పొద్దున్నే తలుపు చప్పుడు కావడంతో మీనాక్షి లేచి కూర్చుంది, రాత్రి జరిగినవి ఏవేవో గుర్తుకొస్తున్నాయి.. సుశాంత్ లోపలికి వచ్చాడు.

మీనాక్షి : సుశాంత్ నన్ను పోనీ, టైం వేస్ట్ చేసుకోకు.. నీకు నేను దక్కడం ఇంపాసిబుల్.

సుశాంత్ : ఇవ్వాళ సాయంత్రం నీకు నాకు పెళ్లి, మధ్యాహ్నం డాక్టర్ వస్తున్నాడు నీ ప్రెగ్నెన్సీ కూడా తీసేస్తాడు. అప్పుడు ఆ తరువాత చూస్తావ్ నేను నిన్ను ఎంత ప్రేమిస్తున్నానో

మీనాక్షి : ఛీ..

సుశాంత్ నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయాడు.

మీనాక్షికి వెంటనే రాత్రి జరిగిన సంభాషణ గుర్తొచ్చి కొంచెం అనుమానంగా తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసుకుని నిమిరి

మీనాక్షి : బుజ్జి

అమ్మా..

ఆ మాట వినగానే మరొక్కసారి ఆశ్చర్యపోయింది

మీనాక్షి : బుజ్జి.. ఎలా ఇదంతా నాకు ఏం అర్ధం కావడం లేదు

ఇప్పటికైనా నమ్ముతావా లేదా అని కసురుకున్నట్టు మాట్లాడేసరికి

మీనాక్షి : ఆమ్మో.. నమ్ముతాను నమ్ముతాను.. కోప్పడకు అని నవ్వుకుంది

కడుపు దెగ్గర వెచ్చగా అయ్యింది.. మీనాక్షి పొట్ట మీద చెయ్యి వేసుకుని బుజ్జి అంటూ కంగారు పడింది

అమ్మా కంగారు పడకు, నేను కూడా నవ్వుతున్నాను

మీనాక్షి : బుజ్జి ఏంటిదంతా, ఇది ఎలా..

అవన్నీ ఎందుకు.. సాధ్యం అయ్యిందిగా, నాకు నాన్నని చూడాలనుంది

మీనాక్షి : నువ్వు చూడగలవా

నీ కళ్ళున్నాయిగా.. నీ శరీరాన్ని నేను వాడుకోగలను

మీనాక్షికి ఒకింత ఆశ్చర్యం ఒకింత సంతోషం కొంత భయం కూడా పట్టుకుంది.

అమ్మా.. భయపడకు, ముందు ఇక్కడినుంచి వెళ్ళిపోదాం.. నీకు నాన్నని చూడాలని ఎంత ఆశగా ఉందొ నాకు తెలుస్తుంది.

మీనాక్షి : కానీ ఎలాగ బుజ్జి, మనల్ని బంధించేసారు

నువ్వు ముందుకు వెళ్ళు, అనుమాన పడకు నన్ను నమ్ము ఆ తలుపుని ముట్టుకొనవసరం కూడా లేదు. వెళ్ళు అనగానే మీనాక్షి ముందుకు నడిచింది, తలుపు దెగ్గర ఆగింది కాని తన కొడుకు మళ్ళీ వెళ్ళమనేసరికి అడుగు ముందుకు వేసింది. ఆశ్చర్యం.. తలుపు లోనుంచే బైటికి వచ్చేసింది.

మీనాక్షి : (సంతోషంగా) బుజ్జి ఎలాగా

పదా వెళదాం..

మీనాక్షి : అక్కడ చాలా మంది ఉన్నారు

వాళ్ళు నిన్ను ముట్టుకోలేరు, ధైర్యంగా ముందుకెళ్ళు. ఇన్ని రోజులు కనీసం మంచినీళ్లు కూడా తాగకుండా ఇంకా బతికే ఉన్నావంటే నీకింకా అర్ధం కావట్లేదా

మీనాక్షి : అవును బుజ్జి నేనిది గమనించనేలేదు. సరే.. ఆ సుశాంత్ కూడా లేడు ఇదే మంచి టైం అని వేగంగా ముందుకు నడుస్తుంటే అక్కడే కాపలాగా ఉన్న వాళ్ళు మీనాక్షి దెగ్గరికి వచ్చారు

రేయి ఆవిడ బైటికి ఎలా వచ్చింది..
ఏమో ముందు ఆపండి, అన్న వచ్చాడంటే మనల్ని చీరేస్తాడు

అందరూ మీనాక్షిని పట్టుకోబోయరు కాని కనీసం మీనాక్షిని ముట్టుకోలేకపోయారు, మీనాక్షి మీద కనీసం చెయ్యి కూడా వెయ్యలేకపోయారు ఏదో శక్తి రెండు అడుగుల ముందే ఆపేసింది. మీనాక్షి అది చూసి తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి బుజ్జి అంది.

నేను చెప్పాను కదమ్మా

మీనాక్షి : అవును బుజ్జి.. అక్కడ కారు ఉంది పదా వెళదాం అని అక్కడికెళ్లి చూస్తే తాళం దానికే ఉంది. వెంటనే స్టార్ట్ చేసి అక్కడనుంచి పోనించింది.

బైటికి రోడ్డు మీదకి వచ్చి ఎక్కడుందో తెలుసుకుని, నేరుగా శివ ఇంటికి వెళ్ళింది కాని ఇంటికి తాళం వేసి ఉండటంతో కంపెనీ దెగ్గరికి వెళ్ళింది అక్కడ ఫోన్ తీసుకుని వెంటనే కావేరికి ఫోన్ చేసింది.

కావేరి : హల్లో అంది నీరసంగా

మీనాక్షి : అత్తయ్యా

కావేరి : మీనాక్షి.. మీను..

మీనాక్షి : ఎక్కడున్నారు అత్తయ్యా

కావేరి : ఇక్కడే లైఫ్ కేర్ హాస్పటల్

మీనాక్షి : వస్తున్నాను అని ఫోన్ పెట్టేసి కళ్ళు తుడుచుకుని హాస్పటల్ వైపు కారుని పరిగెత్తించింది.

హాస్పటల్లో ఉలుకు పలుకు లేకుండా పడి ఉన్న శివ పక్కన కూర్చుని, మాట్లాడుతుంది కావేరి.

కావేరి : శివుడు.. నీ మీనాక్షి ఫోన్ చేసింది.. వస్తుంది నాన్నా

సందీప్ : మీనాక్షి వస్తుందా

కావేరి : అవును ఇప్పుడే ఫోన్ చేసింది, వస్తున్నానంది.

పావుగంటలో మీనాక్షి కారుని హాస్పిటల్ ముందే వదిలేసి లోపలికి పరిగెత్తింది. రిసెప్షన్ లో కనుక్కుని మూడో ఫ్లోర్ ఎక్కి శివ ఉన్న రూం దెగ్గరికి వెళ్లి డోర్ దెగ్గరే శివని చూస్తూ ఏడుస్తూ ఉండిపోయింది.

కావేరి తల తిప్పి మీనాక్షిని చూసి లేచి వెళ్లి కౌగిలించుకొని ఏడ్చేసింది.

కావేరి : మీను.. ఎలా ఉన్నావ్.. ఏమైపొయ్యవ్ రా

మీనాక్షి : శివ..

కావేరి : అడుగో కోమాలో ఉన్నాడు అని వదిలేసారికి.. మీనాక్షి వెళ్లి శివని చూస్తూ మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని శివ చెయ్యి అందుకుంది.

అమ్మా..

మీనాక్షి అటు ఇటు చూసింది, కంగారుగా

కంగారుపడకు నా మాటలు నీకు తప్ప ఇంకెవ్వరికి వినిపించవు. ముందు అందరినీ ఇక్కడ నుంచి పంపించేయ్యి.

మీనాక్షి : ఎందుకు

కావేరి : ఏంటి మీను..

మీనాక్షి : ఏం లేదు అత్తయ్య

ముందు పంపించేయ్యి.. నాన్నని లేపుదాం అనగానే శివ చేతిని పట్టుకున్న మీనాక్షి ఇంకొంచెం గట్టిగా పట్టుకుంది. ఆనందం వేసి

మీనాక్షి : సరే.. అని లేచింది

మీనాక్షి తన అత్తయ్య దెగ్గర కూర్చుని ఇన్ని రోజులుగా జరిగిందంతా వింటూ శివ ని చూస్తూ కూర్చుంది. ఇటు మీనాక్షికి కూడా అంతా అయోమయంగా ఉంది కడుపులో ఉన్న పిండం మాట్లాడడమేంటో ఎంత ఆలోచించినా పిచ్చి ఎక్కిపోతుంది కాని తన బిడ్డ వల్లే బయట పడి శివని కలుసుకున్నందుకు ఆనందంగా ఉంది, కాని బిడ్డ అలా ఉండటంతో చాలా భాయంగా ఉంది. చిన్నగా ఎవ్వరికి కనిపించకుండా పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి ప్రేమగా నిమిరింది, అక్కడ వెచ్చగా అయ్యేసరికి తన బిడ్డ ఆనందంగా ఉన్నాడని గ్రహించి నవ్వుకుంది.. ఇదంతా గమనిస్తున్న కావేరికి మాత్రం ఏం అర్ధం కాలేదు.. ఇన్ని రోజులు శివకి దూరంగా ఉంది కదా ఇప్పుడు ఈ స్థితిలో వాడిని చూసి పాత జ్ఞాపకాలు గుర్తు తెచ్చుకుందేమో అని తనకి తానే సర్ది చెప్పుకుని మీనాక్షి భుజం మీద చెయ్యి వేసింది. మీనాక్షి పొట్ట మీద చెయ్యి తీసేసి మాములుగా కూర్చుంది. కొంతసేపటికి సందీప్ లేచాడు

సందీప్ : అమ్మా రాత్రి కూడా ఏం తినలేదు, ముందు ఏమైనా తిందాం పదా

కావేరి : తిందాంలేరా

మీనాక్షి : అత్తయ్యా వెళ్ళండి, నేను వచ్చేసాను కదా.. మీరందరూ కూడా వెళ్ళండి. నాకు కొంత సేపు శివతో ఒంటరిగా గడపాలని ఉంది అని భరత్ చెల్లిని చూసింది.. అందరూ లేచి వెళ్లిపోయారు.

అందరూ వెళ్ళగానే మీనాక్షి లేచి డోర్ పెట్టేసి శివ దెగ్గరికి వచ్చి నిలుచుంది.

మీనాక్షి : బుజ్జి ఇప్పుడేం చేద్దాం, అని పొట్ట మీద చెయ్యి వేసింది

నాన్న తలని నాకు ఆనించు, అదే నీ పొట్ట మీద పెట్టుకొని పడుకోబెట్టుకో అనగానే, మీనాక్షి శివని పక్కకి జరిపి తన పక్కన పడుకుని చుడిధార్ పైకి లేపి శివని ఒళ్ళోకి తీసుకుని శివ తలని తన పొట్ట మీద ఆనించింది.

రెండు నిమిషాలకి మీనాక్షి కడుపు మొత్తం వెచ్చగా అవుతూ, ఏదో చిన్న వెలుతురు ఒకటి పొట్ట చీల్చుకుని వచ్చినట్టు అనిపించి మళ్ళీ మాములుగా అయ్యింది కాని మీనాక్షి పొట్ట ఎవరో కోసినట్టు పెద్ద గాటు ఒకటి ఏర్పడింది. శివ కళ్ళు తెరిచాడు.

శివ కళ్ళు తెరిచి ఒక్క క్షణం అలోచించి లేచి చూసాడు, మీనాక్షి సంతోషంతో పిచ్చిది అయిపోయి ఆశ్చర్యంగా నోటికి చెయ్యి అడ్డం పెట్టుకుని ఏడుస్తూ నవ్వేసింది.

మీనాక్షి : శివా అని ప్రేమగా పిలుస్తూ, ఒక వైపు పొట్ట మీద చెయ్యి వేసుకుని కొడుక్కి తన ఆనందం పంచుతూనే ఇంకో పక్క ఆగకుండా శివ మొహం మీద ముద్దులు పెట్టుకుంది.

శివ : మీను.. నీకు

మీనాక్షి : ముందు ఇటు చూడు అని శివ చెయ్యి పట్టుకుని తన కడుపు మీద వేసుకుంది

శివ : అవును కదా మర్చిపోయా, ఇవ్వాళ డేట్ ఎంతా

మీనాక్షి డేట్ చెప్పింది శివ, మీనాక్షి చెంప నిమురుతూ

శివ : అంటే మూడో నెల దాటింది.

మీనాక్షి : హ్మ్మ్ అవును

శివ : అంటే నేను ఇన్ని రోజులు ??

మీనాక్షి : కోమాలోనే ఉన్నావ్

శివకి జరిగింది మొత్తం గుర్తొచ్చింది, వెంటనే తన గాయాలని చూసుకున్నాడు, కాళ్లు చేతులు కదిలించి చూసాడు అంతా బాగుందనిపించింది. బాడీ మీద ఉన్నవన్నీ పీకేసి లేచి నిలుచుని చూసుకున్నాడు.. ఆ వెంటనే మీనాక్షికి ఏమైనా ఆపద తల పెట్టారా అన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది.. అదే అడిగాడు. ఎలాగైనా శివ మొత్తం తెలుసుకుంటాడు లేదా ఎవరో ఒకరు చెప్తారని మీనాక్షి ఇప్పటి వరకు జరిగింది మొత్తం పూస గుచ్చినట్టు చెపుతుంటే కూర్చుని మొత్తం విన్నాడు.

శివ : ఇదంతా నిజమేనా

మీనాక్షి : అవును నా కొడుకు నాతో మాట్లాడుతున్నాడు

శివ : నమ్మబుద్ది కావట్లేదు

మీనాక్షి : కావాలంటే చూడు ఇప్పుడు అక్కడ వెచ్చగా అవుతుంది అని శివ చెయ్యిని తీసుకుని తన పొట్ట మీద వేసుకుని.. బుజ్జి ఒక్కసారి నవ్వరా అనగానే అక్కడ వెచ్చగా అయ్యేసరికి శివ ఆశ్చర్యంగా చూసాడు.. నేను చెప్పానా

మీనాక్షి : నిన్ను కోమాలో నుంచి లేపింది మన బిడ్డే

శివ :  ఆకలిగా ఉంది మీను

మీనాక్షి : అయ్యో శివా.. నేను అస్సలు మర్చిపోయాను ఉండు ముందు డాక్టర్ జి పిలుచుకొస్తాను అని లేచి డాక్టర్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

డాక్టర్ వచ్చి శివని తన హెల్త్ కండిషన్ని చూసి సంతోష పడి జాగ్రత్తలు చెప్పి కోకోనట్ వాటర్ తాగించమని, సాయంత్రం రెండు ఇడ్లీ మాత్రమే పెట్టమని చెప్పి వెళ్ళింది.

మీనాక్షి డాక్టర్ వెళ్ళొపోగానే అక్కడ వార్డ్ బాయ్ కి చెప్పి తెప్పిస్తుంటే బుజ్జి  మాట్లాడాడు.

అమ్మా నువ్వు తినక కూడా చాలా రోజులయ్యింది.. నాదొక విన్నపం

మీనాక్షి : ఆర్డర్ వెయ్యరా బుజ్జి

లేదు.. నీ కడుపుని నేను శుద్ధి చేసాను ఇక నుంచి నేను పుట్టేవరకు పళ్ళు, రసాలు, కొబ్బరి నీళ్లు మాత్రమే తీసుకోవాలి

మీనాక్షి : అంతే కదా ఓకే.. కాని ఎందుకో తెలుసుకోవచ్చా

నేను మాంసం ముట్టను..

మీనాక్షి : రేయి నువ్వింకా పుట్టనేలేదు అప్పుడే నీ రిక్వెర్మెంట్స్ చెబుతున్నావ్

అమ్మా అదీ…

మీనాక్షి : నీ ఇష్ట ప్రకారమే, మాటిస్తున్నాను సరేనా

అమ్మా ఇంకోటి నువ్వు అన్నం కూడా తినలేవు

మీనాక్షి : తినలేనా ఎందుకు

నేను లోపలికి రానివ్వను.. నీకు వాంతు అవుతుంది..

మీనాక్షి : ఆమ్మో.. అంటే నువ్వు నిర్ణయం తీసేసుకున్నావ్.. నన్ను అడగటం లేదు.. నాకు ఏం చెయ్యాలో చెపుతున్నావ్.. బుజ్జి.. మీనాక్షి పొట్ట బుజ్జి నవ్వుతో వెచ్చబడింది

ఇదంతా చూసిన వార్డ్ బాయ్, మీనాక్షిని పిచ్చి దాన్ని చూసినట్టు చూసాడు. మీనాక్షి తేరుకొని తనకేం కావాలో తెప్పించుకుంది.

అమ్మా మనం జాగ్రత్తగా ఉండాలి.. అందరికి తెలియడానికి లేదు

మీనాక్షి : అవును బుజ్జి.. అని వెళ్లి  శివ పక్కన పడుకుని తల గుండె మీద పెట్టుకుంది, శివ తల నిమురుతూ మాట్లాడుతున్నాడు

శివ : ఇంకా చెప్పు ఏమంటున్నాడు కొడుకు

మీనాక్షి : ఏమో ఇందాకటి నుంచి మౌనంగా నీ మాటలు వింటున్నాడు, ఏరా బుజ్జి.. బుజ్జి..

బుజ్జి : ఒకసారి నాన్న అరచెయ్యి పట్టుకో

మీనాక్షి : అలాగే అని శివ చేతిలో తన చెయ్యి వేసి పట్టుకుంది.

శివ : ఏంటట?

మీనాక్షి : నీ చెయ్యి పట్టుకోమంటున్నాడు

శివ : ఓహ్ అయితే నాకు మంచి కొడుకే పుడుతున్నాడు..
మీనాక్షి..

మీనాక్షి : హా

శివ : నిజంగానే నీకు వాడి మాటలు వినిపిస్తున్నాయా

మీనాక్షి : అవును శివ.. నాకేం పిచ్చి లేదు.. ఐయామ్ పర్ఫెక్ట్లీ ఆల్ రైట్.. నువ్వు ఇంకా జస్ట్ ఆశ్చర్య పోయావు అంతే కాని నేను వాడి మాటలు విని కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాను తెలుసా.. అదిగో నవ్వుతున్నాడు వెధవ అని శివ చెయ్యి పట్టుకుని మళ్ళీ తన పొట్ట మీద పెట్టుకుంది. వెచ్చగా తగిలింది.

శివ : భలే ఉందే.. వాడు నవ్వితే వెచ్చగా అవుతుంది ఒకవేళ ఏడిస్తే

మీనాక్షి : బుజ్జి.. బుజ్జి.. ఉమ్ ఉమ్.. ఏం మాట్లాడట్లేదు అని చెయ్యి ఊపింది.

బుజ్జి : నాకు మీ మాటలు వినాలని ఉంది

మీనాక్షి : మనం మాట్లాడుకుంటుంటే వినాలని ఉందట.

ఇద్దరు ఆనందంగా మాట్లాడుకుంటుంటే అప్పుడే మీనాక్షికి కూడా భోజనం తెస్తూ లోపలికి అడుగు పెట్టి మాటలు వినపడేసరికి, కావేరి తల ఎత్తి చూసింది. శివ కావేరిని చూసి లేచి నిలుచున్నాడు.. కావేరి చేతిలో ఉన్న బుట్ట అక్కడే కింద పడిపోయింది.. ఏడుస్తూ అలానే వెళ్లి గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసి ముద్దులు పెట్టుకుంది.

శివ : అమ్మా

కావేరి : ఏడుస్తూనే శివని కౌగిలించుకుని కళ్ళు తెరిచింది, ఎదురుగా మీనాక్షి కూడా ఉండేసరికి దెగ్గరికి లాక్కుని ప్రేమగా కలుపుకుంది.

మీనాక్షి : డాక్టర్ వచ్చి చూసాడు.. కొంత సేపటికి రిపోర్ట్స్ వస్తాయట అన్ని ఓకే అయితే రెండు రోజులు అబ్సర్వేషన్ లో పేట్టి పంపించేస్తారట

కావేరి : సంతోషం అని వెంటనే తనకి తెలిసిన అందరికి ఫోన్ చేసి సంతోషంగా శివ లేచిన విషయం చెపుతుంటే, మీనాక్షి శివలు అలా చూస్తూ ఉండిపోయారు.

శివ : అమ్మా నీకొకటి చెప్పాలి.. నీ దెగ్గర ఒక విషయం దాచాను

కావేరి : ఏంటి నాన్నా

మీనాక్షి వెంటనే కావేరి చెయ్యి పట్టుకుని తన పొట్ట మీద వేసుకుని నిమిరింది. కావేరికి ఒక రెండు సెకండ్ల తరువాత కాని అర్ధం కాలేదు ఇద్దరు ఏం చెపుతున్నారో..

కావేరి : శివా..

శివ : అవును.. ఎప్పుడో చెపుదామనుకున్నాను కాని ఈలోగా ఇలా జరిగిపోయింది.

కావేరి : పోరా నువ్వు నాతో మాట్లాడకు.. నేను ఇరవై రోజులనుంచి ఏడుస్తుంటే కనీసం ఉలుకు లేదు పలుకు లేదు.. మీనాక్షి వచ్చి ఇక్కడ గంట కూడా కాలేదు లేచేసావ్.. పో

శివ : అమ్మా.. నిజంగానే నీ దెగ్గర దాచిపెడతానా చెప్పు.. నా తల్లి కదూ అలా అలిగితే ఎలాగా అని ఎత్తుకుని తిప్పాడు

కావేరి : రేయి దించు..

శివ : మేము ఎంత చేసినా, ఎంత దాచినా వాడు పొద్దున్నే లేసేది ఎవరి పక్కలో

కావేరి : నా పక్కలోనే

శివ : వాడికి స్నానం పొసేది ఎవరు

కావేరి : నేనే

శివ : వాడికి అన్నం పెట్టేది.   నిద్ర పుచ్చేది

కావేరి : నేనే

శివ : మరి మా దెగ్గర కంటే నీ దెగ్గరే ఎక్కువ ఉంటాడు, ఇంకా అలక దేనికి

కావేరి : ఇలాంటివి అయితే ఎన్నైనా చెప్తావ్

ఇంతలో మీనాక్షి ఇంటి నుంచి అందరూ వచ్చారు.. అది చూడగానే శివ తన అమ్మని కిందకి దించి వాళ్లందరిని కోపంగా చూసాడు. ముందుగా రాజేశ్వరి లోపలికి వచ్చి శివ ముందు నిలుచుంది.

రాజేశ్వరి : బాబు.. నన్ను క్షమించు.. తప్పు నాది, వాడిని సరిగ్గా పెంచలేకపోయాను.

మీనాక్షి : నాన్నా.. చందు ఎలా ఉన్నాడు

గగన్ : ఇంట్లోనే.. బానే ఉన్నాడు. జీవితాంతం చేతి కర్ర సాయంతోనే నడవాలని డాక్టర్ చెప్పాడు.. అని కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు.

మీనాక్షి ఏడ్చుకుంటూ వెళ్లి తన నాన్నని కౌగిలించుకుంది, మీనాక్షి అమ్మ కూడా ఏడుస్తూ మీనాక్షి తల మీద చెయ్యి వేసింది. రాజేశ్వరి మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకునేసరికి చూసింది.

రాజేశ్వరి : వీలైతే క్షమించు.. అని బైటికి వెళ్లిపోతుంటే మీనాక్షి వెళ్లి వెనక నుంచి వాటేసుకుంది.

మీనాక్షి : అమ్మమ్మ.. ఎవరో చేసిన తప్పుకి మీరు క్షమాపణలు చెప్పకండి

రాజేశ్వరి ఇంకేం మాట్లాడలేదు.

మీనాక్షి : నాన్న తమ్ముణ్ణి చూడాలని ఉంది

గగన్ : పద వెళదాం

మీనాక్షి : ఈ రోజుతో మీరు కూడా నన్ను ఒక మాట మీద క్షమించండి.. నా భర్తని గాయ పరిచిన ఆ రాక్షసుడు ఉన్న చోట.. నా తమ్ముడు రక్తం చిమ్మిన ఇంట నేను ఇక నా జీవితంలో అడుగు పెట్టను అనేసరికి మీనాక్షి పొట్ట దెగ్గర వెచ్చగా అయ్యింది.

రజిత : ఏమండి నేను కూడా ఇక ఆ ఇంటికి వెళ్ళబోయేది లేదు, చందుని తీసుకొచ్చేయండి మన సామాను కూడా వేరే ఇంటికి మార్చేయండి.

మీనాక్షి, గగన్ ఇద్దరు కొంత సంతోషించారు కాని రాజేశ్వరి కన్నీటి పర్యంతం అయిపోయింది.

రజిత : అమ్మా క్షమించు.. ఆ రోజు నుంచి ఈ రోజు వరకు నా బిడ్డ చందు నాతో ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు, ఇన్నాళ్లు నేను ఎంత తప్పు చేసానో నాకు అర్ధమవుతుంది.. ఇన్ని రోజులు నా బిడ్డలు నా మీద ఎంత ప్రేమ చూపించినా నేను పట్టించుకోలేదు కాని ఇప్పుడు వాడు నాతో మాట్లాడకపోయేసరికి నాకు ఆ కడుపు కోత అర్ధమవుతుంది. వాడిని నా మీనాక్షిని నా భర్తని ఎంత బాధ పెట్టానో నేను తెలుసుకున్నాను.. ఇన్నేళ్లు నీతోనే ఉన్నాను కదా ఇక నుంచి నా కుటుంబంతోనే ఉంటాను.. దీవించు అమ్మా అని కాళ్లు పట్టుకుంది.

రాజేశ్వరి శివ మీనాక్షిలతో పాటు అక్కడున్న అందరినీ మనస్ఫూర్తిగా దీవించి అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయింది.

ఆ తరువాత అందరూ ఒక్కొక్కరిగా శివని పలకరించి వెళ్లారు, భారత్ వాళ్ళు, ఆఫీస్ స్టాఫ్ కూడా వచ్చి పలకరించి వెళ్లారు. చివరిగా రాత్రికి ఎప్పుడో సందీప్ వచ్చాడు.

శివ : చూడండి హీరో ఎప్పుడు వస్తున్నాడో.. అందరూ అయిపోయాక ఇప్పుడు తీరికగా వస్తున్నాడు.. కనీసం నాలుగు పళ్ళు కూడా పట్టుకురాలేదు.

సందీప్ వెళ్లి శివని కౌగిలించుకుని ఏడ్చేసాడు

శివ : రేయి ఏంట్రా ఇది.. అని నవ్వాడు

సందీప్ : అలవాటు అయిపోయావ్ రా మావ.. నీ మాట వినకుండా నిన్ను అలా చూసి తట్టుకోలేకపోయాను. ఈ ఇరవై రోజులు చాలా అంటే చాలా భారంగా గాడిచాయి.. అమ్మ మొదటి ఫోన్ నాకే చేసింది ఇదిగో నీకు గిఫ్ట్ ఇవ్వడానికి ఇంత టైం పట్టింది.

శివ : ఏం తెచ్చావేంటి

సందీప్ : ఇస్తాను ఆగరా ఆత్రం.. మీనాక్షి ఇలా రా అని శివ పక్కన నిల్చోబెట్టి.. వాళ్ళ వెనక కావేరి అమ్మని నిల్చోబెట్టి జేబు లోనుంచి కీస్ తీసి ఇచ్చాడు.

శివ : ఏం కీస్ రా ఇవి

సందీప్ : అమ్మ కోసం నువ్వు కట్టిన ఇల్లు, అన్ని హంగులతో రెడీగా ఉంది

శివ : అబ్బా.. పిండేసావ్ రా.. పదండి వెళదాం

సందీప్ : మరి హాస్పిటల్..

శివ : డబ్బులు కట్టేసి వచ్చేయి.. మీను.. పద జంప్ అయిపోదాం.. ఆ ఇంకోటి.. గగన్ సర్..

గగన్ సర్ కోపంగా చూస్తుండేసరికి.. వెళ్లి ముందు నిలబడ్డాను.

శివ : సర్ సారీ.. అదీ

గగన్ : నీ ప్లేస్ లో నా స్టూడెంట్ శివ కాకుండా ఇంకెవరు ఉన్నా ఈ పాటికి చంపేసేవాడిని తెలుసా

శివ : సారీ

గగన్ శివని పక్కకి తీసుకెళ్లాడు..

గగన్ : ఎందుకురా అంత ఆత్రం.. మీ పెళ్ళికి నేను ఒప్పుకున్నాను కదా అని చెవి మెలి తిప్పాడు.

శివ : నిజంగా సారీ

రజిత : పర్లేదు బాబు.. చాలా మంచివాడివి అని విన్నాను అదే చాలు

శివ : అంత మంచోన్ని కాదండి, వాడిని వదిలే ప్రసక్తే లేదు అనగానే రజిత మొహం మారిపోయింది.. మీనాక్షి శివ చెయ్యి పట్టుకుంది.. సర్ మీరంతా ఇంటికి వచ్చెయ్యండి అందరం కలిసే ఉందాం

గగన్ : లేదు శివా

శివ : కనీసం చందు ఫుల్ గా రికవర్ అయ్యే దాకా అయినా.. మీనాక్షి..

మీనాక్షి : అమ్మా నాతో ఉండరా.. అంతేలే

రజిత : హహ.. నవ్వుతూ కళ్ళు తుడుచుకుని గగన్ ని చూసింది

గగన్ ఒప్పుకున్నాడు.. శివ వెంటనే మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకున్నాడు బైటికి పరిగెత్తడానికి కాని మీనాక్షి ఆపేసింది.

శివ : ఏంటి?

మీనాక్షి : నాకొక ప్రమాణం చెయ్యి

శివ : చెప్పు

మీనాక్షి : ఆ సుశాంత్ జోలికి వెళ్లనని

శివ : అలాగే అని మీనాక్షి తల మీద ఒట్టు వేసి నవ్వాడు.. కాని ఒక చిన్న చూపు సందీప్ వైపు విసరడం ఎవ్వరు గమనించలేదు. ముందు సంతోష పడినా అడిగిన వెంటనే ఒప్పుకోవడంతో మీనాక్షికి డౌట్ వచ్చి మళ్ళీ ఆగింది.

శివ : మళ్ళీ ఏంటి?

మీనాక్షి : ఒక్క నిమిషం.. సందీప్ ఇలా రా.. నువ్వు కూడా నా మీద మీ ఫ్రెంషిప్ మీద ప్రమాణం చెయ్యి వాడి జోలికి వెళ్లనని

సందీప్ : సారీ మీనాక్షి నేను చెయ్యను

మీనాక్షి : సందీప్..

శివ : వాడిని ఊరికే వదులుతా అనుకుంటున్నావా

మీనాక్షి : నాకు మీరంతా కలిసిమెలిసి ఉండటమే కావాలి, ప్లీజ్ ఏ గొడవలు వద్దు పగలు ప్రతీకారాలతో నా కుటుంబం చిన్నాభిన్నం అయిపోవడం నాకు ఇష్టం లేదు.. శివా వాడి జోలీ పొనని మన బిడ్డ మీద ఒట్టు వెయ్యి.

శివ : మీనాక్షి.. మీను.. మీను అని కోపంగా అక్కడున్న గోడని గట్టిగా గుద్దాడు దెబ్బకి అందరూ భయపడ్డారు.. సరే నేను కాని సందీప్ కాని నా నుంచి ఇంకెవరు వాడి జోలికి వెళ్లారు కాని.. కాని.. వాడు మళ్ళీ నా దారికి అడ్డొచ్చినా వాడి వల్ల ఎవరు ఇబ్బంది పడ్డారని తెలిసినా డైరెక్ట్ లేపేస్తాను ఇది మాత్రం మన బిడ్డ మీద ఒట్టు అని కోపంగా అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయాడు తన వెనుకే సందీప్ కూడా వెళ్ళిపోయాడు.

శివ కిందకి వెళ్లి చెట్టు కింద నిలుచునని అక్కడ ఉన్న ఒక బోర్డుని కాలితో గట్టిగా తన్నాడు కోపంగా

సందీప్ : నువ్వలా మాట ఇచ్చుండాల్సింది కాదు

శివ : బతకని.. ఆ నా కొడుకుని.. పదా ఇంటికి వెళదాం.. ఇలాంటి టైంలో వాడి గురించి ఎందుకు.. అని బైటికి నడిచాడు.

పైన ఉన్న మీనాక్షి, శివ కోపంగా వెళ్లిపోవడంతో కొంత బాధ పడింది కాని ఇదే మంచిదని సర్ది చెప్పుకుంది.. అందరూ మంచి పని చేసావని మీనాక్షిని మెచ్చుకున్నారు. గగన్ హాస్పిటల్ వాళ్ళతో మాట్లాడ్డానికి వెళ్లగా కావేరి, రజిత సామాను సర్దే పనిలో ఉన్నారు.. మీనాక్షి వెళ్లి బెడ్ మీద కూర్చుని పొట్ట మీద చెయ్యి వేసింది.

మీనాక్షి : బుజ్జి..

అమ్మా…

మీనాక్షి : నువ్వు కూడా నాకు ఒక మాట ఇవ్వాలి

అలాగే

మీనాక్షి : ఎన్నడూ గొడవలకి పోననీ.. ఎప్పుడు అబద్ధం చెప్పనని.. ఏ తప్పు చెయ్యనని నాకు మాటివ్వు.

ఎప్పుడు గొడవలకి పోను.. ఒక్క అబద్ధం కూడా చెప్పను.. తెలిసినంత వరకు ఏ తప్పు చెయ్యను.. కాని నాన్నలా ఎవరైనా నా ముందుకోచ్చి నువ్వు తప్ప ఎవ్వరు లేరు అని సాయం అడిగితే మాత్రం ఆగలేను అది మంచికైతే అస్సలు ఆగలేను.. నీ మీద ఆన

మీనాక్షి : నువ్వు మీ నాన్న లానే.. ఒప్పుకున్నట్టే ఒప్పుకుని లేనిపోని తిరకాసులు పెడతావు అని నవ్వింది.. మీనాక్షి పొట్ట కూడా వెచ్చబడింది.

అందరూ ఇంటికి వెళ్లారు, శుభ ముహూర్తంలో మీనాక్షి, కొడుకు పెట్టిన ముహుర్తానికి పాలు పొంగించేలా చేసింది.. మీనాక్షి చందుని కలుసుకుంది.. అక్కా తమ్ముళ్లు చాలా ఏడ్చుకున్నారు చాలా మాట్లాడుకున్నారు, మీనాక్షి ప్రెగ్నన్సీ గురించి విని సంతోషించాడు.. బుజ్జికి చందుని నయం చేసే శక్తి ఉన్నా ఎందుకో మౌనంగా ఉన్నాడు. శివ కూడా చందుని పలకరించి, తను చేసిన పనికి మెచ్చుకుని మంచి చెడ్డలు మాట్లాడాడు.

కొత్త ఇల్లు అందులోనూ తన స్నేహితుడు కోమా లోనుంచి లేచిన ఆనందంలో సందీప్ వేసిన లైటింగ్ వల్ల ఇల్లు మొత్తం వెలిగిపోతుంది, అదే రాత్రి అందరూ కలిసి కూర్చుని భోజనాలు చేస్తే మీనాక్షి మాత్రం నాలుగు అరిటి పండ్లు తిని గ్రేప్ జ్యూస్ తాగింది. కొత్త ఇంట్లో ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటుంటే మీనాక్షి మరియు శివలు ఇంటి ముందున్న గడ్డి మీద కూర్చున్నారు.

మీనాక్షి : మన బిడ్డకి అన్ని నీ పోలికలే..

శివ : అదేంటీ అలా అన్నావు

మీనాక్షి ప్రమాణం గురించి చెప్పింది

మీనాక్షి : నీలాగే అన్ని తీరకాసులు పెడతాడు.. అప్పటి నుంచి నిజం అయితే మాట్లాడుతున్నాడు.. అబద్ధం చెప్పాల్సి వచ్చిన చోట మౌనంగా ఉంటున్నాడు.. వాడు మాట్లాడడం మొదలు పెట్టినప్పటి నుంచి అంతే అవసరం అయితేనే మాట్లాడతాడు లేదంటే మౌనంగా ఉంటాడు.. హాస్పిటల్లో కూడా అంతే నీ అరచెయ్యి పట్టుకోమన్నాడు ఎందుకు అని అడిగితే సమాధానం చెప్పలేదు.

శివ : మరి నా కొడుకంటే అలానే ఉంటాడు.. ఏరా కన్నా

మీనాక్షి : నవ్వుతున్నాడు

శివ : పొట్ట వెచ్చగా అయ్యిందా.. అని చీర తప్పించి మీనాక్షి పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి.. కన్నా ఇంకొంచెం నవ్వరా

అమ్మా.. నేను బుజ్జినా.. కన్నా.. నా..

మీనాక్షి : వాడు కన్ఫ్యూస్ అవుతున్నాడు, ఏమని పిలుచుకుందాం

శివ : నాకు కొడుకు పుట్టినా కూతురు పుట్టినా ఒక పేరు పెట్టాలని అనుకున్నాను.. కన్నా చెపుతున్నాను నచ్చితే నవ్వు లేకపోతే మార్చేద్దాం.. అని మీనాక్షి పొట్ట మీద తల పెట్టి అటు బిడ్డకి ఇటు భార్యకి వినిపించేలా అరణ్య అన్నాడు.. వెంటనే పొట్ట ఎన్నడూ లేనంత వెచ్చగా అయ్యింది.. మీనూ.. వీడికి నచ్చిందే

మీనాక్షి : అవును ఎన్నడూ లేనంత వెచ్చగా అయ్యింది.. ఆ పేరు నచ్చిందా బుజ్జి.. సారీ.. అరణ్య..

అరణ్య : చాలా అంటే చాలా

మీనాక్షి పొట్ట నిమురుతూ అరణ్య.. అరణ్య.. అరణ్య.. అని నవ్వుతూ వాడితో ఆడుకుంటుంటే శివ చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

మీనాక్షిని ఎవరో పిలిస్తే లేచి లోపలికి వెళ్ళింది కొడుకుని ఆఖరిసారి పేరు పెట్టి పిలుస్తూ.. అరణ్య