నేను తల పట్టుకుని ఉఫ్ఫ్ అనుకుంటూ అక్కడ నుండి పక్కకు వచ్చేశా. బిందు కోపంగా ఆ నర్స్ వంక చూసి నా మీద కోపం ఆమె మీద చూపిస్తూ బుద్ది లేదు అలా ఎవడు పడితే వాడు లోపలికి చూస్తుంటే, ఎం చేస్తున్నావ్ ముందే చెప్పొచ్చు గా అంది. బిందు వాడి మీద కోపం తన మీద చూపిస్తుంది అని అర్దం చేసుకున్న ఆ నర్స్ సారి మేడం అంటు అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయింది.

బిందు తల తిప్పి మేడం వంక చూసి చూసావా నీ ప్రియుడి బాగోతం అంది. మేడం కోపంగా అక్కడ నుండి బయటకు వచ్చింది. నేను అక్కడే నిలబడి ఉండడం చూసి ఛీ అంటూ చీదరించుకుని అక్కడ నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. భరత్ బిందు ను చూసాడు. బిందు కోపంగా ముఖం తిప్పుకొని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. భరత్ మేడం బయటకు వెళ్లడం గుర్తొచ్చి బయటకు వెళ్లాడు. కానీ అప్పటికే మేడం ఆటో ఎక్కుతూ కనిపించింది. అది చూసి భరత్ కు ఎం చేయాలో అర్దం కాలేదు..

అనోసరంగా చూసి మేడం కాస్త సంతోషాన్ని కూడా పోగొట్టా కదా అని అనుకుంటూ బాధ పడుతూ మెల్లగా బైక్ స్టార్ట్ చేశా. కానీ ఇంటికి వెళ్ళాలంటే భయం వేసింది. అలా కాసేపు బయట తిరిగా, చివరికి ఇక వెళ్లక తప్పదు కాదా ఏమవుతుందో చూద్దాం అని కాస్త దైర్యం తెచ్చుకుని ఇంటికి పొనించా. ఇంట్లో అడుగు పెట్టగానే మేడం మామ తో టీవీ చూస్తూ కనిపించింది, టీవీ చూస్తోంది అన్న మాటే గానీ తన ముఖం లో ఎదో తెలీని సీరియస్ నెస్ కనిపిస్తూ ఉంది. నేను భయపడుతూనే లోపలికి అడుగు పెట్టాను. మామ నన్ను చూసి ఏం అల్లుడు రిపోర్ట్స్ తెచ్చావా అన్నాడు. నేను ఆ, మామ తెచ్చా అని చేతిలోని రిపోర్ట్స్ ఆయనకు ఇచ్చా. మామ వెంటనే వాటిని తీసుకుని థాంక్స్ అల్లుడు అంటూ అక్కడ నుండి లోపలికి వెళ్ళాడు. ఇప్పుడు మేడం నేను ఒక్కరమే ఉన్నాం. నేను మేడం దగ్గరకు కాస్త భయంగా వెళ్తూ, చిన్నగా నసుగుతూ తనని చూసి  తప్పు నాదే పొరపాటున అలా అంటూ ఉండగానే మేడం నా మాటలు పట్టించుకోకుండా విసురుగా అక్కడ నుండి లేచి వెళ్ళిపోయింది. నేను వెళ్తున్న  తననే చూస్తూ నా మీద ఉన్న ఆ కాస్త కన్సర్న్ కూడా పోయిందా ఎంటి ? అని ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయా. 

రాత్రి..
బిందు : నీకెప్పుడో చెప్పా, వాడు ఇంకా మారలేదని, నీకే చెప్పినా అర్దం కాలేదు, ఇప్పటికైనా మించింది ఎం లేదు ముందు నా మాట విని వాన్ని వాళ్ళ వూరు పంపించేయి, 
మేడం : మౌనం..
బిందు : ఎంటే ? పలకవ్
మేడం : (విసుగ్గా) అబ్బా ఇంక ఆ చెత్త వెధవ గురించి వొదిలేస్తావా,
నాకు తల నొప్పి వచ్చేలా ఉంది. 
బిందు : నీ ఇష్టమే, నేనైతే చెప్పాల్సింది చెప్పా,
మళ్ళీ వాడు ఎదోకటి చేయగానే నా దగ్గరకు వచ్చి ఏడిస్తే మాత్రం నేనేం చేయలేను
మేడం : సరేలే, ఉంటా
బిందు : మ్మ్
కిచెన్ లో నీళ్ళు తాగడానికి వెళ్ళిన నాకు మేడం ఇలా బిందు తో  మాట్లాడడం వినిపించింది.  ఏం చేయాలో అర్దం కాని నేను, తననే చూస్తూ ఉండిపోయా. అంతలో మేడం ఇటు తిరిగింది. నేను వెంటనే తలొంచుకుని నీళ్ళు తాగడానికి అటు తిరిగా.
మేడం నన్ను కోపంగా చూసి అక్కడ నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. 

మరుసటి రోజు పొద్దున కాలేజ్ కు వెళ్ళబోతూ ఉండగా మేడం నాకు వినపడేలా సిద్దు గాడితో సిద్దు వెయిట్ చేయి నేనూ వస్తా ఈరోజు అంది. నేను తన వంక చూసా. మేడం నన్ను ఎగా దిగా చూసి చిరాక్కా తల తిప్పేసుకునీ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. 
సిద్దు గాడు నా వైపు చూసాడు. వాడి చూపులో ఎదో తెలీని విజయ గర్వం కనిపించింది. నేను గాఢంగా శ్వాస వోడులుతూ నా రూం లోకి వెళ్ళి కావాల్సిన బుక్స్ తీసుకుని బైక్ దగ్గరకు వెళ్ళా. అక్కడ మేడం సిద్దు గాడి బైక్ ఎక్కుతూ కనిపించింది. 
నాకు ఎందుకో నా మీద నాకే కోపం వచ్చింది. ఆ కోపం లో బైక్ తీసి స్టార్ చేసి ముందుకు వెళ్తుండగా ఎందుకో కాలేజ్ కు వెళ్ళాలి అని అనిపించలేదు. బహుశా మేడం నా వెనుక లేదనేమో.
ఇక ఆ రోజు కాలేజ్ కు వెళ్ళలేదు. 
మరుసటి రోజు కూడా మేడం సిద్దు గాడి బైక్ మీదే వెళ్ళింది. 
కనీసం నా వంక కూడా చూడట్లేదు. ఎందుకో మేడం అలా చేస్తుంటే నా మీద నాకే అసహ్యం వేస్తుంది. ఏదైనా బండ కేసి నా తల కొట్టుకోవాలి అనిపిస్తూ ఉంది. వరుసగా నాలుగు రోజులు కాలేజ్ కే వెళ్ళలేదు. రోజూ పొద్దున్నే బైక్ స్టార్ట్ చేసి రెడీ గా ఉండడం మేడం వచ్చి నన్ను చూడకుండానే సిద్దు గాడి బైక్ మీద వెళ్ళడం, అలా తను వెళ్ళగానే నాకు బాధేసి ఇంట్లోనే ఉండిపోవడం. ఇలా దాదాపు వారం గడిచిపోయింది. మేడం లో ఏ మార్పు లేదు అసలు నేను ఎందుకు రావట్లేదు అని కూడా పట్టించు కోవడం లేదు. నాకు అర్దం అయిపోయింది తనకు నా మీద ఉన్న కాస్త కన్సర్న్ కూడా పోయింది అని. 
మరుసటి రోజు ప్రాక్టికల్స్ ఉండడం తో కాలేజ్ కు వెళ్లాల్సి వచ్చింది. 
అక్కడ అయినా మేడం నన్ను చూస్తుంది అని అనుకున్నా కానీ తను నన్ను అస్సలు పట్టించుకోలేదు. నేను ఏం చేయాలో అర్దం కాని స్థితిలో ఉన్నా. ప్రాక్టికల్స్ స్టార్ట్ అయ్యాయి. మేడం అందరికీ పేపర్స్ ఇస్తూ ఉంది. కనీసం నాకు పేపర్ ఇచ్చేటప్పుడు అయినా నన్ను చూస్తుంది ఏమో అని ఆశగా తననే చూస్తూ ఉన్నా. మేడం అందరికీ పేపర్స్ ఇచ్చేసి చివర ఉన్న నా మీదకు పేపర్ ను విసిరేసి నా దగ్గరకు కూడా రాకుండా కనీసం నా ముఖం కూడా చూడకుండా ముందుకు వెళ్ళిపోయింది.. నేను వెళ్తున్న మేడం ను బాధగా చూసా. ఆ తరువాత వైవ అయిపోయింది. అందరూ వెళ్ళిపోయారు. నేను ఒక్కడినే రూం లో బాధగా కూర్చుని ఉన్నా . నాకు తెలుసు కాసేపట్లో మేడం ఈ రూం లోకి వస్తుంది అని, అందుకే కావాలని తనకు కావాల్సిన పేపర్స్ నా దగ్గర లో పెట్టుకుని కూర్చుని ఎదురుచూస్తున్నా.  మేడం అలాగైనా కనీసం నా దగ్గరికి వస్తుంది అని చిన్న ఆశ. అలా ఎదురుచూస్తున్న నాకు కాసేపటికి భరత్ అనే పిలుపు వినిపించింది.. 
వెంటనే వెనక్కి తిరిగి చూసా. ప్రియ ఏడుస్తూ కనిపించింది. నేను కంగారుగా కిటికీ లోనుండి చూసా మేడం ఏమైనా వస్తుంది ఏమో అని. అంతలో ప్రియ నా దగ్గరకు వస్తూ అలాగే ఏడుస్తూ నన్ను  
 గట్టిగా వాటేసుకుంది. నేను తనని విడిపించుకోవడనికి ప్రయత్నిస్తూ ఏమైంది ప్రియా అన్నా. ప్రియ నన్ను వొదలకుండా అలాగే గట్టిగా పట్టుకుని ఏడుస్తూ భరత్ నాకు తెలుసు, నేను నిన్ను చాలా ఇబ్బంది పెడుతున్న అని కానీ తప్పట్లేదు. నా వల్లనే కదా నువ్వు ఈ వారం రోజులు కాలేజ్ కు కూడా రాలేదు, అంటూ ఇంకా గట్టిగా వాటేసుకుంటూ నన్ను తప్పుగా అర్దం చేసుకోకు భరత్ 
నాకు నీ మీద ఉన్న ప్రేమ అబద్దం కాదు, నాకూ నీతో ఉండాలనే ఉంది కానీ నాకు మా అమ్మ అంటే చచ్చేంత భయం అర్దం చేసుకో అంటూ ఫ్లో లో చెప్పుకుంటూ ఏడుస్తూ ఉండిపోయింది. నేను కొంచెం కంగారుగా ప్రియ ను విడిపించుకుంటూ నేను చెప్పేది విను అన్నా. ప్రియ నన్ను చూసి నువ్వేం చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు భరత్ నాకు తెలుసు ఆరోజు నేను మేడం కు భయపడి నీతో విడిపోతా అని చెప్పినందుకే కదా నువ్వు ఇంత బాధ పడుతున్నావ్, నేను చూసా భరత్ నువ్వు పొద్దున నుండి ఎంత బాధగా ఉన్నావో. ఇప్పుడే ఇంత బాధ పడుతున్నావ్ అంటే ఇక నువ్వు వారం రోజులు ఇంట్లో కూర్చుని ఎంత బాధ పడ్డావో అర్దం చేసుకో గలను అంటూ నా మాట ఏం వినిపించు కోకుండా చెప్తూనే పోతుంది. 
నేను మేడం ఎక్కడ సడెన్ గా వస్తుందో అని టెన్షన్ గా ఉన్నా. 
ప్రియ ఇంకా ఏడుస్తూ ఎదో చెప్తూ ఉంది. 
ఇది ఇలా ఉండగా మేడం పేపర్స్ తీసుకోవడానికి రూం దగ్గరకు బయలుదేరింది. అలా వస్తూ ఉండడం భరత్ చూడలేదు. మేడం అలా వస్తూ ఉండగా రూం దగ్గరే ప్రియ సెక్యూరిటీ గా పెట్టిన తన ఫ్రెండ్ మేడం ను చూసింది కానీ అప్పటికే మేడం రూం దగ్గరికి రానే వచ్చింది నువ్వేంటి ఇక్కడా అంటూ ప్రియ ఫ్రెండ్ ను చూసి. 
ప్రియ ఫ్రెండ్ మేడం తో ఎదో చెప్తూ గట్టిగా తలుపు ను తట్టింది. అలా ఏ కారణము లేకుండా తలుపు తట్టిన ప్రియ ఫ్రెండ్ ను చూసి ఎంటి ఎవరైనా ఉన్నారా లోపల అంటూ లోపలికి తొంగి చూసింది. 
(ప్రియ ఫ్రెండ్ ఇంతకు ముందు ఇలాంటి పనే చేస్తూ మేడం కు దొరికింది అందుకే ఇప్పుడు మేడం కు వెంటనే అనుమానం వచ్చి రూం లోకి ఫాస్ట్ గా తొంగి చూసింది)
ప్రియ నన్ను పట్టుకుని ఏడుస్తూ ఉంటే ఏం చెప్పాలో తెలీక నేను అలాగే ఉండిపోయా అంతలో బయట నుండి డోర్ చెప్పుడు వినిపించింది. అంతే వెంటనే ప్రియ నన్ను వదిలేసి ఫాస్ట్ గా వెళ్లి అక్కడ ఉన్న పేపర్స్ లో ఎదో వేతకసాగింది. నేను ఏం చేస్తుంది తను అని అనుకుంటూ ఉండగా మేడం లోపలికి చూసింది. అప్పుడు చూసింది నన్ను, కానీ తనకు మేమిద్దరం ఒకే రూం లో అది కూడా సెక్యూరిటీ పెట్టుకుని ఉండడం చూడగానే కోపం పెరిగిపోయింది. గట్టిగా ప్రియా అంది. ప్రియ వొనికిపోతు మేడం ను చూసింది. మేడం ఏం చేస్తున్నావ్ ఇక్కడ అంది. ప్రియ భయంగా అదీ అదీ నేను హాల్టికెట్ నంబర్ వేయడం మరిచిపోయా మేడం అందుకే వచ్చి వేస్తున్నా అనగానే మేడం నా వంక చూసింది. నేను కంగారుగా అటు ఇటు చూసి బుక్స్ తీసుకుందాం అని వచ్చాను అని నసుగుతూ చెప్పా. మేడం మా ఇద్దరినీ అలాగే కాసేపు కోపంగా చూసి ప్రియ దగ్గరకు వెళ్ళింది. ప్రియ భయంగా మేడం ను చూసింది. మేడం వేసావా అంది. ప్రియ హా అయిపోయింది మేడం అంటూ అక్కడే వున్న పేపర్స్ ను తీసి మేడం కు ఇచ్చింది. మేడం పో అంది. వెంటనే ప్రియ భయంగా అక్కడ నుండి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. అలా వెళ్ళగానే మేడం నా వంక చూసింది. నేను భయంగా తనని చూసా. మేడం చిరాక్కా నన్ను చూసి ఛీ నువ్వు మారావ్ అంటూ అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయింది. 
ఆ తరువాత ఇంటికి వెళ్ళిన నాకు మేడం నన్ను చీదరించుకుంది గుర్తొచ్చి రూం లోనే కూర్చుని ఉండిపోయా. మేడం ముఖం చూడాలంటే భయం వేసి తినడానికి కూడా వెళ్ళలేదు. అలా రోజంతా భయపడుతూనే రూం లో కూర్చున్నా. టైం గడుస్తూ పోతుంది. మరుసటి రోజు రానే వచ్చింది. భయంగా బయటకు అడుగు పెట్టా. మేడం కు కనిపించకుండా అటు ఇటు తప్పించుకుంటూ తిరుగుతున్నా. ఆ రోజు కాలేజ్ లో కూడా తనని చూడలేదు. ఎందుకో తనని చూడాలంటే భయం వేస్తుంది. అలా నన్ను నేను తప్పించుకుంటూ వారం రోజులు గడిపా..
ప్రియ కూడా జరిగిన సంఘటన తో నా దగ్గరికి రావడం లేదు. అసలు నాకే పెద్ద సమస్య ఉంది అని అనుకుంటే ఇదొకటి అని నేను కూడా ప్రియ ను పట్టించుకోలేదు. ఆ తరువాత రోజు నుండి పరీక్షలు మొదలయ్యాయి. మేడం ఇంకా స్ట్రిక్ట్ అయ్యింది. నేను చదువు మీద ఫోకస్ చేయలేక పోతున్నా. రోజూ ఎదో రాస్తున్నా అంటే రాస్తున్నా అన్నట్లుగా ఉంది. అలా ఎగ్జామ్స్ కూడా అయిపోయాయి. మేడం లో ఏ మార్పు లేదు. 
ఆ రోజు లాస్ట్ ఎగ్జామ్ పొద్దున్నే రెడీ అయ్యా. అన్నీ రెడీ చేసుకుని టిఫిన్ చేసేసా. అలా చేశాక నీళ్ళు తాగడానికి ఫ్రిడ్జ్ దగ్గరికి వెళ్తున్న నాకు ఫోన్ వచ్చింది చూస్తే ప్రియ. ఇదేంటి ఇప్పుడు చేస్తుంది అని ఫ్రిడ్జ్ మీద ఫోన్ పెట్టేసి ఫ్రిడ్జ్ లో వాటర్ తీసుకుని తాగుతూ ఉన్నా. అప్పుడే మేడం అక్కడికి వచ్చింది. రాత్రి మిగిలిన అన్నం తీసుకోవడానికి. అలా వచ్చిన మేడం ఫ్రిడ్జ్ లో అన్నం తీసుకుంటూ ఉండగా ప్రియ మళ్లీ కాల్ చేసింది. మేడం మామూలుగానే ఫ్రిడ్జ్ మీద ఉన్న నా ఫోన్ వంక చూసింది. అక్కడ ప్రియ అని ఉండడం చూసి తన ముఖం కోపంగా మారిపోయింది. నేను వెంటనే అక్కడ ఉన్న ఫోన్ ను తీసుకో బోతూ ఉంటే మేడం కోపంగా ఆ ఫోన్ ను తీసుకుంది. అప్పుడే అవతల నుండి వాట్సప్ మెసేజ్ వచ్చింది. నా ఫోన్ కు మెసేజ్ లు వస్తె ఫోన్ లాక్ మీదే కనిపించేలా పెట్టుకున్నా. 
అలా పెట్టుకోవడం తప్పైంది. అది ప్రియ నుండి వచ్చిన మెసేజ్. నేను ఏం పంపిందో అని చూసా. మేడం కూడా నాతో పాటే చూసింది. అక్కడ బేబీ ఇవ్వాళ కలుద్దామా అని ఉంది. అది చూసిన మేడం వెంటనే నన్ను చూసింది  నేను ఎదో చెప్పబోతూ ఉంటే మేడం కోపంగా మొబైల్ ను తనతో పాటే తీసుకుని అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయింది. నేను తను ఏం చేస్తుందో అని భయంగా చూస్తూ ఉన్నా. మేడం ఫోన్ ను తన బాగ్ లో పెట్టేసుకుని తన పని తను చూసుకుంటూ ఉంది. ఒక గంట తరువాత నేను ఇలా అయితే ఇంకా ఎక్కువ అపార్థాలు వస్తాయ్ అని ముందు నాకూ ప్రియ కు ఏం లేదని చెప్దామని తన దగ్గరకు వెళ్ళా. మేడం కిచెన్ లో సింక్ దగ్గర అటు వైపు తిరిగి ఉంది. నేను దగ్గరకు వెళ్తూ ఎదో చెప్పబోతూ ఉండగా సిద్దు గాడు గట్టిగా హాల్ లో నుండి మా వెళ్దామా అన్నాడు. వెంటనే మేడం తన కళ్ళు తుడుచుకుంటూ ఇటు తిరిగింది. మేడం ఏడుస్తూ ఉండడం చూసిన నాకు షాక్ కొట్టినట్లు అయ్యింది. నేను తనని చూస్తున్నా అని తెలిసిన మేడం వెంటనే తన ముఖం కనిపించకుండా అటు తిరిగి వెంటనే అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయింది. 
మేడం ఇలా ఏడ్వడం నాకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. నాకు అసలు ఏమీ అర్దం కాలేదు తను ఎందుకు ఏడ్చింది అని. 
ఆ తరువాత కాలేజ్ కు వెళ్ళా. ప్రియ తో ఇంక ఎక్ట్రాలు చేయకు అని చెప్దాం అని అనుకుంటూ తన దగ్గరకు వెళ్తుంటే మేడం కనిపించింది. తను నన్ను కోపంగా చూసింది. వెంటనే నేను డైవర్ట్ అయిపోయి ప్రియ దగ్గరకు వెళ్ళలేదు. ఆ తరువాత చివరి ఎగ్జామ్ కూడా అయిపోయింది. అందరం ఒకరికి ఒకరం వీడ్కోలు చెప్పుకుంటూ ఉన్నాం. ప్రియ నా దగ్గరికి రావడానికి ట్రై చేస్తూ ఉంది. కానీ నేను కావాలనే తనని తప్పించుకుంటూ తిరుగుతున్నా. ఎందుకు అంటే పొరపాటున మళ్ళీ మేమిద్దరం కలిసి మాట్లాడడం గానీ మేడం చూసింది అంటే ఇంకా పెద్ద ప్రాబ్లెమ్ అవుతుంది అని తన నుండి తప్పించుకుంటూ తిరుగుతున్నా. 
ఇక అందరూ వెళ్ళిపోతూ ఉండగా ప్రియ నన్ను ఇలా కాదు అని గట్టిగా భరత్ అని నాకు వినపడేలా పిలిచింది  కానీ నేను కావాలనే పలకకుండా దూరంగా వెళ్తూ ఇదేంటి నన్ను ఇలా పట్టుకుంది అని భయపడుతూ ఫాస్ట్ గా బైక్ దగ్గరకు వెళ్ళి స్టార్ట్ చేశా. ప్రియ వెనుక నుండి ఫాస్ట్ గా భరత్ అని పిలుస్తూ రావడం అద్దం లో నుండి చూసా. వెంటనే తనకి దోరకకూడదు అని అక్కడ నుండి ఫాస్ట్ గా స్టార్ చేసి ముందుకు పోణించా. ప్రియ పిలుస్తున్న పట్టించుకోకుండా అలాగే వచ్చేశా. ప్రియ నాకు కాల్ చేసింది కానీ అది సైలెంట్ లో పెట్టి మేడం తన బాగ్ లో పెట్టుకోవడం తో కాల్ లిఫ్ట్ కాలేదు. ప్రియ బాధగా ఏం చేయాలో అర్దం కాక నిల్చుండి పోయింది. నేను ఇంటికి వచ్చేశా. 
మేడం తన పని అవ్వగొట్టుకుని ఇంటికి వెళ్దాం అని సిద్దు కు కాల్ చేసింది. కానీ సిద్దు హారిక తో బయటకు వెళ్తా అని పొద్దున్న చెప్పింది గుర్తు రాగానే మేడం ఫోన్ పెట్టేసి బిందు కు కాల్ చేసింది. బిందు హా చెప్పే అంది. మేడం లంచ్ కు ఇంటికి వెళ్ళే టప్పుడు పిక్ అప్ చేసుకో అంది. బిందు సరే అంది. మేడం స్టాఫ్ రూమ్ లో కూర్చుని ఉంది. ఆల్మోస్ట్ అందరూ వెళ్ళిపోయారు. 
బిందు కాసేపటికి వచ్చింది. రాగానే మేడం ఉండు ఇప్పుడే వస్తా అంటూ ప్రిన్సిపల్ దగ్గరకు వెళ్ళింది ఎదో మాట్లాడడానికి. బిందు అక్కడే కూర్చుని అటు ఇటు చూస్తూ కింద ఉన్న మేడం బాగ్ వైపు చూసింది. అక్కడ మేడం బాగ్ ఓపెన్ లో ఉండడం చూసి బిందు దాని జిప్ క్లోజ్ చేయడానికి చూసింది. కానీ అప్పుడే భరత్ ఫోన్ బాగ్ లో కనిపించింది. ఇదేంటి వీడి ఫోన్ బాగ్ లో పెట్టుకుంది అని అనుకుంటూ దాన్ని తీసుకుంది. అక్కడ ప్రియ నుండి నాలుగు మిస్డ్ కాల్స్ కనిపించే సరికి ఎందుకో బిందు కు డౌటు వచ్చింది.  వాడి ఫోన్ లాక్ ముందే తెలిసి ఉండడం తో ఫోన్ ఓపెన్ చేసింది. అక్కడ notification బార్ లో పొద్దున బేబీ ఇవ్వాళ కలుద్దామా అని ప్రియ పెట్టిన మెసేజ్ కనిపించింది. అంతే బిందు కు డౌటు పీక్స్ కు వెళ్ళిపోయింది.  అంతలోనే ఎదో మెసేజ్ వచ్చింది మెసెంజర్ లో ప్రియ నుండి. మెసెంజర్ ఓపెన్ చేయగానే సరే వస్తున్నా అంటూ రెండు లవ్ సింబల్స్ కనిపించాయి.
అది చదివిన బిందు కు ఏమీ అర్దం కాలేదు వెంటనే దాని పై మెసేజ్ చదివింది భరత్ నుండి ఇంటికి రా అని ఉంది. 
అది కూడా ఒక నిమిషం వెనుకే పెట్టిన మెసేజ్..

ఇంట్లో ఎవ్వరూ లేరు. నేను ఉఫ్, పెద్ద గండం తప్పింది అని అనుకుంటూ వెళ్లి స్నానం చేశా. స్నానం చేస్తున్న నాకు అనిపించింది. అసలు ప్రియా ఎందుకు నా వెంట పడుతుంది, ముందు తనకు నేను ప్రేమించట్లేడు అని చెప్తే తన వైపు నుండి సమస్య రాదు కదా అని. వెంటనే ప్రియ ను కలుద్దాం అని చెప్పడానికి ఫోన్ తీసా, సారీ ఫోన్ తీయబోయా కానీ పాకెట్ లో ఫోన్ మేడం దగ్గర ఉంది అనేది గుర్తు రాగానే ఇప్పుడేం చేద్దాం అనుకుంటూ వెళ్లి డైరెక్ట్ గా కలిస్తే ఎలా ఉంటుంది అని అనిపించగానే బయటకు వెళ్ళా. అక్కడ బైక్ లో పెట్రోల్ తక్కువ ఉందని గుర్తొచ్చి మధ్యలో ఆగిపోతే కష్టం అని మళ్ళీ లోపలికి వచ్చేశా. అప్పుడే అక్కడ లాప్ టాప్ కనిపించింది. వెంటనే ఫేస్బుక్ ఓపెన్ చేసి ప్రియ కు మెసేజ్ చేశా ఇంటికి రా అని. 
కాసేపటికి రిప్లై వచ్చింది సరే వస్తున్నా అంటూ..
ఆ రెండు మెసేజ్ లు చూసిన బిందు కు మేటర్ అర్దం అయిపోయింది. భరత్ గాడి ఫోన్ మేడం తీసుకున్నా కూడా ఇంకా బుద్ది రాక ఇంకెక్కడి నుండో మెసేజ్ చేస్తున్నాడు అని వెంటనే ఈ విశయం మేడం కు చెప్దామని చూసింది. కానీ ఎందుకో ఈ విశయం చెప్పడం కంటే డైరెక్ట్ గా లైవ్ చుపిస్తేనే ఇంపాక్ట్ గట్టిగా ఉంటుంది అని అనిపించి, అటు ఇటు తిరుగుతూ మేడం కోసం ఎదురుచూస్తుంది. కాసేపటికి మేడం రాగానే వెంటనే తనని ఎక్కించుకుని కార్ స్టార్ట్ చేసి స్పీడ్ గా పోనిచ్చింది. మేడం అది చూసి ఎంటి ఎందుకు అంత స్పీడ్ వెళ్తున్నావ్ అని అంది. బిందు మనసులో నవ్వుకుంటూ మేడం ను చూసి నిన్న మధ్యాహ్నం నీ ప్రియుడి గురించి ఎదో చెప్పావ్ గా వాడు ఇప్పుడు మారాడు ఇంకా వాన్ని బాధ పెట్టడం ఇష్టం లేదు అని అదెంత వరకు వచ్చిందో చూపిద్దాం అని అంది. మేడం కు ఏం అర్దం కాలేదు అప్పుడే పొద్దున ప్రియ మెసేజ్ చేసింది గుర్తు వచ్చింది వెంటనే బాగ్ లో చెక్ చేసుకుంది. ఫోన్ అక్కడే ఉండడం తో బిందు కు ఈ విశయం తెలీదు లే అని ఊరుకుంది.