Naa Autograph Sweet Memories – 5 || ఆటోగ్రాఫ్ స్వీట్ మొమరీస్

రాము అతను చెప్పింది కరెక్టే అంటూ తల ఊపి కారు స్టార్ట్ చేసుకుని బయలుదేరాడు.
అలా అరగంటకు ఊర్లోకి వచ్చి ఒబెరాయ్ విల్లాలో పనిచేసే రంగకి ఫోన్ చేసాడు.
రాము : హలో రంగా…..
రంగ : అవునండీ…..ఎవరు మాట్లాడేది….
రాము : నేను ఒబెరాయ్ విల్లా పని మీద వచ్చాను….మా నాన్నగారు నీతో మాట్లాడాడు కదా….
రంగ : అయ్యా…ఇప్పుడెక్కడున్నారు….
రాము : నేను ఇప్పుడే ఊర్లోకి వచ్చాను….ఒబెరాయ్ విల్లాకు ఎలా రావాలి….
రంగ : అయ్యా….నేను గవర్నమెంట్ హాస్పిటల్లో ఉన్నాను….
రాము : అక్కడెందుకు….ఒంట్లో బాగోలేదా…
రంగ : అలాంటిదేం లేదయ్యా…..ఒంట్లో బాగానే ఉన్నది….
రాము : మరి అక్కడెందుకు ఉన్నావు….
రంగ : ఏంలేదయ్యా….మన ఒబెరాయ్ విల్లాలో ఒకతను తోటమాలిగా పనిచేస్తున్నాడు కదయ్యా….అతను చనిపోయాడు…మీ నాన్నగారు చెప్పే ఉంటారు…
రాము : అవును చెప్పారు…ఇంతకు విషయం చెప్పు…
రంగ : అతని శవాన్ని పోస్ట్ మార్టం చేసారయ్యా….పోలీసులు ఎంక్వైరీ చేస్తున్నారు…..అందుకని ఇక్కడే ఉన్నాను….
రాము : సరె…హాస్పిటల్ కి ఎక్కడికి రావాలో చెప్పు…నేను కూడా అక్కడికే వస్తాను…పోలీసులతో మాట్లాడిన తరువాత ఇద్దరం కలిసి ఒబెరాయ్ విల్లాకు వచ్చేద్దాం….
దాంతో రంగ సరె అని హాస్పిటల్ కి ఎలా రావాలో దారి చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసాడు.
రాము కూడా ఫోన్ పెట్టేసి కార్ స్టార్ట్ చేసి హస్పిటల్ వైపు పోనిచ్చాడు.
హాస్పిటల్ లోకి వెళ్ళిన తరువాత కార్ పార్కింగ్ లో పెట్టి హాస్పిటల్ వైపు వస్తూ రంగకి ఫోన్ చేసాడు.
రాము : రాఘవా….ఎక్కడున్నావు….
రంగ : అయ్యా….హాస్పిటల్ లోనే ఉన్నాను….మీరు వచ్చారా….
రాము : హా…కార్ పార్కింగ్ దగ్గర ఉన్నాను….
రంగ : సరె….వస్తున్నాన్నయ్యా….
అంటూ ఫోన్ కట్ చేసి పరిగెత్తుకుంటూ రాము దగ్గరకు వచ్చాడు….
రంగ : నమస్కారమయ్యా…..
రాము : రాఘవా….పద….SI దగ్గరకు వెళ్దాం పద…..
రంగ : సరె….పదండి….తీసుకెళ్తాను…..
అంటూ రాముని SI దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి పరిచయం చేసి హాస్పిటల్ తన తమ్ముడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు.
రాము : హాయ్ SI గారు….నా పేరు రాము….ఇక్కడ ఒబెరాయ్ విల్లా గురించి వచ్చాను….
SI : హాయ్ రాము గారు….మీకు ఇక్కడ విషయం అంతా తెలిసే ఉంటుంది…
రాము : అవును సార్….మొతం మా నాన్నగారు చెప్పారు….ఇంతకు పోస్ట్ మార్టం వచ్చిందా….
SI : వచ్చింది రాము గారు….పదండి చూద్దాం
అంటూ SI రాముని మార్చురీ రూమ్ కి తీసుకెళ్ళి తోటమాలి శవాన్ని చూపించాడు…
రాము : బాడీ మీద ఒక్క గాయం కూడా కనిపించడం లేదు…..
SI : అవును రాము గారు….ఒంటి మీద ఒక్క గాయం కూడా లేదు….పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ లో గుండె పోటు వలన చనిపోయాడని వచ్చింది.
రాము : ఇతని వయసు ఎంత…..
SI : దాదాపు పాతిక….ముప్పై మధ్యలో ఉంటుంది….
రాము : మరి ఇంత చిన్న వయసులో గుండె పోటు వస్తుందా….
SI : అదే రాము గారు….నాక్కూడా అర్ధం కావడం లేదు….
ఆ మాట వినగానే రాము SI తో కలిసి మార్చురీ రూమ్ నుండి బయటకు వచ్చి….అటు వైపుగా వెళ్తున్న డాక్టర్ ని పిలిచాడు.
రాము : డాక్టర్ గారు….
డాక్టర్ : చెప్పండి….
రాము SI దగ్గర నుండి పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ తీసుకుని డాక్టర్ కి చూపిస్తూ….
రాము : డాక్టర్ గారు…ఈ పోస్ట్ మార్టమ్ రిపోర్ట్ లో మా తోటమాలి గుండెపోటుతో చనిపోయినట్టు రాసారు….కాని ఇతని వయసు పాతిక…ముప్పై మధ్యలో ఉంటుంది…ఇంత చిన్న వయసులో గుండెపోటు ఎలా వస్తుంది…అదే అడుగుదామని మిమ్మల్ని పిలిచాను.
డాక్టర్ రాము దగ్గర నుండి పోస్ట్ మార్టమ్ రిపోర్ట్ తీసుకుని పూర్తిగా చదివిన తరువాత….
డాక్టర్ : అవును….మీరన్నది కరెక్టే….ఇంత చిన్న వయసులో గుండె పోటు రాకూడదు….
రాము : మరి పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ లో తప్పు జరిగిందా….
డాక్టర్ : లేదు….అలా పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ ఎప్పటికీ తప్పుగా రాదు…కాకపోతే ఇతను చూడకూడనిది చూసినప్పుడు విపతీతమైన భయం వేసినప్పుడు వయసుతో సంబంధం లేకుండా గుండె పోటు వచ్చి ఆగిపోతుంది….
రాము : థాంక్స్ డాక్టర్ గారు…..
దాంతో డాక్టర్ గారు అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయారు….
ఆయన వెళ్ళిపోగానే రాము SI వైపు తిరిగి….అతనితో హాస్పిటల్ లాన్ లో నిల్చున్న రంగ, అతని తమ్ముడి వైపు చూస్తూ….
రాము : సరె SI గారు…నేను వాళ్ళతో మాట్లాడతాను…..
SI : సరె రాము గారు….ఏదైనా అవసరం ఉంటే ఫోన్ చేయండి….ఇప్పుడు పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ ప్రకారం ఈ కేసు మూసేయాల్సిందె….చేసేదేం లేదు…..
రాము : సరె….మీ ఇష్టం….రూల్స్ ప్రకారం ఏది కరెక్ట్ అనిపిస్తే అది చేయండి….
దాంతో SI కూడా అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
రాము హాస్పిటల్ నుండి బయటకు వచ్చి లాన్ లో కూర్చున్న రంగ దగ్గరకు వచ్చాడు.
రంగ, అతని తమ్ముడు లాన్ లో కింద కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు.
రాము తమ దగ్గరకు రావడం చూసిన రంగ తమ్ముడు లేచి నిల్చున్నాడు…అది చూసి రంగ కూడా రాము రావడం చూసి అతను కూడా లేచి నిల్చున్నాడు.
రంగ : పోలీసులతో మాట్లాడారా సార్….
రాము : మాట్లాడాను రంగ….
రంగ : మాకు అక్కడ ఒబెరాయ్ విల్లాలో ఉండటానికి భయమేస్తుందయ్యా….ఇక మేము అక్కడ ఉండము….
రాము : రాఘవా….నువ్వు అనవసరంగా భయపడుతున్నావు….తోటమాలి గుండెపోటుతో చనిపోయాడని పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ లో వచ్చింది….నువ్వు కూడా విన్నావు కదా…..
రంగ : అదంతా మీ పట్నంలో ఉండే వాళ్ళకు అయ్యగారు…మాలాంటి వాళ్ళకు కాదు….
రాము : అది కాదు రాఘవా….
అంటూ రంగకు చెప్పబోతుండే సరికి అతను రాముని ఆపుతూ….
రంగ : నేను ఇంతకు ముందు ఈ విషయం మీ నాన్నగారికి చెప్పాను….కాని ఆయన పట్టించుకోలేదు…ఆ బంగ్లాలో నిజంగానే దెయ్యం ఉన్నది….
రాము : ఈ కాలంలో కూడా దెయ్యాలు ఏంటి రాఘవా….
రంగ : మీకు ఇప్పుడు అర్ధం కాదు సార్….మాకు డబ్బులు కన్నా….(అంటూ రంగ పక్కనే ఉన్న తన తమ్ముడి భుజం మీద చెయ్యి వేస్తూ) అయిన వాళ్ళ ప్రాణాలు చాలా ఎక్కువ సార్….డబ్బుల కోసం అయిన వాళ్ళను పణంగా పెట్టలేము….(అంటూ తన తమ్ముడి దగ్గర ఒబెరాయ్ విల్లా తాళాలు తీసుకుని రాముకి ఇస్తూ) ఇవి ఒబెరాయ్ విల్లా తాళాలు సార్…మీకు ఉదయం పూట వంట చేసి పెట్టడానికి నా భార్య వస్తుంది…మీకు కావలసినవి వండి తిరిగి వచ్చేస్తుంది….కాని రాత్రి పూట మాత్రం మేము ఎవరం అక్కడ ఉండము సార్….
రంగ చేతిలో నుండి రాము ఒబెరాయ్ విల్లా తాళాలు తీసుకున్నాడు.
రంగ : నేను ఇంటికి వెళ్ళిన తరువాత వంట కోసం ఎవరినైనా పంపిస్తాను…..
అంటూ ఒబెరాయ్ విల్లాకు వెళ్ళడానికి అడ్రస్ చెప్పి….అక్కడ నుండి తన తమ్ముడితో కలిసి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాడు.
రాము కూడా అక్కడ నుండి బయలుదేరి ఒబెరాయ్ విల్లా గేటు దగ్గరకు వచ్చాడు.
గేటు దగ్గర ఎవరూ లేకపోయే సరికి రామునే కారు దిగి గేటు తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళాడు.
అలా లోపలికి వెళ్తూ రాము చుట్టూ చూస్తూ కారు పోనిస్తున్నాడు.
గేటు దగ్గర నుండి ఒబెరాయ్ విల్లాకు ఒక అరకిలో మీటరు ఉంటుంది….చుట్టూ దట్టమైన చెట్ల మధ్యలో విశాలమైన ఒబెరాయ్ విల్లా ఉన్నది.
అలా చుట్టూ చూస్తూ రాము ఒబెరాయ్ విల్లా ముందు కారు ఆపి చిన్నగా డోర్ దగ్గరకు వెళ్ళి తాళం తీసి లోపలికి వెళ్ళాడు.
ఆ ఒబెరాయ్ విల్లాని చూడగానే రాము అలాగే చూస్తుండి పోయాడు.
లోపలికి రాగానే కీస్ ని డోర్ పక్కనే ఉన్న స్టూల్ మీద పెట్టి….తన బ్యాగ్ ని అక్కడ సోఫాలో పెట్టి ఒబెరాయ్ విల్లా మొత్తం ఒకసారి చూసి వచ్చాడు.
అలా ఒబెరాయ్ విల్లా మొత్తం చూస్తున్న రాముకి ఒక గదికి తాళం వేసి ఉండటం గమనించాడు.
ఉదయం నుండి ట్రావెల్ చేసి, హాస్పిటల్ కి వెళ్ళి పోలీసులతో మాట్లాడే సరికి రాముకి బాగా ఆకలేస్తున్నది.
అంతలో రంగ వంట చేయడానికి పంపిస్తానన్న సంగతి గుర్తుకొచ్చి ఫోన్ తీసుకుని రంగకి ఫోన్ చేసాడు.
రాము : హలో….రాఘవా….
రంగ : ఆ…..చెప్పండయ్యా….
రాము : ఏం లేదు….బాగా ఆకలేస్తున్నది…నువ్వు ఎవరినో వంట చేయడానికి పంపిస్తానన్నావు కదా….
రంగ : అవునయ్యా….ఇప్పుడు అక్కడ వంట వండటం అంటే కష్టం కదయ్యా…..అందుకని ఇక్కడే వండుకుని క్యారేజీలో పెట్టుకుని నా పెళ్లాం వస్తుందయ్యా…..ఒక్క పది నిముషాల్లో అక్కడ ఉంటుంది….రాత్రికి కూడా క్యారేజీ పంపిస్తాను….రేపటి నుండి అక్కడే మీకు నచ్చినట్టు వంట చేస్తుందయ్యా….
రాము : చాలా థాంక్స్ రాఘవా….
అని ఫోన్ పెట్టేసి భోజనం కోసం ఎదురు చూస్తూ….టీవి ఆన్ చేసి సినిమా చూస్తున్నాడు.
పావుగంటకు ఒకామె క్యారేజీ పట్టుకుని లోపలికి రావడం చూసాడు రాము.
ఆమె లోపలికి వచ్చి అక్కడ టేబుల్ మీద తన చేతిలో ఉన్న క్యారేజీ పెట్టి రాము దగ్గరకు వచ్చి నమస్కారం చేసింది.
ఆమె : నమస్కారమయ్యా……నేను రంగ పెళ్ళాన్నయ్యా…..మీరు ఊరు నుండి వచ్చారని నా మొగుడు చెబితే క్యారేజీ పట్టుకొచ్చానయ్యా…..
రాము ఆమెను పైనుండి కింద దాకా చూసాడు….ఆమె వయసు దాదాపు ముప్పై ఏళ్ళుంటాయి.
మనిషి ఛామనఛాయగా ఉన్నా మొహం కళగా ఉన్నది….పల్లెటూరులో ఆడవాళ్ళు ఎలా ఉంటారో అచ్చం అలాగే అందంగా ఉన్నది.
రాము తనను అలా కన్నార్పకుండా చూస్తుండే సరికి ఆమె సిగ్గుతో మెలికలు తిరిగిపోతూ….
ఆమె : ఏంటయ్య గారు….అలా చూస్తున్నారు….
రాము : ఏం లేదు….నిన్నే చూస్తున్నాను…..
అప్పటికే రాముకి ఆడవాళ్లను ఎలా పడేయాలో బాగా అర్ధమయ్యే సరికి చాలా ఫ్రీగా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.
ఆమె : అదే బాబుగారు….అలా చూస్తున్నారేంటి….
రాము : నువ్వు చాలా అందంగా ఉన్నావు….ఇంతకు నీ పేరేంటి….
ఆమె : నా పేరు అనసూయ బాబుగారు….అయినా నేను అందంగా ఉండటం ఏంటి బాబుగారు…మీరు పట్నం నుండి వచ్చినోళ్ళు….మీకు మేము ఎక్కడ నచ్చుతాము….
రాము ఏం మాట్లాడుతున్నాడో…ఎందుకు మాట్లాడుతున్నాడో…అతని చూపు ఎక్కడ ఉన్నదో సహజమైన స్త్రీ లక్షణాలు ఈజీగా కనిపెట్టేసాయి.
ఆడవాళ్ళు మగవాళ్ళ చూపుని, కళ్ళల్లో తమ మీద ఉన్నది కోరికను ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఇట్టే కనిపెట్టేస్తారు.
రాము తన వైపు అలా చూస్తుండే సరికి అతని కళ్ళల్లో తన మీద కోరిక కనబడింది అనసూయకు.
రాము : పట్నంలో అంతా మేకప్ వేసుకునే కనిపిస్తారు…..నీలాగా సహజమైన అందం కనిపించదు కదా….
అనసూయ : అబ్బో….అబ్బాయి గారికి మాటలు బాగానే వచ్చు…..అయినా నేను బయలుదేరేటప్పుడు మీరు నా మొగుడికి ఫోన్ చేసి బాగా ఆకలిగా ఉందన్నారు….ఇప్పుడు భోజనం తెచ్చిన తరువాత తినకుండా మాటలు చెబుతున్నారు….
రాము : నిన్ను చూసే సరికి నా ఆకలి తీరిపోయింది…కాని….
రాము మాట పూర్తి చేయకుండా ఆగే సరికి అనసూయ అతను ఏం చెప్పబోతున్నాడా అన్న కుతూహలంతో చూస్తున్నది.
సహజంగా ఆడవాళ్లకు పొగడ్తలంటే బాగా ఇష్టం….దానికి వయసు, ప్రాంతంతో పని లేదు….దానికి తోడు చదువుకునే కుర్రాడు తనను పొగుడుతుండే సరికి అనసూయకు ఇంకా ఆనందంగా ఉన్నది.
అనసూయ : ఏంటి బాబుగారు…..కాని అంటూ మధ్యలో ఆపేసారు….
రాము కూడా అనసూయ ఎలాంటిదో ఆమె మాటలు, చేతలను బట్టి అంచనా వేస్తున్నాడు.
తాను ఏం మాట్లాడినా కోప్పడకుండా నవ్వుతూ మాట్లాడుతుండే సరికి….అనసూయ డబ్బుకు గాని, పొగడ్తలకు గాని పడిపోయి తప్పకుండా తన పక్కలోకి వస్తుందని రాముకి అర్ధమయింది.
దాంతో తాను ఇక్కడ ఉన్నన్ని రోజు అనసూయను అనుభవించడానికి నిర్ణయించుకున్నాడు.
రాము : ఏం లేదు….ఆ మాట చెబితే నీకు కోపం వస్తుందేమో అని ఆగిపోయాను….
అనసూయ : మీమీద నాకు కోపం ఎందుకొస్తుంది బాబుగారు….మీరు పెద్దవారు…..
రాము : పెద్దవాడినా…..నేను ఇంకా చదువుకుంటున్నాను…..
అనసూయ : అయ్యో…..నా ఉద్దేశ్యం అదికాదు బాబుగారు….నేనంటున్నది వయసులో కాదు….మీరు గొప్పోళ్ళు…అదే బాగా డబ్బున్నోళ్ళు….మిమ్మల్ని మేము ఎలా కోప్పడతాము….
రాము : సరె కాని…..ముందు నువ్వు ప్రతి సారి నన్ను బాబుగారూ…..అని దీర్ఘం తీసి పలకమాకు….చిరాగ్గా ఉన్నది…
అనసూయ : మరి ఏమని పిలవమంటారు….
రాము : బాబుగారు అని కాకుండా….బాబు అని పిలువు…..నేను నీకంటే చిన్నవాడిని కదా…..
అనసూయ : అలాగే బాబు…..ఇందాక ఏంటో చెప్పబోయారు ఏంటి….
రాము : మరి నువ్వు కోప్పడకూడదు….
అనసూయ : కోప్పడనులే చెప్పండి బాబు…..
అంటూ రాము తన గురించి ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నాడో తెలుసుకోవాలని అనసూయకు చాలా ఆత్రంగా ఉన్నది.
రాము : అదీ…అదీ…..
అంటూ రాము నసుగుతుండే సరికి అనసూయ రాము దగ్గరకు వచ్చి అతను కూర్చున్న సోఫాకు ఆనుకుని కింద కూర్చుంటూ…..
అనసూయ : అబ్బా….చెప్పండి బాబు….అలా నసుగుతారేంటి….
అనసూయ అలా కింద కూర్చునే సరికి ఆమె పైటలో నుండి ఆమె సళ్ళ లోయ కనిపిస్తున్నది.
ఆ లోయలో సళ్ళ పైభాగాన చెమటతో తడిచి మెరుస్తూ….ఆమె ఊపిరికి అనుగుణంగా పైకి కిందకు లైట్ గా కదులుతున్నాయి.
రాము చూపు తన పైట లోపల ఉండటం గమనించింది….కాని తన పైట సర్దుకునే ప్రయత్నం మాత్రం చేయలేదు.
అది గమనించిన రాము తన మనసులో, “ఇక ఇది పక్కలోకి చాలా తొందరగా వస్తుంది….డౌట్ లేదు,” అని అనుకుంటూ అలాగే చూస్తున్నాడు.
అనసూయ : అబ్బా…చూసింది చాల్లే బాబు….ముందు విషయం చెప్పండి….
అంటూ నవ్వింది.
తాను ఆమెకి డైరెక్ట్ గా దొరికిపోయే సరికి రాము తన చూపుని ఆమె సళ్ళ మీద నుండి కళ్ళల్లోకి చూసి నవ్వాడు.
అనసూయ కూడా రాము వైపు చూసి నవ్వింది.
రాము : అదీ….మామూలు ఆకలి తగ్గిపోయి…..దాని బదులుగా ఇంకో ఆకలి మొదలయింది….
అంటూ అనసూయ వైపు చూసి నవ్వుతూ తన చేతిని మడ్డ మీద వేసి ఫ్యాంటు మీదే నొక్కుతున్నాడు.
రాము అలా అంటూ తన చేత్తో మడ్డ మీద రుద్దుకోవడం చూసి….అతను అంత డైరెక్ట్ గా అడుగుతాడని ఊహించని అనసూయ సిగ్గుతో తలదించుకుని నవ్వుతున్నది.
రాము : ఏంటి సిగ్గు పడుతున్నావు…..నువ్వే కదా చెప్పు…చెప్పు అన్నావు….
అనసూయ : అంటే మాత్రం అలా చెప్పేస్తారా బాబు…..
రాము : మరి ఇంత అందంగా నాటు కోడిలా ఉంటే చెప్పకుండా ఎలా ఉంటాము…..
అనసూయ : పో బాబు….నువ్వు మరీ నన్ను పొగిడేస్తున్నావు….
అంటూ తన చేత్తో రాము తొడ మీద చిన్నగా కొట్టింది.
రాము : లేదు అనసూయ….నిజంగానే చెబుతున్నాను….నాకో అనుమానం తీరుస్తావా….
అంటూ తన తొడ మీద ఉన్న అనసూయ చేతిని తన చేత్తో పట్టుకుని చిన్నగా నిమురుతున్నాడు.
అనసూయ మాత్రం రాము చేతిలో ఉన్న తన చేతిని విడిపించుకునే ప్రయత్నం చేయలేదు….
అనసూయ : ఏంటి బాబు….ఇందాకటి దాకా ఏదో ఆకలి….ఆకలి అన్నారు….నాకు అది అర్ధం కాలేదు…ఇప్పుడు ఏదో అనుమానం తీర్చమంటున్నారు…..మీ వరస చూస్తుంటే అన్నం తినకుండా మాటలతోనే కాలం గడిపేట్టున్నారే….
అంటూ రాము వైపు చూసి నవ్వుతున్నది.
చేతిలో ఉన్న తన చేతిని విడిపించుకోకుండా నవ్వుతూ మాట్లాడుతుండే సరికి రాము ధైర్యంగా అనసూయ చేతిని తన తొడ మీద వేసుకుని రుద్దుకుంటున్నాడు.
రాము తన చేత్తో అలా తొడ మీద రుద్దడం గమనించి అనసూయ పట్టించుకోనట్టు ఉన్నది.
రాము : సరె….భోజనం పెడుదువుగాని పద…..(అంటూ సోఫాలో నుండి లేవబోయాడు)
కాని అనసూయ మాత్రం కూర్చున్న చోట నుండి లేవకుండా ఇంకొంచెం ముందుకు జరిగి తన ఎత్తుల్ని రాము కాళ్లకు ఆనించి అదుముతూ….
అనసూయ : ఇందాక ఏదో అనుమానం తీర్చమన్నారు….ఏంటది….
ఆమె ఆత్రానికి రాము తనలో తాను నవ్వుకుంటూ…
రాము : అదేం లేదు….నువ్వు ఇంట్లో నుండి బయటకు వస్తే….అందరి చూపులు నీమీదే ఉంటాయట్టుంది కదా……
అనసూయ : ఇది పల్లెటూరు బాబు…..ఇక్కడ అటువంటి వేషాలు వేస్తే ఊరుకోరు….చితకబాదుతారు…..
రాము : అమ్మో….అలా అయితే నన్ను బాగా కొడతారా….(అంటూ భయపడుతున్నట్టు నటించాడు)
అనసూయ : మిమ్మల్ని ఎందుకు కొడతారు బాబు…(అంటూ రాము మాటలు అర్ధమయినా మామూలుగా మాట్లాడుతూ నవ్వుతున్నది)
రాము : అంటే నన్ను ఇక్కడ వాళ్లు ఏమీ చేయరా….(అంటూ అనసూయ కళ్ళల్లోకి చూసాడు)
రాము కళ్ళల్లో తన మీద కోరిక అనసూయకు స్పష్టంగా తెలుస్తున్నది.
అనసూయ : ఎందుకు చేయరు…కాని…ఒక్కళ్ళు మాత్రం తనిష్టం వచ్చినట్టు మిమ్మల్ని బాగా కొడతారు ఇంకా కొరుకుతారు కూడా…..
ఆ మాట వినగానే రాము ఇక దాన్ని పక్కలోకి లాక్కోవడమే లేటు అని అనుకుంటూ….
రాము : ఆ ఒక్కళ్ళు….కొడతారా….కొట్టించుకుంటారా…..
రాము దేని గురించి అడుగుతున్నాడో అనసూయకు బాగా అర్ధమయింది…కాని పైకి మాత్రం అర్ధం కానట్టు నటిస్తున్నది.
అనసూయ : పరిస్థితిని బట్టి జరుగుతుంది….పదండి భోజనం చేద్దురు గాని
అంటూ కింద నుంది లేచి అక్కడ పెట్టిన క్యారేజీని తీసుకుని అప్పటి దాకా తన పైటని వీపు మీదగా ముందుకు తీసుకొచ్చి తన నడుము దగ్గర దోపింది తీసేసి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్ళింది.
అనసూయ అలా వెళ్తుంటే రాము ఆమె పైకి కిందకు ఊగుతున్న పిర్రల వైపు అలాగే కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.