటుంది చిన్నగా తమకంతో ఆయాసపడుతూ. నేను ఒక సన్నును మెత్తగా పిసుకుతూ, మరో దాన్ని ఆబగా చీకుతూ, అప్పుడప్పుడు కొరుకుతూ, వావ్.. పిల్ల భలే కసిగా ఉంది అనుకుంటూ, సళ్ళని మార్చి మార్చి చీకుతూ ఉంటే, ఆమె గిలగిలా కొట్టుకుంటూ, “ఇస్స్..ఉఫ్ఫ్.. హ.. మ్ కుల్..” అంటూ, తన చేత్తో నా తొడల మధ్యన తడమసాగింది. నేను నా లుంగీని తప్పించి, తనకి కావలసినది అందించే లోగా, లోపల నుండి దీప్తి పిలవడం వినిపించింది. అంతే, ఆమె నన్ను వదిలేసి, అసంతృప్తిగా చూస్తూ, “అమ్మో.. అది వచ్చిందంటే బాగోదు. ఈసారి పూర్తిగా ప్లేన్ చేద్దాం..” అంటూ, లుంగీ మీద నుండే నా అంగం పిసికి, “ఇస్స్.. పెద్దదే..” అని హస్కీగా అంటూ, అన్నీ సర్దుకొని గబగబా వెళ్ళిపోయింది. 

ఆమె అలా వెళ్ళిపోయిన తరవాత గానీ, నేను ఈ లోకంలోకి రాలేదు. అప్పటివరకూ ఏం జరిగిందో, ఎలా జరిగిందో అన్న అయోమయంలో అలాగే ఉండిపోయాను నేను. అసలు ఇంత త్వరగా ఎలా కమిట్ అయిపోయిందీ? దానికి ఒకటే జవాబు దొరికింది నాకు. ఆమె అన్నట్టు, నేనయితే సేఫ్. దెంగించుకుంటే దూల తీరుతుంది, కడుపూ గిడుపూ అంటూ ఇతర బాదర బందీ కూడా ఉండదు. అంతేనా!