BHARATH ANE NENU – 59 | భరత్ అనే నేను | telugu boothu kathalu
BHARATH ANE NENU - 59 | భరత్ అనే నేను | telugu boothu kathalu
BHARATH ANE NENU – 59 | భరత్ అనే నేను | telugu boothu kathalu
dom nic torrento
పొద్దున్నే కాల్ వస్తుంటే లేచి చూసా. బిందు నుండి కాల్ వస్తుంది. తను ఎందుకు కాల్ చేస్తుంది అని అనుకుంటూ ఆలోచిస్తూనే కాల్ లిఫ్ట్ చేశా. బిందు భరత్ అంది. తను నాతో మాములుగా మాట్లాడి చాలా రోజులే అయ్యింది. నేను హ్మ్మ్ అన్నా. బిందు విషయం చెప్పింది. మేడం నన్నే తలుచుకుంటూ హాస్పిటల్ బెడ్ మీద ఉంది అని. అంతే నాకు కంగారు వచ్చింది. తనకు ఏమైనా అయ్యిందా అని అడిగా. బిందు ఇప్పటికి ఒకే, నువ్వు రాకపోతే అయ్యేలానే ఉంది అని అంది. హాస్పిటల్ అని అడిగా. బిందు వివరాలు చెప్పింది.
ఫోన్ పెట్టేసి మేడం ను తలచుకున్నా. నిన్న సాయంత్రం జరిగింది గుర్తు వచ్చింది. తను కార్ లో భరత్ భరత్ అని అరుస్తూ వెళ్లడం గుర్తు వచ్చింది. అది గుర్తు రాగానే అనోసరంగా మేడం ను ఏడిపిస్తున్నా అని అనుకుంటూ మేడం ను చూడడం కోసం బయలుదేరా. వెళ్తున్న నాకు మేడమే గుర్తు రాసాగింది. తనతో జరిగిన విషయాలు అన్ని గుర్తు వస్తూ ఉన్నాయి. అలా తన విషయాలు తలుచుకుంటూ సిటీ కి వచ్చ. వచ్చి ఆటో లో మేడం ఉన్న హాస్పిటల్ దగ్గరకు వెళ్ళా. అప్పుడే అక్కడ మేడం ను నిన్న తప్పుగా చుసిన వాడు కనిపించాడు. ఆటో స్టాండ్ లో నుండి ఆటో తీస్తూ ఉన్నాడు. వాడిని చూడగానే కోపం వచ్చింది వెళ్లి కొడధామ్ అని అనుకుంటూనే, మల్లి ఎందుకులే ఇప్పుడు అని మనసు మార్చుకుని హాస్పిటల్ లోకి వెళ్ళా. అక్కడ మేడం ఎన్నో రూమ్ లో ఉందొ కనుక్కుని లోపలి నడుచుకుంటూ వెళ్ళా. బిందు సిద్దు ఏదో మాట్లాడుకుంటూ కనిపించారు రూమ్ బయట. నన్ను చూడగానే పలకరించాలా వొద్దా అన్నట్లుగా చూసారు. ఇప్పటికే మేము డైరెక్ట్ గా మాట్లాడుకుని చాలా రోజులు అయ్యింది. సడెన్ గా అలా ఎదురుపడే సరికి ఎలా మాట్లాడాలో నాకు, ఇంకా వాళ్లకు అర్ధం కాలేదు. బిందు అంతలోనే నా దగ్గరికి వస్తూ, లోపల ఉంది వేళ్ళు అన్నట్లుగా చూసింది. నేను కూడా పెద్ద గాప్ తీసుకోకుండా వెంటనే ఆ రూమ్ లోకి వెళ్ళా. అక్కడ మేడం బెడ్ మీద పడుకుని ఉంది. నిద్రపోతుంది అనుకుంటా. నేను తన బెడ్ దగ్గరకు వెళ్ళా. మేడం ముఖం కాస్త పాలిపోయినట్లు కనిపించింది. తన దగ్గరికి వెళ్లి బెడ్ మీద కూర్చుంటూ మేడం ను చూసా. నా కళ్ళలో నీళ్లు వచ్చాయి. మేడం కు చిన్నగా సారి చెప్తూ తన చేయి పట్టుకున్నా. మేడం నిద్రలో ఉంది. నేను వచ్చినట్లు తెలీదు. నేను తన చేయి పట్టుకుని సారి సారి అంటూ ఏడుస్తూ కూర్చున్నా. మేడం ను అలా చూస్తాను అని అనుకోలేదు నేను. తన చేతిని నా చెంప మీద రాసుకుంటూ తనని ఫీల్ అవుతున్నా. అనోసరంగా ఏడిపించి ఇంత వరకు తెచ్చినందుకు నన్ను నేనే తిట్టుకున్నా. మేడం ను చూస్తూ మనసులోనే క్షమాపణలు చెప్పుకుంటూ ఉన్నా. మేడం ఉలుకు పలుకు లేకుండా ఉంది. నేను తన చేతినే గట్టిగా పట్టుకుని నా ముఖానికి రాసుకుంటూ అలాగే తన పక్కన తల పెట్టి కూర్చున్నా. అంతలో బయట నుండి ఏదో సౌండ్ వచ్చింది. బిందు సిద్దు నాన్న తో మాట్లాడుతూ ఉన్న సౌండ్ అనుకుంట. తను రావడం తో నేను పైకి లేచి కూర్చున్నా. సిద్దు నాన్న లోపలి వచ్చాడు. నన్ను చూసాడు. నేను కూడా చూసా. నా కళ్ళు చూడగానే నేను ఏడ్చాను అని అర్ధం చేసుకున్న సిద్దు నాన్న నా దగ్గరికి వస్తు బాధ పడకు రా మీ అత్త కు ఎం కాదులే అని అన్నాడు. నేను సైలెంట్ అయిపోయా.
హారిక అక్కడే జ్యూస్ తీస్తూ ఉండడం కనిపించింది. తను ముందు నుండే అక్కడ ఉంది అన్న విషయం నాకు తెలీదు. హారిక నన్ను చూసింది. నేను కూడా చూసా. ఇద్దరికీ పలకరించుకోవాలనే ఉన్నా కూడా ఏదో అడ్డు వచ్చింది. ముందుగా మాట్లాడడానికి. అందుకే ఇద్దరమూ సైలెంట్ అయిపోయాం. సిద్దు నాన్న కాసేపు మాట్లాడి నువ్వు ఇక్కడే ఉండు భరత్. ఈ సమయం లో నువ్వు ఇక్కడ ఉండడం చాలా ముఖ్యం అన్నాడు. నేను అదేంటి అన్నట్లు చూసా. సిద్దు నాన్న నన్ను చూస్తూ, మీ అత్తకు నువ్వంటే ఎంత ఇష్టమో తెలుసు గా. ఇష్టమైన వాళ్ళు కష్టం లో పక్కన ఉంటె ఆ కష్టాన్ని దాటడం పెద్ద కష్టం కాదు అని చెప్పాడు. నేను సరే మామయ్యా అని అన్నా. తరువాత సిద్దు నాన్న ఇప్పుడే వస్తాను అని వెళ్ళిపోయాడు ఏదో పని మీద. నేను అక్కడే కూర్చున్నా మేడం దగ్గర. హారిక నన్నే చూస్తూ ఉంది. అంతలో బిందు, సిద్దు లు కూడా లోపలి వచ్చారు. బిందు నేను మేడం దగ్గర కూర్చుని ఏడుస్తూ ఉండడం చూసింది. అది చూడగానే, ముందే తన మాట విని ఉంటె ఇలా ఏడుస్తూ కూర్చునేవాడివి కాదు కదా అని అంది. నేను వెనక్కు తిరిగి తనని చూసా. బిందు నన్ను చూస్తూ, అసలు ఏంటి నీ ప్రాబ్లెమ్, ఒక్కోసారి ఒక్కోలా ఎందుకు ప్రవర్తిస్తున్నావ్ ? అంది. నేను అర్ధం కానట్లు చూసా.
సిద్దు గాడు నా వైపు చూసి, నిన్న మా అమ్మ తో అంత ఇష్టం లేనట్లు మాట్లాడావే ? మరి అంతకుముందు ఎందుకు డోర్ అవతల నిలబడి ఏడుస్తూ ఉన్నావ్ ? అసలు ఏమనుకుంటున్నావ్ ? నువ్వు అన్నాడు. అలా అంటూ నిన్న నేను చూసా నిన్ను బస్ స్టాండ్ లో అన్నాడు. నేను తలెత్త. వాడు చెప్తూ ఆ గుంపు లో నిలబడి ఉన్నావ్, మా అమ్మ అలా పిచ్చి దానిలా ప్రవర్స్తిస్తు ఉండడం కూడా చూసావ్. కానీ తన కోసం ముందుకు రాలేదు. ఎందుకు ? అన్నాడు. నేను తలొంచుకున్నా. సిద్దు గాడు నన్ను చూసి ఆ మాత్రం కూడా ప్రేమ లేదా మా అమ్మ మీద ? అన్నాడు. నేను వాడి వంక చూసా. వాడు మాట్లాడుతూ నిజంగా అంత ప్రేమ లేని వాడివే అయితే ఎందుకు మల్లి డోర్ బయట ఏడుస్తూ నిల్చున్నావ్ ? పాపం తను వాడితో అలా రోడ్ మీద నిలబడి భరత్ భరత్ అంటుంటే జాలి కూడా కలగలేదా నీకు ? అన్నాడు.
నేను తల దించుకున్నా. హారిక వస్తూ, నేను కూడా చూసాను, కార్ లో వెళ్తుంటే మేడం అప్పటికే చెప్తూ ఉంది భరత్ అక్కడ ఉన్నాడు అని. నేనే ఎందుకు లే మల్లి మేడం తో అక్కడ ప్రాబ్లెమ్ అవ్వుతుందేమో అని పట్టించుకోలేదు అంటూ నన్ను చూసింది. నేను హారిక ను చూసా. బిందు మాట్లాడుతూ, నిన్న ఫోన్ లో, ఇంకా బస్ స్టాండ్ లో అంత ఇష్టం లేనట్లు ఉన్నావే ? మరి మల్లి ఎందుకు ఇప్పుడు ఇలా ఏడుస్తూ వచ్చి కూర్చున్నావ్ ? నిజంగా నువ్వు ఇక్కడికి రాను అని అన్నా కూడా నేను పెద్ద ఆశ్చర్య పోయే దాన్ని కాదు అంది. నేను తలెత్తి తన వంక చూసా..
తను ఇంకా చెప్తూ నిన్న బస్స్టాండ్ లో అంత జరుగుతున్నా కూడా రాణి వాడివి ఇప్పుడు హాస్పిటల్ లో బెడ్ మీద ఉన్న తనని చూడడానికి వస్తావ్ అని ఎలా అనుకోమంటావ్ అంది. నేను మౌనంగా వాళ్ళ మాటలు వింటున్నా. సిద్దు గాడు నన్ను చూస్తూ నిజంగా నీకు ఇష్టం లేదా ? మా అమ్మ అంటే చెప్పు అన్నాడు నాకు ఎం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. ముగ్గురు కలిసి చెప్పు అసలు ఏంటి నీ ప్రాబ్లెమ్ అన్నారు. నేను మౌనంగా తల వంచుకున్నా.
అంతలో అక్కడికి నర్స్ వచ్చి మేడం కు ఏదో ఇంజక్షన్ వేసి వెళ్ళిపోయింది. అందరు సైలెంట్ గా ఉన్నారు. నేను ఎలా చెప్పాలో తెలీక ఊరుకుండిపోయా. ముగ్గురు నన్నే చూస్తున్నారు. నేను మేడం వైపు చూసా. మేడం బెడ్ మీద పడుకుని ఉంది. తనని తీక్షణంగా చూసా. అంతలో బిందు కాస్త గట్టిగా, నిన్ను ఏదో అడిగినట్లు ఉన్నాం అని అంది. అంతే వెంటనే వాళ్ళ వైపు చూసా. వాళ్ళు ఏంటో చెప్పు అన్నట్లు చూసారు. నేను తల దించుకుంటూ, చిన్నగా నోరు విప్పా…
ఇలా జరుగుతుంది అని ఊహించలేదు..
అస్సలు ఊహించలేదు… తప్పు నాదే, తనతో మాములుగా అయినా ఉండాల్సింది.
అనోసరంగా ఇంత దూరం తీసుకొచ్చా.. అంటూ సైలెంట్ అయ్యా.
నేను మౌనంగా ఉండి మల్లి మాట్లాడుతూ…
మొదట్లో నేను ఎప్పుడూ కూడా తనని ఎలా అనుభవిద్దాం అనే చూసాను కానీ ఎలా ప్రేమించాలో చూడలేదు. కానీ అనుకోకుండా ఎలా పడ్డానో తెలీదు కానీ తనతో చాలా డీప్ గా ప్రేమ లో పడ్డా. ఎంత డీప్ గా అంటే అది మీకూ తెలుసు. నాకు తనంటే ఎంత ప్రేమ ఉన్నా కూడా నా ఫస్ట్ గోల్ మాత్రం తనని అనుభవించడమే అని అనుకునేవాడిని. అందుకే దాని కోసమే ఎప్పుడు కూడా పరితపిస్తూ ఉండేవాడిని. కానీ అప్పుడే జరిగింది ఆ సంఘటన. ఆరోజు మందు తాగడం వల్లనో, లేక నా స్వభవమ్ వల్లనో తెలీదు. జరిగిపోయింది.
తరువాత చాలానే బాధ పడ్డా. కానీ ఎం లాభం ? మేడం గుండె విరిచేసా అప్పటికే. కానీ ఎలాగోలా ఆ పిచ్చి ప్రియురాలు నన్ను మల్లి దగ్గరికి రానిచ్చింది. కానీ అంతలోనే మల్లి ఏదో గొడవ. మీరు అంతా అనుకుంటూ ఉండొచ్చు నేను తనతో మాట్లాడకపోవడానికి కారణం ఆ గొడవ అనో, లేక మేడం తిట్టింది అనో అని. కానీ అవి కాదు. నిజానికి అవి కూడా కాసింత కారణాలు అయినా కూడా అసలయిన కారణం వేరే ఉంది. అది నెల క్రితం మా ఊరిలో జరిగింది.
అప్పట్లో మా సుగుణ అత్త చనిపోయింది అని తెలియగానే నేను వాళ్ళింటికి వెళ్ళా. అక్కడ తెలిసింది, తను చనిపోయింది మామయ్య వల్లనే అని. ఆరోజు అత్త ఎవడి తోనో చాటుగా వ్యవహారం నడుపుతుంది అని తెలుసుకున్న మామయ్య అది భరించలేక అత్త ను చంపేశాడంట. అది తెలుసుకోగానే నాకు మేడం గుర్తొచ్చింది. నా పరిస్థితి కూడా ఇదే కదా అని అనిపించింది. అంటే మేడం ను మామయ్య అలా చేస్తాడు అని కాదు కానీ, ఎందుకో ఇలాంటిదే మేడం కు జరిగితే అప్పుడు పరిస్థితి ఏంటి అని అనిపించెధీ. రాత్రిళ్ళు నిద్ర పట్టేది కాదు. అప్పటికి నాకు మేడం తిట్టింది అన్న కోపమ్ పోయి, మల్లి తనతో కలుద్దాం అని అనుకునే వాడిని. కానీ ఈ సంఘఠన చూసాక ఎందుకో తిరిగి కలవాలి అంటే భయం వేసేది. మేడం ను తలుచుకున్న ప్రతి సారి, ఆ ఆలోచనే వచ్చేది. సిద్దు, మేఘా అంటే ఊరుకున్నారు. ఎంతైనా భర్త, భార్య అలా చేస్తే ఎలా ఊరుకుంటాడు అని అనిపించేది. అదే భయం ఎప్పుడూ నా మైండ్ ఆడుతూ ఉండేది.
అది గుర్తొచ్చిన ప్రతిసారి, మా విషయం ఏదో ఒకరోజు మామయ్యకు తెలిస్తే, అప్పుడు పరిస్థితి ఏంటి అని అనిపించేది. ఒక భార్య అలా చేసింది అంటే ఏ భర్త ఊరుకుంటాడు ?
పైగా ఇదంతా నా ఒక్కడి ఆవేదన ఒక్కటే కాదు. మేడం కూడా ఇదే చెప్పేది. చెప్పి నన్ను అదుపులో పెట్టుకోవాలి అని చూసేది. ఇంకా చెప్పాలంటే నన్ను పంపించే ముందు తను చెప్పిన కారణం కూడా ఇదే. నా కొడుకు కు, కూతురికి చెప్పావ్. ఇక మిగిలింది మా ఆయనే, వెళ్లి చెప్పెయి, ఆయన ద్రుష్టి లో కూడా నన్ను ల** చేసేయి అని బాధగా చెప్పిన విషయం నాకు ఇప్పటికి గుర్తు ఉంది. తనకు తెలుసు మామయ్య కు ఈ విషయం తెలిస్తే తట్టుకోలేడు అని అందుకే నన్ను పంపించాలని చూసింది. కానీ నేనే మొండోన్నీ, వినలేదు. అందుకే నువ్వు నా శరీరం కోసమే చూస్తున్నావ్ అని చెప్పేసి నాకు కోపం తెప్పించి పంపించింది. నేను అప్పుడు అది అర్ధం చేసుకోక పోయినా కూడా తరువాత వూర్లో జరిగిన సంఘటన చూసాక అర్ధం చేసుకున్నా.
ఊర్లో అతను చేసినంత దారుణం మామయ్యా చేయకపోవచ్చు. కానీ మేడం గుండె పగిలేలా ఏదో ఒకటి చేయొచ్చు. ఇప్పటికే నా వళ్ళ ఒకసారి తన గుండె పగిలింది. మల్లి ఇప్పుడు ఇంకోసారి పగలకొట్టేలా చేయలేను. అది కూడా నా వల్ల అంటే కుదరదనే చెప్తాను. అందుకే తనకు కాస్త దూరం ఉండడమే మంచిది అని అనుకున్నా. అందుకే తను మాట్లాడడానికి ప్రయత్నించినా కూడా నేను మాట్లాడలేదు. కారణం, నాకు తెలుసు. నేను ఒకవేళ తనతో మల్లి కలిస్తే నేను ఎలా ఉంటాను అని. అందుకే మాట్లాడలేదు.
తను అన్న దానికి నాకు ఎలాంటి కోపం లేదు. కానీ ఒకవేళ ఇప్పుడు మల్లి కలిస్తే మా వూర్లో జరిగిందే ఇక్కడ కూడా జరగదా అని అంతే.
మేడం తో నేను మల్లి కలిసిపోవచ్చు. అది చాలా తేలిక. కానీ మేడం ను పక్కన ఉంచుకుని నేను మాములుగా ఉండడమే చాలా కష్టం. ఎందుకు అంటే నేను మీలా కాదు. నాలో చాలా లోపాలు ఉన్నాయి. అదే నా ప్రాబ్లెమ్. దాన్ని మేడం కు చెప్పినా కూడా తను అర్ధం చేసుకోదు. ఎం కాదులే అంటూ నాతో మల్లి కలిసిపోతుంది కానీ తనకు ఎం తెలుసు ? నేను ఎవరు ఎం చెప్పినా నేను అలా ఇన్ఫ్లుయెన్స్ అయిపోతా అని ? తనకేం తెలుసు నేను సొంతంగా మంచిగా ఆలోచించలేను అని, తనకేం తెలుసు ఆ మూమెంట్ లో నాకేది తోస్తే అదే చేస్తాను అది సరైనద కాదా అని కూడా ఆలోచించను అని,
నా హార్మోన్స్ మీద నాకు అస్సలు పట్టె లేదు. అటు వైపు ఎం అనుకుంటున్నారు అని కూడా ఆలోచించను. మొండిగా ముందుకు వెళ్తా. ఎవరితో ఎలా మాట్లాడాలో తెలీదు. అవతల వాళ్ళ పరిస్థితి ఏంటో కూడా తెలుసుకోకుండా మాట్లాడేస్తాను. ఫిసికల్ రేలషన్ కోసమ్ ఆత్రుత. తట్టుకోవడం కష్టం. ఇన్ని లోపాలు పెట్టుకుని మల్లి మేడం తో కలిసిపోతే, జరిగిందే మల్లి జరగదని నమ్మకం ఏంటి ? నేను మల్లి నా ఆత్రుత తో, ఆలోచించలేని మనస్తత్వం తో మల్లి మేడం తో అలాగే ప్రవర్తించను అని గ్యారెంటీ ఏంటి ? పొరపాటున, నా కర్మ కాలి నేను అతృతతో ఉన్నప్పుడు మామయ్య మమ్మల్ని చూస్తే ? అప్పుడు మా పరిస్థితి ఏంటి ? మేడం పరిస్థితి ఏంటి ? అదంతా ఆలోచించాలి గా ? అందుకే మేడం తో మల్లి కలవకూడదు అని అనుకుంటున్నా అన్నా వాళ్ళు నేను చెప్పేది వింటూ ఉండిపోయారు.
అందుకే మేడం తో దూరం గా ఉంటున్నా. ఉంటున్నా కానీ, మేడం అలా భాధ పడుతూ ఉండడం చూడలేక పోతున్నా. అందుకే ఆ ఏడుపు. మేడం ను బస్సు స్టాండ్ లో చూసి వెళ్ళేవాడినే, కానీ అంతలోపే మీరు వచ్చారు. అయినా నాకు తనని అలా బాధపెట్టడం ఇష్టం లేదు. అందుకే నన్ను పూర్తిగా మరిచిపోయేలా చేద్దాం అని నా ప్రయత్నం. మీకు అనిపింకొచ్చు మేడం ను ఇలా బాధపెట్టడం కంటే కలిసిపోవడమే మంచిది కదా అని. కానీ నా వైపు నుండి నేను ఎం అనుకుంటున్నా అంటే, ఇద్దరినీ చూసి మామ బాధపడి మేడం మనసును విరగొట్టే కంటే మేడం నన్ను దూరం చేసుకోవడం పెద్ద విషయమేమి కాదు అని. అందుకే మేడం ఇప్పుడు కాస్త బాధ పడినా కూడా నేను దూరం ఉండాలి అని అనుకుంటున్నా. పడితే నాలుగు రోజులు పడుతుంది. కానీ తరువాత నన్ను మరిచిపోయి హాయిగా ఉంటుంది. అదే అనుకోనిది జరిగితే ? అప్పుడు ఎలా ? జీవితాంతం ఏడుస్తూనే ఉంటుంది అందుకే ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నా. అందుకే మేడం బాధపడుతున్నా ఎం చేయకుండా దూరంగా ఉంటున్నా. మేడం ఏడుస్తున్నా, తనని ఓదార్చలేక పోతున్నా.. నేను ఇదంతా తనకు చెప్పొచ్చు చెప్పి అర్ధం అయ్యేలా చేసి దూరం ఉండొచ్చు. కానీ నా మీద ప్రేమ తో తను ఇవ్వన్నీ పట్టించుకోదు. అందుకే తనకు చెప్పలేక నాలో నేనే బాధపడుతూ ఉన్నా. మేడం ను ఏడిపించడం ఇష్టం లేకున్నా కూడా తప్పడం లేదు అదే జరిగింది అని అన్నా. మొత్తం విన్న ముగ్గురు నా వైపు చూసారు…
బిందు ఏదో మాట్లాడడానికి నోరు విప్పింది..
నేను తన వైపు చూసా. బిందు చెపుతూ, నువ్వు చెప్పింది నిజమే కానీ ఇప్పుడు తను ఉన్న పరిస్థితి గురించి కూడా ఆలోచించాలి కదా నువ్వు అంది. నేను అవును అంటూ మల్లి అంతలోనే కానీ అంటూ చూసా. బిందు ఏంటి అన్నట్లు చూసింది. నేను మాట్లాడుతూ నాకైతే తనతో మల్లి కలవాలనే ఉంది. కానీ చెప్పు, ఒకవేళ కలిసినా కూడా మల్లి తనతో అలాగే ప్రవర్తించను అని గ్యారెంటీ ఏముంది అన్నా., ఒకవేళ నేనే గాని మల్లి తొందరపడి ఏదో ఒకటి చేస్తే అప్పుడు ఎలా ? పాపం అప్పుడు మేడమ్ ఏమవుతుంది ? అది కూడా ఆలోచించాలి గా అన్నా. బిందు నవ్వి, ఎందుకు ఊరికే అలా అనుకుంటావ్ ? ఇన్ని తెలిసినవాడివి ఆ పరిస్థితి వచ్చినప్పుడు దాటడం తెలీదా ? నీకు అంది. నేను లేదు బిందు అది కాదు అంటూ ఏదో చెప్తుంటే, బిందు ఆపుతూ ఎందుకో ఈ సారి నువ్వు పాత భరత్ లా ప్రవర్తించవు అని అనిపిస్తుంది అని అంది. నేను ఎందుకు అలా అనుకుంటున్నావు అన్నట్లు చూసా. బిందు నన్ను చూసి, చూడు ఎప్పుడైనా సరే ప్రాబ్లెమ్ ఏంటో పూర్తిగా తెలిసినప్పుడు సగం సొల్యూషన్ వచ్చినట్లే అని చెప్తారు. అలాగే ఇప్పుడు నీకు నీ ప్రాబ్లెమ్ ఏంటో తెలుసు అందుకే నాకు అది మల్లి రిపీట్ అవుతుంది అని అనిపించడం లేదు అంది. అలా అంటూ పైగా నువ్వు అనుకుంటున్న ప్రాబ్లెమ్స్ అందరిలో ఉండేవె, కాబట్టి ఊరికే దాన్ని హైలైట్ చేసి చూడకు. నీ వయసులో ఉండేవె ఇవ్వన్నీ, అంది. నేను అది కాదు అన్నట్లుగా తల పెట్టా. బిందు అది చూసి చూడు ఒక్క విషయం చెప్తా విను, నువ్వు వేరు కాదు, నువ్వు అనుకుంటున్న నీ లోపాలు వేరు కాదు. రెండూ కలిపితేనే నువ్వు. ఆ నువ్వు నే నీ మేడం ప్రేమించింది. కాబట్టి నువ్వు వాటిని వేరు చేయడం వళ్ళ కలిగే పెద్ద ప్రయోజనం ఎం లేదు. నువ్వు ఎలా ఉన్నావో అలాగే ఉండు, మనసులో వాటిని ఉంచుకో, సమయం సందర్భం వచ్చినప్పుడు జాగ్రత్తగా నడుచుకో అంతే, దాని కోసం నువ్వు తనని వొదిలేయాల్సిన అవసరం ఏముంది చెప్పు అంది. అలా అంటూ అయినా తను నిన్ను ఇంత జరిగినా ప్రేమిస్తుంది అంటే దానర్థం, నీతో పాటు నీ ప్రవర్ధనను కూడా ప్రేమిస్తుంది అనే గా ? నువ్వు నీ ప్రవర్తన వేరు వేరు కాదు గా. కాబట్టి వీటి గురించి అలోచించి ఊరికే మనసు పాడు చేసుకోకు, తనతో మల్లి మాములుగా కలిసిపో అంది.
నేను తల దించుకుంటూ కాసేపు మౌనంగా ఆలోచించడం మొదలుపెట్టా.
కాసేపటికి బిందు భరత్ అంది. నేను తలెత్తుతూ, అంతా బాగుంది, కానీ ఒక్కటే నా సమస్య,
నువ్వు అన్నట్లు నేను కలిసిపోవచ్చు, తనతో మల్లి అదుపులో ఉండి మాములుగా ప్రవర్తించొచ్చు, కానీ ఏదో ఒకరోజు ఏదో ఒక టైం లో, నేను అనుకున్నట్లు కాకుండా ఏదో తొందరపాటు వల్ల, మేడం తో ముందుకు వెళ్తే, అప్పుడే మామయ్య చూస్తే, అప్పుడేంటి పరిస్థితి ? అన్నా, అంటూ
ఇద్దరినీ ఎంతో నమ్మిన మామయ్య ఎం అనుకుంటాడు ?
తన భార్య ఇలా చేసింది అంటే ఎలా ఊరుకోగలడు ?
ఆ కోపం లో మేడం ను ఏమైనా చేస్తే, నేను ఎలా తట్టుకోగలను ?
అయినా ఇవ్వన్నీ ఆలోచించే గా ముందుగా నన్ను మా ఇంటికి పంపించింది తను. మల్లి ఇదే కంటిన్యూ అయితే మల్లి కలవడం లో అర్ధం ఏంటి ? అని అన్నా.
బిందు సైలెంట్ అయిపొయింది. నేను పక్కన ఉన్న మేడం వంక చూసా. అలా చూస్తూ ఉండగా, బిందు ఇప్పుడు నీ ప్రాబ్లెమ్ అంతా, తనతో కలిసిపోవడం గురించి కాదు, తనతో ఫిజికల్ గా దూరం ఉండడం గురించి అంతే కదా, నీ డౌట్ అంతా నిన్ను నువ్వు అదుపులో ఉంచుకోలేవు అనే గా అంది. నేను హ్మ్ అన్నా. బిందు నువ్వు ఎందుకో ఈ సారి అలా జరగనివ్వవు అని నాకు అనిపిస్తుంది అంది. నేను తన వంక చూసా. బిందు మాట్లాడుతూ, భరత్ నాకు నీ మీద నమ్మకం ఉంది. ఒకప్పుడు భరత్ వేరు నువ్వు వేరు అని అంది. నేను మౌనంగా చూసా. బిందు మాట్లాడుతూ, అయినా ఇప్పుడు మనకు ఏవో పది రకాల చాయిస్ లు లేవు, ఉన్నది అంతా ఇప్పుడు తనతో నువ్వు మల్లి కలిసిపోవడమే, అంతే ఇదే మనకు ఉన్న ఫస్ట్ అండ్ లాస్ట్ చాయిస్. చూడు పిచ్చిది ఎలా పడుకుందో. నువ్వు సరిగా మాట్లాడలేదనే ఇంతలా అయిపోతే, ఇక రేపొద్దున నువ్వు అసలే దూరం అవుతావు అని తెలిస్తే, అప్పుడు దాని పరిస్థితి ఏంటో గ్రహించావా ? అంది. నేను మేడం వంక చూసా. మనసులో నిజమే కదా అని అనిపించింది. బిందు ఊరికే ఏదేదో ఆలోచించకు, ఇప్పుడు ఉన్న పరిస్థితి లో నువ్వు దూరం కాకుండా ఉండడమే మంచింది. కావాలంటే మీరిద్దరూ మల్లి కలిసిపోయాక దీని గురించి ఆలోచిద్దాం. అంతే కానీ ఇప్పుడు కాదు, ఈ పరిస్థితి లో కాదు అంది. నేను అది కూడా నిజమే లే అని అనుకున్నా.
అంతలో బిందు చిన్నగా నవ్వుతు అయినా నువ్వేమో ఇక్కడ ఇలా ఆలోచిస్తున్నావు, కానీ ఆ పిచ్చి తల్లి ఎం అనుకుంటుందో తెలుసా నీకు అంది. నేను ఏమనుకుంటుందో అన్నట్లు చూసా. బిందు చెప్తూ, అదేమో అక్కడ, నువ్వు వస్తే, పూర్తిగా తనని తాను సమర్పించుకుని నీకు అన్ని ఇవ్వాలి, నీతో శరీరాన్ని పంచుకుని నీలో కలిసిపోవాలి అని అనుకుంటుంది అంది. నేను ఏంటి అన్నట్లు చూసా. బిందు చెప్తూ పాపం తనకు నువ్వు లేక ఇన్నాళ్లు భారంగా అనిపించింది. నీ గురించే ఆలోచిస్తూ, నీలో పూర్తిగా కలిసిపోవాలి అని అనుకుంటూ గడుపుతూ ఉంది. నిజంగా రేపొద్దున తను గాని కళ్ళు తెరిచింది అనుకో, నిన్ను చుసిన వెంటనే ఫస్ట్ చేసే పని అదే అవుతుంది అనుకుంటా, ఇది మాత్రం కచ్చితంగా చెప్తున్నా అంది. నేను ఏంటి ఇలా చెప్తున్నావ్ అన్నా. బిందు నవ్వుతు, తను ఇన్నాళ్లు నీ కోసం ఎదురుచూసింది భరత్. ఎంతలా అంటే, నువ్వు కేవలం తిరిగి రావడమే తనకు సరిపోదు, తనకు ఇంకా ఏదో కావాలి. ఇంకా దగ్గరగా నిన్ను తీసుకోవాలి. తనలో కలిపేసుకోవాలి. అలాంటి పని జరిగేది ఆ ఒక్క దాంట్లో నే. సో కచ్చితంగా తనైతే ఆ పని చేయకుండా అయితే ఉండదు అంది. నేను మొత్తం విని ఏంటి ఇలా మాట్లాడుతున్నావ్ బిందు. ఇంతవరకు అలా జరగకూడదు అనే గా నేను చెప్పింది అన్నా.
బిందు కానీ నన్నేం చేయమంటావ్ భరత్, తన కోరిక అంత బలంగా ఉంది మరి. నువ్వు లేక విరహవేదన అనుభవించింది. ఎంతో బాధ చూసింది. అంత చుసిన తనకు నువ్వు ఒక్కసారిగా దగ్గరైతే ఎలా ఉంటుంది చెప్పు ? దగ్గరకు తీసుకుని తనలో కలిపేసుకోవాలని ఉండదా ? అంది. నేను నిజమే అంటూ మల్లి అంతలోనే కానీ అన్నా. బిందు నవ్వి నాకు తెలుసులే, మీ మామయ్యే గా, అంటూ మేడం వైపు చూసి కంగారు పడకు మెల్లగా తనకు అర్ధం అయ్యేలా ఏదో ఒకటి చెపుదాంలే తను ముందుకు వెళ్లినా కాస్త నిగ్రహంగా ఉండు అంతే అంది. నేను తన సమాధానానికి సాటిస్ఫాయి కానట్లు చూసా. అది చూసి, అర్ధం చేసుకో భరత్, తన పరిస్థితి ఇప్పుడు వేరు. తను ఒకప్పటి లా కాదు, ఇప్పుడు చిన్న పిల్లలా మనకు. కావాల్సింది ఇవ్వకపోతే ఏమవుతుందో నీకు తెలీదు. అలా అని నిన్ను తనతో అలా ఉండమని ఫోర్స్ చేయను. నేను చెప్తుంది ఏంటంటే నువ్వు మేనేజ్ చేయి అంటున్నా అంతే. కాదు నా వళ్ళ కాదు ఇలా ఉండను అలా ఉండను అని వెళ్ళిపోతే, తన గుండె పగిలిపోతుంది అది నీకు ఇష్టమా ? అంది. నేను మౌనంగా ఉండిపోయా.
బిందు నా చేయి పట్టుకుంటూ, అయినా ఇదంతా నువ్వొక్కడివే అనుకుంటున్నావు అని అనుకున్నావా ? నీకూ తెలుసుగా తను ఇలా ఫిజికల్ గా ఉండకూడదు అని ముందు నుండే అనుకుంటూ ఉంది అని. కానీ ఎం చేస్తాం మధ్యలో చాలా గాప్ వచ్చింది. పాపం పిచ్చిది గాడంగా ప్రేమించింది కదా, తట్టుకోలేక పోయింది. నిన్ను చూడక నీతో మాట్లాడక ఇన్నాళ్లు పిచ్చెక్కిపోయింది. కాబట్టి ఇప్పుడు తనకు మల్లి నీతో కలిసిపోవాలని, గాడంగా నీలో కరిగిపోవాలని ఉంటుంది కాబట్టి మనం ఎం చేయలేము. కొన్నిరోజులు పక్కనే కలిసి తిరుగు, దగ్గరికొస్తే కాస్త దూరం పెట్టు, సమయం గడిచే కొద్దీ చిన్నగా రికవర్ అవుతుంది. అప్పుడు మనం ఎం చెప్పినా తనకు అర్ధం అవుతుంది, అప్పుడు నీకు కావాల్సినట్లు తనని మార్చుకో అంది. నేను ఆలోచిస్తూ మెల్లగా హ్మ్మ్ అన్నా.
హారిక ఇదంతా వింటూ సిద్దు గాడి వంక చూసింది. సిద్దు గాడు నవ్వాపుకుంటూ హారిక వంక చూసాడు. బిందు వాళ్ళ వైపు చూసి ఎం జరుగుతుంది అని అంది. హారిక ఒక్కసారిగా నవ్వేస్తూ, ఒకప్పుడు మేడం స్పర్శ కోసం తపించిన భరత్ గారేనా ? ఇది అంది. అంతే సిద్దు గాడు కూడా నవ్వేసాడు. బిందు చిన్నగా నవ్వుకుని నా వంక చూసింది. నేను కొంచెం ఇబ్బందిగా జరిగా.
హారిక ఇంకా నవ్వుతు, ఇక అయితే అప్పట్లో భరత్ మేడం వెంట అనుభవం కోసం తిరిగినట్లు, ఇప్పుడు మేడం భరత్ వెంట పడుతుందా అంది. నేను నవ్వాను. బిందు కూడా నవ్వింది.
తరువాత చిన్నగా హారిక తో, సిద్దు తో మాటలు కలిపా. ఇద్దరూ మల్లి మాట్లాడారు. నాకు కాస్త సంతోషం వేసింది. ఇన్నాళ్లకు మల్లి మాములుగా మాట్లాడినందుకు. బిందు కూడా దగ్గరగా నడుచుకుంటుంది. ఒకప్పటిలా కోపంగా లేదు. వాళ్ళని అలా చూసేసరికి హాయిగా అనిపించింది. మేడం కూడా లేస్తే, తనతో మల్లి మాట్లాడి ప్రేమగా వాటేసుకోవాలని అనిపించింది.
సాయంత్రం అవుతూ ఉండగా సిద్దు నాన్న వచ్చాడు. నన్ను పలకరించి మేడం ను చూసి ఎలా ఉంది అని అడిగాడు. బిందు పొద్దున్నలోగా మనం ఇంటికి తీసుకువెళ్ళొచ్చు అని అంది. సిద్దు నాన్న హ్మ్మ్ అంటూ సరే నేను మీకు క్యారేజ్ తీసుకువస్తాను అన్నాడు. బిందు సరే అన్నయ్య అంది. సిద్దు నాన్న సిద్దు ను తీసుకువెళ్లాడు. నేను అక్కడే మేడం పక్కన కూర్చుని తననే చూస్తూ ఉన్నా. రాత్రి అవుతూ ఉండగా క్యారేజ్ వచ్చింది తినేసి బిందు తో హారిక తో ఇక మీరు వెళ్ళండి లే నేను చూసుకుంటాను అని అన్న. వాళ్ళు ఒకరినొకరు చూసుకుని నా వంక అవునా అన్నట్లు చూసారు. నేను ఏమైంది అన్నా. హారిక వచ్చాడండి చెప్పడానికి, నిన్న మొన్నా ఏమయ్యారు తమరు ? అంది. నేను ఏదో చెప్తుంటే, చాల్లేవోయి, మేము కూడా ఉంటాం, ఈ ఒక్కరోజు ఇక్కడ పడుకుంటే పెద్ద నష్టం ఎం కాదు లే అంది బిందు. నేను అది కాదు ఎందుకు ఊరికే అని అన్నా. వాళ్ళు దానికి నీకేం ఇక్కడ రొమాన్స్ చేసుకోవడాని ఛాన్స్ ఎం రాదులే, బాధ పడకు అన్నారు. అంతే నేను ఆపుతారా అన్నా. రాత్రి మేడం నే చూస్తూ అక్కడ ఉన్న ఇంకో బెడ్ మీద పడుకున్నా. పొద్దున్న తను లేచి నన్ను చూస్తే ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో అనే ఆలోచనకు నాకు నిద్ర పట్టలేదు. అలాగే ఆలోచిస్తూ ఎప్పుడు మూసుకున్నానో కళ్ళు మూసుకున్నా….
భరత్, భరత్ ఎక్కడ ఉన్నావ్ రా ? అనుకుంటూ బస్ దిగి భరత్ ఇంటికి వెళ్ళా. అక్కడ వాళ్ళ అమ్మ నన్ను చూసి ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చావ్ అంది. నేను భరత్ అని అడిగా. వాళ్ళ అమ్మ ఏమో వాడి బాడీ ఇక్కడ వొదిలేసి ఎగురుకుంటూ ఏటో వెళ్ళిపోయాడు అని అంది. భరత్ బాడీ వైపు చూసా. అక్కడ మంచం మీద పడి ఉంది. దాని దగ్గరకు వెళుతూ, నేను వస్తున్నా అని వెళ్లిపోయావా అని అన్నా. భరత్ అమ్మ, లేదు నీ కోసమే అనుకుంటా వెళ్ళింది అంది. నేను నిజమా అన్నా. భరత్ అమ్మ అవును, అదే అయ్యుంటుంది సిటీ వైపే వెళ్లడం చూసా అంది. వెంటనే నిజమా అంటూ తిరిగి బస్ ఎక్కడానికి వెళ్ళా. అప్పుడే అటు వైపు ఒక బైక్ ఒకటి వెళుతూ ఉండడం కనిపించింది. పైన కూర్చున్న వాడిలో భరత్ దూరా డెమో అని చూసా. కానీ లేదు. వాడు ఆ వెళ్తున్న కుర్రాడిలో కనిపించలేదు. అంతలో బస్ వస్తే ఎక్కా.
సిటీ లో దిగుతూ ఉండగా నిన్న నేను బైక్ మీద కూర్చున్న కుర్రాడు మల్లి కనిపించాడు. వెంటనే వాడి దగ్గరకు వెళ్ళా. వాడు నన్ను భయంగా చూసాడు. నేను వాడితో కంగారు పడకు, నిన్న నీలో దూరిన భరత్ గాడి ఆత్మ ఎక్కడకు పోయింది అని అడిగా. వాడు అదా నీ బాడీ హాస్పిటల్ లో ఉంది అంట కదా అక్కడికే వెళ్ళింది అని అన్నాడు. నేను వెంటనే అవునా అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ నా బాడీ ఉన్న హాస్పిటల్ దగ్గరకు వెళ్ళా. అక్కడ భరత్ కనిపించలేదు. మొత్తం వెతికా ఎక్కడా కనిపించలేదు. అంతలో దూరంగా బయట ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉన్న భరత్ కనిపించాడు. వెంటనే వాడి దగ్గరకు వెళ్ళా. భరత్ భరత్ అన్నా. వాడు కోపంగా నన్ను చూసి వెళ్ళిపోయాడు. నేను ఏమిటీ ఇలా చేస్తున్నావ్ అని అంటూ వాడిని తరుముతూ ఉంటె, వాడు దయ్యం దయ్యం అంటూ పరిగెత్తుతూ ఉన్నాడు. నేను ఇలా ఉండడం చూసి దయ్యం అనుకున్నాడా పాపం అని అనుకుని వెంటనే హాస్పిటల్ లోకి వెళ్ళా. వెళ్లి నా బాడీ లోకి మల్లి దూరా. చిన్నగా కళ్ళు తెరిచా..
టైం పన్నెండు నర అవుతుంది. వొళ్ళంతా ఎదో నొప్పులు. కష్టంగా కాలు కదిపా. అప్పుడే గుర్తు వచ్చింది ఇందాక వచ్చిన కల. నిజంగా వాడు ఇప్పుడు బయటే ఉన్నాడా అని అనిపించింది. అంతే వెంటనే ఆ నొప్పి లో కూడా బలంగా కాళ్ళు కదూపుకుని లేచి నిలబడ్డా. ఎదురుగా బిందు హారిక పడుకుని కనిపించారు. వాళ్ళకి తెలిస్తే నిన్న లా నన్ను ఆపుతారు అని మెల్లగా బయటకు వెళ్ళా. బయట డోర్ లాక్ వేసి ఉంది. వాచ్ మెన్ కూడా ఉన్నాడు. అది చూసి ఇలా కాదు అని వెనుక వైపు వెళ్ళా. అక్కడ ఎమర్జెన్సీ డోర్ ఒకటి కనిపించే సరికి తీసి బయటకు వెళ్ళా. నేను అలా వెళ్తుంటే దూరంగా ఎవరో సిగిరెట్ తాగుతూ చూసారు. నన్నే చూస్తూ ఉండే సరికి, వాడే భరత్ అయ్యుంటాడు అని అనిపించింది. అంతే వెంటనే వాడికి చేయి చూపిస్తూ వస్తున్నా ఉండు అనుకుంటూ బయటకు వెళ్ళా. వాడు సిగిరెట్ పాడేసి నా వైపుకు వస్తున్నాడు. నేను వాడి దగ్గరకు వెళ్ళా. వాడు ఆటో డ్రెస్ వేసుకుని ఉన్నాడు. నన్ను చూసి నవ్వాడు. నేను ఎవరో తెలిసినట్లు నవ్వుతున్నాడు అంటే కచ్చితంగా నా కల నిజమే, వాడి ఆత్మ వీడి లో దూరింది అని అనుకుంటూ దగ్గరకు వెళ్లి వాడిని ప్రేమగా భరత్ అంటూ వాటేసుకున్నా. అంతే వాడు చెలి అంటూ నన్ను కూడా వాటేసుకున్నాడు.
ఏదో నన్ను డిస్టర్బ్ చేస్తుంటే మెలుకువ వచ్చింది. చూస్తే మేడం బెడ్ పై లేదు. వెంటనే భయంగా చూసా. ఎక్కడ ఉందొ అని చుట్టూ చూసా. బిందు హారిక లు నిద్రపోతూ ఉన్నారు. నేను కంగారుగా కదలడం తో, సిద్దు నాన్న కు సిద్దు కు మెలుకువ వచ్చ్చింది. నన్ను చూసి ఏమైంది ఏమైంది అంటూ నా దగ్గరికి వచ్చారు. రాగానే అక్కడ మేడం కనిపించక పోవడంతో ఎక్కడ తను అని అన్నారు. నేను వెంటనే అదే నేను కూడా వెతుకుతున్నా అని అన్నా. అంతలో మా మాటలకు బిందు కు హారికకు మెలుకువ వచ్చింది. రాగానే మమ్మల్ని చూసి విషయం తెలుసుకున్నారు. నలుగురం ఒక్కో చోట వెతకడం మొదలుపెట్టాం. అలా వెతుకుతూ ఉండగా ట్రాన్స్పెరెంట్ అద్ధం లో నుండి బయట ఉన్న ఆటో స్టాండ్ కనిపించింది. నేను కిందికి ఏమైనా వెళ్ళిందేమో అన్నట్లు చూసా. అంతే గుండె జారిపోయినట్లు అయ్యింది. అక్కడ ఎవడినో ఆటో వాడిని మేడం వాటేసుకుని ఉంది. వాడు మేడం నడుము మీద చేయి వేసి రుద్దుతూ ఉన్నాడు. అంతే పట్టలేని కోపం వచ్చింది. గట్టిగా మేడం ను పిలిచా. కానీ మా ఫ్లోర్ అంతా గ్లాస్ తోనే ఉండడం తో తనకు వినిపించలేదు. నేను గట్టిగా ఆ గ్లాస్ ను కొడుతూ, కోపంగా కిందికి వెళ్ళడానికి చూసా. వెళ్తూ వెళ్తూ వాడు ఎవడో అని చూసా గుర్తు పట్టడానికి. వాడిని క్లియర్ గా చూసే సరికి అప్పుడు అర్ధం అయ్యింది వాడు నిన్న మేడం ను బస్ స్టాండ్ లో ఆపిల్ పండులా ఉంది కొరుక్కు తినే వాడిని అని కామెంట్ చేసినోడే అని. అంతే భయం భయంగా కిందికి పరిగెత్త. బిందు హారిక లు కూడా నేను చూసింది చూసి, పరుగు పరుగున నాతో పాటు బయలుదేరారు.
ఇక ఇక్కడ మేడం పరిస్థితి చూస్తే ఆ ఆటో వాడు మేడం ను నడుము మీద పట్టుకుని వాటేసుకుంటూ, ముద్దు పట్టుకోబోయాడు. మేడం భరత్, ఎన్నాళ్లయిందిరా నిన్ను చూసి అంటూ వాడి మీద మీద పడిపోతూ ఉంది. వాడు మేడం ను చూస్తూ, పెదవి కోరుకున్నాడు. మేడం తన గుండె పై చేయి పెట్టుకుంటూ మనసు ను ఉద్దేశించి నీ కోసమే రా ఇది ఎదురు చూస్తుంది ఎన్నాళ్ళు చూడాలి రా నీకోసం అని అంది. వాడు మేడం అలా గుండె పై చేయి పెట్టుకోవడం చూడగానే, వాడి కళ్లు ఆటోమేటిక్ గా సళ్ళ మీదకు వెళ్లాయి. మేడం వేసుకున్న డ్రెస్ లో నుండి వాడికి తన సళ్ళు షేప్ కనిపించింది. అంతే వాడికి వెంటనే లేచిపోయింది. వాడు మేడం సన్ను పై చేయి పెడుతూ, ఆటో వైపు చూపించి అక్కడకు వెళ్లి మాట్లాడుకుందామా అన్నాడు
భరత్ పరిగెత్తుకుంటూ వస్తుంటే వాడు నిన్న మేడం ను బస్ స్టాండ్ లో చూసి అన్న మాటలు పడే పదే గుర్తు రాసాగాయి.
ఆ పట్టుకునేదేదో నన్ను పట్టుకుని ఉండాల్సింది, ఆపిల్ పండులా ఉంది కొరుక్కుని తినేవాడిని అని అన్న మాటలు మైండ్ లో తిరుగుతూ ఉన్నాయి. అవి అలా గుర్తు వస్తుంటే ఇంకా వేగంగా పరుగు పెడుతూ వస్తున్నాడు.
మేడం ఆటో లో వెనక కూర్చుని వాడిని వాటేసుకుంటూ భరత్ భరత్ సారి రా అంటూ ఉంది. వాడు అదేం పట్టించుకోకుండా తనని పడుకోబెట్టడానికి చూస్తున్నాడు. మేడం అది పట్టించుకోవడం లేదు. వాడినే చూస్తూ, వాడికి సహకరిస్తూ ఎన్నాళ్ళ నుండో ఎదురు చూస్తున్నా రా కన్నా నీ కోసం, నీతో చాలా మాట్లాడాలి రా అంటూ ఉంది. కానీ వాడు ఎం పలకడం లేదు అసలు మాటలు కూడా పట్టించుకోకుండా తనని ఎలా పడుకోబెట్టాలా అని చూస్తున్నాడు.
పరుగు పరుగున కిందికి వచ్చిన భరత్ తో పాటు, సిద్దు, సిద్దు నాన్న, బిందు ఇలా అంతా వచ్చారు. భరత్ ఆ ఆటో వాడు మేడం ఎక్కడా అని చూస్తున్నాడు. అంతలో దూరంగా ఒక ఆటో కనిపించింది కాస్త ఊగుతూ. మేడం అరుపులు వినిపిస్తున్నాయి. అవేంటో అర్ధం కాక భరత్ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళాడు. లోపల నుండి మేడం నువ్వు భరత్ కాదు నువ్వు భరత్ కాదు అని అంటూ అరుస్తూ ఉండడం వినిపించింది. వాడు ఏమో మేడం ను కొట్టడానికి ప్రయత్నిస్తూ తనని అదే సమయం లో పడుకోబెట్టి తన చీర ను పైకి ఎత్తడానికి చూస్తున్నాడు. భరత్ ఆటో దగ్గరికి గాలి వేగం తో వచ్చాడు. లోపల వాళ్లిద్దరూ ఘర్షణ పడుతూ ఉంటె ఆటో కదులుతూ ఉండడం కనిపించింది. లోపల నుండి మేడం నువ్వు భరత్ కాదు భరత్ కాదు అని అంటూ ఉన్న శబ్దాలు వినిపిస్తుంటే ఒక్కసారిగా ఆటో కు కప్పిన పరదా తీసాడు.
వాడు మేడం ను బలవంతంగా పడుకోబెడుతు, నోరు మూయాలని ప్రయత్నిస్తూ అంతలోనే ఇంకో వైపు గ్రిప్ తో మేడం ను పట్టుకుంటూ, చీరను పైకి ఎత్తబోయాడు. అంతే అప్పుడే పరదా తీసిన భరత్ అది చూసాడు. క్షణం కూడా ఆగకుండా ఒక్కసారిగా వాడి మొహం మీద కొట్టాడు. వాడికి దిమ్మ తిరిగినట్లు అయ్యింది. భరత్ వాడు నిన్న మేడం ను కామెంట్ చేసి వెళ్లినప్పటి నుండి కొట్టాలని అనుకుంటూనే ఉన్నాడు. కానీ ఇలా దొరుకుతాడు అని అనుకోలేదు. మేడం అప్పుడే నన్ను చూసింది. భరత్ అని అంది గట్టిగా. నేను మేడం ను ఒకసారి చూసి తను బాగనే ఉంది అని నిర్ధారించుకుని తిరిగి ఆటో వాడి వైపు చూశా. ఆటో వాడు నాకేసి కోపంగా చూస్తూ నన్ను కొట్టబోయాడు. వాడు అక్కడ నేను మాత్రమే ఉన్నాను అని అనుకున్నాడు అందుకే నన్ను కొట్టి తనని రే.ప్ చేయాలని చూసాడు. కానీ నేను వాడికి ఆ ఛాన్స్ ఇవ్వకుండా వాడిని బయటకు లాగి ఆటో లో నుండి కిందకు తోసేసి, వాడి అంగం పై కాలితో కొట్టా. అంతే వాడు అమ్మా అని అరిచాడు. అంతలో అక్కడికి అందరూ పరిగెత్తుకుంటూ రావడం చూసి వాడు అక్కడ నుండి పారిపోయాడు.
నేను వెంటనే పక్కన ఉన్న ఆటో వైపు చూసా. మేడం వాడు వెళ్లేంత వరకు చిన్న పిల్లలా ముడుచుకుని చూస్తూ కొట్టు వాడిని కొట్టు వాడిని అని అంటున్న తను నన్ను చూడగానే, చిన్న పిల్ల లేచి ఎగిరి వచ్చినట్లు ఆటో లో నుండి వస్తూ, భరత్ వచ్చావా రా కన్నా అంది. నేను మేడం ను చూసా. మేడం వెంట్రుకలు ఎగిరి పోయి ఉన్నాయి. డ్రెస్ అటు ఇటు కాస్త చెదిరి ఉంది. ముఖం మీద వాడు కొట్టిన గుర్తులు కనిపిస్తున్నాయ్. అయినా మేడం కు అదేం పట్టడం లేదు. నన్ను చూస్తూ భరత్ కన్నా, వచ్చావా రా నన్ను చూడడానికి అంటూ ఉంది. నేను మేడమ్ ను పట్టుకుంటూ జుట్టును, డ్రెస్ సరి చేస్తూ తనని చూసా. మేడం భరత్ అంటూ నా ముఖం లోకి ప్రేమగా చూస్తూ కళ్ళలో నీళ్లతో, నా ముఖాన్ని చేత్తో తడమసాగింది. నేను తన ముఖాన్ని ప్రేమగా నిమురుతూ తనని చూసా. మేడం చిన్న పిల్లలా ప్రవర్తిస్తూ, నా కోసం రావడానికి ఇన్నాళ్లు పట్టిందా రా నీకు అంది. నేను సారి అన్నా. మేడం అదంతా పట్టించుకోకుండా, నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుంటూ, నన్ను వదిలి ఇక ఎప్పుడూ వెళ్ళను అని చెప్పు, చెప్పు అంటూ నన్ను అలాగే వాటేసుకుంది. నేను కూడా తనని పట్టుకుంటూ ఎన్నడూ అలా చేయను అని అంటూ ఉన్నా. తను ఆనందంగా నా ముఖం ను చూస్తూ, ఒక్కసారిగా కళ్ళలో నీళ్లతో నా ముఖం మొత్తం ముద్దులు పెట్టడం మొదలు పెట్టింది. నేను తనని ఆపదానికి ప్రయత్నించా. కానీ తను చాలా గట్టిగా పట్టుకుని వొదలకుండా నా మీద మీద పడుతూ ముద్దులు పెట్టుకుంటు ఉంది. నేను తనని ఆపలేక పోయా. కాసేపు తనని వదిలేసా. మేడం కాసేపు అలాగే ముద్దులు పెట్టి నా కళ్ళ వైపు చూసింది. నేను తన కళ్ళలోకి చూసా. తన కంట్లో బాధ, ఆనందం రెండూ కనిపించాయి. మేడం ఇన్నాళ్లకారా వచ్చేది ? అన్నట్లు చూస్తూ ఉంది. నేను కళ్లతోనే క్షమాపణలు చెప్తూ చూసా. మేడంకు నేను సరిగా కనిపించకుండా ఉండడం తో కళ్ళ నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ, నన్ను చూసి ఏడుపు తో కూడిన నవ్వుతో ఒక్కసారిగా మీదకు పడింది. పడి అనుకోకుండా నా పెదాల మీద పెదాలు పెట్టేసింది. నేను అది అస్సలు ఊహించలేదు. పక్కన వాళ్లంతా ఉన్నారు, ముఖ్యంగా సిద్దు నాన్న ఉన్నాడు అని గుర్తొచ్చింది. మేడం ను నెట్టేయడానికి చూసా. కుదరలేదు….
(ఏమో ఎదో మూడ్ లో ఉండి రాసా, తెలుసు అంత బాగోలేదు అప్డేట్ అని. కానీ సర్డుకొండి. నిజానికి నేను అనుకున్న విందంగా రాయలేదు కానీ టైం లేదు కాబట్టి ఎదో రాసేసా. బాగాలేదు అని తిట్టుకొకండి..)
162c
హలో ఫ్రెండ్స్ ఇన్ని రోజులుగా అనగా గత రెండు సంవత్సరాల నుండి మన వెబ్ సైట్ మీ సపోర్ట్ వల్ల ఎలాంటి ఆటంకాలు లేకుండా సాగింది .ఇపుడు వెబ్ సైట్ కి రీడర్స్ ఎక్కువ అయ్యారు సైట్ స్లో అవుతుంది ఇప్పుడు స్లో మరియు హ్యాంగ్ అవ్వకూడదు అంటే హోస్టింగ్ ప్యాకేజీ పెంచాలి మాములు దానికంటే కొంచెం ఎక్కువ అవుతుంది . అందుకు సైట్ ముందుకు సాగాలంటే మీ వంతు సహాయంగా ఎంతో కొంత తల ఒక చెయ్ వేస్తె సరిపోతుంది .ఇక్కడ కింద నా UPI ID పెడుతున్న మీకు తోచినంత వెబ్సైటు కోసం డొనేట్ చేయండి ధన్యవాదాలు.మరియు ప్రకటనల వాళ్ళ కూడా రీడర్స్ కి చాల ఇబ్బంది ఐతుంది అని నాకు తెలుసు కానీ వాటి నుండి వచ్చే ఆదాయం ద్వారానే ఈ మాత్రం ముందుకు తీసుకెళుతున్న మీరు కొంచెం సపోర్ట్ చేస్తే యాడ్స్ (ప్రకటనలు ) కూడా తొలగిస్తా .