మానస : ఏమైంది?

సుబ్బు : ఏంలేదు కారుని గుర్తు పట్టేస్తున్నారు అందుకే స్పెషల్ డిజైన్ చేద్దామని.

మానస : ఎం చేస్తావ్?

సుబ్బు : నువ్వు ఆవారా సినిమా చూడలేదా?

మానస : చూసాను.

సుబ్బు : అదే చేస్తున్న అని నీళ్లు మొత్తం కింద పోసి ఆ బురద కారు మీద చల్లాను.. ఎర్రటి కారుని బురద రంగులోకి మార్చి.. మానసని చూసాను.

మానస : నా కారు..

సుబ్బు : కారు కావాలా ప్రాణం కావాలా

మానస : నాకు నా విక్రమ్ కావాలి.

సుబ్బు : వాడెవడు?

మానస : ఓయి రెస్పెక్ట్.. నా లవర్.

సుబ్బు : లవరా… అంటే నీది లవ్ ప్రోబ్లమా?

మానస : అవును.. ఓయి ఏమైంది?

సుబ్బు : కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి.. కొంచెం ఆ నీళ్లు ఇలా మొహం మీద పొయ్యి.

మానస కొన్ని నీళ్లు తీసుకుని సుబ్బిగాడి మొహం మీద కొట్టింది.. సుబ్బు లేచి నిరాశగా మానసని చూసాడు.

మానస : ఏమైంది?

సుబ్బు : ఎం లేదు అని కార్ ఎక్కి స్టార్ట్ చేసాడు..

మానస పక్కన కూర్చుంది కానీ, ఏదో అయ్యింది అని అనిపించింది సుబ్బిగాడి వైపు చూసి అడిగింది.

మానస : ఏమైంది ఇప్పటిదాకా బానే ఉన్నావ్, బాగా మాటలు చెప్పావ్ ఇప్పుడేమో సైలెంట్ గా ఉన్నావ్

సుబ్బు : నీకు లవర్ ఉన్నాడని ముందు చెప్పుంటే అస్సలు వచ్చేవాడిని కాదు నేను..

మానస : నవ్వి ఎందుకలాగా, కొంపదీసి నన్ను లవ్ కానీ చెయ్యట్లేదు కదా

సుబ్బు : ఇందాకటి వరకు చేసాను కానీ ఇక డ్రాప్, నిన్ను వదిలేసి ఇంకో అమ్మాయిని చూసుకుంటాను.

మానస : ఏంటి ఇంతలోపే నన్ను ఇష్టపడ్డావ్ మళ్ళీ అంతలోపే ఇంకో అమ్మాయిని వెతుక్కుంటా అంటున్నావు.. ఎలాగో చాలా దూరం వెళ్ళాలి నీ గురించి చెప్పు.

సుబ్బు : తల పైకి ఎత్తు……. Doooooooooomdeeeeeeeeeeemdaaaaaaaaamdamaaaaaal dishkiyaaam dozendozen dhoom3 dhruvaips……………… అయిపోయింది కథ తల దించు.. అది జరిగింది.

మానస : హహ… హహ.. భలే ఉన్నావే విచిత్రంగా.. అయితే మీ తాతయ్య వాళ్ల చేతిలో తన్నులు తిని ఇక అక్కడ ఉండకూడదని డిసైడ్ అయ్యావ్ అన్న మాట..

సుబ్బు : కాదు, అస్సలు కథ దాని తరువాతే మొదలయ్యింది.. ఒక అమ్మాయి నన్ను దారుణంగా మోసం చేసింది, నేను పుట్టినప్పటి నుంచి ఎప్పుడు ఏడ్చానొ నాకే గుర్తులేదు అలాంటిది నా కంట్లో నుంచి నీళ్లు తెప్పించింది.

మానస : ఎవరు?

సుబ్బు : శరణ్య.. నా మరదలు.

మానస : ఏమైంది?

మానస : సరే ఎక్కడైనా ఆపు.

కారు రోడ్ మీద ధాబా దెగ్గర ఆపి ఇద్దరం వెళ్లి లోపల కూర్చున్నాం, మానస బిర్యానీ ఆర్డర్ చేసింది ఇద్దరం తింటుంటే అడిగాను ఏంటి మేటర్ ఇంట్లో వాళ్ళు ఒప్పుకోలేదా 

మానస : మీ ఇంట్లో వాళ్ళైతే ఒప్పుకుంటారా ?

సుబ్బు : మనల్ని పట్టించుకునేవాడెవ్వడు లేడు లే, నీ గురించి చెప్పు.

మానస : ఏముంది బాగా డబ్బులున్నాయి, నాన్న MLA, ఒక్కగానోక్క కూతురిని చాలా గారాబంగా పెంచారు దాని ఫలితం ఒళ్ళంతా పొగరు ఎవ్వరిని లెక్క చేసేదాన్ని కాదు అలాంటి టైంలో విక్రమ్ కనిపించాడు అంతే అన్ని మూసుకుని ప్రేమించేసాను.. మా నాన్న అమ్మాయిలని స్మగ్లింగ్ చేస్తూ విక్రమ్ కి దొరికిపోయాడు, విక్రమ్ అడ్డు పడేసరికి మా నాన్నకి మా మ్యాటర్ తెలిసి ఇదిగో ఇప్పుడు ఇలా నీతో జర్నీ చేస్తున్నా.

సుబ్బు : ఇద్దరు గొప్ప మనుషులే.. ఇంత రిస్క్ పెట్టుకుని నన్ను ఇందులోకి లాగావు.

మానస : భయం అయితే వెళ్ళిపో, మరేం పరవాలేదు నేను వెళ్లిపోగలను.

సుబ్బు : నా చేతిలో కారు ఉన్నంత వరకు, నేను కారులో ఉన్నంత వరకు ఏ భయము లేదు.

మానస : నాది అయిపోయింది, ఫోన్ మాట్లాడుతుంటా తినేసి వచ్చేయి 

సుబ్బు : బిల్లు కట్టి పో, నా దెగ్గర ఒక్క రూపాయి కూడా లేదు.

మానస : మరీ ఒక్క రూపాయి కూడా లేకుండా నన్ను నమ్మి వచ్చావా 

సుభాష్ : నేను నిన్ను నమ్ముకొని రాలేదు, నీకు సహాయం చేద్దామని రాలేదు జాబ్ చేస్తున్నా అంతే.. నీ కార్ కీస్ నా చేతిలో ఉన్నంత వరకు నాకు ఏ భయము లేదు.

మానస : సరే సరే నేను కట్టనన్నానా, మరి అంత ప్రాక్టికల్గా ఉండకు పైకి రాలేవు.

సుభాష్ : అయితే ఇంకో ఫ్రూట్ జ్యూస్ కూడా ఇప్పించు.

మానస : ఇదిగో నా పర్సు, నీకు నచ్చింది తిని తాగి బిల్లు కూడా నువ్వే కట్టు అని వెళ్ళిపోయింది.

నిజంగా మంచిదే అనవసరంగా అనుమానించాను ఇలాంటి వాళ్లు ఫ్రెండ్స్ గా ఉంటె కచ్చితంగా మనకి కష్టం వచ్చినప్పుడు మనకోసం నిలబడతారు.. సాయమేగా చేద్దాం పోయేదేముంది కారు నడపడమేగా.. అని ఆలోచిస్తూ తిని బైటికి వచ్చేసాను. తను ఫోన్ మాట్లాడుతుంది.

సుబ్బు : మానస వెళదాం పదా, మనం లేట్ చేస్తే ఇంకా కష్టం అయిపోద్ది ఇక్కడనుంచి అన్నీ చెక్ పోస్ట్లు… ఊర్లల్లో నుంచి వెళదాం.

మానస : నేను తరవాత చేస్తా మా.. అని ఫోన్ పెట్టేసి.. పద వెళదాం.

పది నిమిషాల తరవాత హైవే నుంచి దిగి ఊళ్ళో నుంచి వెళ్తున్నాను.

మానస : నువ్వు చెప్పు అదే నీ మరదలు గురించి.

సుబ్బు : అదా ఆ తరువాత అక్కడనుంచి వచ్చేసి ట్యూషన్లు చెప్పడం మొదలుపెట్టాను, నా ఫ్రెండ్  అరవింద్ సాయంతో రోజులు గడుస్తున్నాయి ఒకరోజు ఊరి నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.. తాతయ్యకి సీరియస్ గా ఉందంటే.. వెళ్ళాను, ఆ తరువాత రెండు రోజులకే ఆయన చనిపోవడం అమ్మమ్మ మాట పడిపోవడం ఇక నన్ను పట్టించుకునే వాళ్లు కూడా లేరు.. తిరిగి సిటీకి వచ్చేద్దామని నిర్ణయించుకుని మావయ్యకి చెపుదామని వెళ్లాను.

సుబ్బు : మావయ్యా నేను బైలుదేరతాను, అని బ్యాగ్ తీసుకుని బైటికి నడిచాను.

జగన్ : రేయి సుబ్బు ఆగరా

ఇదే ఆయన నన్ను మొదటిసారి పేరు పెట్టి పిలవడం.. ఏడుపు మొహంతోనే నా ముందుకు వచ్చాడు.. జేబులోనుంచి డబ్బులు తీసి నా చేతిలో పెట్టాడు, వద్దన్నాను.

జగన్ : ఏరా, ఇన్ని రోజులు నీతో అలా మాట్లాడింది నీ మీద కోపమో లేక నువ్వంటే పగో కాదురా, తాతయ్య నీ అవసరాలు చూస్తుంటే నువ్వు సుఖాలకి అలవాటు పడి దారి తప్పుతావేమో, ఇంట్లో ఎవరిదో ఒకరిది భయం ఉండాలని నీతో అలా ప్రవర్తించేవాడిని అంతకు మించి ఇంకేం లేదురా.. నీ మీద నాకు ఎప్పుడు కోపం లేదు.. ఇంటికి మగపిల్లాడివి.. మమ్మల్ని దూరం పెట్టకు.. అలాగే నువ్వు సిటీకి వెళ్లి జాబ్ చేస్తావో లేదా ఇక్కడే ఉండి మన రైస్ మిల్లు అవి చూసుకుంటా అన్నా ఓకే.. నీ ఇష్టం.. కానీ గుర్తుంచుకో నీకు ఈ మావయ్య ఉన్నాడని.

ఏమనిపించిందో ఏమో ఆయనని వాటేసుకున్నాను, ఏడవలేదు కానీ ఈ బాధలో కొంత సంతోషం వేసింది.. అవును ఈ కుటుంబం నాది మావయ్యకి ఇద్దరు ఆడపిల్లలే రేపు వాళ్ళ పెళ్ళైనా ఇంకేమైనా వాళ్ళని చూసుకోవాల్సింది నేనే, ఇక నేను కూడా కష్టపడి పైకి రావాలని ధ్రుడంగా నిర్ణయించుకున్నాను.. మావయ్య దెగ్గర సెలవు తీసుకుని హారికని పలకరించి శరణ్య వైపు చెయ్యి ఊపి సిటీకి వచ్చేసాను.

సిటీకి వచ్చిన వెంటనే అరవింద్ గాడి దెగ్గరికి వెళ్లి నా సమస్య, నా ఆలోచన చెప్పాను.

అరవింద్ : చెప్పు రా ఎంత డబ్బు కావాలి నీకు

ఆ మాటకే కళ్ళు తిరిగినియి నాకు

సుబ్బు : ఒరేయ్ అరవిందు, ఇదంతా నిజమేనా లేక నా కలా.. నువ్వు డబ్బులు ఇస్తా అన్నావా

అరవింద్ : అన్నాను, ఇప్పుడు నీ కళ్ళలో చూస్తున్న ఈ నిజాయితీ ఇన్ని రోజులు నాకు కనిపించలేదు, కానీ ఇప్పుడు అనిపిస్తుంది, చెప్పు ఏదైనా వ్యాపారం చేస్తావా, లేదా షాప్ కానీ హోటల్ కానీ నడుపుతావా

సుబ్బు : నాకు అంత బ్రెయిన్ లేదు, ఒక కారు చూడు ప్రస్తుతానికి టాక్సీ నడుపుతాను, కొన్ని రోజులు గడవని నాలో ప్రత్యేకతలు ఏమున్నాయో ఈలోగా నేను తెలుసుకుంటాను.

అరవింద్ : చెప్పాను కదా, నువ్వు ఇంతక ముందు సుబ్బువి కాదు అని.

సుబ్బు : సరే నేను అలా మెడికల్ షాప్ కి వెళ్ళొస్తా

అరవింద్ : దేనికిరా  ??

సుబ్బు : మొన్న వెళ్ళినప్పుడు చూసాను షాప్ లో  సౌమిత్రి అనే అమ్మాయి చేరింది, ఇందాకే పరిచయాలు అయ్యాయి వెళ్లి కొత్తగా రాసిన కవిత ఒకటి తనకి ఇచ్చి వస్తా, నువ్వు ఈ లోపు కారు పని చూడు.. అని సుబ్బిగాడు తన స్నేహితుడిని ఇంకో మాట మాట్లాడకుండా చేసేసి లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

సోఫాలో కూర్చున్న అరవింద్ మాత్రం నోరేళ్ళబెట్టి అలానే వెనక్కి వాలి సుబ్బిగాడిని చూస్తూ కూర్చున్నాడు.

జగన్ : హలో

సుబ్బు : ఆ మావయ్య

జగన్ : శరణ్య ips ఎగ్జామ్ కి ప్రిపేర్ అవుతుంది అక్కడ జాయిన్ చేద్దామనుకుంటున్నాను, హాస్టల్లో ఉండనంటుంది.. నీకు ఇబ్బంది లేకపోతే అక్కడ ఉంటుంది.

సుబ్బు : పర్లేదు మావయ్య, కానీ నేను టైంకి ఇంటికి రాలేను ఒక్కోరోజు అస్సలు ఇంటికే రాను, తను ఒక్కటే ఉండాల్సి వస్తుంది, పర్లేదు అనుకుంటే వచ్చేయమను.

జగన్ : సరే చెపుతాను, నువ్వు ఎలా ఉన్నావ్ ఎంత సంపాదిస్తున్నావ్?

సుబ్బు : పర్లేదు మావయ్య, బేరాలు బానే ఉన్నాయి చేసుకున్నంత పని ఉంది మన ఓపిక బట్టి..

జగన్ : అప్పుడప్పుడు వచ్చి వెళుతు ఉండు.

సుబ్బు : హా.. అలాగే.

జగన్ : సరే అయితే.

తాతయ్య పోయిన దెగ్గర నుంచి శరణ్యతొ ఒక్కసారి కూడా మాట్లాడలేదు, సరేలే రాని ఎలాగో తనకీ నాకు పడదు.. మనము ఉండము చూద్దాం అనుకున్నాను. పదిరోజులు గాడిచాయో లేదో మావయ్య వచ్చి శరణ్యని వదిలిపెట్టి నాకు ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, రాత్రి రూంకి వెళ్లే వరకి శరణ్య పడుకుని ఉంది. లైట్ వేసాను. లేచి కూర్చుంది.

సుబ్బు : తిన్నావా ఏమైనా?

శరణ్య : హా తినేసా

సుబ్బు : బిర్యానీ తెచ్చా ఆకలిగా ఉంటే తిను అంటుండగానే లేచి ప్లేట్ తెచ్చుకుని కూర్చుంది.. దీనికి తిండి పిచ్చి ఇంకా పోలేదు అని నవ్వుకున్నాను, ఇద్దరం తినేసి పడుకున్నాం. నేను కింద చాప వేసుకున్నాను.

తెల్లారి లేచేసరికి మావయ్య ఇంకో మంచం కావాల్సిన సామాను, శరణ్యకి పుస్తకాలు పంపించాడు. తనకి చెప్పేసి బైట పడ్డాను.. రోజులు గడుస్తున్నాయి శరణ్య నాతో అంత ఎక్కువగా మాట్లాడేది కాదు నేనూ అంతే దూరంగానే ఉండేవాడిని కానీ తన అవసరాలు తెలుసుకోడానికైనా మాట్లాడాల్సి వచ్చేది.

శరణ్య : పది అవుతుంది నన్ను ఇన్స్టిట్యూట్ దెగ్గర డ్రాప్ చేసి వెళ్ళు.

సుబ్బు : ఇంకేమైనా కావాలా, ఇంట్లోకి నీకు?

శరణ్య : నా సంగతి చూసుకోడానికి మా నాన్న ఉన్నాడులే నువ్వంత ఫీల్ అవ్వకు.

దీనమ్మ బలుపు దీనికి, అయినా నాకెందుకు దాని గొడవేదో అది చూసుకుంటదిలే అనుకుని శరణ్యని డ్రాప్ చేసాను.

శరణ్య : ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు వస్తావా

సుబ్బు : మీ అయ్యకి ఫోన్ చెయ్యి.

కోపంగా చూస్తూ వెళ్ళిపోయింది, మనమేమన్న తక్కువా నేను అంతే పొగరుగా వచ్చేసాను.. రాత్రికి ఇంటికి వచ్చి చూస్తే శరణ్య ఇంట్లో లేదు, ఫోన్ చేసాను ఎత్తలేదు మళ్ళీ చేసా కట్ చేసింది. సరేలే అని పడుకున్నాను. తొమ్మిదైనా ఇంటికి రాలేదు మావయ్యకి ఫోన్ చేసాను.

జగన్ : చెప్పరా

సుబ్బు : అదీ శరణ్య..

జగన్ : ఫ్రెండ్ ది బర్తడే అంటే వెళ్లిందట, దార్లో ఉన్నా అంది, నీకు చెప్పలేదా?

సుబ్బు : లేదు.

జగన్ : నేను దానితో మాట్లాడతాను లేరా

సుబ్బు : నేను వెళ్ళాలి.

జగన్ : సరే బై

ఫోన్ పెట్టేసి పడుకున్నాను, రాత్రి ఒంటి గంటకి ఎప్పుడో వచ్చింది నన్ను చూసి ఏం మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయింది. కోపం వచ్చింది కానీ తన కళ్ళు చూడగానే ఎందుకో ఏం మాట్లాడలేకపోయాను.. లైట్ ఆపేసి పడుకున్నాను. తెల్లారి లేచి ఇన్స్టిట్యూట్ దెగ్గర వదిలాను.. కార్ దిగి డోర్ వేసి వెళ్ళిపోతుండగా పిలిచాను.

సుబ్బు : శరణ్య

శరణ్య : హా ఏంటి?

సుబ్బు : ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు ఫోన్ చెయ్యి పిక్ చేసుకుంటాను, ఎటైనా వెళ్ళాలన్నా కూడా నాకు చెప్పు నేను వస్తాను.

శరణ్య : (ఎగాదిగా చూసి) సరే

సుబ్బు : ఒకసారి తన కళ్ళు చూసి మొహం తిప్పుకుని అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చేసి పర్సు తీసి చూసాను.. నా మొహంలోకి మళ్ళీ నవ్వు వచ్చేసింది. ఇంతలో బేరం వచ్చిందని ఫోన్ వస్తే వెళ్లిపోయాను. మళ్ళీ సాయంత్రమే శరణ్య నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.

శరణ్య : వస్తావా

సుబ్బు : పది నిముషాలు, వచ్చేస్తున్నా అని పెట్టేసి వెళ్లి మెట్ల మీద కూర్చున్న శరణ్యని పిలిచాను వచ్చి వెనకాల కూర్చుంది, వెనకాల సరిగ్గా కనపడట్లేదని అద్దం అడ్జస్ట్ చేస్తున్నాను.

శరణ్య : ఏంటి నాకు సైట్ కొడదామనా, నీ..

సుబ్బు : నీకంత సీన్ లేదు, నీ బాడీలో నాకు నీ కళ్ళు తప్ప ఇంకేమి నచ్చవు.. నీ గురించి నువ్వు ఎక్కువగా ఊహించుకోవడం ఆపేసి కొంచెం నేల మీదకిరా

శరణ్య : పోరా.. అయినా ఏ జన్మలో పుణ్యం చేసుకున్నావో నేను నీతో ఉంటున్నా, అయినా నా కళ్ళు నచ్చాయన్నావ్.. నా కళ్ళు బాగుంటాయని నాకు తెలుసు నువ్వు ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు.

సుబ్బు : అవునవును నీ ఒంట్లో ఉన్న పొగరు కొవ్వు అహంకారం అన్ని ఆ కళ్ళలో కనిపిస్తాయి అందుకే అవంటే నాకు ఇష్టం.. పడుకున్నప్పుడు పెన్నుతొ రెండు కళ్ళు పొడిచిపారదొబ్బుతా పీడా వదిలిపోద్ది.

నేను ఆటోలో పోతా అంది కోపంగా… క్లచ్ సడన్ గా వదిలాను, దెబ్బకి దాని మొహం ముందర సీటుకి కొట్టుకుంది.

శరణ్య : రేయ్ పంది నిన్ను..

పోవే దున్నా.. అని తిట్టుకుంటూ ఇంటికి వచ్చేసాం. అరవింద్ ఫోన్ చేసాడు.. చెప్పరా

అరవింద్ : సినిమా కి వెళదాం, ఫ్రీయేనా

సుబ్బు : ఇప్పుడే వచ్చా ఫ్రెష్ అయ్యాక ఫోన్ చేస్తా

శరణ్య : ఎక్కడికి

సుబ్బు : నువ్వు మొన్న నాకు చెప్పి వెళ్ళావా…………….. (బాత్రూం లోకి వెళుతూ) సినిమాకి

శరణ్య : నేనూ వస్తా

సుబ్బు : అవసరం లేదు, నేను నా ఫ్రెండ్స్ తొ వెళుతున్నా

శరణ్య : అబ్బో ఫ్రెండ్స్.. ఉన్నది ఒక్కడు.. మళ్ళీ.. బిల్డప్పులు.

సుబ్బు : అవసరం లేదు.

శరణ్య : అయితే నేను సెపెరేట్ గా వెళతాను.

సుబ్బు : ఎక్కడైనా సావు.. అంటూ అరవింద్ కి రావట్లేదాని మెసేజ్ పెట్టి స్నానానికి వెళ్లి రెడీ అయ్యి కార్ కీస్ అందుకున్నాను.. నన్నే గుడ్లప్పగించి చూస్తుంది గుడ్లగూబలా.. ఇక పదా అలా చూడకు దయ్యం మొహందానా

శరణ్య : ఆగు పది నిమిషాలు స్నానం చేసి వస్తా

సుబ్బు : అలాగే బానిస, వెళ్లిరా

శరణ్య : వచ్చేదాకా వెయిట్ చెయ్యి డ్రైవర్ ర్ర్ ర్ ర్ ర్.. అని లేచి వెళ్ళింది.

నవ్వుకున్నాను, పది నిమిషాలకి రెడీ అయ్యి వచ్చింది.. వెళదామా అంటూ..(నా ముందుకు వచ్చి ) హలో.. బాబు.. మిస్టర్.. అని చిటికె వేసింది..

సుబ్బు : ఆ.. పదా వెళదాం.

శరణ్య : ఏంటి చిన్నప్పటి నుంచి లేనిది కొత్తగా నా కళ్ళలోకి చూస్తున్నావ్, నన్ను చూసి ఆగిపోతున్నావ్.. ఏంటి కథ

సుబ్బు : నీ కళ్ళు..

శరణ్య : ఆ.. నా కళ్ళు?

సుబ్బు : పదా వెళదాం.. అని కార్ తీసాను.

శరణ్య : అవును ఏంటి నా కళ్ళు, చిన్నప్పటి నుంచి చూస్తున్నావ్ కదా?

సుబ్బు : నీతో నేనెప్పుడు మాట్లాడాను, నీతో ఎప్పుడు ఉన్నాను అస్సలు నీకు నాకు పడేదే కాదు.. నీతో సరిగ్గా మాట్లాడింది నిన్ను చూసింది నువ్వు ఇక్కడికి వచ్చాకే.. అప్పుడప్పుడు నిన్ను నువ్వు వేసే ఎర్రి వేషాలు తలుచుకుని నవ్వుకుంటాను తెలుసా జోకర్…

శరణ్య : అరెరే నేను కూడా నిన్ను ఇలాగే పిలుచుకుంటాను తెలుసా బఫున్.

ఇద్దరం వెళ్లి సినిమా చూసాము కానీ తను వేసుకున్న గౌను, అంత పెద్ద సౌండులో కూడా తను అటు ఇటు కదిలినప్పుడు ఆ గాజుల శబ్దం నాకు వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి.. నేను ఎంత మంది అమ్మాయిలని గెలికానో నాకే గుర్తులేదు.. ఎంత మందితో మాట్లాడానొ ఎంతో మందిని ఫ్లర్ట్ చేసాను.. కానీ శరణ్యతొ వ్యవహారం అలా లేదు.

శరణ్య : హలో.. డ్రైవర్.. ఎక్కడున్నాయి తమరి ఆలోచనలు, ఇంటర్వెల్ కూడా వచ్చింది వెళ్లి ఏమైనా తెస్తే తిందాం.

సుబ్బు : వెళ్తున్నా బకాసురి.. అని లేచి వెళ్లి పొపకార్న్, కూల్ డ్రింక్ తెచ్చిస్తే ఒక్కటే కూర్చుని మొత్తం తినింది.

శరణ్య : అలా చూడకపోతే నీకు కూడా తెచ్చుకోవచ్చుగా

సుబ్బు : దాన్ని ఎక్సట్రా లార్జ్ పొపకార్న్ అంటారు, దాన్ని ఇద్దరు సినిమా ఎంజాయ్ చేస్తూ తింటే క్లైమాక్స్ వరకు వస్తుంది, కానీ నీ చేతిలో సినిమా మొదలవ్వకముందే సగం అయిపోయింది.

శరణ్య : రేపు ఊరికి వెళ్ళాక అమ్మమ్మతొ దిష్టి తీయించుకోవాలి.. అని ఆఖరున మిగిలిన నాలుగు పొపకార్న్ తీసుకుని తల చుట్టు చుట్టుకుని తు తు అని ఊసి సీట్ కింద పారేసింది.

నేనింకేం మాట్లాడలేదు దాని వేషాలు చూసి నవ్వాలో కొప్పడాలో తెలీక మెలకుండా సినిమా చూసి ఇంటికి వచ్చేసి పడుకున్నాం.. శరణ్య స్నానానికి వెళ్ళగానే గబగబా లేచి కత్తితొ దుప్పటికి చిన్న రంద్రం చేసి ముసుగు నిండా కప్పుకుని ఆ రంద్రం లోనుంచి చూస్తున్నా.. పది నిమిషాలకి శరణ్య వచ్చి తల తుడుచుకుంటూ నన్ను చూసి పడుకున్నాననుకుని టవల్ లూస్ చేసి షార్ట్ వేసుకుని బుక్స్ తీసి చదువుతూ కూర్చుంది.

శరణ్య : రేయి.. బొక్క లోనుంచి చూసావంటే బొక్కలు విరుగుతాయి పడుకో.