BARTHALA MAARPIDI
BARTHALA MAARPIDI – 34 | భర్తల మార్పిడి | Husband Swap STORIES
BARTHALA MAARPIDI - 34 | భర్తల మార్పిడి | Husband Swap STORIES
BARTHALA MAARPIDI – 34 | భర్తల మార్పిడి | Husband Swap STORIES
కథ,కథనం: సంధ్య – కిరణ్
నెమ్మదిగా చూపు కిందికి దింపాను… పక్కలకి తోసుకొస్తూన్న దాని ఎఱ్ఱటిగుబ్బలూ , నా మొగుడి నడుం కి అల్లుకుపోయిన దాని పచ్చటి తొడలూ , దాని ఎఱ్ఱటి పిర్రల్ని ఒడిసి పట్టుకునున్న నా మొగుడి కాఫీరంగు చేతులకి కాంట్రాస్టుగా, మిలమిలా మెరిసి పోతున్నాయి
‘….అలా కిందికి జారిపోతావేంటీ!…’ అంటూ ఫ్రిజ్ వతలవైపునుంచీ నా మొగుడి కంప్లైంట్…‘…టైల్స్ గోడలూ!…జారిపోనేంటీ!.. .ఉమ్మ్ఁ…’ అంటూ మళ్ళీ పైకి లేస్తూన్న వకుళ సన్నాయి నొక్కులూ…
‘…ఎహే!…ఇక్కడ బాగోలేదు…కాఫీ టేబుల్ దగ్గరకెళ్దాం దా!…’అంటూ తన ప్రయత్నాల చప్పుడ్లు…‘…ఇంకా నయం!…బజార్లో కెళ్దామన్నావు కాదు!…’ అంటూ ఆపుతూన్న దాని గాజుల గలగలలూ…
…నేనూ జారడం మొదలైంది…‘…అక్కడికెళ్ళడం తప్పదేమోరా భగవంతుడా!…’ అనుకుంటూ చేతికంకిన వాటిని కిందికి నొక్కి పైకి లేస్తూ ఏంటా అవి!?…అనుకుంటూ చూశాను… మధు చేతులవి… తన అరచేతుల్ని గోడకి నొక్కిపెట్టి కదులుతున్నాడు నా తొడల మధ్య…
…ఒక ఐడియా మెరిసింది బుర్రలో!…‘…వకూ!…’ అంటూ సన్నగా బుసకొట్టాను…అది నా వైపు తలతిప్పింది…
…మధు భుజాల్ని మోచేతుల్తో కిందికి నొక్కేస్తూ పైకి లేచి , ముందు కుడి కాలినీ , ఆపైన ఎడం కాలినీ తన చేతులమీంచి పైకి తీసుకుని, చెరో వైపూ దించి కుర్చీలో కూర్చున్నట్లుగా తన ముంజేతుల మీద కూర్చున్నాను…
తనూ నా మొగుడి భుజాలట్టుకుని పైకి లేచి ,తన చేతుల్ని పక్కలకి సర్దుకుని, ముంజేతులమీద సెటిలై… గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకుని ‘…బలే!…’ అన్నట్లుగా నవ్వుతూ నాకు కన్ను గీటింది… పొంగిన దాని గుబ్బలు నా మొగుడి మొహాన్ని కప్పేశాయనుకుంటా!…తన జుత్తు మాత్రమే కనిపిస్తూంది పైకి…
‘…బాగుందీ పొజిషన్!…’ అని ముద్ద, ముద్దగా దాన్ని మెచ్చుకుంటూ నడుం కదపడం మొదలెట్టినట్లున్నాడు నా మొగుడు…వకుళ స్థనాలు లయగా కదలడం మొదలెట్టాయి…మధ్య మధ్యలో తలెందుకు విదిలిస్తున్నాడబ్బా!… అనుకుంటూ పరీక్షగా చూశాను… నలుపుడ్లతో ఎఱ్ఱబారిన దాని కుడి చనుమొన , నా మొగుడి ఎడం చెవిలో పైకీ , కిందికీ కదులుతూంది…అవతల చెవిలో కూడానేమో! …అంచేతే కితకితలు!… అనుకుంటూంటే… మొదలయ్యాయి ,మధు పోట్లు…
…నా చిరకాల వాంఛ తీరేట్టుగా మధు జుత్తు నా చంకల్లో, గుబ్బలకీ , వాటి మధ్యా , తొడ మూలాల్లో , పొత్తికడుపు మీదా , పిర్రలమీదా, పిక్కల మీదా రుద్దుకుంటూంటే …పోట్లమీద పోట్లు పడుతూంటే… ‘… ఒకేసారి నా వాంఛా, నా మొగుడికోరికా బలే తీరుతున్నాయి…’ అనుకుంటూ , వకుళ వైపు చూశాను…
…ఆల్చిప్పల్లాంటి దాని కళ్ళు మత్తుగా మూతబడున్నాయి…ఎఱ్ఱటి పెదాలమీద అందమైన చిరునవ్వు మెరుస్తూంది…దాని పొడుగాటి వేళ్ళు నా మొగుడి చిక్కటి తలకట్టులోకి చొరబడి, గుబ్బలకొత్తుకుంటున్నాయి…
‘…ఉహ్హ్…స్వర్గం…’ అంటూన్న నా మొగుడి మంద్రపు మాటా!…‘…అనుమానమా!…’ అని సర్టిఫై చేస్తూన్న బొంగురు స్వరం , చెవుల్లో పడేసరికి , మధుని వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను … తృప్తిగా!
…ఇంతలో ఫ్రిజ్ మీదెట్టిన మగాళ్ళ సెల్ ఫోన్స్ మోగాయి…ఒక్కసారే!… వాటిని పట్టించుకోకుండా దున్నేస్తున్నారు మగాళ్ళు…కాసేపు మోగి ఆగిపోయాయి…‘ …అమ్మయ్య…’ అనుకుంటూంటే ఓ అర క్షణం తరవాత మళ్ళీ మొదలూ…
…ఒళ్ళు మండి , చేతికందిన దాన్ని అందుకుని చూశాను…అది మధుది…ఆఫీస్ నుంచి…తన చెవిదగ్గరెడ దామా!… అనుకుంటూంటే …
‘…ఇస్స్…’ అన్న వకుళ బుస…అటు వైపు చూశాను… ‘…బిజీ!…విల్ కాల్ బాక్ సూన్ …’ అన్న టెంప్లేట్ సెలెక్ట్ చే సి నాకు చూపిస్తూందది … థంప్సప్ చూపించి నేనూ ఆ పనే చేసి గడియారం వైపు చూశాను…తొమ్మిదిన్నరౌతూంది… ‘…పావుగంటనీంచి నడుస్తూంది , ఈ వంటింటి వాయింపు…’ అనుకుంటూ మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకున్నాను…
…మగాళ్ల రొప్పులు పెద్దవౌతున్నాయి…‘…కాసేపట్లో ఐ…పో…తా…రే…మో!… అనుకుంటూంటే మళ్ళీ మోగాయి…మొబైల్స్…మధుది తీసి చూస్తే …అర్జెంట్…ఆఫీస్…అని ఫ్లాష్ అవుతూంది…
‘…వి…కా…స్!…మీ …బా…సి…ణి…’ అని ముందుకొంగి నా మొగుడి చెవిలో గొణుగుతూంది వకుళ … ‘…ఏ…య్…మ…దూ!… ఆఫీ…స్ …అర్జెంటట!… ’ అని నేనూ గొణిగాను …దాని మొగుడి చెవిలో…
‘…ఆఁ…’ అని దున్నుడు స్పీడు పెంచినట్లున్నారు… ‘…హు…హు…హు…హుమ్మ్…హూఁమ్మ్…’ మగ రొప్పులతో గది అదురుతూంది… అతి కష్టం మీద మా గొంతుల్ని అణుచుకుంటున్నాం నేనూ, వకుళా… …ఫోన్లు ఆగకుండా మోగుతూనే ఉన్నాయి…వాచ్ మన్ గాడు పరిగెత్తుకొస్తాడేమోరా దేవుడా ! అనుకుంటూంటే ‘…ఆహ్హ్, అఆహ్హ్…’ ల మధ్య నా పూలోతుల్లో వెచ్చటి జడివాన…
…వకుళ ఫోన్ ఆన్ చేసి చెవిదగ్గరెట్టిందేమో!…‘…ఆహ్హ్ …గు…డ్…మార్నిం…గ్…మధూ!…’ అంటున్నాడు వికాస్…రొప్పుల మధ్య…
‘…ఇప్పు…డేంటి…గు…డ్…మార్నింగ్!?…’ అని మధు అంటూంటే…‘ఇస్స్…’ అంటూ తన పెదాల మీద వేలెట్టి , ఆవిడ పేరు మాధురీ గోయల్… అని ఒక చెవిలో గుసగుసలాడి , మరో చెవిదగ్గర ఆన్ చేసిన ఫోన్ పెట్టాను… అవతల వాళ్ళు చెప్పేది వింటూనే గెంటు తున్నాడు …నా వైపు చూసి నవ్వుతూ…
‘…ఛీ!…’ అంటూ ఓ చేత్తో నా నోరు మూసుకుని వెనక్కి వాలిపోయాను …ఫోన్ మైక్రోఫోన్ నుంచి దూరంగా ఉండడానికి…
…వికాస్ స్పీకర్ కూడా ఆన్ ఐనట్లుంది…‘…ఏంటంత ఆయాసపడిపోతున్నావ్!…’ అంటూన్న మాధురీ దీదీ గొంతు ఖంగుమంది…‘… ర…న్నిం…గ్ …ట్రాక్…మీదు…న్నాను…విల్ల్ కాల్ బాక్…’ అని బొంకి…‘ …ఆఫ్…’ అని సైగ చేసి ,వకుళ చేతికిచ్చాడేమో తన మొబైల్!… ఆఖరి పోట్ల అదుర్లకి ‘…ఉ..ఉమ్మ్..’…అంటూ అది కుస్తీ పట్టడం కనిపించింది … అది ఆఫ్ చెయ్యబోయి , వాల్యూం తగ్గించిందేమో!…
‘…ఏ ట్రాక్ …మీదున్నావో తెలుస్తూనే ఉందిలే!… నీ ఒళ్ళో వకుళ కదూ!…సాయంత్రం నీ బాస్ కోసం కాస్త మిగుల్చు!…బై!…’ అని నవ్వుతూ దీదీ అంటూన్న మాట సన్నగా వినిపించి లైన్ కట్ ఐపోయింది…‘…ఛీ!…’ అంది వకుళ , మొహాన్ని కందగడ్డలా చేసుకుని…
‘…ఏమనుకున్నావ్!…అసాధ్యురాలావిడ!…’ అన్నాడు వికాస్ , నవ్వుతూ…
‘…ఓకే!…ఐ విల్ కాల్ హిమ్ నౌ!…విల్ బి ఇన్ ఆఫీస్ …ఇన్ ఏన్ అవర్…థాంక్స్ సుచీ!…’ అంటూ మధు లైన్ కట్ చేస్తూంటే…‘ …ఎవరా సుచీ!…’ అన్నాను … నా గొంతులో ఈర్ష్య ధ్వనించిందేమో!…‘…నా నలభైఐదేళ్ళ సెక్రటరీ…సుచరిత… వెరీ స్ట్రైట్ …’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ…
‘… నిజంగా సుచరితేనే ఆవిడ…ఏం బాధ పడక్కర్లే!…’ అంది వకుళ, తనూ గొంతు కలుపుతూ… ‘…నీకులేని బాధ నాకెందుకూ!…’ అంటూ తల తిప్పుకున్నాను…దొరికిపోయానే!…అని బాధ పడుతూ…
…ఇంతలో మరో సారి మోగింది…మధు మొబైల్…‘…హాఁ దీపా భాబీ!…ఇప్పుడే మీకు ఫోన్ చేద్దామనుకుంటున్నాం!…’ అని బొంకుతూ స్పీకర్ ఆన్ చేశాడు మధు…
‘…వరసలు కలిపేస్తున్నావ్…ప్రోగ్రామ్ సంగతేంటీ?… అనుకుంటున్నాం!… అంటున్నావు!…ఎవరెవరున్నారేంటక్కడ!?…’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించిందావిడ…
‘…అది చెబ్దామనే!…ఓ చిన్న సమస్య…వికాస్ వాళ్ల బాస్ , వైఫ్ …మీలాగే…మా ఇంటికి వస్తామని అంటే…మా తరఫున మాటిచ్చేశాడట… మనం మరో రోజు…’ అంటూ అర్థోక్తి లో ఆపేశాడు మధు…తెచ్చిపెట్టుకున్న విచారంతో!…
‘…ఒహ్…ఓ రెండు రోజుల్లో బిమల్ యూరప్ కి వెళ్తున్నాడు…ఏదో కాన్ఫరెన్సుకి…’ అని ఓ అరక్షణం నిరుత్సాహంగా ఆగిపోయి ‘…అవునూ, సంధ్యేదీ!?…కనుక్కుందామని తను ట్రై చేస్తే…సెల్ స్విచ్ ఆఫ్ ట …ఇంతకీ ఏ వయస్సు వాళ్ళేంటీ!?…సంధ్య కీ, వకుళకీ ఓకే యేగా! ’ అందావిడ ధారాళంగా…
‘… మీకన్నా ఓ మూడు , నాలుగేళ్ళు జూనియర్స్ అనుకుంటా…చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ అండ్ సేఫ్ పార్టీలని వికాస్ అంటున్నా…’ అనేస్తూన్న మధు నోరుమూశేశాను…నా అరచేత్తో… ‘…ఏయ్ సందూ!…’ అంటూ విడిపించుకోడానికి మధు ట్రై చేస్తూంటే…
‘…ఆహ్! నీ ఒళ్ళో ఉందానాయనా సంధ్య!…అంచేతా ! ఇంటికి చేస్తే నో రిప్లయ్!…సరే!…మేం రెడీ , సాయంత్రం కలుద్దాం…మోర్ ద మెర్రియర్!…’ అని నవ్వుతూ కట్ చేసిందావిడ…
‘…నా పరువు తీశేశావ్!…’ అని అరిచేశాను , దిగిపోదామని పెనుగులాడుతూ… ‘…ఏం కాదు..’ అంటూ నా పిరుదుల్నట్టుకుని …అహ్హ్… అంటూ మరోసారి తన మొత్త కొత్తుకుని మిగిలిందాన్ని కూడా నా లోతుల్లోకొదిలేశాడు మధు… తను వినేట్టుగా పైకి ‘…ఛీ…’ కొట్టినా ‘… ఎంత కోరికో…నామీద!…’ అని మనస్సులో సంతోషిస్తూ తన భుజం మీద తల వాల్చుకుంటూంటే … ‘నచ్చిందా! …’ అన్నట్లుగా నాకు కన్ను గీటాడు ఎదురుగా నిలబడ్డ వికాస్…
…తనతో కళ్ళు కలపలేక చటుక్కున దిగి పారిపోతూంటే , వికాస్ జబ్బుచ్చుకుని ఆపేసరికి సిగ్గుతో …తన కళ్ళల్లోకి చూడలేక ,తల దించుకున్నాను…
…అప్పటిదాకా తన పక్కనే ఉన్న వకుళ , నవ్వుతూ దూరం జరిగిపోయి , నైటీ వేసుకుంటూనే , ఓర కంటితో చూస్తూండిపోయింది
‘…పర్లేదు సంధ్యా!…మాంఛి రసికురాలు మీ దీప!…’ అని ఓసర్టిఫికేటు పడేసి, ఓ కాఫీ కప్పందుకుని , టవల్ చుట్టుకుంటూనే ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ హాల్లోకి నడిచాడు వికాస్…
‘…బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చెయ్యండమ్మాయిలూ…ఇప్పుడే వచ్చేస్తాం…అంటూ టవల్ చుట్టుకుని , తలుపుదాకా వెళ్ళి…కాఫీ ప్లీజ్ అంటూ ఆగిపోయి పోయి…రమ్మన్నట్లుగా తలూపాడు…నైటీ ఎక్కించుకుంటూనే గబగబా కాఫీ ఓ కప్పులో పోసి ముందుకెళ్ళి అందించాను…
‘….అలా కిందికి జారిపోతావేంటీ!…’ అంటూ ఫ్రిజ్ వతలవైపునుంచీ నా మొగుడి కంప్లైంట్…‘…టైల్స్ గోడలూ!…జారిపోనేంటీ!.. .ఉమ్మ్ఁ…’ అంటూ మళ్ళీ పైకి లేస్తూన్న వకుళ సన్నాయి నొక్కులూ…
‘…ఎహే!…ఇక్కడ బాగోలేదు…కాఫీ టేబుల్ దగ్గరకెళ్దాం దా!…’అంటూ తన ప్రయత్నాల చప్పుడ్లు…‘…ఇంకా నయం!…బజార్లో కెళ్దామన్నావు కాదు!…’ అంటూ ఆపుతూన్న దాని గాజుల గలగలలూ…
…నేనూ జారడం మొదలైంది…‘…అక్కడికెళ్ళడం తప్పదేమోరా భగవంతుడా!…’ అనుకుంటూ చేతికంకిన వాటిని కిందికి నొక్కి పైకి లేస్తూ ఏంటా అవి!?…అనుకుంటూ చూశాను… మధు చేతులవి… తన అరచేతుల్ని గోడకి నొక్కిపెట్టి కదులుతున్నాడు నా తొడల మధ్య…
…ఒక ఐడియా మెరిసింది బుర్రలో!…‘…వకూ!…’ అంటూ సన్నగా బుసకొట్టాను…అది నా వైపు తలతిప్పింది…
…మధు భుజాల్ని మోచేతుల్తో కిందికి నొక్కేస్తూ పైకి లేచి , ముందు కుడి కాలినీ , ఆపైన ఎడం కాలినీ తన చేతులమీంచి పైకి తీసుకుని, చెరో వైపూ దించి కుర్చీలో కూర్చున్నట్లుగా తన ముంజేతుల మీద కూర్చున్నాను…
తనూ నా మొగుడి భుజాలట్టుకుని పైకి లేచి ,తన చేతుల్ని పక్కలకి సర్దుకుని, ముంజేతులమీద సెటిలై… గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకుని ‘…బలే!…’ అన్నట్లుగా నవ్వుతూ నాకు కన్ను గీటింది… పొంగిన దాని గుబ్బలు నా మొగుడి మొహాన్ని కప్పేశాయనుకుంటా!…తన జుత్తు మాత్రమే కనిపిస్తూంది పైకి…
‘…బాగుందీ పొజిషన్!…’ అని ముద్ద, ముద్దగా దాన్ని మెచ్చుకుంటూ నడుం కదపడం మొదలెట్టినట్లున్నాడు నా మొగుడు…వకుళ స్థనాలు లయగా కదలడం మొదలెట్టాయి…మధ్య మధ్యలో తలెందుకు విదిలిస్తున్నాడబ్బా!… అనుకుంటూ పరీక్షగా చూశాను… నలుపుడ్లతో ఎఱ్ఱబారిన దాని కుడి చనుమొన , నా మొగుడి ఎడం చెవిలో పైకీ , కిందికీ కదులుతూంది…అవతల చెవిలో కూడానేమో! …అంచేతే కితకితలు!… అనుకుంటూంటే… మొదలయ్యాయి ,మధు పోట్లు…
…నా చిరకాల వాంఛ తీరేట్టుగా మధు జుత్తు నా చంకల్లో, గుబ్బలకీ , వాటి మధ్యా , తొడ మూలాల్లో , పొత్తికడుపు మీదా , పిర్రలమీదా, పిక్కల మీదా రుద్దుకుంటూంటే …పోట్లమీద పోట్లు పడుతూంటే… ‘… ఒకేసారి నా వాంఛా, నా మొగుడికోరికా బలే తీరుతున్నాయి…’ అనుకుంటూ , వకుళ వైపు చూశాను…
…ఆల్చిప్పల్లాంటి దాని కళ్ళు మత్తుగా మూతబడున్నాయి…ఎఱ్ఱటి పెదాలమీద అందమైన చిరునవ్వు మెరుస్తూంది…దాని పొడుగాటి వేళ్ళు నా మొగుడి చిక్కటి తలకట్టులోకి చొరబడి, గుబ్బలకొత్తుకుంటున్నాయి…
‘…ఉహ్హ్…స్వర్గం…’ అంటూన్న నా మొగుడి మంద్రపు మాటా!…‘…అనుమానమా!…’ అని సర్టిఫై చేస్తూన్న బొంగురు స్వరం , చెవుల్లో పడేసరికి , మధుని వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను … తృప్తిగా!
…ఇంతలో ఫ్రిజ్ మీదెట్టిన మగాళ్ళ సెల్ ఫోన్స్ మోగాయి…ఒక్కసారే!… వాటిని పట్టించుకోకుండా దున్నేస్తున్నారు మగాళ్ళు…కాసేపు మోగి ఆగిపోయాయి…‘ …అమ్మయ్య…’ అనుకుంటూంటే ఓ అర క్షణం తరవాత మళ్ళీ మొదలూ…
…ఒళ్ళు మండి , చేతికందిన దాన్ని అందుకుని చూశాను…అది మధుది…ఆఫీస్ నుంచి…తన చెవిదగ్గరెడ దామా!… అనుకుంటూంటే …
‘…ఇస్స్…’ అన్న వకుళ బుస…అటు వైపు చూశాను… ‘…బిజీ!…విల్ కాల్ బాక్ సూన్ …’ అన్న టెంప్లేట్ సెలెక్ట్ చే సి నాకు చూపిస్తూందది … థంప్సప్ చూపించి నేనూ ఆ పనే చేసి గడియారం వైపు చూశాను…తొమ్మిదిన్నరౌతూంది… ‘…పావుగంటనీంచి నడుస్తూంది , ఈ వంటింటి వాయింపు…’ అనుకుంటూ మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకున్నాను…
…మగాళ్ల రొప్పులు పెద్దవౌతున్నాయి…‘…కాసేపట్లో ఐ…పో…తా…రే…మో!… అనుకుంటూంటే మళ్ళీ మోగాయి…మొబైల్స్…మధుది తీసి చూస్తే …అర్జెంట్…ఆఫీస్…అని ఫ్లాష్ అవుతూంది…
‘…వి…కా…స్!…మీ …బా…సి…ణి…’ అని ముందుకొంగి నా మొగుడి చెవిలో గొణుగుతూంది వకుళ … ‘…ఏ…య్…మ…దూ!… ఆఫీ…స్ …అర్జెంటట!… ’ అని నేనూ గొణిగాను …దాని మొగుడి చెవిలో…
‘…ఆఁ…’ అని దున్నుడు స్పీడు పెంచినట్లున్నారు… ‘…హు…హు…హు…హుమ్మ్…హూఁమ్మ్…’ మగ రొప్పులతో గది అదురుతూంది… అతి కష్టం మీద మా గొంతుల్ని అణుచుకుంటున్నాం నేనూ, వకుళా… …ఫోన్లు ఆగకుండా మోగుతూనే ఉన్నాయి…వాచ్ మన్ గాడు పరిగెత్తుకొస్తాడేమోరా దేవుడా ! అనుకుంటూంటే ‘…ఆహ్హ్, అఆహ్హ్…’ ల మధ్య నా పూలోతుల్లో వెచ్చటి జడివాన…
…వకుళ ఫోన్ ఆన్ చేసి చెవిదగ్గరెట్టిందేమో!…‘…ఆహ్హ్ …గు…డ్…మార్నిం…గ్…మధూ!…’ అంటున్నాడు వికాస్…రొప్పుల మధ్య…
‘…ఇప్పు…డేంటి…గు…డ్…మార్నింగ్!?…’ అని మధు అంటూంటే…‘ఇస్స్…’ అంటూ తన పెదాల మీద వేలెట్టి , ఆవిడ పేరు మాధురీ గోయల్… అని ఒక చెవిలో గుసగుసలాడి , మరో చెవిదగ్గర ఆన్ చేసిన ఫోన్ పెట్టాను… అవతల వాళ్ళు చెప్పేది వింటూనే గెంటు తున్నాడు …నా వైపు చూసి నవ్వుతూ…
‘…ఛీ!…’ అంటూ ఓ చేత్తో నా నోరు మూసుకుని వెనక్కి వాలిపోయాను …ఫోన్ మైక్రోఫోన్ నుంచి దూరంగా ఉండడానికి…
…వికాస్ స్పీకర్ కూడా ఆన్ ఐనట్లుంది…‘…ఏంటంత ఆయాసపడిపోతున్నావ్!…’ అంటూన్న మాధురీ దీదీ గొంతు ఖంగుమంది…‘… ర…న్నిం…గ్ …ట్రాక్…మీదు…న్నాను…విల్ల్ కాల్ బాక్…’ అని బొంకి…‘ …ఆఫ్…’ అని సైగ చేసి ,వకుళ చేతికిచ్చాడేమో తన మొబైల్!… ఆఖరి పోట్ల అదుర్లకి ‘…ఉ..ఉమ్మ్..’…అంటూ అది కుస్తీ పట్టడం కనిపించింది … అది ఆఫ్ చెయ్యబోయి , వాల్యూం తగ్గించిందేమో!…
‘…ఏ ట్రాక్ …మీదున్నావో తెలుస్తూనే ఉందిలే!… నీ ఒళ్ళో వకుళ కదూ!…సాయంత్రం నీ బాస్ కోసం కాస్త మిగుల్చు!…బై!…’ అని నవ్వుతూ దీదీ అంటూన్న మాట సన్నగా వినిపించి లైన్ కట్ ఐపోయింది…‘…ఛీ!…’ అంది వకుళ , మొహాన్ని కందగడ్డలా చేసుకుని…
‘…ఏమనుకున్నావ్!…అసాధ్యురాలావిడ!…’ అన్నాడు వికాస్ , నవ్వుతూ…
‘…ఓకే!…ఐ విల్ కాల్ హిమ్ నౌ!…విల్ బి ఇన్ ఆఫీస్ …ఇన్ ఏన్ అవర్…థాంక్స్ సుచీ!…’ అంటూ మధు లైన్ కట్ చేస్తూంటే…‘ …ఎవరా సుచీ!…’ అన్నాను … నా గొంతులో ఈర్ష్య ధ్వనించిందేమో!…‘…నా నలభైఐదేళ్ళ సెక్రటరీ…సుచరిత… వెరీ స్ట్రైట్ …’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ…
‘… నిజంగా సుచరితేనే ఆవిడ…ఏం బాధ పడక్కర్లే!…’ అంది వకుళ, తనూ గొంతు కలుపుతూ… ‘…నీకులేని బాధ నాకెందుకూ!…’ అంటూ తల తిప్పుకున్నాను…దొరికిపోయానే!…అని బాధ పడుతూ…
…ఇంతలో మరో సారి మోగింది…మధు మొబైల్…‘…హాఁ దీపా భాబీ!…ఇప్పుడే మీకు ఫోన్ చేద్దామనుకుంటున్నాం!…’ అని బొంకుతూ స్పీకర్ ఆన్ చేశాడు మధు…
‘…వరసలు కలిపేస్తున్నావ్…ప్రోగ్రామ్ సంగతేంటీ?… అనుకుంటున్నాం!… అంటున్నావు!…ఎవరెవరున్నారేంటక్కడ!?…’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించిందావిడ…
‘…అది చెబ్దామనే!…ఓ చిన్న సమస్య…వికాస్ వాళ్ల బాస్ , వైఫ్ …మీలాగే…మా ఇంటికి వస్తామని అంటే…మా తరఫున మాటిచ్చేశాడట… మనం మరో రోజు…’ అంటూ అర్థోక్తి లో ఆపేశాడు మధు…తెచ్చిపెట్టుకున్న విచారంతో!…
‘…ఒహ్…ఓ రెండు రోజుల్లో బిమల్ యూరప్ కి వెళ్తున్నాడు…ఏదో కాన్ఫరెన్సుకి…’ అని ఓ అరక్షణం నిరుత్సాహంగా ఆగిపోయి ‘…అవునూ, సంధ్యేదీ!?…కనుక్కుందామని తను ట్రై చేస్తే…సెల్ స్విచ్ ఆఫ్ ట …ఇంతకీ ఏ వయస్సు వాళ్ళేంటీ!?…సంధ్య కీ, వకుళకీ ఓకే యేగా! ’ అందావిడ ధారాళంగా…
‘… మీకన్నా ఓ మూడు , నాలుగేళ్ళు జూనియర్స్ అనుకుంటా…చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ అండ్ సేఫ్ పార్టీలని వికాస్ అంటున్నా…’ అనేస్తూన్న మధు నోరుమూశేశాను…నా అరచేత్తో… ‘…ఏయ్ సందూ!…’ అంటూ విడిపించుకోడానికి మధు ట్రై చేస్తూంటే…
‘…ఆహ్! నీ ఒళ్ళో ఉందానాయనా సంధ్య!…అంచేతా ! ఇంటికి చేస్తే నో రిప్లయ్!…సరే!…మేం రెడీ , సాయంత్రం కలుద్దాం…మోర్ ద మెర్రియర్!…’ అని నవ్వుతూ కట్ చేసిందావిడ…
‘…నా పరువు తీశేశావ్!…’ అని అరిచేశాను , దిగిపోదామని పెనుగులాడుతూ… ‘…ఏం కాదు..’ అంటూ నా పిరుదుల్నట్టుకుని …అహ్హ్… అంటూ మరోసారి తన మొత్త కొత్తుకుని మిగిలిందాన్ని కూడా నా లోతుల్లోకొదిలేశాడు మధు… తను వినేట్టుగా పైకి ‘…ఛీ…’ కొట్టినా ‘… ఎంత కోరికో…నామీద!…’ అని మనస్సులో సంతోషిస్తూ తన భుజం మీద తల వాల్చుకుంటూంటే … ‘నచ్చిందా! …’ అన్నట్లుగా నాకు కన్ను గీటాడు ఎదురుగా నిలబడ్డ వికాస్…
…తనతో కళ్ళు కలపలేక చటుక్కున దిగి పారిపోతూంటే , వికాస్ జబ్బుచ్చుకుని ఆపేసరికి సిగ్గుతో …తన కళ్ళల్లోకి చూడలేక ,తల దించుకున్నాను…
…అప్పటిదాకా తన పక్కనే ఉన్న వకుళ , నవ్వుతూ దూరం జరిగిపోయి , నైటీ వేసుకుంటూనే , ఓర కంటితో చూస్తూండిపోయింది
‘…పర్లేదు సంధ్యా!…మాంఛి రసికురాలు మీ దీప!…’ అని ఓసర్టిఫికేటు పడేసి, ఓ కాఫీ కప్పందుకుని , టవల్ చుట్టుకుంటూనే ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ హాల్లోకి నడిచాడు వికాస్…
‘…బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చెయ్యండమ్మాయిలూ…ఇప్పుడే వచ్చేస్తాం…అంటూ టవల్ చుట్టుకుని , తలుపుదాకా వెళ్ళి…కాఫీ ప్లీజ్ అంటూ ఆగిపోయి పోయి…రమ్మన్నట్లుగా తలూపాడు…నైటీ ఎక్కించుకుంటూనే గబగబా కాఫీ ఓ కప్పులో పోసి ముందుకెళ్ళి అందించాను…
థాంక్స్ చెప్తూ అందుకుని , ‘…మాట…’ అంటూ వకుళని పిలిచి…ఓ రెండడుగులేశాడు…దాని వెనకే నేనూ బైల్దేరాను , పిచ్చిదానిలాగ…
‘…సంధ్యా!…పర్సనల్!…’ అంటూ నా వైపు చూశాడు మధు…ఆగమన్నట్లుగా…
…మనస్సు చివుక్కుమనడంతో వెనక్కి తిరిగాను…కళ్ళల్లో నీరు తిరుగుతూంటే కిటికీలోంచి బైటికి చూస్తూండిపోయాను…దాచుకోడానికి…
… నా భుజం మీద సేద తీర్చే ఓ అలవాటైన స్పర్శ… చివాల్న వెనక్కి తిరిగి , తనని కౌగిలించేసుకుని , ‘…ఇంక చాలిది …నన్నింటిదగ్గర దింపేసి వెళ్ళు వికాస్…’ అంటూ తన గుండెల్లో మొహం దాచుకున్నాను…
‘…ఏయ్… రిలాక్స్…ఎవరి సంసారాలు వాళ్లవనీ…ఇదంతా టెంపరరీ అనీ మర్చిపోకు…అంటూ చుబుకముచ్చుకుని నా మొహాన్ని పైకెత్తి , పెదాలమీద ముద్దెట్టుకుని.. నా వెన్ను నిమురుతూండిపోయాడు ,…
…ఎంతసేపలా ఉండిపోయామో!… వెనకనించి గొంతుసవిరించుకుంటూన్న చప్పుడు విని తలలు తిప్పాం…మధు , వకుళ…
‘…ఒహ్, సారీ సంధ్యా!…అఫెండయ్యావా!…’ అంటూ లోపలికొచ్చారిద్దరూ… కొద్దిగా విడిపోయాం , మేమిద్దరం…
‘…మా కొత్త బాస్ …ఇవాళ సాయంత్రం వాళ్ళావిడతో కలిసి ఇక్కడికొస్తామని కబురు…కాదనలేను…సరే…అంటే మిగిలిన వాళ్ళు ఏమను కుంటారో!… అని సందేహం… వకుళని విడిగా కనుక్కుందామనీ!…’ అన్నాడు మధు…నా వైపు చూస్తూ… నేనేం మాట్లాడకుండా తల తిప్పు కున్నాను
‘…పూర్తిగా కొత్తవాళ్ళు కదా!…సరిపోయేవాళ్ళో, కాదో!!…’ అన్నాడు వికాస్…‘..ఆ ఇబ్బందేమీ లేదు వికాస్!…మన గ్రూప్ లో ఉండదగ్గవాళ్ళే! ’ అన్నాడు మధు…గ్యారెంటీ ఇస్తూన్న స్వరంలో… ‘…చూద్దాం!…’ అన్నాడు వికాస్ …
‘…నువ్వేమంటావ్ సంధ్యా!?…’ అన్నాడు మధు…నా వైపొక అడుగేయబోయి ఆగిపోయి… ‘…నేనేమంటానూ!…మీ …పర్సనల్…కదా!…’ అన్నాను …మరో వైపు చూస్తూ,,,
‘…ఏయ్ సంధ్యా!…మీ ఇద్దరికీ ఓ సర్ప్రైజ్ ఇద్దామనే నన్ను విడిగా తీసికెళ్ళి చెప్పాడు…’ అంటూ నా పక్కన చేరి…‘…ఏవనుకోకే!…తన మాటతీరు తెలుసుగా నీకూ!….’ అని చిన్నగా నాకు మాత్రమే వినిపించేలా అని… , ‘…రమ్మని చెప్పేశాం వికాస్ …మీకేం అభ్యంతరం ఉండదు …నాదీ పూచీ!…’ అంటూ నా వెనకనీంచి చెయ్యి జాపి తన చేతిని నిమిరింది…..కాస్త మెత్తబడ్డాడు వికాస్…
‘…ఏమనుకోకు సంధ్యా…!’ అంటూ నాకు మరోసారి చెప్పి…‘…స్నానాలు చేసొద్దాం వికాస్…’ అంటూ తన చెయ్యుచ్చుకుని మేడ మెట్లవైపు దారి తీస్తూ…‘…పిల్లల గదిలో టవల్సున్నాయా వకూ!?…’ అన్నాడు మధు…
‘…ఇప్పుడే వచ్చేస్తానే!…’ అంటూ నా వీపు తట్టి…మగాళ్లని దాటుకుంటూ పైకి పరిగెత్తింది వకుళ… ‘…మాయలమారి పిల్ల!…’ అని నవ్వుకుంటూ ఎగ్స్ పగలగొట్టడం మొదలెట్టాను… ‘…వచ్చేశానే!…’మరో రెండు నిమిషాల్లో నా పక్కన జేరింది వకుళ
…ఓ పావు గంటలో స్నానాలు చేసి తయారై , మొబైళ్ళల్లో మాట్లాడుతూ డైనింగ్ హాల్ లోకొచ్చారు మగాళ్ళు… ‘…తొందరగా పెట్టండి… కొన్ని ముఖ్యమైన పనులు చూసుకుని లంచ్ టైమ్ కల్లా వచ్చేస్తాం… అన్నాడు మధు ఓ కుర్చీలో కూర్చుంటూ…
‘..ఆఁ!…వచ్చేస్తారు!…గెస్ట్ లని పిలిచేస్తే ఐపోయిందీ?…ఇక్కడ పనులెవరు చూస్తారూ!?…’ అని దెప్పింది వకుళ…ట్రే లని ముందుకి తోస్తూ…
‘…మీ కన్నా బాగా ఎవరు ప్లాన్ చెయ్యగలరు వకూ!…మేముంటే అడ్డుకూడానూ!…’ అన్నాడు వికాస్ , మరో కుర్చీలో సెటిలౌతూ అందుబాటులో కొచ్చిన దాని పిర్రని పిసికి…పండు టమాటాలా తయారైంది దాని మొహం…
…ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో మధువైపు చూశాను …నన్ను దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా చెయ్యి జాపాడు చిరునవ్వుతో…అడ్డంగా తలూపాను ,దూరంగా జరుగుతూ…
… కాసేపట్లో గబగబా పూర్తి చేసి , కార్ల తాళాలు అందుకుని బయల్దేరిన వాళ్ళే…మొహాలు, మొహాలు చూసుకుని , చటుక్కున వెనక్కొచ్చి , నన్ను మధూ, దాన్ని వికాస్ అదాట్న కౌగిల్లోకి లాక్కుని , పెదాలందుకున్నారు …
‘…ఉమ్ఁ…ఉమ్మ్ఁ…తొందరగా వెళ్ళిరండి…పనులున్నాయి…’ అన్నాను , ముందుగా మధు కౌగిట్లోంచి బయటపడి…
‘…అవును వికాస్… నడు…లంచ్ అయిపోయింతరవాత వెచ్చగా రెస్ట్ తీసుకుందాం…’ అన్నాడు మధు , ఇంకా తన భార్య పెదాలని వదలని నా మొగుడివైపు చూస్తూ…
‘…తోకలు కోసీగలం…ఇవాళ మా జోలికొస్తే!…’ అంది , అప్పుడే విడిపించుకున్న వకుళ , డీప్ నెక్ నైటీ లోంచి ఉబుకుతూన్న గుబ్బల్ని అరచేతుల్తో కప్పుకుంటూ…
‘…ముందరి తో…క…లు… కాదుగదా!…సాయంత్రం రాబోయే ఆడ గెస్ట్ లు అన్యాయమైపోతారు…’ అన్నాడు మధు , దొంగ భయం నటిస్తూ పాంట్ ముందు …డేరా…ని చేతుల్తో కప్పుకుని…
…నేనూ వకుళా ముసిముసి నవ్వుల్తో మొహాలు చూసుకున్నాం…మగాళ్ళు నవ్వుతూ బయటికెళ్తూంటే…
…‘…ఆకలి దంచేస్తూండడంతో వంటిట్లో చొరబడి , చెరో ట్రేనందుకున్నాం…నేనక్కడే మొదలెట్టా…
‘…రా!…’ అంటూ మరొక ట్రే ని అందుకుని డైనింగ్ టేబుల్ వైపు బయల్దేరింది…‘…ఎందుకే!…ఇక్కడే కూర్చుని తినేస్తే పోలా!…’ అని నేనన్నా , అది ఆగకపోవడంతో , నేనూ దాని వెనకే నడిచాను…
‘…రూప ని రమ్మని ఫోన్ చేశా!…దానికి వంటపనప్పగించి, మనం సాయంత్రంపు ఏర్పాట్లు చూసుకుందాం …’ అంటూ ఓ కుర్చీలో కూలబడింది…‘…అవును కదూ…తిన్న తరవాత మాట్లాడ్దాం!…’ అంటూ దానిపక్కన కూర్చుని లాగించడం మొదలెట్టాను… కాసేపట్లో ఆ పని ముగించి కాఫీ సిప్ చెస్తూ ప్లానింగ్ మొదలెట్టాం…
‘…ఎన్నింటికి కలుద్దాం!?…’ అన్నది మొదటి ప్రశ్న…కాస్త తర్జన , భర్జనల తరవాత సాయంత్రం ఐదింటికి… అని నిర్ణయమైపోయింది
‘…సరే!…కలిశాం…ఆ తరవాత !…’ అన్నాను…
…ఎవరి భార్యలతో వాళ్ళు గుండ్రంగా వేసిన సోఫాల్లో సెటిలవడం…లైట్ హగ్ తో పరిచయాలు…
… బెరుకు తగ్గడానికి కొత్త పరిచయస్త్థులతో ఒళ్ళూ, ఒళ్ళూ రాసుకునేలా స్లో మ్యూజిక్ డాన్సులు…, మ్యూజిక్ ఆగగానే ఎవరి సీట్లల్లో వాళ్ళు చేరాలనే ఒప్పందం … డ్రింక్స్ బ్రేక్ లో ఆడాళ్ళూ, మగాళ్ళూ రెండు గ్రూపులుగా చేరి కొత్త పార్ట్నర్స్ తో అనుభవాలగురించీ, కార్పరేట్ సెక్టర్లో చాటుమాటు రసికత్వాల గురించి చర్చతో మొదలెట్టి …అవి పాతవైపోయాయిగా!…అంచేత మనం …కొంతవరకైనా వెరైటీ గా చేస్తేనో! అనుకుని … సరే ననుకోడం
ఎలా మొదలెట్టాలీ అని చర్చ …రౌండ్ వన్…బట్టలిప్పుకోడం…
‘…బట్తల నంబర్ ని కంట్రోల్ చేస్తే నయమేమో!…లేక పోతే అదే బోల్డెంత టైం తినేస్తుంది…’ అంది వకుళ…
‘…అవును…ఆడాళ్ళ ఒంటిమీద మాక్సిమం నాలుగూ, మగాళ్ళ ఒంటిమీద మూడు బట్టలుండచ్చంటే!… ’ అని ప్రపోజ్ చేశాను…ఓకే అంది వకుళ…
ఇక రౌండ్ టూ… అసలు పని…వేర్వేరు గదుల్లోనా!…లేక హాల్లోనేనా! … ఎన్ని రౌండ్లు!?… వీటికి మాత్రం సమాధానాలు పట్టుకో లేకపోయాం…ఎంత ట్రై చేసినా…దాంతో అందరితోనూ ఆలోచించింతర్వాత చూద్దాం…అనుకుని ఒదిలేశాం…ఎందుకైనా మంచిది ఐదు పడకలు ఏర్పాటు చ్చెయ్యాలి…అనుకుని ముందుకెళ్ళాం…
…డిన్నర్… ఎనిమిదింటికి హోటల్ వాళ్ళు తీసుకొస్తారు… టేబుల్స్ మీద అరేంజ్ చేసింతర్వాత వాళ్లని పంపించేయడం…నచ్చిన పార్ట్నర్ పక్కన కూర్చుని డిన్నర్… తరవాత అందరూ హాల్లో చేరడం ఆ పైకధ!… అని ఫైనల్ చేశాం…
‘…సరే…ఆడ గెస్ట్ లకి ముందుగా ఏమైనా చెప్దామంటావా!…’ అన్నాను…
…ఆడాళ్ళు నైటీలు , మగాళ్ళు నైట్ గౌన్స్ తెచ్చుకోవాలనీ , ఇష్టముంటే …అ…క్క…డ … జుత్తు తీసేకుని రావాలి… అనుకున్నాం…
‘…ఇంకేమున్నాయీ!…’ అని కాసేపు ఆలోచించి , అందరూ కూర్చుని ఫైనల్ చేసుకోవలసిందే!…’ అనుకుని , రిలాక్స్ అవుతూంటే…
‘…అవునూ!… రౌండ్ వన్ ఏదైనా గేమ్ తో మొదలెడ్తే!?…’ అన్నాను… ‘…బానే ఉంటుంది గానీ … ఆ గేమ్ ని జాగ్రత్తగా ఎంచుకోవాలి…’ అంది వకుళ … ‘…ఎందుకంత బాధ!…ఏదో సరదా గేమ్…ఎవరు ముందు మొదలెట్టాలీ అనే డౌట్ వస్తే ఓ బొమ్మా – బొరుసూ వేసో , లేకపోతే పేక ముక్క తీసో నిర్ణయించుకోడం ,లాంటివి…’ అన్నాను …
‘…వాటికైనా …రూల్స్ కరెక్ట్ గా అనుకోవాలి…లేక పోతేనా!…ఆడ గెస్టులకి ప్రమాదం…ముఖ్యంగా నీ మొగుడిలాంటివాడితో!…’ అందది ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో…‘..ఏంటవీ!?…’ అని కూపీ లాగాను…
‘…నోటితో చెప్పుకోలేని పనులన్నీ చేయించాడ్లే!…’ అందది మరో వైపు చూస్తూ…‘…అంత కాని పనేంచేయించాడమ్మా నా మొగుడూ! … చెప్పూ!…’ అంటూ దెబ్బలాటకి దిగాను…
‘… అహాఁ..కాని పన్లేం కావులే!…ఏకాంతంలో ఐతే మజాయేగానీ…కట్టుకున్న మొగుడిముందు చేస్తే జీవితాంతం దెప్పుడ్లే!… ‘ అంది వకుళ కందిపోయిన మొహంతో
…‘…అందుకోసమా తల్లీ!…పొద్దున్న నే కిచెన్ లోకొచ్చేసరికి … మాంచి ఉత్సాహంగా ‘…కలనిజమాయెగా! …కోరిక తీరెగా!…’ అని కూనిరాగం తీస్తున్నావ్!…ఏమేం తీరాయేంటీ?…’ అన్నాను…
…ఏ కళనుందో!…‘…అవునే!…నిజంగానే నా కోరిక తీరింది…ఎవరు చూస్తారో!..అన్న బెరుకు లేకుండా, పరాయి మగాడితో నేను రెచ్చిపోతే నా మొగుడు ఏమనుకుంటాడో అన్న బెదురు లేకుండా, విశ్రాంతిగా , మా బెడ్ రూం లో, నేను మెచ్చిన మగాడితో ఓ పూర్తి రాత్రి గడపడం …ఒహ్!…భలే ఉందనుకో!…’ అని మొదలెట్టిందది…ఇంచు మించు లొట్టలేసుకుంటూ.
‘…సంధ్యా!…పర్సనల్!…’ అంటూ నా వైపు చూశాడు మధు…ఆగమన్నట్లుగా…
…మనస్సు చివుక్కుమనడంతో వెనక్కి తిరిగాను…కళ్ళల్లో నీరు తిరుగుతూంటే కిటికీలోంచి బైటికి చూస్తూండిపోయాను…దాచుకోడానికి…
… నా భుజం మీద సేద తీర్చే ఓ అలవాటైన స్పర్శ… చివాల్న వెనక్కి తిరిగి , తనని కౌగిలించేసుకుని , ‘…ఇంక చాలిది …నన్నింటిదగ్గర దింపేసి వెళ్ళు వికాస్…’ అంటూ తన గుండెల్లో మొహం దాచుకున్నాను…
‘…ఏయ్… రిలాక్స్…ఎవరి సంసారాలు వాళ్లవనీ…ఇదంతా టెంపరరీ అనీ మర్చిపోకు…అంటూ చుబుకముచ్చుకుని నా మొహాన్ని పైకెత్తి , పెదాలమీద ముద్దెట్టుకుని.. నా వెన్ను నిమురుతూండిపోయాడు ,…
…ఎంతసేపలా ఉండిపోయామో!… వెనకనించి గొంతుసవిరించుకుంటూన్న చప్పుడు విని తలలు తిప్పాం…మధు , వకుళ…
‘…ఒహ్, సారీ సంధ్యా!…అఫెండయ్యావా!…’ అంటూ లోపలికొచ్చారిద్దరూ… కొద్దిగా విడిపోయాం , మేమిద్దరం…
‘…మా కొత్త బాస్ …ఇవాళ సాయంత్రం వాళ్ళావిడతో కలిసి ఇక్కడికొస్తామని కబురు…కాదనలేను…సరే…అంటే మిగిలిన వాళ్ళు ఏమను కుంటారో!… అని సందేహం… వకుళని విడిగా కనుక్కుందామనీ!…’ అన్నాడు మధు…నా వైపు చూస్తూ… నేనేం మాట్లాడకుండా తల తిప్పు కున్నాను
‘…పూర్తిగా కొత్తవాళ్ళు కదా!…సరిపోయేవాళ్ళో, కాదో!!…’ అన్నాడు వికాస్…‘..ఆ ఇబ్బందేమీ లేదు వికాస్!…మన గ్రూప్ లో ఉండదగ్గవాళ్ళే! ’ అన్నాడు మధు…గ్యారెంటీ ఇస్తూన్న స్వరంలో… ‘…చూద్దాం!…’ అన్నాడు వికాస్ …
‘…నువ్వేమంటావ్ సంధ్యా!?…’ అన్నాడు మధు…నా వైపొక అడుగేయబోయి ఆగిపోయి… ‘…నేనేమంటానూ!…మీ …పర్సనల్…కదా!…’ అన్నాను …మరో వైపు చూస్తూ,,,
‘…ఏయ్ సంధ్యా!…మీ ఇద్దరికీ ఓ సర్ప్రైజ్ ఇద్దామనే నన్ను విడిగా తీసికెళ్ళి చెప్పాడు…’ అంటూ నా పక్కన చేరి…‘…ఏవనుకోకే!…తన మాటతీరు తెలుసుగా నీకూ!….’ అని చిన్నగా నాకు మాత్రమే వినిపించేలా అని… , ‘…రమ్మని చెప్పేశాం వికాస్ …మీకేం అభ్యంతరం ఉండదు …నాదీ పూచీ!…’ అంటూ నా వెనకనీంచి చెయ్యి జాపి తన చేతిని నిమిరింది…..కాస్త మెత్తబడ్డాడు వికాస్…
‘…ఏమనుకోకు సంధ్యా…!’ అంటూ నాకు మరోసారి చెప్పి…‘…స్నానాలు చేసొద్దాం వికాస్…’ అంటూ తన చెయ్యుచ్చుకుని మేడ మెట్లవైపు దారి తీస్తూ…‘…పిల్లల గదిలో టవల్సున్నాయా వకూ!?…’ అన్నాడు మధు…
‘…ఇప్పుడే వచ్చేస్తానే!…’ అంటూ నా వీపు తట్టి…మగాళ్లని దాటుకుంటూ పైకి పరిగెత్తింది వకుళ… ‘…మాయలమారి పిల్ల!…’ అని నవ్వుకుంటూ ఎగ్స్ పగలగొట్టడం మొదలెట్టాను… ‘…వచ్చేశానే!…’మరో రెండు నిమిషాల్లో నా పక్కన జేరింది వకుళ
…ఓ పావు గంటలో స్నానాలు చేసి తయారై , మొబైళ్ళల్లో మాట్లాడుతూ డైనింగ్ హాల్ లోకొచ్చారు మగాళ్ళు… ‘…తొందరగా పెట్టండి… కొన్ని ముఖ్యమైన పనులు చూసుకుని లంచ్ టైమ్ కల్లా వచ్చేస్తాం… అన్నాడు మధు ఓ కుర్చీలో కూర్చుంటూ…
‘..ఆఁ!…వచ్చేస్తారు!…గెస్ట్ లని పిలిచేస్తే ఐపోయిందీ?…ఇక్కడ పనులెవరు చూస్తారూ!?…’ అని దెప్పింది వకుళ…ట్రే లని ముందుకి తోస్తూ…
‘…మీ కన్నా బాగా ఎవరు ప్లాన్ చెయ్యగలరు వకూ!…మేముంటే అడ్డుకూడానూ!…’ అన్నాడు వికాస్ , మరో కుర్చీలో సెటిలౌతూ అందుబాటులో కొచ్చిన దాని పిర్రని పిసికి…పండు టమాటాలా తయారైంది దాని మొహం…
…ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో మధువైపు చూశాను …నన్ను దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా చెయ్యి జాపాడు చిరునవ్వుతో…అడ్డంగా తలూపాను ,దూరంగా జరుగుతూ…
… కాసేపట్లో గబగబా పూర్తి చేసి , కార్ల తాళాలు అందుకుని బయల్దేరిన వాళ్ళే…మొహాలు, మొహాలు చూసుకుని , చటుక్కున వెనక్కొచ్చి , నన్ను మధూ, దాన్ని వికాస్ అదాట్న కౌగిల్లోకి లాక్కుని , పెదాలందుకున్నారు …
‘…ఉమ్ఁ…ఉమ్మ్ఁ…తొందరగా వెళ్ళిరండి…పనులున్నాయి…’ అన్నాను , ముందుగా మధు కౌగిట్లోంచి బయటపడి…
‘…అవును వికాస్… నడు…లంచ్ అయిపోయింతరవాత వెచ్చగా రెస్ట్ తీసుకుందాం…’ అన్నాడు మధు , ఇంకా తన భార్య పెదాలని వదలని నా మొగుడివైపు చూస్తూ…
‘…తోకలు కోసీగలం…ఇవాళ మా జోలికొస్తే!…’ అంది , అప్పుడే విడిపించుకున్న వకుళ , డీప్ నెక్ నైటీ లోంచి ఉబుకుతూన్న గుబ్బల్ని అరచేతుల్తో కప్పుకుంటూ…
‘…ముందరి తో…క…లు… కాదుగదా!…సాయంత్రం రాబోయే ఆడ గెస్ట్ లు అన్యాయమైపోతారు…’ అన్నాడు మధు , దొంగ భయం నటిస్తూ పాంట్ ముందు …డేరా…ని చేతుల్తో కప్పుకుని…
…నేనూ వకుళా ముసిముసి నవ్వుల్తో మొహాలు చూసుకున్నాం…మగాళ్ళు నవ్వుతూ బయటికెళ్తూంటే…
…‘…ఆకలి దంచేస్తూండడంతో వంటిట్లో చొరబడి , చెరో ట్రేనందుకున్నాం…నేనక్కడే మొదలెట్టా…
‘…రా!…’ అంటూ మరొక ట్రే ని అందుకుని డైనింగ్ టేబుల్ వైపు బయల్దేరింది…‘…ఎందుకే!…ఇక్కడే కూర్చుని తినేస్తే పోలా!…’ అని నేనన్నా , అది ఆగకపోవడంతో , నేనూ దాని వెనకే నడిచాను…
‘…రూప ని రమ్మని ఫోన్ చేశా!…దానికి వంటపనప్పగించి, మనం సాయంత్రంపు ఏర్పాట్లు చూసుకుందాం …’ అంటూ ఓ కుర్చీలో కూలబడింది…‘…అవును కదూ…తిన్న తరవాత మాట్లాడ్దాం!…’ అంటూ దానిపక్కన కూర్చుని లాగించడం మొదలెట్టాను… కాసేపట్లో ఆ పని ముగించి కాఫీ సిప్ చెస్తూ ప్లానింగ్ మొదలెట్టాం…
‘…ఎన్నింటికి కలుద్దాం!?…’ అన్నది మొదటి ప్రశ్న…కాస్త తర్జన , భర్జనల తరవాత సాయంత్రం ఐదింటికి… అని నిర్ణయమైపోయింది
‘…సరే!…కలిశాం…ఆ తరవాత !…’ అన్నాను…
…ఎవరి భార్యలతో వాళ్ళు గుండ్రంగా వేసిన సోఫాల్లో సెటిలవడం…లైట్ హగ్ తో పరిచయాలు…
… బెరుకు తగ్గడానికి కొత్త పరిచయస్త్థులతో ఒళ్ళూ, ఒళ్ళూ రాసుకునేలా స్లో మ్యూజిక్ డాన్సులు…, మ్యూజిక్ ఆగగానే ఎవరి సీట్లల్లో వాళ్ళు చేరాలనే ఒప్పందం … డ్రింక్స్ బ్రేక్ లో ఆడాళ్ళూ, మగాళ్ళూ రెండు గ్రూపులుగా చేరి కొత్త పార్ట్నర్స్ తో అనుభవాలగురించీ, కార్పరేట్ సెక్టర్లో చాటుమాటు రసికత్వాల గురించి చర్చతో మొదలెట్టి …అవి పాతవైపోయాయిగా!…అంచేత మనం …కొంతవరకైనా వెరైటీ గా చేస్తేనో! అనుకుని … సరే ననుకోడం
ఎలా మొదలెట్టాలీ అని చర్చ …రౌండ్ వన్…బట్టలిప్పుకోడం…
‘…బట్తల నంబర్ ని కంట్రోల్ చేస్తే నయమేమో!…లేక పోతే అదే బోల్డెంత టైం తినేస్తుంది…’ అంది వకుళ…
‘…అవును…ఆడాళ్ళ ఒంటిమీద మాక్సిమం నాలుగూ, మగాళ్ళ ఒంటిమీద మూడు బట్టలుండచ్చంటే!… ’ అని ప్రపోజ్ చేశాను…ఓకే అంది వకుళ…
ఇక రౌండ్ టూ… అసలు పని…వేర్వేరు గదుల్లోనా!…లేక హాల్లోనేనా! … ఎన్ని రౌండ్లు!?… వీటికి మాత్రం సమాధానాలు పట్టుకో లేకపోయాం…ఎంత ట్రై చేసినా…దాంతో అందరితోనూ ఆలోచించింతర్వాత చూద్దాం…అనుకుని ఒదిలేశాం…ఎందుకైనా మంచిది ఐదు పడకలు ఏర్పాటు చ్చెయ్యాలి…అనుకుని ముందుకెళ్ళాం…
…డిన్నర్… ఎనిమిదింటికి హోటల్ వాళ్ళు తీసుకొస్తారు… టేబుల్స్ మీద అరేంజ్ చేసింతర్వాత వాళ్లని పంపించేయడం…నచ్చిన పార్ట్నర్ పక్కన కూర్చుని డిన్నర్… తరవాత అందరూ హాల్లో చేరడం ఆ పైకధ!… అని ఫైనల్ చేశాం…
‘…సరే…ఆడ గెస్ట్ లకి ముందుగా ఏమైనా చెప్దామంటావా!…’ అన్నాను…
…ఆడాళ్ళు నైటీలు , మగాళ్ళు నైట్ గౌన్స్ తెచ్చుకోవాలనీ , ఇష్టముంటే …అ…క్క…డ … జుత్తు తీసేకుని రావాలి… అనుకున్నాం…
‘…ఇంకేమున్నాయీ!…’ అని కాసేపు ఆలోచించి , అందరూ కూర్చుని ఫైనల్ చేసుకోవలసిందే!…’ అనుకుని , రిలాక్స్ అవుతూంటే…
‘…అవునూ!… రౌండ్ వన్ ఏదైనా గేమ్ తో మొదలెడ్తే!?…’ అన్నాను… ‘…బానే ఉంటుంది గానీ … ఆ గేమ్ ని జాగ్రత్తగా ఎంచుకోవాలి…’ అంది వకుళ … ‘…ఎందుకంత బాధ!…ఏదో సరదా గేమ్…ఎవరు ముందు మొదలెట్టాలీ అనే డౌట్ వస్తే ఓ బొమ్మా – బొరుసూ వేసో , లేకపోతే పేక ముక్క తీసో నిర్ణయించుకోడం ,లాంటివి…’ అన్నాను …
‘…వాటికైనా …రూల్స్ కరెక్ట్ గా అనుకోవాలి…లేక పోతేనా!…ఆడ గెస్టులకి ప్రమాదం…ముఖ్యంగా నీ మొగుడిలాంటివాడితో!…’ అందది ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో…‘..ఏంటవీ!?…’ అని కూపీ లాగాను…
‘…నోటితో చెప్పుకోలేని పనులన్నీ చేయించాడ్లే!…’ అందది మరో వైపు చూస్తూ…‘…అంత కాని పనేంచేయించాడమ్మా నా మొగుడూ! … చెప్పూ!…’ అంటూ దెబ్బలాటకి దిగాను…
‘… అహాఁ..కాని పన్లేం కావులే!…ఏకాంతంలో ఐతే మజాయేగానీ…కట్టుకున్న మొగుడిముందు చేస్తే జీవితాంతం దెప్పుడ్లే!… ‘ అంది వకుళ కందిపోయిన మొహంతో
…‘…అందుకోసమా తల్లీ!…పొద్దున్న నే కిచెన్ లోకొచ్చేసరికి … మాంచి ఉత్సాహంగా ‘…కలనిజమాయెగా! …కోరిక తీరెగా!…’ అని కూనిరాగం తీస్తున్నావ్!…ఏమేం తీరాయేంటీ?…’ అన్నాను…
…ఏ కళనుందో!…‘…అవునే!…నిజంగానే నా కోరిక తీరింది…ఎవరు చూస్తారో!..అన్న బెరుకు లేకుండా, పరాయి మగాడితో నేను రెచ్చిపోతే నా మొగుడు ఏమనుకుంటాడో అన్న బెదురు లేకుండా, విశ్రాంతిగా , మా బెడ్ రూం లో, నేను మెచ్చిన మగాడితో ఓ పూర్తి రాత్రి గడపడం …ఒహ్!…భలే ఉందనుకో!…’ అని మొదలెట్టిందది…ఇంచు మించు లొట్టలేసుకుంటూ.
.
9ic