కావేరి : శివ.. శివా 

శివ : (దుప్పటి తీసేసి లేచి కూర్చున్నాను) చెప్పు 

కావేరి : టైం పది అవుతుంది, ఏం చెప్పాలి నీకు. ఆఫీస్ లేదా  

శివ : ఆమ్మో మర్చిపోయా ఇవ్వాళ నా ఎగ్జామ్ అంటూనే లేచి పరిగెత్తి త్వరగా బ్రుషు పేస్ట్ పట్టుకుని బాత్రూంలోకి దూరి స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి బైటికి పరిగెత్తాను.

కావేరి : మళ్ళీ ఎప్పుడు 

శివ : ఎగ్జామ్ రాసొస్తా 

కావేరి : సరే వెళ్ళిరా ఆల్..

శివ : ఆల్ ద బెస్ట్ వద్దు నేనేం చదవలేదు అంటూనే వెళ్ళిపోయాను.

కాలేజీకి వెళ్లి గగన్ సర్ పుణ్యమా లేట్ అయినా అల్లో చేసారు. మూడు గంటల ఎక్జామ్ ని ఏమి రాక తెలిసినంత వరకు రాసేసి గంటన్నరలో బైటికి వచ్చేసా. కొంత సేపటికి సందీప్ వాళ్లంతా వచ్చారు, బానే రాశాం అన్నారు. నా పరిస్థితి ఆ దేవుడికే తెలియాలి అనుకుని మీనాక్షికి ఫోన్ చేద్దాం అని చూస్తే లేదు ఇంట్లోనే మర్చిపోయా. కొంతసేపు ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడి ఇంటికి బైలుదేరాను.

ఇంటికి వెళ్లేసరికి పెద్దమ్మ ఆల్రెడీ అన్నం వండేసి నా ఫోన్లో మాట్లాడుతూ కూర వండుతుంది. నన్ను చూసి నవ్వి మీనాక్షి అని పెదాలతో చెప్పి మళ్ళీ ఫోన్లో మాట్లాడుతుంటే వెళ్లి సోఫాలో కూర్చుని టీవీ పెట్టాను. పది నిమిషాలకి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుని నా చేతికి ఫోన్ ఇచ్చింది. చూస్తే అరగంట మాట్లాడుకున్నారు.

శివ : ఏంటి అరగంట నుంచి ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారు 

కావేరి : ఊరికే నీకోసం చేసింది ఎగ్జామ్ ఎలా రాసావ్ అని ఫోన్, నేను ఎత్తే సరికి అలా మాట్లాడుతూ కూర్చున్నాం.

శివ : ఏం ఎగ్జామ్లో ఏంటో 

కావేరి : ఎలా రాసావ్ అని అడగనులే 

శివ : అంత బాగా ఏం రాయలేదు. ఏదో ఇంటర్మీడియట్ ఆన్సర్లు రాసొచ్చాను.

కావేరి : దుబాయి నుంచి నాకేం తెచ్చావ్ 

శివ : మర్చిపోయా ఉండు ఒక్క నిమిషం బ్యాగ్లో ఉన్నాయి చూడు.

పెద్దమ్మ బ్యాగ్ తెచ్చి ఓపెన్ చేసింది.

శివ : ఆ కవర్ ముస్కాన్ ది, గాజులు ఒక డ్రెస్ తీసుకున్నా

కావేరి : తీసి చూసి బాగున్నాయి అని కింద్దున్న కవర్ తీసింది.

శివ : ఆ కవర్ నీదే 

కావేరి : చీర బాగుంది కానీ ఈ జాకెట్టే అస్సలు బాగాలేదు అని చూపించింది. (నవ్వొచ్చింది బాలీవుడ్ హీరోయిన్స్ చీర మీద వేసుకునే బ్రా లాగ ఉందది)

శివ : హహ చీర మాత్రమే కొన్నాను అది దాని మాచింగ్ ఏమో ఇంకోటి కుట్టించుకోమా సరిపోద్ది. అవి దాని మాచింగ్ గాజులు 

కావేరి : థాంక్స్ 

శివ : అవన్నీ తరవాత రాత్రి సోఫా నాకు చాల్లేదు, దుప్పటి కూడా చలి ఆగట్లేదు ఇలా అయితే ఇక్కడ రోజు పడుకోవడం కష్టమే  
 
కావేరి : నిజంగానా అని లేచింది

శివ : వద్దంటే చెప్పు వెళ్ళిపోతా 

కావేరి : హమ్మయ్య మొత్తానికి నా కొడుకు నా దెగ్గరికి చేరాడు అంటూ నవ్వుతు కళ్ళలో నీళ్లతో వచ్చి కౌగిలించుకుంది.

శివ : ఆ కొన్ని రోజులు మాత్రమే 

కావేరి : ఇంక నిన్ను నేను పోనివ్వను అని గట్టిగా పట్టుకొనేసరికి పెద్దమ్మని చూసాను 

శివ : సారీ ఇన్ని రోజులు నిన్ను బాధ పెట్టినందుకు 

కావేరి : ఉండు అన్నం పెట్టుకొస్తా ఇద్దరం తిందాం, వెళ్లి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కోపో అని లోపలికి వెళ్ళింది ఆనందంగ

పెద్దమ్మ అలా అనగానే మళ్ళీ ఇలాంటి మాటలు విని నాకు నా చిన్నతనం గుర్తు వచ్చింది. ఒకప్పుడు ఇలానే నన్ను తిడుతూ ఆట పట్టిస్తూ నాతో ఆడుకుంటూ ఉండేది పెద్దమ్మ, నేనేమో నాకు కోపం వచ్చినప్పుడల్లా బకెట్లో నీళ్లు తీసుకొచ్చి పెద్దమ్మ మీద పొసేవాడిని. నవ్వుకుంటూ బైటికి వెళ్లి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని బకెట్లో నీళ్లు నింపి వచ్చి తలుపు చాటున దాక్కున్నాను 

కావేరి : శివా అన్నం పెట్టాను ఎక్కడా 

శివా : అమ్మా ఒకసారి ఇలా రా అని పిలిచి పెద్దమ్మ లోపలికి రాగానే బకెట్ నీళ్లు కుమ్మరించేసాను. 

ఆనందంగా ఆశ్చర్యపోయి నవ్వుతూ ఏడుస్తూ నన్ను వాటేసుకుంది.

కావేరి : ఇన్ని రోజులు నాకు దూరంగా ఎలా ఉండాలనిపించింది నీకు 

శివ : సారీ సారీమా నేను ఏదో అలోచించి వెళ్లాను, అలా అయితే నువ్వు ఇటు అత్తగారింటికో లేక పుట్టింటికొ వెళతావని కానీ నేను అనుకున్నవేవీ జరగవని నాకు అర్ధం అయ్యింది ఈ కొన్ని నెలలేగా నీకు దూరంగా ఉన్నదీ.. ఇక నీతోనే ఉంటాను రేపు పెళ్ళైనా మీనాక్షినే నీ ఇంటి కోడలిగా వస్తుంది సరేనా మనం కలిసే ఉంటాము.

కావేరి : ఉ కొట్టింది. నువ్వు నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్ళిపోతే నేను వెళ్ళిపోతాననుకున్నావా ఇంకోసారి ఇలాంటి పిచ్చి ఆలోచనలు చేస్తే ఊరుకోను చెప్తున్నా అని నా చెవి పిండి, తడిచిన తన చీరని చూసుకుని పాత రోజులు గుర్తు చేసుకుని నవ్వుతూ ఉంది.

శివ : స్నానం చేసి వస్తే ఇద్దరం తినేద్దాం.

ఇద్దరం తినేసి ఎన్నెన్నో ఎప్పటెప్పటి విషయాలో గుర్తుచేసుకుని నవ్వుకున్నాం కొంతసేపటికి మీనాక్షి, ముస్కాన్ ఇద్దరు కలిసి వచ్చారు.

శివ : ముస్కాన్ ఎలా ఉన్నావ్, మొత్తానికి హోటల్ కంస్ట్రక్షన్ పూర్తి చేసావు ఎవ్వరి హెల్ప్ లేకుండా ఐయామ్ ప్రౌడ్ ఆఫ్ యు 

కావేరి : నిజంగానా, వెరీ గుడ్ ముస్కాన్ 

ముస్కాన్ : ఊరుకోండి పెద్దమ్మ మీరు కూడా, భయ్యా ఎంత బిజీగా ఉన్నా రోజు మేస్త్రితో మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు ఒక పక్క నాకు హెల్ప్ చేస్తూనే నాకు తెలీకుండా జాగ్రత్త పడ్డాడు అంతా నేనే చేస్తున్నాను అనుకోవాలని 

శివ : నేను చేసింది మాట సాయం మాత్రమే, పని అంతా నువ్వే చేసుకున్నావ్

ముస్కాన్ : అవే మాటలు నా నోటి నుంచి చెప్తే ఎవరైనా నమ్ముతారా పోనీ వింటారా, నువ్వే గ్రేట్ 

మీనాక్షి : మీ అన్నా చెల్లెళ్ళ గొడవ ఆపండి ఇక.. ఆంటీ ఎటైనా వెళదామా 

కావేరి : ఎటు వెళదాం మీరే చెప్పండి అని నవ్వుతూ లోపలికి వెళ్లి దుబాయి నుంచి నేను తెచ్చిన గిఫ్ట్ తీసుకొచ్చి ముస్కాన్ చేతికి ఇచ్చింది.

ముస్కాన్ : ఏంటిది 

మీనాక్షి : ఓపెన్ చేసి చూడు నీకోసం మీ భయ్యా ఇష్టంగా కొనుక్కొచ్చాడు 

ముస్కాన్ : అవునా అంటూ తెరిచి లోపల ఉన్న డ్రెస్, గాజులు, దర్గా నుంచి తెచ్చిన తాయత్తులు చూసి వావ్ థాంక్స్ భయ్యా అంది

శివ : కవర్లో పెన్ ఉంది చూడు అది చాచాకి ఇవ్వు 

ముస్కాన్ : చాలా అంటే చాలా సూపర్ గా ఉంది భయ్యా.. థాంక్యు, ఇంతకీ ఎక్కడికి వెళదాం 

శివ : ఎక్కడికి వద్దు కానీ ఇక్కడే ఇంట్లోనే దాగుడు మూతలు ఆడదాం 

కావేరి : హహ 

మీనాక్షి : ఏమైంది ఆంటీ 

కావేరి : వీడు దొంగ, తొండి ఆట ఆడతాడు 

మీనాక్షి : ఇదిగో తొండి గిండి ఏం లేవు, సరిగ్గా ఆడాలి సరేనా 

శివ : సరే అని నవ్వాను గట్టిగా 

కావేరి : చూడు ఎలా నవ్వుతున్నాడో దొంగ 

శివ : సరే సరే ముందు దొంగ ఎవరు వస్తారు 

ముస్కాన్ : రండి పంటచెక్కలు వేద్దాం అని వేయగా ముస్కాన్ ఏ దొరికిపోయింది 

ముస్కాన్ వెళ్లి అంకెలు లెక్కపెడుతుంటే అందరం దాక్కోడానికి లోపలికి దూరాము, అప్పుడే  నాకు ఫోన్ వచ్చింది.. సందీప్ నుంచి.

శివ : చెప్పు సందీప్ 

సందీప్ : చిన్న ప్రాబ్లం ఒకసారి కంపెనీ దెగ్గరికిరా గగన్ సర్ కూడా ఇక్కడే ఉన్నాడు  లోకల్ బయ్యార్స్ మాట వినడంలేదు

శివ : వస్తున్నా. మీనాక్షి మీనాక్షి…

ముస్కాన్ : ఏంటి భయ్యా ఇంకా దాక్కోలేదా 

శివ : లేదురా చిన్న పని ఇలా వెళ్లి అలా వచ్చేస్తా.. మీనాక్షి 

మీనాక్షి : వచ్చాను 

శివ : కార్ కీస్ ఇవ్వు కంపెనీ దాకా వెళ్ళొస్తాను

మీనాక్షి : నేనూ రావాలా 

శివ : లేదు అవసరంలేదు ఇప్పుడే వస్తాను. లోకల్ బయ్యర్స్ వచ్చారట మాట్లాడి వస్తాను.

పెద్దమ్మ కూడా బైటికి వచ్చేసింది 

మీనాక్షి : సరే అంది దిగాలుగా 

శివ : అలా దిగులు పడకపోతే ఇంట్లో ముగ్గురు ఉన్నారు మీకు వచ్చింది చెయ్యండి వచ్చేటప్పుడు చాక్లేట్ కొనుక్కొస్తా ఎవరి వంట బాగుంటే వాళ్ళకి చాక్లేట్ 

ముస్కాన్ : డన్ 

కావేరి : చూద్దాం 

మీనాక్షి : నాకు వంట రాదు

కావేరి : నేను నేర్పిస్తా కదా పదండి అస్సలు ఇంట్లో  ఏమున్నాయో చూద్దాం ముందు అని నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్లిపోయారు ముగ్గురు నేను కంపెనీ దెగ్గరికి కార్ స్టార్ట్ చేశాను.

మీనాక్షి కంపెనీ గేట్ లోపలికి వెళుతుంటేనే లోపల ఏదో జరుగుతుందనిపించింది ఎందుకంటే బైట కొంతమంది ఇంతకముందు పనిచేసిన గోపాల్, శ్యామ్ మనుషులు కనిపించారు. లోపలికి వెళ్లాను

శివ : గగన్ సర్ ఏమైంది ఏంటిదంతా

సందీప్ : వీళ్లంతా లోకల్ బయ్యర్స్ మన వస్తువులని కొనుక్కోబోయ్యేదే లేదని వచ్చి వార్నింగ్ ఇస్తున్నారు.

గగన్ : ఇప్పుడేం చేద్దాం శివా

శివ : ఇదంతా ఎవరు చేపిస్తున్నారో నాకు తెలుసు, అని అందరినీ చూసి హలో అని అరిచాను.

హలో బాబు నిన్నే వినాలి, అరుస్తుంటే వినిపించట్లేదా.. అస్సులు ఇక్కడికి మీరంతా ఎందుకు వచ్చినట్టు మిమ్మల్ని కొనమని బలవంతంగా ఎవరైనా మిమ్మల్ని లాక్కొచ్చారా? (అందరూ సైలెంట్ గా అయిపోయారు)

మీరు చేసేది ఎలా ఉందొ తెలుసా అమ్మ అన్నం పెట్టకపోయినా దెగ్గరికి వెళ్లి మరీ అమ్మా నేను అన్నం తినను అని మారం చేసినట్టుంది. అమ్మ అయినా కరిగి బతిమిలాడుతుంది ఇక్కడ మీ అమ్మ అయ్యలు ఎవ్వరు లేరు కొనకపోతే వెళ్లిపోండి అంతే.

“మా సపోర్ట్ లేకుండానే బిజినెస్ చేద్దామనుకుంటున్నారా, ఎలా చేస్తారో మేమూ చూస్తాం”

శివ : నీ బాదేంటి బామ్మర్ది.. అనగానే వెనక ఉన్న అందరూ నవ్వారు. నా ప్రోడక్ట్ కొనను అనుకున్నప్పుడు ఇంకా ఎందుకు ఇక్కడే ఉన్నావ్, అస్సలు ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చావ్.. (ఇంతలో ప్యూన్ అందరికి చాయ్, బిస్కెట్స్ తీసుకువచ్చాడు)

రాజు ఇక్కడ మనతో బిజినెస్ చేసేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేరు, చాయ్ బిస్కెట్స్ దండగ లోపల పెట్టు.. (అనగానే రాజు లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు)

ఆ ఎక్కడున్నాం.. మీకు ఒక చిన్న కధ చెపుతా వినండి. నాకు తెలిసిన ఒకాయన పొట్ట చేత్తో పట్టుకుని ఈ ఊరు వచ్చాడు, చేతిలో చిల్లిగవ్వ కూడా లేదు, కాని ఒక్కడే ఎదుగుతూ స్థిరపడుతూ తను ఏదగడమే కాకుండా తన చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు కూడా ఎదగాలని అందరికి షేర్స్ ప్రాఫిట్స్ కూడా పంచాడు. ఎవరో తెలుసా ఈ కంపెనీ ఓనర్ సీతారామ్ గారు. బాబులు ఇందులో సుబ్బారావు గారి ఫ్యామిలీ నుంచి ఎవరైనా ఉన్నారా అనగానే ముగ్గురు లేచి నిలబడ్డారు, వాళ్ళని చూస్తూనే ఒక్కసారి ఈ కంపెనీ గురించి మీ నాన్న గారిని అడగండి చెపుతారు. రెడ్డి గారి కుటుంబం అనగానే ఇద్దరు చేతులు లేపారు.

మీరంతా ఎప్పటి నుంచో ఈ వ్యాపారంలో కొన్ని తరాలుగా ఉంటూ వస్తున్నారు, ఎవడో నిన్న మొన్న వచ్చిన వాడి మాటలు విని ఇంత దూరం వచ్చారు, కంపెనీ పేరు మాత్రమే మారింది, దాని విలువలు మారలేదండి. మీరు ఇంకా నమ్మకపోతే కంపెనీ ఓనర్ సీతారామ్ గారి మనవరాల్ని పిలిపిస్తాను తనే ఇప్పుడు ఈ కంపెనీ ఓనర్.. ఈ రెండేళ్లు మాత్రమే కంపెనీ ఇలా ఉందండి కొన్ని రోజుల్లో పాత కంపెనీ ఎలా నడిచేదో దాన్ని మించిన పూర్వ వైభవం మీకు చూపిస్తాను. ఎవరైతే కంపెనీని నమ్ముతాం తిరిగి కంపెనీ మనకి తోడుగా ఉంటుంది అని నమ్ముతున్నారో వాళ్ళు మాత్రమే ఉండండి. మిగతా వాళ్ళంతా మళ్ళీ గెట్అవుట్ అని చెప్పక ముందే వెళ్ళిపోరా ప్లీజ్ చెప్పాలంటే మనసు రావట్లేదు.. అనగానే ఒక పది మంది వచ్చిన ప్లాన్ ఫెయిల్ అయినట్టు మొహం మాడ్చుకుని లేచివెళ్ళిపోగా మిగతావాళ్ళు ఎక్కడివాళ్ళు అక్కడే కూర్చుండిపోయారు.

రాజు.. చాయ్ బిస్కెట్స్ తోపాటు భోజనం ఏర్పాట్లు కూడా చెయ్యి, అందరూ భోంచేసి వెళ్ళండి, ఒక వారంలో మీటింగ్ పెట్టుకుందాం.. ఏమంటారు అనగానే అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు. తిరిగి గగన్ సర్ పక్కన నిల్చున్నాను.

శివ : హ్యాపీయేనా

గగన్ : నిజంగా నువ్వు చాలా గ్రే..

శివ : ఊరుకోండి సర్.. ఆమ్మో లేట్ అయిపోయింది వెళ్ళాలి, సర్ అదీ..

గగన్ : నేను చూసుకుంటాను, వెళ్ళు

శివ : సందీప్ మన పని ఎంతవరకు వచ్చింది

సందీప్ : రేపు పొద్దున్నే అందరూ నీ ముందుంటారు

అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చేసి ఇంటికి వచ్చాను, డోర్ తీసుకుని లోపలికి అడుగుపెడుతుండగానే వాసన గుమగుమలాడుతుంది. అమ్మ నాకిష్టమైన కూర వండింది.

శివ : నేనొచ్చేసా..

కావేరి : రేయి ఆగాగు.. అక్కడే ఉండు వస్తున్నాం.. ముందు కళ్ళు మూసుకో

శివ : అలాగే..

ముగ్గురు చేతిలో మూడు గిన్నెలతో శివ ముందుకు వచ్చారు.

శివ : కళ్ళు తెరవనా

కావేరి : ఆగు ముందు వాసన చూసి అవేంటో కనిపెట్టు చూద్దాం

శివ : సరే

కావేరి : ఇదేంటో చెప్పు చూద్దాం

శివ : వాసన కూడా చూడనవసరంలేదు గుత్తోంకాయ, మసాలా స్టఫ్

కావేరి నవ్వుతూ ఆగిపోయింది

ముస్కాన్ : భయ్యా మరి ఇదీ.. అని శివ మొహం దెగ్గరికి తెచ్చింది.

శివ : హ్మ్మ్.. ఏదో స్వీట్ లా ఉంది.. ఏంటో తెలియట్లా

మీనాక్షి : మరి ఇదీ.. అని ముందుకు వచ్చింది

శివ : ఇది కూడా స్వీటే, కాని తెలియట్లా ఆగాగు గులాబ్ జాం అదేనా

మీనాక్షి : హా.. అదే

కళ్ళు తెరిచి ముందుగా ముస్కాన్ చేతిలో ఉన్నది తీసుకుని చూసాను కద్దు ఖీర్. గబగబా రెండు స్పూన్లు తినేసి మీనాక్షిని చూసాను, నన్ను చూసి నవ్వుతుంది.

శివ : ముస్కాన్ అంత బాగా చేస్తుంది మరి ఖీర్

మీనాక్షి : మరి నాది ?

శివ : ఇవ్వు.. వావ్ ఇంత సాఫ్ట్ గా వచ్చింది, టేస్ట్ కూడా అదిరిపోయింది.. నువ్వే గెలిచావ్

మీనాక్షి : అదేంటి మరి..

శివ : మా అమ్మ వంట రుచి చూడాల్సిన పనిలేదు, అది ఎలా ఉంటుందో నాకు తెలుసు అని అమ్మని చూసాను.. అమ్మా ఆకలేస్తుంది..
కావేరి కళ్ళ నిండా నీళ్లతో కొంగుతో తుడుచుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

మీనాక్షి : ఏమైంది శివా

శివ : ఎప్పుడూ పెద్దమ్మ అని పిలుస్తాను కదా అమ్మా అని పిలిచేసరికి కొంచెం ఎమోషనల్ అయ్యింది

ముస్కాన్ : ఎంత హ్యాపీగా ఉండుంటుందో

శివ : అవును రా.. ఇక నుంచి అమ్మా అనే పిలుస్తాను.. బతికుందో లేదో కూడా తెలియని అమ్మని మనసులో పెట్టుకుని ఈ అమ్మని బాధ పెట్టలేను.

మీనాక్షి : అంటే నువ్వు ఇంకా మీ అమ్మ కోసం వెతుకుతున్నావా

శివ : మీకెలా తెలుసు ఇదంతా, అమ్మ చెప్పిందా

ముస్కాన్ : అవును భయ్యా

శివ : తన గురించి తెలిసేంత వరకు వెతుకుతూనే ఉంటాను, ఆ రోజు తరవాత తను ఉందా చనిపోయిందా, ఎవరు చంపారు.. బతికుంటే ఇప్పుడు ఎక్కడ ఉంది.. జస్ట్ తెలుసుకుంటాను అంతే..

మీనాక్షి : తెలుసుకుని..?

శివ : తెలుసుకుంటాను అంతే ఎప్పటి నుంచో ఈ ప్రశ్నలు నన్ను సరిగ్గా నిద్రపోనివ్వడంలేదు.. ఇదంతా అమ్మతో చెప్పకు

మీనాక్షి : అలాగే

ముస్కాన్ : భయ్యా చెప్పడం మర్చిపోయా ఇవ్వాళ లతీఫ్ వాళ్ళు మళ్ళి వచ్చారు, నాన్నని నన్ను లతీఫ్ కి ఇచ్చి పెళ్లి చెయ్యమని బలవంత పెడుతున్నారు. నాకు ఇష్టం లేదు

శివ : భయపడకు అయినా ఎందుకు భయం నీ వెనక ఎవరున్నారు

ముస్కాన్ : మా భయ్యా ఉన్నాడు అని వచ్చి వాటేసుకుంది (నవ్వుతూ)

శివ : కదా.. అన్ని నువ్వన్నట్టుగానే జరుగుతాయి, సరేనా

ముస్కాన్ : థాంక్స్

శివ : థాంక్స్ కాదు ఇంకో కప్ ఖీర్ పొయ్యి అని నవ్వాను

నలుగురం భోజనం చేసి ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ కాలక్షేపం చేసాం. అమ్మా, ముస్కాన్ ఏదో మాట్లాడుకుంటుంటే మీనాక్షి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది.

శివ : ఇంకా.. ఏంటి విశేషాలు.. నిజంగా గులాబ్ జాం నువ్వే చేసావా

మీనాక్షి : లేదు అత్తయ్య చేసింది

శివ : ఓహ్.. అత్తయ్య
మీనాక్షి : నువ్వు అమ్మా అని పిలుస్తున్నావ్ గా మరి, నేను ఏమని పిలవాలి, రేపటి నుంచి రోజు గంట ట్యూషన్ నాకు వంట నేర్పిస్తా అంది.

శివ : నేర్చుకో

మీనాక్షి : ఇంకా

శివ : చెప్పాలి

మీనాక్షి : ఏముంటాయి.. కంపెనీ పనులు నాన్న చూసుకుంటున్నాడు, తమ్ముడు నా మాట విని బుద్ధిగా చదువుకుంటున్నాడు, అమ్మ ఎప్పటిలానే ఇక నేనేమో ఎప్పుడు నీ చుట్టే నీ గురించే.. ఇక నువ్వేమో అన్ని చూసుకుంటావ్ ఇటు నా గురించి అటు అమ్మ గురించి ముస్కాన్ గురించి ఇంకా నీ మెదడులో ఏం ఏం ఉన్నాయో అంతా హ్యాపీనే.. మర్చిపోయా ఇంకో విషయం ఉంది, ఆ రోజు మనం ముద్దు పెట్టుకున్నాం గుర్తుందా

శివ : ఎప్పుడు

మీనాక్షి : ఆ.. ఎప్పుడంటా పెట్టుకుందే ఒక్కసారి, దుబాయిలో

శివ : హహ గుర్తుందిలే

మీనాక్షి : ఆ రోజు ఇంటికి వెళ్లి పడుకున్నాక కడుపు నొప్పి పుట్టింది, ఎంతలా అంటే ఆ రాత్రి అస్సలు నేను పడుకోలేదు. టాబ్లెట్ వేసుకున్నా ఉపయోగంలేదు.. బాగా నొప్పి పుట్టింది

శివ : డాక్టర్ దెగ్గరికి వెళ్లలేదా

మీనాక్షి : లేదు తగ్గిందికదా అని ఇక పోలేదు

శివ : ఇప్పటికే చీకటి పడింది, వెళతావా

మీనాక్షి : ప్చ్..ఇప్పుడు వెళ్ళాలి, ఎందుకో నిన్ను వదిలి దూరంగా ఉండాలంటే ఏదో పెయిన్ లా అనిపిస్తుంది

శివ : మన వయసు అలాంటిదిలే అని నవ్వాను

మీనాక్షి : ముస్కాన్ పదా వెళదాం

శివ : చాచా ఫోన్ చెయ్యలేదా

ముస్కాన్ : లేదు.. అయినా నీ దెగ్గరికి అని చెప్పానులే ఇంకెందుకు ఫోన్

కావేరి : ముస్కాన్ ఉండు కొంచెం పార్సెల్ చేసి ఇస్తాను ఇంట్లో తింటారు అని లోపలికి వెళ్ళింది, తనతోపాటు ముస్కాన్ కూడా లోపలికి వెళ్ళింది.

మీనాక్షి : ఇంకోటి

శివ : ఏంటి

మీనాక్షి : ముద్దు

శివ : ఇక్కడా.. వద్దు

మీనాక్షి : ఏం కాదులే రా అని శివ కాలర్ పట్టుకుని పక్క రూంలోకి లాక్కెళ్ళింది.

శివ : త్వరగా కాని వాళ్ళు వచ్చేస్తారు

మీనాక్షి : నువ్వెక్కడ దొరికావురా మగడా అని రెండు నిముషాలు వేడి సరసాలు, ముద్దులు ఆడి ఇద్దరం బైటికి వచ్చి చూస్తే అక్కడ ముస్కాన్, కావేరి ఇద్దరు నిల్చొని మమ్మల్నే చూసి నవ్వుకుంటున్నారు.

మీనాక్షి : అదీ ఏదో ఉందంటే చూస్తున్నాం

కావేరి : అలాగా, సరే అని నవ్వు ఆపుకుంది.

మీనాక్షి : టైం అవుతుంది ముస్కాన్ వెళదాం పద అని సిగ్గుపడుతూ బైటికి పరిగెత్తింది.

ముస్కాన్ : బై భయ్యా, బై అమ్మా అని నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.

కావేరి : బై జాగ్రత్తగా వెళ్ళండి ఇద్దరూ అని సాగనంపడానికి ఇంటి బైటికి వెళ్ళింది.

సోఫాలో కూర్చుని టీవీ పెట్టాను, అమ్మ లోపలికి వచ్చింది.

కావేరి : పడుకుందాం పదా

శివ : వెళ్ళారా

కావేరి : హా..

శివ : హ్మ్.. ఏమంటుంది మీనాక్షి

కావేరి : ఆమ్మో తనకి అస్సలు వంట రాదు, రేపటి నుంచి రోజు ఒక్క గంట ఇంటికి రమ్మన్నాను

శివ : వెళ్లి పక్క వెయ్యిపో ఈ లోపు నేను స్నానం చేసి వస్తా

కావేరి : హ్మ్మ్.. అని లేచింది

ఇటు ముస్కాన్ ని ఇంటి దెగ్గర డ్రాప్ చేసి తన ఇంటికి వెళుతూ కారుని మూల తిప్పుతుండగా ఒక్కసారిగా కడుపు నొప్పి వచ్చి పొట్ట పట్టుకుంది. ముందుకు పోనిస్తూ కొంత ఓర్చుకుంది కాని నొప్పి విపరీతంగా పెరగడంతో తనవల్ల కాకా కారు పక్కకి ఆపబోయింది అప్పుడే వెనక నుంచి వస్తున్న లారీ మీనాక్షి కారు లారీకి అడ్డం రాగా డ్రైవర్ కి ఆ స్పీడ్ లో బ్రేక్ వేసినా లారీ ఆగలేదు. ముందున్న మీనాక్షి కారుని గుద్దేసింది.. మీనాక్షి కారు పక్కనే ఉన్న కిరాణా షాప్ గోడని గుద్దుకుని లోపలికి దూసుకెళ్లి ఆగిపోయింది, కార్లో ఉన్న ఎయిర్ బ్యాగ్స్ తెరుచ్చుకున్నాయి కాని అప్పటికే మీనాక్షి స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.