కనిక : శీను…

శీను ముందుకు నడిచి వెళ్లి పక్కనే ఉన్న బెంచి మీద కూర్చున్నాడు, కనిక వెళ్లి తన పక్కనే కూర్చుంది ఏమైనా మాట్లాడతాడేమో అని

శీను : నీకు మ్యాచ్ అయిన గుండె దొరికిందని తీసుకొద్దామని వెళ్లాను.. దొరికింది కూడా.. అదిగో అక్కడ వీల్ చైర్లో కూర్చుని ఉంది, పేరు వింధ్య నా చెల్లెలు.. అని ఇన్ని రోజులు జరిగింది మొత్తం చెప్పాడు.

శీను కనిక అటు వెళ్ళగానే జగ్గు వింధ్య దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.. పాపని ఎత్తుకుని దీపాలికి ఇచ్చి ఏమైనా కొనివ్వమని పంపి దీపాలిని చూసాడు..

వింధ్య : చిన్నన్నయ్యా.. మిమ్మల్ని కలుసుకుంటానని అస్సలు అనుకోలేదు

జగ్గు : నేనూ అనుకోలేదు..

వింధ్య : అన్నయ్యా

జగ్గు : శీను వచ్చింది నిన్ను చంపెయ్యడానికి.. అది నీకు తెలుసా

వింధ్య : ఏంటి అన్నయ్య నన్ను చంపడమా.. అని భయపడుతూ ముందు పాప కోసం వల్లి వల్లి అని పిలిచింది

జగ్గు : అదిగో అక్కడ అన్నయ్య పక్కన కూర్చుందే తనే మన వదిన.. పేరు కనిక.. ఇంకొన్ని రోజుల్లో చనిపోతుంది.. హార్ట్ ప్రాబ్లెమ్.. తనకి మ్యాచ్ అయ్యే గుండె నీ దెగ్గర ఉంది తనని బతికించుకోవడానికే నీ దెగ్గరికి వచ్చాడు కానీ నువ్వు చెల్లెలివని తెలిసి అందులోనూ అమ్మ పోలికతో ఉన్న నిన్ను చంపుకోలేక అటు ప్రేమించినదాన్ని ఎలా బతికించుకోవాలో తెలీక ఏడుస్తున్నాడు.

వింధ్య కళ్ళలో నుంచి కన్నీరు కారడం చూసి వెంటనే మళ్ళి మాట్లాడాడు

జగ్గు : వింధ్యా.. నీకు కాళ్ళు పని చెయ్యవు చేతులు పని చెయ్యవు.. బతికున్నన్ని రోజులు ఇలా ఎవరో ఒకరి సాయంతో బతకాల్సిందే ఒక్క అడుగు కూడా అటు ఇటు వెయ్యలేవు.. అదే నీ గుండె తనకి ఇచ్చావనుకో వదిన బతుకుతుంది నీ కూతురుని తన కన్న కూతురు కంటే ఎక్కువగా చూసుకుంటుంది.. నేను నీకు మాటిస్తున్నాను ఒక్కసారి ఆలోచించు.. అని పక్కకి వెళ్ళిపోయాడు. వింధ్య మాత్రం తన అన్నయ్యని కనికని చూస్తూ ఉంది, తన కంట్లో నుంచి కన్నీరు కారుతూనే ఉంది.

కనిక : మరేం పరవాలేదు శీను… జగ్గు మాటలు విని కొంచెం హోప్ పెట్టుకున్నాను అంతే అని నవ్వింది.. ఇంకేం మాట్లాడాలో అర్ధంకాక.. ఎదవలేక..

శీను : సారీ..

కనిక : మరి నీ చెల్లెలి కోరికలు తీర్చావా

శీను : ఈ వారం రోజుల్లో తాను చూడాలనుకున్నవి మొత్తం చూపించాను, అందరం ఒక ఇంట్లో కలిసుందాం అని కోరింది.. ఆటే తీసుకెళుతున్నాను.

కనిక : నేనూ నీతోనే వస్తాను అని శీను భుజం మీద వాలింది

శీను లేచి : వద్దు కనిక, ఇంతకముందు అమ్మ విషయంలో చాలా బాధ పడ్డాను మళ్ళి అంటే నా వల్ల కాదు.. ఎక్కడికైనా దూరంగా వెళ్ళిపోతాను.. అని కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు

కనిక లేచి ఇంకేం మాట్లాడకుండా బైటికి వెళ్ళిపోయింది.. శీను తిరిగొచ్చేసరికి జగ్గు వింధ్యతో  మాటాడుతుంటే వెళ్ళాడు.. వింధ్య కంట్లో నీరు చూసి జగ్గుని కోపంగా చూస్తూ తన కళ్ళు తుడిచాడు.

దీపాలి : అక్క ఎక్కడా కనిపించలేదు

శీను : వెళ్ళిపోయింది.. బైట కారు దెగ్గర ఉందేమో వెళ్లి చూడు

దీపాలి : మరి పదండి వెళదాం.. ఇంకా ఎందుకు ఇక్కడా

శీను తన చెల్లిని తీసుకుని వెళ్లిపోతుంటే జగ్గు రెండు నిమిషాలు దీపాలితో మాట్లాడి తన దెగ్గర నుంచి పాపని తీసుకున్నాడు.. దీపాలికి ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాక కోపంలో జగ్గుని కొట్టేసింది.. జగ్గు ఎం మాట్లాడకుండా వెనక్కి తిరిగాడు.. దీపాలి తన అక్కకోసం బైటికి వెళ్లగా కనిక కళ్ళు తిరిగి కిందపడిపోయింది.. పక్కన ఉన్న వారి సాయంతో ఏడ్చుకుంటూనే తనని తీసుకుని హాస్పిటల్ కి వెళ్ళిపోయింది.

శీను ముందు అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చేసి హోటల్ కి వెళ్లి రెండు రూమ్స్ బుక్ చేసి జగ్గుని చూసుకొమ్మని చెప్పి వెళ్లి కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్నాడు. జగ్గు వింధ్యని వల్లిని తీసుకుని ఇంకో రూంలోకి వెళ్లి కూర్చున్నారు.

వింధ్య : అన్నయ్యా.. నాకు ఓకే

జగ్గు : ఏంటి…?

వింధ్య : అదే నా గుండెని ఇస్తాను.. నేను కోరుకున్నవన్నీ వారం రోజుల్లోనే నా అన్న మొత్తం తీర్చేశాడు.. మనసులో అంత బాధ పడుతున్నా నన్ను నా బిడ్డని నవ్విస్తూ మమ్మల్ని సంతోషంగా చూసుకున్నాడు.. ఇక నా బిడ్డని బాగా చూసుకోడా..

జగ్గు : నిజంగానా అని లేచి నిలబడ్డాడు ఆశ్చర్యంగా

వింధ్య : నిజమే..

జగ్గు వెంటనే అన్న రూంకి పరిగెత్తి లేపాడు..

వింధ్య : వల్లి.. నన్ను పక్క రూంకి తీసుకెళ్ళు.. వాళ్ళకి కనిపించకుండా నిలుచుందాం..

వల్లి : అలాగే..

జగ్గు వెళ్లి శీనుని లేపాడు.

శీను : ఏంట్రా

జగ్గు : వింధ్య ఒప్పుకుంది

శీను : ఏంటి

జగ్గు : తన గుండెని వదినకి ఇవ్వడానికి వింధ్య ఒప్పుకుంది

శీను : పిచ్చెమైనా పట్టిందా.. అయినా నాకు ఇలా కావాల్సిందేలే.. నేను చేసిన పాపాలే నాకు తగులుతున్నాయి.. కర్మ అనేది ఎక్కడికి పోదు.. ఈ చేతులతో ఎంతో మంది ఉసురు పోసుకున్నాను, అంతకంతా నరకం అనుభవిస్తున్నాను అని తల కొట్టుకున్నాడు.

జగ్గు ఏడవటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేకపోయాడు..

వింధ్య : వల్లి వెళ్ళిపోదాం పదా అనేసరికి వల్లి తన తల్లిని వెనక్కి తీసుకొచ్చేసింది..

సాయంత్రం వరకు అటు కనిక, దీపాలి, జగ్గు, శీను, వింధ్య అందరూ ఆలోచిస్తూనే ఉన్నారు..రాత్రికి అందరూ మౌనంగా భోజనం చేశారు, వింధ్యని వల్లిని తమ రూంలో విడిచిపెట్టి.. ఏ భయాలు పెట్టుకోవద్దని.. ఏమి ఆలోచించకుండా పడుకొమ్మని.. పొద్దున్నే వెళ్ళిపోదాం అని చెప్పి అక్కడ నుంచి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.. జగ్గు మాత్రం రూంలో కూర్చుని ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు.

వింధ్య : వల్లి ఆ డోర్ పెట్టేసేయి.. ఇలా రా నీతో మాట్లాడాలి..

వల్లి : ఏంటి మమ్మీ..

వింధ్య : ఈ బాడీని మార్చేద్దామా

వల్లి : అంటే

వింధ్య : మళ్ళీ నాకు కాళ్లు చేతులు అన్ని వచ్చేస్తాయి.. నిన్ను ఎత్తుకుని తిప్పొచ్చు.. నీతో ఆడుకోవచ్చు.. నీకు అన్నం తినిపించొచ్చు.. స్నానం చెపిన్చొచ్చు మళ్ళీ మాములుగా అయిపోతాను

వల్లి : నిజంగానా

వింధ్య : అవును మావయ్య హాస్పిటల్లో ట్రీట్మెంట్ చేపిస్తాడట, చేయించుకోనా

వల్లి : చేపించుకో మమ్మీ

వింధ్య : మరి ఈ మొహం కూడా ఉండదు.. కొత్తగా వస్తాను ఓకేనా

వల్లి : అవునా.. ఏం కాదులే మమ్మీ.. నువ్వు లేచి తిరుగుతే అదే చాలు.. నీతో చాలా ఆడుకోవాలి.. చాలా లిస్ట్ ఉంది నీతో పనులు చేపించుకోవడానికి.. ఉండు అప్పటి వరకు వీలైనన్ని ఫోటోలు తీసుకుందాం అని లేచి ఫోన్ తెచ్చి ఫోటోలు తీసుకుంటుంటే వింధ్య నవ్వుతూ చూస్తుంది..

శీను బైటికి వెళ్లి నేరుగా హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాడు.. కనిక రూం కనుక్కుని వెళుతుంటే దీపాలి ఎదురు వచ్చింది..

దీపాలి : మళ్ళీ ఎందుకు వచ్చావ్

శీను పట్టించుకోకుండా లోపలికి వెళ్లేసరికి కుటుంబ సభ్యులు అంతా కనిక చుట్టు కూర్చుని ఉన్నారు.. శీను ఏడ్చుకుంటూ వెళ్లి కనిక ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని ఏడుస్తూ తన ఒళ్ళో మొహం పెట్టుకుని ఏడుస్తుంటే.. కనిక శీను తల మీద చెయ్యి వేసి ప్రేమగా నిమురుతుంటే

శీను : నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు.. నిన్ను బతికించుకోలేకపోతున్నాను.. నాకు చంపడం మాత్రమే తెలుసు బతికించేది రాదు.. అంటుంటే

దీపాలి నాన్న : తప్పు మాది కూడా ఉందయ్యా.. స్వార్ధంతో కనికకి మ్యాచ్ అయ్యే గుండె దొరికినా అప్పుడు దొరకలేదని అబద్ధం చెప్పాము.. ఇప్పుడు ఎవడి కాళ్లు పట్టుకున్నా దొరకట్లేదు అని ఏడ్చేసాడు..

కనిక : శీను.. శీను.. ఇలా చూడు.. అని లేపి తన పక్కన కూర్చోపెట్టుకుంది.. అందరూ బైటికి వెళ్ళిపోగా కనిక శీను గుండె మీద తల పెట్టుకుని పడుకుని.. అవన్నీ ఏమొద్దు కానీ.. ఇలా నేను పోయేంతవరకు నాకు మాటలు చెపుతూ ఉండు.. ఇదే నా చివరి కోరిక నీ ఒళ్ళో చనిపోవాలని ఉంది శీను.. ప్లీజ్..

శీను : అలాగే.. అని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

చీఫ్ : ఛ ఉన్న ఒక్క అవకాశం కూడా చెజారిపోయింది..

సర్పాల్ సింగ్ : ఏమైనా దొరికాయా

చీఫ్ : దొరికాయి ఐదు బుల్లెట్లు.. ఇంతకీ ఎవడో స్పెషల్ ఆఫీసర్ వస్తాడన్నారు ఏడి.. ఎవడు వాడు

సర్పాల్ సింగ్ : పేరు చిరంజీవి అని మాత్రమే తెలుసు.. ఏ డిపార్ట్మెంటో.. ఏ స్టేటో.. వాడి గురించి ఏ ఇన్ఫర్మేషన్ లేదు

చీఫ్ : ఇక్కడ మనమే ఏమి పీకలేక పోయాం వాడొచ్చి ఏం పీకుతాడట

సర్పాల్ సింగ్ : రానీ.. చూద్దాం..

ఇంతలో ఎవడో ఫోన్లో మాట్లాడుతూ ఒకడు వస్తుంటే సెక్యూరిటీ ఆపారు.. చీఫ్ మరియు సర్పాల్ సింగ్ ఆ హీరో కట్ అవుట్ వంక చూసారు.. ఆ వ్యక్తి ఫోన్ మాట్లాడుతూనే జేబులోనుంచి ఐడి కార్డు తీసి చూపించగా లోపలికి దారి వదిలారు. ఐడి పర్సులో పెడుతుంటే పర్సు జారీ పడింది.. అందులో ఉన్న కానీస్తేబుల్, SI, DSP, DGP, కలెక్టర్, బాడీగార్డ్.. ఇంకొన్ని పవర్ ఫుల్ ఐడిలు కిందపడేసరికి అవి చూసిన సెక్యూరిటీ ఆశ్చర్యంగా ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకుని ఆపబోతే చీఫ్ ఆపొద్దని సైగ చేసాడు.

చిరంజీవి : బంగారం నా మాట వినవే.. నేనెక్కడికి పోతానే ఆఫ్ట్రాల్ వెయిటర్ గాడిని.. బార్లోనే ఉన్నాను..

అవతల నుంచి నేను కూడా బార్లోనే ఉన్నాను అన్న అమ్మాయి గొంతు కోపంగా వినిపించింది

చిరంజీవి : నేనిప్పుడే సరుకు కొనడానికి బైటికి వచ్చానే

దొంగ నాటకాలు ఆడకు నువ్వు

చిరంజీవి : అక్కి..  అక్కు.. నమ్మవే బాబు.. మా వదిన ఏదో చెప్పిందని.. అలా అనుమానపడకే.. నేను మళ్ళీ చేస్తాగా.. నువ్వు అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపో.. అస్సలే కసక్కులా ఉంటావు.. ఎవడో ఒకడు గోకుతాడు మళ్ళీ.. నేను నీకోసం ఏడవాలి.. ఇదిగో సుబ్బు గాడు ఫోన్ చేస్తున్నాడు మళ్ళీ చేస్తా.. బై అని ఫోన్ పెట్టేసి.. ఎక్కడున్నాడో చూసుకుని.. సర్ సారీ సర్.. అని సెల్యూట్ చేసాడు.

చీఫ్ : ఎవరో సుబ్బు కాల్ చేస్తున్నాడన్నావ్

చిరంజీవి : పెళ్ళాం నుంచి తప్పించుకోవాలంటే అబద్ధాలు చెప్పాలి సర్

చీఫ్ : అక్కడ కేసు డీటెయిల్స్ ఉన్నాయి.. ఏదో పీకుతావని పిలిపించారుగా నిన్ను.. పో.. పొయ్యి అక్కడ పీకుపో.. అని నవ్వాడు.

చిరంజీవి చీఫ్ ని చూస్తూ, చెయ్యి పట్టమని సైగ చేసాడు.. పర్లేదు పట్టండి సార్ అని చీఫ్ చెయ్యి చాపగానే ఆయన చేతిలో ఇంకో బుల్లెట్ చేతిలో పెట్టాడు.

చీఫ్ : ఏంటిది

చిరంజీవి : ఆ.. మీరు పూర్తిగా పీకనిది.. నేను పీక్కోచ్చాను.. అంటూ ఒళ్ళు విరుస్తూ చుట్టు చూసి.. ఇప్పుడెళ్లి పీకొచ్చా.. అదే మీరు పీకలేనిదీ.. అని ఫైల్ వైపు నడుచుకుంటూ వెళ్లి దాన్ని చూడకుండా పక్కనే ఉన్న కాఫీ మెషిన్ నుంచి కాఫి పట్టుకుని తాగుతుంటే చీఫ్ ఆశ్చర్యంగా లేచి నిలబడ్డాడు.

చిరంజీవి : బాబు.. ఆ ఫాక్స్ నాదేనమ్మా.. నా జాయినింగ్.. పోయి మీ చీఫ్ కి సబ్మిట్ చెయ్యిపో.. అనగానే అక్కడే ఉన్న సోల్జర్ గన్ వీపుకి వేసుకుని ఆ పేపర్ తీసుకుని చీఫ్ కి ఇచ్చాడు.

ఆ పేపర్ చూసిన చీఫ్ కి చెమటలు పట్టాయి.. చిరంజీవి వంక ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ సైన్ చేసి స్టాంప్ వేసాడు.

చీఫ్ : ఇక నుంచి అందరూ.. సర్ నే ఫాలో అవ్వండి.. సారీ సర్.. అని షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు.

చిరంజీవి : నా వయసుకి మీ వయసుకి ఈ ఫార్మాలిటీస్ కుదరవు లెండి.. మీరు అబ్బాయి అని పిలవండి నేను బాబాయి అని పిలుస్తాను, ఇంకా కన్వినియింట్ గా కావాలంటే చిన్నా అని పిలవండి.. అని కాఫీ కప్ పక్కన పెడుతూ పరిచయాలు అయిపోయాయిగా ఇక పని మొదలు పెడదామా..

అందరూ : ఎస్ సర్

పొద్దుపొద్దునే జగ్గుకి మెలుకువ వచ్చి చూస్తే పక్కన అన్నయ్య లేడు, తలుపు తీసుకుని బైటికి వచ్చి చూస్తే వల్లి మరియు వింధ్య ఉండటంతో పలకరించాడు.

జగ్గు : డోర్ కొట్టొచ్చు కదా

వింధ్య : నేను వదినని కలవాలి, ఇప్పుడే

జగ్గు : వస్తున్నాను అని లోపలికి వెళ్లి రెండు నిమిషాల్లో రెడీ అయ్యి వింధ్యని తీసుకుని హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాడు.

కనిక : జగ్గు, వింధ్య కదా..

జగ్గు : వదినా అన్నయ్య ఇక్కడికి రాలేదా

కనిక : ఇందాకే వెళ్ళాడు..

వింధ్య : నేను మీతో మాట్లాడాలి అనేసరికి దీపాలితో సహా అందరూ బైటికి వెళ్లిపోయారు.. అందరూ వెళ్ళిపోయాక కనిక మరియు వింధ్య చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నారు.. చివరిగా మరోమారు కనిక బతిమిలాడగా వింధ్య కనిక వైపు చూసి.. ఇది మా అమ్మ ఋణం తీర్చుకోవడానికో.. మా అన్న కోసమో కాదు వదినా.. నా కూతురి కోసం.. తనకి నేను ఎలానో మంచి భవిష్యత్తుని ఇవ్వలేను.. కానీ నువ్వు ఇవ్వగలవు.. నువ్వు చెయ్యాల్సిందల్లా ఒక్కటే నేను పోయాక నువ్వు కళ్ళు తెరిచాక నా కూతురు నీ దెగ్గరికి వచ్చినప్పుడు దాని అమ్మలా ప్రవర్తించు చాలు.. ఆ తరవాత పెద్దయ్యాక అదే అర్ధం చేసుకుంటుంది. అని బైటికి వచ్చింది.

వింధ్య : అన్నయ్యా

జగ్గు : వస్తున్నాను

వింధ్య : అన్నయ్య రావడానికి టైం పడుతుంది.. ఈ లోపే జరిగిపోవాలి.. త్వరగా ఏర్పాట్లు చెయ్యి

జగ్గు : అన్నయ్యకి ఒక్క మాట

వింధ్య : ఒప్పుకోడు.. కాని దీని వల్ల ముందు బాధపడినా అంతా మంచికే.. అన్నయ్య కోసం.. ఇంకేం ఆలోచించకు త్వరగా అనగానే, జగ్గు కళ్ళ నిండా నీళ్లతో వింధ్య నుదిటి మీద మొదటిసారి ప్రేమగా ముద్దు పెట్టాడు.. లవ్ యు అన్నయ్యా.. వల్లి ఎక్కడా

దీపాలి : నా దెగ్గర ఉంది అని ముందుకు తీసుకొచ్చింది బాధగా

జగ్గు బైటికి వెళ్లిపోతుంటే దీపాలి వెనకే వెళ్లి జగ్గు చెయ్యి పట్టుకుంది.. గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసాడు.. మళ్ళీ వదిలేసి వేగంగా వెళ్లి ఏర్పాట్లు చేయసాగాడు

వింధ్య : వల్లి.. నేను ట్రీట్మెంట్ కోసం వెళుతున్నాను.. మళ్ళీ కలుస్తాను సరేనా

వల్లి : నేను ఇక్కడే ఉంటాను మమ్మీ.. పెద్ద మావయ్య ఉన్నాడుగా నీకేం భయం లేదు.. అని ముద్దు పెట్టింది.. వింధ్య కూడా వల్లి పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. ఆ బాధలో తన కూతురిని కనీసం హత్తుకోలేక పోయానే అన్న బాధ తప్ప చనిపోతానన్న బెంగ లేదు.. నర్స్ తీసుకెళుతుంటే ఇక సెలవు అని మనుసులో అనుకుంటూ తన జీవితం మొత్తం గుర్తు చేసుకుంటూ కళ్ళు మూసుకుంది.

శీను తిరిగివచ్చే సమయానికి ఆపరేషన్ సగంలో ఉన్నదని తెలుసుకుని ఎంతో బాధ పడ్డాడు.. కుర్చీలో కూర్చుని ఏడుస్తుంటే మామా అన్న పిలుపు విని తల పక్కకి తిప్పాడు.. జగ్గు తన అన్నయ్యని చూసి పాపని కిందకి దించాడు. శీను ఒక్క ఉదుటున లేచి వెళ్లి జగ్గు కాలర్ పట్టుకున్నాడు..

శీను : ఎందుకు చేసావ్ ఇదంతా

జగ్గు వెంటనే తన అన్నయ్యని కౌగిలించుకుని.. నీ కోసమే.. నేను కాదు.. చెల్లి.. నీ కోసం తను త్యాగం చేసింది.. అని ఏడ్చేసాడు. ఇద్దరు అన్నదమ్ములు చాలాసేపు ఏడ్చుకున్నారు.. దీపాలి ఓదార్చే ప్రయత్నం చేసినా ఆపలేకపోయింది.. పిల్లని ఎత్తుకుని కూర్చుంది.. ఐదున్నర గంటల తరవాత డాక్టర్ బైటికి వచ్చాడు.

డాక్టర్ : ఆపరేషన్ సక్సెస్.. కనిక గారి గుండెని వింధ్య గారికి ట్రాన్సప్లంట్ చేసాను.. తను స్పృహలోకి వచ్చింది కనికకి స్పృహ రావడానికి చాలా టైం పడుతుంది.. వింధ్య గారు లేపమని కోరారు అందుకే లేపాను.. తనకి ఎక్కువ టైం లేదు నిమిషాలు మాత్రమే ఏమైనా మాట్లాడాలనుకుంటే మాట్లాడండి.

శీను, జగ్గు వెంటనే లోపలికి పరిగెత్తారు..

శీను : వింద్యా..

వింధ్య : అన్నయ్యా.. ఏం లేదు.. ముందు కొంచెం బాధ అనిపించినా తరవాత నువ్వు బాగుంటావు.. అమ్మే ఈ స్థానంలో ఉంటే ఆలోచించేదా.. అమ్మ మీకోసం ఎంతో చెయ్యాలనుకుంది కానీ తన వల్ల కాలేదు తన స్థానాన్ని నేను తీసుకుంటున్నాను.. వల్లి గురించి నీకు చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు.. ఊపిరి వేగంగా పీల్చుతుంటే శీను తన చెయ్యి పట్టుకున్నాడు.. చిన్న అన్నయ్యా.. అంది అంతే తన శ్వాస ఆగిపోయింది.. డాక్టర్ ని పిలవగా ఇక లేదని కన్ఫర్మ్ చేశారు.

అన్నదమ్ములు ఇద్దరు జరగాల్సిన కార్యక్రమాలు వల్లి చేతుల మీదగా జరిపించి తిరిగి హాస్పిటల్ కి వచ్చేసరికి కనికకి స్పృహ వచ్చిందని డాక్టర్ చెప్పగా శీను పాపని ఎత్తుకునే లోపలికి వెళ్ళాడు.

కనిక శీను వైపు చూడకుండా వల్లిని చూస్తూ.. తల్లి.. వచ్చేసా బంగారు అనగానే వల్లి శ్రీను మీద నుంచి దిగి కనిక వైపు పరిగెత్తింది.

వల్లి : అమ్మా నువ్వేనా

కనిక : నేనే బంగారు..

వల్లి : అప్పుడు బాగున్నావ్.. ఇప్పుడు ఇంకా బాగున్నావ్.. నీ కాళ్లు చేతులు అన్ని పని చేస్తున్నాయా

కనిక : ఇదిగో పని చేస్తున్నాయి.. కానీ ఇప్పుడే కదా లేచింది కొంచెం టైం పడుతుంది అని పిల్లతో మాట్లాడుతుంటే శీను వచ్చి కనిక పక్కన కూర్చున్నాడు.. కనిక పిల్లతో మాట్లాడుతూనే శీను చెయ్యి పట్టుకుని తన ఓదార్పు తెలిపింది.

పిల్లకి అన్నం తినిపించడం అన్ని బాధ్యతలు దీపాలినే చూసుకుంది.. తెల్లారి డాక్టర్ డిశ్చార్జ్ ఇప్పుడే వద్దని చెప్పినా జగ్గు వినలేదు.. అందరినీ ఒప్పించి తన వదినని ఇంటికి తీసుకొచ్చి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టి నర్స్ మరియు డాక్టర్స్ పర్యవేక్షణలో ఉంచి.. ఏవో ఏర్పాట్లు చెయ్యడానికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఆ రోజంతా అక్కడే పాలస్ లోఉండి మరునాడు వెళ్ళిపోడానికి నిశ్చాయించుకున్నారు.. ఇంకో రోజు ఉండమన్నా దానికి జగ్గు ఒప్పుకోలేదు.. పెళ్లి కాకపోయినా ఇంట్లో వాళ్ళు దీపాలిని జగ్గుతో పంపించడానికి ఒప్పుకున్నారు.. పెళ్లికి మాత్రం కబురు చెయ్యాలని మరీ మరీ చెప్పి పంపించారు.

రైల్వే స్టేషన్ లో కనికని ఏసీ బెర్త్ లో జాగ్రత్తగా పడుకోబెట్టి జగ్గు కావాల్సినవి తేవడానికి పాపని ఎత్తుకుని దీపాలితో మాట్లాడుతూ వెళ్ళగా శీను మాత్రం కనిక పక్కనే కూర్చుని మాట్లాడుతున్నాడు.

ఇంతలో ఒక వ్యక్తి బొకేతో ట్రైన్ ఎక్కి శీను బెర్త్ ఎదురుగా కూర్చున్నాడు. శీను చూసినా పట్టించుకోలేదు.

చిరంజీవి : శీను.. అనగానే చూసాడు.. మిమ్మల్ని కాదండి.. అనగానే శీను మళ్ళీ అటువైపు తిరగగా.. మళ్ళీ డాన్ శీను అన్నాడు.. ఈ సారి శీను కోపంగా చూసాడు.. భయపడకు.. గన్ తీస్తే నేను కూడా తీయాల్సి వస్తుంది.. అందరికీ ఎక్సపోస్ అవుతావు.. నీ ఇష్టం అంటూ తన చేతిలో ఉన్న బొకే శీనుకి ఇచ్చాడు.

శీను : నేనేం భయపడట్లేదు

చిరంజీవి : నాకు తెలుసు.. నీకు భయం లేదని.. కానీ నీకు ఓవర్ కాంఫిడెన్స్ చాలా ఎక్కువ.. ఎవ్వరు నిన్ను పట్టుకోలేరని అనుకుంటున్నావా.. చూడు రెండు రోజుల్లో నీ ముందు ఉన్నాను.. నువ్వు నీ కధ మొత్తం నా చేతిలో ఉన్నాయి

శీను : అన్నిటికి సాక్ష్యాలు ఉన్నాయా

చిరంజీవి : హ్హాహ్హాహ్హా… లేవు

శీను : ఇప్పుడేంటి

చిరంజీవి : నీ కధ తెలిసాక ఒకసారి నిన్ను కలవాలనిపించింది.. హాయ్ చెప్పి వెళదాం అని వచ్చాను.. అలానే నీ లాంటి వాళ్ళని పట్టుకోవడానికి నీకంటే తెలివికలవాళ్ళు ఈ లోకంలో చాలా మంది ఉన్నారని గుర్తు చేసిపోదమని వచ్చాను.

శీను ఏం మాట్లాడలేదు

చిరంజీవి : ఇంకేంటి శీను కబుర్లు.. నువ్విప్పుడు ఉత్త శీనువే కదా

శీను : ఎందుకో తెలుసుకోవచ్చా

చిరంజీవి : నాకు నీ గన్ అంటే చాలా ఇష్టం, నిన్ను వదిలేస్తే గిఫ్ట్ గా నీ గన్ ఇస్తావేమో అని..

శీను వెంటనే తన గన్ తీసి చిరంజీవి చేతికి ఇచ్చాడు అనుమానంగానే

చిరంజీవి : థాంక్ యు.. అయినా దీనితో నీకు ఇక పెద్దగా పని లేదనుకుంటా… కదా అని పక్కనే ఉన్న కనికని చూసాడు

శీను ఏం మాట్లాడలేదు..

చిరంజీవి : నాకు తప్ప నువ్వు ఎలా ఉంటావో ఎవరికి తెలీదు.. నేనూ ఎవ్వరికి చెప్పనులే.. కానీ అవసరం వచ్చినప్పుడు సహాయం అడుగుతాను తప్పకుండా రావాలి.. నువ్వు.. నీ తమ్ముడు.. ఓకే నా అని గన్ లోపల పెడుతూ లేచాడు.. అన్ని వదిలేసావు అందులోనూ నీ కధలో డెప్త్ ఉందన్న ఒకేఒక కారణం చేత విడిచిపెట్టి వెళుతున్నాను.. నిన్ను మళ్ళీ పట్టుకోవడం నాకు పెద్ద కష్టం ఏమి కాదని నీకు ఈ పాటికి తెలిసే ఉండాలి..

శీను : థాంక్ యు

ఫోన్ మోగింది

చిరంజీవి : ఎందుకే గంట గంటకి ఫోన్ చేసి దొబ్బుతుంటావ్.. అని ఫోన్ పెట్టేసి నవ్వుతూ.. నా భార్య.. నీకూ మొదలవుద్దిలే.. అన్ని దేశాల్లో ఉన్న రౌడీలని, డాన్ లని కంట్రోల్ చేసినట్టు కాదు పెళ్ళాన్ని కంట్రోల్ చెయ్యడం.. హ్యాపీ జర్నీ అని నవ్వుతూ బైటికి వెళుతుంటే జగ్గు లోపలికి వచ్చాడు.

చిరంజీవి వెళుతు వెళుతు ఒకసారి జగ్గు కళ్ళలోకి చూసి నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయాడు.. ట్రైన్ కూత మొదలయింది.

జగ్గు : ఎవడు వాడు అన్నాడు పిల్లని దించుతూ

శీను : ఫ్రెండ్ అని కనిక తల నిమురుతుంటే.. కనిక నవ్వుతూ శీను చెయ్యి పట్టుకుని కళ్ళు మూసుకుంది.. ట్రైన్ చిన్నగా వేగం అందుకుంటుంటే ముచ్చట్లతో పాటు పాప నవ్వులు పెరుగుతూ పోతున్నాయి.. ఒక జీవితానికి సరిపడా