అమ్మాయిలని డీసీఎం లోకి ఎక్కించి వారికి ధైర్యం చెప్పి, వారిని ఇంటికి చేర్చుతానని మాటిచ్చి బండి హైవే మీదకి ఎక్కించాను ఇంతలో ఫోన్ వచ్చింది. చూస్తే రాము.

ఆదిత్య : చెప్పు రాము.

రాము : అన్నా ఇక్కడ వదినకి ఎంగేజ్మెంట్ జరుగుతుంది రేపే, దానికి వదిన ఒప్పుకుంది ఆ రమేష్ తోటి.

ఆదిత్య : ఇదంతా నీకెలా తెలుసు, అస్సలు నువ్వు అక్కడ ఎందుకున్నావ్?

రాము : అదీ.. నీకు సాయం చేద్దామని ఈ రమేష్ ని మభ్యపెట్టి వదిన దెగ్గర డ్రైవర్ గా చేరుదామని ప్లాన్ చేసాను, వర్కౌట్ అయ్యింది కూడా కానీ రెండు రోజుల తరువాత రమేష్ నాకు ఫోన్ చేసి ఇంటికి పిలిచి “ఇక నీ అవసరం లేదురా నాకు మీ అనురాధ మేడంకి పెళ్లి నిశ్చయం అయ్యింది” అన్నాడు, ఇప్పుడేం చేద్దామన్నా?

ఆదిత్య : నేను ఆల్రెడీ బైలుదేరాను. రేపటి లోగా అక్కడుంటాను. నువ్వింకేం చెయ్యకు నేను చూసుకుంటాను.

రాము : సరే అన్నా.

ఫోన్ పెట్టేసి ఆలోచించాను, ఇది అమ్ములు పని కాదు నా అనురాధ దీనికి అస్సలు ఒప్పుకొని ఉండదు ఇదంతా అత్త పని, గతంలోకి వెళితే….

ఆదిత్య : అమ్మా అదీ.. ఏదో పురుగు కుట్టిందంటే చూస్తున్నా

అను : అవును అత్తయ్య

మంజుల : ఆపండి మీ నాటకాలు, అను నువ్వు మాతో పెళ్ళికి వస్తున్నావ్ బైలదేరు.

అను : అత్తయ్యా..

మంజు : హ్మ్.. నడు.. త్వరగా, కావాలంటే బుక్స్ కూడా తెచ్చుకో.

అంతే అనుని తీసుకెళ్లిపోయింది, పక్కనే ఉన్న గోడని గట్టిగా గుద్దాను, ఛ.. ఒక్క పది నిముషాలు ఓపిక పట్టుంటే అయిపోయేది, ఎందుకురా అంత ఆత్రం ఇప్పుడు చూడు, అయిందిగా బాగైంది.. ఇప్పుడు ఏడువు కూర్చుని.. అలా నన్ను నేను ఎన్ని బూతులు తిట్టుకున్నానో నాకే తెలుసు ఎంత ఏడుపు ఏడ్చానో.

రాత్రి అస్సలు నిద్ర లేదు, నా మీద నాకే కోపంగా ఉంది.. దిండుని వాటేసుకుని పడుకున్నాను ఆహా లాభం లేదు రాత్రి అంతా మేలుకునే ఉన్నాను, తరువాత రెండు రోజులు అంతే పుస్తకాలు పట్టలేదు తిండి తినలేదు అస్సలు మంచం మీద నుంచి లేవలేదు, అమ్మ వాళ్లు ఫోన్ చేసి వస్తున్నామని చెప్పి పెట్టేసారు వాళ్ల మాటలు చూస్తుంటే అమ్మ అందరికీ చెప్పేసినట్టుంది.

మూడు రోజులైంది మొహం కడుక్కుని,స్నానం చేసి. వాళ్లు వచ్చే లోపే లేచి రెడీ అయ్యి కూర్చున్నాను. వచ్చారు వచ్చి రాగానే అత్త నన్ను కోపంగా నవ్వుతూ చూసింది కాని ఏమనలేదు, అను వచ్చి పక్కన కూర్చుంది. అందరూ సోఫాలో కూర్చున్నారు. పెళ్లి గురించి అన్నిటి గురించి మాట్లాడారు కానీ మా ఇద్దరి గురించి ఊసే ఎత్తలేదు. అనుతో అస్సలు మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వట్లేదు వీళ్లేవ్వరు, నాన్న మాత్రం నా వంక దీనంగా చూసాడు అందులో వెటకారం కనిపించి నాకు కోపం వచ్చింది. రాత్రికి తినేసి పడుకోడానికి వెళుతుంటే అను కూడా లేచింది.

మంజుల : అనూ, అమ్మ రూంలోకి వెళ్లి పడుకో నాకు ఆదిత్యతొ పని ఉంది.

అను : అలాగే..

నేనెళ్ళి మంచం మీద పడుకున్నాను అనుకి బదులు అత్త వచ్చింది.

సరిత : రేయి పడుకున్నావా?

ఆదిత్య : రా అత్తా

సరిత : వచ్చి నా పక్కన కూర్చుని, రేయి మీ గురించి నాకు అన్నయ్య ముందే చెప్పాడు మాకేం అభ్యంతరం లేదు ఇదంతా మీ అమ్మ పనే, మేము వద్దని చెపితే మమ్మల్ని రఫ్ఫాడించేసింది, మళ్ళీ నన్ను అనుకునేవు.

ఆదిత్య : లేదులే అత్తయ్య, సరే పాడుకోపో లేట్ అయ్యింది.

సరిత : గుడ్ నైట్ బంగారం.

ఆదిత్య : గుడ్ నైట్.

లైట్ ఆపి డోర్ దెగ్గరికేసి వెళ్ళిపోయింది, రాత్రంతా రూం నుంచి బైటికి, లోపలికి ఒక పది సార్లు తిరిగుంటాను, తెల్లారి ఎగ్జామ్స్ లేచి రెడీ అయ్యాను బండి ఎక్కి స్టార్ట్ చేసాను అను వచ్చి మెలకుండా వెనక కూర్చుంది.

మంజుల : అనూ బ్యాగ్ మధ్యలో పెట్టి కూర్చో

ఆదిత్య : (నాకు సర్రున కాలింది) ఎందుకు నువ్వొచ్చి మధ్యలో కూర్చోవే సరిపోద్ది.

మంజుల : రేయి వచ్చానంటే తన్నులు పడతాయి.. మూసుకుని పొ.

బండి ముందుకు పోనిచ్చాను, అను గట్టిగా వాటేసుకుంది పక్కకి ఆపి బండి దిగాను అస్సలు నన్ను వదలటం లేదు బలవంతంగా తన తల ఎత్తాను కన్నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయి.

ఆదిత్య : అమ్ములు ఇటు చూడు, ఏడవకు నేనేదో ఒకటి చేస్తాగా అలా ఏడిస్తే ఎలాగే, చూడు కళ్ళ కింద నల్లగా అస్సలు నిద్ర పొవట్లేదా నువ్వు.. పదా వెళదాం చూడు రోడ్డు మీద అందరూ మనల్నే చూస్తున్నారు పదా అని బుజ్జగించి మళ్ళీ బండి ఎక్కించి కాలేజీకి వెళ్లిపోయాను.

ఇంట్లో..

సరిత : వదినా వదిలేయ్యకూడదు చూడు ఇద్దరి మొహాలు ఎలా మాడిపోయాయో.

రాజు : అవునే, చూడు అస్సలు నా కోడలు నవ్వి ఇవ్వాల్టికి మూడు రోజులు.

మంజుల : ఆ ఇలాగే వెనకేసుకు రండి, ఇప్పుడు వాళ్ళకి అంత వయసేం అవ్వలేదు, వాళ్లే అర్ధం చేసుకుంటారు మీరు కామ్ గా ఉన్నోళ్ళని రెచ్చగొట్టకండి.. అని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

ఎగ్జామ్ రాసి బైటికి వచ్చేసరికి అనూ నాకోసం ఎదురుచూస్తుంది. బండి తీసాను.

అను : బావ, ఇంకెన్ని రోజులు ఇలాగా

ఆదిత్య : వారంలోపు నిన్ను నన్ను వాళ్లే కలపక పోతే.. చూడు నువ్వే చూస్తావుగా

అను గట్టిగా వాటేసుకుంది చిన్నగా తనతో మాటలు కలిపాను డల్ గానే ఉంది నాకంటే ఎక్కువ బాధ పడుతున్నట్టుంది, ఇద్దరం బైట ఐస్ క్రీం తినేసి ఇంటికి వెళ్లిపోయాం. ఇంటికి వెళ్ళగానే అమ్మ ఎదురు వచ్చి మమ్మల్నే చూస్తుంది, కోపంగా చూసాను.

మంజుల : ఏది చేసినా మీకోసమే అని అర్ధం చేసుకోండి ఆ మూర్ఖుడికి చెప్పినా అర్ధం కాదు నువ్వైనా అర్ధం చేసుకోవే ఎప్పటికైనా మీ పెళ్లి జరగక మానేనా చెప్పండి అప్పుడు అస్సలు మీ దెగ్గరికి కూడా రాను నేను.

ఈ సోది వినలేక లోపలికి వెళ్ళిపోయాను ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తుంటే బ్రహ్మాండమైన ఆలోచన ఒకటి తట్టింది మంజులా కాసుకోవే నీ సంగతి చెప్తా ఇవ్వాల్టి నుంచి.

అను ఏం మాట్లాడకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది, అత్త పిలిచినా పలకలేదు. అత్త నన్ను చూసింది.

ఆదిత్య : బానే రాసాను అత్తా, ఆకలేస్తుంది ముందు అన్నం పెట్టు.

సరిత : ఫ్రెష్ అయ్యి రా, ఈలోగా వడ్డిస్తాను దాన్ని కూడా పిలు.

ఆదిత్య : అలాగే.. అని ఫ్రిడ్జ్ లో వాటర్ తాగి చిన్న ఐస్ క్యూబ్ తీసుకుని అత్తయ్య వాళ్ల రూంకి వెళ్లి అనుని చూసాను ముభావంగా కూర్చుని ఆలోచిస్తుంది.. వెళ్లి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను.

అను : బావా ఎవరైనా వస్తారేమో

ఆదిత్య : రానీ ఎలాగో అందరికీ తెలిసిపోయిందిగా, అయినా ఇలా ఉంటేనే కిక్

అను : పో బావ, నన్ను హ్యాపీ చెయ్యడానికి ఎన్నైనా చెప్తావ్

ఆదిత్య : హ్మ్.. ఏదైనా చూపిస్తే గాని అర్ధంకాదే నీకు, లేచి నిల్చొ

అను : హా నిల్చున్న

ఆదిత్య : ఇదేంటో తెలుసా నీకు?

అను : ఐస్ క్యూబ్ అయితే..

ఆదిత్య : అయితే ఏంటా.. ఇలా నీ ప్యాంటులో దీన్ని వేసి.. అని అను జీన్స్ లాగి తను దూరం జరిగే లోపే ఐస్ క్యూబ్ వేసేసాను..

అను : అబ్బా, బావా..

ఆదిత్య : ఎలా ఉందే సమ్మగా ఉందా.

అను : నాకు ఇవేమి వద్దు బావ, నన్ను దెగ్గరికి తీసుకో నాకు అంతే చాలు.

ఆదిత్య : నిన్ను వదిలి నేనెక్కడికి పోతానే నా బంగారం.. వాటితో పాటు ఇది కూడా అని జీన్స్ మీదే జిప్ మీద చెయ్యి వేసి ఒత్తాను.

అను : ఇస్స్.. పదా వాళ్ళు చూస్తారు మళ్ళీ డౌట్ వస్తుంది.. అని జీన్స్ లో చెయ్యి పెట్టి ఐస్ క్యూబ్ తీసేసింది.

ఆదిత్య : నువ్వు నవ్వితేనే, ఇలా ఉంటే అస్సలు బాలేదు నాకు.

అను : సరే పదా.

ఆదిత్య : మా బుజ్జి అమ్ములే ఇది.. అంటూ అను బైటికి నడుస్తుంటే టీ షర్ట్ పైకి లేపి నడుము పట్టుకుని పిసుకుతూ వంగి కొరికాను.

అను : ఆ.. అని కెవ్వుమాంటూ రూం బైటికి దూకి అక్కడ మంజులని చూసి ఆగిపోయింది.

నేను బైటికి వచ్చి అమ్మని చూసి ఆగిపోయాను.

మంజుల : ఏం జరుగుతుంది ఇక్కడా

ఆదిత్య : బొద్ధింకే.. ఏ అను.

అను : అవును అత్తయ్య బొద్దింక, అస్సలు మాట వినదు, చేతికి దొరకదు పాడు బొద్దింక.

మంజుల : చెప్తా చెప్తా మీ సంగతి.. అస్సలు కంట్రోల్లో లేకుండా పోతున్నారు.

ఆదిత్య : చెప్తే నమ్మవు, ఎలానే నీతో వేగేది, ఈ సారి కనిపిస్తే పట్టుకొని నీ ఒళ్ళో వెయ్యకపోతే నన్ను అడుగు.

మంజుల కోపంగా వెళ్లి అను, ఆదిత్య చెవులు పిండుతూ డైనింగ్ టేబుల్ వరకు లాక్కొచింది.

అను : అత్తా.. వదలవే.

మంజుల : బుద్ధిగా తిని ఎవరి రూంకి వాళ్లు వెళ్ళండి. అని మమ్మల్ని కూర్చోబెట్టి వెళ్లి నాన్న పక్కన కూర్చుంది.

ఆదిత్య : అబ్బా.. పిచ్చి మమ్మి.. ఏంటి నాన్నా ఇవ్వాళ మధ్యాహ్నమే వచ్చావు

రాజు : ఊరికే, అక్కడ ఉండబుద్ధి కాలేదు అందుకే ఇద్దరం వచ్చేసాం. ఇంతకీ ఎగ్జామ్ ఎలా రాసావ్.

ఆదిత్య : బానే రాసాను నాన్న.

రాజు : ఇంకొకరి సమాధానం రాలేదు.

ఎదురుగా కూర్చున్న అనుని టేబుల్ కింద నుంచి కాలితో తన్నాను.

అను : హ.. మావయ్యా.. బానే రాసాను.

సరిత : ఏదో లోకంలో ఉంది అది. తినండి అన్నం చల్లారిపోద్ది.

అందరం తినేసి కొంచెం సేపు ముచ్చట్లు పెట్టుకుని, అనుకి సైగ చేసాను.

అను : సరే నేను కొంచెం సేపు పడుకుంటా అని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

సాయంత్రం వరకు మాములుగా నవ్వుతూ బానే ఉన్నట్టు మెలిగాం ఇద్దరం.

మంజుల : చూసారా వాళ్లు బాధ పడతారని తెగ గోల చేసారు అన్నా చెల్లెళ్ళు ఇప్పుడు చూడండి బానే ఉన్నారు కదా, ఇంకో రెండు రోజులు పోతే మర్చిపోతారు కుడా

రాజు : చూద్దాం..

రాత్రి అయ్యింది అందరం తినేసి ఎవరి రూంలోకి వాళ్లు వెళ్లి పడుకున్నారు, లేచి దుప్పటి దిండు తీసుకుని అమ్మ వాళ్ల రూంకెళ్ళి తలుపు కొట్టాను. తలుపు కొట్టిన పది నిమిషాలకి అమ్మ తలుపు తీసింది.. నవ్వుకున్నాను.

మంజుల : ఏంట్రా ఈ టైంలో?

ఆదిత్య : నాకక్కడ నిద్ర పట్టట్లేదు నీ దెగ్గర పడుకుందాం అని వచ్చా.

మంజుల : అలాగ, సరే రా..

అమ్మ డోర్ వేస్తుంటే తను రాక ముందుకే వెళ్లి నాన్న పక్కన పడుకున్నా, నాన్న లేచే ఉన్నాడు పడుకున్నట్టు నటిస్తున్నాడంతే, అమ్మ వచ్చి నన్ను చూసి పడుకుంది ఇక.

తరవాతి రోజు కూడా అంతే హాయిగా తినేసి వెళ్లి అమ్మ నాన్న మధ్యలో పడుకున్నా.

రాజు : నాకు సరిపోవట్లేదురా చిన్న పిల్లాడివా ఏమైనా, పొయ్యి నీ రూంలో పడుకో..

ఆదిత్య : సూపర్ ఐడియా నాన్నా, ఇదిగో దిండు.. ఇదిగో దుప్పటి వెళ్లి నా రూంలో పడుకో నేను అమ్మతొ పడుకుంటా, అని నాన్న మాట్లాడేలోపే తిరిగి అమ్మని వాటేసుకుని పడుకున్నాను.

నాన్న వెళ్ళాక అమ్మ కదిలించింది.

మంజుల : రేయి ఇటు చూడు

ఆదిత్య : ఏంటే

మంజుల : ఏంటి రివెంజా

ఆదిత్య : ఏంటి రివెంజ్

మంజుల : ఏం లేదు పడుకో

ఆదిత్య : ఏంటి పడుకునేది, నా నిద్ర చెడగొట్టావ్ ఏమైనా మాట్లాడు.

దిండు దుప్పటితొ బైటికి వెళ్లిన రాజు ఆదిత్య రూం దెగ్గర తన బామ్మర్దిని చూసి ఆగిపోయాడు.

రాజు : ఏరా రవి.. నువ్వు కూడా నా

రవి : నాకు నిన్నటి నుంచే మొదలయింది బావా,  నువ్వే ఒక రోజు లేట్.. ఇక పద పడుకుందాం.

మంజుల : ఒరేయ్ నీకు పుణ్యం ఉంటది నన్ను పడుకోనివ్వరా, నా దుంప తెంచుతున్నావ్..

ఆదిత్య : అయితే కథ చెప్పు పడుకుంటా

మంజుల : ఇప్పుడు కథలెంట్రా….. రేపు ఎగ్జామ్ లేదా పడుకో…

ఇంకో వైపు అనురాధ మంచం మీద అర్ధరాత్రి లేచి కూర్చుని వాటర్ తాగుతూ కొన్ని నీళ్లు సరిత మీద పోసింది, దెబ్బకి సరిత లేచి కోపంగా చూస్తూ ఏంటే ఇది.. అని అరిచింది.

అను : సారీ చూసుకోలేదు, అని మిగతా నీళ్లు తాగి లైట్ వేసి మంచం మీద బాస్పటలు వేసుకొని కూర్చుని పుస్తకాలు తీసింది.

సరిత : ఇప్పుడేంటి?

అను : రేపు ఎగ్జామ్ ఉంది నాకు, ఇది చదవడం మర్చిపోయా

సరిత : నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఏడు.. అని దుప్పటి తల నిండా కప్పుకుని పడుకుంది..

పది నిమిషాలకి అను ఆన్సర్స్ గట్టిగా పైకి చదవడం మొదలుపెట్టింది దెబ్బకి సరిత లేచి కూర్చుంది.

వారం గడిచింది ఇంట్లో ఎవ్వరి మొహాల్లో నిద్ర లేదు మంజుల, సరిత ఇద్దరు కనీసం బావ మరదళ్ళు ఎగ్జామ్ కి వెళ్లినంత సేపు పడుకున్నారు కానీ రాజుకి రవికి అది కూడా కరువయ్యింది కారణం ఎక్కడ తప్పు జరుగుతుందో తెలీట్లేదు కానీ లాస్ వస్తుంది.

ఇవ్వాల్టితొ ఆఖరి ఎగ్జామ్, రేపటి నుంచి సెలవలు ఆదిత్య, అనురాధ ఇద్దరు ఇంట్లోనే ఉంటారు ఇక, ఇలా అయితే కుదరదు అని మంజుల, రాజు, సరిత, రవి నలుగురు సమావేశం అయ్యారు ఒక పరిష్కారానికి.

మేము మామూలుగానే వెళ్లి పక్కన కూర్చుని పలకరించాము.

మంజుల : రేపటి నుంచి హాలిడేస్ కదా ఇక మమ్మల్ని ఫుల్లుగా టార్చర్ చెయ్యడానికి ఏమేమి ప్లాన్స్ వేసుకున్నారు.

అను : అలా ఏం లేదే.. ఏ బావా

ఆదిత్య : ఏం మాట్లాడుతున్నవే పిచ్చి లేసిందా, దా నాకు కధలు చెప్పుదూ నిద్ర వస్తుంది పడుకుందాం.

రాజు : రేయి ఆది మా వల్ల కాదురా ఇంక, మీ రూంలో మీరు ఉండండి మా రూంలో మేముంటాం.

ఆదిత్య : ఏంటమ్మా అంతేనా, నాకు ఇష్టం లేదే

మంజుల : ఓవరాక్షన్ చెయ్యకింక, అయినా ఈ నాలుగు రోజులే తరువాత మీ ఇద్దరిలో ఒకరు హాస్టల్లో ఉండాలి, ఎవరు ఉంటారో ఎవరు హాస్టల్ కి వెళతారో మీరే నిర్ణయించుకొండి.

అను కోపంగా లేచి నిల్చుది.. అందరూ అను వైపు చూసారు.

అను : నేనే పోతాను హాస్టల్కి ఇప్పుడే పంపించేయ్యండి.. అని లేచింది ఏడుపు మొహం పెట్టుకుని.

రాజు : రేయి అందరూ కలిసి నా తల్లిని ఏడిపిస్తున్నారా, ఊరికే అన్నాంరా నువ్వు నీ బావతోనే ఉండు సరేనా, నా బంగారం కదూ ఇలా ఏడిస్తే అస్సలు బాలేదు, వారం రోజుల నుంచి నీ నవ్వు మొహం కనిపించకపోయేసరికి నాకు ఒక్క పని కూడా సరిగ్గా అవ్వట్లేదు అన్ని చికాకు చికాకుగా ఉంటున్నాయి, అందరికీ చెప్తున్నా వినండి నా తల్లిని ఏడిపిస్తే ఊరుకోను చెప్తున్నా. ఇక పో నీ బట్టలు పుస్తకాలని తీసుకుని నీ రూంలోనే ఉండుపో.

మంజుల : వీడ్ని చూడండి, ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటున్నాడు సంబరంగా ఉంది అయ్యగారికి, దున్నపోతా మొత్తానికి వీళ్ళ పంతం నెగ్గించుకున్నారు.

సరిత : నేను ముందే చెప్పా, వద్దు వదినా అని నువ్వు నా మాట వింటే కదా

ఆదిత్య : మా మంచి అత్తయ్య.. అని వాటేసుకున్నాను.. అను ఆనందంగా లోపలికి వెళ్ళింది బట్టలు పుస్తకాలు ఆదిత్య రూంలో పెట్టుకోడానికి. మావయ్య నాన్నలు బైటికి వెళ్లిపోయారు నవ్వుకుంటూ.

సరిత : రేయి అల్లుడు, జాగ్రత్త ఇద్దరు కొంపలు మునిగే పని చేసి మాకు చెడ్డ పేరు తేవద్దు, తల దించుకునేలా అస్సలు చేయొద్దు.

ఆదిత్య : అలాగేలే..

మంజుల : ఈ ఆంబోతుకి కాదు చెప్పాల్సింది, దానికి చెప్పు జాగ్రత్తలు.. ముందు ఆ టీ షర్ట్లు, జీన్స్ మానిపించి సుబ్బరంగా చుడిధార్ కుట్టించు.

ఆదిత్య : టీ షర్ట్లు జీన్స్ ఏ బాగుంటాయె.. చుడిధార్లు అయితే…

సరిత : అయితే..

ఆదిత్య : అయితే.. అమ్మా రాత్రికి ఏం కూరా..

మంజుల : వీడ్ని పట్టుకొని నువ్వు చిన్న పిల్లాడన్నావు..

సరిత : రేయి నాకు భయంగా ఉందిరా, నాకెందుకొ హాస్టల్ ఆప్షన్ బెటర్ అనిపిస్తుంది.

వెంటనే అమ్మని అత్తయ్యని వాటేసుకున్నాను.

మంజుల : చూడు ఇక కాకా పడతాడు..

ఆదిత్య : అమ్మా, అత్తయ్య నిజంగా అను ఈవారం నా పక్కన లేకపోతే నాకస్సలు పిచ్చి లేచిందే,  మీరు ముందే మమ్మల్ని కొంచెం దూరంగా ఉంచాల్సింది, అను నా పక్కన లేకుండా నేనస్సలు ఉండలేను..

సరిత ఆదిత్య మొహం పైకి ఎత్తి “రేయి ఏడుస్తున్నావా, లేదు నాన్నా మీరిద్దరు కలిసి ఉంటే అంతకన్నా మాకు కావాల్సింది ఏముంది చెప్పు, చూడు వదినా అందరం కలిసి ఏడిపించేసాము, చిన్నప్పుడు పాలకి కూడా ఎప్పుడు ఏడవలేదు నా అల్లుడు.. అలాంటిది వాడి కంట్లో నీళ్లు తెప్పించాము..” అని చీర కొంగుతో ఆదిత్య కళ్ళు తుడిచింది.. మంజుల కూడా ఆదిత్య తల నిమిరింది, అనురాధని ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నాడో తెలిసి.

ఇంతలో అను కోపంగా ఆదిత్య ముందుకు వచ్చి “బావా వీళ్ళు మన రూం డోర్ తీయించేస్తున్నారు, అందుకే మనం ఒకే రూంలో ఉండడానికి ఒప్పుకున్నారు” అని అంది.

నేను అత్త వైపు చూసాను, సరిత నవ్వుతూ “సారీ.. మీ అమ్మని అడుగు నాకేం సంబంధం లేదు” అంది. అమ్మని చూస్తే కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది లేచి అమ్మ వెనకాల వెళ్ళాను. అను అత్తయ్యతొ పొట్లాడుతుంది. లోపలికి వెళ్లి అమ్మ పక్కన నిల్చుని కోపంగా చూసాను..

ఆదిత్య : మా మీద అస్సలు నమ్మకం లేనట్టుంది.

మంజుల : చూడు నాన్నా, ఈ ఇంట్లో అందరికంటే నా మనస్సాక్షి కంటే ఎక్కువగా నిన్నే నమ్ముతాను, కానీ ఇది కరెక్ట్ కాదు. అను నువ్వు ఏకమవుతే నాకంటే సంతోషించే వాళ్లు ఈ భూమ్మీద మరొకరు ఉండరు కానీ ఇలా ఉంటే అత్తయ్య ఏమనుకుంటుంది.. నీ మీద ఎంత ప్రేమున్నా అనురాధ తన కన్న కూతురు కదా..

ఆదిత్య : కానీ అత్తయ్యకి ఇష్టమే కదా.

మంజుల : అవును అత్తయ్యంటే మన మనిషి ఏమనుకోదు, మరి నీ రవి మావయ్య, తను కూడా అలా అనుకుంటాడని నేను అనుకోవట్లేదు.. ఏ తండ్రి పెళ్లి కాక ముందే ఇలాంటి నిర్ణయం తీసుకోడు, మనల్ని చూసి మౌనంగా ఉంటున్నాడంతే.. ఇవన్నీ నీకు చెప్పకూడదనే అనుకున్నాను కానీ నువ్వు నీ ప్రేమలో పడి ఇవన్నీ అర్ధం చేసుకోవట్లేదు.. నీకు కావాల్సిందే కాకుండా అన్ని ఆలోచించు నేను చేసేది తప్పా ఒప్పా అని నీకే అర్ధమవుతుంది.

ఆదిత్య : కొంత నిట్టూర్చినా అమ్మ చెప్పిన దాంట్లో వంద శాతం నిజం ఇంది..  అవును, నువ్వు చెప్పింది కూడా నిజమే. నేను ఇవేమి ఆలోచించలేదు అందరినీ బాధ పెట్టాను, సరే నువ్వు అనుకున్నట్టే చెయ్యి ఇద్దరం కొంచెం దూరంగానే ఉంటాంలే మా పెళ్ళైయ్యే వరకు.

మంజుల : అందరూ ఒప్పుకున్నారుగా, ఒకే రూంలో ఉండండి పరవాలేదు కానీ అందరి ముందు మాత్రం జాగ్రత్త… ప్రేమగానే ఉండండి కానీ కొంచెం డిస్టెన్స్ మైంటైన్ చెయ్యండి. ఇక డోర్ సంగతికి వస్తే నీకొక సీక్రెట్ చెప్పనా… అని నా చెవి దెగ్గరికి వచ్చి.. రాత్రి రెండున్నర నుంచి పొద్దున్న నాలుగున్నర వరకు ఏ మనిషి నిద్ర లేవడు, ప్రశాంతంగా పడుకునే టైం అది.. నేనేం చెప్తున్నానో అర్ధం అవుతుందా.

నేను నవ్వాను.. అమ్మని కౌగిలించుకుని సిగ్గు పడుతూ..

మంజుల : జాగ్రత్త తొందర పడకు.. ముఖ్యంగా ఈ వయసులో ఉన్న అమ్మాయిలకి కోరికలు ఎక్కువగా ఉంటాయి.. మీకు ఇంకా చాలా టైం ఉంది ఏ వయసులో జరిగేది ఆ వయసులో జరిగితేనే ఒక అందం చందం.. జీవితానికి ఆనందం.. ఇది జ్ఞాపకం పెట్టుకో.

ఆదిత్య : అమ్మా.. రియల్లీ లవ్ యు మా.. నువ్వు చాలా గ్రేట్.

మంజుల : ఇక పో.. ఈ పొగడ్తలు, ఈ ముచ్చట్లు నీ పెళ్ళాంతొ పెట్టుకో. అని రెండు కప్పుల బూస్ట్ అందించింది.

…………………………………………………………………

సరిత : ఏంటే కంట్లో నుంచి పట పటా కారాయి కన్నీళ్లు, వాడంటే అంత ఇష్టమా..

అను : హహ..

సరిత : చెప్పూ…

అను : ఏమో తెలీదు, కానీ మీరు కావాలా బావ కావాలా అంటే అలోచించకుండా బావతో వెళ్లిపోయేంత ఇష్టం..

సరిత : అబ్బో.. అంటే వాడికోసం మమ్మల్ని వదిలేస్తావా

అను : కానీ నువ్వు నన్ను వదలవు, నేనంటే నీకు ఎంత ఇష్టమో నాకు తెలుసు.. థాంక్స్ మా..

సరిత : దేనికి?

అను : అన్నిటికి..

సరిత : సరే సరే.. అదిగో వస్తున్నాడు చూడు.

అను లేచి ఆదిత్య చేతిలో ఉన్న కప్ అందుకుని కూర్చుంది.

ఆదిత్య : ఇంకా అత్తా, ఈ సారి హాలిడేస్ కి ఎక్కడికి వెళదాం.

సరిత : అవును మర్చిపోయా, ఈ సారి హాలిడేస్ కి మనం వెళ్ళటం లేదు, ఊరి నుంచి మా అత్త వస్తుంది.

ఆదిత్య : ఎవరు?

అను : మా నాయనమ్మ.. ఎందుకు వస్తుందే ఇక్కడికి.

సరిత : అక్కడ వాళ్ళు ఏటో వెళుతున్నారట అందుకని కొన్ని రోజులు ఉండటానికి వస్తుంది.

ఆదిత్య : అలాగ, సరే నేను అలా బైటికి వెళ్ళొస్తా ఏమైనా కావాలా

సరిత : ఏమైనా గుర్తొస్తే ఫోన్ చేస్తారా

రాత్రికి భోజనం చేస్తుంటే అందరూ నన్ను అనుని చూసి నవ్వుతుంటే సిగ్గేసి ఇద్దరం టక టకా తినేసి రూంలో పడ్డాం, మేము పడుకునే దాకా మాతో ముచ్చట్లు పెట్టి అనే కంటే మాకు కాపలా ఉండి అనొచ్చు, పడుకున్నట్టు నటిస్తే గాని మమ్మల్ని వదిలి పోలేదు..

రాత్రి పన్నెండింటికి అను లేచి నన్ను లేపింది.

అను : బావా బావా.. లే..

ఆదిత్య : లేచే ఉన్నా, పడుకో నేను లేపుతా..

అను : అబ్బా..

ఆదిత్య : ఇలా రా..

అను ఆ మంచం మీద నుంచి లేచివచ్చి నా మీద పడుకుంది, ఇద్దరికీ దుప్పటి కప్పి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

ఆదిత్య : పడుకో.. నిద్ర పాడు చేసుకోకు అన్నిటికంటే ఆరోగ్యం ముఖ్యం.. నేను లేపుతా అప్పుడు ఎంజాయ్ చేద్దువు.. అని తల నిమురుతూ గట్టిగా వాటేసుకుని పడుకున్నాను.. అను లేచి తన టీ షర్ట్ విప్పేసి నాది కూడా లాగేసి నన్ను కరుచుకుని కళ్ళు మూసుకుంది, నాకు నిద్ర ఎగిరిపోయినా తనని ఏదేదో చేసెయ్యాలన్నంత కామం రాలేదు.. అలాగే కళ్ళు మూసుకుని వెచ్చగా వాటేసుకుని ఆ ఎత్తులు నా ఛాతి మీద నాలుగుతుంటే ఆస్వాదిస్తూ పడుకున్నాను..

పొద్దున్నే మెలుకువ వచ్చింది అనుని లేపబోయాను కానీ ఆ మొహం చూసి తన నిద్ర చెడగొట్టబుద్దికాలేదు అలా నా ఒళ్ళో పెట్టుకుని చూస్తూ ఉన్నాను.. సంకలో చెయ్యి పెట్టి చూస్తే వెచ్చగా ఉంది అలాగే గట్టిగా వాటేసుకుని తన ఒంటి వాసన పీల్చుకుంటూ పడుకున్నాను.. మళ్ళీ ఐదు అవుతుందనగా అనుని లేపాను..

అను : పొద్దున్నే లేపుతా అన్నావ్.

ఆదిత్య : మెలుకువ రాలేదు, ఇలా నిన్ను వాటేసుకుని పడుకుని వారం అవుతుంది కదా, చాలా మత్తుగా హాయిగా నిద్ర పోయాను.

అను : అవును నేనూ అంతే, అని పెదాలని దెగ్గరికి తెచ్చింది.

కోర పెదవులని నా నోట్లోకి తీసుకుని ఎంగిలి జుర్రుతూ సన్ను మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతున్నాను.. నా నుండి విడిపడింది.

అను : నాకేం నొప్పి పుట్టదు బావా గట్టిగా పిసుకు..

ఆదిత్య : ఇప్పుడే వద్దులే.. మళ్ళీ సైజలు పెరిగితే అదో తలనొప్పి అని మళ్ళీ తన పెదాలు అందుకున్నాను.

కలవక కలవక మళ్ళీ కలిసిన కొడుకు కోడలు ఎలా ఉన్నారో అని పొద్దున్నే మెలుకువ వచ్చి లేచిన మంజుల , కొడుకు రూం దెగ్గరికి వచ్చి ఒంటి మీద బట్టలు లేకుండా ఒకరినొకరు అల్లుకుపోయి ముద్దులాటలో మునిగిపోయిన జంటని చూసి మురిసిపోయింది, ఇంకా చూడాలని ఉన్నా వాళ్ళని మధ్యలో కదిలించాలని లేకున్నా తప్పక సౌండ్ చేసింది.

ఆదిత్య అను విడిపోయి ఇద్దరూ టీ షర్ట్లు వేసుకుని బైట పడ్డారు, ఆదిత్య నేరుగా కిచెన్ లోకి వెళ్లి మంజులని పలకరించాడు.

మంజుల : అను వాళ్ల నాయనమ్మ ఇవ్వాళ వస్తున్నారట, నా భయం అంతా మీ గురించే.

అనూ కూడా లోపలికి వచ్చింది..

ఆదిత్య : అను.. మీ నాయనమ్మ ఎలా ఉంటుంది, మంచిదేనా

అను : ఎప్పుడు అందరి మీద అరుస్తూ ఉంటుంది.. అస్సలు ఎందుకు వస్తుందో ఏంటో.. మొత్తానికి ఏదో పని పెట్టుకునే వస్తుంది.

నేను అమ్మా ఒకరినొకరం చూసుకున్నాం..