సందీప్ : శివ నేను రెడీ.

శివ : ఏమైనా తిన్నావా అస్సలు?

సందీప్ : లేదు, తింటాను.

శివ : అంతా రెడీనే కదా?

సందీప్ : ఆ రెడీ, నా పని మొత్తం అయిపోయింది.

శివ : సరే, ఇక అందరినీ పంపించేసేయి. ఇవ్వాళ పని అయిపోవాలనుకున్నాం కానీ ఇవ్వాలె అవ్వాలనేం లేదు కదా, మిగతావి రేపు చూసుకోవచ్చు ముందు పక్కన అక్కడ ఏ హోటల్ ఉంటే అక్కడికి వెళ్లి తినేసేయి నేను హాస్టల్ కి వచ్చాక మాట్లాడుకుందాం.

సందీప్ : అలాగే శివ.

శివ : సరే, బై.

ఫోన్ పెట్టేస్తూనే బైటికి వచ్చాను, తల ఎత్తి చూసాను మీనాక్షి ఎదురుగా నన్నే చూస్తుంది. తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను.

శివ : సారీ, ఇందాక నేను కావాలని చెయ్యలేదు, అదీ..

మీనాక్షి : (ప్రేమగా చూస్తూ) ష్… ముందు తిందువు పదా.

శివ : హా, పదా చాలా ఆకలిగా ఉంది.

మీనాక్షి : అటు కాదు అది చల్లగా అయిపోయి గట్టిగా ఉంది, ఇంకోటి తెప్పించాను ఇటు రా

వెంటనే వెళ్లి టేబుల్ మీద కూర్చున్నాను, మీనాక్షి వడ్డించగానే వేగంగా ప్లేట్ అందుకుని ముద్ద నోట్లో పెట్టుకుంటూనే ఆగిపోయాను.

శివ : నువ్వు తిన్నావా?

మీనాక్షి ఏం మాట్లాడలేదు, నా చెయ్యి నాకు తెలీకుండానే తన వైపు వెళుతుంటే ఆగిపోయాను పెట్టాలా వద్దా అని ఒకసారి చుట్టూ చూసాను ఎవ్వరు లేరు, ఈలోపే మీనాక్షి నా చెయ్యి పట్టుకుని తన నోటి దెగ్గరికి తీసుకుంది నన్ను చూసి నవ్వుతూ, తినిపించాను.

శివ : ఎందుకు తినలేదు?

మీనాక్షి : అప్పుడు ఆకలి అవ్వలేదు.

శివ : నిజంగా?

మీనాక్షి : నిజంగా

శివ : ఇంతకీ అందరూ ఏరి?

మీనాక్షి : నాన్న బైటికి తీసుకెళ్లాడు, కొంచెం రెస్ట్ కోసం చల్లగాలికి ఫ్రెష్ అవుతారని.

ఇంతలో మీనాక్షికి ఎక్కిళ్ళు వస్తే లేచి వాటర్ బాటిల్ తెచ్చి ఇచ్చాను, తాగి నన్నే చూస్తుంది.

శివ : ఏంటి?

మీనాక్షి : శివా… (అని పిలిచి నేను పెట్టిన అన్నం ముద్ద తింటుంది)

శివ : ఆ

మీనాక్షి : నన్ను జీవితాంతం ఇలానే చేసుకుంటావా?

నేను నోట్లో పెట్టుకునే ముద్ద నోటి దెగ్గరే ఆగిపోయింది, మీనాక్షిని చూసాను.

శివ : నేను ఎప్పుడు ఆలోచించి చెయ్యను మీనాక్షి, ఇంతకముందుది కూడా నాలోనుంచి వచ్చిందే కానీ ముందు ప్లాన్ చేసింది కాదు, నేను ఎప్పటికీ అలానే ఉంటానో లేదో నాకు తెలీదు కానీ నీకు ఇలా నేను నచ్చి ఉంటే మాత్రం నా క్యారెక్టర్ ని మార్చుకోకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తాను. కానీ ఒక్కటి నిన్ను అస్సలు వదులుకోను. ఐ ప్రామిస్.

మీనాక్షి నా ఒళ్ళోకి వచ్చి వాటేసుకుంది, అలానే కూర్చుని ఉండేసరికి తనకి తినిపించి నేనూ తిన్నాను, ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా కార్ వచ్చిన సౌండ్ విని విడిపడ్డాము, నేను చెయ్యి కడుక్కుందామని వెళుతుంటే సర్ వాళ్ళు ఎదురు వచ్చారు ముస్కాన్ చేతిలో ఐస్ క్రీం డబ్బా ఉంది, నవ్వుతూ వెళ్లి కడుక్కుని వచ్చేసరికి అందరూ కూర్చుని ఐస్ క్రీం తింటూ మాట్లాడుకుంటున్నారు, నేనూ వెళ్లి ముస్కాన్ పక్కన కూర్చున్నాను నాకు కప్ లో వేసి ఇచ్చింది.

గగన్ : శివ, ఏదో చెప్తా అన్నావు, చెప్పు శివ సస్పెన్స్ తట్టుకోలేకున్న.

శివ : తరువాత మాట్లాడుకుందాం సర్, ముందు నేను పెద్దమ్మని, ముస్కాన్ ని దించాలి ఇప్పటికే లేట్ అయిపోయింది, అక్కడ చాచా వాళ్లు తనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు.

గగన్ : పర్లేదు శివ డ్రైవర్ ఉన్నాడు, (అని డ్రైవర్ ని పిలిచాడు, అటు వెళ్లి తనతో ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు)

పెద్దమ్మని చూసాను.

శివ : మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టినట్టున్నాను.

ముస్కాన్ : (కోపంగా) భయ్యా.

పెద్దమ్మ తల మీద మొట్టింది, నవ్వాను.

శివ : నేను డ్రాప్ చెయ్యనా, కార్ లో వెళతారా?

పెద్దమ్మ : వెళతాలే శివ, ఇప్పటికే అలిసిపోయావు, నేను కూడా అని నవ్వింది.

కొంతసేపు మాట్లాడుకుని, ముస్కాన్ ని పెద్దమ్మని పంపించేసాను. కార్ ఎక్కి కూర్చున్నారు బైట నుంచే చూస్తూ

శివ : పెద్దమ్మ ముందు ముస్కాన్ దిగిన తరువాత నువ్వు ఇంటికి వేళ్ళు.

పెద్దమ్మ : రేయి పొద్దున నుంచి చెప్పింది విన్నానని ఓవర్ చెయ్యకు, నాకే జాగ్రత్తలు చెప్తున్నావా, బాబు నువ్వు పోనీ (అని డ్రైవర్ కి చెప్పింది)

ముస్కాన్ నవ్వుతుంటే, నేను నవ్వుతూ బై చెప్పి మీనాక్షితొ పాటు వెనక్కి తిరిగి వచ్చేసాను.

గగన్ సర్ నా కోసం ఎదురు చూస్తుంటే వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను, మీనాక్షి కూడా నా పక్కన కూర్చుని నన్ను చూస్తుంటే.

శివ : ఈ కంపెనీ ఇలా అవ్వడానికి కారణం సుశాంత్.

గగన్ : ఏ సుశాంత్?

శివ : మీ పెద్దల్లుడు సుశాంత్, ఈ కంపెనీ మీ చేతికి రాకముందు తనే ఇండైరెక్ట్ గా నడిపేవాడు, ఎవ్వరికీ తెలీదు ఆ గోపాల్ మరియు శ్యామ్ ఇద్దరు మీ అల్లుడు మనుషులే తనతో పాటు చదువుకున్న కాలేజీ ఫ్రెండ్స్.

గగన్ : మొదటి నుంచి చెప్పు శివా (అని మధ్యలో కదిలించేసరికి శివ మళ్లీ మొదలుపెట్టాడు)  

శివ : కంపెనీ మీ మావయ్య గారి ఆరోగ్యం బాగోలేనప్పుడో మరి ఎలానో నాకు తెలీదు కానీ ఈ కంపెనీ సుశాంత్ చేతుల్లోకి వచ్చింది. అప్పటి నుంచి ఇండైరెక్ట్ గా ఎవ్వరికీ తెలీకుండా ఇక్కడున్న మేనేజర్స్ ని తీసేసి తన ఫ్రెండ్స్ అయినా గోపాల్ ని శ్యామ్ ని పెట్టుకున్నాడు.

ఇక ముగ్గురు కలిసి డబ్బులు దున్నుకోడం మొదలుపెట్టారు, నేను సుశాంత్ ని ఒక రోజు ఫోలో అయ్యాను తనకి డబ్బులు తాగుళ్ళకి, అమ్మాయిలకి, పేకాటకి, క్రికెట్ బెట్టింగులకి అవసరం అందుకు తనకీ ఎంత కావాలో అంతే తీసుకునేవాడు కానీ ఈ గోపాల్, శ్యామ్ లు ఆ అవకాశాన్ని ఉపయోగించుకోవడం మొదలుపెట్టారు, అందులోనూ ఈ ఇద్దరు బావ బామ్మర్దుల వరస. వాళ్ల చుట్టాలని తెలిసిన వాళ్ళని కంపెనీ తమ కంట్రోల్లో ఉంచుకోడానికి అందరినీ వాళ్ళకి సంబంధించిన వాళ్లనే ఎంప్లాయిస్ గా పెట్టుకున్నారు, అందరూ కలిసి కంపెనీ లాభాలు దున్నుకుంటూ బాగానే సంపాదించారు. అందుకే పొద్దున వాళ్ళని అరెస్ట్ చెయ్యగానే అందరూ కలిసి అంత ఎత్తుకు ఎగిరారు. ఇక ఆ సుశాంత్ కి అవసరమైనప్పుడల్లా డబ్బు ముడుతుండడంతొ వీటన్నిటిని పట్టించుకోకుండా తన జల్సాల్లో తను ఉన్నాడు.

(మీనాక్షి, గగన్ ఇద్దరూ విని నోరేళ్ళబెట్టారు)

మీనాక్షి : అందుకే నాన్నా మనకి ఈ కంపెనీ అమ్మమ్మ ఇస్తుంటే వద్దని మొండికేసాడు నేను మనకింకా సపోర్ట్ గా ఉన్నాడేమో మనకి లాభాల్లో ఉన్న కంపెనీ ఇప్పిస్తాడేమో అనుకున్నాను, తన ఇన్కం మీద దెబ్బ పడుతుందని జాగ్రత్త పడబోయాడు కానీ అమ్మమ్మ వినలేదు.

గగన్ ఆలోచిస్తూ అవునన్నట్టు తల ఊపి శివ వైపు చూసాడు.

శివ : కంపెనీ తన చేతిలోకి వచ్చాక, చిన్నగా లాభాలు తగ్గించాడు ఆ తరువాత మన ప్రోడక్ట్ మీద మొగ్గు చూపడంలేదని అందరిని నమ్మించాడని గోపాల్ మాటల ద్వారా తెలిసింది. లోకల్ ఇండియా బ్రాండ్స్ వరకు అమ్మేసి ఆ లాభాలను అకౌంట్స్ లో జీతాలకి ఖర్చులకి టాల్లి చేసి బాలన్స్ చేశారు. గ్లోబల్ గా ఎక్స్పోర్ట్ చేసే అస్సలైన కాస్టలీ ఫాబ్రిక్ ని మాత్రం బైట దుబాయ్ వాళ్ళకి అమ్మేస్తున్నాడు. 

నాలుగు రోజుల క్రితం గోపాల్ కి తెలీకుండా తన పెన్డ్రైవ్ తీసి అందులోని ఫైల్స్ కాపీ చేసి చూసాను, దుబాయ్ లో ఉన్న ఒక బ్లాక్ గ్యాంగ్ కి అమ్మేస్తున్నాడు, ఇవ్వాళ జరిగిన మీటింగ్ దాని గురించే. దుబాయ్ లోని మీ మావయ్య గారు బిజినెస్ చేసే పాత కంపెనీకి మెయిల్ పెట్టి వాళ్ళకి జరిగింది వివరించాను మన కంపెనీలో ఉన్న లోపాలని గుర్తించామని, కొత్త స్టాఫ్ ని పెట్టుకున్నామని ఇక నుంచి పర్ఫెక్ట్ గా బిజినెస్ చేద్దామని చెప్పాను, వాళ్ళు మళ్లి మనతో బిజినెస్ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు.

సో ఇక మనకి ఒక ప్రాబ్లెమ్ తీరింది, ఇక ఢిల్లీలో మన దెగ్గర కొన్ని సంవత్సరాలుగా రా మెటీరియల్ సప్లై చేస్తున్న వాళ్ళు, నాలుగు నెలలుగా సప్లై చెయ్యడంలేదు, మెయిల్ చేసినా రిప్లై ఇవ్వలేదు. ఢిల్లీ వెళ్లి వాళ్ళని లైన్ లో పెట్టాలి. మన దెగ్గర కొనే రెగ్యులర్ వాళ్ళందరిని మళ్లి కలుపుకోవాలి. ఇంకా చాలా పనులున్నాయి, మనకి లోకల్ సపోర్ట్ లేదు వాళ్ళని మచ్చిక చేసుకోవాలి. వాళ్ళతో స్నేహంగా మెలిగితేనే అస్సలైన బిజినెస్.

ఈ కంపెనీకి చాల మంచి పేరు ఉంది దాన్ని మొత్తం సర్వ నాశనం చేశారు, మల్లి దీనికి పూర్వ వైభవం తీసుకు రావాలి, తీసుకొస్తాను. కచ్చితంగా లాభాలు వస్తాయి అని మాట్లాడుతూనే లేచి నిల్చున్నాను.

శివ మాటలకి గగన్, మీనాక్షి ముందు ఆనందపడ్డా, తరువాత గగన్ మాత్రం వెంటనే తన సందేహం బయట పెట్టడము.

గగన్ : అన్నీ ఓకే శివా, కానీ ఇప్పుడు ,మన దెగ్గర అస్సలు ఎంప్లాయిస్ లేరు కదా, మనం ఎం చెయ్యాలన్నా వర్కర్స్ లేకుండా ముందడుగు ఎలా వెయ్యడం?

శివ : ఎంప్లాయిస్ వస్తారు, రేపు పొద్దున్న పది గంటలకి వచ్చేయండి, మన కొత్త స్టాఫ్ ని పరిచయం చేస్తాను.

(ఆ మాటకి మీనాక్షి గగన్ ఆశ్చర్యంగా చూసారు, మీనాక్షికి గత పది రోజులుగా కనీసం శివ ఎందుకు ఫోన్ చెయ్యట్లేదో అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేసినా ఎందుకు ఎత్తడం లేదో అర్ధమైంది)

మీనాక్షి : ఒక్కడివే ఎలా చేస్తున్నావ్ ఇవన్నీ, మాకు మాత్రం ఏమి కనిపించటంలేదు ఏం జరుగుతుందో తెలీట్లేదు, పనులు మాత్రం జరుగుతున్నాయి.

శివ : నేను ఇక్కడ పనికి చేరిన క్షణం నుంచే అన్నీ గమనించడం మొదలుపెట్టాను, రెండోరోజు నుంచే ఎం చెయ్యాలో, ఎలా చెయ్యాలో అన్ని ప్లాన్ చేసి పెడుతున్నాలే.

మీనాక్షి : ఆ బుర్రలో ఇంకా ఏమేమి ఉన్నాయో సస్పెన్సులు ఇవ్వకుండా అన్నీ చెప్పొచ్చు కదా.

దానికి నేను గగన్ సర్ ఇద్దరం నవ్వాము.

మీనాక్షి : నాన్నా ఇంటికి వెళ్తే మరి అమ్మమ్మకి ఎలా, ఏమని చెప్పాలి?

గగన్ సర్, మీనాక్షి ఇద్దరు నా వైపు చూసారు.

శివ : నన్ను చూడకండి, అది నాకు సంబంధం లేని విషయం.

గగన్ : అది నేను చూసుకుంటాలే, ఇప్పటికే లేట్ అయ్యింది శివ రేపు కలుద్దాం. మీనాక్షి పదా వెళదాం.

అక్కడనుంచి వాళ్ళని పంపించేసి ముస్కాన్ కి ఫోన్ చేసాను, ఆ తరువాత పెద్దమ్మకి ఫోన్ చేసాను.

కావేరి : పడుకోడానికి వస్తున్నావా?

శివ : లేదు హాస్టల్ కి వెళ్ళిపోతా, సరే పడుకో నేను రేపు మాట్లాడతా.

కావేరి : గుడ్ నైట్.

శివ : హ్మ్.

చాచా బండి మీద హాస్టల్ కి వెళ్లి టీ షర్ట్ మార్చుకుని పక్కన మంచం మీకహ పడుకున్న సందీప్ ని చూసాను,అలిసిపోయి పడుకున్నాడు. నేను కూడా, మంచం మీద అలా ఆనుకోగానె నిద్ర పట్టేసింది.

ఇటు మీనాక్షి, గగన్ లు కార్ ఇంటి గ్యారేజ్లో పార్క్ చేసి ఇంట్లోకి వెళ్లారు, ఆ ఇంటికి తగ్గట్టే పెద్ద హాలు, ఎంత పెద్దదంటే ఒక పెద్ద సినిమా హాల్ అంత. ఇంట్లో ఉన్న అందరూ గగన్ రాక కోసమే చూస్తున్నారు. గగన్ కూడా అన్ని ఆలోచిస్తూనే మెట్లు ఎక్కుతూ ఇంటి లోపలికి వెళ్ళాడు.

మీనాక్షి ముందుగా లోపలికి వెళ్లి హాల్లో సోఫాలో కూర్చున్న తన అమమ్మ రాజేశ్వరిని చూసి ఆగిపోయింది. తన పక్కనే మీనాక్షి వాళ్ళ అమ్మ రజిత, ఆ పక్కనే మీనాక్షి మావయ్యలు అత్తలు అందరూకూర్చుని ఉన్నారు. మిగతా పిల్లలు, మీనాక్షి ఇద్దరు బావలు వదినలు తన తమ్ముడు పైకి వెళ్లే మెట్ల మీద కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు, సుశాంత్ కోపంగా ఉన్నాడు.

గగన్ లోపలికి నడిచి మీనాక్షి పక్కన నించొని ఎదురుగా ఉన్న రాజేశ్వరిని చూసాడు, ఇద్దరినీ కోపంగా చూస్తుంది, మీనాక్షి సుశాంత్ ని చూసింది, కోపంగా వాళ్ళ వైపే చూస్తూ పళ్ళు కోరుకుంటున్నాడు, మీనాక్షి మొహం మీదకి నవ్వు వచ్చింది అది చుసిన ఆ ఇంట్లో అందరిలోకల్లా పెద్దది ఎదురు లేనిదీ, అరవై ఏళ్ళ వయసులో డబ్బుతొ వచ్చిన పొగరులో ఉన్న రాజేశ్వరి కోపం నషాళానికి అంటింది.

రాజేశ్వరి : ఎవడా శివ?

రాజేశ్వరి : చెప్పు గగన్, ఎవడు వాడు ఏదేదో చేస్తున్నాడు, ఏంటి కధ?

మీనాక్షి వెంటనే “తను డ్రైవర్” అంది.

రాజేశ్వరి : డ్రైవరా ?

మీనాక్షి : అవును అమ్మమ్మ, నేనే పెట్టుకున్నాను.

రాజేశ్వరి : మరి కంపెనీ పనులు ఎందుకు చేస్తున్నాడు.

మీనాక్షి : నేను చెప్తే చేస్తున్నాడు, వాళ్ళ పని అదే కదా ఓనర్ ఏది చెప్తే అది చెయ్యడం. అంతే కదా మమ్మీ?

రాజేశ్వరి : అంతేనా గగన్, అంటే ఇదంతా మీ పనేనా? ఒక్క రోజులో కంపెనీని రోడ్డుకి లాగేసారు, ఉన్న ఎంప్లాయిస్ స్ట్రైక్ చేస్తే తెలివిగా ఆపాల్సింది పోయి మీరే వాళ్ళని బైటికి వెళ్ళగొట్టారట.

అప్పటికే అలిసిపోయి ఉన్న మీనాక్షికి రాజేశ్వరి మాటలు వినగానే చిర్రెత్తుకొచ్చింది.

మీనాక్షి : అవును, అయితే ఏంటి? కంపెనీ ఇప్పుడు మా చేతుల్లో ఉంది నేను ఏదో ఒకటి చేసుకుంటాను లాభమో నష్టమో మాకే కదా, అయినా ఏదో లాభాల్లో ఉన్న కంపెనీ ఇచ్చినట్టు మాట్లాడతారేంటి, లాభాలు వచ్చేవన్నీ మీరు తీసుకుని ఎందుకు పనికిరాని దాన్ని తెలివిగా మా మోహన కొట్టారు. అంతేగా

రజిత : మీనాక్షి..

మీనాక్షి : ఏంటి మమ్మీ, నువ్వు అలానే కూర్చో నీకు తిండి బట్టా ఉంటె చాలు, నేను నీలా ఎందుకు పనికిరాకుండా పక్షవాతం వచ్చినదానిలా బతకలేను.

రాజేశ్వరి : ఏయ్ మీనాక్షి, నోరు అదుపులో పెట్టుకో. ఏంటి కొత్తగా నోరు లేస్తుంది. ఏంటి గగన్ ఇది, పిల్లని పెంచే పద్ధతి ఇదేనా?

మీనాక్షి : నన్ను మా నాన్నతో పాటు మా అమ్మ కూడా పెంచింది.

రాజేశ్వరి : నువ్వు నోరుముయ్యి, నా ముందు మీ నాన్నే మాట ఎత్తడు నువ్వెంత నీ బిసాదెంత ఇంట్లో పద్ధతిగా ఉండక పోతే ఊరుకునే ప్రసక్తే లేదు. 

మీనాక్షి : మా నాన్న నోరు ఎత్తట్లేదు కాబట్టే ఇవన్నీ జరుగుతున్నాయి అని గొణిగి, ఇంకో విషయం నేను దుబాయ్ వెళుతున్నాను.

రాజేశ్వరి : దేనికి ?

మీనాక్షి : కంపెనీ డీల్ గురించి మాట్లాడడానికి.

రాజేశ్వరి : ఆహా, నువ్వెళ్ళి మాట్లాడితే ఐపోద్దా (అని చిన్నచూపుగా నవ్వింది)

మీనాక్షి : ఏమో, ఎవరికి తెలుసు.

రాజేశ్వరి : అయితే ఇంట్లో మేమంతా ఎందుకు పనికిరాము అంటావా ఇన్ని రోజులు మేము చెయ్యలేనిది నీవల్ల అవుతుందంటావ్.

మీనాక్షి : ఇన్ని రోజులు కంపెనీ మీ చేతిలోనే ఉందిగా, మరి అప్పుడు లాభాల్లోకి రాలేదే. అయినా మీరేదో తెగ సంపాదిస్తున్నారని అనుకోకండి అదంతా తాతయ్య కష్టం. మీరు వాటి లాభాలని తింటున్నారు అంతే.

ఆ మాటతో పక్కనే ఉన్న గగన్ మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకుని ఆపబోయాడు. అప్పటికే ఇదంతా సహించని రజిత, మీనాక్షి చెంప మీద ఒక్కటి పీకింది. అక్కడే ఉన్న సుశాంత్ మిగతా వాళ్లంతా అది చూసి నవ్వారు. మీనాక్షి ఏడ్చేసింది.

రాజేశ్వరి : సరే నీకు సంవత్సరం టైం ఇస్తున్నాను కంపెనీ లాభాలు చూపించు, నీకు నా పేరు మీద ఉన్న ఐదు కంపెనీలలో రెండు నీ పేర రాస్తాను.

మీనాక్షి : (కళ్ళు తుడుచుకుని నవ్వుతున్న అందరి వైపు చూసి) మాట మీద నిలబడతారని గ్యారంటీ ఏంటి?

రాజేశ్వరి : మాటంటే మాటే, అందరి ముందు చెప్తున్నా కదా, చూద్దాం నువ్వెంత పోటుదానివో.

మీనాక్షి : అయితే ఇక డిస్కషన్ అనవసరం, ఇక నుంచి నేను ఎం చేసినా అడ్డు చెప్పకూడదు.

రాజేశ్వరి : కంపెనీ వరకు అన్ని నువ్వన్నట్టే చేసుకో, కానీ ఇలా పద్ధతి లేకుండా మాట్లాడితే కుదరదు, ఇదే నీకు లాస్ట్ వార్నింగ్, పెళ్లి చేసి ఇంట్లో కూర్చోబెడతా ఏమనుకున్నావో.

సుశాంత్ : దుబాయ్ కి నేనూ వస్తాను.

మీనాక్షి : అవసరం లేదు, నా విషయంలో నువ్వు ఎంత జోక్యం చేసుకోకపోతే నీకు అంత మంచిది. నీ హద్దుల్లో నువ్వుండు  అని కోపంగా చూస్తున్న తన అమ్మ రజితని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. వెనకే గగన్ కూడా.

రజిత కోపంగా మీనాక్షి బెడ్ రూంకి వచ్చి “మీనాక్షి నా రూంకి రా, నీతో మాట్లాడాలి” అని చెప్పి వెళ్లిపోయింది. మీనాక్షి విసురుగా తన చేతిలో ఉన్న హ్యాండ్ బాగ్ విసిరేసి తన అమ్మా నాన్నా బెడ్ రూంకి వెళ్ళింది, లోపల తన తమ్ముడు చందు కూడా ఉన్నాడు.