BARTHALA MAARPIDI – 12 | భర్తల మార్పిడి | Husband Swap STORIES

BARTHALA MAARPIDI – 12 | భర్తల మార్పిడి | Husband Swap STORIES కథ,కథనం: సంధ్య – కిరణ్ ఆ తర్వాతేం అనలేదా!?…’ అంది వకుళ…నోటితో ఏం అనలేదుకానీ…వాయింపులెక్కువైపోయాయి…మొరటుతనం పెరిగిపోయింది!..అటు కాలేజీలో పనిసంగతి నీకు తెలియనిదేముందీ!…తాళలేక….‘ఏంటిబాబూ ఎందుకిలా రెచ్చిపోతున్నావ్!?…అని నిలదీశాను ఓరోజు ….‘…నీకూ, వకుళకీ ఆ రకపు వాయింపులుతప్ప మరోటి నాటవనిపించి…’ అన్నాడే!…నిన్నోసారి తన పక్కలో పడుకోబెట్టేదాకా తనకీ కసి అణగదనిపించి…నీకామాట చెప్దామని చూస్తే నీ మొహంముడుపులొకటి!…ఎలా ఐతేనేం ఇవాల్టికి వీలైంది…అన్నాను… ……‘….అమ్మో!…అలాఐతే ‘నే వెళ్తానే తల్లీ !..ఇవాళ తనని నే తట్టుకోలేను….’ అంటూ చివాల్న లేచి, తన బాగ్ తీసుకుని, బయటికి పరిగెత్తబోయింది……. ‘…నన్ను రమ్మని ఫోన్ చేసి…ఎక్కడికి పారిపోతున్నావ్ వకూ!…’ అంటూ దానికి వికాస్ ఎదురడ్డాడు…. (end of page 51) …అప్పటికే స్పీడ్ గా కదులుతూందేమో…ఆపుకోలేక వికాస్ కి …ఢీ…కొట్టి…వెనక్కి తూలిన వకుళని పొదివిపట్టుకుని…‘….చెప్పవేం…ఎక్కడికి!?…’ అన్నాడు వికాస్…అది మాట్లాడేలోగా…‘….దొంగా!…నువ్వెప్పుడు ఫోన్ చేశావే నా మొగుడికి!!…’ అన్నాను ఆశ్చర్యంగా…‘…పొద్దున్న నేను ఆఫీస్లో ఉండగా!…మీ ఇంటికెళ్తున్నాను… వీలైనంత తొందరగా ఒచ్చీసీ!!… అని…ఇదో!…ఒచ్చీశాను…ఏమిచ్చుకుంటావో…ఇచ్చీసీ!…’ అన్నాడు దాని కళ్లల్లోకి చూస్తూ!…‘…ఛీ… నేనలా ఏం అనలే!…’ అంది వకుళ… కౌగిలింత విడిపించుకోకుండానే, తన గుబ్బలు అతడి ఛాతీకి తగలకుండా చేతులడ్డం పెట్టుకుని ముడుచుకు పోతూ… …వికాస్ ‘చటుక్కున దాని పెదాల్ని,తన పెదాలతో అందుకుని…ఓ అరక్షణం మూసేసి…వదిలినట్టే వదిలి…దాని మొహాన్ని రెండరచేతుల్తో, సున్నితంగా పట్టుకుని…కొన నాలికతో…మన్మధుడి విల్లు లాంటి దాని పై పెదవిని ఓ చివరనుండి మరో చివరదాకా… ఓ పావుక్షణం ట్రేస్ చేసేసరికి…వకుళ సన్నగా వణికింది…‘…అహ్…నీలోకి ఏం కరెంట్ పంపించాడే మా ఆయన!…తామర పూరేకుల్లాంటి నీ పాదాల దగ్గరమొదలై, తెల్లటి చుడీదార్ లోంచి, బంగారు స్థంభాల్లా మెరిసిపోతూన్ననీ తొడల్లోంచి పాకి…గుమ్మిడి పళ్ళల్లాంటి నీ పిరుదుల్లోకి ఓ వైపూ…పనసతొనల్లాంటి నీ పూరెమ్మల్లోకి మరో వైపూ పాకి…వాట్ని చెమ్మబార్చినట్లుంది…అవునా!?…’ అని అడిగాను వకుళని… ‘…ఛీ!…పోవే!…’ అంటూ…తన స్థనాలకి అడ్డంగా పెట్టుకున్న చేతుల్ని చటుక్కున కిందికి జార్చి, ఓ ఫ్లాష్ లో తొడలమధ్య ఒత్తుకుని,…వాట్ని వికాస్ భుజాలమీదికి మార్చింది…వికాస్ నా వైపొక కొంటె నవ్వు విసిరి మళ్ళీ అదే పని చేశాడు…ఎంతప్రయత్నం చేసినా పుట్టిన వణుకుని ఆపుకోలేక…వికాస్ ఒంటికి తన శరీరాన్నిఒత్తేసి, గుండెలమీద తలవాల్చి…అదురుతున్న అధరాలతో అరమోడ్పుగా కళ్ళు మూసుకుంది వకుళ…‘…ఏమే ! సమాధానం చెప్పవేం!?…ఇపుడు నీ.పల్చటి వెన్నులోంచి, కొబ్బరిబోండాల్లాంటి నీ స్థనాల్లోకి పాకి, వాటి పై మొనల్ని మరింత పొడుచుకొచ్చేట్టు చేసి … అది చాలనట్లు…నీ పల్చటి పెదాల్ని చిరుగాలికి కంపించే లేత తమలపాకుల్లా సన్నగా వణికించలేదూ!?…’ అంటూ దాన్ని మరోసారి పొడిచాను… …దాంతో అది మునికాళ్లమీద పైకి లేచి వికాస్ మెడని తామరతూడ్లలాంటి చేతుల్తో చుట్టేసి…తన చెవిలో ఏదోగొణిగింది… వికాస్ నా వైపు మరో కొంటెనవ్వు విసిరి… ‘…అలాగే!…అయినా…త్రీ…’ అంటూ ఏదో అనబోతూంటే…‘…ఇష్ష్…’ అంటూ పెదాల్తో తన నోరు మూసేసింది వకుళ…కాసేపు దాని అధరామృతాన్ని సున్నితంగా జుర్రుకుని, నెమ్మదిగా తన నాలికని దాని నోట్లోకి జొప్పించాడు వికాస్…కాసేపు ఒక నాలిక కదలికే కనిపించినా, కొద్దిసేపట్లో ఎర్రటి జంట సర్పాలు కదలడం, బుసకొడ్తూ పెనవేసుకోడం కనిపించించేసరికి వాటి అందమైన నాట్యాన్ని మైమరిచి చూస్తూ ఉండిపోయాను… ….‘..ఇక్కడొద్దు బాబూ’!…’ అంటూన్న వకుళ వేడ్కోలుతో తెలివొచ్చి వాళ్ల వైపు చూశాను…అప్పటికే దాన్ని చేతుల్లోకెత్తేసుకుని … బెడ్ రూం మెట్లవైపు బయల్దేరాడు వికాస్…మంత్ర ముగ్ధలా నేనూ వాళ్లవెనకే నడుస్తూంటే వకుళతో చూపులు కలిశాయి…కోరికతో మూసుకుపోతూన్న దాని చేపల్లాంటి కళ్లల్లో…‘…మమ్మల్ని కొద్దిసేపు ఒంటరిగా ఒదిలేయమనే…’ అభ్యర్థన చూసి ఆగిపోయాను…చప్పుడు లేకుండా…‘…థాంక్స్ …’ అన్నాయి…..అప్పటికే కొద్దిగా వాచిన దాని పెదాలు…‘..అది కూడా నన్ను .మధుతో కొద్దిసేపు ఒంటరిగా వదిలేయడం గుర్తొచ్చి…సరేలే!…అనుకుని…వంటింటిలోకి దారి తీశాను… …శ్యామా అప్పటికే వంటకాల్ని డైనింగ్ టేబుల్ మీద సర్దేసింది…కొద్దిసేపు వాట్ని పరిశీలించి, తలుపులు మూసేసి, నెమ్మదిగా ,చప్పుడు చేయకుండా మేడ మెట్లెక్కాను…నాకోసమేనేమో!…మా బెడ్ రూం తలుపు ఓరగా వేసుంది…నెమ్మదిగా లోపలికి దూరాను…వకుళ మా మంచం మీద ఒంటిమీద నూలుపోగు లేకుండా తొడల్ని...