Naa Autograph Sweet Memories – 34 | ఆటోగ్రాఫ్ స్వీట్ మొమరీస్
Naa Autograph Sweet Memories - 34 | ఆటోగ్రాఫ్ స్వీట్ మొమరీస్
Naa Autograph Sweet Memories – 34 | ఆటోగ్రాఫ్ స్వీట్ మొమరీస్
నలుగురూ అలాగే అలిసిపోయి బట్టలు వేసుకోకుండానే పడుకుని నిద్ర పోయారు.
తరువాత సుమిత్రకు మెలుకువ వచ్చి చూడగానే అందరూ అలా బట్టలు లేకుండా పడుకోవడం చూసి సిగ్గు పడుతూ మిగతా ముగ్గురిని నిద్ర లేపింది.
దాంతో అందరు నిద్ర లేచి టిఫిన్ చేసి రెడీ అయ్యి కారులో ఒబరాయ్ విల్లాకు బయలుదేరారు.
మహేష్ కార్ డ్రైవింగ్ చేస్తుండగా రాము పక్కనే కూర్చుంటే….సుమిత్ర, అనసూయ ఇద్దరూ వెనకాల కూర్చున్నారు.
విల్లాకు వెళ్ళిన తరువాత మహేష్ కారుని బంగ్లా ముందు పార్క్ చేసాడు.
అందరూ కారు దిగిన తరువాత ఏం చేయాలి అన్నట్టు రాము వైపు చూసారు.
రాము కూడా ఏం చేయాలో అర్ధం కాక విల్లా లోపలికి వెళ్తుండగా ఫౌంటెన్ దగ్గర శబ్దం అవడంతో అటు వైపు చూసారు.
అక్కడ రాముకి ఇంతకు ముందు కనపడిన బాబా ఫౌంటెన్ గట్టు మీద కూర్చుని హుక్కా పీలుస్తుండటం చూసి రాము ఆయన దగ్గరకు పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళాడు.
రాము వెనకాలే సుమిత్ర, అనసూయ, మహేష్ లు కూడా పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లారు.
వాళ్ళ నలుగురిని చూసిన బాబా చిన్నగా నవ్వాడు.
రాము జరిగింది చెప్పబోతుండగా బాబా అతన్ని ఆపి వాళ్ళ నలుగురి వైపు చూస్తూ, “నువ్వు ఏం చెప్పక్కర్లేదు….నాకు అంతా తెలుసు…మీరు ముగ్గురూ కలిసి ఆ మోహినిని అంతం చేయగానే ఇక్కడ సుందర్ ఆ కోపాన్ని రేణుక మీద చూపించాడు…రాత్రంతా బాధతో కేకలు పెడుతూనే ఉన్నది…..” అన్నాడు.
దాంతో రాము బాధపడుతూ, “మోహినిని ఎలా అంతం చేయాలో మాకు దారి చూపించారు….ఇప్పుడు ఈ సుందర్ ప్రేతాత్మని కూడా ఎలా అంతం చేయాలో చెప్పండి,” అన్నాడు.
రాము మొహంలో రేణుక గురించి పడే బాధ సుమిత్రకి స్పష్టంగా కనిపించింది.
అదే సమయంలో సుమిత్ర మొహంలో కొంచెం జెలసీ కూడా కనిపించింది.
బాబా కూడా రాము మొహంలో బాధని గమనించి అతని దగ్గరకు వచ్చి భుజం మీద చెయ్యి వేసి, “రామూ….మోహినిని అంతం చేయడంలో నీకు మహేష్, సుమిత్ర ఇద్దరూ వాళ్ళ ప్రాణాలకు తెగించి సహాయం చేసారు….ఇక ఇక్కడ నుండి నువ్వు ఒంటరిగా బయలుదేరాలి….” అన్నాడు.
రాము ఒంటరిగా బయలుదేరాలి అని వినగానే సుమిత్ర మొహంలో కంగారు కనిపించింది…వెంటనే బాబా వైపు చూసి, “బాబా….ఏం మాట్లాడుతున్నారు….రాముని ఒంటరిగా ఎలా పంపిద్దామనుకుంటున్నారు….మేం ముగ్గురం కలిసి మోహినిని అంతం చేయడానికి మా ప్రాణాలను పణంగా పెట్టాల్సివచ్చింది…ఇప్పుడు సుందర్ గురించి మీకు బాగా తెలుసు….అతనికి మోహిని కంటే శక్తి ఎక్కువగా ఉన్నది…అలాంటప్పుడు రాముని ఒంటరిగా ఎలా పంపిస్తాము…” అన్నది.
సుమిత్ర మనసులో రాము మీద ఉన్న ప్రేమ అర్ధం అయ్యి బాబా ఆమె వైపు చూసి, “సుమిత్రా….నువ్వు అనుకున్నట్టు రాము బలహీనుడు కాదు….అతను ఇక్కడకు రావడానికే నేను ఎన్నో ఏళ్ళుగా ఎదురుచూస్తున్నాను….రేణుకని సుందర్ ప్రేతాత్మ చెర నుండి రాము ఒక్కడే విడిపించగలడు….అందుకని నువ్వు అతని గురించి బాధ పడాల్సిన పని లేదు….” అంటూ రాము వైపు చూసి, “ఏంటి రాము…..భయం వేస్తున్నదా…” అనడిగాడు.
రాము తల అడ్డంగా ఊపుతూ, “లేదు బాబా…..రేణుకని వాడి చెర నుండి విడిపించడానికి ఎంత దూరం అయినా వెళ్తాను….మీకు ఇంతకు ముందు కూడా చెప్పాను…రేణుక కోసం నా ప్రాణాలు అయినా ఇస్తాను,” అన్నాడు.
ఆ మాట వినగానే మహేష్ కూడా భయపడుతూ, “బాబా…..ఇప్పుడు సుందర్ ప్రేతాత్మ పీడ వదిలించడానికి ఏం చేయాలో చెబితే మేమిద్దరం రాముకి హెల్ప్ చేస్తాము…..” అన్నాడు.
మహేష్ మాటలకు బాబా నవ్వుతూ, “మోహినిని అంతం చేయడానికి మీకు దాని అస్థికలు దొరికితే సరిపోతుంది….కాని ఇక్కడ సుందర్ ప్రేతాత్మ విషయంలో అలాంటి అవకాశం లేదు….అందుకని రాము ఒంటిరిగా రేణుక జీవించి ఉన్న కాలానికి వెళ్ళాలి…” అన్నాడు.
బాబా చెప్పింది వినగానే మహేష్, సుమిత్ర, అనసూయ, రాము….అప్పుడే వచ్చిన అనసూయ మొగుడు కూడా చాలా భయపడిపోయారు.
మహేష్ వెంటనే తేరుకుని, “బాబా…రేణుక జీవించి ఉన్న కాలంలోకి రాము ఎలా వెళ్తాడు….అది ఎలా సాధ్యమవుతుంది….” అంటూ కంగారు పడ్డాడు.
“నువ్వు సుమిత్ర హెల్ప్ తీసుకుని మోహిని జైల్లో ఉన్న కాలానికి వెళ్లావు కదా….అలా….” అన్నాడు బాబా.
“కాని బాబా…..నేను ఒక పద్ధతి ప్రకారం మహేష్ ఆత్మని మోహిని జైల్లో ఉన్న కాలానికి పంపించాను….కాని ఇక్కడ మీరు చెప్పిన దాని ప్రకారం రాము ఆత్మ కాకుండా పూర్తి శరీరంతో రేణుక ఉన్న కాలానికి వెళ్లాలి…అది ఎలా సాధ్యమవుతుంది,” అన్నది సుమిత్ర.
దానికి బాబా ఏం మాట్లాడకుండా రాము దగ్గరకు వచ్చి తన చేతిలో ఉన్న హుక్కాని ఒక్కసారి గట్టిగా పీల్చి ఆ పొగను రాము మొహం మీదకు వదిలాడు.
అప్పటిదాకా అతని ఒంటి మీద ఉన్న దెబ్బలు మొత్తం మాయమైపోయాయి.
బాబా సుమిత్ర వైపు చూసి, “ఈశ్వరుడు ప్రతి మనిషిని ఈ భూమి మీద ఒక ప్రత్యేకమైన పని మీదనే ఈ లొకానికి పంపిస్తాడు…. రాము ఈ భూమి మీదకు రావడానికి అనేక కారణాల్లో రేణుక చెర విడిపించడం కూడా ఒక కారణం….ఇప్పుడు రాము తన శరీరంతో రేణుక ఉన్న కాలానికి వెళ్తాడు…..” అంటూ బాబా రాము దగ్గరకి వచ్చి, “అయితే విను….ఇక్కడ నీకు ఏదైతే వినిపిస్తున్నదో, అర్ధమవుతున్నదో దాన్ని నువ్వు మనస్పూర్తిగా ఫీల్ అవ్వడం మొదలుపెట్టు….” అన్నాడు.
బాబా ఏం చెబుతున్నాడో అర్ధంకాక రాము, “మీరు చెప్పేది నాకు అర్ధం కాలేదు….” అన్నాడు.
“అంటే….రేణుక బాధను నీ బాధలాగా అనుభవించు….ఆమెకు ఏదైతే జరిగిందో అది నీకు జరిగినట్టు ఫీల్ అవ్వు…..రేణుక ఆత్మ బాధతో నీ బాధ కూడా కలిస్తే మొత్తం ప్రపంచమే మారిపోతుంది…కాలం మారిపోయిద్ది….” అంటూ బాబా రాము కళ్ళల్లోకి తీక్షణంగా చూసాడు.
రాము కూడా పైకి లేచి బాబా కళ్ళల్లోకి చూసాడు….అలా చూస్తున్న రాముకి బాబా కళ్ళల్లోనుండి ఏదో శక్తి తన ఒంట్లోకి పాకినట్టు అయింది.
బాబా రాము కళ్ళల్లోకి అలాగే తీక్షణంగా చూస్తూ, “లోపలికి వెళ్ళు….” అంటూ విల్లా మెయిన్ డోర్ వైపు చూసాడు.
దాంతో రాత్రి నుండి మూసుకుపోయిన విల్లా తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.
విల్లా తలుపులు బాబా చూసిన చూపుకి వాటంతట అవే తెరుచుకోవడంతో రాము ఏం జరుగుతున్నదో….అసలు ఈ బాబా ఎవరో అర్ధం కాక మళ్ళీ బాబా వైపు తల తిప్పి చూసాడు.
బాబా కూడా రాము వైపు తిరిగి అతని కళ్ళల్లోకి చూస్తూ, “ఇక…..లోపలికి….వెళ్ళు,” అన్నాడు.
ఏదో హిప్నటైజ్ చేసినట్టు రాము అక్కడ నుండి విల్లా వైపు అడుగులు వేయడం మొదలుపెట్టాడు.
అలా వెళ్తున్న రాముని చూస్తూ బాబా, “నీ వల్లే అవుతుంది…..ఇది నీ ఒక్కడి వల్లే పూర్తవుతుంది…” అంటూ తన చేతిలో ఉన్న హుక్కా నోట్లో పెట్టుకుని గట్టిగా రెండు సార్లు పీల్చి పొగను రాము వైపుకు ఊదాడు.
అప్పటి దాకా నీరసంగా, భయంగా వెళ్తున్న రాముకి వెనకనుండి బాబా వదిలిన హుక్కా పొగ అతని ముక్కుకి తగిలి మెదడులోకి వెళ్లగానే రాము వెళ్తున్న వాడల్లా ఒక్కసారిగా ఆగిపోయి అతని ప్రమేయం లేకుండానే కళ్ళు మూతలు పడిపోయాయి.
కళ్ళు మూతలు పడగానే రాము చెవులకు తాను వీడియోలో విన్న పియానో పాట వినిపించడం మొదలయింది.
అలా రాము పియానో పాటను వింటూ విల్లా లోపలికి వెళ్ళి బెడ్ రూమ్ లో ఉన్న పియానో ముందు కూర్చుని తాను కూడా అదే పాటను ప్లే చేయడం మొదలుపెట్టాడు.
రాము అలా పియానో ప్లేచేస్తూ లెటర్ లో రేణుక రాసిన విషయాలను, సుందర్ రేణుకని రేప్ చేయడానికి ట్రై చేసినప్పటిది, ఆ సమయంలో ఆమె బాధతో పెట్టిన కేకలు, సుందర్ చనిపోయిన తరువాత అతని ప్రేతాత్మ రేణుకని క్రూరంగా రేప్ చేయడం, రేణుక బెడ్ రూమ్ లో ఫ్యాన్ కి ఉరేసుకుని చనిపోవడం అంతా కళ్ళు మూసుకుని పియానో ప్లే చేస్తున్న రాము మనసులో అంతా తన ముందే జరుగుతున్నట్టు అనిపిస్తుండటంతో బాధతో అతని కళ్ళల్లో నీళ్ళు వస్తున్నాయి.
అలా బాధపడుతూనే రాము పియానో ప్లే చేస్తూ అలాగే ముందుకు వాలిపోయి పియానో మీద పడిపోయాడు.
పియానో మీద పడిపోయిన రాము అలా నిద్ర పోయి….కిటికీ లోనుండి తన మీద ఎండ పడటంతో చిన్నగా పియానో మీద నుండి తల పైకి ఎత్తి చూసాడు. అలా కళ్ళు తెరిచిన రాము తన కళ్ళ ముందు కనిపించిన దృశ్యం చూసి తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అని అర్ధంకాక బిత్తరపోయి చూస్తున్నాడు.
ఎదురుగా పియానో మీద క్యాండిల్ స్టాండ్ లో క్యాండిల్స్ పెట్టి ఎవరో వెలిగించినట్టు వెలుగుతున్నాయి.
ఆ గదిలో నుండి బయటకు చూసిన రాముకి తాను వచ్చినప్పడు ఉన్న విల్లాకు ఇప్పుడు తాను చూస్తున్న విల్లాకు చాలా తేడా కనిపించింది.
రాము చిన్నగా కుర్చీలో నుండి లేచి చుట్టూ చూసాడు.
ఆ గదిలో ఇంకో రెండు క్యాండిల్ స్టాండ్స్ లో క్యాండిల్స్ వెలగడం చూసాడు.
అలా అయోమయంగా చూస్తున్న రాముకి బయట హాల్లో ఎవరో మాట్లాడుతూ ఎవరినో పిలుస్తున్నట్టు వినిపించడంతో బెడ్ రూమ్ లోనుండి బయటకు వచ్చి కారిడార్ లోకి వచ్చిన రాముకి హాల్లో ఒకామె, “కిషన్…..తొందరగా రా….టైం అవుతున్నది,” అంటూ ఒకతన్ని పిలవడం చూసి వెంటనే రాము అక్కడ ఉన్న తలుపు వెనకాల నిల్చుని వాళ్ళు ఎవరా అని చూస్తున్నాడు.
ఆమె పిలుస్తున్న కిషన్ అనే అతను చేతిలో సూట్ కేస్ పట్టుకుని మెట్ల మీద నుండి కిందకు దిగుతూ, “వస్తున్నాను మేడమ్. అంత తొందర పెడుతున్నారెందుకు,” అంటూ బయటకు వెళ్ళి కారులో తన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్ పెడుతున్నాడు.
అక్కడ తలుపు వెనకాల అద్దంలో నుండి చూస్తున్న రాముకి తన కళ్ళెదురుగా కనిపిస్తున్న వాళ్లు ఎవరా అని అయోమయంగా చూస్తున్నాడు.
తాను వచ్చినప్పుడు లేని వాళ్ళు తెల్లారేసరికి ఎలా వచ్చారా అని ఆలోచిస్తున్నాడు….ఎదురుగా కనిపిస్తున్న సన్నివేశాన్ని చూస్తుంటే రాముకి అంతా తెలిసినట్టు అనిపిస్తున్నది.
విల్లా బయట ఉన్న కారులో ఇద్దరు దంపతులు ఊరికి వెళ్లడానికి బయలుదేరిన వాళ్లను డ్రైవర్ కారులో రైల్వే స్టేషన్ లో దింపడానికి వెళ్తున్నాడు.
వాళ్లు వెళ్తుంటే ఒక అమ్మాయి, ఇందాక కిషన్ అంటూ పిలిచిన ఆమె వాళ్ళకు చేతులు ఊపుతూ బై చెబుతున్నారు.
అదంతా చూసిన రాము ఏదో అర్ధమయిన వాడిలా వెనక్కు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి ఇంతకు ముందు తాను పడుకునే బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చాడు.
బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చిన రాము చుట్టూ చూసి అక్కడ టీపాయ్ మీద ఉన్న న్యూస్ పేపర్ తీసుకుని దాని మీద ఉన్న 12-3-1960 అని డేట్ చూసాడు.
న్యూస్ పేపర్ మీద ఉన్న డేట్ చూసినా రాముకి తల గిర్రున తిరిగినట్టు అయింది.
తన చేతిలో ఉన్న న్యూస్ పేపర్ ఆ రోజుది…దాని మీద డేట్ మాత్రం యాభై ఏళ్ళ కిందటి సంవత్సరం వేసి ఉన్నది.
ఆ డేట్ చూసిన రాముకి తన కళ్ల ముందు జరుగుతున్నది, తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అర్ధం కావడం లేదు.
ఇప్పుడు విల్లాలో తానున్న పరిస్థితి చూస్తే తాను కాలంలో యాభై ఏళ్ళు వెనక్కు వచ్చినట్టు క్లియర్ గా చాలా బాగా అర్ధమవుతున్నది.
ఇందాక తాను చూసిన మనుషులు రేణుక రాసిన లెటర్ లోని వ్యక్తులు సునీత, కిషన్, తన అమ్మా, నాన్నకు చేయి ఊపి బై చెబుతున్న అమ్మాయి రేణుక అని అర్ధమయింది.
అంటే తాను తనున్న కాలంలో నుండి రేణుక ఉన్న కాలంలోకి వచ్చానని అనుకుంటూ గబగబ అక్కడనుండి పరిగెత్తి విల్లాలో వెనకనుండి తలుపు తీసి బయటకు వచ్చి చూసాడు.
బయట అంతా తాను 2010 వ సంవత్సరం వాడిని అయితే అక్కడ తన ఎదురుగా కనిపిస్తున్నదంతా మాయమై దాని స్థానంలో యాభై ఏళ్ళు అంటే 1960 వ సంవత్సరంలో ఉన్నట్టు ఉన్నది. అది చూసి రాము మనసు గాభరాతో నిండిపోయింది….అతని మనసులో సందేహాలు ఈగల్లా ముసురుకుంటున్నాయి.
“అసలు అ బాబా ఎవరు….నన్ను మొదటి సారి చూడగానే నీ కోసమే ఎదురుచూస్తున్నానని ఎందుకన్నాడు….అంటే నేను ఇక్కడకు వస్తానన్న సంగతి ఆయనకు తెలుసా…నేను మళ్ళీ నేనుండే కాలానికి ఎలా వెళ్తాను….ఇక్కడ నేను ఏం చేయాలి. రేణుకను ఎలా రక్షించాలి,” అని ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు రాము.
అలా కూర్చుండిపోయిన రాము కొద్దిసేపటికి, “కాలంలో వెనక్కి రావడం అనేది జరగని పని….కాని నేను వచ్చాను….ఎలా వచ్చానో నాకు కూడా తెలియదు….కాబట్టి నేను ఇలా కాలంలో వెనక్కి వచ్చానంటే ఖచ్చితంగా నేను రేణుకని రక్షించగలను….లేకపోతే ఇలా కాలంలో ప్రయాణించడం జరిగే పని కాదు….ముందు రేణుకతో పరిచయం పెంచుకుని ఆమెకు దగ్గరగా ఉంటే….తరువాత ఏం చేద్దాం అని ఆలోచిద్దాం,” అని అనుకుంటూ విల్లా వైపు బయలుదేరాడు, “కాని తాను లెటర్ లో చదివిన దాని ప్రకారం అయితే ఇప్పుడు రేణుక ప్రొఫెసర్ సుందర్ ఇంట్లో పియానో నేర్చుకోవడానికి వెళ్ళి ఉంటుంది….ఇప్పుడు నాకు జరగబోయేది తెలుసు కాబట్టి రేణుకను నేను చేతనైనంత వరకు కాపాడగలను,” అని అనుకుంటూ విల్లా వైపు వెళ్తున్నవాడల్లా వెనక్కు తిరిగి ప్రొఫెసర్ సుందర్ వాళ్ళింటి వైపు నడవడం మొదలుపెట్టాడు.
అలా సుందర్ ఇంటి వైపు నడుస్తున్న రాముకి ఆ ఇంటి దగ్గరకు వెళ్ళేకొద్దీ ఫియానో ప్లే చేస్తున్నప్పుడు వచ్చే మ్యూజిక్ క్లియర్ గా వినిపించడం మొదలుపెట్టింది.
రాము చిన్నగా సుందర్ ఇంటి దగ్గరకు వెళ్ళి పియానో క్లాసు జరుగుతున్న గది దగ్గరకు వెళ్ళి అక్కడ ఉన్న కిటికీ లోనుండి లోపలికి తొంగి చూసాడు.
లోపల సుందర్ ఒక సోఫాలో కూర్చుని ఒక్కొక్కళ్లకు ఎలా పియానో ప్లే చేయాలో చెబుతున్నాడు.
స్టూడెంట్లు మొత్తం రేణుక తో కలిపి నలుగురు ఉన్నారు.
సుందర్ రేణుక వైపు చూసి….
సుందర్ : రేణుక….ఇప్పుడు నువ్వు ప్లే చెయ్యి….
రేణుక అలాగే అన్నట్టు తలఊపి పియానో దగ్గరకు వచ్చి అతని వైపు చూసి…..
రేణుక : ప్రొఫెసర్ సుందర్….నేను మీతో ఒక విషయం చెప్పాలి….
సుందర్ : చెప్పు రేణుక….ఏంటి సంగతి…..
రేణుక : విషయం ఏంటంటే….ఈ రోజు మా అమ్మా, నాన్న కొద్దిరోజులు ఉండటానికి డిల్లో వెళ్ళారు….అందుకని నేను రేపటి నుండి పియానో క్లాసుకు రాలేను….
అది విని సుందర్ రేణుక వైపు చూస్తూ….
సుందర్ : అవునా…రేణుక….ప్రాక్టీస్ చేస్తుంటే పియానో బాగా వస్తుంది….అదిగాక నువ్వు చాలా బాగా ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నావు….సరె నువ్వేం బాధ పడకు….నువ్వు ఇక్కడకు రాకపోతే ఏం….నేను మీ ఇంటికి వచ్చి పియానో నేర్పుతాను…..
రేణుక : తప్పకుండా సార్….మీరు చాలా మంచి ఐడియా చెప్పారు….
సుందర్ : సరె….రేణుక….రేపటి నుండి నేను మీ ఇంటికి వచ్చి పియానో నేర్పిస్తాను.
రేణుక కూడా తన పియానో ప్రాక్టీస్ ఆగకుండా సాగిపోతుందన్న ఆనందంలో కొద్దిసేపు అక్కడే పియానో ప్రాక్టీస్ చేసి సుందర్ ఇంటి నుండి తన ఇంటికి బయలుదేరింది.
సుందర్ ఇంటి నుండి బయటకు వచ్చిన రేణుకని రాము పరీక్షగా చూసాడు.
రేణుకకు దాదాపు ఇరవై ఏళ్ళు ఉంటాయి….చాలా అందంగా ఉన్నది….నవ్వితే ఆమె మొహం ఇంకా అందంగా ఉన్నది. ఫైనాన్స్ పరంగా ఆ రోజుల్లోనే కోటీశ్వరులు అవడంతో బాలా లగ్జరీ జీవితం అనుభవిస్తుండటంతో మంచి పర్సనాలిటీతో చాలా అందంగా కనిపిస్తున్నది.
కాస్త ఒళ్ళు చేయడంతో మరింత తెల్లగా కనిపిస్తూ, బుగ్గలు రావడంతో మొహమంతా నిగారింపుతో మెరిసిపోతుంది.
ఎర్రటి పెదవులు చివర్లో ఒంపు తిరిగి నవ్వినప్పుడు ఎదుటి వాళ్ళ గుండెల్లో గుబులు పుట్టించేంత అందంగా ఉంటాయి.
కలువ రేకుల్లాంటి పెద్ద పెద్ద కళ్ళు, సంపెంగ పువ్వు లాంటి ముక్కు, దొండపండ్లలాంటి పెదాలు, నోరూరించే కొబ్బరి చెక్కల్లాంటి నున్నటి బుగ్గలు, సన్నగా పొడవుగా శంఖంలా వున్న మెడ.
మెడ కింద అటు పెద్దవి కాకుండా, చిన్నవి కాకుండా మీడియం సైజులో ఉన్న సళ్ళు, వాటి మీద తేనె రంగు ముచ్చికలు.
అక్కడ నుండి కిందకు వస్తే సన్నటి నడుము, మధ్యలో లోతైన బొడ్డు, తెల్లగా నున్నగా మెరిపోయే తొడలు, ఆ తొడల మధ్యలో అప్పటి దాకా ఎవరి చేయి పడకుండా పాలకోవాలా ఊరిస్తుండే ఆమె ఆడతనం….
రేణుక తన పట్టులాంటి పొడవైన జుట్టుని జడ వేయకుండా అలా దువ్వి వదిలేసే సరికి గాలికి ఆమె ముంగురులు ఎగురుతూ అందంగా కనిపిస్తున్నాయి.
అప్పటి కాలంలో ధనవంతులు ఎలా బట్టలు వేసుకుంటారో ఆ విధంగా మోకాళ్ల దాకా ఉండే వైట్ ఫ్రాక్ వేసుకుని దాని మీద బ్లూ కలర్ కోట్ లాంటిది వేసుకుని….కాళ్ళకు కూడా మ్యాచింగ్ షూస్ వేసుకుని, రెండు చేతులకు గ్లౌసులు తొడుక్కుని ఒక చేత్తో గొడుగు, ఇంకో చేతిలో మ్యూజిక్ నోట్ బుక్ పట్టుకుని నడుస్తున్నది.
అలా వెళ్తున్న రేణుకను అలాగే కన్నార్పకుండా చూస్తూ మధ్యమధ్యలో చెట్ల వెనకాల దాక్కుంటూ ఆమెకు తెలియకుండా జాగ్రత్తగా ఫాలో చేస్తున్నాడు రాము.
అలా రేణుకను ఫాలో చేస్తున్న రాము అనుకోకుండా అక్కడ ఒక చెట్టు కొమ్మ మీద కాలు వేయడంతో అది విరిగిపోయి శబ్దం చేసింది.
దాంతో రాము అక్కడే ఆగిపోయి తల ఎత్తి రేణుక వైపు చూసాడు….అప్పటికే రేణుక కూడా చెట్టు కొమ్మ విరిగిన శబ్దం రావడంతో తనను ఎవరో ఫాలో చేస్తున్నారని అర్ధమయ్యి వెనక్కు తిరుగుతున్నది.
రేణుక వెనక్కు తిరగడం గమనించిన రాము వెంటనే పక్కనే ఉన్న చెట్టు చాటుకి వెళ్ళి దాక్కున్నాడు.
రేణుక వెనక్కు తిరిగి చూసింది…కాని అక్కడ ఎవరూ కనిపించకపోవడంతో ఆమె అక్కడే నిలబడి చుట్టూ చూస్తు, “ఎవరు….అక్కడ ఎవరున్నారు,” అని రాము దాక్కున్న చెట్టు వైపు చూస్తూ, “ఆ చెట్టు వెనకాల ఎందుకు దాక్కున్నారు…బయటకు రండి,” అన్నది.
ఇక తప్పదన్నట్టు రాము చెట్టు చాటు నుండి బయటకు వచ్చి రేణుక వైపు చూస్తూ, “అదీ….నేనేనండి,” అంటూ ఏం చెప్పాలో ఎలా చెప్పాలో తెలియక మాటలు వెతుక్కుంటున్నాడు.
అది చూసి రేణుక రాముతో, “మీరే అని తెలుస్తున్నది….కాని మీరు ఎవరని అడుగుతున్నాను….” అనడిగింది.
రాము రేణుక వైపు కన్నార్పకుండా అలాగే ఆమె అందాన్ని చూస్తూ, “ఇంత అందంగా ఉంటే ఆ సుందర్ ఏంటి….ఎవరికైనా గుల పుడుతుంది,” అని మనసులో అనుకుంటూ చూస్తున్నాడు.
తను అడిగిన దానికి రాము సమాధానం చెప్పకుండా తన వైపు కన్నార్పకుండా చూస్తుందే సరికి రేణుక, “అడుగుతున్నా కదా… మాట్లాడకుండా మెదలకుండా ఉన్నారేంటి….సమాధానం చెప్పండి….” అని గట్టిగా అడిగింది.
దాంతో రాము ఒక్కసారిగా ఆలోచనల్లోంచి బయటపడి, “అదీ…అదీ….నేను ఈ ఊరికి కొత్తగా వచ్చాను….నేను ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నానంటే…..” అంటూ రేణుక దగ్గరకు వెళ్లబోయాడు.